Ο Χρήστος Μαυρίκης αποτελεί μια από τις αμφιλεγόμενες προσωπικότητες της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής ιστορίας, έχοντας συνδεθεί άρρηκτα με τα μεγάλα σκάνδαλα υποκλοπών της δεκαετίας του 1990. Έπανήλθε στο προσκήνιο μετά τη σημερινή σύλληψή του για απόπειρα δωροδοκίας αρεοπαγίτη, κατηγορία την οποία αρνείται.
Το όνομά του έγινε ευρέως γνωστό τον Απρίλιο του 1993, όταν ως υπάλληλος του ΟΤΕ αποκάλυψε πως κατόπιν εντολής του στρατηγού Νίκου Γρυλλάκη -στενού συνεργάτη του τότε πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη- είχε παγιδεύσει το σταθερό τηλέφωνο του γραφείου του Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά και πολλών άλλων πολιτικών προσώπων. Η υπόθεση αφορούσε την παράνομη παρακολούθηση πολιτικών αντιπάλων της τότε κυβέρνησης, στελεχών της κυβέρνησης και άλλων προσώπων, που είχε ξεκινήσει ήδη από το 1987 και συνεχίστηκε επί σειρά ετών.
Η μέθοδος παρακολούθησης ήταν εξαιρετικά οργανωμένη: μέσα από ΚΑΦΑΟ και νοικιασμένα διαμερίσματα, όπου τοποθετούνταν μαγνητόφωνα, «τραβούσαν» παράλληλα τις τηλεφωνικές γραμμές, επιτρέποντας την 24ωρη καταγραφή συνομιλιών που αφορούσαν τόσο πολιτικά όσο και προσωπικά ζητήματα. Μετά την αποδελτίωση των ηχογραφήσεων, το κρίσιμο υλικό διοχετευόταν στο γραφείο του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, δημιουργώντας ένα παρακρατικό δίκτυο ενημέρωσης. Οι αποκαλύψεις του Χρήστου Μαυρίκη προκάλεσαν πολιτικό σεισμό, οδηγώντας στη σύσταση προανακριτικής επιτροπής το 1994, η οποία πρότεινε την παραπομπή κορυφαίων πολιτικών προσώπων όπως ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και η Ντόρα Μπακογιάννη. Ωστόσο, η υπόθεση δεν οδηγήθηκε σε ειδικό δικαστήριο, με απόφαση του τότε πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου.
Τα μέσα ενημέρωσης της εποχής ανέδειξαν τον ρόλο του Χρήστου Μαυρίκη ως κεντρικού προσώπου στην αποκάλυψη του σκανδάλου, ενώ παράλληλα κατέγραψαν τις προσπάθειες συγκάλυψης και τις πολιτικές αντιπαραθέσεις που ακολούθησαν, με την κυβέρνηση να επιχειρεί να ελέγξει το αφήγημα και να περιορίσει τις συνέπειες για τα υψηλά πολιτικά κλιμάκια. Οι καταγγελίες επιβεβαιώθηκαν από τεχνικές έρευνες στα ΚΑΦΑΟ του ΟΤΕ και η υπόθεση παρουσιάστηκε από τον τότε Τύπο ως σύμβολο της διαπλοκής και της παραβίασης θεμελιωδών δημοκρατικών δικαιωμάτων, με έντονη κριτική για την έλλειψη διαφάνειας και τη χρήση των παρακολουθήσεων ως εργαλείο.
Το ποινικό παρελθόν του Χρήστου Μαυρίκη
Το 1997 φέρεται να καταδικάστηκε για απόπειρα δωροδοκίας της σημερινής προέδρου του Αρείου Πάγου Ιωάννας Κλάπα, όταν υπηρετούσε στην ανάκριση για υπόθεση λαθρεμπορίας πετρελαίου.
Το 1998 ο Χρήστος Μαυρίκης καταδικάστηκε για απόπειρα εκβίασης σε βαθμό κακουργήματος, παραβίαση απορρήτου τηλεφωνικών συνδιαλέξεων και παράνομη βία σε βάρος επιχειρηματιών και εκδότη. Συγκεκριμένα των επιχειρηματιών Γιώργου Δαλακούρα και Δημήτρη Μπέη, καθώς και του εκδότη-διευθυντή της εφημερίδας «Αδέσμευτος Τύπος», Δημήτρη Ρίζου.
Απασχόλησε εκ νέου τις αρχές τον Αύγουστο του 2022, καθώς φέρεται να συνελήφθη για παράνομη οπλοκατοχή και κατοχή κάνναβης μετά από επεισόδιο σε πρατήριο βενζίνης.
