Οσιέλ Γκουνεό: «Είμαι πρώτα χορευτής και μετά μαύρος» Facebook Twitter
«Ποτέ δεν σου περισσεύει αρκετός χρόνος, πρέπει όμως να μάθεις να πορεύεσαι με αυτό και να βρίσκεις τα περιθώρια». Φωτ.: Susanne Schramke

«Δεν βλέπω τον εαυτό μου ως έναν μαύρο χορευτή μπαλέτου αλλά ως έναν χορευτή καταρχάς»

0

Έρχεσαι στην Αθήνα για να χορέψεις στην παράσταση «Δον Κιχώτης» τον ρόλο του Μπαζίλιο. Τι ιδιαίτερο έχει αυτό το έργο;
Ο «Δον Κιχώτης» του Λούντβιχ Μίνκους είναι για μένα πολύ ξεχωριστός, καθώς είναι ένα από τα πρώτα κλασικά μπαλέτα που χόρεψα όταν ακόμα ζούσα στην Κούβα. Ο ίδιος ο ρόλος του Μπαζίλιο, από τους πιο αγαπημένους μου, είναι ιδιαίτερα ελκυστικός, ένας νέος άνθρωπος αποφασισμένος για όλα στο όνομα του έρωτα – δεν πρόκειται ωστόσο για κάποιο ερωτικό δράμα, αφού συνδυάζει θαυμάσια το ρομαντικό στοιχείο με μια απολαυστική σάτιρα.

Νιώθω βαθιά ικανοποίηση που θα υποδυθώ ξανά τον Μπαζίλιο πάνω στη σκηνή ως χορευτής στην Αθήνα, θα είναι μια υπέροχη εμπειρία, πρόκειται εξάλλου για μια παραγωγή ενός κορυφαίου χορογράφου που εκτιμώ ιδιαίτερα, όπως είναι ο Τιάγκο Μπορντίν, με το έργο μάλιστα να βασίζεται στην αρχική εκδοχή του Μαριύς Πετιπά. Είναι και μια μεγάλη τιμή για μένα αυτή η συμμετοχή, καθώς επίσης η συνεργασία μου με τους υπόλοιπους ξένους και Έλληνες συντελεστές της παράστασης και το Μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.   

«Αν είναι να χορέψεις, χόρεψε, αν είναι να περπατήσεις, απλώς περπάτησε, τουλάχιστον όμως δώσου ολόψυχα σε ό,τι κάνεις, ώστε να ζεις τη ζωή σου όπως τη θέλεις και να απολαμβάνεις πραγματικά αυτό που αγαπάς».

― Είναι η πρώτη φορά που θα συνεργαστείς με τον Τιάγκο Μπορντίν και την Ξένια Οβσιάνικ, την παρτενέρ σου που θα υποδυθεί την Κίτρι;
Ναι και την περιμένω με μεγάλη χαρά. Με την Ξένια είχαμε βρεθεί παλιότερα στο ίδιο μπαλέτο, αλλά δεν έχουμε χορέψει ξανά μαζί ως ντουέτο. Ευκαιρία, λοιπόν, να δοκιμαστούμε, κάτι που μας έχει εξιτάρει.  

Οσιέλ Γκουνεό: «Είμαι πρώτα χορευτής και μετά μαύρος» Facebook Twitter
«Ήταν το χρώμα του δέρματός μου τόσο καθοριστικό για την καριέρα μου». Φωτ.: Carlos Quezada

― Ο «Δον Κιχώτης» έχει τη φήμη ενός από τα πιο δύσκολα και απαιτητικά μπαλέτα.
Δεν θα έλεγα ότι είναι από τα δυσκολότερα, θα το χαρακτήριζα μάλλον γενναιόδωρο όσο και διασκεδαστικό, γιατί δεν στηρίζεται σε άτεγκτες, αυστηρές τεχνικά φόρμες, σου αφήνει έτσι αρκετά περιθώρια αυτοσχεδιασμού. Είναι ένα μπαλέτο που χαίρεσαι πραγματικά να το χορεύεις.

― Ποιον ρόλο από όσους έχεις υποδυθεί ως χορευτής θα ξεχώριζες;
Θα μπορούσα να αναφέρω τον Σπάρτακο, τον Ακταίωνα, τον Σόλορ, φυσικά και τον Μπαζίλιο, εξαρτάται ωστόσο από την παράσταση και την εκδοχή του έργου την οποία παρουσιάζει. Άλλοι είναι βατοί, άλλοι πιο πολύπλοκοι. Και δεν μιλάμε για «σκέτο» χορό, υπάρχει και το υποκριτικό στοιχείο, χρειάζεται να χτίσω έναν ολόκληρο χαρακτήρα.

Σε κάθε περίπτωση εγώ έχω υποχρέωση να δουλέψω σκληρά προκειμένου να ανταποκριθώ σωστά στον ρόλο που μου ανατέθηκε, γιατί αυτή είναι η δουλειά μου και από αυτή ζω. Έχω έπειτα ευθύνη απέναντι στους συνεργάτες μου αλλά και στο κοινό που περιμένει κάθε φορά το καλύτερο από εμένα. 

― Αυτή θα είναι η πρώτη σου φορά στην Αθήνα;
Ναι και έχω ενθουσιαστεί πολύ με την ιδέα, γιατί ήθελα από παλιά να επισκεφθώ και την Αθήνα και την Ελλάδα. Είναι ιδανικό που αυτό θα συνδυαστεί με μια λαμπρή παράσταση με εξαιρετικούς συντελεστές σε έναν πραγματικά θαυμάσιο χώρο, όπως είναι αυτός της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο ΚΠΙΣΝ, αν κρίνω από τις φωτογραφίες και τα βίντεο που έχω δει αλλά και από τα όσα ακούω από συναδέλφους και συνεργάτες.

Νομίζω θα υπάρξει πολύ καλή χημεία και αυτό σίγουρα θα συμβάλει στην επιτυχία του εγχειρήματος. Η εικόνα, τώρα, της Ελλάδας που έχω από το σχολείο είναι ότι πρόκειται για μια πανέμορφη χώρα με τεράστια ιστορία και πολιτισμό, που από μικρό με συνάρπαζαν. Έχω επίσης πάθος με την αρχαία ελληνική μυθολογία και τους ήρωές της, καταβροχθίζω κυριολεκτικά κάθε σχετικό βιβλίο, ταινία ή τηλεοπτική σειρά!

Οσιέλ Γκουνεό: «Είμαι πρώτα χορευτής και μετά μαύρος» Facebook Twitter
«Ήθελα να κάνω τα δικά μου πράγματα, να ακολουθήσω το δικό μου μονοπάτι και ο κύριος λόγος που έφυγα από την Κούβα ήταν επειδή έκρινα ότι έτσι θα είχα περισσότερα ερεθίσματα και ευκαιρίες ώστε να εξελιχθώ ως καλλιτέχνης και ως άνθρωπος». Φωτ.: Eric Berg

― Ξεκίνησες να χορεύεις από νεαρή ηλικία στην Κούβα προτού εγκατασταθείς στην Ευρώπη. Πώς ήταν η ζωή εκεί και πόσο εύκολο ήταν να γίνεις δεκτός στον χώρο του κλασικού χορού; Το λέω γιατί διάβασα πως είχες αντιμετωπίσει κάποια προβλήματα όντας μαύρος.
Με ρωτάνε συχνά πώς ήταν τα πράγματα και η ζωή εκεί και καταλαβαίνω το ενδιαφέρον τους, θα ήταν όμως προτιμότερο να με ρωτούσαν πώς θα μπορούσε ιδανικά να ήταν ή πώς εγώ τη φανταζόμουν. Ήθελα να κάνω τα δικά μου πράγματα, να ακολουθήσω το δικό μου μονοπάτι και ο κύριος λόγος που έφυγα από την Κούβα ήταν επειδή έκρινα ότι έτσι θα είχα περισσότερα ερεθίσματα και ευκαιρίες ώστε να εξελιχθώ ως καλλιτέχνης και ως άνθρωπος. Ναι, υπήρξαν κάποια προβλήματα που απλώς ατσάλωσαν περισσότερο τη θέλησή μου να τα καταφέρω και να διακριθώ, δεν ήταν όμως αυτή η βασική αιτία που αναζήτησα μια καλύτερη τύχη στο εξωτερικό, ούτε ήταν το χρώμα του δέρματός μου τόσο καθοριστικό για την καριέρα μου.

― Ήσουν πάντως ο πρώτος μαύρος χορευτής που ανέλαβε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο κλασικό έργο «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» σε χορογραφία Νουρέγιεφ με το Μπαλέτο της Όπερας του Παρισιού το 2021 και εξ αυτού νομίζω ονομάστηκε και το βιβλίο που συγγράψατε με τον Γερμανό δημοσιογράφο Thilo Komma-Pöllath, «Black Romeo - My way into the white world of ballet».
Στο βιβλίο αυτό, που είναι κατά κύριο λόγο αυτοβιογραφικό και βασίζεται σε μια σειρά συνεντεύξεων, αναφέρομαι όντως και σε περιστατικά διακρίσεων, υπάρχουν όμως πολλά ακόμα πράγματα εκεί που συνδέονται με την είσοδο και την πορεία μου στον κόσμο του κλασικού μπαλέτου, τις δουλειές, τις εμπειρίες, τις συνεργασίες, τις απόψεις μου για την τέχνη του χορού, τους στόχους, τους αγώνες και την προσωπική μου φιλοσοφία γενικότερα. Ο τίτλος πάντως δεν ήταν δική μου ιδέα, αλλά του εκδοτικού μου οίκου, που τον προτίμησε ως πιο εμπορικό.

Δεν βλέπω, ξέρεις, τον εαυτό μου ως έναν μαύρο χορευτή μπαλέτου αλλά ως έναν χορευτή μπαλέτου καταρχάς. Τα κριτήρια για την επιλογή ενός χορευτή για έναν ρόλο σίγουρα δεν πρέπει να σχετίζονται με την καταγωγή ή το χρώμα του δέρματός του, αλλά με τις ικανότητές του. Δεν αρκεί, έπειτα, η τεχνική, όσο καλή κι αν είναι, χρειάζεται επίσης να συνδυάζεται αρμονικά με την κίνηση και την προσωπική προσέγγιση του χορευτή στον εκάστοτε ρόλο. 

― Αν σου ζητούσα να μου πεις επιγραμματικά την προσωπική σου φιλοσοφία;
Αν είναι να χορέψεις, χόρεψε, αν είναι να περπατήσεις, απλώς περπάτησε, τουλάχιστον όμως δώσου ολόψυχα σε ό,τι κάνεις, ώστε να ζεις τη ζωή σου όπως τη θέλεις και να απολαμβάνεις πραγματικά αυτό που αγαπάς, κάτι που θεωρώ το πιο σημαντικό από όλα τα άλλα και που οι άνθρωποι συχνά το ξεχνάμε!

Οσιέλ Γκουνεό: «Είμαι πρώτα χορευτής και μετά μαύρος» Facebook Twitter
«Ποτέ δεν σου περισσεύει αρκετός χρόνος, πρέπει όμως να μάθεις να πορεύεσαι με αυτό και να βρίσκεις τα περιθώρια». Φωτ.: Susanne Schramke

― Αυτό είναι μεγάλη αλήθεια, αλλά δεδομένου ότι η δουλειά ενός επαγγελματία χορευτή είναι εξαντλητική σε καθημερινή βάση, αναρωτιέμαι πόσος χρόνος μένει για προσωπική ζωή.
Η σκληρή δουλειά είναι προϋπόθεση για κάθε καλλιτέχνη, για κάθε δημιουργό, ανεξάρτητα από το είδος που υπηρετεί. Ποτέ δεν σου περισσεύει αρκετός χρόνος, πρέπει όμως να μάθεις να πορεύεσαι με αυτό και να βρίσκεις τα περιθώρια. Είμαι επαγγελματίας χορευτής αλλά ταυτόχρονα σύζυγος και πατέρας∙ όσο και να αγαπώ τη δουλειά μου, δεν γίνεται να αφήνω τη μία ιδιότητα να λειτουργεί σε βάρος των άλλων. Δεν είναι βέβαια πάντοτε εύκολο να είσαι τέλειος σε όλα, αλλά το προσπαθώ.

Ακόμα δυσκολότερο είναι αν είσαι χορεύτρια και θες να κάνεις οικογένεια και να αποκτήσεις παιδιά, το έζησα και με τη δική μου σύζυγο. Η εγκυμοσύνη, η φροντίδα ενός μωρού, το διάστημα που θα πρέπει να απέχεις από πρόβες και παραστάσεις, το σώμα σου που θα πρέπει να ξαναβρεί τη φόρμα του το συντομότερο δυνατό, η επαγγελματική ανασφάλεια που βιώνεις, ο συνδυασμός εργασίας και μητρότητας, όλα αυτά στα οποία για να ανταποκριθείς χρειάζεται να αναπτύξεις υπερφυσικές ικανότητες!   

Οσιέλ Γκουνεό: «Είμαι πρώτα χορευτής και μετά μαύρος» Facebook Twitter
«Τη χορογραφία τη σκέφτομαι γιατί με έλκει το δημιουργικό κομμάτι, τη διδασκαλία μάλλον όχι». Φωτ.: Luca Vantusso

― Είσαι ικανοποιημένος από τη μέχρι τώρα συνεργασία σου με το Κρατικό Μπαλέτο της Βαυαρίας;
Απολύτως, είμαστε μια πολύ δεμένη ομάδα, μια οικογένεια σχεδόν, όπου η γνώση και η εμπειρία των μεγαλύτερων συνδυάζεται ιδανικά με τη φρεσκάδα των νεότερων μελών. Η δουλειά μου εκεί τα τελευταία οκτώ χρόνια είναι ίσως ό,τι καλύτερο έχω κάνει μέχρι τώρα επαγγελματικά. Θα ήταν όμως αδικία να μην αναφερθώ και στην πρότερη συνεργασία μου με το Εθνικό Μπαλέτο της Νορβηγίας, όπου απέκτησα τα πρώτα βασικά εργαλεία για τη δουλειά μου και από όπου έλαβα τα πρώτα «μαθήματα επιβίωσης» στον χώρο του ευρωπαϊκού κλασικού χορού.

Μεγάλο σχολείο ήταν βέβαια και τo Εθνικό Μπαλέτο της Κούβας, που ήταν και παραμένει από τα καλύτερα στον κόσμο. Θεωρώ μάλιστα μεγάλη τιμή που πρόλαβα να γνωρίσω και να εργαστώ υπό τη διεύθυνση μιας από τις πιο διάσημες μπαλαρίνες μας, της Αλίσια Αλόνσο. Ναι, μου λείπει καμιά φορά το νησί μου, ο ήλιος του, οι φίλοι, οι συγγενείς, το κέφι και η ενέργεια και η ανοιχτοσύνη των ανθρώπων εκεί, όμως το μέλλον μου ήταν στην Ευρώπη.  

― Πολλοί χορευτές γίνονται στην πορεία και οι ίδιοι δάσκαλοι χορού ή/και χορογράφοι. Βλέπεις και για σένα μια τέτοια εξέλιξη;
Τη χορογραφία τη σκέφτομαι γιατί με έλκει το δημιουργικό κομμάτι, τη διδασκαλία μάλλον όχι. Μου αρέσει η ομαδική δουλειά και η συναναστροφή με νέα παιδιά, αλλά δεν είμαι ακριβώς ο άνθρωπος που θα γινόταν ιδανικός δάσκαλος, δεν έχω την απαιτούμενη υπομονή για «baby sitter», παρεκτός αν πρόκειται για τον γιο μου! Αλλά μέχρι να δοκιμαστώ σε κάτι άλλο, έχω πιστεύω αρκετά ακόμα χρόνια μπροστά μου ως χορευτής.

Ο Οσιέλ Γκουνεό θα ερμηνεύσει τον ρόλο του Μπαζίλιο στον «Δον Κιχώτη» του Λούντβιχ Μίνκους στην Εθνική Λυρική Σκηνή, σε χορογραφία Τιάγκο Μπορντίν, για το δεύτερο τριήμερο των παραστάσεων (15, 20 & 22/12). Τον ίδιο ρόλο θα ερμηνεύσουν επίσης ο Βίκτορ Καϊσέτα (5, 7 & 8/12) και Εσνέλ Ράμος (24, 26 & 28/12).

Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση «Δον Κιχώτης» εδώ. 

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Θέατρο / Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός προσπαθεί να παραμείνει συγκεντρωμένη μέχρι την κάθοδό της στο αργολικό θέατρο. Παρ’ όλα αυτά, βρήκε τον χρόνο να μας μιλήσει για τους γυναικείους ρόλους που τη συνδέουν με την Ελλάδα και για τη σημασία της σιωπής.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν: από το «La Distance» του Ροντρίγκες έως τη μεγάλη επιτυχία του Μπανούσι

Θέατρο / Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν

Οι θερμές κριτικές της «Liberation» και της «Le Monde» για το «ΜΑΜΙ» του Μπανούσι σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση είναι απλώς μια λεπτομέρεια μέσα στις απανωτές εκπλήξεις που έκρυβε το πιο γνωστό θεατρικό φεστιβάλ στον κόσμο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ