Εσύ πόσες Εμίλια Πέρεζ ξέρεις; Γιατί εγώ δεν ξέρω καμία

Γιατί εγώ δεν ξέρω καμία! Facebook Twitter
Άσχετα από το σκάνδαλο και την καλλιτεχνική της αξία, είναι η Εμίλια Πέρεζ μια ταινία ενδυνάμωσης της τρανς κοινότητας στις ΗΠΑ και παγκοσμίως; Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0


ΞΕΡΩ ΜΟΝΟ ΤΗ γνωστή και τη Βέρα από Το δέρμα που κατοικώ του Αλμοδόβαρ. Ξέρω πολλές τρανς γυναίκες που πληρώνουν «μαύρα» τις επεμβάσεις τους και αναγκάζονται να συγκεντρώνουν το ποσό μέσω crowdfunding στο διαδίκτυο, γιατί τα ασφαλιστικά ταμεία δεν τις καλύπτουν.

Δεν ξέρω καμία τρανς γυναίκα που να αποφάσισε να κάνει φυλομετάβαση γιατί καταζητείται ως πρώην νονός της νύχτας, ξέρω μία που έκανε φυλακή ως «Χαράλαμπος», αλλά δεν μεταμορφώθηκε μετά την αποφυλάκισή της. Έβαλε την περούκα και επέστρεψε στη λεωφόρο Καβάλας, όπου συνέχισε τη ζωή της ως «Αλόμα». Αλλά, οk, η τέχνη είναι τέχνη, δεν μας χρωστάει κιόλας.

Η ιστορία της Εμίλια Πέρεζ κέρδισε 13 υποψηφιότητες στα Όσκαρ την ίδια περίοδο που στις ΗΠΑ ο Τραμπ «κόβει» τα μπάτζετ για την τρανς υγειονομική περίθαλψη και αναστέλλει τη νομική αναγνώριση ταυτότητας φύλου.

Εν τω μεταξύ, δεν έχω καμία διάθεση να δω την ταινία και γενικότερα δεν έχω καμία διάθεση να πάω σινεμά, σε βαθμό που σκέφτομαι να οργανώσω ιδιωτικές προβολές Ντέιβιντ Λιντς στο σαλόνι μου γιατί δεν άντεξα να πάω σε καμία από τις προβολές του Φεβρουαρίου.

Δεν λέω, δύσκολη υπόθεση το multi tasking, αλλά το να «επιβάλεις» την εποχή του ΜeΤoo, της woke κουλτούρας και του γρήγορου cancel ένα άτομο που έχει εκφράσει δημόσια ρατσιστικό λόγο ως «φάρο» της ΛΟΑΤΚΙ+ συμπερίληψης δεν δικαιολογείται.

Έκανα όμως το απαραίτητο research και εντόπισα αφενός ότι τρώει κράξιμο από παντού ως «η χειρότερη ταινία» και αφετέρου ότι η παρουσία του συμβόλου της τρανς ορατότητας Σοφία Κάρλα Γκασκόν, παρά την καριέρα της πριν από τη φυλομετάβαση, στη συγκεκριμένη παραγωγή λειτούργησε ως industry plant και κράχτης. Και μάλιστα πολύ πρόχειρα «φυτεμένος», γιατί μόνο ένας ανόητος παραγωγός δεν θα έκανε έρευνα στα σόσιαλ μίντια μιας πρωταγωνίστριας προτού την προμοτάρει ως σύγχρονη τρανς θεά.

Άσχετα όμως από το σκάνδαλο και την καλλιτεχνική της αξία, είναι η Εμίλια Πέρεζ μια ταινία ενδυνάμωσης της τρανς κοινότητας στις ΗΠΑ και παγκοσμίως; Δεν λέω, δύσκολη υπόθεση το multi tasking, αλλά το να «επιβάλεις» την εποχή του ΜeΤoo, της woke κουλτούρας και του γρήγορου cancel ένα άτομο που έχει εκφράσει δημόσια ρατσιστικό λόγο ως «φάρο» της ΛΟΑΤΚΙ+ συμπερίληψης δεν δικαιολογείται.

Και πες ότι τα φαρμακερά  tweets για τη Σελένα Γκόμεζ ήταν όντως fake, όπως δήλωσε η ίδια η Κάρλα Σοφία με δάκρυα στα μάτια. Η χοντροφοβία προς την Αντέλ; Η λεσβοφοβία προς τη Μάιλι Σάιρους; Τα ρατσιστικά υπονοούμενα για τη μουσουλμανική κοινότητα της Ισπανίας και άλλα τόσα;

Το τρανς αφήγημα του φαβορί των Όσκαρ έσκασε σαν rainbow πυροτέχνημα στα χέρια αυτών που το άναψαν, και πολύ καλά τους έκανε. Και όσο στις ελληνικές παραγωγές η τρανς ορατότητα «αγνοείται», στις παρέες δεν συζητάμε πια για μια εξαιρετική ταινία ή παράσταση με κουίρ και τρανς ρόλους αλλά για μια ταινία ή παράσταση με κουίρ ή τρανς «ταμπέλα», δηλαδή πρόμο.

Σαν να μην έχει σημασία τι είναι καλό και τι όχι, και αρκεί το κουίρ τρανς baiting, ακόμα και μεταξύ μας! Η κουίρ τρανς κουλτούρα είχε και έχει κώδικα για το γούστο, τη μουσική, τα στέκια, την πολιτική, τον έρωτα κ.λπ., η βιομηχανία του θεάματος όμως δεν έχει. Και δεν έχει και χρόνο να την καλλιεργήσει, έχει μόνο χρήμα για διαφήμιση και ανυπομονησία για sold out.

Αν η Εμίλια Πέρεζ είναι μια ταινία που θα αφήσει το στίγμα της στην ιστορία του κουίρ τρανς κινηματογράφου δεν το τζινάβω, τζινάβω όμως πως αν η Σοφία Κάρλα ήταν «θεά» και όχι «απογοήτευση», θα της το συγχωρούσαμε. Όχι τον ρατσισμό, ίσως τα υπόλοιπα.

Όπως συγχωρούμε και τις λόκαλ «Εμίλια Πέρεζ» όταν τους ξεφεύγουν τα μισογύνικα και τρανσφοβικά κατάλοιπα της εποχής πριν από την πολιτική ορθότητα και τα gender poltics. Γιατί ξέρουμε ότι έζησαν τις επιχειρήσεις «Αρετή» και το ανθρωποκυνηγητό της κοινωνίας σχεδόν όλη τους τη ζωή. Γιατί μετράει το ότι το εκπαιδευτικό σύστημα τους έκλεισε την πόρτα. Τις συγχωρούμε ακόμα και για τα αμήχανα ξεκατινιάσματα από την τηλεοπτική σταδιοδρομία στα ’90s και στα ’00s μέχρι τα live στο TikΤok. Γιατί αυτό που μας έδωσαν, είτε ήταν τραγικό είτε κωμικό, ήταν αληθινό και μας «τάισε». Η πρόεδρος του Σωματείου, η υποψήφια βουλεύτρια, η ηθοποιός, το σούπερ μοντελ, η συγγραφέας, η ακτιβίστρια, η σεξεργάτρια.

Τελικά, ξέρω όχι μόνο μία αλλά καμιά εικοσαριά «Εμίλια Πέρεζ» στην Αθήνα και άλλες τόσες εκτός. Με τις περισσότερες έχουμε πιει και καφέ και μπορεί να μην κάνουμε παρέα, αλλά θα τις συγχωρούσα όλες γιατί σε όλες αξίζει Όσκαρ επιβίωσης.

To άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Στέλιος Νέστωρ: «Ό,τι έκανα, δεν το έκανα για να ρίξω τη δικτατορία αλλά γιατί ντρεπόμουνα» 

Θεσσαλονίκη / Στέλιος Νέστωρ: «Δεν ήμουν από αυτούς που κάθονται σπίτι τους, βγάζουν λεφτά, τρώνε και πίνουνε» 

Μια πολιτική φυσιογνωμία που έδινε πάντα ηχηρό «παρών» στα πολιτικά και πολιτιστικά πράγματα της Θεσσαλονίκης. Μιλώντας στη LiFO, ζωντανεύει ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας της πόλης, από την Κατοχή και τη χούντα μέχρι την ίδρυση του Μεγάρου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Κοινωνική κατοικία: Μπορεί το παράδειγμα της La Borda να εφαρμοστεί στην Αθήνα;

Συνεταιριστική κατοικία / Μπορούμε να αντιγράψουμε τη Βαρκελώνη και να λύσουμε το στεγαστικό;

Ενώ στην Ευρώπη παρατηρείται αναζωπύρωση των συνεταιριστικών στεγαστικών κινημάτων, στην Ελλάδα, ειδικά στην Αθήνα, η στεγαστική κρίση οξύνεται. Το παράδειγμα της La Borda στη Βαρκελώνη θα μπορούσε να δώσει τη λύση, χρειάζεται όμως πολιτική βούληση.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας»

Βασιλική Σιούτη / Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τη ρύθμιση για τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να ενισχύσει την απήχησή της στο συντηρητικό κοινό, παρά τις διαφοροποιήσεις ακόμη και μέσα στην κυβερνητική παράταξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ