Θυμάσαι την πρώτη φορά;

Do you remember the first time? Facebook Twitter
Όταν τελείωσε η συναυλία, σχολιάσαμε την αξιοπρέπεια του Jarvis που κατάφερε να παραμείνει ο performer που ξέρουμε και αγαπάμε αλλά στη 60 year-old version του. Φωτ.: Release Athens Festival
0

Ήμουν κι εγώ στους Pulp. Μαζί με μια μεγάλη παρέα ηλικίας 40, 45+ που βρισκόμαστε κάθε φορά κάτω από μια σκηνή να χτυπιόμαστε με τις μουσικές που έχουμε αγαπήσει. Είμαστε οι κλασικοί συναυλιάκηδες που ακόμα πιστεύουμε ότι τα live ήταν, είναι και θα είναι η αγαπημένη μας διασκέδαση. Ξετρυπώνουμε από τη σκουληκότρυπα της Gen X και μαζευόμαστε για να θυμηθούμε τις μουσικές με τις οποίες μεγαλώσαμε, τότε που προσπαθούσαμε να απομνημονεύσουμε τους στίχους από τα leaflet των cd.

Τους Pulp τους ανακάλυψα κάπου τότε, στα early '90s, και λάτρεψα το «Do you remember the first time?» – μαζί με χιλιάδες fan της brit pop, που έδωσαν στον Jarvis και την παρέα του την αναγνώριση, τη φήμη και τη διάρκεια που τους άξιζε. Το 2011 ταξίδεψα μέχρι την Ισπανία, στο Primavera Festival, για να δω το πρώτο live της επανένωσής τους. Η συναυλία ξεκινούσε με ένα τεράστιο «What have you been doing for the past fifteen years?» στις γιγαντοοθόνες. Η εμπειρία τού να ξαναβλέπεις τον Cocker –μαζί με άλλα 100 χιλιάδες άτομα απ’ όλο τον κόσμο– να τρέχει και να πηδάει στη σκηνή με το κουστούμι του δανδή και να παίζει με το μικρόφωνο με μικροκινήσεις που έχουν λίγη παιδική αφέλεια και μπόλικο ενήλικο (αυτο)σαρκασμό άξιζε κάθε ταλαιπωρία. Ένας ζωντανός θρύλος –προσωπική άποψη– βρισκόταν μπροστά μου για να μου θυμίσει ότι τα τραγούδια που γνωρίζεις καλά είναι εκείνα που συνδέονται με μια άλλη εποχή.

Εκείνο που μένει είναι η δική μας αντοχή να βρισκόμαστε όλοι μαζί και να διατηρούμε ζωντανό ένα αυθάδες κομμάτι της εφηβείας μας, που ακόμα επαναστατεί απέναντι στην ενήλικη σοβαρότητα.

Με μια διαφορά. Τότε συνειδητοποίησα ότι οι στίχοι των Pulp έχουν θέσει κάποια από τα πιο σημαντικά ερωτήματα αυτής της ζωής. «Do you remember the first time?» Όταν άκουγα-τραγουδούσα-χόρευα αυτούς τους στίχους, οι πρώτες φορές ξεχύνονταν μπροστά μου σαν ορμητικό ποτάμι, αλλά τώρα καταλαβαίνω πόσο σημαντικές ήταν. Με ανησυχεί ότι αρχίζω να ξεχνάω τις πρώτες φορές. Κυρίως τον ενθουσιασμό κάθε πρώτης φοράς. Όποια κι αν είναι αυτή. Κάπως έτσι ενηλικιώνεσαι. Όταν οι πρώτες φορές μειώνονται δραματικά και η καθημερινότητα είναι μια επαναληπτική, προβλέψιμη διεκπεραίωση. Απ’ την άλλη όμως, κάθε μέρα δεν έχει μια πρώτη φορά μέσα της; Στη συναυλία των Pulp στην Πλατεία Νερού, την 547η της καριέρας τους, ήμουν για πρώτη φορά σε εκείνο το σημείο με τη Σόφη, τον Χρήστο, τον Αντρέα, τον Στράτο, τον Λεωνίδα, τον Διονύση που χόρευε όπως το '11 και πολλούς ακόμα φίλους, πίναμε για πρώτη φορά παγωμένη μπίρα κάνοντας αστεία για την ηλικία μας και περιμένοντας να δούμε στη σκηνή μια μπάντα που θα μας θύμιζε την εποχή που γνωριζόμασταν με τη ζωή.

Pulp - Do You Remember the First Time?

Όταν τελείωσε η συναυλία –αυτή η 547η που είδα για πρώτη φορά– σχολιάσαμε την αξιοπρέπεια του Jarvis που κατάφερε να παραμείνει ο performer που ξέρουμε και αγαπάμε αλλά στη 60 year-old version του. Κι εμείς, με την πονεμένη μέση και τα μουδιασμένα γόνατα και το αυχενικό σύνδρομο να μας θυμίζει τη δική μας 45 year-old εκδοχή μας, μαζέψαμε τα κομμάτια μας χαρούμενοι που ακούσαμε το «Razmatazz» –δεν υπήρχε στο set list της περιοδείας– και συγκινημένοι γιατί εκτός από πρώτη, αυτή μπορεί και να ήταν και η τελευταία φορά που είδαμε τους Pulp live. 

Εκείνο που μένει είναι η δική μας αντοχή να βρισκόμαστε όλοι μαζί και να διατηρούμε ζωντανό ένα αυθάδες κομμάτι της εφηβείας μας, που ακόμα επαναστατεί απέναντι στην ενήλικη σοβαρότητα. Λογικό, αν σκεφτείς ότι πολλοί από εμάς μεγαλώσαμε σε οικογένειες που το πιο κοντινό σε live concert που γνώριζαν ήταν η χορωδία της εκκλησίας σε εορταστικές λειτουργίες. Από εκεί μέχρι το Ρόδον και αργότερα τη Μαλακάσα και την Πλατεία Νερού έπρεπε να διανύσουμε μια μεγάλη απόσταση, σπαρμένη με στερεότυπα και σοβαροφάνειες. Έτσι φτάνω στο δεύτερο μεγάλο ερώτημα των Pulp που με στοιχειώνει τα τελευταία χρόνια: «Are you sure you wanna live like common people?». No, thanks for asking, Jarvis!

Pulp - Common People



 

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Mara Gibb»: Μια space όπερα για ένα non-binary εξωγήινο που ξεκινά ένα αυτογνωσίας

Μουσική / Μια ελληνική space όπερα για τη μυστική ζωή ενός non-binary εξωγήινου

Το «Secret life of Mara Gibb» του Prins Obi έχει για κεντρικό ήρωα ένα non-binary εξωγήινο που ξεκινά ένα αυτογνωσίας. Ο ήχος έχει ρίζες στην ψυχεδέλεια αλλά δεν μένει εκεί. Παίζει να είναι και η καλύτερη δουλειά του μετά τους Baby Guru.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
ΕΠΕΞ INDIRA PAGANOTTO INTERVIEW

Μουσική / H Ιndira Paganotto φέρνει στην Αθήνα την απίθανη psy-techno της και μια στρατιά νίντζα

Είναι περήφανη για τις ιταλικές και τις ισπανικές της ρίζες, και για τη μουσική της. Το στυλ της, χωρίς κανόνες ή κουτάκια, ανεβάζει τον πήχη, μαζί και τις προσδοκίες μας για την εμφάνισή της στο Techniques.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Η μοιραία σχέση που ενέπνευσε ένα αριστούργημα του ρομαντισμού

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Η μοιραία σχέση που ενέπνευσε ένα αριστούργημα του ρομαντισμού

Το πρόγραμμα της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών στο Μέγαρο Μουσικής για τη νέα σεζόν περιλαμβάνει το Πρώτο Κοντσέρτο για πιάνο του Μπραμς με τον διεθνώς αναγνωρισμένο πιανίστα Αλεξέι Βολόντιν, και η Ματούλα Κουστένη μάς ξεναγεί στην ιστορία αυτού του αριστουργήματος που γεννήθηκε μέσα από τη μοιραία γνωριμία του συνθέτη με την Κλάρα Σούμαν.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Είναι true, έχει vibe: Γι’ αυτό ο νεαρόκοσμος αγαπάει τη Θώδη

Μουσική / «Είναι true, έχει vibe»: Αν δεν το έχετε καταλάβει, οι 20άρηδες αγαπούν τη Θώδη

Βρεθήκαμε σε ένα γλέντι στον Ταύρο όπου ακόμη και οι teenagers διασκέδαζαν, φύγαμε με καλτσάκια που έγραφαν «Με κλαρίνο στο Πεκίνο» και με την ευχή να βρούμε πάρκινγκ στο κέντρο.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
ΖΟΡΝΤΙ ΣΑΒΑΛ: «Με αποκαλούν αρχαιολόγο της μουσικής, αλλά η μουσική δεν πεθαίνει ποτέ»         

Μουσική / Jordi Savall: «Με αποκαλούν αρχαιολόγο της μουσικής, αλλά η μουσική δεν πεθαίνει ποτέ»         

Ο διακεκριμένος μουσικός κάνει μουσική σαν να ανακαλύπτει νέα, όμορφα μέρη. Επιστρέφει στην Αθήνα και συμπράττει με τη Διαπολιτισμική Ορχήστρα της ΕΛΣ σε μια συναυλία που υμνεί την ενωτική φύση της Μεσογείου. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
REWORKS 2025 - Τα νέα / ανερχόμενα ονόματα του φετινού φεστιβάλ

Μουσική / Κρατήστε σημειώσεις: Αυτά είναι τα ανερχόμενα ονόματα του φετινού Reworks

Μέσα σε πέντε μέρες το κορυφαίο φεστιβάλ ηλεκτρονικής μουσικής φέρνει στη Θεσσαλονίκη πολυσυλλεκτικά, απρόβλεπτα και ατμοσφαιρικά sets που συνδυάζουν την εγκεφαλική με τη χορευτική διάσταση.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Δεν θα γεράσουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη

Μουσική / Δεν θα γεράσουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη

Ο Taki Tsan και ο DJ Alx έχουν γράψει μεγάλο μέρος της ιστορίας του ελληνικού χιπ χοπ. Τριάντα χρόνια μετά το ξεκίνημά τους είναι ακόμα εδώ, alive and kicking, με κοινό live στο Αγοραφοβικό Φεστιβάλ στο ΠΛΥΦΑ, καινούργια σεζόν για το Taki Tsan Show αλλά και νέο άλμπουμ.
M. HULOT