Ο Aρσέν Λουπέν και η «συμμορία των νυχτερινών εργατών»

Ο Aρσέν Λουπέν και η «συμμορία των νυχτερινών εργατών» Facebook Twitter
Μετά το 1900 αποκτά συνεργούς κομπάρσους, γίνονται η «συμμορία των νυχτερινών εργατών». Δεν θέλει όπλα, έχει τις μεταμφιέσεις: παπάς, αξιωματικός των Ουσάρων, πλούσιος κοσμοπολίτης.
0



Η ΣΕΙΡΑ LUPIN, διασκευασμένη μεταφορά των περιπετειών του γνωστού κοσμοπολίτη απατεώνα, συζητιέται και αποκτά φίλους. Τη βρήκα απλώς συμπαθητική. Είναι όμως καλή αφορμή να θυμηθούμε τον άνθρωπο που ενέπνευσε τον λογοτεχνικό ήρωα Aρσέν Λουπέν.

Ο «αριστοκράτης λωποδύτης» βασίστηκε στον Aλεξάντρ Ζακόμπ, γνωστό ως Mαριούς Ζακόμπ. Γάλλος ιλεγκαλιστής, αναρχικός και διαρρήκτης, ο Ζακόμπ γεννήθηκε το 1879. Παιδί της εργατικής τάξης, 12 χρονών σαλπάρει, φτάνει στην Αυστραλία. Γρήγορα εγκαταλείπει τη ζωή του ναυτικού: «Είδα τον κόσμο, δεν είναι όμορφος». Πρόλαβε να μπλεχτεί και σε μια πειρατεία, πρακτική που απορρίπτει ως υπερβολικά βίαιη.

Γίνεται τυπογράφος, έρχεται σε επαφή με τον αναρχισμό, τυπώνοντας φυλλάδια του Κροπότκιν. Έφηβος ακόμα, ανατινάζει εκλογικές κάλπες κοντά στη Μασσαλία. Φυλακίζεται για έξι μήνες.


Μετά, αρχίζει τις κλοπές. Τρικ πρωτότυπα, τεχνάσματα με στυλ και χιούμορ: περισσότερες από 150 διαρρήξεις σε εκκλησίες και αρχοντικά. Το 1899, σε ηλικία 20 χρόνων, μεταμφιεσμένος σε αστυνομικό «κατέσχεσε» πολύτιμους λίθους από ενεχυροδανειστήριο της Μασσαλίας.

Ακολουθεί το μεγάλο σχέδιο: ληστεία στο καζίνο του Μόντε Κάρλο. Ο Ζακόμπ υποκρίνεται επιληπτική κρίση, ο συνεργός του αδειάζει την μπάνκα. Σύλληψη, 5 χρόνια φυλακή. Με υποκριτική μαεστρία παίζει τον διανοητικά καθυστερημένο, μεταφέρεται στο άσυλο και δραπετεύει.

Ο Ζακόμπ έζησε μεταξύ μύθου και πραγματικότητας, φλεγόμενος θιασώτης του αναρχικού ατομισμού που θα επανέρχεται όλο τον εικοστό αιώνα, άλλοτε από τους καταστασιακούς και άλλοτε από τους «Λυσσασμένους» του 1968. Έτη φωτός τον χωρίζουν από τον συμπαθή ιλουστρασιόν Lupin του Netflix.


Μετά το 1900 αποκτά συνεργούς κομπάρσους, γίνονται η «συμμορία των νυχτερινών εργατών». Δεν θέλει όπλα, έχει τις μεταμφιέσεις: παπάς, αξιωματικός των Ουσάρων, πλούσιος κοσμοπολίτης. Γίνεται ο σκοτεινός ταξιδιώτης του σιδηροδρόμου, μετακινείται διαρκώς στην επαρχία, αδειάζει κατοικίες ιερέων, δικαστών και στρατιωτικών. Δεν πειράζει σπίτια αστών που παράγουν έργο χρήσιμο, γιατρών, αρχιτεκτόνων, καλλιτεχνών. Και πάντα αφήνει σημείωμα με το ψευδώνυμο «Αττίλας» και ιδεολογικές χιουμοριστικές δηλώσεις.

«Στους ειρηνοδίκες κάνουμε πόλεμο» έγραφε στο σπίτι του δικαστή, «Παντοδύναμε Θεέ, βρες πάλι τους κλέφτες σου» στον καθεδρικό. Εκατόν πενήντα έξι διαρρήξεις σε τρία χρόνια. Μέρος της λείας πήγε στη χρηματοδότηση του αναρχικού Τύπου.

Πώς τελειώνει η διαρρηκτική καριέρα; Τον Απρίλιο 1903, στην Αμπεβίλ, σε επιχείρηση της αστυνομίας, στην οποία σκοτώθηκε αστυνομικός από συνεργό του Ζακόμπ. Ο Ζακόμπ και 23 συνεργοί του οδηγούνται στο κακουργιοδικείο της Αμιένης. Εκεί έδωσε τη μεγάλη του παράσταση. Αρνήθηκε να σηκωθεί όρθιος, να βγάλει το καπέλο, να ορκιστεί. Έκανε τους 156 μάρτυρες κατηγορίας αντικείμενο δημόσιου χλευασμού με λεπτομέρειες μειωτικές: πώς μπήκε στα σπίτια τους, τι έκλεψε.

Και μόλις ο πρόεδρος του δικαστηρίου επιχείρησε να διαφυλάξει τις στοιχειώδεις συμβάσεις της αστικής δικαιοσύνης, αποβάλλοντάς τον από την αίθουσα, ο Ζακόμπ είπε απλά: «Εάν υπάρχει κλεψιά, είναι διότι υπάρχει πλεόνασμα απ' τη μια πλευρά και φτώχεια απ' την άλλη· διότι τα πάντα ανήκουν μόνο σε λίγους. Ο αγώνας θα εξαφανιστεί μόνο όταν οι άνθρωποι θα μοιράζονται την ευτυχία και τη λύπη τους, τον κόπο και τον πλούτο τους, όταν όλα θα ανήκουν σε όλους».

Ο 25χρονος ληστής έγινε το πρόσωπο των ημερών, η κοινή γνώμη είδε με συμπάθεια τον αναρχικό διαρρήκτη. Δημοσιογράφοι παρακολουθούν τη δίκη και μεταδίδουν λεπτομέρειες. Ανάμεσά τους ο Μορίς Λεμπλάν, που έγραψε τις περιπέτειες του «αριστοκράτη λωποδύτη Αρσέν Λουπέν» και τις δημοσίευσε σε συνέχειες σε λαϊκά έντυπα. Ένας λαοφίλητος λογοτεχνικός ληστής είχε γεννηθεί από τις ιστορίες του Ζακόμπ.

Ο Aρσέν Λουπέν και η «συμμορία των νυχτερινών εργατών» Facebook Twitter
Ο «αριστοκράτης λωποδύτης» βασίστηκε στον Aλεξάντρ Ζακόμπ, γνωστό ως Mαριούς Ζακόμπ.


Το δικαστήριο δεν έδειξε την ίδια συμπάθεια: ισόβια καταναγκαστικά έργα. Μεταφέρεται στα 25 του στη Γουινέα, βυθίζεται στην κόλαση, ένας λαϊκός αντιήρωας στον μικρόκοσμο της φυλακής με σκληρούς κακοποιούς, χαφιέδες, συμμορίτες, διεφθαρμένους σωφρονιστικούς. Απομονώνεται, διαβάζει Σπινόζα, Νίτσε, Ντιντερό και ποινικό δίκαιο. Διαρκώς επιχειρεί να αποδράσει: τουλάχιστον 17 απόπειρες, επιπλέον 9 χρόνια κάθειρξη.

Ο διάσημος δημοσιογράφος Λοντρ συλλέγει υπογραφές για να κλείσουν τα κάτεργα της Γουινέας. Παράλληλα, ο Ζακόμπ προσπαθεί με δικαστικό αγώνα να μειώσει την ποινή του. Όταν αφήνεται ελεύθερος, έχει περάσει τα μισά του χρόνια στα υπερπόντια στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας.


Επιβιώνει ως πλανόδιος πωλητής εσωρούχων και πλεκτών. Σχετίζεται ερωτικά με τη γραμματέα του Σελίν, είναι ο πρώτος που διαβάζει το χειρόγραφο Ταξίδι μέσα στη νύχτα. Στη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου ενισχύει οικονομικά τους αναρχικούς. Σταδιακά αποσύρεται, δηλώνει «συνταξιούχος διαρρήκτης» ή «πρώην καθηγητής ποινικού δικαίου στο «Πανεπιστήμιο Καγιέν της Γαλλικής Γουινέας». Βυθίζεται στην κατάθλιψη, σχεδόν άπορος και ξεκομμένος από τον κόσμο, ζει σε μια καλύβα στο δάσος Σεν-Ντενί. Νιώθει μια κάποια δικαίωση όταν μαθαίνει ότι ετοιμάζεται η πρώτη βιογραφία του.


Τι άλλο να περιμένει στα 75; Ίσως έναν μεγάλο έρωτα. Τον νιώθει για τη Ζο, 55 χρόνια μικρότερή του. Περνάει μαζί της το καλοκαίρι του 1954 και αποχωρεί στις 25 Αυγούστου από τη ζωή με ενδοφλέβια ένεση. Ετοίμασε την αυτοκτονία του με κάθε λεπτομέρεια, σαν να ήταν μία ακόμα ιδιοφυής διάρρηξη.

Ο Ζακόμπ έζησε μεταξύ μύθου και πραγματικότητας, φλεγόμενος θιασώτης του αναρχικού ατομισμού που θα επανέρχεται όλο τον εικοστό αιώνα, άλλοτε από τους καταστασιακούς και άλλοτε από τους «Λυσσασμένους» του 1968. Έτη φωτός τον χωρίζουν από τον συμπαθή ιλουστρασιόν Lupin του Netflix.

ΥΓ. Οι περισσότερες πληροφορίες προέρχονται από το σχετικό λήμμα του Yves Pagès (Ο αιώνας των ανατροπών, Λεξικό των κινημάτων αμφισβήτησης, Larousse, εκδ. Οξύ).

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μπεν Γουίλσον: «Η χαοτική εικόνα της Αθήνας είναι το μυστικό της αντοχής και της επιτυχίας της»

Βιβλίο / Μπεν Γουίλσον: «Η χαοτική εικόνα της Αθήνας είναι το μυστικό της αντοχής της»

Από τη Βαβυλώνα ως την Αθήνα, ο διάσημος ιστορικός και συγγραφέας βλέπει τις πόλεις ως ζωντανούς οργανισμούς, όπου η ιστορία γράφεται από τους ανθρώπους και όχι από τα κτίρια – με δημόσιες διεκδικήσεις και αντιστάσεις στο gentrification.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
10 βιβλία που διαπνέονται από 10 ελληνικά νησιά και τόπους - από τις Σπέτσες και την Άνδρο ως την Κρήτη και τη Μύκονο

Βιβλίο / 10 βιβλία για 10 ελληνικά νησιά και τόπους - από τις Σπέτσες και την Άνδρο ως την Κρήτη και τη Μύκονο

Δεν είναι λίγα τα βιβλία που ξεδίπλωσαν και ενίοτε αποθέωσαν κρυφές ή φανερές μεριές της Ελλάδας και κατέληξαν να γίνουν συνώνυμα συγκεκριμένων τόπων. Από τις ονειρικές, σχεδόν ψυχεδελικές Σπέτσες στον Μάγο του Φόουλς μέχρι τη Μάνη του Φέρμορ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Ocean Vuong: «Πίσω από τη βιτρίνα της χιπστεριάς κρύβεται ο φόβος»

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ / Ocean Vuong: «Πίσω από τη βιτρίνα της χιπστεριάς κρύβεται ο φόβος»

Ο Αυτοκράτορας της Χαράς είναι ένα λογοτεχνικό επίτευγμα. Ένα μεγάλο μυθιστόρημα με ιστορίες απλών ανθρώπων που τις σχέσεις τους ορίζουν η καλοσύνη και η αλληλεγγύη. Με αφορμή την κυκλοφορία του, ένας από τους πιο ταλαντούχους συγγραφείς της γενιάς του μιλάει για τη λογοτεχνία, τους ήρωές του, την queer ταυτότητα και την κατάσταση όπως διαμορφώνεται στην Αμερική του Τραμπ σε μια συνέντευξη-ποταμό.
M. HULOT
Η Λυδία Κονιόρδου διαβάζει τον μονόλογο της Λούλας Αναγνωστάκη «Ο oυρανός κατακόκκινος»

Lifo Videos / «Ιδού εγώ»: Η Λυδία Κονιόρδου ερμηνεύει το «Ουρανός Κατακόκκινος» της Λούλας Αναγνωστάκη στο LIFO.gr

O απολογισμός ζωής μιας γυναίκας που βλέπει γύρω της τον κόσμο να διαλύεται, η προσωπική εμπλοκή στη συλλογική μνήμη, μια ποιητική εκδοχή της δυστυχίας που γεννά η σύγχρονη πραγματικότητα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Φεστιβάλ Βιβλίου Χανίων: Τόπος συνάντησης για τη λογοτεχνία και τις ιδέες

Βιβλίο / Φεστιβάλ Βιβλίου Χανίων: Τόπος συνάντησης για τη λογοτεχνία και τις ιδέες

Με ένα πλούσιο πρόγραμμα με καλεσμένους από 16 χώρες και τιμώμενο πρόσωπο τον ποιητή Τίτο Πατρίκιο, το φετινό φεστιβάλ σημείωσε τη μεγαλύτερη προσέλευση στην ιστορία του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί μας γοητεύει ακόμα ο «Καβγατζής της Βρέστης»;

The Review / Γιατί μας γοητεύει ακόμα ο «Καβγατζής της Βρέστης»;

Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου, με αφορμή τη νέα έκδοση του έργου του Ζαν Ζενέ, εξετάζουν τους λόγους που μπορεί να μας αφορά ακόμα και σήμερα το θρυλικό βιβλίο του 1945. ― ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΤΟΛΜΗΡΗ ΓΛΩΣΣΑ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
100 βιβλία που ξεχωρίσαμε για αυτό το καλοκαίρι

Βιβλίο / 100 βιβλία να διαβάσεις κάτω από ένα αρμυρίκι ή στην πόλη με το κλιματιστικό στο φούλ

Κλασική λογοτεχνία, σύγχρονοι συγγραφείς, δοκίμια, ιστορία, αυτοβελτίωση, βιβλία για το «μικρό» να μην είναι όλη την ώρα στο iPad. Kάτι για όλους για να περάσει όμορφα, ήσυχα και ποιοτικά το καλοκαίρι.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΡΙΑ ΔΡΟΥΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Βιβλίο / Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Η Γαλλίδα κριτικός λογοτεχνίας της «Monde», Φλοράνς Νουαβίλ, στο «Μίλαν Κούντερα: Γράψιμο... Τι ιδέα κι αυτή!», αποκαλύπτει καίριες στιγμές και συγγραφικές αλήθειες του καλού της φίλου, αναιρώντας όλες τις κατηγορίες που συνδέονταν με το όνομά του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Πάουλο Σκoτ

Βιβλίο / Πάουλο Σκoτ: «Στη Βραζιλία ο ρατσισμός είναι παντού, στη λογοτεχνία, στους στίχους της σάμπα»

Πότε ρεαλιστικό, πότε στρατευμένο, πότε αστυνομικής υφής, πότε μια τρελή και ξεκαρδιστική σάτιρα. Οι «Φαινότυποι» του Πάουλο Σκοτ είναι ένα αξιοσημείωτο βιβλίο. Μιλήσαμε με τον Βραζιλιάνο συγγραφέα για τη λογοτεχνία, την κατάσταση στη Βραζιλία και την αξία των λογοτεχνικών βραβείων.
ΒΕΝΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ