Στα καλά μαγαζιά της πόλης

Στα καλά μαγαζιά της πόλης Facebook Twitter
0

18.3  Δευτέρα

Διαβάζω τα κείμενα και το ρεπορτάζ που έγινε για το φτηνό φαγητό στην Αθήνα. Προσπαθώ να καταλάβω γιατί αυτό το αφιέρωμα με ενθουσιάζει τόσο. Δεν είναι ότι δίνουμε λύσεις και επιλογές στον κόσμο που θέλει να τρώει οικονομικά, χωρίς να ξοδεύει μια περιουσία - αν και αυτός είναι πια ένας βασικός λόγος. Το να ψωνίζεις υλικά για να μαγειρέψεις στο σπίτι έχει γίνει μεγάλη πολυτέλεια και το να τρως έξω θέλει τέχνη, αλλιώς είναι μεγάλο έξοδο και κάπως ανώφελο στην Αθήνα. Σ' εμένα αυτό το αφιέρωμα έχει την εξής επίδραση: με γεμίζει ενθουσιασμό για κάτι που στα μεγάλα εστιατόρια της πόλης κοντεύει να εξαφανιστεί από την πολλή πόζα. Αυτά τα μικρά μέρη, που συχνά δεν νοιάζονται πολύ για το παρουσιαστικό τους και που τους ενδιαφέρει κυρίως να ταΐσουν ανθρώπους που είναι τακτικοί πελάτες, μπορεί να μην είναι «γκουρμέ» (φρικαλέα λέξη, αλλά πώς αλλιώς να το εξηγήσεις σε αυτόν που νομίζει πως το καλό φαΐ έχει να κάνει με ταμπέλες και ξέρω γω τι άλλο;), έχουν όμως πάθος γι' αυτό που κάνουν, αυτό το λίγο που σερβίρουν, που τελικά είναι πολύ. Έχω φάει μοναδικά σε αυτά τα μέρη. Παϊδάκια στον Μίτζελο και σε άλλα κρεατάδικα της Αθήνας, στο απίστευτο Ρόδι με τα αρμένικα, σε κάτι κουρδικά κεμπαπτζίδικα πίσω από την Πειραιώς, προχθές στο Mirch στην Ερμού, παλιότερα στον Αιγύπτιο. To να τρως σε τέτοια μέρη δεν είναι μόνο οικονομία, είναι περιπέτεια, είναι επαφή με την αληθινή πλευρά της πόλης σου. Την περσινή λίστα την είχα κολλήσει στο ψυγείο και δοκίμασα τα περισσότερα. Δεν είχα μεγάλες προσδοκίες και βγήκα κερδισμένος κι εντυπωσιασμένος. Φέτος είδα με μεγάλη χαρά πολλά από αυτά τα μέρη να το ψάχνουν λίγο περισσότερο. Όχι για να κάνουν γκλαμουριές. Κατάλαβαν, πιστεύω, πως αυτό που κάνουν πατάει σε μια ρίζα. Και αφού τα υλικά τα ξέρουν και έχουν τις άκρες, άρχισαν να πειραματίζονται, να σερβίρουν ωραία πιάτα, πάλι φτηνά, περιπετειώδη και νόστιμα. Έχω δει καλούς σεφ να μπαίνουν σε μικρά εστιατόρια και ταβέρνες και να θέλουν να φέρουν τα πάνω κάτω. Δεν πετυχαίνει πάντα. Όταν, όμως, πετύχει, είναι αριστούργημα. Και καινούργια μέρη που θεωρούν δεδομένο πως οι χαμηλές τιμές είναι βασικό συστατικό της επιτυχίας. Τα πράγματα θα πάνε καλύτερα στη φάση των ελληνικών εστιατορίων, όχι γιατί υπάρχουν τα πολλά αστέρια αλλά γιατί παίρνει φωτιά η βάση. Αυτά. Και να πω πως η λίστα δεν είναι εξαντλητική, ούτε είμαστε και απολύτως ειδικοί. Τρώγοντας μάθαμε κι εμείς. Οπότε, μη μας τη λέτε όταν κάτι δεν σας αρέσει. Γι' αυτό είναι φτηνά, για να πάτε να δοκιμάσετε, να σχηματίσετε άποψη, να μάθετε την πόλη σας.

19.3 Τρίτη

Λοιπόν, ο γάτος στη φωτογραφία είναι ο γάτος της γειτονιάς μου. Τον ξέρω εδώ και δέκα χρόνια. Πριν από μένα ήταν εκεί. Ατρόμητος τύπος. Χειμώνα-καλοκαίρι στον δρόμο. Πάνω κάτω τον δρόμο. Σταθερές ώρες μπροστά από τις κουζίνες των εστιατορίων τον χειμώνα και κάτω από το μπαλκόνι της απέναντι γειτόνισσας για να φάει. Το καλοκαίρι τσάρκα μπρος στα τραπεζάκια που τρώνε οι άνθρωποι. Όχι νάζια, όχι δουλοπρέπεια. Έτρωγε σαν να σου έλεγε «μου οφείλεις αυτή την κουτσομούρα. Τον χειμώνα κοιμόταν πάνω στα καπό των αυτοκινήτων που μόλις πάρκαραν και ήταν ακόμα ζεστά ή κρυμμένος στην καλυμμένη είσοδο μιας πολυκατοικίας, σε ένα χαλάκι πολύ βασιλικό. Το καλοκαίρι πάνω σε μια τέντα. Είχε συνάψει και κάτι σχέσεις με μια γάτα. Τους ακούγαμε να αλαλάζουν κάτι Μαΐους. Τέσσερα χρόνια πριν είχε μπλεχτεί σε έναν καβγά. Ένα σκυλί τού είχε σχεδόν κόψει το λαιμό. Η Εύχαρις τον περιποιήθηκε. Αντιβιώσεις, επιδέσμους κ.λπ. Ανέρρωσε. Βγήκε το καλοκαίρι ξανά υπέροχος στον δρόμο να φάει το καλαμάρι. Το καλοκαίρι με χαστούκισε άγρια, όταν τόλμησα να τον χαϊδέψω. Τον λάτρευα. Ήταν από τους βασικούς μου δεσμούς στην πόλη αυτός ο τύπος. Πριν από τρεις βδομάδες διαπίστωσα την εξαφάνισή του. Αν πέθανε την ώρα της μάχης, του εύχομαι καλό ταξίδι, είμαι σίγουρος πως έπεσε μαχόμενος. Πιστεύω, όμως, πως κάποιος του έκανε κακό. Και (λυπάμαι που το λέω) μακάρι αυτός ο άνθρωπος να βρει τα ίδια και χειρότερα. Σόρι για το δυσάρεστο, αλλά μου φαίνεται αδιανόητο να πειράζεις τα ζώα. Ελπίζω να βρεθεί. Λοιπόν, βουρ στα ταβερνάκια για μπακαλιάρο σκορδαλιά. Σας φιλώ.

[Από την στήλη ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΚΟΥΖΙΝΑΣ του Μιχάλη Μιχαήλ]

Γεύση
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι ιδιαίτερες γεύσεις του καλοκαιριού στο Αιγαίο

Γεύση / Σαρδέλες Καλλονής, Φούσκες, Σκίζα. Αυτή είναι η γεύση του Αιγαίου

Οι μένουλες Καρπάθου, το σπινιάλο Καλύμνου, η σκίζα της Μήλου και η μόστρα της Μυκόνου: Από τον ιωδιούχο αφρό του Αιγαίου ως τα μητάτα των Κυκλάδων, η γεύση του καλοκαιριού αποτυπώνεται σε προϊόντα που φέρουν την ιστορία και το φως των νησιών.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Ελένη Σαράντη

Γεύση / Ελένη Σαράντη: «Κυνήγησα πράγματα που τελικά δεν είχαν σημασία»

Μετά από μια δύσκολη στιγμή, κατάλαβε πως η μόνη επιβράβευση που μετρά δεν είναι τα αστέρια, αλλά το “φάγαμε καταπληκτικά”. Όταν την αποκαλούν σεφ, απαντά απλά: «Εγώ μαγειρεύω». Η υπερήφανη μαγείρισσα που προκαλεί ουρές στην οδό Σαλαμίνος, στον Κεραμεικό, είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Το κρασί με απλά λόγια / Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Ο σεφ και οινοποιός μας ταξιδεύει από τη Σαντορίνη στο Παρίσι, στο Μarais, όπου είχε μια πολύ επιτυχημένη μακρόχρονη πορεία ως ένας από τους δημιουργούς του ρεύματος του bistronomie. Τώρα βρίσκεται στη Σάμο όπου φτιάχνει κρασιά τα οποία εκφράζουν την προσωπικότητά του και τον χαρακτήρα του, με σκοπό να τα απολαμβάνει ο κόσμος με το φαγητό του, μαζί με άλλους ανθρώπους.
THE LIFO TEAM
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τραπέζι κάτω από την κληματαριά

Γεύση / Τραπέζια κάτω από βαθύσκιωτες κληματαριές. Αυτό είναι το καλοκαίρι

Σκάροι με μπάμιες μαγειρεμένα στον χυμό των ανώριμων σταφυλιών από την κληματαριά της αυλής μας, σκορπιοί μακαρονάδα με ρόγες των ώριμων τσαμπιών, καθώς και αρνάκι κοκκινιστό με γλυκόξινες αγουρίδες. Αυτές είναι οι γεύσεις που αξίζουν τον ίσκιο της κληματαριάς.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Το κρασί με απλά λόγια / Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Ένα podcast από την Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη αφιερωμένο σε έναν πιονέρο του ελληνικού αμπελώνα, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
THE LIFO TEAM
Τα μυστήρια της κουζίνας του λιμανιού

Γεύση / Mε τα«δώρα» του λιμανιού θα μαγειρέψεις τα ωραιότερα φαγητά

Κάβουρες από τα βαθιά νερά, φλογάτες σκορπίνες, μαγιάτικα στον φούρνο και άλλα ψάρια που δεν φτάνουν στον πάγκο του ιχθυοπώλη. Η βόλτα στο λιμάνι είναι πηγή έμπνευσης για τους σπιτικούς μάγειρες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ