Η κίνηση των βιβλίων πέφτει, οι αυτοεκδόσεις ανθούν

Η κίνηση των βιβλίων πέφτει, οι αυτοεκδόσεις ανθούν Facebook Twitter
Εικονογράφηση: Athenean Sailor/ LIFO
3

 

Τα νέα από τη βιβλιαγορά, χρόνια τώρα, έχουν πάψει να είναι ευχάριστα. Τον φετινό χειμώνα, δε, που σημαδεύτηκε και από την πτώχευση του «Παπασωτηρίου», η ερημιά που έζησαν τα βιβλιοπωλεία ήταν αποκαρδιωτική. Ευτυχώς, έστω και συρρικνωμένη, η εκδοτική δραστηριότητα συνεχίζεται. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΒiblioΝet, στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας εκδίδονταν πάνω από 10.000 νέα βιβλία τον χρόνο, αλλά με το που μπήκαμε στην κρίση η παραγωγή άρχισε να παίρνει την κατηφόρα, πέφτοντας το 2014 κάτω από τους 6.000 νέους τίτλους, στα επίπεδα του 1998. Στον τομέα της λογοτεχνίας, εντούτοις, με ό,τι σημαίνει πια αυτός ο όρος, παρατηρείται υπερπροσφορά. Τις «καλές» εποχές το μερίδιο που αναλογούσε στη λογοτεχνία ήταν μόλις 22%. Τα τελευταία χρόνια, όμως, πήρε τα σκήπτρα και το ποσοστό της σχεδόν διπλασιάστηκε.

Τα ελληνικά μυθιστορήματα, είτε δοκιμασμένων είτε πρωτοεμφανιζόμενων συγγραφέων, έφτασαν να ξεπερνούν σε αριθμό τα μεταφρασμένα, ενώ και οι –ασύμφορες, κατά γενική ομολογία− ποιητικές συλλογές καλά κρατούν. Δεν είναι εντυπωσιακό; Πώς γίνεται, μέσα σ' αυτό το τοπίο των λουκέτων και των κατακρημνισμένων τζίρων, να δίνονται τόσες ευκαιρίες σε αφανείς πεζογράφους και ποιητές; Εκτός κι αν δεν παίρνονται τα ανάλογα ρίσκα. Εκτός, δηλαδή, και αν κάποιοι από τους παραπάνω συμμετέχουν ή καλύπτουν τα έξοδα της έκδοσης των βιβλίων τους. Κάτι που γινόταν κατά κόρον ως τα τέλη της δεκαετίας του '70, πριν τεθούν επαγγελματικές βάσεις στον χώρο, κι έκτοτε μόνο κατ' εξαίρεση.

Υπάρχουν οίκοι, όπως, για παράδειγμα, ο Οσελότος, που ειδικεύονται ανοιχτά στις αυτοεκδόσεις, δημοσιεύοντας και ενδεικτικούς τιμοκαταλόγους στην ιστοσελίδα τους. Άλλοι, όπως ο Γαβριηλίδης, έχουν παραδεχτεί πως μοιράζονται τα βάρη της έκδοσης με νέους ποιητές κυρίως, προτείνοντάς τους να προαγοράσουν εκείνοι μερικές εκατοντάδες αντίτυπα των συλλογών τους και να τα διαθέσουν όπου επιθυμούν.

Πόσα βιβλία κυκλοφορούν σήμερα μ' αυτό τον τρόπο; Ας μη βαυκαλιζόμαστε. Η έκταση του φαινομένου είναι αδύνατον ν' αποσαφηνιστεί. Υπάρχουν οίκοι, όπως, για παράδειγμα, ο Οσελότος, που ειδικεύονται ανοιχτά στις αυτοεκδόσεις, δημοσιεύοντας και ενδεικτικούς τιμοκαταλόγους στην ιστοσελίδα τους. Άλλοι, όπως ο Γαβριηλίδης, έχουν παραδεχτεί πως μοιράζονται τα βάρη της έκδοσης με νέους ποιητές κυρίως, προτείνοντάς τους να προαγοράσουν εκείνοι μερικές εκατοντάδες αντίτυπα των συλλογών τους και να τα διαθέσουν όπου επιθυμούν. Οι μεγάλοι παραδοσιακοί εκδότες αποκηρύσσουν αυτές τις πρακτικές δημοσίως και μαρτυρίες που να τους διαψεύδουν δύσκολα εκμαιεύονται. Είναι κοινό μυστικό, όμως, πως πολλά μικρά εκδοτικά μόνον έτσι καταφέρνουν να επιβιώνουν, είτε βάζοντας νερό στο κρασί τους είτε προσπαθώντας να διατηρήσουν τον πήχη ψηλά.

Ο Κώστας Γκοβόστηςτων ομώνυμων εκδόσεων και γενικός γραμματέας της Ένωσης Ελληνικού Βιβλίου (ΕΝΕΛΒΙ) δεν το αρνείται: «Πράγματι, τα τελευταία χρόνια υπάρχει η αίσθηση ότι τα πληρωμένα βιβλία έχουν αυξηθεί. Ενδεχομένως το ποσοστό τους να έχει μεγαλώσει. Σε απόλυτους αριθμούς, ωστόσο, είναι λιγότερα. Η κρίση χτυπάει τους πάντες, όχι μόνο τις εκδοτικές επιχειρήσεις, κι εκείνοι που θα έβαζαν το χέρι στην τσέπη για να δουν δημοσιευμένα τα γραπτά τους, αναπόφευκτα, έχουν περιοριστεί». Για τον ίδιο, αυτή η μορφή της αυτοέκδοσης, όση ματαιοδοξία κι αν κρύβει, «δεν είναι απαραίτητα ηθικά επιλήψιμη. Εκείνο που μετράει είναι το ποιοτικό κριτήριο. Αν μιλάμε για ένα πολύ καλό έργο το οποίο δεν θα κάνει πωλήσεις, μια τέτοια λύση ίσως είναι προτιμότερη. Κανείς δεν υποχρεώνεται να δώσει χρήματα. Το ότι το κάνει, σε τόσο δύσκολους καιρούς, είναι και μια μορφή σταυροφορίας».

Ανάλογες απόψεις έχουν εκφράσει και εκδότες με εξαιρετική αισθητική, όπως η Τζούλια Τσιακίρη των εκδόσεων Το Ροδακιό και ο Σταύρος Πετσόπουλος της Άγρας. Όπως έλεγε η πρώτη, όταν επιχειρούσα το ίδιο ρεπορτάζ, προ κρίσης, «ό,τι κυκλοφορεί από εμάς, είναι επειδή το έχουμε εγκρίνει και ποθούμε να το δημοσιεύσουμε. Προκειμένου, όμως, να τυπωθούν βιβλία που αποκλείεται να σταθούν εμπορικά, αναζητούμε οικονομική στήριξη είτε από κάποιον χορηγό είτε από τον ίδιο τον συγγραφέα». Κι ο δεύτερος, πολύ πιο πρόσφατα, παραδεχόταν πως «το κάναμε κι εμείς στο ξεκίνημά μας, αλλά τα τελευταία 25 χρόνια το αποφεύγουμε. Δεν πιστεύω ότι τίθεται ηθικό ζήτημα εφόσον μιλάμε μόνο για τα έξοδα του βιβλίου και όχι για το κέρδος του εκδότη, κι εφόσον πρόκειται για χειρόγραφα άξια, ούτως ή άλλως, να τυπωθούν. Προτιμώ χίλιες φορές αυτήν τη δυνατότητα στην Ελλάδα, από τον απόλυτο αποκλεισμό της έκδοσης τέτοιων βιβλίων, όπως συμβαίνει στις μεγάλες χώρες του εξωτερικού».

Η κίνηση των βιβλίων πέφτει, οι αυτοεκδόσεις ανθούν Facebook Twitter
Εικονογράφηση: Athenean Sailor/ LIFO

Πόσο πιεστική έφτασε να γίνει η έλλειψη ρευστού; «Εμείς στον Gutenberg δεν δεχόμαστε χρήματα από κανέναν, αλλά αμφιβάλλω αν υπάρχει σήμερα εκδότης που να μην μπαίνει στον πειρασμό» λέει ο Γιώργος Δαρδανός. «Πόσο μάλλον αν είναι καταχρεωμένος και του χτυπούν την πόρτα άνθρωποι που είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν όσο-όσο για να ικανοποιήσουν την κάψα τους. Ευελπιστεί ότι θα υπάρξει κάποια κίνηση, ότι το ένα βιβλίο θα παρασύρει το άλλο, είναι ένας τρόπος να δείξει πως παραμένει ενεργός. Στην πραγματικότητα, τα περισσότερα από τα πληρωμένα βιβλία δεν φτάνουν στα βιβλιοπωλεία. Εδώ δεν φτάνουν τα άλλα... Σκεφτείτε ότι πριν από την κρίση συνεργαζόμασταν με 2.600 σημεία πώλησης, ενώ σήμερα δεν εμπιστευόμαστε πάνω από 80».

Από τη μεριά των συγγραφέων, το είπαμε, τα στόματα μένουν κλειστά. Σε κατ' ιδίαν, όμως, συζητήσεις, ακούγονται διάφορα. Οίκος που φημίζεται για τις ποιητικές επιλογές του διεκδίκησε τις προάλλες 3.000 ευρώ για να τυπώσει μια συλλογή 120 σελίδων, χωρίς ν' αναλαμβάνει και την υποχρέωση να τη διακινήσει. Κι όταν ο ενδιαφερόμενος, ο οποίος περίμενε απάντηση επί μήνες, ζήτησε να το σκεφτεί λιγάκι, μόνο που δεν εκδιώχθηκε. Κατά τ' άλλα, το χειρόγραφό του είχε κριθεί άξιο προς δημοσίευση... Με τον ίδιο οίκο συνεργάστηκε και γνωστή δημοσιογράφος για μια ποιητική σύνθεσή της, που μεταφέρθηκε έπειτα στο θέατρο, στην «πολύ φιλική τιμή», όπως αναγνωρίζει, «των 1.000 ευρώ». Έκτοτε, όμως, «όσο κι αν το επεδίωξα, δεν είχα επαφή με τον εκδότη. Ήθελα να τον καλέσω στην παράσταση, κι ούτε στο τηλέφωνο δεν έβγαινε. Λες και το βιβλίο μου, παρότι είχε τη σφραγίδα του, δεν τον αφορούσε καθόλου...».

Άλλο παράδειγμα, από την απέναντι όχθη, από εκεί όπου δεν γίνεται καν λόγος για ποιοτικά κριτήρια. Πρώην εκπαιδευτικός «παλεύει» εδώ και χρόνια να δημοσιεύσει σε βιβλίο, ιδίοις εξόδοις, τρία διηγήματα – ούτε εκατό σελίδες συνολικά. «Οι τιμές», λέει, «πάνε από τα ύψη στα βάθη. Άλλος ζητάει 1.000, άλλος 2.500 ευρώ, όπου σε πετύχει, κι όχι πάντα με απόδειξη. Έχω φίλες ποιήτριες που τις έχουν ξετινάξει... Κατέληξα στον φθηνότερο, για 450, και το μετάνιωσα οικτρά. Βρέθηκα αντιμέτωπη μ' έναν ανεκδιήγητο τύπο που υποδύεται και τον συγγραφέα, με τον οποίο επί τρία χρόνια τσακώνομαι, χωρίς αποτέλεσμα. Τώρα σκέφτομαι να πάω στον Οσελότο. Εκεί τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα».

Ξέρετε, οι συγγραφείς είναι πολύ ευαίσθητοι άνθρωποι. Άλλοι πιστεύουν πως γράφουν "αριστουργήματα" κι είναι αποφασισμένοι να πληρώσουν για να το αποδείξουν. Άλλοι πιστεύουν πως έχουν γράψει κάτι τόσο αξιόλογο, που είναι ντροπή να πληρώσουν οι ίδιοι για να εκδοθεί. ―Λένα Παντοπούλου

Ο συγκεκριμένος οίκος, από τους πρώτους που δραστηριοποιήθηκαν στον χώρο των αυτοεκδόσεων, έχει τυπώσει από το 2009 γύρω στους 600 τίτλους − παιδικά βιβλία, συλλογές διηγημάτων και μυθιστορήματα τα περισσότερα. «Στην αρχή», λέει η επικεφαλής του, Λένα Παντοπούλου, «οι παραδοσιακοί εκδότες μάς είδαν ανταγωνιστικά και οι συγγραφείς με επιφύλαξη. Ξέρετε, οι συγγραφείς είναι πολύ ευαίσθητοι άνθρωποι. Έχουν συνηθίσει να μην τους εκτιμούν ιδιαίτερα κι αυτό τους έχει γίνει βίωμα. Είναι φοβισμένοι, όλο νομίζουν ότι κάποιος πάει να τους ξεγελάσει... Απ' ό,τι βλέπω, άλλοι πιστεύουν πως γράφουν "αριστουργήματα" κι είναι αποφασισμένοι να πληρώσουν για να το αποδείξουν. Άλλοι πιστεύουν πως έχουν γράψει κάτι τόσο αξιόλογο, που είναι ντροπή να πληρώσουν οι ίδιοι για να εκδοθεί. Κι άλλοι θέλουν να διαχειριστούν μόνοι τους το γραπτό τους, ώστε, αν πουλήσει, να κερδίσουν κιόλας. Κανονικά, μόνο οι τελευταίοι θα 'πρεπε να καταφεύγουν στην αυτοέκδοση».

  

Γεγονός είναι ότι τα χειρόγραφα που φτάνουν στον Οσελότο δεν ξεσκαρτάρονται. «Δεν μπορώ να πω ότι γίνεται επιλογή, μόνο editing κάνουμε. Όταν ξεκινούσαμε, νόμιζα πως, για να σταθούμε, τα περισσότερα βιβλία που θα βγάζαμε θα ήταν για πέταμα. Συνέβη ακριβώς το αντίθετο, θεωρώ ότι τα περισσότερα είναι πρωτότυπα, καλογραμμένα, με ωραίο θέμα και συνοχή. Καλύπτουμε όλο το φάσμα της δουλειάς, από τη στοιχειοθεσία ως την προβολή στον Τύπο, χωρίς να κρατάμε αποθήκη. Τοποθετούμε γύρω στα 100 αντίτυπα σε τέσσερα κεντρικά βιβλιοπωλεία και τα υπόλοιπα, που μπορεί να είναι από 50 ως 5.000, ο συγγραφέας μπορεί να τα χαρίσει, να τα πουλήσει, να τα κάνει ό,τι θέλει».

Όλα ειδυλλιακά λοιπόν; Όχι ακριβώς. «Η επισκεψιμότητα στο Διαδίκτυο και τα likes στο Facebook δεν έχουν καμία σχέση με τις πραγματικές πωλήσεις» λέει η Λένα Παντοπούλου. Και το κυριότερο, «οι συγγραφείς μας νιώθουν πολύ αδικημένοι από τους δημοσιογράφους. Παραπονιούνται ότι δεν ασχολούνται μαζί τους, ότι τους αγνοούν». Αλήθεια είναι. Οι δημοσιογράφοι δεν ανυπομονούν να εξερευνήσουν το τοπίο των αυτοεκδόσεων. Ενδιαφέρονται να καλύψουν εκδόσεις που έχουν περάσει μέσα από κάποια φίλτρα, η εκδοτική σφραγίδα εξακολουθεί να μετράει μέσα τους. Και η ζωή έχει δείξει πως οι πιθανότητες ν' αγνοηθεί ένα μεγάλο λογοτεχνικό ταλέντο είναι μηδαμινές.

3

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΕΠΕΞ Συγγραφείς/ Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου / 8 Έλληνες συγγραφείς ξαναγράφουν τους μύθους και τις παραδόσεις

Η Λυσιστράτη ερμηνεύει τις ερωτικές σχέσεις του σήμερα, η Ιφιγένεια διαλογίζεται στην παραλία και μια Τρωαδίτισσα δούλα γίνεται πρωταγωνίστρια: 8 σύγχρονοι δημιουργοί, που συμμετέχουν με τα έργα τους στο φετινό Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, συνομιλούν με τα αρχαία κείμενα και συνδέουν το παρελθόν με επίκαιρα ζητήματα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζούντιθ Μπάτλερ: «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Τζούντιθ Μπάτλερ / «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Μια κορυφαία προσωπικότητα της σύγχρονης παγκόσμιας διανόησης μιλά στη LiFO για τo «φάντασμα» της λεγόμενης ιδεολογίας του φύλου, για το όραμα μιας «ανοιχτόκαρδης κοινωνίας» και για τις εμπειρίες ζωής που της έμαθαν να είναι «ένας άνθρωπος ταπεινός και ταυτόχρονα θαρραλέος».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ντίνος Κονόμος

Βιβλίο / «Ο κύριος διευθυντής (καλό κουμάσι) έχει αποφασίσει την εξόντωσή μου…»

Ο Ντίνος Κονόμος, λόγιος, ιστοριοδίφης και συγγραφέας, υπήρξε συνεχιστής της ζακυνθινής πνευματικής παράδοσης στον 20ό αιώνα. Ο συγγραφέας Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής παρουσιάζει έργα και ημέρες ενός ανθρώπου που «δεν ήταν του κόσμου τούτου».
ΦΙΛΙΠΠΟΣ Δ. ΔΡΑΚΟΝΤΑΕΙΔΗΣ
Η ζωή του Καζαντζάκη σε graphic novel από τον Αλέν Γκλικός

Βιβλίο / Ο Νίκος Καζαντζάκης όπως δεν τον είχαμε ξαναδεί σε ένα νέο graphic novel

Ο ελληνικής καταγωγής Γάλλος συγγραφέας Αλέν Γκλικός καταγράφει την πορεία του Έλληνα στοχαστή στο graphic novel «Καζαντζάκης», όπου ο περιπετειώδης και αντιφατικός φιλόσοφος και μυθιστοριογράφος ψυχαναλύεται για πρώτη φορά και συστήνεται εκ νέου στο ελληνικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πετρίτης»: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ηχητικά Άρθρα / Πετρίτης: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ο Τζoν Άλεκ Μπέικερ αφιέρωσε δέκα χρόνια από τη ζωή του στην παρατήρηση ενός πετρίτη και έγραψε ένα από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία της αγγλικής λογοτεχνίας – μια από τις σημαντικότερες καταγραφές της άγριας ζωής που κινδυνεύει να χαθεί για πάντα. Κυκλοφόρησε το 1967 αλλά μόλις τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια οι κριτικοί και το κοινό το ανακάλυψαν ξανά.
M. HULOT
Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Ας μην αφήνουμε τον Θεό στους πιστούς» 

Βιβλίο / Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Αν αξίζει ένα πράγμα στη ζωή, αυτό είναι η ομορφιά»

Εν όψει της εμφάνισής του στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, στις 21 Μαΐου, ο Λατινοαμερικανός συγγραφέας-φαινόμενο Μπενχαμίν Λαμπατούτ μιλά στη LiFO για τον ρόλο της τρέλας στη συγγραφή, τη σχέση επιστήμης και λογοτεχνίας και το μεγαλείο της ήττας – και δηλώνει ακόμα φανατικός κηπουρός και εραστής της φύσης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το πίσω ράφι/ Άντονι Μπέρτζες: «Έρνεστ Χέμινγουεϊ»

Το Πίσω Ράφι / Ο Χέμινγουεϊ ήταν ένας φωνακλάς νταής αλλά κι ένας σπουδαίος συγγραφέας του 20ού αιώνα

Η βιογραφία «Έρνεστ Χέμινγουεϊ - Μια ζωή σαν μυθοπλασία» του Βρετανού συγγραφέα Άντονι Μπέρτζες αποτυπώνει όχι μόνο την έντονη και περιπετειώδη ζωή του κορυφαίου Αμερικανού ομοτέχνου του αλλά και όλο το εύρος της αντιφατικής προσωπικότητάς του.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
21η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Βιβλίο / 21η ΔΕΒΘ: Εξωστρέφεια και καλύτερη οργάνωση αλλά μένουν ακόμα πολλά να γίνουν

Απολογισμός της 21ης ΔΕΒΘ που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά υπό την αιγίδα του νεοσύστατου ΕΛΙΒΙΠ. Σε ποιο βαθμό πέτυχε τους στόχους της και ποια στοιχήματα μένει ακόμα να κερδίσει;
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Η ποίηση όχι μόνο αλλάζει τον κόσμο, τον δημιουργεί» ​​​​​​/Μια νέα ανθολογία ελληνικής queer ποίησης μόλις κυκλοφόρησε στα ισπανικά /11 Έλληνες ποιητές σε μια νέα ισπανική queer ανθολογία /Queer ελληνική ποίηση σε μια νέα δίγλωσση ισπανική ανθολογία

Βιβλίο / Μια Ισπανίδα καθηγήτρια μεταφράζει ελληνική queer ποίηση

Η María López Villalba, καθηγήτρια Νέων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Μάλαγα, μετέφρασε 11 ελληνικά ποιήματα, σε μια πρόσφατη ανθολογία που προσφέρει στο ισπανόφωνο κοινό την ευκαιρία να γνωρίσει τη σύγχρονη ελληνική queer –και όχι μόνο– ποίηση.
M. HULOT
«Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Βιντσέντζο Λατρόνικο / «Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Ο Ιταλός συγγραφέας και υποψήφιος για το βραβείο Booker, Βιντσέντζο Λατρόνικο, μιλά στη LIFO για το πολυσυζητημένο βιβλίο του «Τελειότητα», στο οποίο αποτυπώνει την αψεγάδιαστη αλλά ψεύτικη ζωή μιας ολόκληρης γενιάς ψηφιακών νομάδων στην Ευρώπη, καθώς και τη μάταιη αναζήτηση της ευτυχίας στην ψηφιακή εποχή.
M. HULOT
Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Ηχητικά Άρθρα / Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Το όνομά της έχει συνδεθεί με την εικόνα μιας αδίστακτης, σεξουαλικά ακόρεστης και επικίνδυνης γυναίκας. Ένα νέο βιβλίο, όμως, έρχεται να αμφισβητήσει αυτή τη στερεοτυπική αφήγηση και να φωτίσει μια διαφορετική εκδοχή της ιστορίας της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Rene Karabash

Βιβλίο / Rene Karabash: «Θέλω πίσω τη γυναικεία δύναμη που μου στέρησαν οι άνδρες»

Η Βουλγάρα συγγραφέας Rene Karabash μιλά για το μυθιστόρημά της «Ορκισμένη», που τιμήθηκε με το βραβείο Ελίας Κανέτι, και στο οποίο εστιάζει στην ιστορία των «ορκισμένων παρθένων» γυναικών των Βαλκανίων που επέλεξαν να ζήσουν ως άνδρες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Δυο γυναίκες συγγραφείς αποκαλύπτουν τα κρυφά μυστικά της γραφής

Βιβλίο / Όλες οι γυναίκες του κόσμου στο νέο βιβλίο της Αμάντας Μιχαλοπούλου

Στο «Μακρύ ταξίδι της μιας μέσα στην άλλη», η μητρότητα γίνεται ο συνδετικός κρίκος που ενώνει όλες τις μητέρες και όλες τις κόρες με τις γυναίκες της Ιστορίας που θαυμάσαμε, αλλά και τις ανώνυμες «Παναγίες» που κράτησαν στους ώμους τους τα βάρη της ανθρωπότητας.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Βιβλίο / «Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Στο νέο του βιβλίο, «Lost Things Found», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Hyper Hypo, ο εικαστικός φωτογράφος Αντώνης Θεοδωρίδης εξερευνά τον μαγικό κόσμο της υπαίθριας αγοράς του Ελαιώνα.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Ντιντιέ Εριμπόν: «Καιρός για ένα κίνημα των ηλικιωμένων!»

Ντιντιέ Εριμπόν / Ντιντιέ Εριμπόν: «Να πάψουμε να βλέπουμε τους ηλικιωμένους ως κοινωνικούς παρίες»

Από τους σημαντικότερους και πιο επιδραστικούς σύγχρονους Γάλλους στοχαστές, ο Ντιντιέ Εριμπόν συνδύασε στα βιβλία του τα δύσκολα βιώματα της νεότητάς του με μια εμπεριστατωμένη, αλλά και εικονοκλαστική, κοινωνικοπολιτική «ακτινογραφία» της γαλλικής κοινωνίας. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κεχαγιάς

Βιβλίο / «Το να εκδίδεις βιβλία στην Ελλάδα είναι σαν να παίζεις στο καζίνο»

Η Γεννήτρια είναι ένας νέος εκδοτικός οίκος αφιερωμένος στη σύγχρονη λογοτεχνία. Ο εκδότης της, συγγραφέας και μεταφραστής, Παναγιώτης Κεχαγιάς, μιλά για τις δυσκολίες και τις χαρές του εγχειρήματος, για το πώς σκοπεύει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μιας ιδιαίτερα ανταγωνιστικής αγοράς, καθώς και για τους πρώτους τίτλους που ετοιμάζεται να εκδώσει.
M. HULOT
Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Οι Αθηναίοι / Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Η εκτέλεση του Μπελογιάννη τον έκανε αριστερό. Η αυτοκτονία του Νίκου Πουλαντζά, μπροστά στα μάτια του, τον καθόρισε. Ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, ένας από τους σημαντικότερους διανοούμενους της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, αφηγείται το προσωπικό του ταξίδι και την πνευματική περιπέτεια μιας ολόκληρης εποχής, από τη διανόηση του Παρισιού μέχρι τους δρόμους της πολιτικής και τις αίθουσες των πανεπιστημίων.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Έλλη Σκοπετέα: Tο ανατρεπτικό έργο μιας ιστορικού που έφυγε νωρίς

Βιβλίο / Έλλη Σκοπετέα: Tο ανατρεπτικό έργο μιας ιστορικού που έφυγε νωρίς

Δεν υπάρχει μελέτη για τον ελληνικό εθνικισμό που να μην έχει αναφορές στο έργο της. Η επανακυκλοφορία του βιβλίου της «Το “Πρότυπο Βασίλειο” και η Μεγάλη Ιδέα» από τις εκδόσεις Νήσος συνιστά αναμφίβολα εκδοτικό γεγονός.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ