Retro Bliss

Retro Bliss Facebook Twitter
3
Retro Bliss Facebook Twitter

Ο Κώστας Θεοχάρης είναι εικονογράφος. Η δουλειά του δανείζεται στοιχεία από την αισθητική των '50s και των '60s, τα πολωνικά κινούμενα σχέδια, τον Ροζ Πάνθηρα και τα παλιά παιδικά βιβλία. Τα σχέδιά του είναι με έναν περίεργο τρόπο μοντέρνα και ελληνικά, χωρίς τα στερεότυπα που η λέξη «ελληνικό» σου φέρνει στο μυαλό. «Μου αρέσουν πολύ τα κεραμικά της δεκαετίας '50-'60» μας λέει. «Έχω τρελαθεί με κεραμικά που έχω βρει στο Μιλάνο, στο Σαν Μαρίνο. Ήταν μια καλή εποχή τα '60s, γιατί δεν υπήρχε μία κατεύθυνση, ο καθένας έκανε ό,τι του άρεσε και έβρισκε το κοινό του. Όλες οι τέχνες ήταν κοντά η μία στην άλλη». Μας μιλάει για τον Φρέντυ Κάραμποτ («σπουδαίος γραφίστας, που δεν αναγνωρίστηκε εδώ όσο θα έπρεπε»), τον μοντερνισμό που λατρεύει, το μουσείο του Μιρό όπου χάζευε για ώρες τα έργα του.

Retro Bliss Facebook Twitter

«Μεγάλωσα στα Πετράλωνα του '80. Ξεκίνησα να σχεδιάζω στο καφενείο του πατέρα μου, πάνω στα χαρτιά που είχαμε για να γράφουν τα σκορ για την πρέφα. Από μικρό παιδί ζωγράφιζα, κι αν δεν είχα μαζί τα παιχνίδια μου, έφτιαχνα ιστορίες στο καφενείο, και λίγο μεγαλύτερος έφτιαχνα υπερ-ήρωες, μάχες. Ο πατέρας μου έσκιζε όλα τα χαρτάκια και τα κράταγε σε αρχείο. Έχω φάκελο με τα πάντα. Με συγκίνησε πολύ όταν τα βρήκα, δεν ήξερα ότι τα είχε κρατήσει. Και στο σχολείο αυτό έκανα. Όπου υπήρχε επιφάνεια κενή, ζωγράφιζα –θρανία, τετράδια, τοίχους, οπουδήποτε– με συγκατάθεση των καθηγητών και των δασκάλων. Δεν ήμουν ιδιαίτερα καλός μαθητής. Έκανα προετοιμασία για την Καλών Τεχνών, αλλά τα παράτησα έναν μήνα πριν δώσω εξετάσεις. Ήμουν πολύ μικρός τότε και η ακαδημαϊκή κατεύθυνση που δίνουν στις σχολές ήταν πολύ βαριά για μένα. Ήμουν στην εφηβεία και όλα ήταν ρευστά. Μετά πήγα σε ιδιωτική σχολή. Ήμασταν μια πολύ καλή παρέα, μια πολύ καλή γενιά εικονογράφων, δημιουργικοί και ταλαντούχοι. Στην ουσία ο ένας μάθαινε από τον άλλο. Ο ανταγωνισμός ανάμεσά μας έβγαλε τις πολύ καλές μονάδες».

«Ζω από εικονογραφήσεις και πάνω-κάτω, όπως όλοι, τα κουτσοβολεύω. Κάνω και κανένα DJ set. Δεν έχω παράπονο. Κάνω αυτό που μου αρέσει και βγάζω κάποια χρήματα» λέει. Μετά μιλάει για το παιδικό βιβλίο, την αδυναμία του. «Υπάρχουν κάποια κεφάλια που νομίζουν ότι ξέρουν τι θέλουν το παιδί και η αγορά και βάσει αυτών πορεύεται το παιδικό βιβλίο. Μου λείπει το στίγμα του καλλιτέχνη και όχι αυτό που θέλει η αγορά. Βάζω τον εαυτό μου στη θέση του παιδιού και προσπαθώ να καταλάβω τι θα του άρεσε». Ο Κώστας έχει φτιάξει ένα παιδικό βιβλίο με επαγγέλματα από την παλιά Αθήνα, ιδιότητες που έχουν εκλείψει. Δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα. «Πρόσφατα έκανα ένα βιβλίο που λέγεται Το ραβδί των καλικαντζάρων, που στην ουσία είναι μια μεταφορά της Αντιγόνης για παιδιά. Στην ιστορία του βιβλίου, που βασίζεται στην τραγωδία, δεν είναι τόσο προστατευμένα, επειδή στο τέλος η ηρωίδα χάνεται, πεθαίνει μόνη της» εξηγεί. «Το application ήταν πρόταση του φίλου μου του Ηλία που ήταν στη Βαρκελώνη. Θέλαμε κάτι που δεν θα ήταν το συνηθισμένο application, κάτι χωρίς κουμπιά και λέξεις. Θέλαμε να προσομοιάζει σε μια φανταστική πραγματικότητα». Στο application διαλέγεις πράγματα που μπορείς να βρεις στα ράφια ενός σούπερ μάρκετ και απλώς τα σύρεις με το δάχτυλό σου σε ένα καλάθι. Είναι μία εικονογραφημένη λίστα που σε βοηθάει να θυμηθείς τι θέλεις να αγοράσεις».

Άλλη μεγάλη του επιρροή είναι η μουσική. Πάρα πολύ των '60s, εξώφυλλα δίσκων, η «Λιλιπούπολη», η «Ντενεκεδούπολη», ό,τι είναι απλό και με αγάπη φτιαγμένο. «Έργα που είχαν οδηγό την αγάπη και όχι το εμπόριο. Αυτή ήταν η διαφορά» διευκρινίζει.

«Η ειλικρίνεια και η αγάπη είναι πολύ βασικά συστατικά, πιστεύω, για μια ευτυχισμένη ζωή. Και να μην εθελοτυφλείς σε κάποια πράγματα που σου συμβαίνουν ή συμβαίνουν στους ανθρώπους γύρω σου. Όπου μπορείς να αντιδράσεις, να το κάνεις. Πρέπει να βγούμε από το καβούκι μας. Είναι το αποτέλεσμα του μίσους αυτό που ζούμε σήμερα. Με σοκάρει αυτό που συμβαίνει. Μεγάλωσα σε μια γειτονιά που σεβόταν και αγαπούσε τους ξένους. Με όλα αυτά που συμβαίνουν τα τελευταία δυο χρόνια είχα αρχίσει να βάζω το μίσος μέσα μου και να το μεταφέρω αλλού, έτσι αποφάσισα να μην ασχοληθώ άλλο. Έπιανα τον εαυτό μου να είναι συνέχεια τσαντισμένος. Είναι πολύ δύσκολο πράγμα η αγάπη».

=====

Δείτε τη δουλειά του Κώστα στο www.costastheoharis.com

 

Εικαστικά
3

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ειρήνη Παναγοπούλου

Εικαστικά / Ειρήνη Παναγοπούλου: Η μεγάλη Ελληνίδα συλλέκτρια Τέχνης μιλά στη LIFO

Η γνωστή συλλέκτρια μιλά στη LiFO για το ταξίδι της στην τέχνη μέσα από τη συγκρότηση της μεγάλης και σπάνιας συλλογής της, μέρος της οποίας θα δούμε με αφορμή την έκθεση «Fernweh ή νοσταλγία για άγνωστους τόπους».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μυρτώ Ξανθοπούλου: «Καμιά φορά μιλάω για τα έργα μου και ακούγεται σαν να μιλάω για προζύμι ή κεφίρ»

Εικαστικά / Μυρτώ Ξανθοπούλου: «Έχω ψίχουλα, έχω τα περισσεύματα; Με αυτά θα δουλέψω»

Η γεννημένη στο Ελσίνκι καλλιτέχνιδα που κέρδισε το βραβείο Young Artist της φετινής Art Athina μιλάει για το έργο της που βασίζεται στην αίσθηση του κατεπείγοντος, στη χειρωνακτική εργασία και στη σχέση της με τη γλώσσα. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένας μνημειώδης φτερωτός ταύρος στο Μουσείο Ακρόπολης

Εικαστικά / Ένας μνημειώδης φτερωτός ταύρος στο Μουσείο Ακρόπολης

Με το έργο του στον εξωτερικό χώρο του μουσείου ο Michael Rakowitz συνομιλεί με τα έργα της κλασικής αρχαιότητας και υπενθυμίζει τα μάταια ταξίδια ανθρώπων και πολιτιστικών αγαθών που «ξεσπιτώνονται».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η Συλλογή Λέοναρντ Λόντερ θα δώσει το φιλί της ζωής στην αγορά της τέχνης;

Εικαστικά / Η Συλλογή Λέοναρντ Λόντερ θα δώσει το φιλί της ζωής στην αγορά της τέχνης;

Με πυρήνα της συλλογής του Λόντερ ένα από τα διασημότερα έργα του Κλιμτ, που εκτιμάται ότι η πώλησή του θα ξεπεράσει τα 150 εκατομμύρια δολάρια, η βραδιά της δημοπρασίας στον οίκο Sotheby’s φιλοδοξεί να προσελκύσει ξανά τους μεγάλους συλλέκτες. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζένη Μαρκέτου

Οι Αθηναίοι / Τζένη Μαρκέτου: «Οι καλλιτέχνες δεν έχουμε ανακαλύψει τον τροχό»

Στην Αμερική έμαθε πως η τέχνη είναι κοινωνική υπόθεση, πως ο κόσμος δεν εξαντλείται στις γκαλερί. Η πρώτη της παρέμβαση σε δημόσιο χώρο, που προκάλεσε αντιδράσεις, της δίδαξε ότι ένα έργο οφείλει να μοιάζει σαν να υπήρχε πάντα εκεί. Με τη νέα της εγκατάσταση στο Μέγαρο Μουσικής μάς υπενθυμίζει ότι δεν είμαστε οι πρωταγωνιστές της φύσης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Σεπτέμβρης της Art Athina 2025

Εικαστικά / Art Athina 2025: Το τώρα και το μετά της σύγχρονης τέχνης

Ζωγραφική, γλυπτική, φωτογραφία, ψηφιακή τέχνη: Το ανάγλυφο του παγκόσμιου εικαστικού χάρτη έτσι όπως διαμορφώνεται μέσα από την ελληνική και ξένη παραγωγή, και αναδεικνύεται στην ετήσια φουάρ που πραγματοποιείται ξανά στο Ζάππειο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ο Ανδρέας Αγγελιδάκης πέταξε τον Πλάτωνα σε ένα escape room για την Μπιενάλε

Εικαστικά / Ο Ανδρέας Αγγελιδάκης μετατρέπει το σπήλαιο του Πλάτωνα σε escape room

Με τo «Δωμάτιο Απόδρασης», μια εγκατάσταση ερευνητική και παιγνιώδη, βασισμένη στην ιδέα της φιλοσοφίας και την παραίσθηση του ψηφιακού κόσμου, θα μας εκπροσωπήσει στην 61η Μπιενάλε Βενετίας ο καταξιωμένος εικαστικός και αρχιτέκτονας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο συναρπαστικός εξπρεσιονισμός του Ζορζ Ρουό 

Εικαστικά / Ζορζ Ρουό: Ο μεγάλος λησμονημένος του εξπρεσιονισμού

Ο Γάλλος ζωγράφος και χαράκτης συνδέθηκε με τα κινήματα της μοντέρνας τέχνης στις αρχές του 20ού αιώνα αλλά ξεχάστηκε μετά τον θάνατό του. Μια έκθεση με σημαντικά του έργα τον επαναφέρει στο προσκήνιο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«ΤΕΧΝΗ – ΔΙΑΓΩΝΙΟΣ»: Η διαρκής συμβολή των δύο ομάδων στην ανεπανάληπτη πολιτισμική κίνηση της Θεσσαλονίκης

Εικαστικά / «Διαγώνιος» και «Τέχνη»: Πρόσφεραν παιδεία στη Θεσσαλονίκη. Τώρα συναντιούνται ξανά σε μια έκθεση

Η «Διαγώνιος» του Ντίνου Χριστιανόπουλου και η Καλλιτεχνική Εταιρεία «Τέχνη» επιστρέφουν στο προσκήνιο μέσα από ένα αφιέρωμα στο Τελλόγλειο Ίδρυμα, που αναδεικνύει δύο ιστορικές ομάδες της πνευματικής ζωής της Θεσσαλονίκης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «λίστα Τραμπ» και τα «απαράδεκτα έργα τέχνης» οδηγούν σε μια άλλη Αμερική

Εικαστικά / Tο μένος του Τραμπ για το Smithsonian: Λογοκρισία, ρατσισμός, λίστες με «απαράδεκτα» έργα

Με στόχο το μεγαλύτερο συγκρότημα μουσείων και ερευνητικών κέντρων στον κόσμο, ο Τραμπ επιχειρεί να ασκήσει έλεγχο και λογοκρισία σε έργα τέχνης και στο περιεχόμενο εκθέσεων, κατηγορώντας το Smithsonian ως «woke» και απειλώντας με περικοπές της χρηματοδότησής του.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ