Το ορατόριο «Κιβωτός του Νώε» σαλπάρει από τη Μικρή Επίδαυρο

Το ορατόριο «Κιβωτός του Νώε» σαλπάρει από τη Μικρή Επίδαυρο Facebook Twitter
Μεταφέροντάς μας σ' ένα μυθικό σύμπαν Κατακλυσμού, η σκηνοθεσία θίγει επίκαιρα ζητήματα –από το μεταναστευτικό και τον φόβο του «διαφορετικού» ως την οικολογική καταστροφή– σε μια πολυπρισματική και υβριδική σκηνική σύνθεση. Φωτ.: Σταύρος Χαμπάκης
0

Κάθε θεατρόφιλος που το φετινό –δύσκολο για την καλλιτεχνική σκηνή– καλοκαίρι νοστάλγησε την Πειραιώς 260 και τις αβανγκάρντ παραστάσεις της, θα ξαναβρεί το στίγμα της σύγχρονης παραστατικής δημιουργίας στη Μικρή Επίδαυρο αυτό το Σαββατοκύριακο. Η πολυαναμενόμενη περφόρμανς »Η κιβωτός του Νώε / Il diluvio universal» του Μικελάντζελο Φαλβέτι (31/7 και 1/8) συνθέτει το εικαστικό βλέμμα με την όπερα και τη σκηνική δημιουργία κερδίζοντας την προσοχή μας και καλώντας μας να απολαύσουμε υπό τον αργολικό ουρανό μια ανατρεπτική καλλιτεχνική εμπειρία.


Στο ξεχωριστό ορατόριο, με σκηνοθέτες-ενορχηστρωτές τους καλλιτέχνες της περφόρμανς Βασίλη Νούλα και Κώστα Τζημούλη της Nova Melancolia, θα παρακολουθήσουμε τη δυναμική ομάδα Ραφή να ξεδιπλώνει επί σκηνής ένα λυρικό αριστούργημα: το μπαρόκ ορατόριο του Σικελού Μικελάντζελο Φαλβέτι, «Η κιβωτός του Νώε», που ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα.


Μεταφέροντάς μας σ' ένα μυθικό σύμπαν Κατακλυσμού, η σκηνοθεσία θίγει επίκαιρα ζητήματα –από το μεταναστευτικό και τον φόβο του «διαφορετικού» ως την οικολογική καταστροφή– σε μια πολυπρισματική και υβριδική σκηνική σύνθεση, με τους δεξιοτέχνες Μιχάλη Σιγανίδη και Χάρη Λαμπράκη σε ρόλο σύγχρονων τροβαδούρων να αυτοσχεδιάζουν και να μας απογειώνουν.

Στη σικελική Κιβωτό του Νώε του Φαλβέτι συνυπάρχουν η Δύση και η Ανατολή, το νέο και το παλαιό, το λόγιο και το λαϊκό.


«Φέτος το καλοκαίρι σκηνοθετούμε την όπερα-περφόμανς "Η κιβωτός του Νώε" (Il diluvio universale, μουσική Michelangelo Falvetti) συμπράττοντας δημιουργικά με εκλεκτούς μουσικούς και λυρικούς τραγουδιστές» λένε οι δημιουργοί της παράστασης, Βασίλης Νούλας και Κώστας Τζημούλης. «Σε αυτή την περίεργη συνθήκη του φετινού καλοκαιριού γεμίζουμε την Κιβωτό μας με διεκδικήσεις και επείγοντα που μας αφορούν, ανοίγοντας τη βιβλική ιστορία στο εδώ και τώρα. Θέλουμε να αφιερώσουμε την παράστασή μας στη μνήμη του Ζακ Κωστόπουλου».

Το ορατόριο «Κιβωτός του Νώε» σαλπάρει από τη Μικρή Επίδαυρο Facebook Twitter
Φωτ.: Σταύρος Χαμπάκης


Στο σημείωμα που συνοδεύει την παράσταση γράφουν:


«Το πρόσωπο του άλλου ανθρώπου με καλεί. Με καλεί να φανερωθώ μπροστά του, να αναλάβω την ευθύνη της απόκρισης. Με καλεί όπως αρχετυπικά κάλεσε ο Θεός τον Αβραάμ. Κι ο Αβραάμ αποκρίθηκε λέγοντας: "Ιδού εγώ!". Να 'μαι! Να 'μαι, Θεέ μου, εδώ, ενώπιόν σου, με κάλεσες κι εγώ αποκρίνομαι, υπάρχω. Υπάρχω στον βαθμό που αποκρίνομαι στο κάλεσμα του Άλλου, στο μέτρο που αναλαμβάνω την ευθύνη μου έναντι του άλλου ανθρώπου. Μέσα από μια "ηθική του Άλλου" ο φιλόσοφος Εμάνουελ Λεβινάς συνεχίζει εις το διηνεκές να μας απευθύνεται και να μας καλεί σε έναν επιτέλους εξανθρωπισμό.

Κι εμείς –σαν τον βιβλικό Νώε και τη γυναίκα του, τη Ραντ– ανταποκρινόμαστε! Λέμε "ιδού εμείς". Εμείς, υπεύθυνοι απέναντι στα είδη που εξαφανίζονται, στους πάγους που λιώνουν, στα νερά που μολύνονται, στα δάση που καταστρέφονται. Αλλά και υπεύθυνοι έναντι των προσώπων: του προσώπου που πνίγεται στο Αιγαίο Πέλαγος, του προσώπου που ασφυκτιά κάτω από την αστυνομική μπότα στην Αμερική, του προσώπου που ξεψυχά γρονθοκοπημένο στα κράσπεδα της οδού Γλάδστωνος, στο κέντρο της Αθήνας, των πολλών και διαφορετικών προσώπων που διώκονται λόγω μιας διαφοράς που από την αδιαφοροποίητη μάζα εκλαμβάνεται ως μειονέκτημα και μειονεξία.

Όμως το φορτίο είναι τεράστιο για τους αδύναμους ώμους μας, η ευθύνη γιγάντια, η Κιβωτός μας μικρή! Ας μην μας πιάνει ίλιγγος. Ο άλλος άνθρωπος είναι συγκεκριμένος, έχει πρόσωπο και με εξατομικεύει μέσα στην ευθύνη που έχω γι' αυτόν. Ένας προς έναν, ο ένας για τον άλλον, και τότε όλοι για όλους.


Στο μπαρόκ ορατόριο-όπερα "Il diluvio universale / Η κιβωτός του Νώε" του Falvetti εμφανίζεται η Θεία Δίκη που καλεί τα στοιχεία της φύσης να εκδικηθούν και να πνίξουν την αλαζονική ανθρωπότητα. Ύστερα εμφανίζεται ο Θεός, οργίλος και τιμωρός προς τους ανθρώπους. Τέλος εμφανίζεται ο Θάνατος, γκροτέσκα μεσαιωνική φιγούρα μιας αδήριτης επικράτησης.

Αυτό το τριπλό πρόσωπο ενός κακού Θεού (Θεία Δίκη - Θεός - Θάνατος) έρχεται στο τέλος του έργου να μεταμορφωθεί σε ελπίδα, καλοσύνη και ειρήνη καθώς τα βαριά σύννεφα του κατακλυσμού έχουν πια σκορπίσει και η κιβωτός πλέει στα ήσυχα νερά. Η νύχτα είναι λαμπρή, το καλοκαιράκι γλυκό, η ακτή απλώνεται φιλική κάτω, πέρα από το θέατρο της Μικρής Επιδαύρου. Όλα τώρα μοιάζουν δυνατά κι ελπιδοφόρα.

Το ορατόριο «Κιβωτός του Νώε» σαλπάρει από τη Μικρή Επίδαυρο Facebook Twitter
Φωτ.: Σταύρος Χαμπάκης


Στη σικελική "Κιβωτό του Νώε" του Φαλβέτι συνυπάρχουν η Δύση και η Ανατολή, το νέο και το παλαιό, το λόγιο και το λαϊκό. Στην παράστασή μας προσπαθούμε να "διασώσουμε" μια ποικιλία πολιτισμικών αναφορών και διαφορετικών αφετηριών κι εκ των πραγμάτων οδηγούμαστε σε ένα σκηνικό αποτέλεσμα υβριδικό, πολυ-πραγματικό, σαν την πραγματικότητα που μας περιβάλλει.

Οι συνθήκες φέτος είναι περισσότερο έκτακτες, πιο ιδιαίτερες λόγω της πανδημίας. Πώς λοιπόν να χωρέσουμε στην κιβωτό του Νώε κρατώντας μεταξύ μας τις κοινωνικές αποστάσεις; Αποφεύγοντας τη λυτρωτική σωματική επαφή; Πώς να ισοφαρίσουμε τις κοινωνικές αποστάσεις με ψυχική εγγύτητα, ενσυναίσθηση, αλληλεγγύη;


Σ' αυτή την Κιβωτό, υπό τον αργολικό ουρανό και για δύο καλοκαιρινές βραδιές, ας "σωθούμε", ω θεατές! Εσείς, που με τα πρόσωπά σας, ένα προς ένα, μας ατενίζετε από το κοίλον κι εμείς που αποκρινόμαστε σε εσάς από την ορχήστρα».

Η κιβωτός του Νώε

Il diluvio universal του Μικελάντζελο Φαλβέττι

31/7 & 1/8, 21:30, Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου

5/8, Αρχαίο Θέατρο Δωδώνης

Ερμηνεύουν οι μουσικοί Μιχάλης Σιγανίδης, Χάρης Λαμπράκης, Πάνος Ηλιόπουλος, Γιάννος Γιοβάνος, Guido De Flaviis, Θάνος Πολυμενέας Λιοντήρης, Ζωή Πουρή και οι τραγουδιστές Γιάννης Φίλιας, Νίκος Σπανάτης, Λητώ Μεσσήνη, Γιώργος Ρούπας, Αναστασία Κότσαλη

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Στην έρημη Πειραιώς 260

Θέατρο / Στην έρημη Πειραιώς 260

Η LiFO περιπλανήθηκε με 8 καλλιτέχνες στα κτίρια και στο προαύλιο του «σπιτιού» του Φεστιβάλ Αθηνών, που φέτος θα παραμείνει κλειστό, και συνομίλησε μαζί τους για τις αναμνήσεις τους, αναμένοντας τη διευρυμένη διοργάνωση του 2021.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑ / ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΠΑΡΙΣ ΤΑΒΙΤΙΑΝ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΓΙΑ 28 ΜΑΙΟΥ Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Θέατρο / Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Σαν σήμερα, το 1943, γεννήθηκε η Ελληνίδα σοπράνο που διέπρεψε για μια ολόκληρη δεκαετία στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά κάηκε εξαιτίας μιας σειράς ιδιαίτερα απαιτητικών ρόλων, τους οποίους ερμήνευσε πολύ νωρίς. Ο κόντρα τενόρος Άρης Χριστοφέλλης, ένας από τους λίγους στην Ελλάδα που γνωρίζουν σε βάθος την πορεία της, περιγράφει την άνοδο και την πτώση της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Θέατρο / Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Από τους Αγίους Σαράντα της Αλβανίας μέχρι τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, η ζωή του βραβευμένου ηθοποιού, τραγουδιστή και σεναριογράφου είναι μια διαρκής προσπάθεια συμφιλίωσης με την απώλεια. Η παράσταση «Μια άλλη Θήβα» τον καθόρισε, ενώ ο ρόλος του στο «Brokeback Mountain» τού έσβησε κάθε ομοφοβικό κατάλοιπο. Δηλώνει πως αυτό που τον ενοχλεί βαθιά είναι η αδράνεια απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μιχαήλ Μαρμαρινός: Το έπος μάς έμαθε να αναπνέουμε ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Θέατρο / Μιχαήλ Μαρμαρινός: «Από μια κοινωνία της αιδούς, γίναμε μια κοινωνία της ξεδιαντροπιάς»

Με τη νέα του παράσταση, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επιστρέφει στην Οδύσσεια και στον Όμηρο και διερευνά την έννοια της φιλοξενίας. Αναλογίζεται το «απύθμενο θράσος» της εποχής μας, εξηγεί τη στενή σχέση του έπους με το βίωμα και το θαύμα που χάσαμε και παραμένει σχεδόν σιωπηλός για τη νέα του θέση ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Θέατρο / 13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Τέχνη με φαντασία, αστείρευτη δημιουργία, πρωτοποριακές προσεγγίσεις: ένα επετειακό, εορταστικό, πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα για τα 70 χρόνια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από 83 επιλογές από το θέατρο, τη μουσική και τον χορό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κυνηγώντας τον χαμένο χρόνο σε ένα έργο για την εξουσία

Θέατρο / «Δελφίνοι ή Καζιμίρ και Φιλιντόρ»: Ένα έργο για τη μόνιμη ήττα μας από τον χρόνο

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί και γράφει ένα έργο-παιχνίδι, εξετάζοντας τις σχέσεις εξουσίας, τον δημιουργικό αντίλογο και τη μάταιη προσπάθεια να ασκήσουμε έλεγχο στη ζωή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΧΛΟΗ ΟΜΠΟΛΕΝΣΚΙ: Σκηνογράφος-ενδυματολόγος του θεάτρου και της όπερας

Οι Αθηναίοι / Χλόη Ομπολένσκι: «Τι είναι ένα θεατρικό έργο; Οι δυνατότητες που δίνει στους ηθοποιούς»

Ξεκίνησε την καριέρα της ως βοηθός της Λίλα ντε Νόμπιλι, υπήρξε φίλη του Γιάννη Τσαρούχη, συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν και τον Λευτέρη Βογιατζή, δούλεψε με τον Φράνκο Τζεφιρέλι και, για περισσότερο από 20 χρόνια, με τον Πίτερ Μπρουκ. Η διεθνούς φήμης σκηνογράφος και ενδυματολόγος Χλόη Ομπολένσκι υπογράφει τα σκηνικά και τα κοστούμια στην «Τουραντότ» του Πουτσίνι και αφηγείται τη ζωή της στη LiFO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Φάουστ» του Άρη Μπινιάρη, ένα μιούζικαλ από την Κόλαση

Θέατρο / Φάουστ: Ένα μιούζικαλ από την κόλαση

«Ζήσε! Μας λέει ο θάνατος, ζήσε!», είναι το ρεφρέν του τραγουδιού που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, εν μέσω ομαδικών βακχικών περιπτύξεων – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Φάουστ» του Γκαίτε σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Θέατρο / Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Η μεγάλη προσωπικότητα του ευρωπαϊκού θεάτρου Αριάν Μνουσκίν επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών με το Θέατρο του Ήλιου για να μιλήσουν για τα τέρατα της Ιστορίας που παραμονεύουν πάντα και απειλούν τον ελεύθερο κόσμο. Με αφορμή την παράσταση που αποθεώνει τη σημασία του λαϊκού θεάτρου στην εποχή μας μοιραζόμαστε την ιστορία της ζωής και της τέχνης της, έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες, που υπηρετούν με πάθος την πρωτοπορία, την εγγύτητα που δημιουργεί η τέχνη και τη μεγαλειώδη ουτοπία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ Νίκος Χατζόπουλος

Νίκος Χατζόπουλος / «Αν σκέφτεσαι μόνο το ταμείο, κάποια στιγμή το ταμείο θα πάψει να σκέφτεται εσένα»

Ο Νίκος Χατζόπουλος έχει διανύσει μια μακρά πορεία ως ηθοποιός, σκηνοθέτης, μεταφραστής και δάσκαλος υποκριτικής. Μιλά στη LIFO για το πόσο έχει αλλάξει το θεατρικό τοπίο σήμερα, για τα πρόσφατα περιστατικά λογοκρισίας στην τέχνη, καθώς και για τις προσεχείς συνεργασίες του με τον Γιάννη Χουβαρδά και τον Ακύλλα Καραζήση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Χορός / Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Maguy Marin, Χρήστος Παπαδόπουλος, Damien Jalet, Omar Rajeh και άλλα εμβληματικά ονόματα του χορού πρωταγωνιστούν στις 20 παραστάσεις του φετινού προγράμματος του 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, που θα πραγματοποιηθεί από τις 18-27 Ιουλίου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Μια άλλη Θήβα»: Η πιο αθόρυβη επιτυχία της θεατρικής Αθήνας

The Review / «Μια άλλη Θήβα»: Η παράσταση-φαινόμενο που ξεπέρασε τους 100.000 θεατές

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την θεατρική παράσταση στο Θεάτρο του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, που διανύει πλέον την τρίτη της σεζόν σε γεμάτες αίθουσες. Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας της; Το ίδιο το έργο ή οι δύο πρωταγωνιστές, ο Θάνος Λέκκας και ο Δημήτρης Καπουράνης, που καθήλωσαν το κοινό;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Θέατρο / «Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Η Μαρία Πρωτόπαππα σκηνοθετεί την «Ανδρομάχη» στην Επίδαυρο, με άντρες ηθοποιούς στους γυναικείους ρόλους, εξερευνώντας τις πολιτικές και ηθικές διαστάσεις του έργου του Ευριπίδη. Η δημοκρατία, η ελευθερία, η ηθική και η ευθύνη ηγετών και πολιτών έρχονται σε πρώτο πλάνο σε μια πολιτική και κοινωνική τραγωδία με πολυδιάστατη δομή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Χρυσή Εποχή»

Αποστολή στο Νόβι Σαντ / Κωνσταντίνος Ρήγος: «Ήθελα ένα υπέροχο πάρτι όπου όλοι είναι ευτυχισμένοι»

Στη νέα παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου «Χρυσή Εποχή», μια συμπαραγωγή της ΕΛΣ με το Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου, εικόνες από μια καριέρα 35 ετών μεταμορφώνονται ‒μεταδίδοντας τον ηλεκτρισμό και την ενέργειά τους‒ σε ένα ολόχρυσο ξέφρενο πάρτι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Απόπειρες για τη ζωή της: Ψάχνοντας την αλήθεια για τις υπέροχες, βασανισμένες γυναίκες και τις τραγικές εμπειρίες τους

Θέατρο / Η βάρβαρη εποχή που ζούμε σε μια παράσταση

Ο Μάρτιν Κριμπ στο «Απόπειρες για της ζωή της» που ανεβαίνει στο Θέατρο Θησείον σκιαγραφεί έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ο πόλεμος, ο θάνατος, η καταπίεση, η τρομοκρατία, η φτώχεια, ο φασισμός, αλλά και ο έρωτας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
To νόημα τού να ανεβάζεις Πλάτωνα στην εποχή του ΤikTok

Άννα Κοκκίνου / To νόημα τού να ανεβάζεις το Συμπόσιο του Πλάτωνα στην εποχή του tinder

Η Άννα Κοκκίνου στη νέα της παράσταση αναμετριέται με το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα και τις πολλαπλές όψεις του Έρωτα. Εξηγεί στη LiFO για ποιον λόγο επέλεξε να ανεβάσει το αρχαίο φιλοσοφικό κείμενο, πώς το προσέγγισε δραματουργικά και κατά πόσο παραμένουν διαχρονικά τα νοήματά του.
M. HULOT
«Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Θέατρο / «Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Η παράσταση TERAΣ διερευνά τις queer ταυτότητες και τα οικογενειακά τραύματα, μέσω της εμπειρίας της αναγκαστικής μετανάστευσης. Μπορεί τελικά ένα μέλος της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας να ζήσει ελεύθερα σε ένα μικρό νησί;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Αντώνης Αντωνόπουλος από μικρός είχε μια έλξη για τα νεκροταφεία ή Όλα είναι θέατρο αρκεί να στρέψεις το βλέμμα σου πάνω τους ή Η παράσταση «Τελευταία επιθυμία» είναι ένα τηλεφώνημα από τον άλλο κόσμο

Θέατρο / «Ας απολαύσουμε τη ζωή, γιατί μας περιμένει το σκοτάδι»

Ο Αντώνης Αντωνόπουλος, στη νέα του παράσταση «Τελευταία Επιθυμία», δημιουργεί έναν χώρο όπου ο χρόνος για λίγο παγώνει, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να συναντήσουμε τους νεκρούς αγαπημένους μας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ