Ο Ντόναλντ Τραμπ, ο υποψήφιος του ρεπουμπλικανικού κόμματος για την προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών συγκεντρώνει την προσοχή - και τα πυρά - σχεδόν όλου του πλανήτη για τον ρατσισμό, τον μισογυνισμό, τις αμφιλεγόμενες επιχειρηματικές του πρακτικές (που αγγίζουν την απάτη σε πλείστες περιπτώσεις) και την εμφανή άγνοια του επί διεθνών θεμάτων. Ωστόσο, η προσωπικότητα και οι θέσεις του υποψηφίου αντιπροέδρου των ΗΠΑ, ενός ανθρώπου το οποίου το όνομα μέχρι σήμερα δεν είχε συζητηθεί πολύ, είναι εξίσου δυσάρεστες και ανησυχητικές. Έπειτα από την εμφάνιση στο ντιμπέιτ έναντι του υποψηφίου αντιπροέδρου των Δημοκρατικών, ο Μάικ Πενς, φέρεται να κέρδισε το παιχνίδι των εντυπώσεων και να λειτουργεί ως παράγοντας που ισχυροποιεί την υποψηφιότητα του Ντόναλντ Τραμπ. Και σε περίπτωση νίκης τους το πιο ανησυχητικό για τον αμερικανικό λαό και την διεθνή κοινότητα ίσως να μην είναι οι μεγαλοστομίες του Προέδρου, αλλά η ψυχρή μεθοδικότητα ενός Αντιπροέδρου του οποίου ο στόχος είναι να δημιουργήσει μια θεοκρατική κοινωνία βασισμένη στις εξτρεμιστικές χριστιανικές αρχές του.
Η πρώτη απόπειρα του Πενς να εκλεγεί στο Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών ήταν το 1988 και ξανά το 1990. Αποτυγχάνοντας για δεύτερη φορά αποφάσισε να ακολουθήσει καριέρα ραδιοφωνικού παραγωγού και παρουσιαστή τηλεοπτικού talk show σε συντηρητικά μέσα ενημέρωσης από το 1994 έως το 1999. Το 2000 κατεβαίνει ξανά ως υποψήφιος και αυτή τη φορά η προσπάθεια του στέφεται με επιτυχία. Υπηρετεί στο Κογκρέσο από το 2001 έως το 2012, όποτε και εκλέγεται Κυβερνήτης της Πολιτείας της Ιντιάνα. Τον Ιούλιο του 2016, μεσούσης της εκστρατείας για την επανεκλογή του στο ύπατο πολιτειακό αξίωμα παραιτείται για να αποδεχθεί το χρίσμα του υποψηφίου αντιπροέδρου στο πλευρό του Ντόναλντ Τραμπ. Διαχρονικά η πολιτική καριέρα αυτού του ένθερμου υποστηρικτή του κινήματος Tea Party χαρακτηρίστηκε από το ότι δεν δίστασε στιγμή να εκφράσει και να προωθήσει τις ακραία αντιεπιστημονικές και βαθιά συντηρητικές του θέσεις. Μια σύντομη ανασκόπηση τόσο των δηλώσεων όσο και των έργων του καθιστά σαφές ότι αποτελεί το ιδανικό ταίρι του Ντόναλντ Τραμπ, όσο τρομακτικό κι αν ακούγεται.
Μακράν η σκαιότερη στιγμή της πολιτικής του σταδιοδρομίας ήταν όταν ως κυβερνήτης της Ιντιάνα δεν βοήθησε να αποτραπεί η εξάπλωση επιδημίας νέων κρουσμάτων HIV επιλέγοντας ως μέθοδο αντιμετώπισης την προσευχή έναντι του προγράμματος ανταλλαγής καθαρών συριγγών.
Ο Μάικ Πενς, όπως άλλωστε και η πλειοψηφία των Ρεπουμπλικανών, τάσσεται υπέρ της οπλοκατοχής, διακηρύσσοντας μάλιστα πως η οπλοκατοχή από νομοταγείς πολίτες (sic) έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση του αριθμού των εγκλημάτων και όχι την αύξηση τους. Έχει δηλώσει απερίφραστα πως θεωρεί απαραίτητο να περιοριστεί η δικαιοδοσία των ομοσπονδιακών αρχών στα θέματα ελέγχου των όπλων, επιμένοντας πως σε ό,τι αφορά την αγορά των όπλων η πολιτειακή νομοθεσία πρέπει να υπερισχύει της ομοσπονδιακής. Πάγια θέση του Πενς είναι ότι το Κογκρέσο οφείλει να αντιτεθεί σε οποιαδήποτε προσπάθεια για εθνική καταγραφή των όπλων, καθώς κάτι τέτοιο θα αποτελούσε καταπάτηση των συνταγματικών δικαιωμάτων των νομοταγών Αμερικανών, χωρίς ωστόσο να διευκρινίζει στους πολίτες έστω και αμυδρά πως θα προσδιορίζεται εκ των προτέρων και πέραν αμφιβολίας ο "νομοταγής".
Σε ό,τι αφορά την παιδεία, πιστός στις εξτρεμιστικές χριστιανικές απόψεις του, ο Πενς ανέκαθεν υποστήριζε με σθένος την διδασκαλία του δημιουργισμού στα σχολεία αντί της θεωρίας της εξέλιξης των ειδών του Δαρβίνου. Σε ομιλία του στο Κογκρέσο το 2002 είχε πει μάλιστα πως αντιτίθεται στην θεωρία της εξέλιξης και πως πιστεύει ότι μόνο ο δημιουργισμός παρέχει μια "λογική εξήγηση για το σύμπαν" καταλήγοντας πως "η Βίβλος μας λέει πως ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο κατ' εικόνα και ομοίωση, τόσο τον άνδρα όσο και την γυναίκα. Τους δημιούργησε. Και το πιστεύω αυτό Κύριε Πρόεδρε..."
Είναι λογικό κι επόμενο, λοιπόν, ο Πενς να παρουσιάζεται ως στυλοβάτης της οικογένειας, και να προσπαθεί να επιβάλλει ένα οικογενειακό πρότυπο σύμφωνο με τις χριστιανικές του αρχές. Ουδείς θα μπορούσε να ισχυριστεί πως εξεπλάγη από το αμφιλεγόμενο νομοσχέδιο που υπέγραψε τον Μάρτιο για την απαγόρευση των αμβλώσεων ακόμα και σε περιπτώσεις όπου έχει ανιχνευθεί κάποια γενετική ανωμαλία στο έμβρυο ή από την επί μακρόν απόπειρα του να αποσύρει τη χρηματοδότηση των προγραμμάτων οικογενειακού προγραμματισμού. Εκείνο, όμως, που τοποθετεί τον Πενς στην κατηγορία των ακραία ομοφοβικών πολιτικών που προσπαθούν να στερήσουν από τους LGBT βασικά δικαιώματα και ελευθερίες είναι η επιμονή του για την κρατική χρηματοδότηση και εφαρμογή της λεγόμενης "θεραπείας αλλαγής σεξουαλικού προσανατολισμού ομοφυλοφίλων". Πρόκειται για μία αποτροπιαστική προσπάθεια εξαναγκασμού εφήβων ή νεαρών ενηλίκων να αλλάξουν σεξουαλικό προσανατολισμό ή ταυτότητα φύλου προκειμένου να ικανοποιηθούν οι θρησκευτικές απόψεις των γονέων τους. Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί πως η εν λόγω "θεραπεία" απαγορεύεται σε πέντε τουλάχιστον πολιτείες: την Καλιφόρνια, το Όρεγκον, το Ιλινόις, το Βερμόντ και το Νιου Τζέρσεϊ.
Στο πλαίσιο της προώθησης της ατζέντας του για τη δημόσια υγεία ο Πενς έχει επίσης δηλώσει πως τα προφυλακτικά είναι υπερβολικά "μοντέρνα" και "φιλελεύθερα" και εν τέλει δεν προσφέρουν καλή προστασία από τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα και τις λοιμώξεις. Την συγκεκριμένη, καταφανώς μη τεκμηριωμένη, δήλωση την είχε αρθρώσει το 2002, απαντώντας σε αναφορά του τότε Υπουργού Εξωτερικών Κόλιν Πάουελ (επί προεδρίας του επίσης Ρεπουμπλικανού Τζορτζ Μπους). Ως προσκεκλημένος σε φόρουμ του MTV, ο Πάουελ είχε πει πως οι σεξουαλικά ενεργοί νέοι θα πρέπει να προστατεύουν την υγεία τους με την χρήση προφυλακτικών. Σε ακόλουθη συνέντευξη του στο CNN, ο Πενς επιτέθηκε στον Πάουελ λέγοντας το εξής: "...η αλήθεια είναι πως ο Κόλιν Πάουελ είχε την ευκαιρία να ενισχύσει την δέσμευση του προέδρου για την προώθηση της αποχής ως βέλτιστη επιλογή για τη νεολαία μας, και στην πρώτη ευκαιρία επέλεξε να μην το κάνει - και το θεωρώ λυπηρό. Από την άλλη, πραγματικά, τα προφυλακτικά προσφέρουν πολύ πολύ κακή προστασία από τα σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα και με τον τρόπο αυτό ο Υπουργός Εξωτερικών ίσως άθελα του παραπλανεί εκατομμύρια νέου και θέτει σε κίνδυνο ζωές."
Μακράν όμως η σκαιότερη στιγμή της πολιτικής του σταδιοδρομίας ήταν όταν ως κυβερνήτης της Ιντιάνα δεν βοήθησε να αποτραπεί η εξάπλωση επιδημίας νέων κρουσμάτων HIV επιλέγοντας ως μέθοδο αντιμετώπισης την προσευχή έναντι του προγράμματος ανταλλαγής καθαρών συριγγών. Οι αξιωματούχοι των τοπικών, πολιτειακών και ομοσπονδιακών υγειονομικών υπηρεσιών είχαν στραφεί στον κυβερνήτη της πολιτείας αιτούμενοι να επιτρέψει την υλοποίηση ενός προγράμματος για την ανταλλαγή των χρησιμοποιημένων συριγγών και την διανομή καθαρών στους χρήστες ενδοφλέβιων ουσιών προκειμένου να κατορθώσουν να θέσουν υπό έλεγχο την κατακόρυφη αύξηση κρουσμάτων HIV σε μια αγροτική κομητεία της Ιντιάνα. Επί μήνες ο Μάικ Πενς αρνούνταν σταθερά να επιτρέψει την υλοποίηση του προγράμματος απαντώντας πως "θα προσευχηθεί" για την αντιμετώπιση του προγράμματος. Όταν τελικά πείστηκε να υπαναχωρήσει, ήταν ήδη δυστυχώς πολύ αργά για πολλούς ανθρώπους.
Αν ο Μάικ Πενς ανέλθει στο δεύτερο σημαντικότερο αξίωμα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής είναι πολύ πιθανόν να χρειαστεί να προσευχηθούν όλοι όσοι θεωρούν τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα αυτονόητα.
Για όποιον ενδιαφέρεται να εντρυφήσει και στις υπόλοιπες πολιτικές που επιθυμεί να προάγει ο πιθανά μελλοντικός αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, η ιστοσελίδα για την προεκλογική του εκστρατεία το 2000 παρουσιάζει με σαφήνεια τις προτεραιότητες του (αγαπημένο μου κομμάτι είναι εκείνο όπου ισχυρίζεται ότι παρά την υστερία των πολιτικών και των ΜΜΕ το κάπνισμα δεν ευθύνεται για θανάτους)
