Το Succession και ο ενδυματολογικός μύθος του «αόρατου πλούτου»

Το Succession και ο ενδυματολογικός μύθος του «αόρατου πλούτου» Facebook Twitter
Ο αόρατος πλούτος υπόσχεται να σε ντύσει με την αυτοπεποίθηση του απεριόριστου χρήματος, αλλά τα παιδιά του Λόγκαν Ρόι είναι μονίμως ανήσυχα μέσα στο στάτους τους.
0


ΜΕΓΑΛΟΣ ΝΤΟΡΟΣ ΕΧΕΙ 
γίνει για το «ταπεινό» τζόκεϊ καπέλο του Κένταλ Ρόι, ενός εκ των επίδοξων διαδόχων της οικογενειακής δυναστείας στην σειρά Succession. Πρόκειται για ένα απλό μαύρο κασμιρένιο καπέλο αξίας 625 δολαρίων, από την ιταλική μάρκα πλεκτών Loro Piana. Είναι αξιοσημείωτο κυρίως για την απόλυτη έλλειψη χαρακτηριστικών του. Υπ’ αυτήν την έννοια, ταιριάζει πολύ με τα υπόλοιπα ρούχα που φοράει ο συγκεκριμένος χαρακτήρας: βαρετά όσο και ακριβά, ιδανικά για έναν τύπο με πολλά χρήματα αλλά λίγες δικές του ιδέες.

Παρ’ όλα αυτά όμως, το καπέλο του Κένταλ έχει εμπνεύσει τον τελευταίο καιρό μια σειρά από άρθρα – από τη Wall Street Journal μέχρι το New York και το Town & Country – που το προσδιορίζουν ως χαρακτηριστικό σύμβολο μιας εκκολαπτόμενης τάσης: του λεγόμενου «αόρατου πλούτου» [stealth wealth] ή της «αθόρυβης πολυτέλειας». Αυτοί οι όροι περιγράφουν έναν ιδιαίτερο τρόπο ντυσίματος που υποτίθεται ότι προτιμούν όχι απλά οι  πλούσιοι, αλλά οι πραγματικά, από γενιά σε γενιά, πλούσιοι πλούσιοι: άψογη ραφή, ουδέτερα χρώματα, διακριτικά φινιρίσματα, πλήρης απουσία λογοτύπων.

Το πραγματικό μυστικό για το πώς ντύνονται οι πλούσιοι είναι ότι οι περισσότεροι από αυτούς δεν ντύνονται καλύτερα από ανθρώπους χαμηλότερης φορολογικής κλίμακας. Οι πλούσιοι άνθρωποι κατά κανόνα ντύνονται ακριβά, αλλά πολλοί από αυτούς δεν είναι απαραίτητα καλοντυμένοι.

Εξέχουσα θέση στο στυλ αυτό κατέχουν φίρμες πολυτελών πλεκτών, όπως η Loro Piana και η Brunello Cucinelli, κοστούμια από Zegna και Tom Ford, καθώς και ο μινιμαλισμός υψηλών προδιαγραφών του The Row και του Max Mara. Αυτά, υποτίθεται, είναι ρούχα για ανθρώπους που δεν έχουν τίποτα να αποδείξουν. Ξαφνικά, προσιτά καταστήματα στους πολλούς, όπως το H&M και το Zara, έχουν γεμίσει με κομμάτια αντίστοιχης αισθητικής και κοψιάς.

Δεν είναι καθόλου σαφές όμως αν και κατά πόσο ο ενδυματολογικός «αόρατος πλούτος» αποτελεί ένα πραγματικό φαινόμενο μεταξύ των ίδιων των πλουσίων. Όπως έγραψε πρόσφατα στην Washington Post η κριτικός μόδας Rachel Tashjian, το πώς ντύνονται στην πραγματικότητα οι πλούσιοι τείνει να είναι πολύ πιο περίπλοκο από μια ενιαία εμφάνιση. Οι άνθρωποι που έχουν πολλά χρήματα να κάψουν δεν είναι λιγότερο επιρρεπείς στις τάσεις και το μάρκετινγκ από εμάς τους υπόλοιπους, πράγμα που σημαίνει ότι κάποιοι πλούσιοι αγνοούν τελείως τη μόδα ενώ άλλοι φοράνε ό,τι πιο ακριβό και «μοδάτο» βρουν μπροστά τους.

Πολλοί πάμπλουτοι φορούν ουδέτερα, καλής ποιότητας ρούχα, άλλοι όμως αγοράζουν κραυγαλέα και γεμάτα λογότυπα ρούχα που η τάση του «αόρατου πλούτου» σε ωθεί να απορρίψεις. Άλλοι πάλι, όπως σημειώνει η Tashjian, προτιμούν τα (ακόμα πιο ακριβά ενίοτε) ρούχα από λιγότερο διαδεδομένων σχεδιαστών, όπως των High Sport και Casey Casey.

Το πραγματικό μυστικό για το πώς ντύνονται οι πλούσιοι είναι ότι οι περισσότεροι από αυτούς δεν ντύνονται καλύτερα από ανθρώπους χαμηλότερης φορολογικής κλίμακας. Οι πλούσιοι άνθρωποι κατά κανόνα ντύνονται ακριβά, αλλά πολλοί από αυτούς δεν είναι απαραίτητα καλοντυμένοι. Αυτό φαίνεται να προσπαθεί να εξηγήσει στις συνεντεύξεις της η σχεδιάστρια κοστουμιών του Succession, Michelle Matland. Τα ρούχα που φοράνε τα αδέλφια Ρόι είναι αντίστοιχα με τα εξίσου κομψά και βαρετά εταιρικά περιβάλλοντα του Μανχάταν και τα ακριβά αλλά μέτρια εστιατόρια που περιφέρονται, χωρίς ποτέ να διασκεδάζουν. Ως τάση, ο αόρατος πλούτος υπόσχεται να σε ντύσει με την αυτοπεποίθηση του απεριόριστου χρήματος, αλλά τα παιδιά του Λόγκαν Ρόι είναι μονίμως ανήσυχα μέσα στο στάτους τους, ζώντας διαρκώς με τον φόβο ότι θα βρεθούν εκτός εξουσίας. Μ’ αυτή την έννοια, ο αόρατος πλούτος μοιάζει να είναι περισσότερο μια φαντασίωση παρά οτιδήποτε άλλο – όχι μια τάση, αλλά η ιδέα μιας τάσης που εμπνέεται από μια λανθασμένη, στυλιζαρισμένη αντίληψη για το πώς οι πλούσιοι ζουν τη λαμπερή ζωή τους.

Πηγή: The Atlantic

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ερωτικές ιστορίες κάτω από τα αστέρια στο Cine Paris

Οθόνες / Ερωτικές ιστορίες κάτω από τα αστέρια στο Cine Paris

Ένα υπέροχο κινηματογραφικό αφιέρωμα στο στέκι της Πλάκας, με παλιές δόξες, όπως το «Brief Encounter» και το «Roman Holiday» αλλά και πιο σύγχρονες, όπως το κομψοτέχνημα «In the Mood for Love» και το σπαραχτικό «Cold War».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Βασίλη και Δάφνη, πώς γυρίσατε την πιο αφοπλιστική ερωτική σκηνή του ελληνικού σινεμά;

Lifo Videos / Βασίλη και Δάφνη, πώς γυρίσατε την πιο αφοπλιστική ερωτική σκηνή του ελληνικού σινεμά;

Ο βραβευμένος σκηνοθέτης και σεναριογράφος Βασίλης Κεκάτος, μαζί με την πρωταγωνίστριά του, Δάφνη Πατακιά, μιλούν για όσα έζησαν στα γυρίσματα της ταινίας «Οι άγριες μέρες μας» – μιας ιστορίας με χαρακτήρες που είναι «γλυκά τσογλανάκια».
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
«Made in Vain»: Γιατί ένας άνθρωπος θέλει να γίνει bodybuilder;

Οθόνες / «Made in Vain»: Γιατί ένας άνθρωπος θέλει να γίνει bodybuilder;

Ένα αποκαλυπτικό ελληνικό ντοκιμαντέρ που αποτυπώνει την ωμή αλήθεια για το άθλημα του bodybuilding –έναν κόσμο όπου δοκιμάζονται τα όρια σώματος και πνεύματος– έρχεται στις αίθουσες την Πέμπτη 29 Μαΐου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Είναι η «Κιούκα» η «ελληνική ταινία της χρονιάς»;

The Review / Τι είναι αυτό που κάνει την ταινία «Κιούκα» να συζητιέται τόσο;

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την ταινία «Κιούκα: Πριν το τέλος του καλοκαιριού» του 31χρονου Κωστή Χαραμουντάνη. Πώς καταφέρνει το όραμα ενός millennial σκηνοθέτη να ξεχωρίζει στο σύγχρονο ελληνικό σινεμά — και γιατί αξίζει την προσοχή μας;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ρίτσαρντ Γκιρ: Η αβάσταχτη γοητεία της σεμνότητας 

Οθόνες / Ρίτσαρντ Γκιρ: Η αβάσταχτη γοητεία της σεμνότητας 

Με αφορμή την έξοδο του «Oh, Canada» στις εγχώριες αίθουσες, ανατρέχουμε στο σύνολο της καριέρας ενός σταρ που οι περισσότεροι θεωρούμε δεδομένο, ίσως επειδή όσα κάνει στην οθόνη φαντάζουν τόσο ανεπιτήδευτα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Κάν’ το όπως ο Γκοντάρ

Ανταπόκριση από τις Κάννες / Κάν’ το όπως ο Γκοντάρ

Ως άλλος Αμερικανός στο Παρίσι του ’60, ο Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ με τη φετινή του συμμετοχή, το ασπρόμαυρο «Nouvelle Vague», αποτίνει φόρο τιμής στον θρυλικό auteur του γαλλικού Νέου Κύματος, υπενθυμίζοντάς μας την τέχνη (και το θράσος) της νεότητας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Στις σχολικές γιορτές ο Θοδωρής Σελέκος ζήλευε τα φτερά αγγέλου που είχε ο φίλος του ο Παναγιώτης

Οθόνες / Στις σχολικές γιορτές ο Θοδωρής Σελέκος ζήλευε τα φτερά αγγέλου που είχε ο φίλος του ο Παναγιώτης

Ο Θοδωρής Σελέκος μεγάλωσε στο Νέο Ηράκλειο και ασχολείται με τον κινηματογράφο . Στα πρώτα του βήματα ήταν μέρος της κολεκτίβας ATH KIDS. Έχει σκηνοθετήσει βιντεοκλίπ για καλλιτέχνες όπως ο Ethismos, ο Saske, οι Sworr και διαφημιστικά για brands όπως η Muerte Inc. Παλιότερα άκουγε περισσότερη hip-hop μουσική. Τώρα ακούει jazz και soul. Η πρώτη ταινία μικρού μήκους του ονομάζεται «Can you water a garden with tears?». Του αρέσει η ησυχία και οι αργές ταινίες.
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΑΚΟΥΛΑΚΗ
Χολιγουντιανή απόβαση στην Κρουαζέτ, μια πολιτική διαμαρτυρία αλλά και «ψαλίδι» στο γυμνό

Κάννες 2025 / Χολιγουντιανή απόβαση στην Κρουαζέτ, μια πολιτική διαμαρτυρία αλλά και «ψαλίδι» στο γυμνό

Στην τελετή έναρξης του Φεστιβάλ Καννών, ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο εξαπέλυσε για ακόμη μία φορά σφοδρή κριτική κατά της αμερικανικής πολιτικής, μια μικρή γαλλική ταινία εγκαινίασε το φεστιβάλ, ενώ οι λαμπερές σταρ υποχρεώθηκαν να περιορίσουν τις ημίγυμνες εμφανίσεις τους στο κόκκινο χαλί.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ποιος είναι τελοσπάντων αυτός ο Λεός Καράξ;

Οθόνες / Λεός Καράξ: Ποιος είναι ο σκηνοθέτης του Holy Motors;

«Δεν είμαι εγώ», δηλώνει ο ασυμβίβαστος Γάλλος δημιουργός στον τίτλο της φιλμικής του αυτοβιογραφίας, εντείνοντας το μυστήριο γύρω από το πρόσωπό του και προσθέτοντας ακόμη μία ψηφίδα σε ένα συναρπαστικό καλλιτεχνικό work in progress.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Ένκε Φεζολλάρι

Μυθολογίες / «Όποτε θέλω να κλάψω, βλέπω το The Hours»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Ένκε Φεζολλάρι

Το πρώτο ερωτικό σκίρτημα ήρθε με το Persona του Μπέργκμαν. Όταν είδε το Happy Together του Wong Kar-Wai, ήθελε να ουρλιάξει. Τα παθιασμένα συναισθήματα έχουν τον πρώτο λόγο στην κινηματογραφική λίστα του ηθοποιού και σκηνοθέτη.