Comicdom Con Athens - Το πάρτι του Greek geek

Aφιέρωμα στον Tintin και τον δημιουργό του για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό

Από τα συρτάρια των nerds ως την κορυφή του box office τα κόμικς έχουν διανύσει τα τελευταία χρόνια μια εντυπωσιακή διαδρομή παγκοσμίως. Είναι χαρακτηριστικό ότι τις μεγαλύτερες εισπράξεις στον πλανήτη Χόλιγουντ τις εξασφαλίζουν πλέον ταινίες που δημιουργούνται «πάνω» σε γνωστούς ήρωες κόμικς.

Αυτές οι εξελίξεις άργησαν κομματάκι να φθάσουν στην Ελλάδα -ως είθισται-, παρ' όλα αυτά παρατηρείται εσχάτως και στη χώρα μας μια άνθηση στον χώρο των κόμικς. Κι αυτό διότι ολοένα και περισσότεροι νέοι δημιουργοί ξεπηδούν δεξιά κι αριστερά, διαθέτοντας μεγάλη ποικιλία σχεδιαστικών στυλ που ξεφεύγουν από τις εμμονές και τις αγκυλώσεις του παρελθόντος. Πολλοί δε εξ αυτών καταφέρνουν να «εξάγουν» τις δουλειές τους στο εξωτερικό.

Η σημαντικότερη ίσως εκδήλωση της ελληνικής σκηνής των κόμικς τα τελευταία οκτώ χρόνια είναι το Comicdom Con Athens που πραγματοποιείται κάθε χρόνο στο κτίριο της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης. Το φεστιβάλ περιλαμβάνει προβολές, εκθέσεις, workshops για την τεχνική του σεναρίου και της εικονογράφησης, μπαζάρ ελληνικών καταστημάτων κόμικς και εκδοτικών εταιρειών, παιδικό πρόγραμμα (με ιδιαίτερη έμφαση στην εξοικείωση των παιδιών με τα κόμικς) και φυσικά τα Comicdom Awards, τα βραβεία κόμικς για τους Έλληνες δημιουργούς.

Πρόκειται για μια ευρωπαϊκού επιπέδου διοργάνωση, στην οποία οι άνθρωποι της Comicdom Press (οι οποίοι βρίσκονται πίσω από το φεστιβάλ) καταφέρνουν κάθε χρονιά να συμπεριλάβουν στους διεθνείς προσκεκλημένους τους ηχηρά ονόματα του χώρου. Φέτος θα φιλοξενηθεί ο βετεράνος Βρετανός σεναριογράφος John Wagner, συνδημιουργός, μεταξύ άλλων, του χαρακτήρα Judge Dredd, ο γνωστός Βρετανός σεναριογράφος Jamie Delano («Hellblazer»), ο ταλαντούχος Ιταλός σχεδιαστής Matteo Scalera («Secret Avengers», «Deadpool») και ο ανερχόμενος Τουρκο-αυστριακός σχεδιαστής Mahmud Asrar («Supergirl», «Ultimate comics X-Men»), καθώς και ο Rufus Dayglo («Tank Girl») για δεύτερη συνεχή χρονιά.

Τρεις Έλληνες καλλιτέχνες που συμμετέχουν στο φεστιβάλ μιλούν στη LifΟ.

Αλεξία Οθωναίου

Τι αγαπάς στα κόμικς;

Μου αρέσει να ακούω και να αφηγούμαι ιστορίες και το κόμικ είναι ένα μέσο αφήγησης. Σου δίνει τη δυνατότητα να σκηνοθετήσεις μια ιστορία, να διαλέξεις τη μορφή που θα δώσεις στους πρωταγωνιστές, να γράψεις το σενάριο, να διαλέξεις τα σκηνικά και να φτιάξεις μια ιστορία που μπορείς να ελέγξεις απόλυτα πώς θα την αφηγηθείς στον αναγνώστη. Βασικά, σου δίνει τη δυνατότητα ως μέσο να δημιουργήσεις έναν ολόκληρο κόσμο.

Τι θα θεωρούσες επιτυχία για την ελληνική σκηνή τη δεδομένη περίοδο;

Το ίδιο που θα θεωρούσα επιτυχία και για τους καλλιτέχνες που χρησιμοποιούν άλλα μέσα (ζωγραφική, κινηματογράφο, μουσική κ.λπ.). Να φέρουν αλλαγή με την τέχνη τους στην άρρωστη πολιτικά και κοινωνικά Ελλάδα του σήμερα.

Ποια είναι η σχέση των Ελλήνων με την 9η Τέχνη;

Ποια είναι η σχέση του Έλληνα με οποιαδήποτε τέχνη; Το επίπεδο της τηλεόρασης λέει αρκετά για το πολιτισμικό επίπεδο του μέσου Έλληνα. Το κόμικ στην Ελλάδα έχει περιορισμένο κοινό γιατί δεν θεωρείται (ακόμα) «υψηλή» τέχνη, οπότε δεν είναι ευρέως διαδεδομένο στους κύκλους των διανοουμένων, αλλά δεν είναι και αρκετά «ευκολομάσητο» ως μέσο για να το καταναλώσει ο μέσος Έλληνας στον οποίο αναφέρθηκα πριν. Παρ' όλα αυτά, πέρα από το σταθερό κοινό των κόμικς και μια μερίδα φιλότεχνων που ψάχνεται και που θα αγόραζε ένα κόμικ όπως θα αγόραζε ένα βιβλίο ή θα πήγαινε σε μια έκθεση ζωγραφικής, υπάρχει ίσως παραπάνω ενδιαφέρον και περιέργεια για το μέσο τώρα, με αφορμή τις ταινίες που έχουν βγει βασισμένες σε κόμικς. Επίσης υπάρχει ένα νεανικό κοινό από manga fans το οποίο δεν υπήρχε παλιότερα στην Ελλάδα.

Ποιών κόμικς δηλώνεις fan;

Θα αναφέρω ως tribute το πρώτο «ενήλικο» κόμικ που διάβασα και με έκανε να θέλω να διαβάσω και άλλα κόμικς, το «Sandman».

Αποστόλης Ιωάννου

Τι θα θεωρούσες επιτυχία για την ελληνική σκηνή τη δεδομένη περίοδο;

Επιτυχία θα ήταν να «τσαμπουκαλευτεί», να πετάξει μακριά και για πάντα οποιαδήποτε «ξενολατρία». Να καταλάβει ότι αυτά που έχει να πει ο Έλληνας δημιουργός κόμικ, και γενικά ο καλλιτέχνης, έχουν ουσία, νόημα και λόγο ύπαρξης χωρίς να χρειάζεται να κοπιάρει τους ξένους για κανέναν λόγο. Να δώσει βήμα σε αυτό που τρέχει στις φλέβες του - το οφείλει στην ιστορία του. Να καταλάβει ότι έχει γεννηθεί δάσκαλος και οδηγός και να αναλάβει τις ευθύνες του, δηλαδή να δείχνει τον δρόμο και στους άλλους λαούς, αντί να παριστάνει ότι είναι τυφλός.

Ποια είναι τα πλεονεκτήματα του κόμικ ως μορφής τέχνης και ποια τα μειονεκτήματα;

Το κόμικ διδάσκει, διασκεδάζει, ψυχαγωγεί, εξασκεί τη φαντασία. Άσε που το καλύτερο για μένα είναι ότι με χαλαρώνει. Αν βρεις μειονεκτήματα, πες τα και σ' εμένα.

Πες μου ένα αγαπημένο σου ξένο κόμικ και ένα ελληνικό.

Αγαπημένο ξένο κόμικ είναι το «Κililana Song» του B. Flao και αγαπημένο ελληνικό το «Feathers» του Έκτωρα.

Χρήστος Μαρτίνης

Πώς βλέπεις τη σκηνή των κόμικς στην Ελλάδα; Πλησιάζουμε το εξωτερικό; Πώς βλέπεις το μέλλον;

Έχει σίγουρα ενδιαφέρον. Όσο περισσότεροι δημιουργοί, εκδότες, αναγνώστες κ.λπ. παίρνουμε στα σοβαρά αυτό που κάνουμε, τόσο πιο πολύ θα πλησιάζουμε - όσον αφορά στην ποιότητα πάντα.  Για το μέλλον, ελπίζω ότι θα αναγνωρίσουμε όλοι ξανά (εκδότες/δημιουργοί/αναγνώστες) ότι τα κόμικς είναι ένα μέσο αφήγησης ιστοριών όπως είναι η λογοτεχνία, το σινεμά, το θέατρο. Και σε αυτό το μέσο μπορεί να υπάρξει ένα Έγκλημα και Τιμωρία, ένας Πολίτης Κέην ή ένας Κοριολανός. Απλώς πρέπει να του φερθούμε αναλόγως.

Αγαπάνε οι Έλληνες τα κόμικς;

Νομίζω ότι οι περισσότεροι δεν έχουν ανοίξει ποτέ ούτε ένα κόμικ.

Πώς θα χαρακτήριζες το προσωπικό σου στυλ; Σε τι άξονες κινείται η θεματολογία σου;

Προσεγγίζω κάθε ιστορία ως σκηνοθέτης παρά ως σχεδιαστής και ασχολούμαι πρώτα με τον ρυθμό της ιστορίας, τους χαρακτήρες και τις ερμηνείες τους. Μετά έρχονται όλα τα άλλα. Επομένως, το στυλ μου είναι μάλλον «κινηματογραφικό». Όσο για το σχέδιο, φαίνεται τα τελευταία χρόνια να έχω δύο διαφορετικά στυλ που ταιριάζουν σε διαφορετικές ιστορίες. Ένα στυλιζαρισμένο, με παχιά μελάνια και σκληρές γωνίες και ένα που προσπαθεί να γίνει κλασικό μπαρόκ. Τα θέματά μου είναι βίαια. Νομίζω ότι κάθε ιστορία που αξίζει να ειπωθεί αφορά τη μετάβαση από μια κατάσταση σε μια άλλη και σχεδόν πάντα κάτι τέτοιο συνοδεύεται από κάποιας μορφής βία.