Τα 10 αγαπημένα μου βιβλία: Γιάννης Αναστασάκης

Τα 10 αγαπημένα μου βιβλία: Γιάννης Αναστασάκης Facebook Twitter
Επεξεργασία: Ατελιέ/ LIFO
0


Πρέπει, λοιπόν, να επιλέξω τα 10 αγαπημένα... Όσο το σκέφτομαι, τα 10 δεν μου φτάνουν. Η αγάπη μου μοιράζεται σε πολύ περισσότερα. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς Όμηρο, Αισχύλο, Σοφοκλή, Ευριπίδη, Σαίξπηρ, Ντοστογιέφσκι και Φλωμπέρ, Τσέχωφ, Σεφέρη, Ελύτη, Καβάφη, Ρίτσο, Λειβαδίτη, Παπαδιαμάντη, Βιζυηνό, Σολωμό, Τσίρκα, Μακριδάκη, Ε.Χ. Γονατά. Αλλά θα καταλήξω στα πρώτα 10 που μου έρχονται σήμερα στο μυαλό – αύριο ο κατάλογος θα ήταν σίγουρα διαφορετικός...


1.

«Το κιβώτιο», Άρης Αλεξάνδρου, Κέδρος

Ένα μυθιστόρημα που με συνεπήρε και με συγκίνησε όσο κανένα άλλο ως τώρα. Για μένα, το καλύτερο της σύγχρονης λογοτεχνίας μας. Γραμμένο από έναν συγγραφέα που έζησε στο πετσί του τον Αγώνα και την ΄Ηττα, αλλά δεν λύγισε. Και μας άφησε τόσο γενναιόδωρα αυτό το αριστούργημα για να θυμόμαστε.


2.

«Συλλογή ΙΙ», Τάκης Σινόπουλος, Ερμής

Τα ποιήματα που έγραψε ο Τάκης από το 1965 ως το 1980. Οι «Πέτρες», ο «Νεκρόδειπνος», το «Χρονικό», το «Νυχτολόγιο»... «Όλα παρόντα. Και τα παρελθόντα και τα παρόντα και τ' απόντα».
Ένας ποιητής που με συντροφεύει καθημερινά. Αγαπημένος.

3.

Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα, Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ, Θεμέλιο

Όταν το πρωτοδιάβασα, έμεινα άναυδος. Μια φαντασία που καλπάζει, μια γραφή που συνταιριάζει τη μαγεία με τη σάτιρα, το γκροτέσκο με τον ρεαλισμό! Κι όμως, τίποτα δεν φαίνεται κατασκευασμένο. Τα δέχεσαι όλα και τα πιστεύεις! Ο Σατανάς στη Μόσχα. Προφανώς, συνέβη. Κι ο Μπουλγκάκοφ ήταν εκεί.

4.

Η φλέβα του λαιμού, Σωτήρης Δημητρίου, Πατάκης

Ο Σωτήρης Δημητρίου είναι σήμερα ο καλύτερος διηγηματογράφος μας. Γράφει κι αφηγήματα, έχει γράψει και το περίφημο «Ν' ακούω καλά τ' όνομά σου», αλλά τα διηγήματά του καρφώνονται μέσα μου. Μ' έκανε να δω τον κόσμο αλλιώς. Στη θέση της «Φλέβας του λαιμού» θα μπορούσαν να 'ναι το «Ντιάλιθ' ιμ, Χριστάκη», το «Ένα παιδί από τη Θεσσαλονίκη», η «Βραδυπορία του καλού», το «Τους τα λέει ο Θεός», το «Σαν το λίγο το νερό», η «Σιωπή του ξερόχορτου», το «Κουμπί και το φόρεμα». Διαβάστε τα όλα!

5.

Ταράτσα στη Ρώμη, Πασκάλ Κινιάρ, Άγρα

Ένα γαλλικό μυθιστόρημα πραγματικό κομψοτέχνημα. Η ζωή του χαράκτη Μωμ στην Ευρώπη του 17ου αιώνα. Δεν ξεχνώ τις φράσεις: «Οι απελπισμένοι άνθρωποι ζούνε στο χείλος. Όλοι οι ερωτευμένοι άνθρωποι ζούνε στο χείλος. Όλοι όσοι διαβάζουν βιβλία ζουν στο χείλος». Θέλω να το διαβάσω και τρίτη φορά. Απόλαυση!

6.

Το τέλος της μικρής μας πόλης, Δημήτρης Χατζής, Το Ροδακιό

Όχι πως δεν αγαπώ το «Διπλό Βιβλίο» κι εκείνο το αξέχαστο κεφάλαιο «Από το φίφτυ φίφτυ στον έρωτα» (διαβάστε το και θα καταλάβετε), αλλά ο κόσμος της «Μικρής μας πόλης» με στοιχειώνει. Ο Σιούλας κι ο Σαμπεθάι Καμπιλής, η Αγγελική κι η Μαργαρίτα Περδικάρη ταξιδεύουν χέρι-χέρι με τον αναγνώστη στην ιστορία μιας πόλης που αγάπησα πολύ – τα Γιάννενα εννοώ. Κι ο Χατζής γράφει τόσο... απλά ο άτιμος! Μαχαίρι στην καρδιά.

7.

Γκιακ, Δημοσθένης Παπαμάρκος, Αντίποδες

Τον Παπαμάρκο τον... ανακάλυψα πέρσι το καλοκαίρι και πήρα μεγάλη χαρά. Το «Γκιακ», γραμμένο σε ιδίωμα, στα αρβανίτικα, ξεπερνά το γλωσσικό φράγμα και σε κάνει δικό του. Δε γίνεται ν' αντισταθείς. Οι αφηγήσεις των στρατιωτών που γύρισαν από τη Μικρασιατική Εκστρατεία, σπαρακτικές. Οι μνήμες μου απ' τη γιαγιά και τον παππού που ήρθαν από την Καππαδοκία με την Ανταλλαγή παρούσες. Το αίμα προχωρεί. «Οι χειρότεροι δαιμόνοι είναι οι αθρώποι». Ψέματα;

8.

Η αφιέρωση, Μπότο Στράους, Αλεξάνδρεια

Διάβασα την «Αφιέρωση» 25 χρόνια πριν, όταν πρωτοεκδόθηκε στα ελληνικά – τώρα, φοβάμαι, θα 'χει εξαντληθεί. Αλλά αυτό το μικρό αφήγημα έχει 20 τελευταίες σελίδες που ακόμη με απογειώνουν. Ένας εσωτερικός ρυθμός που χρόνια αργότερα μου τον θύμισε η ταινία «Τρέξε Λόλα, τρέξε» – περίεργοι συνειρμοί. Ο Σρούμπεκ και η Χάννα. Βερολίνο της δεκαετίας του '70. Και στην τηλεόραση παλεύει να τραγουδήσει πλέι μπακ ένα γερασμένο αστέρι του χθες. Και καύσωνας. (Ψάξτε το στα παλαιοπωλεία!)

9.

Πρώτος έρωτας, Σάμουελ Μπέκετ, Άγρα

Τον Μπέκετ τον θεωρώ τον σημαντικότερο συγγραφέα του αιώνα που πέρασε. Ιδιαίτερα για τα θεατρικά του. Τι θα γινόμασταν χωρίς αυτόν; Αλλά και στα πεζά του είναι μεγάλος μάστορας. Διάλεξα εδώ έναν ποιητικό του μονόλογο, δείγμα της μεγαλοσύνης του. Ένα παιχνίδι. Ο Μπέκετ έπαιζε με τις κραυγές του – το ίδιο κι ο ήρωάς του εδώ: πίστευε ότι κάποτε οι κραυγές θα σταματούσαν. Στο τέλος, πια, το παραδέχεται: «Τώρα πια δεν το πιστεύω. Θα μου χρειάζονταν κι άλλοι έρωτες, ίσως. Αλλά τον έρωτα δεν τον παραγγέλνει κανείς».

10.

Το τρίτο στεφάνι, Κώστας Ταχτσής, Γαβριηλίδης

Ένα μυθιστόρημα που δεν ζωντανεύει απλώς μια ολόκληρη εποχή αλλά σε παίρνει αγκαλιά, σε σφίγγει να πονέσεις, σε κάνει να γελάσεις, σε συγκινεί, σε παρασέρνει. Όλοι οι συγγενείς μας είναι εκεί μέσα. Τα ονόματα αλλάζουν. Ένα βιβλίο που σε εκμαυλίζει και δεν θέλεις να τελειώσει. Και δεν το ξεχνάς ποτέ. Σπουδαίος συγγραφέας. Μου λείπει.

0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η Λυδία Κονιόρδου διαβάζει τον μονόλογο της Λούλας Αναγνωστάκη «Ο oυρανός κατακόκκινος»

Lifo Videos / «Ιδού εγώ»: Η Λυδία Κονιόρδου ερμηνεύει το «Ουρανός Κατακόκκινος» της Λούλας Αναγνωστάκη στο LIFO.gr

O απολογισμός ζωής μιας γυναίκας που βλέπει γύρω της τον κόσμο να διαλύεται, η προσωπική εμπλοκή στη συλλογική μνήμη, μια ποιητική εκδοχή της δυστυχίας που γεννά η σύγχρονη πραγματικότητα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Φεστιβάλ Βιβλίου Χανίων: Τόπος συνάντησης για τη λογοτεχνία και τις ιδέες

Βιβλίο / Φεστιβάλ Βιβλίου Χανίων: Τόπος συνάντησης για τη λογοτεχνία και τις ιδέες

Με ένα πλούσιο πρόγραμμα με καλεσμένους από 16 χώρες και τιμώμενο πρόσωπο τον ποιητή Τίτο Πατρίκιο, το φετινό φεστιβάλ σημείωσε τη μεγαλύτερη προσέλευση στην ιστορία του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί μας γοητεύει ακόμα ο «Καβγατζής της Βρέστης»;

The Review / Γιατί μας γοητεύει ακόμα ο «Καβγατζής της Βρέστης»;

Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου, με αφορμή τη νέα έκδοση του έργου του Ζαν Ζενέ, εξετάζουν τους λόγους που μπορεί να μας αφορά ακόμα και σήμερα το θρυλικό βιβλίο του 1945. ― ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΤΟΛΜΗΡΗ ΓΛΩΣΣΑ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
100 βιβλία που ξεχωρίσαμε για αυτό το καλοκαίρι

Βιβλίο / 100 βιβλία να διαβάσεις κάτω από ένα αρμυρίκι ή στην πόλη με το κλιματιστικό στο φούλ

Κλασική λογοτεχνία, σύγχρονοι συγγραφείς, δοκίμια, ιστορία, αυτοβελτίωση, βιβλία για το «μικρό» να μην είναι όλη την ώρα στο iPad. Kάτι για όλους για να περάσει όμορφα, ήσυχα και ποιοτικά το καλοκαίρι.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΡΙΑ ΔΡΟΥΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Βιβλίο / Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Η Γαλλίδα κριτικός λογοτεχνίας της «Monde», Φλοράνς Νουαβίλ, στο «Μίλαν Κούντερα: Γράψιμο... Τι ιδέα κι αυτή!», αποκαλύπτει καίριες στιγμές και συγγραφικές αλήθειες του καλού της φίλου, αναιρώντας όλες τις κατηγορίες που συνδέονταν με το όνομά του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Πάουλο Σκoτ

Βιβλίο / Πάουλο Σκoτ: «Στη Βραζιλία ο ρατσισμός είναι παντού, στη λογοτεχνία, στους στίχους της σάμπα»

Πότε ρεαλιστικό, πότε στρατευμένο, πότε αστυνομικής υφής, πότε μια τρελή και ξεκαρδιστική σάτιρα. Οι «Φαινότυποι» του Πάουλο Σκοτ είναι ένα αξιοσημείωτο βιβλίο. Μιλήσαμε με τον Βραζιλιάνο συγγραφέα για τη λογοτεχνία, την κατάσταση στη Βραζιλία και την αξία των λογοτεχνικών βραβείων.
ΒΕΝΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κώστας Σπαθαράκης, εκδότης.

Κώστας Σπαθαράκης / Κώστας Σπαθαράκης: «Δεν έχουμε αφηγήσεις για τις ερωτικές μας σχέσεις, για τα νιάτα μας»

Για τον άνθρωπο πίσω από τις εκδόσεις αντίποδες, το μεγαλύτερο όφελος ήταν ότι, ενώ του άρεσε να είναι χωμένος μέσα στα βιβλία – μια μοναχική και ίσως ναρκισσιστική συνήθεια –, στην πορεία έμαθε να τη μετατρέπει σε εργαλείο κοινωνικότητας και επαφής με τους γύρω του.
M. HULOT
Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού

Βιβλίο / Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: «Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού»

Ο πολυβραβευμένος Κολομβιανός συγγραφέας μιλά στη LiFO για τη βία που στοιχειώνει τη χώρα του, τη δύναμη της λογοτεχνίας να ανασύρει όσα κρύβει η Ιστορία, αλλά και για την αρχαιοελληνική φιλοσοφία ως σταθερή επιρροή του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
H Gen Z όχι μόνο διαβάζει αλλά συγχρόνως αλλάζει και την ίδια την έννοια της ανάγνωσης

Βιβλίο / Η Gen Z δεν διαβάζει απλώς· επαναπροσδιορίζει την ανάγνωση

Οι εκπρόσωποι αυτής της γενιάς λατρεύουν την απόδραση, παίρνουν την λεγόμενη fan fiction τόσο σοβαρά όσο και τη λίστα Booker, αναβιώνουν κλασικά βιβλία από την Τζέιν Όστεν έως τον Ντοστογιέφσκι και μοιράζονται ιστορίες στις δικές τους κοινότητες.
THE LIFO TEAM
Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Βιβλίο / Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Ο Πέρσιβαλ Έβερετ έγραψε ένα άκρως επίκαιρο, δεδομένων των τελευταίων ημερών, βιβλίο, που ταυτόχρονα φιλοδοξεί να καταστεί κλασικό, για τον ρατσισμό και τη χαμένη ανθρωπιά, και κέρδισε το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας των ΗΠΑ και το Πούλιτζερ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πάμε στη Χονολουλού»: Ένα βιβλίο για τον μποέμ ρεμπέτη, κιθαρίστα και σκιτσογράφο Κώστα Μπέζο, που ξαναγράφει την ιστορία της Ελλάδας πριν από το 1940

Βιβλίο / «Πάμε στη Χονολουλού»: Ένα βιβλίο για τον μποέμ ρεμπέτη Κώστα Μπέζο

Τη δεκαετία του ’30 άνθισε στην Ελλάδα ένα μουσικό είδος «διαφυγής» από τη σκληρή πραγματικότητα, οι χαβάγιες. Ο Κώστας Μπέζος, αινιγματική μορφή μέχρι πρόσφατα και σημαντικός ρεμπέτης και σκιτσογράφος, έγραψε μια ανείπωτη ιστορία, διαφορετική από αυτή που η επίσημη ιστορία έχει καταγράψει για την εποχή του Μεσοπολέμου.  
M. HULOT
Εύα Μπαλταζάρ: «Η αγάπη που σε φυλακίζει δεν είναι αγάπη»

Βιβλίο / Εύα Μπαλταζάρ: «Η αγάπη που σε φυλακίζει δεν είναι αγάπη»

Η Καταλανή συγγραφέας, που έχει εξελιχθεί σε σημείο αναφοράς της σύγχρονης queer λογοτεχνίας, μεταφράζεται παγκοσμίως και τη θαυμάζει ο Αλμοδόβαρ, μιλά στη LiFO για το τι σημαίνει να ζεις ελεύθερα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ