Τζόναθαν Κόου: «Το να είσαι κυνικός δείχνει τεμπελιά στη σκέψη»

Τζόναθαν Κόου Facebook Twitter
Δεν είναι τυχαίο που τον έχουν χαρακτηρίσει ως τον μελαγχολικό χρονικογράφο μιας Βρετανίας που βρίσκεται σε διαρκή μετάβαση. Φωτ.: Marilla Sicilia/Archivio Marilla Sicilia/Mondadori Portfolio via Getty Images/Ideal Image
0

Ο ΤΖΟΝΑΘΑΝ ΚΟΟΥ δεν είναι απλώς συγγραφέας∙ είναι παρατηρητής. Παραμένει συνειδητά ειρωνικός, οξυδερκής και μεθοδικά οργισμένος για τη χώρα του, η οποία, όπως επισημαίνει συχνά, χάνει σταδιακά τον προσανατολισμό της. Σύμφωνα με τον βρετανικό «Observer», εκφράζει με μοναδικό τρόπο τον θυμό και την απογοήτευσή του για την πορεία που έχει πάρει η χώρα όπου γεννήθηκε, όσο και την ασίγαστη αγάπη του γι’ αυτήν. Από τη δεκαετία του ’80 μέχρι το Brexit και αργότερα, το συγγραφικό του έργο συνιστά μια διεξοδική χαρτογράφηση της σύγχρονης βρετανικής πραγματικότητας με όπλα την κοινωνική σάτιρα, το συναισθηματικό βάθος και μια μουσικότητα που παραπέμπει στη μεγάλη αγάπη του: το progressive rock. 

Mε αφορμή την κυκλοφορία του νέου βιβλίου του «Η απόδειξη της αθωότητάς μου» (από τις εκδόσεις Πόλις), ταξίδεψε στην Αθήνα για να συμμετάσχει στην παρουσίαση που έγινε προς τιμήν του στην κατάμεστη αίθουσα της βιβλιοθήκης του Μεγάρου Μουσικής. Σε αυτό το βιβλίο συνδυάζει ποικίλα λογοτεχνικά είδη. Πρόκειται για ένα πολιτικό μυθιστόρημα ιδεών, σατιρικό και αιχμηρό, που δείχνει πως το κλειδί για την κατανόηση του παρόντος μπορεί συχνά να βρίσκεται στις πιο σκοτεινές γωνιές του παρελθόντος. Με λεπτό χιούμορ, σαρκασμό και τη χαρακτηριστική βρετανική ευγένεια, μίλησε με εξομολογητικό τόνο για πτυχές της ζωής του, για τη λογοτεχνία, ενώ δεν θα μπορούσαν να λείπουν απ’ την κουβέντα θέματα της πολιτικής επικαιρότητας. Με τον Τζόναθαν Κόου συζήτησαν η Άννα Μαραγκάκη, η Σταυρούλα Παπασπύρου, η Βασιλική Πέτσα και η μεταφράστρια του βιβλίου, Άλκηστις Τριμπέρη. Λίγη ώρα πριν ξεκινήσει η εκδήλωση, ο υποφαινόμενος είχε την ευκαιρία να συναντήσει τον δημοφιλή συγγραφέα. Κι είναι αλήθεια πως όταν συνομιλείς μαζί του συνειδητοποιείς ότι δεν μοιάζει με συγγραφέα-σταρ. Απορεί, μάλιστα, που όταν κάθεται να δειπνήσει σε ένα αθηναϊκό εστιατόριο υπάρχουν άνθρωποι που τον αναγνωρίζουν. Κάπως έτσι και χθες. Στεκόταν διακριτικά, σχεδόν ντροπαλός, με το γνώριμο βλέμμα ανθρώπου που δεν επιθυμεί να τραβήξει την προσοχή. Συγκρατημένος, ανθρώπινος και βαθιά ειλικρινής. Μίλησε για πολιτική χωρίς να φοβάται τις ταμπέλες, για τη λογοτεχνία μακριά από ρομαντισμούς και για τη ζωή δίχως ωραιοποιήσεις.

«Πάντα ήμουν επιρρεπής στη νοσταλγία. Είναι αλήθεια. Αλλά η νοσταλγία είναι σαν το αλκοόλ. Είναι χρήσιμο, αρκεί να μην το παρακάνεις». 

Όση ώρα τον ακούς, σκέφτεσαι ότι δεν είναι τυχαίο που τον έχουν χαρακτηρίσει ως τον μελαγχολικό χρονικογράφο μιας Βρετανίας που βρίσκεται σε διαρκή μετάβαση. Οι χαρακτήρες του −συχνά μεσοαστοί, διστακτικοί, συναισθηματικά επιφυλακτικοί− λειτουργούν ως καθρέφτες μιας κοινωνίας που παλεύει να καταλάβει ποια είναι, πού ανήκει και τι έχει απομείνει από τις παλιές βεβαιότητες. Άλλωστε, με τον έξυπνο και ανεπιτήδευτο τρόπο του, δεν γράφει για την εξουσία αλλά για τις σκιές της.

Τζόναθαν Κόου Facebook Twitter
Με τον Τζόναθαν Κόου συζήτησαν η Άννα Μαραγκάκη, η Σταυρούλα Παπασπύρου, η Βασιλική Πέτσα και η μεταφράστρια του βιβλίου, Άλκηστις Τριμπέρη.

Σπούδασε φιλολογία στο Trinity College του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ, ένα από τα ιστορικά βρετανικά πανεπιστήμια. Γι’ αυτήν την εμπειρία σημείωσε: «Ήταν μια πολύ έντονη εμπειρία για εμένα, που τη διατηρούσα μέσα μου για περισσότερα από σαράντα χρόνια. Ποτέ δεν είχα συνειδητοποιήσει τι συμβαίνει πίσω από τις κλειστές πόρτες του πανεπιστημίου μου, ειδικά αν δεν είσαι μέρος ενός κλειστού club. Κι ήταν λυτρωτικό το συναίσθημα να μπορέσω να γράψω για εκείνη την περίοδο». Την ίδια στιγμή, το συγκεκριμένο πανεπιστήμιο αποτέλεσε για εκείνον το προσωπικό του δημιουργικό εργαστήρι συγγραφής, αφού εκεί είχε τη δυνατότητα να παρατηρεί διαρκώς ανθρώπους να μιλούν και να γράφουν για βιβλία. Αυτό ήρθε ως απάντηση στην επισήμανση της δημοσιογράφου Σταυρούλας Παπασπύρου, η οποία τόνισε ότι η «Απόδειξη της αθωότητάς μου» αποτελεί ένα βιβλίο-μάθημα δημιουργικής γραφής. Ο Τζόναθαν Κόου δεν παρέλειψε να σχολιάσει την άνθηση που γνωρίζουν τα μαθήματα δημιουργικής γραφής τα τελευταία χρόνια, αν και ο ίδιος δεν συμμετείχε ποτέ γιατί, όπως είπε, δεν είναι «καλός δάσκαλος». 

ΚΟΟΥ
ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ: Τζόναθανα Κόου, Η απόδειξη της αθωότητάς μου, Μτφρ.: Άλκηστις Τριμπέρη, εκδόσεις Πόλις

Η συμβουλή που θα έδινε σε έναν εκκολαπτόμενο συγγραφέα; «Να γράψει ένα βιβλίο σαν τα δικά μου», είπε με το γνωστό του σαρκαστικό πνεύμα. Πάντως ένα από τα ερωτήματα που δέχεται συχνά είναι αν έχει βγάλει πολλά χρήματα από τη λογοτεχνία. Απάντησε: «Αν ένας άνθρωπος θέλει να γράφει σήμερα, είναι δύσκολο να καταφέρει να ζει από αυτό, αν δεν είναι πλούσιος. Ουσιαστικά, αν δεν έχεις πολλά χρήματα, είναι δύσκολο να αφιερωθείς στη συγγραφή. Είναι όμορφο να δημιουργείς, αρκεί να μην περιμένεις να βιοποριστείς απ’ αυτό το επάγγελμα. Μάλιστα, κάποτε είπα ότι ένας συγγραφέας κερδίζει μόλις 10.000 λίρες τον χρόνο. Σκεφτείτε ότι ο πατέρας μου ακόμη και μετά την επιτυχία του βιβλίου μου “Τι ωραίο πλιάτσικο” έκοβε αγγελίες για δουλειά και διακριτικά μου τις έδινε. Ευτυχώς είχα τη μεγάλη τύχη να βιοπορίζομαι τελικά απ’ αυτό. Και γι’ αυτό σας ευχαριστώ που με διαβάζετε».  

Σε ένα άλλο σημείο επισήμανε ότι «η νοσταλγία είναι το κοινό νήμα όλων των βιβλίων του». «Πάντα ήμουν επιρρεπής στη νοσταλγία. Είναι αλήθεια. Αλλά η νοσταλγία είναι σαν το αλκοόλ. Είναι χρήσιμο, αρκεί να μην το παρακάνεις», υποστήριξε. Μίλησε πολλές φορές σε προσωπικό ύφος. «Η συγγραφή είναι μια μοναχική διαδικασία», τόνισε και αποκάλυψε ότι ακόμη και στο Λονδίνο όπου κατοικεί, αν και μεγαλούπολη, έχεις την ευκαιρία να κρυφτείς. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν επιλέγει να βγαίνει ή να συμμετέχει σε διάφορα γεύματα και εκδηλώσεις. «Θέλω να αφηγούμαι ιστορίες, όχι να πείθω αν κάτι είναι αλήθεια ή όχι», πρόσθεσε. Και έπειτα συμπλήρωσε: «Ο Πικάσο έλεγε ότι όλα τα παιδιά γεννιούνται καλλιτέχνες. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου έγραφα. Ξεκίνησα από την ηλικία των οκτώ ετών, αν και στο σπίτι μας δεν υπήρχε μεγάλη αγάπη για το βιβλίο, αφού οι γονείς μου διάβαζαν ανάλαφρα βιβλία που πουλούν στα καταστήματα των αεροδρομίων. Όμως, για μένα η συγγραφή ήταν πάντα μια ψυχική και διανοητική ανάγκη». Με μια δόση χιούμορ ανέφερε ότι όταν οδηγεί σπάνια θα αφήσει την εξιστόρηση ενός δικού του βιβλίου να ακούγεται από τα ηχεία, αλλά σπεύδει κατευθείαν στο επόμενο τραγούδι που έχει στην προσωπική του συλλογή στο iTunes. Όσον αφορά τις αναγνωστικές του επιλογές, μάς αποκάλυψε ότι ο αγαπημένος του εν ζωή συγγραφέας είναι ο Καζούο Ισιγκούρο και συγκεκριμένα ότι του αρέσει πολύ το βιβλίο του «Τα απομεινάρια μιας μέρας». 

Τώρα, για θέματα της επικαιρότητας σημείωσε: «Στη Μεγάλη Βρετανία ο κόσμος είναι απογοητευμένος. Μάλιστα, οι νέοι είναι πολύ περισσότερο δυσαρεστημένοι από τους προοδευτικούς πολιτικούς». Για τον Αμερικανό Πρόεδρο, για τον οποίο πολλές φορές έχει εκφράσει την ανησυχία του, ιδίως σχετικά με την επίδρασή του στην πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα, επισήμανε: «Η εκλογή του Τραμπ νομίζω ότι είναι μια έκφραση απόγνωσης». 

Πάντως, μια πραγματικά απολαυστική σελίδα του νέου του βιβλίου είναι εκείνη όπου σατιρίζει την εμμονή των πάσης φύσεως δεξιών με τη woke culture. Όταν ρωτήθηκε για το θέμα αυτό, απάντησε: «Για μένα, woke σημαίνει ενσυναίσθηση, να κατανοείς τον "άλλον", να αντιλαμβάνεσαι την οπτική γωνία του άλλου». 

Προς το τέλος, έκανε έναν πολύ ενδιαφέροντα παραλληλισμό της πολιτικής με τη θρησκεία. Αν και άθεος ο ίδιος, τόνισε ότι η παρακμή της θρησκείας έχει συμβάλει στην άνοδο του λαϊκισμού. «Η υπαρξιακή σου κρίση σε στρέφει στον λαϊκισμό. Και πολλές φορές αποδεικνύεται πιο χρήσιμη η Θεία Δικαιοσύνη από τους πολιτικούς που λαϊκίζουν. Επίσης, με ενοχλεί πολύ όταν ακούω ότι όλοι οι πολιτικοί είναι ίδιοι. Υπάρχουν καλοί και κακοί πολιτικοί, αλλά δεν είναι όλοι ίδιοι» είπε. Και υπογράμμισε: «Δυστυχώς, αυτές οι συμπεριφορές οδηγούν στον κυνισμό. Και στις μέρες μας είναι διαβρωτικός ο κυνισμός, διότι αποδεικνύεται η εύκολη επιλογή. Το να είσαι κυνικός είναι μια στάση και μια άποψη που δείχνει τεμπελιά στη σκέψη. Ωστόσο, η απογοήτευση μπορεί να αποτελέσει και μια κινητήρια δύναμη, ένα σημείο εκκίνησης για αλλαγή». 

Όσο κι αν φαίνεται ότι ζούμε σε έναν κόσμο διχασμένο και ασταθή, η ανάγκη για κατανόηση, ενσυναίσθηση και ειλικρίνεια είναι πιο επιτακτική από ποτέ. Μπορεί να μην έχουμε πάντα τις λύσεις αλλά υπάρχουν ακόμη χρήσιμα εργαλεία. Έτσι, στο κλείσιμο της κουβέντας, συμπλήρωσε: «Είναι αλήθεια ότι περνάμε μια κρίση της πολιτικής. Αλλά η ελπίδα είναι αναγκαιότητα. Χωρίς αυτήν, οδηγούμαστε αναπόφευκτα στον κυνισμό. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αντλούμε ελπίδα από τη φαντασία και τη συμμετοχή. Το γνωρίζω ότι μειώνεται συνεχώς η ενέργεια και ο χρόνος, αλλά αυτή είναι η μόνη μας επιλογή».

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

10 σημαντικά βιβλία που θα κυκλοφορήσουν το πρώτο τρίμηνο του 2025

Βιβλίο / Δέκα σημαντικά βιβλία που θα κυκλοφορήσουν το πρώτο τρίμηνο του 2025

Το πιο πρόσφατο Booker, επανεκδόσεις μυθιστορημάτων με θέμα τον Εμφύλιο, το τελευταίο βιβλίο του Μάριο Βάργκας Λιόσα, η νέα Αμάντα Μιχαλοπούλου και μια συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων του Αργύρη Χιόνη είναι μερικές μόνο από τις πολυαναμενόμενες προσεχέις εκδόσεις.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Νικόλας Σεβαστάκης: «Ο βανδαλισμός δεν μπορεί να θεωρείται απελευθερωτική έκφραση»

Βιβλίο / Νικόλας Σεβαστάκης: «Ο βανδαλισμός δεν μπορεί να θεωρείται απελευθερωτική έκφραση»

Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του βιβλίου «Καταγωγή ή οι ιστορίες των άλλων», ο στοχαστής και συνεργάτης της LiFO εξηγεί γιατί ζούμε σε καιρούς μόνιμης κρίσης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τζούντιθ Μπάτλερ: «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Τζούντιθ Μπάτλερ / «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Μια κορυφαία προσωπικότητα της σύγχρονης παγκόσμιας διανόησης μιλά στη LiFO για τo «φάντασμα» της λεγόμενης ιδεολογίας του φύλου, για το όραμα μιας «ανοιχτόκαρδης κοινωνίας» και για τις εμπειρίες ζωής που της έμαθαν να είναι «ένας άνθρωπος ταπεινός και ταυτόχρονα θαρραλέος».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ντίνος Κονόμος

Βιβλίο / «Ο κύριος διευθυντής (καλό κουμάσι) έχει αποφασίσει την εξόντωσή μου…»

Ο Ντίνος Κονόμος, λόγιος, ιστοριοδίφης και συγγραφέας, υπήρξε συνεχιστής της ζακυνθινής πνευματικής παράδοσης στον 20ό αιώνα. Ο συγγραφέας Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής παρουσιάζει έργα και ημέρες ενός ανθρώπου που «δεν ήταν του κόσμου τούτου».
ΦΙΛΙΠΠΟΣ Δ. ΔΡΑΚΟΝΤΑΕΙΔΗΣ
Η ζωή του Καζαντζάκη σε graphic novel από τον Αλέν Γκλικός

Βιβλίο / Ο Νίκος Καζαντζάκης όπως δεν τον είχαμε ξαναδεί σε ένα νέο graphic novel

Ο ελληνικής καταγωγής Γάλλος συγγραφέας Αλέν Γκλικός καταγράφει την πορεία του Έλληνα στοχαστή στο graphic novel «Καζαντζάκης», όπου ο περιπετειώδης και αντιφατικός φιλόσοφος και μυθιστοριογράφος ψυχαναλύεται για πρώτη φορά και συστήνεται εκ νέου στο ελληνικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πετρίτης»: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ηχητικά Άρθρα / Πετρίτης: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ο Τζoν Άλεκ Μπέικερ αφιέρωσε δέκα χρόνια από τη ζωή του στην παρατήρηση ενός πετρίτη και έγραψε ένα από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία της αγγλικής λογοτεχνίας – μια από τις σημαντικότερες καταγραφές της άγριας ζωής που κινδυνεύει να χαθεί για πάντα. Κυκλοφόρησε το 1967 αλλά μόλις τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια οι κριτικοί και το κοινό το ανακάλυψαν ξανά.
M. HULOT
Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Ας μην αφήνουμε τον Θεό στους πιστούς» 

Βιβλίο / Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Αν αξίζει ένα πράγμα στη ζωή, αυτό είναι η ομορφιά»

Εν όψει της εμφάνισής του στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, στις 21 Μαΐου, ο Λατινοαμερικανός συγγραφέας-φαινόμενο Μπενχαμίν Λαμπατούτ μιλά στη LiFO για τον ρόλο της τρέλας στη συγγραφή, τη σχέση επιστήμης και λογοτεχνίας και το μεγαλείο της ήττας – και δηλώνει ακόμα φανατικός κηπουρός και εραστής της φύσης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το πίσω ράφι/ Άντονι Μπέρτζες: «Έρνεστ Χέμινγουεϊ»

Το Πίσω Ράφι / Ο Χέμινγουεϊ ήταν ένας φωνακλάς νταής αλλά κι ένας σπουδαίος συγγραφέας του 20ού αιώνα

Η βιογραφία «Έρνεστ Χέμινγουεϊ - Μια ζωή σαν μυθοπλασία» του Βρετανού συγγραφέα Άντονι Μπέρτζες αποτυπώνει όχι μόνο την έντονη και περιπετειώδη ζωή του κορυφαίου Αμερικανού ομοτέχνου του αλλά και όλο το εύρος της αντιφατικής προσωπικότητάς του.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
21η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Βιβλίο / 21η ΔΕΒΘ: Εξωστρέφεια και καλύτερη οργάνωση αλλά μένουν ακόμα πολλά να γίνουν

Απολογισμός της 21ης ΔΕΒΘ που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά υπό την αιγίδα του νεοσύστατου ΕΛΙΒΙΠ. Σε ποιο βαθμό πέτυχε τους στόχους της και ποια στοιχήματα μένει ακόμα να κερδίσει;
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Η ποίηση όχι μόνο αλλάζει τον κόσμο, τον δημιουργεί» ​​​​​​/Μια νέα ανθολογία ελληνικής queer ποίησης μόλις κυκλοφόρησε στα ισπανικά /11 Έλληνες ποιητές σε μια νέα ισπανική queer ανθολογία /Queer ελληνική ποίηση σε μια νέα δίγλωσση ισπανική ανθολογία

Βιβλίο / Μια Ισπανίδα καθηγήτρια μεταφράζει ελληνική queer ποίηση

Η María López Villalba, καθηγήτρια Νέων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Μάλαγα, μετέφρασε 11 ελληνικά ποιήματα, σε μια πρόσφατη ανθολογία που προσφέρει στο ισπανόφωνο κοινό την ευκαιρία να γνωρίσει τη σύγχρονη ελληνική queer –και όχι μόνο– ποίηση.
M. HULOT
«Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Βιντσέντζο Λατρόνικο / «Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Ο Ιταλός συγγραφέας και υποψήφιος για το βραβείο Booker, Βιντσέντζο Λατρόνικο, μιλά στη LIFO για το πολυσυζητημένο βιβλίο του «Τελειότητα», στο οποίο αποτυπώνει την αψεγάδιαστη αλλά ψεύτικη ζωή μιας ολόκληρης γενιάς ψηφιακών νομάδων στην Ευρώπη, καθώς και τη μάταιη αναζήτηση της ευτυχίας στην ψηφιακή εποχή.
M. HULOT
Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Ηχητικά Άρθρα / Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Το όνομά της έχει συνδεθεί με την εικόνα μιας αδίστακτης, σεξουαλικά ακόρεστης και επικίνδυνης γυναίκας. Ένα νέο βιβλίο, όμως, έρχεται να αμφισβητήσει αυτή τη στερεοτυπική αφήγηση και να φωτίσει μια διαφορετική εκδοχή της ιστορίας της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Rene Karabash

Βιβλίο / Rene Karabash: «Θέλω πίσω τη γυναικεία δύναμη που μου στέρησαν οι άνδρες»

Η Βουλγάρα συγγραφέας Rene Karabash μιλά για το μυθιστόρημά της «Ορκισμένη», που τιμήθηκε με το βραβείο Ελίας Κανέτι, και στο οποίο εστιάζει στην ιστορία των «ορκισμένων παρθένων» γυναικών των Βαλκανίων που επέλεξαν να ζήσουν ως άνδρες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Δυο γυναίκες συγγραφείς αποκαλύπτουν τα κρυφά μυστικά της γραφής

Βιβλίο / Όλες οι γυναίκες του κόσμου στο νέο βιβλίο της Αμάντας Μιχαλοπούλου

Στο «Μακρύ ταξίδι της μιας μέσα στην άλλη», η μητρότητα γίνεται ο συνδετικός κρίκος που ενώνει όλες τις μητέρες και όλες τις κόρες με τις γυναίκες της Ιστορίας που θαυμάσαμε, αλλά και τις ανώνυμες «Παναγίες» που κράτησαν στους ώμους τους τα βάρη της ανθρωπότητας.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Βιβλίο / «Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Στο νέο του βιβλίο, «Lost Things Found», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Hyper Hypo, ο εικαστικός φωτογράφος Αντώνης Θεοδωρίδης εξερευνά τον μαγικό κόσμο της υπαίθριας αγοράς του Ελαιώνα.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Ντιντιέ Εριμπόν: «Καιρός για ένα κίνημα των ηλικιωμένων!»

Ντιντιέ Εριμπόν / Ντιντιέ Εριμπόν: «Να πάψουμε να βλέπουμε τους ηλικιωμένους ως κοινωνικούς παρίες»

Από τους σημαντικότερους και πιο επιδραστικούς σύγχρονους Γάλλους στοχαστές, ο Ντιντιέ Εριμπόν συνδύασε στα βιβλία του τα δύσκολα βιώματα της νεότητάς του με μια εμπεριστατωμένη, αλλά και εικονοκλαστική, κοινωνικοπολιτική «ακτινογραφία» της γαλλικής κοινωνίας. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κεχαγιάς

Βιβλίο / «Το να εκδίδεις βιβλία στην Ελλάδα είναι σαν να παίζεις στο καζίνο»

Η Γεννήτρια είναι ένας νέος εκδοτικός οίκος αφιερωμένος στη σύγχρονη λογοτεχνία. Ο εκδότης της, συγγραφέας και μεταφραστής, Παναγιώτης Κεχαγιάς, μιλά για τις δυσκολίες και τις χαρές του εγχειρήματος, για το πώς σκοπεύει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μιας ιδιαίτερα ανταγωνιστικής αγοράς, καθώς και για τους πρώτους τίτλους που ετοιμάζεται να εκδώσει.
M. HULOT
Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Οι Αθηναίοι / Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Η εκτέλεση του Μπελογιάννη τον έκανε αριστερό. Η αυτοκτονία του Νίκου Πουλαντζά, μπροστά στα μάτια του, τον καθόρισε. Ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, ένας από τους σημαντικότερους διανοούμενους της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, αφηγείται το προσωπικό του ταξίδι και την πνευματική περιπέτεια μιας ολόκληρης εποχής, από τη διανόηση του Παρισιού μέχρι τους δρόμους της πολιτικής και τις αίθουσες των πανεπιστημίων.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Έλλη Σκοπετέα: Tο ανατρεπτικό έργο μιας ιστορικού που έφυγε νωρίς

Βιβλίο / Έλλη Σκοπετέα: Tο ανατρεπτικό έργο μιας ιστορικού που έφυγε νωρίς

Δεν υπάρχει μελέτη για τον ελληνικό εθνικισμό που να μην έχει αναφορές στο έργο της. Η επανακυκλοφορία του βιβλίου της «Το “Πρότυπο Βασίλειο” και η Μεγάλη Ιδέα» από τις εκδόσεις Νήσος συνιστά αναμφίβολα εκδοτικό γεγονός.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Νίκος Μπακουνάκης: «Αυτή τη θέση δεν την παντρεύεσαι, ούτε είσαι θεός» ΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

Νίκος Μπακουνάκης / Νίκος Μπακουνάκης: «Αυτή τη θέση δεν την παντρεύεσαι, ούτε είσαι θεός»

Ο πρόεδρος του ΕΛΙΒΙΠ, στην πρώτη του συνέντευξη, μιλά στη LIFO για τους στόχους και τις δράσεις του ιδρύματος και για το προσωπικό του όραμα για το βιβλίο. Ποιος ο ρόλος των μεταφράσεων στην πολιτιστική διπλωματία και πώς θα αυξηθεί η φιλαναγνωσία; 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ