Το ξεχωριστό βιβλίο του αρχιτέκτονα Άρι Γεωργίου για την τζαζ

Το ξεχωριστό βιβλίο του αρχιτέκτονα Άρι Γεωργίου για την τζαζ Facebook Twitter
Preservation Hall, Νέα Ορλεάνη, Ιούλιος 1978
0

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ Άρι Γεωργίου (αρχιτέκτων, ζωγράφος, φωτογράφος, συγγραφέας και αρθρογράφος) δεν είναι άγνωστο στους φίλους της τζαζ, στην Ελλάδα, ιδίως σ’ εκείνους που γνωρίζουν τα της ιστορίας της και το πώς πορεύτηκε, εκείνη, στις δεκαετίες του ’70, του ’80 και του ’90.

Γεννημένος στη Θεσσαλονίκη το 1951, ο Άρις Γεωργίου –και πάντα σε σχέση με την τζαζ– συνδέεται με τρία περιοδικά, που θα κυκλοφορούσαν στη χώρα στα 70s, στα 80s και στα 90s, και στα οποία θα είχε την ευκαιρία να δείξει τη δουλειά του, σε κάποιες τέλος πάντων από τις διαστάσεις της.

Έτσι λοιπόν κείμενα και φωτογραφίες του Άρι Γεωργίου θα βλέπαμε και θα διαβάζαμε τόσο στα περιοδικά «Τζαζ» (Δεκ. 1977-Δεκ. 1981) και «συν και πλην» (Ιαν. 1981-Νοε. 1982), όσο και στο «Jazz & Τζαζ» (Απρ. 1993-Αυγ. 2013).

Λέμε λοιπόν για ένα βαρύ πόνημα, 197 σελίδων, τυπωμένο σε «πολυτελές» χοντρό και γυαλιστερό χαρτί, με φωτογραφίες και κείμενα από την 50ετή ενασχόληση του Άρι Γεωργίου με την τζαζ. Και την γενικότερη τζαζ, την παγκόσμια να πούμε, μα και την ελληνική.

Ο Άρις Γεωργίου ανήκει στην άτυπα λεγόμενη «τζαζ σκηνή της Θεσσαλονίκης», εκείνη τέλος πάντων που άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά, ήδη από τα early sixties, μέσω των κειμένων και των βιβλίων του Σάκη Παπαδημητρίου. Και κάπως έτσι, και καθόλου τυχαίως, το νέο βιβλίο του Άρι Γεωργίου, που τιτλοφορείται “Jazz / Hic et Nunc Hip ’N’ Funk” [Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τράπεζας, Σεπτέμβριος 2023] θα είναι αφιερωμένο σ’ εκείνον (στον Σάκη Παπαδημητρίου).

cover
ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ: Άρις Γεωργίου, Jazz / Hic et Nunc Hip ’N’ Funk, Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης

Περί τίνος πρόκειται; Λέμε λοιπόν για ένα βαρύ πόνημα, 197 σελίδων, τυπωμένο σε «πολυτελές» χοντρό και γυαλιστερό χαρτί, με φωτογραφίες και κείμενα από την 50ετή ενασχόληση του Άρι Γεωργίου με την τζαζ. Και την γενικότερη τζαζ, την παγκόσμια να πούμε, μα και την ελληνική.

Το βιβλίο χωρίζεται σε δεκατρία κεφάλαια, που όλα αποτελούνται από προσωπικές μαρτυρίες του συγγραφέα και βεβαίως καλοτυπωμένες, και σίγουρα καταπληκτικές, ασπρόμαυρες φωτογραφίες.

Στο πρώτο κεφάλαιο (σελ. 9-13) που αποκαλείται “Hic et Nunc / Hip ’n’ Funk” ο Άρις Γεωργίου καταγράφει το πώς θα ερχόταν σε επαφή με την τζαζ και πώς από τα «κλασικά» ακούσματα, τον Μάνο Χατζιδάκι, τα ποπ-ροκ συγκροτήματα και καλλιτέχνες, τον Διονύση Σαββόπουλο, το «έντεχνο» τραγούδι και το «νέο κύμα», σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, θα βρισκόταν ν’ ακούει τζαζ, μέσω ενός συμφοιτητή του στο Μονπελιέ – καθώς στις αρχές της δεκαετίας του ’70 θα εγκατέλειπε την ΑΣΟΕΕ, για να σπουδάσει αρχιτεκτονική στη Γαλλία.

Από έναν άλλο φίλο του, δε, θα «κληρονομούσε» τους πρώτους τζαζ δίσκους του, τα LP “Duke Ellington & John Coltrane” [UK. His Master’s Voice, 1963] και “Monk’s Music / Thelonious Monk featuring John Coltrane” [US. Riveride, 1967], ενώ ο πρώτος τζαζ δίσκος που θα αγόραζε θα ήταν το καταπληκτικό, αλλά άγνωστο άλμπουμ του βρετανού πιανίστα Michael Garrick και της μπάντας του “Home Stretch Blues” [UK. Argo, 1972], όπως και το “Horn Culture” [US. Milestone, 1973] του γίγαντα αμερικανού σαξοφωνίστα Sonny Rollins λίγο πιο μετά. Εκεί, στην Γαλλία, ο Άρις Γεωργίου θα διαβάσει τα πρώτα τζαζ περιοδικά, ερχόμενος σε επαφή και με την τζαζ φωτογραφία, μέσω της τέχνης των Guy Le Querrec, Art Kane, Lee Friedlander και William Claxton.

Το ξεχωριστό βιβλίο του αρχιτέκτονα Άρι Γεωργίου για την τζαζ Facebook Twitter
Steve Lacy, Παρίσι, Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης, 1977.

Στο κεφάλαιο «ψηλαφώντας» (σελ. 15-30) ο Άρις Γεωργίου περιγράφει τα πρώτα τζαζ live που θα παρακολουθούσε στη Γαλλία, κυρίως μουσικούς της «ελεύθερης» και αυτοσχεδιαστικής τζαζ, που εμφανίζονταν σε μικρότερους χώρους, με φθηνό εισιτήριο (φαντάζομαι πως κάποια θα ήταν και δωρεάν) και που ήταν προσβάσιμα στο προπτυχιακό και μεταπτυχιακό φοιτητικό κοινό. Δεν ήταν μόνον οι ευκαιρίες να δεις τους Bernard Lubat, Intercommunal Free Dance Music Orchetra, Alan Silva, Bobby Few, Steve Lacy κ.ά., ήταν και οι πρώτες απόπειρες για φωτογραφίσεις, καθώς ο Άρις Γεωργίου θα ήταν έτοιμος να αποτυπώσει σημαντικές μορφές της τζαζ, σε καταπληκτικές φωτογραφίες, που 45 χρόνια αργότερα μοιάζουν με «θησαυρό».

Στο «Εξαδέλφες σε διάζευξη» (σελ. 31-33) έχουμε την αναπαραγωγή ενός κειμένου του Άρι Γεωργίου, που είχε δημοσιευθεί για πρώτη φορά στο «Jazz & Τζαζ» (τεύχος #13, Απρ. 1994). Είναι ένα κείμενο προσωπικό οπωσδήποτε, που επιχειρεί να δώσει σχήμα σε μια τζαζική διαδρομή του αρθρογράφου, που θα συμπλήρωνε, τότε, 20 χρόνια. Πρωταγωνιστούν όσα είπαμε ήδη πριν, όπως και ο Σάκης Παπαδημητρίου με τα βιβλία και τα περιοδικά του, ενώ καταγράφονται σκέψεις για το θέμα «τζαζ και φωτογραφία» και άλλα διάφορα.

«Στην Αμερική το ’78» (σελ.35-49) επιγράφεται το επόμενο κεφάλαιο και όπως διαβάζουμε στην εισαγωγή, δια χειρός Άρι Γεωργίου: «Ήταν αναμενόμενο το ταξίδι της Αμερικής να εστιάζει μεταξύ άλλων και στην τζαζ. Από τη δυτική μέχρι την ανατολική ακτή δεν σταμάτησα να εντοπίζω πηγές μουσικής και να αποτυπώνω όσες μπορούσα με τη φωτογραφία. Προέκυψε ένα άρθρο για το τότε πρωτοπόρο περιοδικό “Τζαζ” που έβγαζε ο Κώστας Γιαννουλόπουλος μαζί με τον Σάκη Παπαδημητρίου και με σχεδιασμό του Δημήτρη Θ. Αρβανίτη. Το παραθέτω αυτούσιο και ετεροχρονισμένο κατά 40 χρόνια ως “εικονογράφηση” των μουσικών στιγμιοτύπων». Πέραν του κειμένου, που έχει νόημα και σήμερα, οι φωτογραφίες του Horace Silver, του Preservation Hall της Νέας Ορλεάνης, του Sonny Rollins, των Dave Holland / Chico Freeman κ.ά. αποτελούν όχι μόνον τεκμήρια, μα και κειμήλια.

Το ξεχωριστό βιβλίο του αρχιτέκτονα Άρι Γεωργίου για την τζαζ Facebook Twitter
Φλώρος Φλωρίδης και Σάκης Παπαδημητρίου – πρόβες στο στούντιο «Αγροτικόν» του Νίκου Παπάζογλου, το 1979.
Το ξεχωριστό βιβλίο του αρχιτέκτονα Άρι Γεωργίου για την τζαζ Facebook Twitter
Κώστας Γιαννουλόπουλος και Άρις Γεωργίου, Θεσσαλονίκη, Χριστούγεννα 1980.

Το επόμενο κεφάλαιο, που τιτλοφορείται «στα πάτρια» (σελ.51-65), αναφέρεται κυρίως στον Σάκη Παπαδημητρίου, μέσω των βιβλίων του «Εισαγωγή στην Τζαζ» [Εκδόσεις Διαγωνίου, 1963] και «Θέματα και Πρόσωπα της Σύγχρονης Τζαζ (1950-1970)] [Εκδόσεις Διαγωνίου, 1974], της παρουσίας του στο περιοδικό «Τζαζ» και της συνεργασίας του με τον σαξοφωνίστα Φλώρο Φλωρίδη στο ιστορικό σέσιον (15 Απριλίου 1979) και περαιτέρω άλμπουμ «Αυτοσχεδιάζοντας στου Μπαράκου» [Σειρά Αυτοσχεδιασμός, 1980]. Υπάρχουν φωτογραφίες του Σ. Παπαδημητρίου από το Θέατρο «Άδωνις» της Ρούλας Πατεράκη, του Φλώρου Φλωρίδη από το στούντιο «Αγροτικόν», όπως και των δύο μαζί (Παπαδημητρίου-Φλωρίδης) από το ίδιο στούντιο και τον «Άδωνι», φωτογραφίζεται το μπαρ «Δον Κιχώτης» κ.λπ. Πεντακάθαρο και ιστορικό υλικό.

Το κεφάλαιο «η σκηνή της Θεσσαλονίκης» (σελ.67-101) περιλαμβάνει μικρά κείμενα και βασικά φωτογραφίες του Άρι Γεωργίου. Εδώ καταγράφεται ξανά το παλαιό περιοδικό «Τζαζ», αλλά κυρίως το «συν και πλην» (που είχε ως υπεύθυνο τον Σ. Παπαδημητρίου στην Θεσσαλονίκη), ενώ γίνεται λόγος για τα στέκια της εποχής (Άδωνις, Δον Κιχώτης...), τις συναυλίες και τις ηχογραφήσεις. Έξοχες οι φωτογραφίες των συντελεστών από τα χρόνια του «Τζαζ» και βεβαίως των μουσικών (Gianni Cavallaro, Harry Sokal, Peter Kowald, Evan Parker, Trevor Watts, Keith Rowe, Leo Smith, Günter Sommer, Peter Brötzmann, Han Bennink κ.ά.).

Το μεγαλύτερο κεφάλαιο του βιβλίου είναι το «στη Γαλλία» (σελ.103-145). Ο Άρις Γεωργίου επισκέπτεται ξανά τη Γαλλία, το 1980, γράφει κείμενα και τραβάει φωτογραφίες, που δημοσιεύονται άπαντα στις σελίδες τού «συν και πλην», το 1981. Προσωπικά αυτές τις σελίδες τις θυμάμαι από παλιά, στο συγκεκριμένο περιοδικό και αποτελούν «μέσα μου» κάτι σαν «τζαζ διαθήκη».

Ο αμερικανός ποιητής, ζωγράφος και μουσικός Ted Joans, ο γάλλος πνευστός André Jaume, οι Texture του Alan Silva, το τζαζ κλαμπ Dunois, o θρύλος Archie Shepp, οι Art Ensemble of Chicago, ο γάλλος πνευστός Michel Portal, ο μεγάλος Pharoah Sanders, ο ελβετός ντράμερ Pierre Favre, η αμερικανίδα τρομπονίστρια Melba Liston, ο γίγας Art Blakey, ο περίφημος Nat Adderley, το George Coleman Octet, ο αργεντινός σαξοφωνίστας Gato Barbieri, ο αμερικανός πολυοργανίστας Joe McPhee και άλλοι διάφοροι.

Το ξεχωριστό βιβλίο του αρχιτέκτονα Άρι Γεωργίου για την τζαζ Facebook Twitter
George Lyle μπάσο, Trevor Watts άλτο σαξόφωνο, Liam Genockey ντραμς, Keith Rowe κιθάρα, δηλαδή το γκρουπ Amalgam, στο μπαρ «Δον Κιχώτης», στη Θεσσαλονίκη, στις 20 Ιανουαρίου 1980.

Είναι σίγουρο πως ο Άρις Γεωργίου έχει εντρυφήσει για τα καλά στην τζαζ, κυνηγώντας μεγάλους μουσικούς και μεγάλα ονόματα του χώρου, τους οποίους αποτυπώνει πάντα σε ασπρόμαυρο φιλμ και με άψογες αισθητικά φωτογραφίες – δύσκολες φωτογραφήσεις, εν ολίγοις, μέσα σε κλαμπ, με ανεπαρκή φωτισμό, με ειδικές συνθήκες του κόσμου κ.λπ., που έχουν όμως την έκφραση και την ζωντάνια των εργατών μουσικών και της απελευθέρωσής τους πάνω στα πάλκα. Τα σύντομα κείμενα, με τα βιογραφικά και τα αισθητικά στοιχεία βοηθούν, οπωσδήποτε, στην περαιτέρω κατανόηση του φωτογραφικού υλικού, που και πάλι είναι αξιοζήλευτο.

Το κεφάλαιο «στον δρόμο παντού» (σελ.147-157) είναι ένα από τα πιο σύντομα του βιβλίου, αλλά δεν στερείται σημασίας. Ο Άρις Γεωργίου φωτογραφίζει «ανώνυμους» μουσικούς του δρόμου σε Γαλλία, Αμερική, Γερμανία και Ελλάδα, αποτείνοντας τιμή τόσο στον «άγνωστο» οργανοπαίκτη, όσο και στην Τέχνη της μουσικής γενικότερα. Κάποιες φωτογραφίες από ’δω τις θυμάμαι «να παίζουν» συχνά και στο «Jazz & Τζαζ».

Το ξεχωριστό βιβλίο του αρχιτέκτονα Άρι Γεωργίου για την τζαζ Facebook Twitter
Peter Kowald και Leo Smith, στο θέατρο «Άδωνις», στη Θεσσαλονίκη, το 1979.

Στο «εκτός τζαζ... και όμως...» (σελ.159-163) ο Άρις Γεωργίου αναφέρεται στις σχέσεις τζαζ, «κλασικής» και «σύγχρονης μουσικής» κάνοντας λόγο για Dave Brubeck, Keith Jarrett, Gunther Schuller και «τρίτο ρεύμα», Anthony Braxton, Iannis Xenakis, Kronos Quartet κ.λπ. Προσωπικά θα ήθελα εδώ και μια αναφορά στις σχέσεις ροκ και τζαζ, με αναφορές ονομάτων που θα ξεκινούσαν από το ροκ καταλήγοντας στην τζαζ (John McLaughlin, Larry Coryell, Terje Rypdal, Μάρκος Αλεξίου, Γιώργος Τρανταλίδης κ.ά.).

«Το δίπολο και ο μέσος όρος» (σελ.165-167) είναι ένα άρθρο του Άρι Γεωργίου, που δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο «Jazz & Τζαζ» [τεύχος #243, Ιουν. 2013]. Εδώ αποτελεί κεφάλαιο. Ο συγγραφέας αναρωτιέται σε σχέση με το δίπολο σύνθεση-αυτοσχεδιασμός ή σχεδιασμός-αυτοσχεδιασμός και καταλήγει στην αναζήτηση ενός μέσου όρου, ως ιδανικού ταυτοτικού στοιχείου για την ίδια την τζαζ.

Το «Εν Ελλάδι και πάλι» (σελ.169-189) είναι το τελευταίο μεγάλο κεφάλαιο του “Jazz / Hic et Nunc Hip ’N’ Funk”. Ο Άρις Γεωργίου περιγράφει τις δεκαετίες του ’80 και του ’90 σε σχέση με την τζαζ στη χώρα μας, κάνοντας λόγο για το γενικότερο ανέβασμά της – και σε σχέση με τα κλαμπ ή το ραδιόφωνο, αλλά κυρίως σε σχέση με τα τζαζ φεστιβάλ. Εδώ γίνεται λόγος για το Τζαζ Φεστιβάλ του Δήμου Θεσσαλονίκης, υπό τη διεύθυνση του Φλώρου Φλωρίδη, για τo jazz section του Διεθνούς Φεστιβάλ Πάτρας, για το Jazz on the Hill στη Σάνη της Χαλκιδικής κ.λπ. Επίσης είναι η εποχή όπου ο Α. Γεωργίου σταματά τις φωτογραφίσεις μουσικών, αφού όπως γράφει και ο ίδιος «είναι κάπως σαν να “τελείωσε η αποστολή μου”», προσφέροντάς μας και εδώ αλησμόνητα ενσταντανέ από Steve Lacy, Mal Waldron, Joachim Kühn, Peter Kowald, Joe Henderson, Günter Sommer, Ran Blake κ.ά.

Στο προτελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου, που αποκαλείται “In a sentimental mood” (σελ.191-195) ο Άρις Γεωργίου αναδημοσιεύει ξανά ένα άρθρο του από το «Jazz & Τζαζ» (τεύχος #240, Μαρ. 2013). Το θυμάμαι ακόμη αυτό το κείμενο, που είναι ασυζητητί ένα από τα ωραιότερα του βιβλίου. Ο Άρις Γεωργίου κληρονομεί, έτσι θα πρέπει να το πούμε, μία σειρά 650(!) τζαζ κασετών, γραμμένων (και ηχητικά στις ταινίες, και κυριολεκτικά στις ράχες και τα χαρτάκια) με την μέγιστη δυνατή επιμέλεια – και καθώς περιεργάζεται αυτόν το μικρό «θησαυρό» αναδεικνύονται ένα σωρό ενδιαφέρουσες σκέψεις αναφορικά με την «τρέλα» του τζαζ φαν, μα και με την ανάγκη ταξινόμησης της μουσικής, ώστε να γίνει αυτή περισσότερο προσβάσιμη, κατανοητή και απολαυστική.

Το ξεχωριστό βιβλίο του αρχιτέκτονα Άρι Γεωργίου για την τζαζ Facebook Twitter
Ο αμερικανός ποιητής, ζωγράφος και μουσικός Ted Joans, στο Centre National d’Art et de Culture Georges-Pompidou, στο Παρίσι, στις 30 Ιουνίου 1980.

Το βιβλίο του Άρι Γεωργίου “Hic et Nunc / Hip ’n’ Funk” θα κλείσει με το δισέλιδο κεφάλαιο «Προσοχή! Ανάπαυση!». Εδώ κυριαρχεί μια φωτογραφία του Σάκη Παπαδημητρίου και των φίλων του, στο «Studio συν και πλην», στην οδό Σαρανταπόρου της Θεσσαλονίκης, από τον Ιανουάριο του 1997. Επρόκειτο για ένα χώρο, που θα μπορούσε να αποτελέσει το προπύργιο νέων τζαζ εξορμήσεων και κατακτήσεων, που θα περιστρέφονταν και γύρω από το «άλλο» πιάνο (κάποιοι θα θυμούνται την έκδοση του 1983, των Παπαδημητρίου-Γεωργίου, που είχε σαν θέμα της την διαφορετική χρήση του πιάνου), μα και μακριά απ’ αυτό.

Χωρίς πολλά λόγια...

Δεν χρειαζόμαστε ιστορικά βιβλία για την τζαζ από έλληνες συγγραφείς. Υπάρχουν οι Αμερικάνοι, οι Άγγλοι, οι Γάλλοι και όποιοι άλλοι, που έχουν κάνει τρομερές δουλειές πάνω σ’ αυτό τον τομέα.

Εκείνο που χρειαζόμαστε από τους Έλληνες είναι τις προσωπικές καταγραφές τους. Τις επιμέρους «συναντήσεις» και «περιπέτειες» τους, που να εμπεριέχουν τη γνώση τής αισθητικής και κοινωνικής σημασίας της τζαζ, «πατώντας» όμως σ’ ένα δικό τους κόνσεπτ. Μόνο τότε δημιουργείται κάτι με νόημα και αξία. Σαν αυτό το μοναδικό βιβλίο, που ετοίμασε με τόση επιμέλεια ο Άρις Γεωργίου.

ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ

Όλες οι φωτογραφίες του κειμένου ανήκουν στον Άρι Γεωργίου και περιέχονται στο βιβλίο.

www.miet.gr

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Lifo Videos / «Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Η Αγλαΐα Παππά διαβάζει ένα απόσπασμα από τις βέβηλες και αμφιλεγόμενες «120 Μέρες των Σοδόμων» του Μαρκησίου ντε Σαντ, ένα βιβλίο αναγνωρισμένο πλέον ως αξεπέραστο λογοτεχνικό αριστούργημα και χαρακτηρισμένο ως «εθνικός θησαυρός» της Γαλλίας.
THE LIFO TEAM
Το «προπατορικό αμάρτημα» του Τζο Μπάιντεν

Βιβλίο / Ποιο ήταν το θανάσιμο σφάλμα του Τζο Μπάιντεν;

Ένα νέο βιβλίο για τον πρώην Πρόεδρο αποτελεί καταπέλτη τόσο για τον ίδιο όσο και για τη δουλοπρεπή κλίκα πιστών και μελών της οικογένειάς του, που έκαναν το παν για να συγκαλύψουν τον ραγδαίο εκφυλισμό της γνωστικής του ικανότητας.
THE LIFO TEAM
ΕΠΕΞ Συγγραφείς/ Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου / 8 Έλληνες συγγραφείς ξαναγράφουν τους μύθους και τις παραδόσεις

Η Λυσιστράτη ερμηνεύει τις ερωτικές σχέσεις του σήμερα, η Ιφιγένεια διαλογίζεται στην παραλία και μια Τρωαδίτισσα δούλα γίνεται πρωταγωνίστρια: 8 σύγχρονοι δημιουργοί, που συμμετέχουν με τα έργα τους στο φετινό Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, συνομιλούν με τα αρχαία κείμενα και συνδέουν το παρελθόν με επίκαιρα ζητήματα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζούντιθ Μπάτλερ: «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Τζούντιθ Μπάτλερ / «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Μια κορυφαία προσωπικότητα της σύγχρονης παγκόσμιας διανόησης μιλά στη LiFO για τo «φάντασμα» της λεγόμενης ιδεολογίας του φύλου, για το όραμα μιας «ανοιχτόκαρδης κοινωνίας» και για τις εμπειρίες ζωής που της έμαθαν να είναι «ένας άνθρωπος ταπεινός και ταυτόχρονα θαρραλέος».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ντίνος Κονόμος

Βιβλίο / «Ο κύριος διευθυντής (καλό κουμάσι) έχει αποφασίσει την εξόντωσή μου…»

Ο Ντίνος Κονόμος, λόγιος, ιστοριοδίφης και συγγραφέας, υπήρξε συνεχιστής της ζακυνθινής πνευματικής παράδοσης στον 20ό αιώνα. Ο συγγραφέας Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής παρουσιάζει έργα και ημέρες ενός ανθρώπου που «δεν ήταν του κόσμου τούτου».
ΦΙΛΙΠΠΟΣ Δ. ΔΡΑΚΟΝΤΑΕΙΔΗΣ
Η ζωή του Καζαντζάκη σε graphic novel από τον Αλέν Γκλικός

Βιβλίο / Ο Νίκος Καζαντζάκης όπως δεν τον είχαμε ξαναδεί σε ένα νέο graphic novel

Ο ελληνικής καταγωγής Γάλλος συγγραφέας Αλέν Γκλικός καταγράφει την πορεία του Έλληνα στοχαστή στο graphic novel «Καζαντζάκης», όπου ο περιπετειώδης και αντιφατικός φιλόσοφος και μυθιστοριογράφος ψυχαναλύεται για πρώτη φορά και συστήνεται εκ νέου στο ελληνικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πετρίτης»: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ηχητικά Άρθρα / Πετρίτης: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ο Τζoν Άλεκ Μπέικερ αφιέρωσε δέκα χρόνια από τη ζωή του στην παρατήρηση ενός πετρίτη και έγραψε ένα από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία της αγγλικής λογοτεχνίας – μια από τις σημαντικότερες καταγραφές της άγριας ζωής που κινδυνεύει να χαθεί για πάντα. Κυκλοφόρησε το 1967 αλλά μόλις τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια οι κριτικοί και το κοινό το ανακάλυψαν ξανά.
M. HULOT
Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Ας μην αφήνουμε τον Θεό στους πιστούς» 

Βιβλίο / Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Αν αξίζει ένα πράγμα στη ζωή, αυτό είναι η ομορφιά»

Εν όψει της εμφάνισής του στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, στις 21 Μαΐου, ο Λατινοαμερικανός συγγραφέας-φαινόμενο Μπενχαμίν Λαμπατούτ μιλά στη LiFO για τον ρόλο της τρέλας στη συγγραφή, τη σχέση επιστήμης και λογοτεχνίας και το μεγαλείο της ήττας – και δηλώνει ακόμα φανατικός κηπουρός και εραστής της φύσης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το πίσω ράφι/ Άντονι Μπέρτζες: «Έρνεστ Χέμινγουεϊ»

Το Πίσω Ράφι / Ο Χέμινγουεϊ ήταν ένας φωνακλάς νταής αλλά κι ένας σπουδαίος συγγραφέας του 20ού αιώνα

Η βιογραφία «Έρνεστ Χέμινγουεϊ - Μια ζωή σαν μυθοπλασία» του Βρετανού συγγραφέα Άντονι Μπέρτζες αποτυπώνει όχι μόνο την έντονη και περιπετειώδη ζωή του κορυφαίου Αμερικανού ομοτέχνου του αλλά και όλο το εύρος της αντιφατικής προσωπικότητάς του.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
21η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Βιβλίο / 21η ΔΕΒΘ: Εξωστρέφεια και καλύτερη οργάνωση αλλά μένουν ακόμα πολλά να γίνουν

Απολογισμός της 21ης ΔΕΒΘ που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά υπό την αιγίδα του νεοσύστατου ΕΛΙΒΙΠ. Σε ποιο βαθμό πέτυχε τους στόχους της και ποια στοιχήματα μένει ακόμα να κερδίσει;
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Η ποίηση όχι μόνο αλλάζει τον κόσμο, τον δημιουργεί» ​​​​​​/Μια νέα ανθολογία ελληνικής queer ποίησης μόλις κυκλοφόρησε στα ισπανικά /11 Έλληνες ποιητές σε μια νέα ισπανική queer ανθολογία /Queer ελληνική ποίηση σε μια νέα δίγλωσση ισπανική ανθολογία

Βιβλίο / Μια Ισπανίδα καθηγήτρια μεταφράζει ελληνική queer ποίηση

Η María López Villalba, καθηγήτρια Νέων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Μάλαγα, μετέφρασε 11 ελληνικά ποιήματα, σε μια πρόσφατη ανθολογία που προσφέρει στο ισπανόφωνο κοινό την ευκαιρία να γνωρίσει τη σύγχρονη ελληνική queer –και όχι μόνο– ποίηση.
M. HULOT
«Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Βιντσέντζο Λατρόνικο / «Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Ο Ιταλός συγγραφέας και υποψήφιος για το βραβείο Booker, Βιντσέντζο Λατρόνικο, μιλά στη LIFO για το πολυσυζητημένο βιβλίο του «Τελειότητα», στο οποίο αποτυπώνει την αψεγάδιαστη αλλά ψεύτικη ζωή μιας ολόκληρης γενιάς ψηφιακών νομάδων στην Ευρώπη, καθώς και τη μάταιη αναζήτηση της ευτυχίας στην ψηφιακή εποχή.
M. HULOT
Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Ηχητικά Άρθρα / Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Το όνομά της έχει συνδεθεί με την εικόνα μιας αδίστακτης, σεξουαλικά ακόρεστης και επικίνδυνης γυναίκας. Ένα νέο βιβλίο, όμως, έρχεται να αμφισβητήσει αυτή τη στερεοτυπική αφήγηση και να φωτίσει μια διαφορετική εκδοχή της ιστορίας της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Rene Karabash

Βιβλίο / Rene Karabash: «Θέλω πίσω τη γυναικεία δύναμη που μου στέρησαν οι άνδρες»

Η Βουλγάρα συγγραφέας Rene Karabash μιλά για το μυθιστόρημά της «Ορκισμένη», που τιμήθηκε με το βραβείο Ελίας Κανέτι, και στο οποίο εστιάζει στην ιστορία των «ορκισμένων παρθένων» γυναικών των Βαλκανίων που επέλεξαν να ζήσουν ως άνδρες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Δυο γυναίκες συγγραφείς αποκαλύπτουν τα κρυφά μυστικά της γραφής

Βιβλίο / Όλες οι γυναίκες του κόσμου στο νέο βιβλίο της Αμάντας Μιχαλοπούλου

Στο «Μακρύ ταξίδι της μιας μέσα στην άλλη», η μητρότητα γίνεται ο συνδετικός κρίκος που ενώνει όλες τις μητέρες και όλες τις κόρες με τις γυναίκες της Ιστορίας που θαυμάσαμε, αλλά και τις ανώνυμες «Παναγίες» που κράτησαν στους ώμους τους τα βάρη της ανθρωπότητας.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ