Τα δύο μοιραία λάθη του Κασσελάκη

Τα δύο μοιραία λάθη του Κασσελάκη: Nα τα βάλει με τον Παύλο Πολάκη και να εμπιστευτεί τον Νίκο Παππά Facebook Twitter
Ο Κασσελάκης υπήρξε για τον Τσίπρα ο ιδανικός «αυτοφωράκιας»... Φωτ.: EUROKINISSI
0


ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΕ καταφέρει ο Αλέξης Τσίπρας τον περασμένο Φεβρουάριο στο 4ο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, το κατάφερε στην Κεντρική Επιτροπή αυτό το Σαββατοκύριακο ο Παύλος Πολάκης. Η συμβολή του στην καθαίρεση του Στέφανου Κασσελάκη ήταν χωρίς αμφιβολία καθοριστική. Φαίνεται πως η πρόσφατη διαγραφή του Πολάκη υπήρξε το μοιραίο λάθος του έκπτωτου προέδρου, παρότι την πήρε πίσω γρήγορα. Το γυαλί όμως είχε ραγίσει και δεν κόλλησε ξανά, παρά τις προσπάθειες επανασύνδεσης που έγιναν από τον Κασσελάκη. 

Ο Παύλος Πολάκης ήταν εκείνος που τον έφερε στο κόμμα, αυτός τον πρότεινε στον Τσίπρα, με τη στήριξή του έγινε πρόεδρος και για ένα μεγάλο διάστημα τον προφύλασσε από τις εσωκομματικές παγίδες και τις δολοπλοκίες. Χωρίς τον Πολάκη δίπλα του και τον Νίκο Παππά από κοντά, η πτώση του ήταν θέμα χρόνου. 

Ο Πολάκης, ωστόσο, δεν έκρυψε τις προθέσεις του. Μίλησε ανοιχτά για την πρόταση μομφής που ήθελε να καταθέσει σε βάρος του και υποστήριξε δημόσια τη θέση του. Αντιθέτως, ο Νίκος Παππάς έπεισε τον Στέφανο Κασσελάκη ότι ήταν σύμμαχός του και παρασκηνιακά έστελνε μηνύματα ότι τον ελέγχει σε εκείνους που ήθελαν να τον ρίξουν και εργάζονταν εδώ και μήνες γι' αυτό. Στην πραγματικότητα η καθαίρεση του Κασσελάκη, που πραγματοποιήθηκε στην τελευταία συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής, ξεκίνησε να σχεδιάζεται από την επομένη του 4ου συνεδρίου, μετά την αποτυχημένη απόπειρα του Αλέξη Τσίπρα. 

Η έκπληξη δεν είναι η καθαίρεση του Κασσελάκη, αλλά ότι κατάφερε να παραμείνει πρόεδρος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης για έναν χρόνο. Ο Κασσελάκης προοριζόταν εξαρχής για αρχηγός μιας χρήσης, με συγκεκριμένη αποστολή, αλλά δεν το κατάλαβε εγκαίρως.

Κατά τα άλλα, η έκπληξη δεν είναι η καθαίρεση του Κασσελάκη, αλλά ότι κατάφερε να παραμείνει πρόεδρος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης για έναν χρόνο. Ο Κασσελάκης προοριζόταν εξαρχής για αρχηγός μιας χρήσης, με συγκεκριμένη αποστολή, αλλά δεν το κατάλαβε εγκαίρως. Όταν ο Αλέξης Τσίπρας αποφάσισε να παραμερίσει, όπως είπε πέρσι, μετά τη διπλή και μεγάλη ήττα από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, το έκανε κυρίως επειδή γνώριζε ότι θα ακολουθούσαν και άλλες, τις οποίες δεν ήθελε να χρεωθεί.

Όπως δεν ήθελε να χρεωθεί και τη χρεοκοπία των κομματικών ΜΜΕ. Ο Κασσελάκης ήταν ο ιδανικός «αυτοφωράκιας», τον οποίο πίστευε ότι θα έκανε άνετα πέρα όταν θα τελείωνε η δουλειά και θα του έπαιρνε εύκολα τα κλειδιά της Κουμουνδούρου πίσω. 

Ο Πολάκης, με τις ενέργειές του, εξυπηρέτησε, εκ των πραγμάτων και ανεξάρτητα από τις προθέσεις του, τους σκοπούς του Τσίπρα, όταν έστρωσε τον δρόμο στον Κασσελάκη για να γίνει πρόεδρος, όπως και τώρα που τον έριξε, καθώς δεν ελεγχόταν και είχε αυτονομηθεί. Αν και πρόσωπα του περιβάλλοντος του Τσίπρα φέρεται να είχαν σε ιδιαίτερη εκτίμηση τον Πολάκη, ο ίδιος ο Τσίπρας δεν του είχε ποτέ απόλυτη εμπιστοσύνη, όπως δεν του έχει και τώρα. Προτιμά τα στελέχη της «φρουράς» του (συνεργάτες του μεταφέρουν ότι δεν του αρέσει η ονομασία αυτή που έχει επικρατήσει στα ΜΜΕ, για τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που αναφέρονται σε αυτόν). 

Η «συμμαχία» του Πολάκη με τη «φρουρά Τσίπρα» στην Κεντρική Επιτροπή για να καθαιρέσουν τον Κασσελάκη ήταν καθαρά συγκυριακή. Κάποιοι από αυτούς, άλλωστε, πίεζαν το προηγούμενο διάστημα τον Κασσελάκη να διαγράψει πλήρως τον Πολάκη από τον ΣΥΡΙΖΑ. Από τη στιγμή που ο σκοπός της συγκυριακής σύμπραξης επιτεύχθηκε, δεν υπάρχει λόγος διατήρησής της. Από εδώ και πέρα θα διαμορφωθούν νέες εσωκομματικές συμμαχίες, οι οποίες θα προωθήσουν τους δικούς τους υποψήφιους. 

Στη ΔΕΘ το κόμμα θα το εκπροσωπήσει ο Νίκος Παππάς, ο οποίος έχει κριθεί ομόφωνα ένοχος για το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος, βάσει του νόμου περί ευθύνης υπουργών και έχει καταδικαστεί σε 2 χρόνια φυλάκισης με αναστολή. Το κόμμα περνάει τώρα σε μεγάλο βαθμό στα χέρια του, αλλά δύσκολα, όσο και αν το θέλει, θα βρει ισχυρούς συμμάχους που θα υποστηρίξουν μια υποψηφιότητά του. Τίποτα όμως δεν μπορεί να αποκλειστεί.

Όταν ο Αλέξης Τσίπρας αποφάσισε να παραμερίσει, όπως είπε πέρσι, μετά τη διπλή και μεγάλη ήττα από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, το έκανε κυρίως επειδή γνώριζε ότι θα ακολουθούσαν και άλλες, τις οποίες δεν ήθελε να χρεωθεί. Όπως δεν ήθελε να χρεωθεί και τη χρεοκοπία των κομματικών ΜΜΕ. Ο Κασσελάκης ήταν ο ιδανικός «αυτοφωράκιας».

Είναι γνωστό ότι ενδιαφέρον για τη θέση του προέδρου έχει ο Σωκράτης Φάμελλος, τον οποίο προτιμούν πολλά στελέχη της «φρουράς Τσίπρα». Καθαρά, όμως, μόνο ο Παύλος Πολάκης έχει δηλώσει ότι ενδιαφέρεται. Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νικόλας Φαραντούρης το έχει υπονοήσει, το όνομα της Ρένας Δούρου, που κάποτε στον ΣΥΡΙΖΑ τη θεωρούσαν βέβαιη διάδοχο του Τσίπρα, ακούγεται κάθε φορά, ενώ στους επίδοξους ηγέτες του ΣΥΡΙΖΑ έχει προστεθεί από χθες και ο ηθοποιός Απόστολος Γκλέτσος.  

Πολιτικός και ιδεολογικός διάλογος εξακολουθεί να μη γίνεται, δεν ενδιαφέρει κανέναν. Για άλλη μια φορά η συζήτηση στον ΣΥΡΙΖΑ περιστρέφεται γύρω από πρόσωπα, συμμαχίες και την κομματική ίντριγκα. Άλλωστε και η κριτική στον Στέφανο Κασσελάκη ήταν ότι είναι ανεπαρκής και οδηγεί το κόμμα σε συρρίκνωση. Δεν υπήρξε κάποια πολιτική διαφωνία για θέσεις, ούτε κριτική. Βέβαια η ανεπάρκεια και η απειρία του Κασσελάκη ήταν προφανείς από την πρώτη στιγμή, αλλά τότε δεν ενοχλούσαν όλους αυτούς που τις διαπίστωσαν τώρα. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ σπαράσσεται πλέον για άλλη μια φορά. Αυτό που κυριαρχεί είναι το μίσος και η αλληλοαπέχθεια, όπως σχολίασε πρόσφατα ο μετριοπαθής πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Σεβαστάκης. Ο Κασσελάκης κάρφωσε τον Τσίπρα δημόσια στην ομιλία του στην Κεντρική Επιτροπή ως υπονομευτή του, άποψη που συμμερίζονται και άλλοι, ενώ δεν αποκλείονται και πιο έντονες αντιδράσεις αυτή την εβδομάδα. Ο Αλέξης Τσίπρας κατηγορείται τώρα από τους αποχωρήσαντες που συγκρότησαν τη Νέα Αριστερά ότι αυτός ευθύνεται για τον Κασσελάκη που τους ανάγκασε να φύγουν και κατηγορείται και από τους κασσελακικούς, ως εκείνος που οργάνωσε παρασκηνιακά την καθαίρεση του Κασσελάκη.    

Η βουλευτής Νίνα Κασιμάτη, η οποία εκφράζει το κλίμα Κασσελάκη, χαρακτήρισε «απονομιμοποιημένο όργανο» την Κεντρική Επιτροπή που τον καθαίρεσε (τα μέλη της οποίας είχαν εκλεγεί πριν από τη διάσπαση), «καθώς δεν ανέλαβαν ποτέ καμία ευθύνη για τη διπλή συντριπτική ήττα του 2023, αλλά παραμένουν ισχυρά και ανέλαβαν να "διορθώσουν" το δήθεν λάθος της κοινωνίας».

Στο περιβάλλον Κασσελάκη μιλούν για πραξικόπημα, για κουκουλοφόρους και για προδοσία Παππά, ο οποίος έπαιζε και στα δύο ταμπλό, περιμένοντας να δει τους συσχετισμούς και τις εξελίξεις. Ο ίδιος ο Κασσελάκης, σύμφωνα με όσα λέγονται από ανθρώπους του περιβάλλοντός του, δεν αποκλείεται να εκπλήξει ξανά με πρωτοβουλίες του το επόμενο διάστημα. 

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Σαπουνόπερα αντί για αξιωματική αντιπολίτευση

Ρεπορτάζ / Σαπουνόπερα αντί για αξιωματική αντιπολίτευση

Ο ΣΥΡΙΖΑ μαλλιά-κουβάρια, ο Τσίπρας διακοπές και ο Πολάκης με δικό του μπαϊράκι. Η κυβέρνηση απολαμβάνει την κατάσταση παρακμής και διάλυσης που επικρατεί στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, θεωρώντας ότι δεν μπορεί να την απειλήσει κανείς και τίποτα. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Από νικητής προτεινόμενος: Το ανατρεπτικό ριάλιτι του Στέφανου Κασσελάκη

Daily / Από νικητής προτεινόμενος: Το ανατρεπτικό ριάλιτι του Στέφανου Κασσελάκη

Το πρόβλημα με τα ριάλιτι είναι ότι πολλοί τα παρακολουθούν αλλά κανείς δεν τα σέβεται. Το όργιο χειραγώγησης, υστεροβουλίας και τοξικότητας κερδίζει την προσοχή αλλά όχι την υποστήριξη.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Δυο καράβια των παιδικών χρόνων

Οπτική Γωνία / Η αριστοκρατική Μαριλένα και η τραχιά Μυρτιδιώτισσα όργωσαν τις ελληνικές θάλασσες, αφήνοντας το στίγμα τους

Βίος και πολιτεία δυο καραβιών που έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στα όχι άγνωστα αλλά και όχι πάντοτε ήρεμα νερά της Ελλάδας.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
«Η μόνη καλλιέργεια που σώθηκε είναι της καταναλωτικής πλάνης»

Ρεπορτάζ / «Η μόνη καλλιέργεια που σώθηκε είναι της καταναλωτικής πλάνης»

Ο συγγραφέας Γιάννης Μακριδάκης, που ζει στη Χίο και καλλιεργεί εκεί ο ίδιος τη δική του γη, περιγράφει στη LiFo την καθημερινότητα, που έχει αλλάξει ριζικά μετά τις φωτιές, και την προσπάθεια των κατοίκων να σταθούν ξανά στα πόδια τους.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Θα λήξει τον πόλεμο στην Ουκρανία ο Τραμπ και με ποιους όρους;

Βασιλική Σιούτη / Θα λήξει τον πόλεμο στην Ουκρανία ο Τραμπ και με ποιους όρους;

Πώς θα τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία και πόσο κοντά βρισκόμαστε σε αυτό το τέλος; Τραμπ και Πούτιν μοιάζουν αποφασισμένοι, αλλά ο Ζελένσκι και οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν βιάζονται.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Μαζωνάκης: Το χρονικό μιας (ακόμα) διαπόμπευσης

Οπτική Γωνία / Μαζωνάκης: Το χρονικό μιας (ακόμα) διαπόμπευσης

Αν έβγαζε κάποιος ένα συμπέρασμα από τον χειρισμό της υπόθεσης αυτής, θα έλεγε πως «όλα ήταν ένα λάθος». Ένα λάθος το οποίο πολλοί δεν το βλέπουν ως τέτοιο, καθώς θεωρούν αυτονόητο να μαθαίνουν πληροφορίες για τις ζωές των άλλων, ακόμα και αν αυτές έχουν δυσκολίες και απαιτούν σεβασμό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Για τους «εμπρηστές της Πάτρας»: Ιδεολογικές καταχρήσεις μιας φωτογραφίας

Οπτική Γωνία / Για τους «εμπρηστές της Πάτρας»: Ιδεολογικές καταχρήσεις μιας φωτογραφίας

Από που προκύπτει το αναρχικό, πόσο μάλλον κάποιο «κομμουνιστικό» προφίλ των «εμπρηστών»; Από ένα σκουλαρίκι, την είδηση για το χασίς και τα τσίπουρα, τα ρούχα που είναι αυτά που συναντάς σε πλήθος εικοσάρηδων σε πλατείες και δρόμους της χώρας;
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Υπάρχει όντως λόγος να επιστρέψει ο Τσίπρας;

Οπτική Γωνία / Υπάρχει όντως λόγος να επιστρέψει ο Τσίπρας;

Υπάρχει ανάγκη στην πολιτική ζωή για ένα νέο κόμμα; Υπάρχει κρίσιμος ζωτικός χώρος που δεν έχει εκπροσώπηση; Μπορεί να ξεπεραστούν ή, έστω, να αμβλυνθούν οι έντονα αρνητικές μνήμες από τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ; Είναι ο Αλέξης Τσίπρας το ιδανικό πρόσωπο;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Σουδάν: Ο ξεχασμένος πόλεμος και τα «παιδιά-πρόσφυγες» που κατηγορούνται ως διακινητές

Οπτική Γωνία / Σουδάν: Η μεγαλύτερη τραγωδία του αιώνα δεν γίνεται ποτέ πρωτοσέλιδο

Οι νεκροί από τις συγκρούσεις, την πείνα και τις επιδημίες υπολογίζεται συνολικά περί το 1 εκατ., και περισσότεροι από τους μισούς εξ αυτών είναι παιδιά. Μια εφιαλτική κατάσταση, που έχει όμως την «ατυχία» να περνά σε δεύτερη ή και τρίτη μοίρα, καθώς ούτε τα ΜΜΕ και τους διεθνείς οργανισμούς φαίνεται να συγκινεί ιδιαίτερα ούτε εντάσσεται εύκολα σε κάποιο πολιτικό αφήγημα ώστε να εμπνεύσει μαζικά κινήματα αλληλεγγύης.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Οπτική Γωνία / Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Σκέψεις πάνω στην απόφαση του Oposito, ενός μικρού εκδοτικού οίκου που έχει δώσει ενδιαφέροντα δείγματα ανήσυχης κοινωνικής και πολιτισμικής σκέψης, για την «αποδέσμευσή» του σε σχέση με το βιβλίο της κοινωνιολόγου Eύα Ιλούζ «Ψυχρή τρυφερότητα. Η άνοδος του συναισθηματικού καπιταλισμού».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ακροβατώντας / Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ένα εντυπωσιακά μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας είναι διατεθειμένο να δώσει «συγχωροχάρτι» για ένα μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο, αρκεί οι εμπλεκόμενοι να τηρήσουν ακροδεξιά και ρατσιστική στάση στο μεταναστευτικό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πέντε ιδρύματα πρώην πρωθυπουργών και ένα ινστιτούτο. Ποιος είναι ο ρόλος τους και πώς χρηματοδοτούνται

Ρεπορτάζ / Τα ιδρύματα των πρώην πρωθυπουργών: Ποιος είναι ο ρόλος τους και πώς χρηματοδοτούνται

Τυπικά, σκοπός τους είναι η διατήρηση των αρχείων και η προβολή του έργου πρώην πρωθυπουργών. Στην πράξη, όμως, λειτουργούν και ως think tanks και πολιτικά εργαλεία επιρροής.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ