Οι LGBT επιστήμονες νιώθουν πιο αποδεκτοί στο χώρο εργασίας τους

Οι LGBT επιστήμονες νιώθουν πιο αποδεκτοί στο χώρο εργασίας τους Facebook Twitter
1

Οι LGBT επιστήμονες νιώθουν πιο αποδεκτοί στο χώρο εργασίας τους Facebook Twitter

 

Οι λεσβίες, γκέι, αμφισεξουαλικοί και τρανσέξουαλ (LGBT) επιστήμονες νιώθουν πιο αποδεκτοί στο χώρο εργασίας τους από ό,τι οι συνομήλικοί τους σε άλλα επαγγέλματα, σύμφωνα με νέα αμερικανική έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Journal of Homosexuality.

Ταυτόχρονα, διαπιστώθηκε ότι οι ερωτηθέντες σε επιστημονικούς τομείς με υψηλό ποσοστό γυναικών, όπως οι κοινωνικές επιστήμες, είχαν περισσότερες πιθανότητες να είναι ειλικρινείς με τους συναδέλφους τους, σε σύγκριση με εκείνους τους κλάδους που απασχολούνται περισσότεροι άντρες (όπως στους τομείς όπου κυριαρχούν οι ειδικότητες μηχανικών). Το αποτέλεσμα αυτό ίσως υποδηλώνει ότι εργαστήρια και εν γένει εργασιακοί χώροι, όπου απασχολούνται περισσότερες γυναίκες, έχουν την τάση να είναι πιο δεκτικοί σε επιστήμονες που δεν αντιστοιχούν στο στερεότυπο: straight άνδρας λευκής φυλής, όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει ο Jeremy Yoder, εξελικτικός οικολόγος στο Πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολομβίας, στο Βανκούβερ του Καναδά, ο οποίος είναι ένας εκ των συγγραφέων της μελέτης.

Tο αποτέλεσμα αυτό ίσως υποδηλώνει ότι εργαστήρια και εν γένει εργασιακοί χώροι, όπου απασχολούνται περισσότερες γυναίκες, έχουν την τάση να είναι πιο δεκτικοί σε επιστήμονες που δεν αντιστοιχούν στο στερεότυπο: straight άνδρας λευκής φυλής

Η έρευνα «Queer in STEM» ανέλυσε τις εμπειρίες 1.400 ατόμων LGBT που εργάζονται στους ευρύτερους τομείς της επιστήμης, της τεχνολογίας, της μηχανικής και των μαθηματικών (STEM). Πιο συγκεκριμένα, το ερωτηματολόγιο περιελάμβανε 58 ερωτήσεις σχετικά με το φύλο και τη σεξουαλική ταυτότητα, την επαγγελματική ζωή και κατά πόσον οι ερωτηθέντες θεωρούσαν ότι το εργασιακό και ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον τους ήταν δεκτικό ή εχθρικό ως προς τις προτιμήσεις και την ταυτότητα τους.

Οι συμμετέχοντες βαθμολόγησαν κατά πόσον είναι ανοιχτοί με τη σεξουαλική τους ταυτότητα σε μια κλίμακα από το 0 («δεν το έχω αποκαλύψει σε κανέναν από τους συναδέλφου μου") έως και το 5 («όλοι το γνωρίζουν ή έχουν μια ιδέα»). Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η πλειοψηφία των ερωτηθέντων (57%) είχαν εκδηλωθεί σε περισσότερους από τους μίσους τους συναδέλφους, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για το γενικό εργατικό δυναμικό των ΗΠΑ είναι 47%.

«Υπάρχει λόγος να πιστεύουμε ότι αυτή η διαφορά είναι αληθινή», αναφέρει ο Yoder. «Σε επιστημονικούς χώρους εργάζεται ένα καλά εκπαιδευμένο ανθρώπινο δυναμικό και μπορείτε πιο άνετα να αναμένετε μια ανοικτή κουλτούρα απ' ό,τι αν είχατε πάρει ένα τυχαίο πεδίο από ολόκληρο το εργατικό δυναμικό των ΗΠΑ».

«Η μελέτη αυτή ανοίγει νέους ορίζοντες», αναφέρει η Kristen Renn, κοινωνικός επιστήμονας στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, η οποία μελετά LGBT φοιτητές. Προσθέτει ότι τα συμπεράσματα «παρέχουν μία αίσθηση ασφάλειας και διευρυμένων δυνατοτήτων στην LGBT/queer νεολαία που διερευνά τη μελλοντική σταδιοδρομία της. Για όσους αναρωτιούνται, "Μπορώ να γίνω χημικός και να είμαι ανοιχτά ομοφυλόφιλος;" Η απάντηση είναι: Ναι. Και δεν θα είσαι μόνος/η.»

Μία άλλη συγγραφέας της μελέτης, η Allison Mattheis, ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, στο Λος Άντζελες, προσπαθεί να καταλάβει τι κάνει κάποια περιβάλλοντα εργασίας πιο "φιλόξενα" από άλλα. Αυτή και ο Yoder διαπίστωσαν ότι οι συμμετέχοντες στην έρευνα ήταν πιο άνετοι όταν είχαν κάποιο είδος επίσημης υποστήριξης από τους εργοδότες τους, όπως δηλώσεις τους που καθιερώνουν μια κουλτούρα ανεκτικότητας στο χώρο εργασίας. Οι ερευνητές επικοινώνησαν με περισσότερους από 100 συμμετέχοντες για να αναλύσουν πρακτικές στο χώρο εργασίας που θα μπορούσαν να βοηθήσουν ετεροκανονικούς εργαζόμενους/εργοδότες να είναι πιο ανοιχτοί με τους LGBT συναδέλφους τους.

Υ.Γ.1: Παλαιότερες μελέτες έδειξαν ότι οι LGBT εργαζόμενοι που αισθάνονται πιο αποδεκτοί στον εργασιακό τους χώρο, είναι λιγότερο πιθανό να έχουν άγχος και να εκδηλώνουν αρνητική στάση απέναντι στους συναδέλφους τους.

 

Υ.Γ.2: Όπως καταδεικνύεται για άλλη μια φορά, η εκπαίδευση και η μόρφωση είναι δυνάμεις προόδου, ανέλιξης και οδηγούν σε μια πιο ανοιχτή/ανεκτική κουλτούρα. Στην Ελλάδα πως πάνε τα πράγματα αλήθεια; Γράψτε τη γνώμη και τις εμπειρίες σας κάτω στα σχόλια. 

1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

*Nα μένεις μέσα στο φως/ από τον Πάνο Μιχαήλ

ΟΑΣΗ / Nα μένεις μέσα στο φως/ από τον Πάνο Μιχαήλ

Το νέο πολυποστ του Πάνου Μιχαήλ παρακολουθεί το δάκρυ, την έκθεση και την επιείκεια ως μορφές αισθητικής πίστης. Από τον οίκο Dior μέχρι το Eye Filmmuseum του Άμστερνταμ, κι από τα Instagram ban του Slava Mogutin ως την επιμονή της ομορφιάς στο έργο του Παπαϊωάννου, η ΟΑΣΗ σκιαγραφεί τη νέα ηθική του φωτός: πώς η τέχνη, η μόδα και το queer βλέμμα συναντιούνται στην πιο ανθρώπινη τους στιγμή τη στιγμή που ραγίζουν.
ΠΑΝΟΣ ΜΙΧΑΗΛ
«Στο θέατρο ο κόσμος θέλει να βλέπει άντρες ή, καλύτερα, “άντρακλες”»

Lifo Videos / «Στο θέατρο θέλουν να βλέπουν άντρες ή, καλύτερα, “άντρακλες”»

Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Βασίλης Βηλαράς μιλά για τη σιωπηλή βία των εφηβικών του χρόνων, την αγωνία των γκέι αντρών στη σκηνή, τη φοβική βιομηχανία του θεάτρου και την ανάγκη να μείνουμε άνθρωποι σε μια εποχή που όλα ξεχνιούνται γρήγορα.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Ο ανυπεράσπιστος καημός για ένα ακόμη κράξιμο/από τον Πάνο Μιχαήλ

ΟΑΣΗ / Ο ανυπεράσπιστος καημός για ένα ακόμη κράξιμο/από τον Πάνο Μιχαήλ

Από τον ποταμό της Baarn μέχρι το φιλί στις «Σέρρες», κι από το βλέμμα–countdown του Ren Hang μέχρι τη φάρσα του Μίστερ Μπούτια, η ΟΑΣΗ καταγράφει τα queer ραγίσματα που δεν έγιναν ποτέ ιδιωτικά. Dickpics, cult σώματα, drag spoof βιντεάκια, καμπαρέ φωνές, τηλεοπτικά taboos· όλα στην ίδια καμπύλη: γέλιο, καύλα, πληγή, ανάσα. Το ripology του queer δεν είναι θεωρία· είναι ο ανυπεράσπιστος καημός που μας κρατάει ζωντανούς.
ΠΑΝΟΣ ΜΙΧΑΗΛ
*Κάθε τρελό παιδί/ από τον Πάνο Μιχαήλ

ΟΑΣΗ / *Κάθε τρελό παιδί/ από τον Πάνο Μιχαήλ

Η ελληνική ψυχανάλυση κρύβει ακόμα τα queer σώματα στις σκιές: από τα τηλεοπτικά δικαστήρια της Τατιάνας μέχρι τα hashtags των θεραπευτών–influencers. Σπαράγματα μνήμης, media τραύματος και επιβίωσης συνθέτουν μια ιστορία που ποτέ δεν ειπώθηκε ολόκληρη.
ΠΑΝΟΣ ΜΙΧΑΗΛ
Οι εκδόσεις που απευθύνονται στο LGBTQ+ κοινό αντιμετωπίζουν διακρίσεις από τους διαφημιστές, προειδοποιούν οι εκδότες

Διεθνή / Τα περιοδικά που απευθύνονται στο LGBTQ+ κοινό αντιμετωπίζουν διακρίσεις από τους διαφημιστές, προειδοποιούν οι εκδότες

Η αντι-DEI εκστρατεία στις ΗΠΑ και οι διαφημιστές που αποφεύγουν να συνεργαστούν με τα έντυπα που απευθύνονται στην LGBTQ+ κοινότητα και άλλες μειονότητες
LIFO NEWSROOM
Είσαι Αυτό που Πουλάς: Queer Σώμα, Πόθος και Bareback Ελευθερία/ από τον Πάνο Μιχαήλ

ΟΑΣΗ / Είσαι Αυτό που Πουλάς: Queer Σώμα, Πόθος και Bareback Ελευθερία/ από τον Πάνο Μιχαήλ

Από τον Chris Karakatsanis και τον Tim Kruger ως τους queer OnlyFans performers, αυτό το κείμενο χαρτογραφεί το σώμα που επιμένει να ποθεί, να μιλά, να επιβιώνει. Μια διαδρομή από το τραύμα ως την ηδονή, χωρίς ενοχή
ΠΑΝΟΣ ΜΙΧΑΗΛ
*There Is A Ghost/ από τον Πάνο Μιχαήλ

ΟΑΣΗ / *There Is A Ghost/ από τον Πάνο Μιχαήλ

Τέσσερις queer αφηγήσεις που ξεκινούν από τη μουσική αλλά μιλούν για κάτι πιο βαθύ: το παιδί που χόρευε μπροστά στην τηλεόραση, την επιθυμία που δεν χωράει πουθενά, το τραύμα που παίρνει χρώμα. Η Kylie, η Τζένη Βάνου και η ANOHNI σαν φαντάσματα που μας στοίχειωσαν για να μας σώσουν, και τρεις νέες σπίθες – Cole Escola, Sondiaze, Koplje – που μας θυμίζουν γιατί το queer δεν ήταν ποτέ “ασφαλές”.
ΠΑΝΟΣ ΜΙΧΑΗΛ
*Χαλάρωσε, να το κάνεις/ από τον Πάνο Μιχαήλ

Όαση / *Χαλάρωσε, να το κάνεις/ από τον Πάνο Μιχαήλ

Από σήμερα η ΟΑΣΗ αλλάζει μορφή. Δεν είναι πια blog. Είναι επιδερμίδα με μνήμη· ένα σημείο πάνω στον ψηφιακό χάρτη όπου η queer φωνή δεν λογοκρίνεται, δεν περνάει από φίλτρο, και δεν χρειάζεται να αποδείξει πως υπάρχει.
ΠΑΝΟΣ ΜΙΧΑΗΛ

σχόλια

1 σχόλια
Είναι μάλλον λογικό στον ευρύτερο χώρο της επιστήμης η αποδοχή στη διαφορετικότητα να είναι ισχυρότερη. Κατά κανόνα (με τις απαραίτητες εξαιρέσεις ασφαλώς), οι πνευματικοί ορίζοντες ενός επιστήμονα είναι πιο ευρείς. Το ανάποδο συμβαίνει σε εργασίες όπου δεν απαιτείται κατάρτιση, ευρύ γνωστικό πεδίο και εξειδίκευση. Εκεί τα στερεότυπα είναι πιο ισχυρά και η αποδοχή στο διαφορετικό γεμάτη αγκάθια.Όσον αφορά την αποδοχή με βάση το φύλο, νομίζω ότι ένας gay άνδρας πιο εύκολα θα εμπιστευόταν μία (straight ή gay) γυναίκα για να ανοιχτεί, παρά έναν straight άνδρα. Στην Ελλάδα, νομίζω ότι η αποδοχή ή η μη αποδοχή έχει να κάνει και με μία ακόμη παράμετρο, που είναι το ηλικιακό φάσμα. Όσο πιο νέοι στην ηλικία (ανεξαρτήτως φύλου), τόσο και πιο δεκτικοί στο διαφορετικό, και όσο πιο μεγάλοι, τόσο και πιο κουμπωμένοι.Αυτό νομίζω αποτελεί μια κάποια ελπίδα.