Δέκα διηγήματα για το 1821 σε ένα σημαντικό νέο βιβλίο

Δέκα διηγήματα για το 1821 σε ένα σημαντικό νέο βιβλίο Facebook Twitter
Γράφουν οι: Χρίστος Κυθρεώτης, Βασιλική Πέτσα, Βαγγέλης Μπέκας, Βίβιαν Στεργίου, Βασίλειος Φ. Δρόλιας, Δημοσθένης Παπαμάρκος, Ευτυχία Γιαννάκη, Μάκης Μαλαφέκας, Μιχάλης Μαλανδράκης, Μαρία Ξυλούρη. Φωτογραφίες: Πάρις Ταβιτιάν / LiFO
0

Η ιδέα για το βιβλίο 1821  - Δέκα διηγήματα για το Εικοσιένα γεννήθηκε το περασμένο καλοκαίρι, όταν πιστεύαμε ότι ζούμε τις τελευταίες μέρες της πανδημίας: να ζητήσουμε από δέκα συγγραφείς να μας γράψουν από ένα διήγημα με φόντο την Ελληνική Επανάσταση, με αφορμή τη συμπλήρωση 200 χρόνων από το 1821. Να γράψουν ιστορίες με πρωταγωνιστές πρόσωπα δικής τους επιλογής, σημαντικά για τον αγώνα για την ελευθερία, ή ανθρώπους με τους οποίους δεν είχε ασχοληθεί κανείς, ήρωες και αντιήρωες, βασισμένοι σε πραγματικά γεγονότα ή με μια δόση fiction. Τα διηγήματα που δημιούργησαν είναι εξαιρετικά δείγματα της νέας λογοτεχνίας, με ήρωες τον Μάρκο Μπότσαρη, τον Νικηταρά, τον Οδυσσέα Ανδρούτσο, την κυρά του Κάστρου της Ακροπόλεως, την Νταλιάνα, ή την Καχριέ, μια νεαρή τουρκοπούλα που έγινε κατάσκοπος των Ελλήνων.


Δέκα διηγήματα για το 1821 σε ένα σημαντικό νέο βιβλίο Facebook Twitter


Βίβιαν ΣτεργίουΓια σένα βγάζει το σώμα φύλλα λέγεται το διήγημα της Βίβιαν Στεργίου, που γράφει για την Καχριέ. «Ξεκινώντας από ένα δημοτικό τραγούδι για μια όμορφη τουρκοπούλα, ήθελα να γράψω για την Καχριέ και τον θάνατό της. Παίρνοντας ιδέες από μοιρολόγια και μοτίβα των δημοτικών τραγουδιών, γοητεύτηκα από την κατάληξη των νέων που ερωτεύονται, αλλά πεθαίνουν χωρίς οι επιθυμίες τους να έχουν εκπληρωθεί. Γίνονται χώμα, χορτάρι και τελικά δέντρα που φυτρώνουν πλάι-πλάι. Όσοι στερήθηκαν το άγγιγμα όσο ζούσαν, αγγίζονται μετά με τα κλαδιά τους. Συνέδεσα αυτή την ιδέα με ιστορικές αφηγήσεις σχετικά με την κόρη του βοεβόδα των Καλαβρύτων, η οποία μετέδιδε χρήσιμη πληροφόρηση στους επαναστατημένους Έλληνες και υποτίθεται πως μετά αυτοκτόνησε. Ήθελα να γράψω για την πλήξη της, την ομορφιά της, που πήγαινε χαμένη, και τις ατέλειωτες αναμονές μιας ζωής που καθορίζεται από άλλους. Και ήθελα να φανταστώ την ελευθερία των κοριτσιών της υπαίθρου που, παίζοντας ανάμεσα σε λεμονιές και άλλα οπωροφόρα, φαντάζονται ως λύτρωση τη ζωή των δέντρων».


Μιχάλης ΜαλανδράκηςΜόνο σκιές ονομάζει το διήγημά του ο Μιχάλης Μαλανδράκης και γράφει για τον Νικηταρά. «Τρεις διαφορετικές χρονολογίες, τρία στιγμιότυπα από τη ζωή του Νικήτα Σταματελόπουλου –γνωστού και ως Νικηταρά– με απόσταση σαράντα ετών μεταξύ τους. Στην πρώτη, σε μια σημαντική μάχη στον απελευθερωτικό αγώνα του ’21, οι δράσεις του Νικηταρά συμβαδίζουν με τις προσπάθειες κατάλυσης της οθωμανικής κυριαρχίας, όπου συμμετέχει και μάλιστα διαπρέπει. Στις επόμενες δύο ημερομηνίες, 10 και 20 χρόνια μετά, η ζωή και οι δράσεις του Νικηταρά έχουν πια απολέσει τον ηρωικό τους χαρακτήρα. O ίδιος κατηγορείται για συνωμοτική δράση εναντίον του Όθωνα, φυλακίζεται, βασανίζεται, ενώ σταδιακά βλέπει την όρασή του να εξασθενεί. Τρεις ημερομηνίες, που δείχνουν πως τα υποκείμενα –ακόμα κι αυτά που σώζονται στη συλλογική μνήμη ως ηρωικά– αποτελούνταν από σάρκα και αίμα και όσες δράσεις τους η σημερινή μνήμη επιλεκτικά θυμάται δεν αποτελούν παρά ένα μέρος –συνήθως μικρό– του συνολικού τους βίου. Προτίμησα να ακολουθήσω σχετικά πιστά τη βιογραφία και τα πραγματικά ιστορικά στοιχεία, γιατί βρήκα πως περιείχαν ήδη αρκετό δραματικό ενδιαφέρον».

Η κυρά του Κάστρου της Ακροπόλεως, η Ασήμω Γκούρα ή Νταλιάνα, είναι η γυναικεία μορφή που ρίχνεται στη μάχη. Είναι η μεγάλη ιστορία μαζί με τις μαύρες τρύπες της που αλέθουν την αλήθεια και το ψέμα.


Βαγγέλης ΜπέκαςΟ Βαγγέλης Μπέκας γράφει για τον Μάρκο. «Δεν ήταν μόνο ο αρχικαπετάνιος των Σουλιωτών, εκείνων των τρομερών πολεμιστών με τους ξυρισμένους κροτάφους που θεωρούνταν οι νέοι Σπαρτιάτες σε όλη την Ευρώπη. Ήταν αυτός που έγραψε πρώτος ελληνοαλβανικό λεξικό, εκείνος που έχτισε τη συμμαχία με τους Αλβανούς μουσουλμάνους. Οι κυρίες στη Γαλλία και στην Αγγλία φορούσαν στο στήθος μενταγιόν με τη μορφή του, ο λόρδος Βύρων τον λάτρεψε. Αναπόφευκτα με γοήτευσε κι εμένα. Είχε κάτι το ξεχωριστό ο Μάρκος Μπότσαρης, συμβατό με τη ρομαντική εποχή του. Επιχείρησα, λοιπόν, να γράψω ένα διήγημα που θα φωτίσει τον βίο του, εστιάζοντας σε ένα περιστατικό που συνέβη το βράδυ πριν από τη σφαγή του λόχου των φιλελλήνων στο Πέτα. Ένα περιστατικό μεταξύ του Μάρκου Μπότσαρη και του Γώγου Μπακόλα. Στον ίδιο τόπο όπου θα πολεμούσαν το ξημέρωμα τους Τούρκους μαζί, πριν χρόνια ο Μπακόλας τού είχε σφάξει τον πατέρα. Και η βεντέτα ήταν ζήτημα τιμής για τους Σουλιώτες».


Βασιλική ΠέτσαΟ Γιάννης Πασάς πόσταρε στον τοίχο του Κίτσου Μπότσαρη το τραγούδι «Hide me» είναι ο τίτλος του διηγήματος της Βασιλικής Πέτσα και κάνει «ένα ξανακοίταγμα προς την Επανάσταση από την οπτική γωνία του παρόντος, μια προσπάθεια να ανιχνευτούν συμμετρίες, συμβατότητες και αναλογίες, αλλά και, κυρίως, τα αντίθετά τους: ρήξεις, ρωγμές και ασυνέχειες» όπως εξηγεί. «Μια ματιά προς την εθνική μακρο-ιστορία μέσα από το πρίσμα της οικογενειακής μικρο-καθημερινότητας ή τι συμβαίνει όταν οι απόγονοι των μυθοποιημένων επαναστατών, των θρυλικών μορφών του αγώνα για την ανεξαρτησία, είναι, κυριολεκτικά, οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας – οι οποίοι, με έναν άλλον, πιο σύγχρονο τρόπο, ίσως έχει νόημα, για εκείνους, εμάς και την πάντοτε εκ προοιμίου χαμένη αναμέτρηση με το ηρωικό παρελθόν, να “μνημειωθούν” κι αυτοί. Ας συμπληρωθεί ότι αφορμή για τη συγγραφή του διηγήματος αποτέλεσε το ξάφνιασμα της αντιστοιχίας θρυλικών ονομάτων της εθνικής ιστορίας, που συναντά κανείς σε δισδιάστατες, στατικές εικόνες επετειακής χρησιμότητας, με σύγχρονες, ομιλούσες και ενσώματες εκδοχές τους».


Βασίλης ΔρόλιαςΟ Βασίλειος Φ. Δρόλιας στον Αποχαιρετισμό γράφει για τις κρυπτογραφημένες ιστορίες που βρήκε στα τετράδια του παππού του. «Η επέτειος των 200 χρόνων μετά την Επανάσταση μας βρίσκει σε συνεχόμενη καραντίνα, σε προσπάθειες προσωπικής ανάδειξης πίσω από τους κιτς εορτασμούς και σε αναμνήσεις από δεκάδες σχολικές γιορτές που μάλλον περισσότερο κακό παρά καλό έκαναν στο “μήνυμα του ’21» εξηγεί. «Πίσω απ’ όλα αυτά θα έπρεπε να βρίσκεται μια πραγματική περηφάνια για την ελληνική αυτή αναγέννηση, θα έπρεπε να βρίσκεται μια πραγματική τιμή για τους ανθρώπους που επαναστάτησαν για μια Ιδέα. Στο κείμενό μου ήθελα να αποτυπώσω αυτή την Ιδέα στο πρόσωπο ενός καθημερινού ανθρώπου, που μπορεί το όνομά του να μην έχει μείνει στην Ιστορία, μα έπαιξε κι αυτός, όπως και δεκάδες άλλοι, έναν σημαντικό ρόλο στην υλοποίηση τούτης της Ιδέας, χωρίς την ανάγκη για τιμές και δόξες. Η ανθρώπινη Ιστορία τελικά δομείται από τις μικροϊστορίες των ανθρώπων που τη δημιουργούν αθόρυβα, αλλά ουσιαστικά. “Οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά”».


ΚριθεώτηςΓραμμένο στη λόγια γλώσσα της εποχής είναι το διήγημα Η φωνή μας του Χρίστου Κυθρεώτη. «Στο διήγημα αυτό αναζήτησα την καταγωγή ενός λόγου συντηρητικού, λυρικά νοσταλγικού και κατά βάση αυταρχικού, που μέσα από διάφορες μεταμορφώσεις και σε διάφορα παρακλάδια φτάνει ως τις μέρες μας. Ιδανικό σκηνικό για κάτι τέτοιο μου φάνηκε ο πυκνός ιστορικός χρόνος των Ιουνιακών του 1863» λέει. «Κατά την εμφύλια σύγκρουση εκείνων των ημερών ο εκδότης μιας πατρινής εφημερίδας επιστρέφει στην Αθήνα για να προστατέψει το πατρικό του σπίτι, από το οποίο η οικογένειά του είχε αναχωρήσει λίγους μήνες μετά την επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου. Εκεί τακτοποιεί διάφορες οικογενειακές εκκρεμότητες και, περιηγούμενος στην ανάστατη από τις ταραχές πόλη, πέφτει πάνω στην κηδεία του γιου του Κωνσταντίνου Κανάρη».


Ευτυχία Γιαννάκη«Ο λόγος που ασχολήθηκα με τη συγκεκριμένη ιστορία στο διήγημά μου Νταλιάνα, τα κουμπούρια σου είναι γιατί κουβαλούσα μέσα μου τις αφηγήσεις για τον θησαυρό του Γκούρα στην Ερεχθείου, την οδό όπου μεγάλωσα, όπως και την ευρύτερη περιοχή του Κουκακίου, που συνδέει τα ονόματα των δρόμων της με τους αγωνιστές της Επανάστασης» λέει η Ευτυχία Γιαννάκη. «Το ενδιαφέρον μου στράφηκε όχι μόνο σε αυτές τις αφηγήσεις, τους μύθους, τις φήμες, αλλά και στα στρώματα της Ιστορίας που θάβονται στα θεμέλια των κτιρίων, τις πιο σκοτεινές στιγμές ενός αγώνα που αφήνει πίσω του πολύ αίμα, μαζί με τις γυναικείες μορφές, στις οποίες σπάνια εστιάζουμε. Η οπτική όλης της ιστορίας μεταφέρει ακριβώς αυτό το χώνεμα στο στομάχι της μεγάλης ιστορίας, τα αντικείμενα, τα σύμβολα, τις σκιές που μας κυνηγούν στην ανελέητη μάχη της μνήμης με τη λήθη, αυτό που νομίζουμε ότι αφήνουμε πίσω μας και διαρκώς επιστρέφει. Ο άνθρωπος και μια χώρα που αναζητά την ταυτότητα, το νόημα και το μέτρο στον μύθο, που άλλοτε την αγκαλιάζει και άλλοτε τη σφίγγει σαν τανάλια, ήταν νομίζω αυτό το βαρύ δαχτυλίδι που κρέμεται στον λαιμό του ήρωα της ιστορίας μου, ίσως και κάθε ήρωα. Η κυρά του Κάστρου της Ακροπόλεως, η Ασήμω Γκούρα ή Νταλιάνα, είναι η γυναικεία μορφή που ρίχνεται στη μάχη. Είναι η μεγάλη ιστορία μαζί με τις μαύρες τρύπες της που αλέθουν την αλήθεια και το ψέμα. Είναι ο μύθος και οι φήμες που διαπλέκονται με το παρόν μιας γειτονιάς στην καρδιά της πόλης, μιας οικογένειας που σβήνει, μιας χώρας που αλλάζει ταυτότητα παλεύοντας να ισορροπήσει ανάμεσα στο ένδοξο και το αποτρόπαιο, τον λαμπρό ήλιο της και το σκοτάδι που κρύβεται στα υπόγεια των σπιτιών της, μαζί με τα στρώματα Ιστορίας αιώνων που ξεθωριάζουν αλλά δεν παραγράφονται, επανεγγράφονται. Η επανεγγραφή, το νέο πάνω στο παλιό και το κυνήγι του ανθρώπινου μέτρου και του εαυτού μέσα στο μεγάλο σαλιγκάρι του χρόνου που σπεύδει βραδέως, μαζί με όσα συστήνουν την ταυτότητά μας πυροδοτούνται με αφορμή ένα δαχτυλίδι που εντοπίζεται στα θεμέλια ενός διατηρητέου κτιρίου στο Κουκάκι. Το δαχτυλίδι γράφει “Δισσέα Ανδρούτσο” και το διατηρητέο φέρνει στο φως τον θησαυρό της μνήμης και την αναγκαιότητα της λήθης».


Μαρία ΞυλούρηΣτην Κρήτη της Επανάστασης μας μεταφέρει το διήγημα της Μαρίας Ξυλούρη. «Στο διήγημά μου Το ξετρύπι, όταν μαθαίνουν ότι επίκειται επίθεση στο κοντινό τους μοναστήρι, τα γυναικόπαιδα ενός χωριού ανεβαίνουν ένα πέρασμα στο βουνό για να βρουν καταφύγιο στην άλλη πλευρά» εξηγεί. «Έμπνευση για το διήγημα στάθηκαν διάφορες ιστορίες από την Κρήτη – για παράδειγμα, οι σφαγές στα σπήλαια του Μελιδονίου και της Μιλάτου, καθώς και αφηγήσεις από την επαρχία Μαλεβιζίου (πατρίδα των χιονάδων που αναφέρονται στο κείμενο είναι το χωριό όπου μεγάλωσα, οι Ασίτες). Το Ξετρύπι, ωστόσο, είναι ιστορία παρά Ιστορία – το ζητούμενο για μένα ήταν να γράψω για απλούς ανθρώπους μέσα σε μια απάνθρωπη (γι’ αυτό και τελικά ανθρώπινη) συνθήκη και όχι η ιστορική ακρίβεια».


Δημοσθένης ΠαπαμάρκοςΓρίκα ονομάζει το διήγημά του ο Δημοσθένης Παπαμάρκος και γράφει για τον Οδυσσέα Ανδρούτσο. «Στις 8 Μαΐου του 1821 ο Οδυσσέας Ανδρούτσος οχυρώνεται στο Χάνι της Γραβιάς μαζί με άλλους 116 πολεμιστές για να ανακόψει τον Ομέρ Βρυώνη, που επικεφαλής εκστρατευτικού σώματος 8.000 Οθωμανών στρατιωτών, επιχειρεί να εισβάλει στον Μoριά διαμέσου της Ρούμελης, για να καταστείλει την εστία της Ελληνικής Επανάστασης στην κοιτίδα της. Πέρα από κάθε λογική, το παράτολμο εγχείρημα του Ανδρούτσου πετυχαίνει τον στόχο του. Ο στρατός του Ομέρ Βρυώνη ηττάται και υποχωρεί. Τα γεγονότα γύρω από τη Mάχη της Γραβιάς επιβεβαιώνονται ιστορικά, ωστόσο δεν παύουν να φαντάζουν εξωπραγματικά στο αποτέλεσμά τους. Η απορία μου για τις συνθήκες που επέτρεψαν ένα τέτοιο “θαύμα” δεν βρήκε ικανοποιητική απάντηση στις πηγές, ούτε και στην επιτόπια έρευνα της γεωγραφίας της Γραβιάς. Έτσι, αναζήτησα τη “λύση” που μου αρνιόταν η επιστημονική προσέγγιση σε μια αφήγηση που δανείζεται πολλά από το προφορικό είδος του “θρύλου”. Εδώ εντοπίζεται και η αφετηρία του Γρίκα. Στο διήγημα αυτό ο πρωταγωνιστής, ένας ακαδημαϊκός, μελετητής της Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας, αναμετριέται με τον ιστορικό γρίφο του επιτεύγματος του Ανδρούτσου και ανακαλύπτει τον λόγο που η απάντηση σε αυτόν παραμένει απόκρυφο μυστικό όλα αυτά τα χρόνια».


ΜαλαφέκαςTο διήγημα του Μάκη Μαλαφέκα έχει τίτλο Κάποτε στο Μεσολόγγι, και είναι ένας διάλογος ανάμεσα σε δύο ρομαντικούς. «Οι ρομαντικοί είναι φυσικά μεγάλο κεφάλαιο ούτως ή άλλως», λέει, «και για τη συγκεκριμένη υπόθεση, του ’21, μας δίνουν μια φοβερή λογοτεχνική αφορμή, καθώς η στάση τους υπερβαίνει κατά πολύ τον “κλασικό” ευρωπαϊκό φιλελληνισμό της εποχής. Η Ελλάδα γι’ αυτούς δεν έχει σχέση με το γεωπολιτικό παιχνίδι, είναι κάτι άλλο, μεγαλύτερο, σχεδόν μεταφυσικό: το μόνο μέρος ολόκληρης της ηπείρου όπου, εν μέσω αντεπαναστάσεων και παλινορθώσεων και “χαμένων σκοπών”, η λέξη “επανάσταση” εξακολουθεί να έχει κάποιο νόημα. Βάλε και το επικo-μυθικό φαντασιακό με το οποίο έχουν ντύσει αυτόν τον τόπο από τα διαβάσματά τους, και τότε αυτός εξυψώνεται στα μάτια τους σε κάτι ακόμη πιο σημαντικό: σε περιπέτεια. Ένας τελευταίος σταθμός πριν από την πραγμάτωση της ποίησής τους. Ο διάλογος αυτός σκηνογραφεί τον Βύρωνα και τον Τρελόνι (που δεν είναι ποιητής, αλλά είναι ίσως ο ρομαντικότερος όλων) ως δύο larger-than-life, υπερταλαντούχα, υπέροχα κωλόπαιδα. Άγγλους σε όλα τους, στο χιούμορ, στον αυτοσαρκασμό, αλλά ταυτόχρονα και παγκόσμιους, διεθνιστές, ντεσπεράντο του ονείρου και της υπέρβασης».

ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ.

1821

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Βιβλίο
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο ντετέκτιβ της Σεβίλλης και οι πλαστοί πίνακες του Ελ Γκρέκο

Βιβλίο / Ο ντετέκτιβ της Σεβίλλης και οι πλαστοί πίνακες του Ελ Γκρέκο

Στο βιβλίο του «Ο πλαστογράφος του Φράνκο», ένας ντετέκτιβ από τη Σεβίλλη ισχυρίζεται πως μεγάλα μουσεία, μεταξύ των οποίων και η ελληνική Εθνική Πινακοθήκη, έχουν αγοράσει πιστά αντίγραφα έργων του Ελ Γκρέκο.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Lifo Videos / «Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Η Αγλαΐα Παππά διαβάζει ένα απόσπασμα από τις βέβηλες και αμφιλεγόμενες «120 Μέρες των Σοδόμων» του Μαρκησίου ντε Σαντ, ένα βιβλίο αναγνωρισμένο πλέον ως αξεπέραστο λογοτεχνικό αριστούργημα και χαρακτηρισμένο ως «εθνικός θησαυρός» της Γαλλίας.
THE LIFO TEAM
Το «προπατορικό αμάρτημα» του Τζο Μπάιντεν

Βιβλίο / Ποιο ήταν το θανάσιμο σφάλμα του Τζο Μπάιντεν;

Ένα νέο βιβλίο για τον πρώην Πρόεδρο αποτελεί καταπέλτη τόσο για τον ίδιο όσο και για τη δουλοπρεπή κλίκα πιστών και μελών της οικογένειάς του, που έκαναν το παν για να συγκαλύψουν τον ραγδαίο εκφυλισμό της γνωστικής του ικανότητας.
THE LIFO TEAM
ΕΠΕΞ Συγγραφείς/ Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου / 8 Έλληνες συγγραφείς ξαναγράφουν τους μύθους και τις παραδόσεις

Η Λυσιστράτη ερμηνεύει τις ερωτικές σχέσεις του σήμερα, η Ιφιγένεια διαλογίζεται στην παραλία και μια Τρωαδίτισσα δούλα γίνεται πρωταγωνίστρια: 8 σύγχρονοι δημιουργοί, που συμμετέχουν με τα έργα τους στο φετινό Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, συνομιλούν με τα αρχαία κείμενα και συνδέουν το παρελθόν με επίκαιρα ζητήματα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζούντιθ Μπάτλερ: «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Τζούντιθ Μπάτλερ / «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Μια κορυφαία προσωπικότητα της σύγχρονης παγκόσμιας διανόησης μιλά στη LiFO για τo «φάντασμα» της λεγόμενης ιδεολογίας του φύλου, για το όραμα μιας «ανοιχτόκαρδης κοινωνίας» και για τις εμπειρίες ζωής που της έμαθαν να είναι «ένας άνθρωπος ταπεινός και ταυτόχρονα θαρραλέος».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ντίνος Κονόμος

Βιβλίο / «Ο κύριος διευθυντής (καλό κουμάσι) έχει αποφασίσει την εξόντωσή μου…»

Ο Ντίνος Κονόμος, λόγιος, ιστοριοδίφης και συγγραφέας, υπήρξε συνεχιστής της ζακυνθινής πνευματικής παράδοσης στον 20ό αιώνα. Ο συγγραφέας Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής παρουσιάζει έργα και ημέρες ενός ανθρώπου που «δεν ήταν του κόσμου τούτου».
ΦΙΛΙΠΠΟΣ Δ. ΔΡΑΚΟΝΤΑΕΙΔΗΣ
Η ζωή του Καζαντζάκη σε graphic novel από τον Αλέν Γκλικός

Βιβλίο / Ο Νίκος Καζαντζάκης όπως δεν τον είχαμε ξαναδεί σε ένα νέο graphic novel

Ο ελληνικής καταγωγής Γάλλος συγγραφέας Αλέν Γκλικός καταγράφει την πορεία του Έλληνα στοχαστή στο graphic novel «Καζαντζάκης», όπου ο περιπετειώδης και αντιφατικός φιλόσοφος και μυθιστοριογράφος ψυχαναλύεται για πρώτη φορά και συστήνεται εκ νέου στο ελληνικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πετρίτης»: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ηχητικά Άρθρα / Πετρίτης: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ο Τζoν Άλεκ Μπέικερ αφιέρωσε δέκα χρόνια από τη ζωή του στην παρατήρηση ενός πετρίτη και έγραψε ένα από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία της αγγλικής λογοτεχνίας – μια από τις σημαντικότερες καταγραφές της άγριας ζωής που κινδυνεύει να χαθεί για πάντα. Κυκλοφόρησε το 1967 αλλά μόλις τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια οι κριτικοί και το κοινό το ανακάλυψαν ξανά.
M. HULOT
Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Ας μην αφήνουμε τον Θεό στους πιστούς» 

Βιβλίο / Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Αν αξίζει ένα πράγμα στη ζωή, αυτό είναι η ομορφιά»

Εν όψει της εμφάνισής του στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, στις 21 Μαΐου, ο Λατινοαμερικανός συγγραφέας-φαινόμενο Μπενχαμίν Λαμπατούτ μιλά στη LiFO για τον ρόλο της τρέλας στη συγγραφή, τη σχέση επιστήμης και λογοτεχνίας και το μεγαλείο της ήττας – και δηλώνει ακόμα φανατικός κηπουρός και εραστής της φύσης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το πίσω ράφι/ Άντονι Μπέρτζες: «Έρνεστ Χέμινγουεϊ»

Το Πίσω Ράφι / Ο Χέμινγουεϊ ήταν ένας φωνακλάς νταής αλλά κι ένας σπουδαίος συγγραφέας του 20ού αιώνα

Η βιογραφία «Έρνεστ Χέμινγουεϊ - Μια ζωή σαν μυθοπλασία» του Βρετανού συγγραφέα Άντονι Μπέρτζες αποτυπώνει όχι μόνο την έντονη και περιπετειώδη ζωή του κορυφαίου Αμερικανού ομοτέχνου του αλλά και όλο το εύρος της αντιφατικής προσωπικότητάς του.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
21η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Βιβλίο / 21η ΔΕΒΘ: Εξωστρέφεια και καλύτερη οργάνωση αλλά μένουν ακόμα πολλά να γίνουν

Απολογισμός της 21ης ΔΕΒΘ που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά υπό την αιγίδα του νεοσύστατου ΕΛΙΒΙΠ. Σε ποιο βαθμό πέτυχε τους στόχους της και ποια στοιχήματα μένει ακόμα να κερδίσει;
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Η ποίηση όχι μόνο αλλάζει τον κόσμο, τον δημιουργεί» ​​​​​​/Μια νέα ανθολογία ελληνικής queer ποίησης μόλις κυκλοφόρησε στα ισπανικά /11 Έλληνες ποιητές σε μια νέα ισπανική queer ανθολογία /Queer ελληνική ποίηση σε μια νέα δίγλωσση ισπανική ανθολογία

Βιβλίο / Μια Ισπανίδα καθηγήτρια μεταφράζει ελληνική queer ποίηση

Η María López Villalba, καθηγήτρια Νέων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Μάλαγα, μετέφρασε 11 ελληνικά ποιήματα, σε μια πρόσφατη ανθολογία που προσφέρει στο ισπανόφωνο κοινό την ευκαιρία να γνωρίσει τη σύγχρονη ελληνική queer –και όχι μόνο– ποίηση.
M. HULOT
«Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Βιντσέντζο Λατρόνικο / «Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Ο Ιταλός συγγραφέας και υποψήφιος για το βραβείο Booker, Βιντσέντζο Λατρόνικο, μιλά στη LIFO για το πολυσυζητημένο βιβλίο του «Τελειότητα», στο οποίο αποτυπώνει την αψεγάδιαστη αλλά ψεύτικη ζωή μιας ολόκληρης γενιάς ψηφιακών νομάδων στην Ευρώπη, καθώς και τη μάταιη αναζήτηση της ευτυχίας στην ψηφιακή εποχή.
M. HULOT
Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Ηχητικά Άρθρα / Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Το όνομά της έχει συνδεθεί με την εικόνα μιας αδίστακτης, σεξουαλικά ακόρεστης και επικίνδυνης γυναίκας. Ένα νέο βιβλίο, όμως, έρχεται να αμφισβητήσει αυτή τη στερεοτυπική αφήγηση και να φωτίσει μια διαφορετική εκδοχή της ιστορίας της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Rene Karabash

Βιβλίο / Rene Karabash: «Θέλω πίσω τη γυναικεία δύναμη που μου στέρησαν οι άνδρες»

Η Βουλγάρα συγγραφέας Rene Karabash μιλά για το μυθιστόρημά της «Ορκισμένη», που τιμήθηκε με το βραβείο Ελίας Κανέτι, και στο οποίο εστιάζει στην ιστορία των «ορκισμένων παρθένων» γυναικών των Βαλκανίων που επέλεξαν να ζήσουν ως άνδρες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ