Ο Ζορζ Σιμενόν δεν είχε καμία σχέση με τον επιθεωρητή Μαιγκρέ

Ο Ζορζ Σιμενόν δεν είχε καμία σχέση με τον επιθεωρητή Μαιγκρέ Facebook Twitter
Ο Ζορζ Σιμενόν
0

Ο Ζορζ Σιμενόν, δημιουργός του εγκρατούς ντετέκτιβ Ζιλ Μαιγκρέ, υπήρξε στη ζωή του ασυγκράτητος θηρευτής του σεξ, της φήμης και του χρήματος. Όταν πέθανε στις 4 Σεπτεμβρίου του 1989, είχε ήδη γράψει σχεδόν 200 μυθιστορήματα, πάνω από 150 νουβέλες, διάφορα απομνημονεύματα και αναρίθμητα διηγήματα. Η δαιμονική του παραγωγικότητα στο γράψιμο σε συνδυασμό με την τεράστια περιούσια που του απέφεραν οι πωλήσεις των βιβλίων του μπορούν να συγκριθούν σε μέγεθος με την ακόρεστη σεξουαλική του επιθυμία.

Ο ίδιος ισχυριζόταν ότι είχε κοιμηθεί με 10.000 γυναίκες («ο στόχος της ατέλειωτης αναζήτησης μου», είχε δηλώσει χαρακτηριστικά, «δεν είναι οι γυναίκες, αλλά η γυναίκα») ενώ σύμφωνα με τις μαρτυρίες απαιτούσε ερωτική συνεύρεση τουλάχιστον μια φορά τη μέρα όχι μόνο από την σύζυγο του, αλλά και από την γραμματέα και τις διάφορες ερωμένες του (που συχνά ανήκαν στο υπηρετικό προσωπικό του σπιτιού του). Το πού έβρισκε το χρόνο να γράψει τόσα βιβλία, αποτελεί ένα ερώτημα που αφορά την επιστήμη της ψυχανάλυσης (ο ίδιος άλλωστε είχε περιγράψει τον εαυτό, χωρίς την παραμικρή δόση ειρωνείας, ως «ψυχοπαθή»).

Εντυπωσιακό παραμένει επίσης το γεγονός ότι παρότι υπήρξε τόσο «πολυγραφότατος», σπανίως οι ιστορίες του φανερώνουν βιασύνη ή κούραση στο γράψιμο, ειδικά δε αν αναλογιστεί κανείς ότι, όπως είχε παραδεχτεί ο ίδιος, πολλές από αυτές τις είχε γράψει σχεδόν ή και τελείως μεθυσμένος.

Σήμερα, στην 30η επέτειο του θανάτου, ο Σιμενόν εξακολουθεί να διαβάζεται από ένα ευρύτατο κοινό σε όλο τον κόσμο. Παρότι ο ίδιος θεωρούσε τα 75 μυθιστορήματα με ήρωα τον επιθεωρητή Μαιγκρέ «παραλογοτεχνία», τα βιβλία αποτελούν λογοτεχνία πέρα από κάθε αμφισβήτηση. Ο Σιμενόν όμως περιφρονούσε βαθιά το παρισινό φιλολογικό κατεστημένο και αυτό που ο ίδιος αποκαλούσε «λογοτεχνία με κεφαλαίο Λ».

Ο Σιμενόν γεννήθηκε στη Λιέγη του Βελγίου το 1903 και όπως ο ίδιος είχε δηλώσει, διέθετε μια «μεσοαστική ψυχή». Ο Μαιγκρέ είναι κι αυτός ένας αστός που βολοδέρνει τακτικά σ' έναν θαμπό υπόκοσμο, αντίθετα από τον δημιουργό του όμως, παραμένει υποταγμένος στο συζυγικό-οικογενειακό καθήκον, έστω και χωρίς παιδιά (η πολυαγαπημένη κόρη του Σιμενόν, Μαρί-Τζο, έδωσε τέλος στη ζωή της το 1978).

Ως νεαρός ρεπόρτερ στο Βέλγιο των αρχών της δεκαετίας του '20, ο Σιμενόν είχε υπογράψει διάφορα βιτριολικά, αντισημιτικά άρθρα που είχαν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Gazette de Liège. Αργότερα τα αποκήρυξε, αλλά μια υφή καχυποψίας απέναντι στους Εβραίους παρέμεινε στα γραπτά του («Οι Εβραίοι έχουν συνήθως ευαίσθητα πόδια», λέει στη γυναίκα του ο Μαιγκρέ στον 'Τρελό του Μπερζεράκ'. «Και είναι πολύ σφιχτοί με το χρήμα»). Κατά τη διάρκεια της Κατοχής ο Σιμενόν αποσύρθηκε στην γαλλική εξοχή και όταν τελείωσε ο πόλεμος, φοβούμενος πιθανές κατηγορίες για συνεργασία με τους Ναζί, έφυγε για την Αμερική όπου παρέμεινε για μια δεκαετία περίπου.

Ο Ζορζ Σιμενόν δεν είχε καμία σχέση με τον επιθεωρητή Μαιγκρέ Facebook Twitter
Με τον Ζαν Γκαμπέν ως επιθεωρητή Μαιγκρέ στα γυρίσματα ττης ταινίας "Το κλειδί του μυστηρίου" το 1957.

Πριν επιστρέψει στην Ευρώπη, είχε ήδη εκδοθεί το 1951, το πιο «εξομολογητικό» βιβλίο στη σειρά των περιπετειών του επιθεωρητή, «Τα Απομνημονεύματα του Μαιγκρέ», μια πιραντελική σχεδόν άσκηση αναστροφής ρόλων, όπου ο Μαιγκρέ αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο τις λογοτεχνικές «αδυναμίες» του δημιουργού του. ΄

Όπως γράφει ο Patrick Marnham στη συναρπαστική βιογραφία του Σιμενόν με τίτλο «Ο άνθρωπος που δεν ήταν ο Μαιγκρέ», ο διάσημος χαρακτήρας του επιθεωρητή με την εμβληματική πίπα ήταν βασισμένος στον πατέρα του συγγραφέα, Ντεζιρέ Σιμενόν, ο οποίος ήταν ασφαλιστής και πέθανε σε ηλικία 44 μόλις ετών.

Ο Ζορζ Σιμενόν πέθανε στα 86 του σ΄ ένα κάστρο 36 δωματίων έξω από τη Λοζάνη, ένα δαιδαλώδες μαυσωλείο στο οποίο ο Μαιγκρέ σίγουρα δεν θα ένιωθε άνετα. Ίσως δεν είναι τυχαίο τελικά το γεγονός ότι ο Σιμενόν διαβάζεται συχνά ως συγγραφέας βαριάς μοιρολατρικής προδιάθεσης που δεν επιτρέπει προοπτική στην ελπίδα. Βαδίζοντας προς το τέλος της ζωής του, είχε κατακτήσει όλες τις γυναίκες και όλα τα υλικά αγαθά που επιθυμούσε, ήταν όμως διαρκώς δύσθυμος και μελαγχολικός. Το château που διέμενε μόνος του είχε γίνει o τάφος του. Το μόνο που θα έμενε θα ήταν ο επιθεωρητής Μαιγκρέ και η πίπα του.

Με στοιχεία από το άρθρο του Ian Thomson, "If only Georges Simenon had been a bit more like Maigret" που δημοσιεύτηκε στο Spectator

Βιβλίο
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ακύλλας Καραζήσης: «Μου αρέσει η λογοτεχνία του Θανάση Βαλτινού γιατί δεν ξέρεις ποτέ τι είναι αλήθεια και τι ψέμα»

The Book Lovers / Ακύλλας Καραζήσης: «Μου αρέσει η λογοτεχνία του Θανάση Βαλτινού γιατί δεν ξέρεις τι είναι αλήθεια και τι ψέμα»

Ο Νίκος Μπακουνάκης συζητάει με τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Ακύλλα Καραζήση για την αναγνωστική διαδρομή του, που ξεκινάει από τον «Τομ Σόγερ» και τη Θεσσαλονίκη, περνάει από τον ρομαντικό κόσμο της Χαϊδελβέργης και φτάνει στην Αθήνα του θεάτρου και των κειμένων.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
Ιωάννα Τσιβάκου: «Δεν έχει χρόνο ο σημερινός άνθρωπος να γνωρίσει τον άλλον κι εδώ βρίσκεται η δυστυχία του»

Βιβλίο / Ιωάννα Τσιβάκου: «Δεν έχει χρόνο ο σημερινός άνθρωπος να γνωρίσει τον άλλον κι εδώ βρίσκεται η δυστυχία του»

Η συγγραφέας και ομότιμη καθηγήτρια Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου μιλά για την εποχή μας, τον χώρο της εκπαίδευσης και την ταυτότητα του νεοέλληνα.   
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η άνοδος της δεξιάς συνδέεται με τις αποτυχίες της αριστεράς»

Βιβλίο / «Η άνοδος της δεξιάς συνδέεται με τις αποτυχίες της αριστεράς»

Ο Ντόναλντ Σασούν, ομότιμος καθηγητής Συγκριτικής Ευρωπαϊκής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου και άλλοτε στενός φίλος, συνεργάτης και επιμελητής των βιβλίων του Έρικ Χoμπσμπάουμ, μιλά στη LiFO.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Η Κάλλας δεν ήταν τραγική φιγούρα και δεν εγκατέλειψε την καριέρα της για τον Ωνάση

Βιβλίο / Η Κάλλας δεν ήταν τραγική φιγούρα και δεν εγκατέλειψε την καριέρα της για τον Ωνάση

Η συγγραφέας του βιβλίου “Diva”, Ντέζι Γκούντγουιν, τονίζει με άρθρο της στον Guardian ότι το να χαρακτηρίζει κανείς τη ζωή της κορυφαίας τραγουδίστριας τραγική, σημαίνει ότι την αδικεί κατάφωρα.
THE LIFO TEAM
Η Θήβα που δεν ξέρουμε

Βιβλίο / Η Θήβα που δεν ξέρουμε

Ο Βρετανός ιστορικός Πολ Κάρτλετζ αποκαθιστά την ιστορική πόλη της αρχαιότητας που αντιμετώπιζαν υπεροπτικά οι Αθηναίοι. Δείχνει πώς τα θηβαϊκά θέματα επιβιώνουν στη σύγχρονη τέχνη, γράφει για τον Επαμεινώνδα που είχε έναν μόνο τραχύ μανδύα, παρουσιάζει την κοινωνία που δημιουργεί τον Ιερό Λόχο, ένα στρατιωτικό σώμα που αποτελείται αποκλειστικά από εραστές και ερώμενους.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
Συζητώντας για ένα θέμα ταμπού της ελληνικής κοινωνίας, τους δωσίλογους της Κατοχής

Βιβλίο / Oι δωσίλογοι, ένα θέμα ταμπού της ελληνικής κοινωνίας

Μέσα από την έρευνά του σε αρχεία που μέχρι σήμερα παραμένουν κλειστά ο ιστορικός Μενέλαος Χαραλαμπίδης εξετάζει τα γεγονότα και τα πρόσωπα που συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς κατακτητές σε μια πολύπαθη και αιματηρή για την Αθήνα περίοδο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το πρώτο μυθιστόρημα της Καλλιρρόης Παρούση μπήκε στα ευπώλητα από στόμα σε στόμα

Βιβλίο / Το πρώτο μυθιστόρημα της Καλλιρρόης Παρούση μπήκε στα ευπώλητα από στόμα σε στόμα

Το Λίγα Λόγια για μένα της Καλλιρρόης Παρούση είναι ένα μυθιστόρημα με ποιητικό λόγο που το νεανικό κοινό το ανακάλυψε μέσω word of mouth. Και όπως λέει και ένας φίλος της «ένα καλό βιβλίο είναι σαν μία νάρκη, δεν ξέρεις σε ποιανού την ψυχή θα σκάσει».
M. HULOT
Γκαζμέντ Καπλάνι «Με λένε Ευρώπη»

Το πίσω ράφι / «Με λένε Ευρώπη»: Το βιβλίο ενός Αλβανού μετανάστη για τις περιπέτειές του στην Ελλάδα

Ο Γκαζμέντ Καπλάνι εναλλάσσει την εμπειρία του στην Ελλάδα με τις μικρές οδύσσειες ανθρώπων που άφησαν πίσω την πατρίδα τους, σε ένα βιβλίο που κινείται διαρκώς μεταξύ μυθοπλασίας και πραγματικότητας και καταπιάνεται με το ανεξάντλητο θέμα της μετανάστευσης και της ταυτότητας.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Ο Larry Gus διάβασε τον «Οδυσσέα» του Τζόις περπατώντας τους δρόμους της Αθήνας

The Book Lovers / Ο Larry Gus διάβασε τον «Οδυσσέα» του Τζόις περπατώντας τους δρόμους της Αθήνας

O Νίκος Μπακουνάκης συζητά με τον μουσικό και συνθέτη Larry Gus, aka Παναγιώτη Μελίδη, για τα βιβλία που επηρέασαν τη μουσική του. Πρόκειται για έναν εντελώς ιδιοσυγκρασιακό αναγνώστη.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
«Μέχρι τον Αύγουστο»: Το ‘χαμένο’ μυθιστόρημα του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες έπρεπε να παραμείνει χαμένο

Βιβλίο / «Μέχρι τον Αύγουστο»: Το «χαμένο» μυθιστόρημα του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες έπρεπε να παραμείνει χαμένο

Το βιβλίο προσφέρει στιγμιαίες απολαύσεις, αλλά είναι ολοφάνερα ημιτελές και πολλά σημεία του μοιάζουν τόσο κακογραμμένα που καθιστούν απολύτως κατανοητή την επιθυμία του συγγραφέα να μην εκδοθεί ποτέ.
THE LIFO TEAM
Ο σουρεαλιστικός «συντε(λο)γοτεχνικός» κόσμος του Αχιλλέα ΙΙΙ

Βιβλίο / Ο σουρεαλιστικός «συντε(λο)γοτεχνικός» κόσμος του Αχιλλέα ΙΙΙ

Ο βραβευμένος συγγραφέας που μόλις κυκλοφόρησε τη συλλογή διηγημάτων του με τον διφορούμενο τίτλο «Τέλος Πάντων» εξηγεί, μεταξύ πολλών άλλων, γιατί τον απασχολούσε συνέχεια το τέλος του κόσμου, σε σημείο που του έγινε εμμονή.
M. HULOT
Πέρα από τις Ακυβέρνητες πολιτείες: O Τσίρκας, ο Σεφέρης, ο Κοτζιάς και η Χούντα του 1967

Lifo Mini – Series / Πέρα από τις Ακυβέρνητες Πολιτείες: O Τσίρκας, ο Σεφέρης, ο Κοτζιάς και η Χούντα του '67

H Κωνσταντίνα Βούλγαρη σκιαγραφεί την προσωπικότητα του Στρατή Τσίρκα, μιλά για τη φιλία του με τον Σεφέρη, την πολιτική του δράση μέσα στη Δικτατορία, αλλά και για το πώς έπεισε τον Παύλο Ζάννα να μεταφράσει Προυστ, μέσα στη φυλακή. Στο podcast ακούγονται για πρώτη φορά αποσπάσματα από διάλεξη που είχε δώσει ο Σ. Τσίρκας μαζί με τον Α. Kοτζιά.
THE LIFO TEAM
Σέρχιο Πιτόλ «Συζυγική ζωή»

Το Πίσω Ράφι / «Η συζυγική ζωή»: Η απολαυστική σάτιρα του Σέρχιο Πιτόλ για τις δηλητηριασμένες σχέσεις

Μέσα από τις απέλπιδες προσπάθειες μιας γυναίκας ν’ απαλλαγεί οριστικά από τον άπιστο σύζυγό της, με τη λοξή και ειρωνική ματιά του, ένας από τους κορυφαίους σύγχρονους Λατινοαμερικανούς συγγραφείς μεταμορφώνει σε φάρσα αυτό που άλλοι θα έβλεπαν ως τραγωδία.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Paul Lynch

Βιβλίο / Paul Lynch: «Υπάρχουν συγγραφείς που παίζουν στο κέντρο του γηπέδου, εγώ παίζω στα άκρα»

Ο πέμπτος Ιρλανδός συγγραφέας που παίρνει το Booker εξηγεί στη Βένα Γεωργακοπούλου γιατί στην Ιρλανδία βγαίνουν τόσο σημαντικά βιβλία, περιγράφει πως σε μια λαϊκή σχολίασαν το βραβευμένο βιβλίο του ως «πολύ μαύρο» και πως αν καθόταν να γράψει κάτι για να κερδίσει, αυτό δεν θα ήταν το «Τραγούδι του προφήτη».
ΒΕΝΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ