«Καλησπέρα, είμαι η εγγονή του Στάλιν. Με κυνηγάει ο Πούτιν να με σκοτώσει. Πρέπει να με βοηθήσετε»

«Καλησπέρα, είμαι η εγγονή του Στάλιν. Με κυνηγάει ο Πούτιν να με σκοτώσει. Πρέπει να με βοηθήσετε» Facebook Twitter
0

Είναι παραμονή Χριστουγέννων, έξω χιονίζει και η Μαρίνα Ωρολογίτη –μία από τις «Κόρες του Ηφαιστείου», του νέου, πολυαναμενόμενου βιβλίου του Χρήστου Οικονόμου– έχει νυχτερινή βάρδια στο hnn.gr. Η Μαρίνα κάποια στιγμή είχε πιστέψει πως δεν θα χρειαζόταν να δουλέψει ποτέ ξανά νυχτερινή βάρδια. Κάποτε, επίσης, είχε νομίσει πως ήθελε να γίνει δημοσιογράφος επειδή μόνο έτσι θα μπορούσε ν' ασχολείται με ό,τι αγαπούσε στη ζωή της περισσότερο, το γράψιμο και το διάβασμα. Τώρα, έπειτα από μισό τέταρτο του αιώνα, περικυκλωμένη από τις οθόνες των τηλεοράσεων και των κομπιούτερ «βλέπει το πρόσωπό της στο αχνισμένο τζάμι να της χαμογελάει με πίκρα και σύνεση» και αναπολεί τις εποχές που «οι άνθρωποι όχι μόνο διάβαζαν εφημερίδες αλλά τις είχαν σαν καταφύγιο». Η Μαρίνα είχε προλάβει να γνωρίσει πολλούς από εκείνους τους ανθρώπους που, πριν αρχίσουν να συχνάζουν στα περιθωριακά κανάλια, κυκλοφορούσαν ανάμεσα στους συντάκτες, παρακαλώντας να γίνει ρεπορτάζ ο πόνος τους. Και να που τώρα, χριστουγεννιάτικα, στα γραφεία του σάιτ, εμφανίζεται μπροστά της μια αλλόκοτη γυναίκα –μετανάστρια; τρελή; φάντασμα;–, εκστομίζοντας ένα ανάλογο αίτημα: «Καλησπέρα, είμαι η εγγονή του Στάλιν. Με κυνηγάει ο Πούτιν να με σκοτώσει. Πρέπει να με βοηθήσετε».

Τι επιφυλάσσει ο Οικονόμου σ' αυτές τις δύο μοναχικές υπάρξεις; Τι εγκυμονεί η βραδιά που τις βάζει να συναντηθούν; Η απάντηση κρύβεται στο διήγημα «Εκεί που σμίγουν πάντα», ένα από τα δώδεκα που απαρτίζουν τη νέα του συλλογή («Οι κόρες του ηφαιστείου», εκδόσεις Πόλις). Με τόση αποδοχή εντός κι εκτός συνόρων – έχει πίσω του μια περιοδεία στις ΗΠΑ και ετοιμάζεται να ταξιδέψει σε Οδησσό, Μιλάνο και Γαλλία ως ένας από τους καλύτερους διηγηματογράφους μας–, ο Οικονόμου θα μπορούσε να δημοσιεύει εσαεί ιστορίες ρεαλιστικές, γειωμένες, γεμάτες ομορφιά και συναίσθημα. Η φιλοδοξία του, όμως, δεν θα του το επέτρεπε. Αυτήν τη φορά, ο συγγραφέας του «Κάτι θα γίνει θα δεις» (2010) και του «Το καλό θα 'ρθει από τη θάλασσα» (2014), μακριά από τις φτωχογειτονιές του Πειραιά, μακριά και από το νησί όπου, μεσούσης της κρίσης, αλληλοσπαράσσονταν ντόπιοι και ξενομερίτες, επιχειρεί να πετάξει ψηλότερα: να κάνει πιρουέτες μεταξύ ουρανού και γης, ανάμεσα στους ανθρώπους και στους αγγέλους, σπέρνοντας θαύματα. Να αναμετρηθεί με τον «μυστικό ρεαλισμό».

Στα χρόνια του άκρατου φιλελευθερισμού και της καλπάζουσας ακροδεξιάς, στα χρόνια της ανέχειας, του φόβου και της μισαλλοδοξίας, ο Οικονόμου θέλει να μας θυμίσει ότι το «καλό δεν είναι θέμα ηθικής, είναι θέμα επιβίωσης».

Με τις «Κόρες του Ηφαιστείου» βρέθηκε, λέει, αντιμέτωπος με μια τριπλή πρόσκληση: «Ήθελα να δω αν μπορώ να διευρύνω το αφηγηματικό μου πεδίο, αν η δύναμη της λύτρωσης θα μπορούσε να είναι το αόρατο, μυστικό νήμα που διαπερνά τις ιστορίες κι ακόμα αν μπορώ να γράψω ένα βιβλίο όπου τα περισσότερα πρόσωπα θα είναι γυναίκες». Τι νομίζει, τα κατάφερε; «Μόλις διέτρεξα τις τελικές διορθώσεις. Είχα μια αίσθηση πληρότητας. Μέχρι που συγκινήθηκα. Γιατί, όταν γράφω, δεν συνειδητοποιώ πολύ καλά τι κάνω, είμαι σε κατάσταση έκστασης. Με τον κίνδυνο να παρεξηγηθώ, ακούω φωνές. Αυτές με οδηγούν».

Η κοπέλα που ακολουθεί τον αγαπημένο της ως τον θάνατο. Το κοριτσάκι που κανακεύει ένα άψυχο σώμα – της μαμάς του. Η σύντροφος που στέκεται βράχος στο πλευρό του άνεργου άντρα της. Η κόρη που νανουρίζει με ευφρόσυνα παραμύθια τον ετοιμοθάνατο πατέρα της. Η γυναίκα που επιδιορθώνει το ψυγείο με τα μπιμπερό στο Παίδων... Ορίστε μερικές από τις κόρες του ηφαιστείου, αυτές οι ψυχές «που βρίσκονται σε μια διαδικασία εξόδου από τα εγκόσμια και προσπαθούν ν' αφήσουν κάτι αναστάσιμο πίσω τους, να επιδράσουν χαρμόσυνα» όπως εξηγεί ο Οικονόμου. «Τα θαύματα γίνονται με πράξεις, όχι με λόγια» επιμένει. Και φροντίζει ώστε όλες οι ηρωίδες του «να πράττουν». Να κάνουν κάτι καλό.

Πιστεύει κι ο ίδιος στα θαύματα; «Βεβαίως, όπως όλοι οι λογικοί άνθρωποι! Θαύμα δεν είναι η διαδικασία της γραφής; Το ότι μπορώ να δίνω υπόσταση σε όσα έχω μέσα μου γράφοντας είναι κάτι που ξεπερνάει τη λογική. Το ότι επιβιώνουμε, με τέτοιες συνθήκες γύρω μας, το ότι ακόμη και στις πιο μαύρες στιγμές καταφέρνουμε ν' αντέξουμε και να εμψυχώσουμε κι άλλους, κι αυτό θαύμα είναι. Και μόνο ότι η Ελλάδα υπάρχει ακόμα, είναι απόδειξη ότι υπάρχει Θεός!».

Αστειεύεται. Το ίδιο κάνει πού και πού και στο βιβλίο του: «Ο πλέον εύστοχος τρόπος για να περιγράψει κανείς τη σχέση πολιτικών και ψηφοφόρων στη σύγχρονη Ελλάδα –και όχι μόνο– συνοψίζεται σε μια φράση που ακούγεται στην κινηματογραφική ταινία "Τσάιναταουν", όταν ο Τζακ Νίκολσον, που υποδύεται τον ιδιωτικό ντετέκτιβ Τζέικ Γκίτις, λέει σ' έναν αστυνομικό: "Είσαι πιο ηλίθιος απ' όσο νομίζεις ότι νομίζω πως είσαι". Σ' ένα άλλο σημείο της συλλογής, μια άνεργη ηρωίδα ξεσπάει: "Όλο τα ίδια και τα ίδια. Οι Έλληνες, οι Ευρωπαίοι, που έτσι, που αλλιώς. Δεν. Δεν θέλω ν' ακούω τίποτα πια. Τόσα χρόνια τώρα, λόγια, λόγια, λόγια. Αν ήταν τα λόγια λεφτά, θα 'χαμε ξοφλήσει τώρα και το χρέος το δικό μας κι όλης της Αφρικής και της Ασίας μαζί. (...) Δεν αντέχω άλλο. Δέκα εκατομμύρια Έλληνες, δέκα εκατομμύρια γνώμες, δέκα εκατομμύρια λύσεις, δέκα εκατομμύρια κόμπλεξ. Και δέκα εκατομμύρια μίση. Αυτό κυρίως – δέκα εκατομμύρια μίση. Λοιπόν, τέλος. Μπούχτισα, σιχάθηκα..."».

Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε μισή ντουζίνα γλώσσες –αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, ισπανικά, γερμανικά, κροατικά– και οι κριτικές που απέσπασαν «ήταν πολύ ενθαρρυντικές».

Ο κυρίαρχος τόνος στις ιστορίες του, πάντως, είναι διαφορετικός. Σε όλες υπάρχει μια ρεαλιστική συνθήκη, αλλά το στοιχείο που τις σφραγίζει και τις ενοποιεί είναι ονειρικό, οραματικό. Από τις λίγες φράσεις του βιβλίου που θα μπορούσαν να ειπωθούν και από το δικό του στόμα είναι η εξής: «Η δουλειά του συγγραφέα είναι να προσπαθεί να μιλήσει για το μέλλον. Όχι σαν μάντης ή σαν προφήτης αλλά σαν αυτόπτης μάρτυρας». Στις «Κόρες του Ηφαιστείου» ο Οικονόμου ενσωματώνει ανέκδοτα και καθημερινούς διαλόγους, σουρεαλιστικές εικόνες και αποκαλυπτικές σκηνές, παραπομπές σε αρχαίους ποιητές και Άγγλους ρομαντικούς, αναφορές στον Πλάτωνα, τον Νίτσε, τον Τσέχοφ, τον Ντοστογιέφσκι, και, βέβαια, στα ευαγγέλια, επίσημα και απόκρυφα. «Έχω μεγάλο ενδιαφέρον για τη σχέση του ανθρώπου με το θείο. Είναι μια δυναμική που βρίσκεται στο επίκεντρο όλων των βιβλίων μου. Γι' αυτό γράφω, για την απώλεια ή τη δύναμη της πίστης. Με ελκύει πολύ το στοιχείο του μυστηρίου. Κι αυτή μου η κλίση μ' έμαθε να είμαι πιο ταπεινόφρων πνευματικά».

Κεντρικό μοτίβο στις «Κόρες του Ηφαιστείου» η απώλεια. Κάθε απώλεια –της δουλειάς, της πατρίδας, του συντρόφου, του μυαλού, κάθε σταθεράς– που σε τρομοκρατεί και σε κάνει επιθετικό, που απειλεί να σε αποκτηνώσει. Πώς μπορούμε να ζήσουμε μαζί χωρίς να κόβουμε ο ένας το λαρύγγι του άλλου; Στα χρόνια του άκρατου φιλελευθερισμού και της καλπάζουσας ακροδεξιάς, στα χρόνια της ανέχειας, του φόβου και της μισαλλοδοξίας, ο Οικονόμου θέλει να μας θυμίσει ότι το «καλό δεν είναι θέμα ηθικής, είναι θέμα επιβίωσης». Ότι «η αγάπη είναι το κλειδί που δίνει νόημα στην κλειδαριά». Ότι «χωρίς τον άλλον δεν υπάρχεις».

Βιοποριζόμενος μέχρι πρότινος ως δημοσιογράφος –έγραφε για χρόνια τις σελίδες με τα παραπολιτικά στο Έθνος–, ο Οικονόμου έζησε στο πετσί του το στραπάτσο της απόλυσης και της ανεργίας. Αν μη τι άλλο, το τελευταίο διάστημα έχει περισσότερο χρόνο για να γράφει, να διαβάζει και να ταξιδεύει, συμμετέχοντας στα λογοτεχνικά φεστιβάλ που τον καλούν. Όπως και η ηρωίδα του, η Μαρίνα, έτσι κι ο ίδιος πρόλαβε την περίοδο που «αν ήσουν δημοσιογράφος, είχες χρόνο ν' απορροφήσεις κάποια πράγματα, να τα επεξεργαστείς. Κι αν δεν ήσουν κυνικός, συγκινιόσουν μ' αυτούς τους ανθρώπους που πίστευαν ότι θα βρουν από τις εφημερίδες βοήθεια. Τίποτε αντίστοιχο δεν συμβαίνει σήμερα. Το διαπίστωσα και στην Αμερική. Είτε συζητούσα με τον καουμπόι από το Όρεγκον είτε με τον πρύτανη του Πρίστον, έβλεπα τα ΜΜΕ ν' αντιμετωπίζονται με συνωμοσιολογικούς όρους. Μέσα σε μια εικοσαετία, ο Τύπος όχι μόνο απαξιώθηκε αλλά και δαιμονοποιήθηκε».

Η τρέχουσα μικροπολιτική επικαιρότητα τον αφήνει αδιάφορο – «δεν είμαι και άνθρωπος των αντιπαραθέσεων...». Για το ποιόν της υποτιθέμενης αστικής μας τάξης δεν τρέφει αυταπάτες. Ζει με τη γυναίκα του στο Κορωπί. Εξακολουθεί να μην έχει δουλειά. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε μισή ντουζίνα γλώσσες –αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, ισπανικά, γερμανικά, κροατικά– και οι κριτικές που απέσπασαν «ήταν πολύ ενθαρρυντικές». Αυτή την περίοδο ο ίδιος συνεχίζει την «Τριλογία του Καλού» που ξεκίνησε με την προηγούμενη συλλογή του και παράλληλα πειραματίζεται με μια μεγαλύτερη σύνθεση, ένα μυθιστόρημα. Το γράψιμο παραμένει για τον Οικονόμου ένας αγώνας δρόμου για να ξεφύγεις από τον εαυτό σου και να ενωθείς με τους άλλους. Κι όπως υποστηρίζει, αν η λογοτεχνία έχει νόημα, «είναι για να μας εμψυχώνει».

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Aldina: Μία νέα λογοτεχνική σειρά έρχεται να μας συστήσει μερικά από τα καλύτερα αστυνομικά μυθιστορήματα

Βιβλίο / Aldina: Μία νέα λογοτεχνική σειρά έρχεται να μας συστήσει μερικά από τα καλύτερα αστυνομικά μυθιστορήματα

Ο εκδοτικός οίκος Gutenberg, μέσω της σειράς μυστηρίου της Aldina, μας φέρνει σε επαφή με μερικούς από τους καλύτερους συγγραφείς στην ιστορία του αστυνομικού μυθιστορήματος
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τα μικρά ανεξάρτητα βιβλιοπωλεία ενώνουν τις δυνάμεις τους

Βιβλίο / Τα μικρά ανεξάρτητα βιβλιοπωλεία ενώνουν τις δυνάμεις τους

Από την Αμοργό ως την Αλεξανδρούπολη και από την Ξάνθη ως τη Μυτιλήνη, τα μικρά βιβλιοπωλεία αποκτούν για πρώτη φορά συλλογική φωνή. Βιβλιοπώλες και βιβλιοπώλισσες αφηγούνται τις προσωπικές τους ιστορίες, αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Lifo Videos / «Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Η Αγλαΐα Παππά διαβάζει ένα απόσπασμα από τις βέβηλες και αμφιλεγόμενες «120 Μέρες των Σοδόμων» του Μαρκησίου ντε Σαντ, ένα βιβλίο αναγνωρισμένο πλέον ως αξεπέραστο λογοτεχνικό αριστούργημα και χαρακτηρισμένο ως «εθνικός θησαυρός» της Γαλλίας.
THE LIFO TEAM
Το «προπατορικό αμάρτημα» του Τζο Μπάιντεν

Βιβλίο / Ποιο ήταν το θανάσιμο σφάλμα του Τζο Μπάιντεν;

Ένα νέο βιβλίο για τον πρώην Πρόεδρο αποτελεί καταπέλτη τόσο για τον ίδιο όσο και για τη δουλοπρεπή κλίκα πιστών και μελών της οικογένειάς του, που έκαναν το παν για να συγκαλύψουν τον ραγδαίο εκφυλισμό της γνωστικής του ικανότητας.
THE LIFO TEAM
ΕΠΕΞ Συγγραφείς/ Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου / 8 Έλληνες συγγραφείς ξαναγράφουν τους μύθους και τις παραδόσεις

Η Λυσιστράτη ερμηνεύει τις ερωτικές σχέσεις του σήμερα, η Ιφιγένεια διαλογίζεται στην παραλία και μια Τρωαδίτισσα δούλα γίνεται πρωταγωνίστρια: 8 σύγχρονοι δημιουργοί, που συμμετέχουν με τα έργα τους στο φετινό Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, συνομιλούν με τα αρχαία κείμενα και συνδέουν το παρελθόν με επίκαιρα ζητήματα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζούντιθ Μπάτλερ: «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Τζούντιθ Μπάτλερ / «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Μια κορυφαία προσωπικότητα της σύγχρονης παγκόσμιας διανόησης μιλά στη LiFO για τo «φάντασμα» της λεγόμενης ιδεολογίας του φύλου, για το όραμα μιας «ανοιχτόκαρδης κοινωνίας» και για τις εμπειρίες ζωής που της έμαθαν να είναι «ένας άνθρωπος ταπεινός και ταυτόχρονα θαρραλέος».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ντίνος Κονόμος

Βιβλίο / «Ο κύριος διευθυντής (καλό κουμάσι) έχει αποφασίσει την εξόντωσή μου…»

Ο Ντίνος Κονόμος, λόγιος, ιστοριοδίφης και συγγραφέας, υπήρξε συνεχιστής της ζακυνθινής πνευματικής παράδοσης στον 20ό αιώνα. Ο συγγραφέας Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής παρουσιάζει έργα και ημέρες ενός ανθρώπου που «δεν ήταν του κόσμου τούτου».
ΦΙΛΙΠΠΟΣ Δ. ΔΡΑΚΟΝΤΑΕΙΔΗΣ
Η ζωή του Καζαντζάκη σε graphic novel από τον Αλέν Γκλικός

Βιβλίο / Ο Νίκος Καζαντζάκης όπως δεν τον είχαμε ξαναδεί σε ένα νέο graphic novel

Ο ελληνικής καταγωγής Γάλλος συγγραφέας Αλέν Γκλικός καταγράφει την πορεία του Έλληνα στοχαστή στο graphic novel «Καζαντζάκης», όπου ο περιπετειώδης και αντιφατικός φιλόσοφος και μυθιστοριογράφος ψυχαναλύεται για πρώτη φορά και συστήνεται εκ νέου στο ελληνικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πετρίτης»: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ηχητικά Άρθρα / Πετρίτης: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ο Τζoν Άλεκ Μπέικερ αφιέρωσε δέκα χρόνια από τη ζωή του στην παρατήρηση ενός πετρίτη και έγραψε ένα από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία της αγγλικής λογοτεχνίας – μια από τις σημαντικότερες καταγραφές της άγριας ζωής που κινδυνεύει να χαθεί για πάντα. Κυκλοφόρησε το 1967 αλλά μόλις τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια οι κριτικοί και το κοινό το ανακάλυψαν ξανά.
M. HULOT
Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Ας μην αφήνουμε τον Θεό στους πιστούς» 

Βιβλίο / Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Αν αξίζει ένα πράγμα στη ζωή, αυτό είναι η ομορφιά»

Εν όψει της εμφάνισής του στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, στις 21 Μαΐου, ο Λατινοαμερικανός συγγραφέας-φαινόμενο Μπενχαμίν Λαμπατούτ μιλά στη LiFO για τον ρόλο της τρέλας στη συγγραφή, τη σχέση επιστήμης και λογοτεχνίας και το μεγαλείο της ήττας – και δηλώνει ακόμα φανατικός κηπουρός και εραστής της φύσης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το πίσω ράφι/ Άντονι Μπέρτζες: «Έρνεστ Χέμινγουεϊ»

Το Πίσω Ράφι / Ο Χέμινγουεϊ ήταν ένας φωνακλάς νταής αλλά κι ένας σπουδαίος συγγραφέας του 20ού αιώνα

Η βιογραφία «Έρνεστ Χέμινγουεϊ - Μια ζωή σαν μυθοπλασία» του Βρετανού συγγραφέα Άντονι Μπέρτζες αποτυπώνει όχι μόνο την έντονη και περιπετειώδη ζωή του κορυφαίου Αμερικανού ομοτέχνου του αλλά και όλο το εύρος της αντιφατικής προσωπικότητάς του.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
21η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Βιβλίο / 21η ΔΕΒΘ: Εξωστρέφεια και καλύτερη οργάνωση αλλά μένουν ακόμα πολλά να γίνουν

Απολογισμός της 21ης ΔΕΒΘ που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά υπό την αιγίδα του νεοσύστατου ΕΛΙΒΙΠ. Σε ποιο βαθμό πέτυχε τους στόχους της και ποια στοιχήματα μένει ακόμα να κερδίσει;
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Η ποίηση όχι μόνο αλλάζει τον κόσμο, τον δημιουργεί» ​​​​​​/Μια νέα ανθολογία ελληνικής queer ποίησης μόλις κυκλοφόρησε στα ισπανικά /11 Έλληνες ποιητές σε μια νέα ισπανική queer ανθολογία /Queer ελληνική ποίηση σε μια νέα δίγλωσση ισπανική ανθολογία

Βιβλίο / Μια Ισπανίδα καθηγήτρια μεταφράζει ελληνική queer ποίηση

Η María López Villalba, καθηγήτρια Νέων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Μάλαγα, μετέφρασε 11 ελληνικά ποιήματα, σε μια πρόσφατη ανθολογία που προσφέρει στο ισπανόφωνο κοινό την ευκαιρία να γνωρίσει τη σύγχρονη ελληνική queer –και όχι μόνο– ποίηση.
M. HULOT
«Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Βιντσέντζο Λατρόνικο / «Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Ο Ιταλός συγγραφέας και υποψήφιος για το βραβείο Booker, Βιντσέντζο Λατρόνικο, μιλά στη LIFO για το πολυσυζητημένο βιβλίο του «Τελειότητα», στο οποίο αποτυπώνει την αψεγάδιαστη αλλά ψεύτικη ζωή μιας ολόκληρης γενιάς ψηφιακών νομάδων στην Ευρώπη, καθώς και τη μάταιη αναζήτηση της ευτυχίας στην ψηφιακή εποχή.
M. HULOT
Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Ηχητικά Άρθρα / Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Το όνομά της έχει συνδεθεί με την εικόνα μιας αδίστακτης, σεξουαλικά ακόρεστης και επικίνδυνης γυναίκας. Ένα νέο βιβλίο, όμως, έρχεται να αμφισβητήσει αυτή τη στερεοτυπική αφήγηση και να φωτίσει μια διαφορετική εκδοχή της ιστορίας της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Rene Karabash

Βιβλίο / Rene Karabash: «Θέλω πίσω τη γυναικεία δύναμη που μου στέρησαν οι άνδρες»

Η Βουλγάρα συγγραφέας Rene Karabash μιλά για το μυθιστόρημά της «Ορκισμένη», που τιμήθηκε με το βραβείο Ελίας Κανέτι, και στο οποίο εστιάζει στην ιστορία των «ορκισμένων παρθένων» γυναικών των Βαλκανίων που επέλεξαν να ζήσουν ως άνδρες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ