Η Ροδόπη και οι πολιτικές της χρήσεις

Η Ροδόπη και οι πολιτικές της χρήσεις Facebook Twitter
Αυτό το εκκρεμές ανάμεσα σε μια κεντροδεξιά που αγωνιά για τις δεξιές ψήφους και σε μια αριστερά που δεν καταλαβαίνει ότι υπάρχουν και πράκτορες και δίκτυα υπονόμευσης και άλλα θέματα πλην των φόρων και του κοινωνικού κράτους μοιάζει τελείως άγονο. Φωτ.: bianca/LifO
0

Η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ως γνωστόν, πήγε καλά σχεδόν παντού εκτός από τον νομό Ροδόπης και την εκεί μειονότητα. Αυτό μαζί με την προσπάθεια να χτιστεί μια ατζέντα ελκυστική για συντηρητικά ακροατήρια –ιδίως στη Βόρειο Ελλάδα– οδηγεί σε λόγια και κινήσεις που θυμίζουν παλιούς κομματάρχες και τα τεχνάσματά τους. Στόχος φαίνεται να είναι η αξιοποίηση των εθνικών αντανακλαστικών για την αύξηση της εμπιστοσύνης στην «πρόταση σταθερότητας» του Κυριάκου Μητσοτάκη και τη μεγαλύτερη απονομιμοποίηση του αντιπάλου, του ΣΥΡΙΖΑ.

Αν έβαζα εδώ τελεία, προσθέτοντας μάλιστα και μια καταγγελία για την ανεύθυνη χρήση της μειονότητας για κομματικούς σκοπούς, οι φίλοι και οπαδοί της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα ήταν εξαιρετικά ευχαριστημένοι.

Ανεξάρτητα όμως από τις δεύτερες σκέψεις και την τακτική της κυβέρνησης, δεν μπορώ να καταλάβω και την άλλη στάση: τη συστηματική υποτίμηση –αν όχι περιφρόνηση που φτάνει ως την κοροϊδία– όλων των θεμάτων «εθνικής ασφάλειας» από ανθρώπους της φιλελεύθερης ή ριζοσπαστικής αριστεράς, όπως και από κάποιους τρίτους, φιλελεύθερους.

Αν όμως η τωρινή κυβερνητική γραμμή πολιτεύεται με τη χρήση του φόβου και της εθνικής ανησυχίας για να ασκήσει εκλογική πίεση στον λεγόμενο «πατριωτικό χώρο», στον ΣΥΡΙΖΑ και πέριξ δεσπόζει η ηχηρή υποτίμηση του κινδύνου που συνιστά η χειραγώγηση από την πλευρά ενός υπερσυντηρητικού τουρκικού πλέγματος σε ένα κομμάτι της ελληνικής επικράτειας.

Κυρίως δεν μπορώ να συμμεριστώ μια στάση ελαφρότητας απέναντι σε συγκεκριμένους μηχανισμούς με προέλευση το τουρκικό κράτος και μάλιστα την ερντογανική ισλαμική δεξιά. Το ότι τέτοιοι μηχανισμοί ασκούν επιρροή και διεισδύουν με διάφορους τρόπους στη ζωή της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη, ενισχύοντας τις πιο αντιδραστικές τάσεις, τον κοινωνικό συντηρητισμό και τον φιλοτουρκικό εθνικισμό, δεν είναι ούτε ανώδυνο ούτε μικρό πράγμα. Το αν επεμβαίνουν για τους δικούς τους λόγους στα τοπικά πολιτικά πράγματα –άσχετα αν συνέβαινε και παλιότερα– δεν είναι κάτι που πρέπει να το πάρει κανείς αψήφιστα.

Υπάρχει ένα διπλό λάθος: το να παρουσιάζεται η μειονότητα είτε ως εθνικά ύποπτη επειδή ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ είτε ως απλό θύμα των σχεδιασμών μιας κακής κυβέρνησης. Στην πρώτη περίπτωση, μια εκλογική επικοινωνιακή τακτική θέλει να χρησιμοποιήσει ανοιχτά ένα υπαρκτό πρόβλημα για να εκθέσει τον ΣΥΡΙΖΑ. Στη δεύτερη, οι επικριτές της κυβέρνησης πέφτουν στην παγίδα να βεβαιώνουν περίπου πως δεν υπάρχει πρόβλημα μέσα σε ένα μέρος της μειονότητας ή πως όλα τα παραπάνω είναι «κυπατζίδικα κατασκευάσματα». Αυτό θυμίζει τη θεωρία περί σκευωρίας και μια μονομερή προσέγγιση αποκλειστικά από τη σκοπιά των δικαιωμάτων.

Αν όμως η τωρινή κυβερνητική γραμμή πολιτεύεται με τη χρήση του φόβου και της εθνικής ανησυχίας για να ασκήσει εκλογική πίεση στον λεγόμενο «πατριωτικό χώρο», στον ΣΥΡΙΖΑ και πέριξ δεσπόζει η ηχηρή υποτίμηση του κινδύνου που συνιστά η χειραγώγηση από την πλευρά ενός υπερσυντηρητικού τουρκικού πλέγματος σε ένα κομμάτι της ελληνικής επικράτειας.

Αυτό το εκκρεμές ανάμεσα σε μια κεντροδεξιά που αγωνιά για τις δεξιές ψήφους και σε μια αριστερά που δεν καταλαβαίνει ότι υπάρχουν και πράκτορες και δίκτυα υπονόμευσης και άλλα θέματα πλην των φόρων και του κοινωνικού κράτους μοιάζει τελείως άγονο. Με δεδομένες τις χοντροκομμένες ανάγκες των τελευταίων ημερών της προεκλογικής περιόδου, δεν ξέρω αν μπορεί κανείς κομματικός παίκτης να μιλήσει ακριβοδίκαια. Και ας μην αρέσουν ούτε στον έναν ούτε στον άλλον γαλαξία αυτά που θα ειπωθούν.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Στέλιος Νέστωρ: «Ό,τι έκανα, δεν το έκανα για να ρίξω τη δικτατορία αλλά γιατί ντρεπόμουνα» 

Θεσσαλονίκη / Στέλιος Νέστωρ: «Δεν ήμουν από αυτούς που κάθονται σπίτι τους, βγάζουν λεφτά, τρώνε και πίνουνε» 

Μια πολιτική φυσιογνωμία που έδινε πάντα ηχηρό «παρών» στα πολιτικά και πολιτιστικά πράγματα της Θεσσαλονίκης. Μιλώντας στη LiFO, ζωντανεύει ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας της πόλης, από την Κατοχή και τη χούντα μέχρι την ίδρυση του Μεγάρου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Κοινωνική κατοικία: Μπορεί το παράδειγμα της La Borda να εφαρμοστεί στην Αθήνα;

Συνεταιριστική κατοικία / Μπορούμε να αντιγράψουμε τη Βαρκελώνη και να λύσουμε το στεγαστικό;

Ενώ στην Ευρώπη παρατηρείται αναζωπύρωση των συνεταιριστικών στεγαστικών κινημάτων, στην Ελλάδα, ειδικά στην Αθήνα, η στεγαστική κρίση οξύνεται. Το παράδειγμα της La Borda στη Βαρκελώνη θα μπορούσε να δώσει τη λύση, χρειάζεται όμως πολιτική βούληση.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας»

Βασιλική Σιούτη / Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τη ρύθμιση για τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να ενισχύσει την απήχησή της στο συντηρητικό κοινό, παρά τις διαφοροποιήσεις ακόμη και μέσα στην κυβερνητική παράταξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ