Ο ανυπότακτος μοντερνιστής Άρης Αλεξάνδρου

Ο ανυπότακτος μοντερνιστής Άρης Αλεξάνδρου Facebook Twitter
0

ΣΤΗ ΣΑΡΩΤΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ ΤΩΝ ΙΔΕΟΛΟΓΙΩΝ που επιβλήθηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια του εικοστού αιώνα ο Άρης Αλεξάνδρου τόλμησε να βροντοφωνάξει πως είναι ένας Ηomo humanus, κατά τα πρότυπα του ανθρώπου της Αναγέννησης. Όντας πάντοτε ανένταχτος και ανέστιος, ένας ποιητής με πολιτικό σθένος και παρρησία, δεν έπαψε ποτέ να παρεμβαίνει στα τεκταινόμενα της εποχής του, από το θέμα της μετάφρασης και των λογοτεχνικών βραβείων έως αυτό της πολιτικής στράτευσης και της ιδεολογίας.

Παρότι δεν έμεινε αμέτοχος ούτε στα μεγάλα ιστορικά γεγονότα και συμμετείχε ενεργά στην αντίσταση κατά των Γερμανών, κυνηγημένος και εξόριστος για τα πολιτικά του φρονήματα σε Μακρόνησο, Άη-Στράτη και Γυάρο, φρόντιζε να είναι παρών και στα θεωρητικά ζητήματα, μιλώντας πάντα έξω από τα δόντια.

Αυτός είναι, άλλωστε, και ο τίτλος που είχε επιλέξει ο ίδιος για τη συλλογή με τα δοκίμιά του, τα οποία κυκλοφορούν και πάλι από τις εκδόσεις Πατάκη, σε επιμέλεια Ελένης Κεχαγιόγλου, μια σειρά από κριτικά κείμενα αλλά και θεατρικά που δημοσιεύτηκαν από το 1937 έως το 1975, δηλαδή από τότε που ο Αλεξάνδρου ήταν μόλις δεκαπέντε ετών, μέχρι έναν χρόνο πριν από τον θάνατό του.

Η επιμελήτρια, αναλύοντας τη λογική της παρούσας έκδοσης στο προλογικό της σημείωμα, εξηγεί ότι υπήρξε σεβασμός στο ύφος του συγγραφέα και ότι έγιναν παρεμβάσεις μόνο εκεί όπου ήταν ανάγκη, κυρίως όσον αφορά τον εκσυγχρονισμό της ορθογραφίας. Κατά τα άλλα, διατηρήθηκε ατόφιο το αδαμάντινο, τόσο σε επίπεδο καθαρότητας όσο και στέρεης έκφρασης, ύφος, όπως και η ελευθερία της σύνταξης ενός πολυποίκιλου και στις περισσότερες περιπτώσεις μακροπερίοδου, κατά τα πρότυπα του Ντοστογιέφσκι, λόγου.

Η ανάγκη του Άρη Αλεξάνδρου για ελευθερία στην έκφραση έφτασε σε τέτοιο σημείο, ώστε να αρνείται ακόμα και τους αυστηρούς κανόνες της ορθογραφίας, επιβάλλοντας ένα δικό του, ιδιόμορφο, μαλλιαρό ύφος, όχι μόνο σε επίπεδο εκφραστικής έντασης αλλά και ορθογραφίας.

Δεν είναι τυχαίο ότι λόγω της ευρύτητας των απόψεων του Αλεξάνδρου, που υπερέβαιναν τα στεγανά, έγιναν πολλαπλές απόπειρες από πολλούς να τον οικειοποιηθούν ιδεολογικά, αλλά τα κείμενα μαρτυρούν από μόνα τους ότι παρέμεινε σθεναρά και ηρωικά ανέστιος, όπως ο αγαπημένος του Μαγιακόφσκι, μέχρι τέλους.

Διάφορες ήταν και οι προσπάθειες καταγραφής του περιπετειώδους βίου του σε θεωρητικό και πολιτικό επίπεδο: αξιοσημείωτη, για παράδειγμα, είναι η βιογραφία του από τον Δημήτρη Ραυτόπουλο με τον τίτλο Άρης Αλεξάνδρου: Ο εξόριστος, που είχε κυκλοφορήσει από το Θεμέλιο το 1996, η οποία άνοιξε μια μεγάλη συζήτηση για την ταυτότητα της αριστεράς, όπως και η μελέτη του Κώστα Δεσποινιάδη από τις εκδόσεις Πανοπτικόν με τον τίτλο Ο ανυπότακτος Άρης Αλεξάνδρου, με μια παραπάνω έμφαση στον αναρχικό χαρακτήρα της μονίμως πυρακτωμένης σκέψης του συγγραφέα και ποιητή.

Ωστόσο, μια πιο προσεκτική ματιά στα κείμενα που περιλαμβάνονται στο Έξω απ' τα δόντια αρκεί για να δει κανείς πως αυτή η τεντωμένη σαν νεύρα καλωδίου ψυχή, όπως έγραφε ο αγαπημένος του Μαγιακόφσκι, παρασυρόταν πιότερο, όπως θα έλεγε ο ίδιος, από τα ηλεκτρόδια του ουρμπανιστικού φουτουρισμού, τα μαύρα σκοτάδια των υπογείων του Ντοστογιέφσκι και τις αναταράξεις των ντανταϊστικών φωνών, παρά από τα καθαρόαιμα πολιτικά μανιφέστα.

ΑΡΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ: Άρης Αλεξάνδρου, Έξω από τα δόντια: Δοκίμια 1935-1975, Εκδόσεις Πατάκη, Σελ.: 192

Άλλωστε, δεν έπαψε ποτέ να καταφέρεται εναντίον της περιχαρακωμένης βεβαιότητας κάθε λογής ισμών, προασπιζόμενος την ανάγκη μιας έκφρασης που ακροβατεί μεταξύ του ρεαλισμού και του ονείρου, σαν τις φανταστικές ενατενίσεις των αγαπημένων του ποιητών και του Ντοστογιέφσκι, τον οποίον μετέφραζε με μανία: «Η ομορφιά και η αλήθεια θα εξαρτηθούν απ’ την ύπαρξη μιας αληθινής ζωντάνιας ‒ακόμα και στο όνειρο‒ κι από την παρουσία μιας δυνατής λογοτεχνικής πραγματικότητας που να μη δίνει την εντύπωση της εύκολης “φιλολογίας”», έγραφε στην «Έκφραση και το θέμα».

Η φωνή του ποιητή πρέπει να είναι ως εκ τούτου δυναμική και στεντόρεια, καθώς η «φωνή των δρόμων δεν μπορεί να είναι ψίθυρος, δεν μπορεί να είναι sotto voce. Και ο εκφραστής των δρόμων και της μεγάλης πολιτείας, κι ακόμα περισσότερο ο οραματιστής της τεράστιας πολιτείας του μέλλοντος πρέπει να φωνάξει στη διαπασών και να μεταχειριστεί ανάλογο λεξιλόγιο», όπως γράφει ο ίδιος χαρακτηριστικά στο αξέχαστο κείμενό του Ποιος αυτοκτόνησε τον Μαγιακόφσκι;, μιλώντας, θαρρείς, την ίδια στιγμή για τον εαυτό του.

Η ανάγκη του Άρη Αλεξάνδρου για ελευθερία στην έκφραση έφτασε σε τέτοιο σημείο, ώστε να αρνείται ακόμα και τους αυστηρούς κανόνες της ορθογραφίας («Περί ορθογραφίας»), επιβάλλοντας ένα δικό του, ιδιόμορφο, μαλλιαρό ύφος, όχι μόνο σε επίπεδο εκφραστικής έντασης αλλά και ορθογραφίας.

Τα λαγαρά ελληνικά του, που είχαν έντονο τον χαρακτήρα της αμεσότητας και της προφορικότητας, μαρτυρούσαν ταυτόχρονα μια ανάγκη για ποιητική έκφραση και έκρηξη που ήταν συνώνυμη με την παρόμοια πολιτική του στάση και ταυτότητα, καθώς «ο ποιητής είναι πάντοτε με το μέρος της Αντιγόνης και ποτέ με το μέρος του Κρέοντα», αρνούμενος ακόμα και την εφήμερη δικαίωση του δήμου και των σοφιστών ‒ βλέπε λογοτεχνικά βραβεία.

Με εντελώς μπρεχτικό τρόπο, κάτι που φαίνεται και στα θεατρικά του, ο ποιητής είναι ταυτόχρονα σκηνοθέτης και παρατηρητής, έτοιμος να αντικρίσει την αλήθεια κατάματα, όπως ο Γαλιλαίος στο ομώνυμο θεατρικό του Μπρεχτ, ο οποίος επιβάλλεται, αντί να παρασύρεται από τον θρησκευτικό φανατισμό και από τη δοκησισοφία και τον δογματισμό των άκριτων πολιτικών απόψεων.

Εξάλλου, ο Αλεξάνδρου δεν σταμάτησε ποτέ να μάχεται όχι μόνο με αληθινά αλλά και με πνευματικά όπλα, γνωρίζοντας πως το παν για ένα πολιτικό ον είναι να μπορεί να αποτιμά στις κρίσιμες στιγμές τα αγαθά της ελευθερίας και της δικαιοσύνης.

Γι’ αυτό και η δική του Αντιγόνη στο θεατρικό που καταλαμβάνει ένα μεγάλο μέρος του παρόντος τόμου είναι αυτή που αντιλαμβάνεται τις διαστάσεις μιας αντίστροφης πραγματικότητας, τις αυταπάτες αλλά και την ήττα: «Αν είχανε τελειώσει όλ’ αυτά, αν δεν είχανε αρχίσει ποτέ όλα αυτά, ίσως να μπορούσαμε κι εμείς να ’χουμε ένα πιάτο ζεστό φαΐ, ένα ήσυχο δωμάτιο, μια δική μας νύχτα. Είναι πολλά, λοιπόν, όλα αυτά και δε μας δόθηκαν ποτέ; Χρόνια και χρόνια πόλεμος γι’ αυτά τα λίγα και τώρα νικηθήκαμε. Να σώσουμε τουλάχιστον τα χαλάσματα που μας μένουν», λέει με σθένος η ηρωίδα του, ανοίγοντας τον μυθιστορηματικό δρόμο στους ήρωες του Κιβωτίου, του μοναδικού μυθιστορήματος που έγραψε ο Αλεξάνδρου, αρκετού όμως για να συνταράξει τα λογοτεχνικά δεδομένα και να αναδείξει με τον πιο περίτεχνο τρόπο τον μοντερνισμό.

Ο ανυπότακτος μοντερνιστής Άρης Αλεξάνδρου Facebook Twitter
Φωτογραφία από τα χρόνια της αυτοεξορίας στο Παρίσι.

Και είναι αλήθεια πως το πειραματικό σθένος και η μοντερνιστική θεώρηση διαφαίνονται σχεδόν σε όλα τα κείμενά του, τα οποία ανιχνεύουν τις υποδόριες και ασύνειδες τάσεις του υπερρεαλισμού και απαντούν με μια έντονη πάντοτε ειρωνεία, όπως αυτή που εκφράζεται στον ηρωικό λόγο της γριάς οικονόμου προς τον καθηγητή κ. Βαρχάιτ, όταν λέει πως όλοι «κυνηγάνε τους Ανατροπείς».

Ως μέγας αποσυνάγωγος και ανατροπέας ο ίδιος ο ποιητής και συγγραφέας, δεν έπαψε ποτέ να μάχεται τον ολοκληρωτισμό, την προσωπική και πολιτική ανελευθερία, τα δόγματα, τον φανατισμό. Και όπως έγραφε χαρακτηριστικά στα «Ένδον Ρήματα»: «Δεν ανήκω σε κανένα κόμμα και σε καμία πολιτική οργάνωση. Δεν είμαι μέλος καμιάς εκκλησίας. Δεν είμαι οπαδός καμιάς θρησκείας. Όπως το ’χω ξαναπεί, Δεσμώτης τήδε ίσταμαι τοις ένδον ρήμασι πειθόμενος. Έχοντας περάσει από τα ξερονήσια και τις φυλακές, νιώθω πως είμαι συγκρατούμενος όχι μόνο με όσους υποφέρουν στα φασιστικά στρατόπεδα, μα και με όσους βασανίζονται στο Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ. Νιώθω αλληλέγγυος και συνυπεύθυνος με όσους αγωνίστηκαν, αγωνίζονται και θα αγωνιστούν εναντίον όλων των τυράννων, εστεμμένων και τραγιασκοφόρων, εναντίον των δεσποτών, γαλονάδων και ρασοφόρων».

ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.


 

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η ζωή του Καζαντζάκη σε graphic novel από τον Αλέν Γκλικός

Βιβλίο / Ο Νίκος Καζαντζάκης όπως δεν τον είχαμε ξαναδεί σε ένα νέο graphic novel

Ο ελληνικής καταγωγής Γάλλος συγγραφέας Αλέν Γκλικός καταγράφει την πορεία του Έλληνα στοχαστή στο graphic novel «Καζαντζάκης», όπου ο περιπετειώδης και αντιφατικός φιλόσοφος και μυθιστοριογράφος ψυχαναλύεται για πρώτη φορά και συστήνεται εκ νέου στο ελληνικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πετρίτης»: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ηχητικά Άρθρα / Πετρίτης: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ο Τζoν Άλεκ Μπέικερ αφιέρωσε δέκα χρόνια από τη ζωή του στην παρατήρηση ενός πετρίτη και έγραψε ένα από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία της αγγλικής λογοτεχνίας – μια από τις σημαντικότερες καταγραφές της άγριας ζωής που κινδυνεύει να χαθεί για πάντα. Κυκλοφόρησε το 1967 αλλά μόλις τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια οι κριτικοί και το κοινό το ανακάλυψαν ξανά.
M. HULOT
Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Ας μην αφήνουμε τον Θεό στους πιστούς» 

Βιβλίο / Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Αν αξίζει ένα πράγμα στη ζωή, αυτό είναι η ομορφιά»

Εν όψει της εμφάνισής του στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, στις 21 Μαΐου, ο Λατινοαμερικανός συγγραφέας-φαινόμενο Μπενχαμίν Λαμπατούτ μιλά στη LIFO για τον ρόλο της τρέλας στη συγγραφή, τη σχέση επιστήμης και λογοτεχνίας και το μεγαλείο της ήττας – και δηλώνει ακόμα φανατικός κηπουρός και εραστής της φύσης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το πίσω ράφι/ Άντονι Μπέρτζες: «Έρνεστ Χέμινγουεϊ»

Το Πίσω Ράφι / Ο Χέμινγουεϊ ήταν ένας φωνακλάς νταής αλλά κι ένας σπουδαίος συγγραφέας του 20ού αιώνα

Η βιογραφία «Έρνεστ Χέμινγουεϊ - Μια ζωή σαν μυθοπλασία» του Βρετανού συγγραφέα Άντονι Μπέρτζες αποτυπώνει όχι μόνο την έντονη και περιπετειώδη ζωή του κορυφαίου Αμερικανού ομοτέχνου του αλλά και όλο το εύρος της αντιφατικής προσωπικότητάς του.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
21η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Βιβλίο / 21η ΔΕΒΘ: Εξωστρέφεια και καλύτερη οργάνωση αλλά μένουν ακόμα πολλά να γίνουν

Απολογισμός της 21ης ΔΕΒΘ που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά υπό την αιγίδα του νεοσύστατου ΕΛΙΒΙΠ. Σε ποιο βαθμό πέτυχε τους στόχους της και ποια στοιχήματα μένει ακόμα να κερδίσει;
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Η ποίηση όχι μόνο αλλάζει τον κόσμο, τον δημιουργεί» ​​​​​​/Μια νέα ανθολογία ελληνικής queer ποίησης μόλις κυκλοφόρησε στα ισπανικά /11 Έλληνες ποιητές σε μια νέα ισπανική queer ανθολογία /Queer ελληνική ποίηση σε μια νέα δίγλωσση ισπανική ανθολογία

Βιβλίο / Μια Ισπανίδα καθηγήτρια μεταφράζει ελληνική queer ποίηση

Η María López Villalba, καθηγήτρια Νέων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Μάλαγα, μετέφρασε 11 ελληνικά ποιήματα, σε μια πρόσφατη ανθολογία που προσφέρει στο ισπανόφωνο κοινό την ευκαιρία να γνωρίσει τη σύγχρονη ελληνική queer –και όχι μόνο– ποίηση.
M. HULOT
«Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Βιντσέντζο Λατρόνικο / «Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Ο Ιταλός συγγραφέας και υποψήφιος για το βραβείο Booker, Βιντσέντζο Λατρόνικο, μιλά στη LIFO για το πολυσυζητημένο βιβλίο του «Τελειότητα», στο οποίο αποτυπώνει την αψεγάδιαστη αλλά ψεύτικη ζωή μιας ολόκληρης γενιάς ψηφιακών νομάδων στην Ευρώπη, καθώς και τη μάταιη αναζήτηση της ευτυχίας στην ψηφιακή εποχή.
M. HULOT
Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Ηχητικά Άρθρα / Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Το όνομά της έχει συνδεθεί με την εικόνα μιας αδίστακτης, σεξουαλικά ακόρεστης και επικίνδυνης γυναίκας. Ένα νέο βιβλίο, όμως, έρχεται να αμφισβητήσει αυτή τη στερεοτυπική αφήγηση και να φωτίσει μια διαφορετική εκδοχή της ιστορίας της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Rene Karabash

Βιβλίο / Rene Karabash: «Θέλω πίσω τη γυναικεία δύναμη που μου στέρησαν οι άνδρες»

Η Βουλγάρα συγγραφέας Rene Karabash μιλά για το μυθιστόρημά της «Ορκισμένη», που τιμήθηκε με το βραβείο Ελίας Κανέτι, και στο οποίο εστιάζει στην ιστορία των «ορκισμένων παρθένων» γυναικών των Βαλκανίων που επέλεξαν να ζήσουν ως άνδρες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Δυο γυναίκες συγγραφείς αποκαλύπτουν τα κρυφά μυστικά της γραφής

Βιβλίο / Όλες οι γυναίκες του κόσμου στο νέο βιβλίο της Αμάντας Μιχαλοπούλου

Στο «Μακρύ ταξίδι της μιας μέσα στην άλλη», η μητρότητα γίνεται ο συνδετικός κρίκος που ενώνει όλες τις μητέρες και όλες τις κόρες με τις γυναίκες της Ιστορίας που θαυμάσαμε, αλλά και τις ανώνυμες «Παναγίες» που κράτησαν στους ώμους τους τα βάρη της ανθρωπότητας.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Βιβλίο / «Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Στο νέο του βιβλίο, «Lost Things Found», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Hyper Hypo, ο εικαστικός φωτογράφος Αντώνης Θεοδωρίδης εξερευνά τον μαγικό κόσμο της υπαίθριας αγοράς του Ελαιώνα.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Ντιντιέ Εριμπόν: «Καιρός για ένα κίνημα των ηλικιωμένων!»

Ντιντιέ Εριμπόν / Ντιντιέ Εριμπόν: «Να πάψουμε να βλέπουμε τους ηλικιωμένους ως κοινωνικούς παρίες»

Από τους σημαντικότερους και πιο επιδραστικούς σύγχρονους Γάλλους στοχαστές, ο Ντιντιέ Εριμπόν συνδύασε στα βιβλία του τα δύσκολα βιώματα της νεότητάς του με μια εμπεριστατωμένη, αλλά και εικονοκλαστική, κοινωνικοπολιτική «ακτινογραφία» της γαλλικής κοινωνίας. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κεχαγιάς

Βιβλίο / «Το να εκδίδεις βιβλία στην Ελλάδα είναι σαν να παίζεις στο καζίνο»

Η Γεννήτρια είναι ένας νέος εκδοτικός οίκος αφιερωμένος στη σύγχρονη λογοτεχνία. Ο εκδότης της, συγγραφέας και μεταφραστής, Παναγιώτης Κεχαγιάς, μιλά για τις δυσκολίες και τις χαρές του εγχειρήματος, για το πώς σκοπεύει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μιας ιδιαίτερα ανταγωνιστικής αγοράς, καθώς και για τους πρώτους τίτλους που ετοιμάζεται να εκδώσει.
M. HULOT
Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Οι Αθηναίοι / Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Η εκτέλεση του Μπελογιάννη τον έκανε αριστερό. Η αυτοκτονία του Νίκου Πουλαντζά, μπροστά στα μάτια του, τον καθόρισε. Ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, ένας από τους σημαντικότερους διανοούμενους της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, αφηγείται το προσωπικό του ταξίδι και την πνευματική περιπέτεια μιας ολόκληρης εποχής, από τη διανόηση του Παρισιού μέχρι τους δρόμους της πολιτικής και τις αίθουσες των πανεπιστημίων.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Έλλη Σκοπετέα: Tο ανατρεπτικό έργο μιας ιστορικού που έφυγε νωρίς

Βιβλίο / Έλλη Σκοπετέα: Tο ανατρεπτικό έργο μιας ιστορικού που έφυγε νωρίς

Δεν υπάρχει μελέτη για τον ελληνικό εθνικισμό που να μην έχει αναφορές στο έργο της. Η επανακυκλοφορία του βιβλίου της «Το “Πρότυπο Βασίλειο” και η Μεγάλη Ιδέα» από τις εκδόσεις Νήσος συνιστά αναμφίβολα εκδοτικό γεγονός.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Νίκος Μπακουνάκης: «Αυτή τη θέση δεν την παντρεύεσαι, ούτε είσαι θεός» ΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

Νίκος Μπακουνάκης / Νίκος Μπακουνάκης: «Αυτή τη θέση δεν την παντρεύεσαι, ούτε είσαι θεός»

Ο πρόεδρος του ΕΛΙΒΙΠ, στην πρώτη του συνέντευξη, μιλά στη LIFO για τους στόχους και τις δράσεις του ιδρύματος και για το προσωπικό του όραμα για το βιβλίο. Ποιος ο ρόλος των μεταφράσεων στην πολιτιστική διπλωματία και πώς θα αυξηθεί η φιλαναγνωσία; 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζόναθαν Κόου

I was there / Τζόναθαν Κόου: «Το να είσαι κυνικός δείχνει τεμπελιά στη σκέψη»

Ο διάσημος Βρετανός συγγραφέας βρέθηκε στην Αθήνα και μίλησε για τη συγγραφή ως «πολυτέλεια για λίγους», την εκλογή Τραμπ ως «έκφραση απόγνωσης» και τη «woke» κουλτούρα ως πράξη ενσυναίσθησης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πολ Όστερ (1947-2024): Ο Mr. Vertigo των ονειρικών μας κόσμων

Σαν σήμερα  / Πολ Όστερ: «Οι χαμένες ευκαιρίες αποτελούν μέρος της ζωής στον ίδιο βαθμό με τις κερδισμένες»

Σαν σήμερα 30 Απριλίου, το 2024 πεθαίνει ο σπουδαίος Αμερικανός συγγραφέας και μετρ της σύμπτωσης, που κατάφερε να συνδυάσει την προοπτική των άπειρων φανταστικών κόσμων με το ατελείωτο κυνήγι των ευκαιριών και τη νουάρ ατμόσφαιρα με τα πιο ανήκουστα αυτοβιογραφικά περιστατικά.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ