ΠΑΡΑ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ αλλά και την ίδια την υβριδική φύση της σειράς, που τακτικά μας καθήλωνε κατά την τελευταία τραυματική και αλλοπρόσαλλη πενταετία –συγχρόνως high-end σαπουνόπερα, καυστική σάτιρα, δηλητηριώδης φάρσα, σαιξπηρική (ή και αρχαιοελληνική) τραγωδία–, το «Succession» δεν ήταν ποτέ περί «διαδοχής» επί της ουσίας.
Και το αριστουργηματικό φινάλε του –που συγκέντρωσε στη μιάμιση ώρα του όλα τα συστατικά της μαγικής συνταγής της σειράς, συνθέτοντας ένα επεισόδιο «Succession» in extremis– το απέδειξε περίτρανα, έστω και με έναν μελαγχολικό τρόπο, ο οποίος όμως επίσης ήταν προβλέψιμος.
Όπως λέει στον Κένταλ η αδελφή του, λίγο πριν από την οριστική αυλαία, μιλώντας για το «βασίλειό» τους: «Είναι στοιχειωμένο και καταραμένο, και τίποτα δεν θα είναι εντάξει ποτέ ξανά, αλλά δεν πειράζει, συνέχισε να ζεις στη φούσκα σου».
Το τέλος του «Succession» δεν σημαδεύεται από λυτρωτικά άλματα ούτε από εντυπωσιακές ανατροπές. Έτσι κι αλλιώς, αυτά τα παιδιά ποτέ δεν φαίνονταν να βρίσκονται ούτε εκεί που θα ήθελαν ούτε εκεί που θα έπρεπε.
Ούτε η ίδια όμως, ούτε και κανείς άλλος από τους επίδοξους «διαδόχους» μπορεί να ξεφύγει από τη σκάρτη ανατροφή και τους καθηλωτικούς περιορισμούς του χαρακτήρα του. Το τέλος του «Succession» δεν σημαδεύεται από λυτρωτικά άλματα ούτε από εντυπωσιακές ανατροπές.
Έτσι κι αλλιώς, αυτά τα παιδιά ποτέ δεν φαίνονταν να βρίσκονται ούτε εκεί που θα ήθελαν ούτε εκεί που θα έπρεπε. Όποιος και να βρεθεί στον θρόνο (ή στα τάρταρα), η ζωή συνεχίζεται περίπου όπως έχει, το ίδιο και ο ασύδοτος τεχνο-καπιταλισμός, ο εξωφρενικός κυνισμός των υπερ-πλουσίων, η τρομακτική αλληλεπίδραση φαντασίας και πραγματικότητας, ο ρόλος των σύγχρονων μιντιακών αυτοκρατοριών σαν τη Waystar της σειράς, που μπουκώνουν το κοινό με «ζάχαρη και δηλητήριο» (μαζική ψυχαγωγία και κανονικοποίηση της ακροδεξιάς).
«Σας αγαπάω», έλεγε συγκαταβατικά στα παιδιά του ο πατριάρχης της δυναστείας Λόγκαν Ρόι, ένα επεισόδιο πριν από τον θάνατό του, «αλλά δεν είστε σοβαροί άνθρωποι». Αυτό είναι το λιγότερο. «Τίποτα δεν βγαίνει από το τίποτα», λέει ο Βασιλιάς Λιρ, ο τραγικός ήρωας του ομώνυμου έργου του Σαίξπηρ, χαρακτήρας που ο Μπράιαν Κοξ έχει υποδυθεί υποδειγματικά στο θέατρο πολύ πριν γίνει παγκοσμίως διάσημος στον ρόλο του Λόγκαν Ρόι.
Παρά τα δράματα, τις ίντριγκες και τα πάθη, το «Succession» εξαρχής μετέφερε μια αίσθηση μη τέλους. Η σειρά τελείωσε αλλά ο (φαύλος) κύκλος δεν κλείνει και η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ο ακραίος πλούτος εμπεριέχει κάτι βαθιά αδρανές όσο και ανάλγητο.
Λίγες μέρες πριν από το φινάλε της σειράς, βγήκε στη δημοσιότητα μια ανακοίνωση του ινστιτούτου Paracelsus Recovery, ενός από τα γνωστότερα κέντρα απεξάρτησης στον κόσμο, που έκανε λόγο για τον διαβρωτικό επιπολασμό του «συνδρόμου Succession» στα «καλύτερα τα σπίτια» (στα πιο πλούσια δηλαδή). Τα ακραία πλουσιόπαιδα εμποτίζονται εξ απαλών ονύχων με έναν βαθύ φόβο της αδυναμίας και της αποτυχίας και εμφανίζουν ως ενήλικοι ένα σκασμό παθολογίες και διαταραχές προσωπικότητας που τα αδέλφια Ρόι ενσάρκωσαν με τον πιο συναρπαστικό τρόπο.
Και το χειρότερο είναι ότι δεν είναι μόνο δικό τους πρόβλημα, από τη στιγμή που τα άτομα αυτά κατέχουν θέσεις μεγάλης ισχύος και απασχολούν χιλιάδες άτομα που βρίσκονται στο έλεός τους. «Η ζωή είναι κωμωδία για τους πλούσιους και τραγωδία για τους φτωχούς», όπως λέει και το παλιό εβραϊκό ρητό.
Το όνομα του Κένταλ ήταν υπογραμμισμένο ή σβησμένο στο χαρτί του πατέρα του; Τι απέγιναν τα ενοχοποιητικά έγγραφα που δεν κατέστρεψε ο ξάδελφος Γκρεγκ; Θα εκδικηθεί η Έντα τον Μάτσον; Πότε θα γίνει γνωστό το «φονικό» μυστικό του Κένταλ και η συμμετοχή του σ’ εκείνο το μοιραίο δυστύχημα;
Κανένα από αυτά τα επιτακτικά ερωτήματα του κοινού δεν βρίσκει σαφή απάντηση στο τελευταίο επεισόδιο της σειράς. Με εξαίρεση, ίσως, το τελευταίο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το φινάλε βρίσκει τον Κένταλ στο πιο σκοτεινό μέρος από όλους (και τον Τομ στο πιο «λαμπρό»).
Πριν από μερικές εβδομάδες, το New Yorker, σ’ ένα «προφητικά» ελεγειακό κείμενο, τον είχε αποχαιρετήσει μ’ αυτά τα λόγια: «Με ή χωρίς το στέμμα του Λόγκαν, ο Κένταλ ποτέ δεν θα αποκτήσει τη ραχοκοκαλιά του πατέρα του. Είναι ένας ενδόξως προβληματικός, τραγικά φαιδρός, κωμικά άχρηστος πρίγκιπας Άμλετ για τους θλιβερούς καιρούς μας. Έχε γεια, Κένταλ Ρόι. Σ’ αγαπήσαμε, αλλά δεν είσαι σοβαρό άτομο».
Succession 4x10 Promo - With Open Eyes, Series Finale
