Όταν ο Πολ Σμιθ συνάντησε τον Πικάσο

Όταν ο Πολ Σμιθ συνάντησε τον Πικάσο Facebook Twitter
Ο Πολ Σμιθ με τη διευθύντρια του Μουσείου Πικάσο Cécile Debray. Φωτ.: Musee national Picasso­Paris, Voyez-Vous (Vinciane Lebrun) and Succession Picasso 2023
0

Πενήντα χρόνια έχουν περάσει από τον θάνατο του Πάμπλο Πικάσο στις 8 Απριλίου 1973 στο σπίτι του στη Notre-Dame-de-Vie, στο Mougins, και το έργο του έχει βαθύ αντίκτυπο σε όλο τον κόσμο μέχρι σήμερα.

Γι' αυτό το επετειακό έτος το Μουσείο Πικάσο στο Παρίσι, που ιδρύθηκε με έργα που δώρισαν οι κληρονόμοι του στο γαλλικό κράτος, προσκάλεσε τον σερ Πολ Σμιθ, έναν από τους κορυφαίους σχεδιαστές της Βρετανίας, γνωστό για το δημιουργικό του πνεύμα, το οποίο συνδυάζει την παράδοση και τον μοντερνισμό, όσο και για τη δουλειά του με το χρώμα, τη ραπτική και τις απροσδόκητες λεπτομέρειες, να επιμεληθεί ως καλλιτεχνικός διευθυντής μια απροσδόκητη έκθεση που παρουσιάζει τη συλλογή του μουσείου.

Ο Πολ Σμιθ οραματίστηκε μια νέα σκηνογραφία για την παρουσίαση των αριστουργηματικών έργων του Πικάσο που φιλοξενεί το μουσείο, λέγοντας ότι ήθελε να τα προσεγγίσει με έναν λιγότερο συμβατικό τρόπο, δημιουργώντας μια οπτική εμπειρία, ενδιαφέρουσα για το νεανικό κοινό και το κοινό που δεν είναι ιδιαίτερα εξοικειωμένο με το έργο του μεγάλου καλλιτέχνη του 20ού αιώνα.

Το έργο του Πάμπλο Πικάσο είναι γεμάτο χιουμοριστικές πινελιές. Σε ηλικία 13 ετών, άρχισε να δημιουργεί τα δικά του σατιρικά περιοδικά, με σκίτσα από την καθημερινότητά του. Αυτή η φλέβα καρικατούρας παρέμεινε παρούσα στο επόμενο έργο του, εκφρασμένη στα καυστικά πορτρέτα ανθρώπων που γνώριζε και στον επαναπροσδιορισμό εικόνων και αντικειμένων. Είχε την προκλητική τάση και την ιδιοφυΐα να δημιουργεί μεταμορφώσεις, μετατρέποντας κάθε εικόνα σε κάτι διαφορετικό. 

«Κάθε παιδί είναι καλλιτέχνης», είχε πει ο Πάμπλο Πικάσο. «Το πρόβλημα είναι να παραμείνουν καλλιτέχνες όταν μεγαλώσουν». Ενώ ο Πολ Σμιθ είναι πολύ ταπεινός για να κάνει συγκρίσεις μεταξύ του ίδιου και του Πικάσο, είναι αδύνατο να μη δούμε παραλληλισμούς στην κοινή τους «παιδική» προσέγγιση στη δημιουργικότητα.

«Κάθε παιδί είναι καλλιτέχνης», είχε πει ο Πάμπλο Πικάσο. «Το πρόβλημα είναι να παραμείνουν καλλιτέχνες όταν μεγαλώσουν». Ενώ ο Πολ Σμιθ είναι πολύ ταπεινός για να κάνει συγκρίσεις μεταξύ του ίδιου και του Πικάσο, είναι αδύνατο να μη δούμε παραλληλισμούς στην κοινή τους «παιδική» προσέγγιση στη δημιουργικότητα. Και αυτή είναι η προσέγγιση που ακολούθησε ο Σμιθ όταν του ζήτησαν να σκεφτεί την έκθεση στο Μουσείο Πικάσο, την οποία προετοίμαζε για πέντε χρόνια. Ο τίτλος της έκθεσης, «Η συλλογή σε ένα νέο φως!», τα λέει όλα, με το έργο του Πικάσο να λάμπει σε νέο φόντο, σε ένα σαρωτικό περιβάλλον αισιοδοξίας και αρμονίας.

«Το Μουσείο Πικάσο μου έδωσε απλόχερα carte blanche για να προσφέρω μια νέα ερμηνεία», εξηγεί ο Σμιθ. «Είναι μια φανταστική ευκαιρία». Ο ίδιος έχει τα γραφεία του  στο Παρίσι, πολύ κοντά στο μουσείο, όπου περνά πολλές ώρες, αφού ο κόσμος του Πικάσο και των χρωμάτων τού ασκούν μια διαρκή γοητεία. Αν και θαυμαστής του Πικάσο, προβληματίστηκε για το πώς μπορεί σε διαισθητικό και προσωπικό επίπεδο να ξαναδιαβάσει το έργο του και αποφάσισε να το κάνει με τα εργαλεία έμπνευσης που καθορίζουν και το δικό του design, με την έντονη χρήση του χρώματος, τις ρίγες, τα σκίτσα και τις αφηρημένες φόρμες.

Τα οράματα των δυο καλλιτεχνών συμπίπτουν μερικές φορές, για παράδειγμα γύρω από την κοινή τους αγάπη για τα αντικείμενα, το ντύσιμο και το παιχνίδι, οδηγώντας έτσι σε συγκρίσεις και σε μια θεαματική, εξαιρετικά ευρηματική προσέγγιση στην παρουσίαση των έργων.

Όταν ο Πολ Σμιθ συνάντησε τον Πικάσο Facebook Twitter
Σκίτσο του Πολ Σμιθ για την έκθεση στο Μουσείο Πικάσο. © Musée National Picasso-Paris

Οι αγαπημένες ρίγες του Σμιθ γίνονται ριγέ μοκέτα που προκαλεί ίλιγγο με τα πολλά χρώματα και τα σχήματα που δημιουργεί αν την κοιτάξεις επίμονα, τα κεραμικά πιάτα του Πικάσο τοποθετούνται ανάμεσα σε λευκά κεραμικά πιάτα, οι ρόμβοι από το ρούχο του Αρλεκίνου αντιγράφονται σε ταπετσαρία στον τοίχο, μια σειρά έργων κρέμεται σε ένα κολάζ από τις αφίσες των εκθέσεων του Πικάσο, τα έργα της μπλε περιόδου βρίσκονται σε ζωηρό μπλε φόντο. Η εμβληματική αξία των έργων δεν εμποδίζει σε τίποτα τον Πολ Σμιθ, που με τον πιο πνευματώδη τρόπο προτείνει ασυνήθιστες αντιπαραθέσεις και τονίζει απροσδόκητες λεπτομέρειες.

Μέσα σε αυτό το δημιουργημένο από χρώμα περιβάλλον, ο Πικάσο ξεπροβάλλει όχι μόνο με τη λάμψη του μεγάλου δασκάλου αλλά και με το εφευρετικό και αστείο του πρόσωπο, με την άσβεστη δίψα πειραματισμού που είχε μέχρι το τέλος. Ο Πικάσο υπήρξε λάτρης του χρώματος, διαρκώς γοητευμένος από τον κόσμο του θεάματος και τα καθημερινά αντικείμενα, μια σταθερή πηγή έμπνευσης. Ο Σμιθ βλέπει στην προσέγγιση του καλλιτέχνη πολυάριθμους απόηχους της δικής του σχέσης με τα πράγματα και τις εικόνες.

«Η διαδικασία ήταν απίστευτα αυθόρμητη, γρήγορη και ενστικτώδης. Αν ο Πικάσο ζούσε σήμερα, νομίζω ότι θα είχε περιέργεια για τις σύγχρονες προσεγγίσεις στην επικοινωνία και την παρουσίαση και αυτό είναι κάτι που προσπάθησα να αποτυπώσω στις διάφορες αίθουσες σε όλη την έκθεση», λέει ο Σμιθ. «Υπάρχει χιούμορ και κάτι παιχνιδιάρικο, έχοντας τον μέγιστο σεβασμό για το απαράμιλλο μυαλό και το έργο του Πικάσο». 

Όταν ο Πολ Σμιθ συνάντησε τον Πικάσο Facebook Twitter
Το έργο του Πικάσο "Ο μικρός Πάολο ως αρλεκίνος" (1924) με φόντο την εικαστική παρέμβαση του Πολ Σμιθ. © Vinciane Lebrun/Voyez-Vous
Όταν ο Πολ Σμιθ συνάντησε τον Πικάσο Facebook Twitter
Το "Πορτρέτο της Μαρί Τερέζ" (1939). © Vinciane Lebrun/Voyez-Vous

Στη δεκαετία του 1930, ο Πάμπλο Πικάσο έπαιζε με το μοτίβο της ρίγας στους πίνακές του, τα σχέδια και τα χαρακτικά του. Στη σειρά «Femme assise dans un fauteuil», οι διαφορετικές ρίγες και ζώνες επιτρέπουν μια κάπως χαρούμενη και δυναμική αλληλεπίδραση χρωμάτων που φέρνει μια ορισμένη αμφιθυμία στη συμβολική διάστασή της, στο πλέγμα, στον εγκλεισμό που ενυπάρχει σε αυτό το μοτίβο.

Αντηχώντας στην κυβιστική περίοδό του, όπου τα σφιχτά δίκτυα γραμμών δημιουργούσαν ένταση και οπτικό παιχνίδι μεταξύ των γραμμών και των χρωμάτων, αυτό το στυλιζάρισμα από το μοτίβο της ρίγας είναι παρόμοιο με έργα των σουρεαλιστών φίλων του, από τις φωτογραφίες του Man Ray με γυμνά γραμμωμένα από σκιές, τις κρυστάλλινες φόρμες του Alberto Giacometti και τις γραφικές συνθέσεις του Francis Picabia, γνωστές ως «διαφάνειες».

Άρρηκτα συνδεδεμένες με τον δημιουργικό κόσμο του Πολ Σμιθ, οι ρίγες αποτελούν επίσης την υπογραφή της επωνυμίας του Βρετανού σχεδιαστή, με την οποία παίζει εδώ σε ένα παιχνίδι διαλόγου με τις μορφές του Πικάσο. Αργότερα, από τα τέλη της δεκαετίας του 1940 έως τις αρχές της δεκαετίας του 1960, ο Πάμπλο Πικάσο έφυγε από το Παρίσι και εγκαταστάθηκε μόνιμα στη νοτιοανατολική Γαλλία.

Εκείνη την εποχή η ζωγραφική του χαρακτηρίζεται από μια αναζωογόνηση του κυβισμού και ενός διαλόγου με τον Ματίς, ενώ στη γλυπτική πειραματίστηκε με νέες τεχνικές, αναπτύσσοντας τρισδιάστατες μορφές με επίπεδα σχήματα. Ο συνδυασμός γεωμετρικών σχημάτων και μεγάλων περιοχών χρώματος που σκιαγραφούνται με μαύρο χρώμα δίνει σε αυτά τα έργα μια οπτική σαφήνεια που θυμίζει τις εξερευνήσεις άλλων μοντερνιστών καλλιτεχνών, όπως οι Fernand Léger και Le Corbusier.

Όταν ο Πολ Σμιθ συνάντησε τον Πικάσο Facebook Twitter
Κολάζ από τις εκθέσεις του Πικάσο. © Vinciane Lebrun/Voyez-Vous

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Πάμπλο Πικάσο τα πέρασε σε μια περίοδο έντονης δημιουργικότητας. Ζώντας στην αγροικία Notre-Dame-deVie στο Mougins από το 1961, ο καλλιτέχνης δημιούργησε εκατοντάδες σχέδια και χαρακτικά και περισσότερους από 350 καμβάδες μεταξύ 1969 και 1973. Εκείνη την εποχή, επικεντρώθηκε κυρίως στην αναπαράσταση της ανθρώπινης φιγούρας.

Η ισπανική του κληρονομιά επανήλθε επίσης στην επιφάνεια μέσα από το μοτίβο του matador, που κοσμείται με χαρακτηριστικά που παραπέμπουν στη Χρυσή Εποχή. Τα έργα αυτά χαρακτηρίζονται από έκρηξη χρωμάτων και μεγάλη ελευθερία έκφρασης. Ο ζωγράφος δούλευε πιο γρήγορα και με σκόπιμα λιγότερο τακτοποιημένο τρόπο, αφήνοντας μερικές φορές σταγόνες χρώματος στον καμβά.

Αυτοί οι τελευταίοι πίνακες, που παρουσιάστηκαν σε δύο εκθέσεις που πραγματοποιήθηκαν στο Palais des Papes στην Αβινιόν το 1970 και το 1973, προκάλεσαν σύγχυση στο κοινό. Παρ' όλα αυτά, θα αποδεικνύονταν σημαντικοί για τις γενιές των ζωγράφων που ήρθαν μετά από αυτόν, ιδιαίτερα για τον Jean-Michel Basquiat και τον Georg Baselitz, σηματοδοτώντας μια αναβίωση στη σύγχρονη ζωγραφική.

Όταν ο Πολ Σμιθ συνάντησε τον Πικάσο Facebook Twitter
Τα κεραμικά πιάτα του Πικάσο τοποθετήθηκαν ανάμεσα σε λευκά κεραμικά πιάτα. © Vinciane Lebrun/Voyez-Vous

Έχοντας επηρεάσει πλήθος επόμενων καλλιτεχνών που δεν σταματούν να μελετούν το έργο του, αυτήν τη φορά ο Πικάσο βρίσκεται στο επίκεντρο μιας νέας οπτικής πρόκλησης. «Μάλλον δεν θα ρίξω ούτε μια ματιά στις κριτικές. Δεν είμαι ακαδημαϊκός ιστορικός, αλλά μου αρέσει η τέχνη και βρίσκομαι σε έναν δημιουργικό κόσμο» λέει ο Πολ Σμιθ στους F.T. 

«Δεν συγκρίνω τον εαυτό μου με τον Πικάσο με κανέναν τρόπο», λέει. «Αλλά μπορώ να σχετιστώ με τον τρόπο που απλώς ενδιαφερόταν για "διάφορα πράγματα". Και είχε αυτή την υπέροχη, παιδική προσέγγιση σε αυτά».  

Με τον ενθουσιασμό του για τις εκλεκτικές πολιτιστικές αναφορές και τους διακριτικούς συνδυασμούς μοτίβων και χρωμάτων, ο Πολ Σμιθ εκφράζει μια πραγματικά σύγχρονη αισθητική και υπερασπίζεται μια ανοιχτή και αυθεντική προσέγγιση στον σχεδιασμό, και αυτήν τη φορά φέρνει στο προσκήνιο και πλαισιώνει με τη δύναμη του design τα μεγάλα έργα του Πικάσο.

Όταν ο Πολ Σμιθ συνάντησε τον Πικάσο Facebook Twitter
Άποψη της έκθεσης. © Vinciane Lebrun/Voyez-Vous
Όταν ο Πολ Σμιθ συνάντησε τον Πικάσο Facebook Twitter
Η έκθεση σηματοδοτεί τα 50 χρόνια από τον θάνατο του Πικάσο. © Vinciane Lebrun/Voyez-Vous

«Γιορτή Πικάσο: Η συλλογή σε ένα νέο φως!», στο Musée Picasso Paris, έως τις 27 Αυγούστου.

Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Πάμπλο Πικάσο: Ύποπτος, ξένος, διάσημος και στο στόχαστρο των αρχών στην ξενοφοβική Γαλλία

Εικαστικά / Πάμπλο Πικάσο: Ύποπτος, διάσημος και στο στόχαστρο των αρχών στην ξενοφοβική Γαλλία

Τα «μάτια» της αστυνομίας ήταν στραμμένα στον εικοσάχρονο νεαρό που δεν μιλούσε γαλλικά, γύριζε ξημερώματα στο σπίτι του, διάβαζε ξένες εφημερίδες και ζωγράφιζε φτωχές γυναίκες που ζητιανεύουν στους δρόμους.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ένας Ιούνιος γεμάτος τέχνη: 28 εκθέσεις που αξίζει να δείτε

Εικαστικά / Ένας Ιούνιος γεμάτος τέχνη: 28 εκθέσεις που αξίζει να δείτε

Μια σειρά από εκθέσεις σημαντικών καλλιτεχνών χαρακτηρίζουν την έναρξη του καλοκαιριού. Από τα Plásmata 3 της Στεγης έως την αναδρομική έκθεση του Takis κι από τη Marlene Dumas έως την Charline von Heyl.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μαρλέν

Εικαστικά / Marlene Dumas: «Η τέχνη είναι πάντοτε μια πράξη εναντίον της βίας»

Η κορυφαία Νοτιοαφρικανή ζωγράφος παρουσιάζει την πρώτη ατομική της έκθεση στην Ελλάδα, στην οποία τα έργα της διαλέγονται με αρχαιότητες από τις μόνιμες συλλογές του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πρόδρομος Τσιαβός: «Στην παρουσία μας στον δημόσιο χώρο ο στόχος μας δεν είναι απλά να κάνουμε μια έκθεση αλλά να ακούσουμε, να συζητήσουμε, να αφήσουμε κάτι πίσω μας»

Plāsmata 3 / Πρόδρομος Τσιαβός: «Στόχος μας δεν είναι απλά να κάνουμε μια έκθεση, αλλά να αφήσουμε κάτι πίσω μας»

Ο επικεφαλής Ψηφιακής Ανάπτυξης και Καινοτομίας του Ιδρύματος Ωνάση μιλά με υπόκρουση τα ασταμάτητα τιτιβίσματα των πουλιών που έρχονται από τα σκιερά δέντρα του Πεδίου του Άρεως.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η Ραλλού Μάνου, ο Γρηγόρης Σεμιτέκολο και η Ναυσικά Πάστρα σε μια συνάντηση με τη σύγχρονη τέχνη σε ένα εργοστάσιο στον Πειραιά

Εικαστικά / Η Ραλλού Μάνου, ο Γρηγόρης Σεμιτέκολο και η Ναυσικά Πάστρα «συνομιλούν» με τη σύγχρονη τέχνη

Οι τρεις Έλληνες πρωτοπόροι καλλιτέχνες που στιγμάτισαν την ελληνική δημιουργία, σε μια απρόσμενη διαγενεακή συνάντηση με τη Sagg Napoli και τον Mungo Thomson, σε ένα εργοστάσιο στον Πειραιά.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
PLASMATA 3 TOPIC

Plāsmata 3 / Plāsmata 3: «Ο πιο σύντομος δρόμος είναι πάντα ο λιγότερο ενδιαφέρων»

Η Αφροδίτη Παναγιωτάκου, καλλιτεχνική διευθύντρια του Ιδρύματος Ωνάση, επιμελείται μαζί με την ομάδα της Στέγης μια έντυπη «ξενάγηση» στην έκθεση «Plāsmata 3: We’ve met before, haven’t we?», που παρουσιάζεται στο Πεδίον του Άρεως.
THE LIFO TEAM
O Jean Tinguely σατίριζε την εξάρτησή μας από την τεχνολογία πολύ πριν το AI

Εικαστικά / O Jean Tinguely σατίριζε την εξάρτησή μας από την τεχνολογία πολύ πριν το AI

Τα παράξενα μηχανικά γλυπτά του πρωτοποριακού καλλιτέχνη –του οποίου φέτος γιορτάζονται τα 100 χρόνια από τη γέννησή του με εκθέσεις σε όλο τον κόσμο– αποτελούν ένα σαρδόνιο σχόλιο και για τη σύγχρονη κοινωνία.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
2ο κομμάτι Αφροδίτη

Onassis Stegi / Ξενάγηση στα Plāsmata: Κεφάλαιο 2

«Μας αρέσει η παρέκκλιση και η απόκλιση. Στη ζωή, γενικά. Στους ανθρώπους. Και στην τέχνη. Και εδώ. Από τον Ροδώνα στη Γαρδένια, από τις Αριές στο θέατρο Αλίκη. Οι σπείρες έχουν φτιαχτεί για να τις περπατήσεις και τα παρτέρια για να σταθείς».
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΥ
Αφροδίτη 5.

Onassis Stegi / Ξενάγηση στα Plāsmata: Κεφάλαιο 5

«Και έχεις τόσα να πεις με τα έργα που θα συναντήσεις. Σαν τα ταξίδια. Τα αληθινά ταξίδια, όχι αυτά που κάνεις για δουλειά. Τα άλλα. Εκείνα που κάνεις με παρέα και πιάνετε κουβέντα με αγνώστους χωρίς βιασύνη. Εκείνα που παίρνεις τον χρόνο σου για να χορτάσεις τις λεπτομέρειες».
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΥ
«Για μια γυναίκα, το να κοιτάζει είναι από μόνο του μια πολιτική πράξη»

Εικαστικά / «Για μια γυναίκα, το να κοιτάζει είναι από μόνο του μια πολιτική πράξη»

Αμφισβητώντας τις παραδοσιακές απεικονίσεις του ερωτισμού, η Ελένη Μπαγάκη, η Σοφία Μιτσώλα και η Janice Nowinski προσφέρουν τρεις διαφορετικές οπτικές για το τι σημαίνει να βλέπεις –και να σε βλέπουν– με τους δικούς σου όρους.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η Αρτεμίσια και το πρωτο-φεμινιστικό κεντρί της

Εικαστικά / Η Αρτεμίσια Τζεντιλέσκι ήταν πολύ περισσότερο από μια εκδικήτρια ηρωίδα της ζωγραφικής

Μια νέα έκθεση στο Παρίσι επιχειρεί να αναδείξει το έργο της γενναίας καλλιτέχνιδας της μπαρόκ ζωγραφικής του 17ου αιώνα, με την πρώιμη φεμινιστική προσέγγιση, μέσα από μια φρέσκια οπτική, φωτίζοντας πτυχές πέρα από τη μυθολογία της προσωπικής της τραγωδίας και παρουσιάζοντας έργα της για πρώτη φορά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ
Γύζης, Παρθένης, Τσαρούχης σε μια εξαιρετική έκθεση στα Χανιά

Εικαστικά / Γύζης, Παρθένης, Τσαρούχης σε μια εξαιρετική έκθεση στα Χανιά

Η έκθεση «Διαδρομές στην τέχνη. Έργα από τη Συλλογή της Τράπεζας της Ελλάδος» στη Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων ξεδιπλώνει 150 χρόνια εικαστικής δημιουργίας μέσα από 99 έργα εμβληματικών και σύγχρονων δημιουργών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο ντετέκτιβ της Σεβίλλης και οι πλαστοί πίνακες του Ελ Γκρέκο

Ρεπορτάζ / Ο ντετέκτιβ της Σεβίλλης και οι πλαστοί πίνακες του Ελ Γκρέκο

Στο βιβλίο του «Ο πλαστογράφος του Φράνκο», ένας ντετέκτιβ από τη Σεβίλλη ισχυρίζεται πως μεγάλα μουσεία, μεταξύ των οποίων και η ελληνική Εθνική Πινακοθήκη, έχουν αγοράσει πιστά αντίγραφα έργων του Ελ Γκρέκο.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Μέσα στο εργαστήριο του Χριστόφορου Κατσαδιώτη 

Εικαστικά / Ο Χριστόφορος Κατσαδιώτης αναδεικνύει το άχρηστο σε τέχνη

Το εργαστήριο του χαράκτη, όπου ξεδιπλώνεται ένα σύμπαν βγαλμένο από κάποιο σκοτεινό παραμύθι, μεταφέρεται προσωρινά σε μια σχεδόν κρυμμένη αίθουσα του μουσείου Μπενάκη, στην οδό Πειραιώς.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ