Από τα πουλιά που κυνηγούν τυφώνες μέχρι τα αηδόνια που διασχίζουν τη Σαχάρα και τους κύκνους που αλλάζουν διαδρομή λόγω της θέρμανσης του πλανήτη, η άγρια ζωή δίνει μαθήματα επιβίωσης.
Νέα έρευνα στην οποία τα πουλιά παρακολουθούνται μέσω GPS, αποκαλύπτει απίστευτες ιστορίες προσαρμογής – και προειδοποιεί για τους κινδύνους που φέρνει η κλιματική κρίση.
Στο νησί Μπουχίο, στα ανοιχτά της δυτικής Αφρικής, ζει το Desertas petrel, ένα σπάνιο θαλασσοπούλι που προτιμά να πετά μέσα σε καταιγίδες. Μόλις 200 ζευγάρια απομένουν παγκοσμίως. Ο «Μάρλο», ένα από τα πουλιά που φέρουν πομπό GPS, έχει καταγραφεί να ταξιδεύει έως 12.000 χιλιόμετρα σε μια μόνο περίοδο αναπαραγωγής, φτάνοντας σε ταχύτητες 66 χλμ/ώρα. Οι καταιγίδες είναι για αυτόν πηγή ζωής, αφού ανεβάζουν τα καλαμάρια και τα καρκινοειδή στην επιφάνεια. Όμως, η άνοδος της θερμοκρασίας των ωκεανών απειλεί το οικοσύστημα που τρέφει αυτά τα πλάσματα.
Κλιματική κρίση: Πουλιά που διασχίζουν τη Σαχάρα ή πετούν ως τη Βρετανία
Την ίδια στιγμή, στην Ευρώπη, τα αηδόνια δίνουν τον δικό τους αγώνα. Το μικροσκοπικό «Μπέρκλεϊ» διέσχισε τη Σαχάρα πετώντας στα 5.000 μέτρα, αποφεύγοντας καταιγίδες και νυχτερίδες. Η πτήση του από την Αγγλία στη Σενεγάλη διήρκεσε πέντε εβδομάδες.
Ωστόσο, οι πυρκαγιές, οι ξηρασίες και η απώλεια δασών έχουν μειώσει τον πληθυσμό των αηδονιών στο Ηνωμένο Βασίλειο κατά 91%. Οι οικολόγοι επισημαίνουν ότι η ακριβής παρακολούθηση με GPS μπορεί να βοηθήσει στη διάσωση των τελευταίων πληθυσμών.
Οι κύκνοι Bewick κάποτε ήταν σύμβολο του βρετανικού χειμώνα. Πλέον, όμως, όλο και περισσότεροι μένουν στη Γερμανία ή στην Ολλανδία, καθώς οι ήπιοι χειμώνες τους επιτρέπουν να μην ταξιδεύουν τόσο μακριά. Η συμπεριφορά αυτή, γνωστή ως short-stopping, δείχνει την ικανότητα προσαρμογής στη νέα κλιματική πραγματικότητα. Παρ’ όλα αυτά, η παράνομη θήρα παραμένει τεράστια απειλή — έως και το ένα τρίτο των κύκνων φέρουν σκάγια ή μολύβδινα υπολείμματα στα σώματά τους.
Οι ιστορίες του Μάρλο, του Μπέρκλεϊ και της Μαίρης δεν είναι απλώς επιστημονικά δεδομένα. Είναι υπενθύμιση ότι η φύση συνεχίζει να προσαρμόζεται, αλλά όχι επ’ άπειρον. Οι καταιγίδες, οι ερήμοι και οι θερμοκρασίες που αλλάζουν καθημερινά δοκιμάζουν τα όρια κάθε είδους.
Κι αν τα πουλιά μπορούν να πετούν ενάντια στους ανέμους, το ερώτημα παραμένει: μπορούμε εμείς να κάνουμε το ίδιο για να σταματήσουμε την καταστροφή του κλίματος;
Με πληροφορίες από Guardian
