Απελύθη ο κύριος Ευαγγελάτος από τον ΑΝΤ1. Μεγαλόθυμες ανακοινώσεις εκατέρωθεν σοβαντίζουν μια πραγματικότητα μάλλον μικροπρεπή. • Ασφαλώς ο κύριος Πρετεντέρης είναι πιο καλοραμμένος, αλλά η έκφρασή του θυμίζει όλο και περισσότερο την έκφραση του κυρίου Τράγκα: σαν κάτι να βρομάει στο στούντιο (μάλλον είναι ληγμένοι οι καλεσμένοι). • Ο δήμαρχος με το πριόνι επιστρέφει σε συσκευασία γλάστρας: Ευχετήρια κάρτα του κυρίου Νικήτα Κακλαμάνη έφτασε στα γραφεία μας, με τους εξής στίχους του Χαλίλ Γκιμπράν: «Οι σπόροι σου θα ζήσουν στο σώμα μου/  και τα αυριανά σου μπουμπούκια θα ζήσουν στην καρδιά μου...». Κάθε λέξη συνειρμός, κάθε συνειρμός κλαυσίγελως • Την κυρία Λαμπίρη σκέφτεται να στρατολογήσει η κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει τη μάστιγα των σκουπιδιών. Η κυρία το σκέπτεται • Στην πρώτη ανασφάλεια, οι κακές έξεις επιστρέφουν: ο κύριος Τριανταφυλόπουλος παγίδευσε τον κύριο Άρη Σπηλιωτόπουλο για να τον ρωτήσει εάν είναι ομοφυλόφιλος και βάζει μάσκαρα στα μάτια του.  Ωστόσο, η εφημερίδα του παρέμεινε βυθισμένη στη Β΄ Εθνική. Ανάλογες κίτρινες επιδόσεις είχε και το «Πρώτο Θέμα» στα ξεκινήματά του, οπότε δεν χρησιμεύουν τα ηθικολογικά συμπεράσματα. Η κάθε κοινωνία έχει τους δημοσιογράφους που της αξίζουν • Εκ του αποτελέσματος κρίνονται οι πολιτικοί. Μέχρι στιγμής ο κύριος Χρυσοχοΐδης τα πάει καλά. •Στο ίντερνετ να δημοσιεύονται οι ισολογισμοί: απλή λογική! • Η κρίση που κορυφώνεται στα ελληνικά media δεν είναι μόνο απ' εξω, είναι κι από μέσα. Οι εταιρείες μετρήσεων που πέφτουν πια συστηματικά έξω (στις περιπτώσεις εκλογής  Παπανδρέου και Σαμαρά), αλλά και τα «έγκυρα» μέσα που αδυνατούν να επηρεάσουν τον κόσμο τους (Μega, «Bήμα»), δείχνουν ότι η διαπλοκή είναι πια διακριτή, το κύρος διάτρητο. Η δίψα των ανθρώπων να βρουν ανεξάρτητες πηγές στο διαδίκτυο, ενδέχεται πολλές φορές να τους οδηγεί σε τοίχο, αλλά κάποια στιγμή θα γεννήσει κάτι καλό: τα νέα μέσα. Σήμερα όμως, περισσότερο από ποτέ, νικητής θα αναδειχτεί το παραδοσιακό μέσο (έντυπο, κανάλι, ή ραδιόφωνο) που θα πείσει ότι είναι αξιοπρεπές, ελεύθερο και πεπαιδευμένο. Όπως, π.χ., o «Εconomist». Αντιθέτως, όλες οι παλιοσειρές τα φτύνουν μια-μια. Και ηθικώς, είναι όλες για τα μπάζα.