Κανένα cancel, απογοήτευση μόνο για την ομοφοβική εμμονή του Dave Chapelle

Κανένα cancel, απογοήτευση μόνο για την ομοφοβική εμμονή του Dave Chapelle Facebook Twitter
«Η ενσυναίσθηση είναι αμφισεξουαλική και αμφίδρομη», λέει κάποια στιγμή στο «The Closer» –  ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. 
0

Με τίποτα δεν μπορείς να κάνεις πια πλάκα στις μέρες μας… Έλεος, παραέχουμε γίνει όλο υπερευαίσθητοι πια… Ζούμε με τον φόβο της δαμόκλειου σπάθης της πολιτικής ορθότητας πάνω από το κεφάλι μας… Κι αν πεις και μια κουβέντα παραπάνω, κινδυνεύεις να σε σταυρώσουν στο ίντερνετ, να σε σβήσουν, να σε ακυρώσουν κ.λπ. κ.λπ.     

ΔΕΝ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΑΚΡΙΒΩΣ μια τέτοια συλλογιστική, που είναι πολύ δημοφιλής στις μέρες μας, ο Dave Chapelle στο νέο του comedy special –που έκανε πρεμιέρα στο Netflix μόλις πριν από μερικές μέρες, έχει προλάβει όμως να προκαλέσει «θύελλα αντιδράσεων» από τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα και όχι μόνο– μοιάζει όμως σίγουρα να εκδηλώνει μια μανία καταδιώξεως και να υιοθετεί μια εμμονική στάση απέναντι στις τρανς «διώκτριές» του που θέλουν να τον εξοντώσουν, φλερτάροντας επικίνδυνα με τη ρητορική μίσους.

Κι αυτό όχι μόνο δεν έχει πλάκα αλλά είναι σα να αδικεί το τεράστιο και αναμφισβήτητο χάρισμα και ταλέντο του. Την περισσότερη ώρα διαμαρτύρεται εντόνως για την στάμπα του τρανσοφοβικού που του έχουν κολλήσει, δηλώνοντας ότι απλά τον απασχολεί «η σύμβαση του φύλου». «Η ενσυναίσθηση είναι αμφισεξουαλική και αμφίδρομη», λέει κάποια στιγμή στο The Closer – ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. 

Σπαταλάει ένα ολόκληρο σχεδόν comedy special γκρινιάζοντας και μεμψιμοιρώντας, την ώρα που θα έπρεπε να κάνει τη δουλειά του, που την έχει κάνει τόσο καλά στο παρελθόν – καλύτερα από όλους ίσως.

Έχει ανάγκη ένας από τους σημαντικότερους και δημοφιλέστερους εκπροσώπους του είδους να αναλώνεται σε πικρόχολο ξεκαθάρισμα λογαριασμών (και σε στεγνό, άχαρο κήρυγμα ώρες-ώρες) με μια συγκεκριμένη μειονότητα, επειδή αυτή αντιδρά έντονα σε κάποιες από τις «παρατηρήσεις» του εις βάρος της; Έχει νόημα να τα θέλει όλα δικά του και να ενδύεται ο ίδιος τον ρόλο του θύματος;

Κατά τη γνώμη μου, το μέγα αμάρτημα αυτής της εμφάνισης που έγινε στο Ντιτρόιτ πριν από λίγο καιρό και μαγνητοσκοπήθηκε στο πλαίσιο του πλουσιοπάροχου για τον ίδιο deal που έκανε πριν από μερικά χρόνια με την πλατφόρμα, δεν είναι η χολή που βγάζει στοχοποιώντας την τρανς κοινότητα, ως απόκριση υποτίθεται στην δική του στοχοποίηση εκ μέρους κάποιας σκιώδους queer μαφίας. 

Είναι ότι σπαταλάει ένα ολόκληρο σχεδόν comedy special γκρινιάζοντας και μεμψιμοιρώντας, την ώρα που θα έπρεπε να κάνει τη δουλειά του, που την έχει κάνει τόσο καλά στο παρελθόν – καλύτερα από όλους ίσως.

Ακόμα κι εκείνο το χαμόγελο επιτηδευμένης έκπληξης (σα να λέει, «ουπς, τι είπα, μου ξέφυγε, αλλά είναι αργά, το είπα») και αιδημοσύνης που συνόδευε τους πιο αιρετικούς και αμφιλεγόμενους στοχασμούς του περί φύλου, φυλής και κοινωνικής τάξης, μοιάζει να έχει ξεθωριάσει. 

Κι αν εσύ, ο θεατής, παθαίνεις μια αμηχανία μ΄ αυτά που λέει (αλλά κυρίως με τον τόνο και το σοβαροφανές ύφος του), πρόβλημά σου. Είναι σα να τον δικαιώνεις, αφού είσαι τόσο δυσκοίλιος και δεν αντέχεις ένα αστείο. Τράβα να εκφράσεις την ένστασή σου στα social media, τα οποία ο ίδιος θεωρεί «μη πραγματικό μέρος», παρότι επιτρέπει σ’ αυτά τα μέσα να του χαλάνε τη διάθεση (αλλά και το χιούμορ, εν τέλει) με τις επικρίσεις που φιλοξενούν εναντίον του.  

Σε άβολη θέση τοποθετεί επίσης τον θεατή ο τρόπος που αντιπαραθέτει τις διαβαθμίσεις καταπίεσης ανάμεσα σε ιστορικές μειονότητες, υποβαθμίζοντας και χλευάζοντας οτιδήποτε σχεδόν έχει να κάνει με ζητήματα γκέι δικαιωμάτων και έμφυλων ταυτοτήτων: «Στη χώρα μας νομιμοποιείσαι να σκοτώσεις έναν μαύρο αλλά απαγορεύεται να πληγώσεις τα συναισθήματα των γκέι», λέει σε κάποια φάση. Και σε κάποια άλλη αναρωτιέται: «Πώς γίνεται να είναι τόσο πολύ πιο εύκολο να "αλλάξει" το φύλο του ο Μπρους Τζένερ από το να αλλάξει το όνομά του ο Κάσιους Κλέι; Η Κέιτλιν Τζένερ ανακηρύχθηκε "γυναίκα της χρονιάς" την πρώτη της μόλις χρονιά ως γυναίκα. Είναι σα να είχε ανακηρυχθεί "μαύρος της χρονιάς" ο Eminem, μετά τον πρώτο του δίσκο…».

Και άλλα τέτοια, που ακόμα κι αν έχουν κάποια εύλογη βάση, μοιάζουν προορισμένα να προκαλέσουν συγκεκριμένες ευαισθησίες και να κολακέψουν αντιδραστικές τάσεις. Λες και δεν υπάρχουν τόσα ζητήματα και τόσα κέντρα εξουσίας πολύ πιο ισχυρά από το «κατεστημένο» της τρανς κοινότητας, που μπορεί ένας ιδιοφυής κωμικός, όπως ο ίδιος, να θίξει σ’ αυτούς τους περίεργους και βίαιους καιρούς που ζούμε.

Κανένα cancel, απογοήτευση μόνο. 

Daily
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Το καθαρτήριο των παλιών τηλεοπτικών σειρών

Daily / Το καθαρτήριο των παλιών τηλεοπτικών σειρών

Με μια λύπη παραπάνω πληροφορηθήκαμε τον θάνατο του Μάλκολμ-Τζαμάλ Γουόρνερ, του «γιου» του Μπιλ Κόσμπι στην πιο διάσημη παγκοσμίως οικογενειακή σειρά της δεκαετίας του ’80, με τον οποίον μεγαλώσαμε συγχρόνως κάποτε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ισχύει πράγματι ότι οι άνδρες δεν διαβάζουν λογοτεχνία;

Daily / Ισχύει πράγματι ότι οι άνδρες δεν διαβάζουν λογοτεχνία;

Το βιβλίο είναι ανάγνωσμα, είναι αναψυχή, αλλά μπορεί να είναι και μια προέκταση του κατόχου του, ένα στοιχείο και ένα αξεσουάρ που υποδηλώνει την «ταυτότητα» ή την «φυλή» του ατόμου που το διαβάζει (ή το περιφέρει νωχελικά στις διακοπές).
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Αποκάλυψη στους Τροπικούς»: Ένα πραγματικά σπουδαίο ντοκιμαντέρ μόλις ανέβηκε στο Netflix  

Daily / «Αποκάλυψη στους Τροπικούς»: Ένα πραγματικά σπουδαίο ντοκιμαντέρ μόλις ανέβηκε στο Netflix  

Η τελευταία ερευνητική δουλειά της βραβευμένης σκηνοθέτριας Πέτρα Κόστα, είναι ένα υποδειγματικό, υποβλητικό ντοκιμαντέρ με κεντρικό άξονα την καθοριστική συμβολή των Βραζιλιάνων Ευαγγελιστών στην άνοδο του «Τραμπ των Τροπικών» στην εξουσία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Daily / Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Τα δώδεκα επεισόδια της ομώνυμης σειράς βρίσκονται στο Ertflix, η παρακολούθηση της σειράς όμως υπονομεύεται συχνά από την συμβατική και στεγνή προσέγγιση, και η στημένη παρουσία της Χάρις Αλεξίου στο ρόλο της παρουσιάστριας-αφηγήτριας δεν βοηθάει.  
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Εμείς και οι «μουλάδες»

Daily / Εμείς και οι «μουλάδες»

Για μια χώρα που η Εκκλησία έχει τόση μεγάλη εξουσία (και τόσο αμύθητη περιουσία), που ισχύει σε μια ολόκληρη περιοχή της το άβατο για τις γυναίκες και που αρνείται σθεναρά τον διαχωρισμό κράτους-εκκλησίας, σαν πολύ έντονη άποψη δεν έχουμε για το Ιράν;
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ύβρις πιο βαθιά κι από τον ωκεανό

Daily / Ύβρις πιο βαθιά κι από τον ωκεανό

Το νέο ντοκιμαντέρ του Netflix «Titan: The OceanGate Disaster» για τις συνθήκες που οδήγησαν στο μοιραίο, τελευταίο ταξίδι του υποβρύχιου σκάφους Titan με προορισμό το ναυάγιο του «Τιτανικού», λειτουργεί ως παραβολή για τις συνέπειες της ύβρεως και της απληστίας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ