Πάνω στο άχυρο της καρότσας

Πάνω στο άχυρο της καρότσας Facebook Twitter
Η συγγραφέας μετατρέπει σε αριστουργηματική πρόζα σκηνές και καταστάσεις φαινομενικά ασήμαντες, ακόμη και όταν περιγράφει ένα κοτέτσι ή το ξεψύχισμα του χειμώνα, που «ξεθυμαίνει και κουρελιάζεται, γερνάει κι εξαθλιώνεται».
0


ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ τη γειά των Αμερικανών συγγραφέων που είναι γεννημένοι γύρω στο 1890, όπως ο Φόκνερ ή ο Χέμινγγουεϊ. Γνωρίζουμε λιγότερο τους λογοτεχνικούς γεννήτορές τους, τους συγγραφείς που γεννήθηκαν γύρω στο 1870. Είναι οι θεμελιωτές του αμερικανικού λογοτεχνικού μοντερνισμού, που σηματοδοτείται από την στροφή προς τον ρεαλισμό. Ανάμεσά τους είναι ο Φρανκ Νόρις, γεννημένος το 1870, που με το μυθιστόρημά του ΜάκτΤιγκ (Gutenberg) δημιουργεί τον μύθο μιας νέας αμερικανικής μεγαλούπολης της Δυτικής Ακτής, του Σαν Φρανσίσκο.

Είναι ο Θίοντορ Ντράιζερ, γεννημένος το 1871, που το μυθιστόρημά του Η Κάρι μας (Gutenberg) μας δείχνει το μεγαλείο και την αθλιότητα του νέου κόσμου της σόου μπίζνες. Είναι ο Στίβεν Κρέιν, γεννημένος επίσης το 1871, που με τη μεγάλη νουβέλα του Maggie, A girl of streets (Μάγκι, το κορίτσι του δρόμου, αμετάφραστη στα ελληνικά) μας οδηγεί, με τον πιο τολμηρό ρεαλισμό, στην καρδιά του περιθωρίου του Μανχάταν. Είναι βεβαίως η Γουίλα Κάθερ, γεννημένη το 1873, που μας δείχνει, με όρους ενός καθημερινού ρεαλισμού, το πέρασμα των συνόρων, δηλαδή την κατάκτηση των αχανών πεδιάδων των Μεσοδυτικών Πολιτειών από τους Ευρωπαίους μετανάστες.

Η Γουίλα Κάθερ γράφει χωρίς μεγαλοστομίες, χρησιμοποιώντας μια γλώσσα που μας βάζει βαθιά μέσα στην καθημερινή ζωή και στα συναισθήματα των ανθρώπων, δείχνοντας επίσης τη διαμορφωτική δύναμη που έχουν τα απλά πράγματα.

Συμπληρώνονται στις 7 Δεκεμβρίου εκατόν πενήντα χρόνια από τη γέννηση της Γουίλα Κάθερ και η επέτειος, όπως κάθε επέτειος, ανανεώνει την επικαιρότητα της συγγραφέως. Μολονότι η Γουίλα Κάθερ είναι συγγραφέας του λογοτεχνικού κανόνα και το έργο της δεν έχει ανάγκη από το λογοτεχνικό ημερολόγιο, είναι ευκαιρία να την ανακαλύψουμε μέσα από το μυθιστόρημά της Η Αν-τόνια μου, που η πρώτη του έκδοση χρονολογείται στο 1918 και θεωρείται από τα καλύτερα, αν όχι το καλύτερο, ανάμεσα στα 12 μυθιστορήματα που έγραψε μεταξύ του 1912 και του 1940.  

Πάνω στο άχυρο της καρότσας Facebook Twitter
Ο Τζέιμς Μπέρντεν είναι κατά κάποιον τρόπο το alter ego της Γουίλα Κάθερ.

Ο ήρωας της Κάθερ, Τζέιμς Μπέρντεν, ο Τζιμ, δικηγόρος στη Νέα Υόρκη, παντρεμένος με πλούσια κληρονόμο, αφηγείται τη ζωή της Αν-τόνια, κόρης μιας οικογένειας Βοημών μεταναστών στις πεδιάδες της Νεμπράσκα, με την οποία έχει μεγαλώσει μαζί. Ο Τζέιμς, γεννημένος στη Βιρτζίνια, στα δέκα του χρόνια μένει ορφανός και από τους δυο γονείς του και αναγκάζεται να καταφύγει στο σπίτι των παππούδων του, που ζουν στη Νεμπράσκα. Στο μακρύ ταξίδι με το τρένο, μέσα στο βαγόνι της τρίτης θέσης, διασχίζοντας τις μεγάλες πεδιάδες των Μεσοδυτικών Πολιτειών, ακούει για πρώτη φορά για την Aν-τόνια. Ταξιδεύει κι αυτή με το ίδιο τρένο και προς τον ίδιο προορισμό, μόνο που κάθεται στο ειδικό βαγόνι για τους μετανάστες.

Willa Cather Η Αν-τόνια μου
ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ. Willa Cather, Η Αν-τόνια μου,Μτφρ.: Κερασία Σαμαρά, Εκδ. Gutenberg, Σελ.: 405

Δωδεκάχρονη ή το πολύ δεκατριάχρονη, η Αν-τόνια είναι η μόνη από την οικογένειά της, την οικογένεια Σιμερντά, που κατάγεται πέρα από τη θάλασσα, η οποία μιλάει κάποια αγγλικά. Δεκαετίες μετά ο Τζέιμς θυμάται την Αν-τόνια και μέσω της αφήγησής του στοιχειοθετείται μια μοναδική ηρωίδα, απόλυτα επίκαιρη στον σημερινό κόσμο των βίαιων πληθυσμιακών μετακινήσεων, της νέας μετανάστευσης και του αιτήματος για ένταξη.

Η αφήγηση της ζωής της Αν-τόνια από τον Μπέρντεν είναι ταυτόχρονα κι ένα ταξίδι στη δική του ζωή, μια περιπέτεια αυτογνωσίας, όπου η βιωμένη εμπειρία και το παρελθόν παίζουν καταλυτικό ρόλο. «Είχα την αίσθηση ότι επέστρεφα στον εαυτό μου και ότι ανακάλυπτα πόσο μικρός είναι ο κύκλος της εμπειρίας του ανθρώπου», λέει ο ήρωας στην τελευταία σελίδα του βιβλίου. Μπορεί οι δρόμοι τους, ο δικός του και της Αν-τόνια να χωρίστηκαν, αλλά κατείχαν από κοινού «το ανεκτίμητο, το ανείπωτο παρελθόν» της εφηβικής και νεανικής ηλικίας τους.

Ο Τζέιμς Μπέρντεν είναι κατά κάποιον τρόπο το alter ego της Γουίλα Κάθερ. Η συγγραφέας γεννήθηκε στη Βιρτζίνια, όπως και ο Τζέιμς. Μετανάστευσε στη Νεμπράσκα, στα εννιά της, όπως και ο Τζέιμς. Φοίτησε στο Πανεπιστήμιο του Λίνκολν, όπως και ο Τζέιμς, στη μία από τις δύο σημαντικές πόλεις αυτής της Πολιτείας – η άλλη είναι η Όμαχα. Το μυθιστόρημά της αυτό είναι, πριν απ’ όλα, μυθιστόρημα ενηλικίωσης του Τζέιμς, της Αν-τόνια, των άλλων παιδιών – τα περισσότερα από οικογένειες μεταναστών. Είναι επίσης το μυθιστόρημα ενηλικίωσης ενός έθνους ιδιαίτερα για το πώς συντελείται αυτή η αφομοίωση των μεταναστών, όχι βέβαια χωρίς κόστος και οδυνηρές απώλειες.

Πάνω στο άχυρο της καρότσας Facebook Twitter
Η Γουίλα Κάθερ σε νεαρή ηλικία, περ. 1882. Φωτ.: Philip L. and Helen Cather Southwick Collection, Archives & Special Collections, University of Nebraska–Lincoln Libraries

Στις πρώτες κιόλας σελίδες του βιβλίου, ο πατέρας της Αν-τόνια αυτοκτονεί, όχι τόσο από νοσταλγία για τον παλιό κόσμο που έχει αφήσει πίσω του όσο από την επώδυνη αδυναμία του να προσαρμοστεί στον νέο κόσμο. Δανοί, Νορβηγοί, Ρώσοι, Σουηδοί, Βοημοί, Γερμανοί, Αυστριακοί, κατοικούν το μυθιστόρημα και αυτές τις μεγάλες πεδιάδες της Νεμπράσκα. Εξημερώνουν τη γη, καλλιεργούν καλαμπόκια και σίκαλη, εκτρέφουν ζώα, ανοίγουν δρόμους, υποτάσσουν και ταυτόχρονα υποτάσσονται από τον, συμβολικά και κυριολεκτικά, νέο κόσμο.

Υπάρχει όμως και κάτι άλλο στο μυθιστόρημα αυτό της Γουίλα Κάθερ που το κάνει να εγκαταλείπει τα όρια της Νεμπράσκα, να αφήνει πίσω του το πείσμα και τη θέληση για το πέρασμα των συνόρων των αφιλόξενων μέχρι τότε Μεσοδυτικών Πολιτειών και, τελικά, να γίνεται μέρος μιας οικουμενικής λογοτεχνικής κληρονομιάς. Αυτό το «κάτι άλλο» είναι η ίδια η ηρωίδα, η Αν-τόνια. Την παρακολουθούμε, από έφηβη, να δουλεύει σκληρά στη γη, και με τα ζώα. Τη βλέπουμε μετά να πηγαίνει στην πόλη για να δουλέψει ως υπηρεσία σε σπίτια. Η δουλειά της αυτή είναι όμως και η εκπαίδευσή της. Καθώς δεν έχει φοιτήσει σε σχολείο, εκεί μαθαίνει να βλέπει, να ακούει, να χορεύει, να ντύνεται, να μαγειρεύει, να διασκεδάζει.

Σε μια στιγμή κρίσης, ακολουθεί κάποιον άντρα. Έναν απατεώνα, όπως αποδεικνύεται, που δουλεύει στους σιδηροδρόμους. Την εγκαταλείπει, αφήνοντάς την έγκυο. Η Αν-τόνια επιστρέφει στο πατρικό της. Φέρνει στον κόσμο το παιδί της και το επιβάλλει στην πουριτανική κοινωνία της, ως ανύπαντρη μητέρα. Βρίσκει και πάλι τον εαυτό της. Παντρεύεται έναν μετανάστη από τον παλιό κόσμο της, τον Τσούζακ, κάνουν δώδεκα παιδιά, και ζει ως αγρότισσα στα μέρη όπου μεγάλωσε. Γνωρίζει κάθε δέντρο και κάθε θημωνιά, η γη είναι φίλη της. Έχει πλέον κατακτήσει τη Νεμπράσκα.

Η Γουίλα Κάθερ γράφει χωρίς μεγαλοστομίες, χρησιμοποιώντας μια γλώσσα που μας βάζει βαθιά μέσα στην καθημερινή ζωή και στα συναισθήματα των ανθρώπων, δείχνοντας επίσης τη διαμορφωτική δύναμη που έχουν τα απλά πράγματα. Μας κάνει ακόμη να ταξιδεύουμε στο αμερικανικό τοπίο των μεγάλων πεδιάδων, να νιώθουμε την αλλαγή του καιρού, τη βροχή, το χιόνι, ή να βουτάμε μέσα στη λάσπη.

Πάνω στο άχυρο της καρότσας Facebook Twitter
Πορτρέτο της Γουίλα Κάθερ από τον Nickolas Muray στις αρχές της δεκαετίας του 1920. Φωτ.: Philip L. and Helen Cather Southwick Collection, Archives & Special Collections, University of Nebraska–Lincoln Libraries

Δεν υπάρχει καθόλου επικό ύφος, μολονότι η ζωή της Αν-τόνια έχει επικά στοιχεία. Η συγγραφέας μετατρέπει σε αριστουργηματική πρόζα σκηνές και καταστάσεις φαινομενικά ασήμαντες, ακόμη και όταν περιγράφει ένα κοτέτσι ή το ξεψύχισμα του χειμώνα, που «ξεθυμαίνει και κουρελιάζεται, γερνάει κι εξαθλιώνεται», ή ακόμη πώς σιδερώνουν τέσσερις νεαρές Δανές που δουλεύουν σε καθαριστήριο.

Η μετάφραση της Κερασίας Σαμαρά πετυχαίνει να μεταφέρει στα ελληνικά όλη αυτή την πλούσια γλώσσα της Γουίλα Κάθερ και τις αποχρώσεις της. Έχω αντίρρηση όμως με το «σπάσιμο» του ονόματος της ηρωίδας, από Αντόνια σε Αν-Τόνια. Γίνεται για να πλησιάζει στη βοημική προφορά, έρχεται όμως σε αντίθεση με τον ρεαλισμό του μυθιστορήματος και φυσικά όλων των άλλων ονομάτων, Λένα, Πάβελ, Γιούλκα, Τάινι, Άντον, Όλε, Άμπρος. Νομίζω ότι κατά την ανάγνωση ο αναγνώστης αγνοεί την παύλα.

ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

To νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η ανατρεπτική πρόζα τριών σπουδαίων γυναικών

Βιβλίο / Η ανατρεπτική πρόζα τριών σπουδαίων γυναικών σε τρία πρωτότυπα μυθιστορήματα

Η άκρως πρωτότυπη γραφή είναι το νήμα που συνδέει τις σχιζοφρένειες της Ουέτζουν Ουάνγκ με τα τριαντάφυλλα της Έλσα Τριολέ και τα εργοστάσια ζάχαρης της Ντοροτέε Έλμιγκερ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Μπορούμε, αλήθεια, να μιλάμε σήμερα για ελληνική γυναικεία λογοτεχνία;

Βιβλίο / Μπορούμε, αλήθεια, να μιλάμε σήμερα για ελληνική γυναικεία λογοτεχνία;

Παρότι ο όρος «γυναικεία λογοτεχνία» είναι προβληματικός και σύνθετος, στη διεθνή λογοτεχνική παραγωγή παρατηρείται μια γενικότερη τάση όσον αφορά τις γυναίκες συγγραφείς, που παραπέμπει στο «αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα». Πώς διαμορφώνεται το τοπίο στην πρόσφατη ελληνική παραγωγή;
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Lifo Videos / «Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Η Αγλαΐα Παππά διαβάζει ένα απόσπασμα από τις βέβηλες και αμφιλεγόμενες «120 Μέρες των Σοδόμων» του Μαρκησίου ντε Σαντ, ένα βιβλίο αναγνωρισμένο πλέον ως αξεπέραστο λογοτεχνικό αριστούργημα και χαρακτηρισμένο ως «εθνικός θησαυρός» της Γαλλίας.
THE LIFO TEAM
Το «προπατορικό αμάρτημα» του Τζο Μπάιντεν

Βιβλίο / Ποιο ήταν το θανάσιμο σφάλμα του Τζο Μπάιντεν;

Ένα νέο βιβλίο για τον πρώην Πρόεδρο αποτελεί καταπέλτη τόσο για τον ίδιο όσο και για τη δουλοπρεπή κλίκα πιστών και μελών της οικογένειάς του, που έκαναν το παν για να συγκαλύψουν τον ραγδαίο εκφυλισμό της γνωστικής του ικανότητας.
THE LIFO TEAM
ΕΠΕΞ Συγγραφείς/ Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου / 8 Έλληνες συγγραφείς ξαναγράφουν τους μύθους και τις παραδόσεις

Η Λυσιστράτη ερμηνεύει τις ερωτικές σχέσεις του σήμερα, η Ιφιγένεια διαλογίζεται στην παραλία και μια Τρωαδίτισσα δούλα γίνεται πρωταγωνίστρια: 8 σύγχρονοι δημιουργοί, που συμμετέχουν με τα έργα τους στο φετινό Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, συνομιλούν με τα αρχαία κείμενα και συνδέουν το παρελθόν με επίκαιρα ζητήματα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζούντιθ Μπάτλερ: «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Τζούντιθ Μπάτλερ / «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Μια κορυφαία προσωπικότητα της σύγχρονης παγκόσμιας διανόησης μιλά στη LiFO για τo «φάντασμα» της λεγόμενης ιδεολογίας του φύλου, για το όραμα μιας «ανοιχτόκαρδης κοινωνίας» και για τις εμπειρίες ζωής που της έμαθαν να είναι «ένας άνθρωπος ταπεινός και ταυτόχρονα θαρραλέος».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ντίνος Κονόμος

Βιβλίο / «Ο κύριος διευθυντής (καλό κουμάσι) έχει αποφασίσει την εξόντωσή μου…»

Ο Ντίνος Κονόμος, λόγιος, ιστοριοδίφης και συγγραφέας, υπήρξε συνεχιστής της ζακυνθινής πνευματικής παράδοσης στον 20ό αιώνα. Ο συγγραφέας Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής παρουσιάζει έργα και ημέρες ενός ανθρώπου που «δεν ήταν του κόσμου τούτου».
ΦΙΛΙΠΠΟΣ Δ. ΔΡΑΚΟΝΤΑΕΙΔΗΣ
Η ζωή του Καζαντζάκη σε graphic novel από τον Αλέν Γκλικός

Βιβλίο / Ο Νίκος Καζαντζάκης όπως δεν τον είχαμε ξαναδεί σε ένα νέο graphic novel

Ο ελληνικής καταγωγής Γάλλος συγγραφέας Αλέν Γκλικός καταγράφει την πορεία του Έλληνα στοχαστή στο graphic novel «Καζαντζάκης», όπου ο περιπετειώδης και αντιφατικός φιλόσοφος και μυθιστοριογράφος ψυχαναλύεται για πρώτη φορά και συστήνεται εκ νέου στο ελληνικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πετρίτης»: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ηχητικά Άρθρα / Πετρίτης: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ο Τζoν Άλεκ Μπέικερ αφιέρωσε δέκα χρόνια από τη ζωή του στην παρατήρηση ενός πετρίτη και έγραψε ένα από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία της αγγλικής λογοτεχνίας – μια από τις σημαντικότερες καταγραφές της άγριας ζωής που κινδυνεύει να χαθεί για πάντα. Κυκλοφόρησε το 1967 αλλά μόλις τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια οι κριτικοί και το κοινό το ανακάλυψαν ξανά.
M. HULOT
Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Ας μην αφήνουμε τον Θεό στους πιστούς» 

Βιβλίο / Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Αν αξίζει ένα πράγμα στη ζωή, αυτό είναι η ομορφιά»

Εν όψει της εμφάνισής του στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, στις 21 Μαΐου, ο Λατινοαμερικανός συγγραφέας-φαινόμενο Μπενχαμίν Λαμπατούτ μιλά στη LiFO για τον ρόλο της τρέλας στη συγγραφή, τη σχέση επιστήμης και λογοτεχνίας και το μεγαλείο της ήττας – και δηλώνει ακόμα φανατικός κηπουρός και εραστής της φύσης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το πίσω ράφι/ Άντονι Μπέρτζες: «Έρνεστ Χέμινγουεϊ»

Το Πίσω Ράφι / Ο Χέμινγουεϊ ήταν ένας φωνακλάς νταής αλλά κι ένας σπουδαίος συγγραφέας του 20ού αιώνα

Η βιογραφία «Έρνεστ Χέμινγουεϊ - Μια ζωή σαν μυθοπλασία» του Βρετανού συγγραφέα Άντονι Μπέρτζες αποτυπώνει όχι μόνο την έντονη και περιπετειώδη ζωή του κορυφαίου Αμερικανού ομοτέχνου του αλλά και όλο το εύρος της αντιφατικής προσωπικότητάς του.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
21η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Βιβλίο / 21η ΔΕΒΘ: Εξωστρέφεια και καλύτερη οργάνωση αλλά μένουν ακόμα πολλά να γίνουν

Απολογισμός της 21ης ΔΕΒΘ που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά υπό την αιγίδα του νεοσύστατου ΕΛΙΒΙΠ. Σε ποιο βαθμό πέτυχε τους στόχους της και ποια στοιχήματα μένει ακόμα να κερδίσει;
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Η ποίηση όχι μόνο αλλάζει τον κόσμο, τον δημιουργεί» ​​​​​​/Μια νέα ανθολογία ελληνικής queer ποίησης μόλις κυκλοφόρησε στα ισπανικά /11 Έλληνες ποιητές σε μια νέα ισπανική queer ανθολογία /Queer ελληνική ποίηση σε μια νέα δίγλωσση ισπανική ανθολογία

Βιβλίο / Μια Ισπανίδα καθηγήτρια μεταφράζει ελληνική queer ποίηση

Η María López Villalba, καθηγήτρια Νέων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Μάλαγα, μετέφρασε 11 ελληνικά ποιήματα, σε μια πρόσφατη ανθολογία που προσφέρει στο ισπανόφωνο κοινό την ευκαιρία να γνωρίσει τη σύγχρονη ελληνική queer –και όχι μόνο– ποίηση.
M. HULOT
«Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Βιντσέντζο Λατρόνικο / «Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Ο Ιταλός συγγραφέας και υποψήφιος για το βραβείο Booker, Βιντσέντζο Λατρόνικο, μιλά στη LIFO για το πολυσυζητημένο βιβλίο του «Τελειότητα», στο οποίο αποτυπώνει την αψεγάδιαστη αλλά ψεύτικη ζωή μιας ολόκληρης γενιάς ψηφιακών νομάδων στην Ευρώπη, καθώς και τη μάταιη αναζήτηση της ευτυχίας στην ψηφιακή εποχή.
M. HULOT
Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Ηχητικά Άρθρα / Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Το όνομά της έχει συνδεθεί με την εικόνα μιας αδίστακτης, σεξουαλικά ακόρεστης και επικίνδυνης γυναίκας. Ένα νέο βιβλίο, όμως, έρχεται να αμφισβητήσει αυτή τη στερεοτυπική αφήγηση και να φωτίσει μια διαφορετική εκδοχή της ιστορίας της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Rene Karabash

Βιβλίο / Rene Karabash: «Θέλω πίσω τη γυναικεία δύναμη που μου στέρησαν οι άνδρες»

Η Βουλγάρα συγγραφέας Rene Karabash μιλά για το μυθιστόρημά της «Ορκισμένη», που τιμήθηκε με το βραβείο Ελίας Κανέτι, και στο οποίο εστιάζει στην ιστορία των «ορκισμένων παρθένων» γυναικών των Βαλκανίων που επέλεξαν να ζήσουν ως άνδρες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Δυο γυναίκες συγγραφείς αποκαλύπτουν τα κρυφά μυστικά της γραφής

Βιβλίο / Όλες οι γυναίκες του κόσμου στο νέο βιβλίο της Αμάντας Μιχαλοπούλου

Στο «Μακρύ ταξίδι της μιας μέσα στην άλλη», η μητρότητα γίνεται ο συνδετικός κρίκος που ενώνει όλες τις μητέρες και όλες τις κόρες με τις γυναίκες της Ιστορίας που θαυμάσαμε, αλλά και τις ανώνυμες «Παναγίες» που κράτησαν στους ώμους τους τα βάρη της ανθρωπότητας.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Βιβλίο / «Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Στο νέο του βιβλίο, «Lost Things Found», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Hyper Hypo, ο εικαστικός φωτογράφος Αντώνης Θεοδωρίδης εξερευνά τον μαγικό κόσμο της υπαίθριας αγοράς του Ελαιώνα.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Ντιντιέ Εριμπόν: «Καιρός για ένα κίνημα των ηλικιωμένων!»

Ντιντιέ Εριμπόν / Ντιντιέ Εριμπόν: «Να πάψουμε να βλέπουμε τους ηλικιωμένους ως κοινωνικούς παρίες»

Από τους σημαντικότερους και πιο επιδραστικούς σύγχρονους Γάλλους στοχαστές, ο Ντιντιέ Εριμπόν συνδύασε στα βιβλία του τα δύσκολα βιώματα της νεότητάς του με μια εμπεριστατωμένη, αλλά και εικονοκλαστική, κοινωνικοπολιτική «ακτινογραφία» της γαλλικής κοινωνίας. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ