Θυμάσαι την πρώτη φορά;

Do you remember the first time? Facebook Twitter
Όταν τελείωσε η συναυλία, σχολιάσαμε την αξιοπρέπεια του Jarvis που κατάφερε να παραμείνει ο performer που ξέρουμε και αγαπάμε αλλά στη 60 year-old version του. Φωτ.: Release Athens Festival
0

Ήμουν κι εγώ στους Pulp. Μαζί με μια μεγάλη παρέα ηλικίας 40, 45+ που βρισκόμαστε κάθε φορά κάτω από μια σκηνή να χτυπιόμαστε με τις μουσικές που έχουμε αγαπήσει. Είμαστε οι κλασικοί συναυλιάκηδες που ακόμα πιστεύουμε ότι τα live ήταν, είναι και θα είναι η αγαπημένη μας διασκέδαση. Ξετρυπώνουμε από τη σκουληκότρυπα της Gen X και μαζευόμαστε για να θυμηθούμε τις μουσικές με τις οποίες μεγαλώσαμε, τότε που προσπαθούσαμε να απομνημονεύσουμε τους στίχους από τα leaflet των cd.

Τους Pulp τους ανακάλυψα κάπου τότε, στα early '90s, και λάτρεψα το «Do you remember the first time?» – μαζί με χιλιάδες fan της brit pop, που έδωσαν στον Jarvis και την παρέα του την αναγνώριση, τη φήμη και τη διάρκεια που τους άξιζε. Το 2011 ταξίδεψα μέχρι την Ισπανία, στο Primavera Festival, για να δω το πρώτο live της επανένωσής τους. Η συναυλία ξεκινούσε με ένα τεράστιο «What have you been doing for the past fifteen years?» στις γιγαντοοθόνες. Η εμπειρία τού να ξαναβλέπεις τον Cocker –μαζί με άλλα 100 χιλιάδες άτομα απ’ όλο τον κόσμο– να τρέχει και να πηδάει στη σκηνή με το κουστούμι του δανδή και να παίζει με το μικρόφωνο με μικροκινήσεις που έχουν λίγη παιδική αφέλεια και μπόλικο ενήλικο (αυτο)σαρκασμό άξιζε κάθε ταλαιπωρία. Ένας ζωντανός θρύλος –προσωπική άποψη– βρισκόταν μπροστά μου για να μου θυμίσει ότι τα τραγούδια που γνωρίζεις καλά είναι εκείνα που συνδέονται με μια άλλη εποχή.

Εκείνο που μένει είναι η δική μας αντοχή να βρισκόμαστε όλοι μαζί και να διατηρούμε ζωντανό ένα αυθάδες κομμάτι της εφηβείας μας, που ακόμα επαναστατεί απέναντι στην ενήλικη σοβαρότητα.

Με μια διαφορά. Τότε συνειδητοποίησα ότι οι στίχοι των Pulp έχουν θέσει κάποια από τα πιο σημαντικά ερωτήματα αυτής της ζωής. «Do you remember the first time?» Όταν άκουγα-τραγουδούσα-χόρευα αυτούς τους στίχους, οι πρώτες φορές ξεχύνονταν μπροστά μου σαν ορμητικό ποτάμι, αλλά τώρα καταλαβαίνω πόσο σημαντικές ήταν. Με ανησυχεί ότι αρχίζω να ξεχνάω τις πρώτες φορές. Κυρίως τον ενθουσιασμό κάθε πρώτης φοράς. Όποια κι αν είναι αυτή. Κάπως έτσι ενηλικιώνεσαι. Όταν οι πρώτες φορές μειώνονται δραματικά και η καθημερινότητα είναι μια επαναληπτική, προβλέψιμη διεκπεραίωση. Απ’ την άλλη όμως, κάθε μέρα δεν έχει μια πρώτη φορά μέσα της; Στη συναυλία των Pulp στην Πλατεία Νερού, την 547η της καριέρας τους, ήμουν για πρώτη φορά σε εκείνο το σημείο με τη Σόφη, τον Χρήστο, τον Αντρέα, τον Στράτο, τον Λεωνίδα, τον Διονύση που χόρευε όπως το '11 και πολλούς ακόμα φίλους, πίναμε για πρώτη φορά παγωμένη μπίρα κάνοντας αστεία για την ηλικία μας και περιμένοντας να δούμε στη σκηνή μια μπάντα που θα μας θύμιζε την εποχή που γνωριζόμασταν με τη ζωή.

Pulp - Do You Remember the First Time?

Όταν τελείωσε η συναυλία –αυτή η 547η που είδα για πρώτη φορά– σχολιάσαμε την αξιοπρέπεια του Jarvis που κατάφερε να παραμείνει ο performer που ξέρουμε και αγαπάμε αλλά στη 60 year-old version του. Κι εμείς, με την πονεμένη μέση και τα μουδιασμένα γόνατα και το αυχενικό σύνδρομο να μας θυμίζει τη δική μας 45 year-old εκδοχή μας, μαζέψαμε τα κομμάτια μας χαρούμενοι που ακούσαμε το «Razmatazz» –δεν υπήρχε στο set list της περιοδείας– και συγκινημένοι γιατί εκτός από πρώτη, αυτή μπορεί και να ήταν και η τελευταία φορά που είδαμε τους Pulp live. 

Εκείνο που μένει είναι η δική μας αντοχή να βρισκόμαστε όλοι μαζί και να διατηρούμε ζωντανό ένα αυθάδες κομμάτι της εφηβείας μας, που ακόμα επαναστατεί απέναντι στην ενήλικη σοβαρότητα. Λογικό, αν σκεφτείς ότι πολλοί από εμάς μεγαλώσαμε σε οικογένειες που το πιο κοντινό σε live concert που γνώριζαν ήταν η χορωδία της εκκλησίας σε εορταστικές λειτουργίες. Από εκεί μέχρι το Ρόδον και αργότερα τη Μαλακάσα και την Πλατεία Νερού έπρεπε να διανύσουμε μια μεγάλη απόσταση, σπαρμένη με στερεότυπα και σοβαροφάνειες. Έτσι φτάνω στο δεύτερο μεγάλο ερώτημα των Pulp που με στοιχειώνει τα τελευταία χρόνια: «Are you sure you wanna live like common people?». No, thanks for asking, Jarvis!

Pulp - Common People



 

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Subset Festival, η συναρπαστική σκηνή της σύγχρονης μουσικής δημιουργίας 

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου / Subset Festival: Η συναρπαστική μουσική του μέλλοντος είναι ήδη εδώ

Το φεστιβάλ νέας μουσικής παρουσιάζει καταξιωμένους καλλιτέχνες της διεθνούς σκηνής που συνομιλούν με τα νέα μέσα, αποκαλύπτοντας τις άπειρες δυνατότητες της σύγχρονης δημιουργίας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ηρώδειο: Όπερα, θέατρο και πολλή μουσική

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου / Ηρώδειο: Όπερα, θέατρο και πολλή μουσική

«Τουραντότ» και «Ριγολέττο» από την Εθνική Λυρική Σκηνή, συναυλίες των Raining Pleasure και Stranglers, καθώς και οι κορυφαίοι Max Richter και Youssou N’Dour, είναι μερικές μόνο από τις πολυαναμενόμενες εκδηλώσεις που θα παρουσιαστούν στο ρωμαϊκό ωδείο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
PinkPantheress: H απόλυτη ποπ σταρ της Gen Z

Μουσική / PinkPantheress: Από το παιδικό της δωμάτιο στo παγκόσμιo Billboard

Η καριέρα της γεννήθηκε μέσα από τα social media, αλλά είναι κάτι παραπάνω από αυτό. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η μουσική της, μια lo-fi μείξη bedroom pop, drum ‘n’ bass και UK garage, δεν μπαίνει σε κανένα κουτάκι, είτε ηχητικό είτε αισθητικό.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Παύλος Παυλίδης: «Δεν ξέρω αν τελικά θα σώσει τον κόσμο η ομορφιά, θέλω όμως να την εμπιστευτώ»

Μουσική / Παύλος Παυλίδης: «Δεν ξέρω αν τελικά θα σώσει τον κόσμο η ομορφιά, θέλω όμως να την εμπιστευτώ»

Με αφορμή την εμφάνισή του στο φετινό Release Athens, ο δημοφιλής τραγουδοποιός μιλά στη LiFΟ για το νέο του άλμπουμ «Μπρανκαλεόνε», για την ποίηση, την τραπ και τον ΛΕΞ, τις ευκαιρίες που δίνει στους ανθρώπους, καθώς και για την ωμή, απρόκλητη βία που τον οδήγησε να γράψει το τραγούδι «Ένα αλλιώτικο παιδάκι» για τον Ζακ Κωστόπουλο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Θέατρο / 13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Τέχνη με φαντασία, αστείρευτη δημιουργία, πρωτοποριακές προσεγγίσεις: ένα επετειακό, εορταστικό, πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα για τα 70 χρόνια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από 83 επιλογές από το θέατρο, τη μουσική και τον χορό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Απλώνοντας ρούχα με τη Δανάη στο κέντρο του κόσμου

Μουσική / Απλώνοντας ρούχα με τη Δανάη στο κέντρο του κόσμου

Η Δανάη Δέδε γιορτάζει τα 20 της στην Αθήνα με μια κιθάρα στο χέρι και πολλά λουλούδια γύρω της. Της αρέσει η θάλασσα της πόλης, αλλά προτιμά αυτήν της Ρόδου, όπου και μεγάλωσε. Το κομμάτι της «Αύριο» την έκανε γνωστή, αλλά σίγουρα δεν την τρομάζει ‒ μάλλον την ενθουσιάζει. Η μαμά της πιστεύει πως θα ήταν πολύ καλή ως ψυχολόγος.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΑΡΑΝΤΗΣ
Όταν ο Τσαϊκόφσκι περιέγραφε τη μοίρα του με μια Συμφωνία

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Όταν ο Τσαϊκόφσκι περιέγραφε τη μοίρα του με μια Συμφωνία

Την Παρασκευή 30 Μαΐου, ο αρχιμουσικός Διονύσης Γραμμένος και η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών φέρνουν στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών το δράμα της Πέμπτης Συμφωνίας του Τσαϊκόφσκι, ενός έργου που περιγράφει την ένταση ανάμεσα στις προσταγές της μοίρας και την προσωπική ελευθερία τού συνθέτη.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
AEON: Η «ντίβα από την Κρήτη» που παντρεύει τη ραπ με τη λύρα

Μουσική / AEON: Η «ντίβα από την Κρήτη» που παντρεύει τη ραπ με τη λύρα

Ξεκίνησε από την παραδοσιακή μουσική, όμως, η ανάγκη της για κοινωνικοποίηση την οδήγησε στη ραπ. Με αφορμή το τελευταίο της άλμπουμ, «Χαϊμαλίνα», η 25χρονη AEON μιλά για τον σεξισμό που αντιμετώπισε στα πρώτα της βήματα και για το πώς συνδύασε την κρητική μπουκόλυρα με ραπ ρυθμούς.
M. HULOT
56’ με τον Degear0001

Μουσική / Το νέο διαστημικό άλμπουμ του Degear0001 έχει ήχους από παιδικά παιχνίδια

Ο νεαρός μουσικός, που πειραματίζεται με παιδικά πλήκτρα και «χακαρισμένα» αντικείμενα, μόλις κυκλοφόρησε ένα spacey άλμπουμ με weird pop, που σίγουρα θα ήθελες να χορέψεις σε ένα παραληρηματικό πάρτι με χαμόγελα και φλούο χρώματα.
M. HULOT
Νέγρος του Μοριά: «Mιλάω για τη σκοτεινή πλευρά της Ελλάδας»

Μουσική / Νέγρος του Μοριά: «Mιλάω για τη σκοτεινή πλευρά της Ελλάδας»

Ο ταλαντούχος μουσικός κυκλοφόρησε ένα από τα καλύτερα ραπ άλμπουμ της χρονιάς, στο οποίο εξερευνά την εμπειρία του να είσαι μαύρος στην Ελλάδα του 2025 και το οποίο αποθέωσε η Guardian. Μιλά αποκλειστικά στη LiFO, λίγο πριν τη συναυλία του στις 31 Μαΐου στο Universe Multivenue Open Air.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Οι γονείς της Αγγελίνας κάποια στιγμή κουράστηκαν να παρακολουθούν τις παραστάσεις που οργάνωνε ως παιδί

Μουσική / Οι γονείς της Αγγελίνας κάποια στιγμή κουράστηκαν να παρακολουθούν τις παραστάσεις που οργάνωνε ως παιδί

Η Aγγελίνα είναι μια τραγουδοποιός 22 ετών που μεγάλωσε στην Αθήνα. Όταν ήταν μικρή ήθελε να γίνει ηθοποιός και συγγραφέας, αλλά ο δρόμος την πήγε στη μουσική κι έτσι έβγαλε το πρώτο της τραγούδι το 2023, που λέγεται «Sta Riha». Αγοράζει ακόμη μπουρμπουλήθρες από τα περίπτερα και της αρέσει να οδηγάει το σαράβαλό της. Κοιμάται καλά τα βράδια, αν δεν σκέφτεται πολύ. Όταν ανεβαίνει στην σκηνή, λέει μέσα της πως το άγχος της είναι ενθουσιασμός.
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΑΚΟΥΛΑΚΗ