Ανάμεσα σε δύο κόσμους

Ανάμεσα σε δύο κόσμους Facebook Twitter
0
Γράφετε κάτι αυτή την περίοδο;

Έχω ξεκινήσει το επόμενο βιβλίο, μετά το Μοναστήρι, αλλά είμαι ακόμα στην αρχή. Όσο περνάνε τα χρόνια τόσο πιο αργά γράφω. Έχουν δίκιο όσοι λένε πως το γράψιμο του επόμενου βιβλίου είναι πιο δύσκολο από του προηγούμενου.

Περιμένετε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012;

Δεν είμαι μεγάλος φίλος των σπορ, αλλά οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι μια ευκαιρία να γίνουν κάποια έργα στο Λονδίνο που ιδίως τώρα, σε περίοδο κρίσης, δεν θα γίνονταν. Οι σταθμοί και τα τρένα του μετρό χρειάζονται ανακαίνιση, το ανατολικό Λονδίνο, όπου χτίζονται οι ολυμπιακές εγκαταστάσεις, ήταν μια ανεκμετάλλευτη, ακάλυπτη έκταση κακής ποιότητας που τώρα μετατρέπεται σε μια καινούργια συνοικία… Αυτά, όπως και στην Αθήνα, όπου τελικά έγιναν κάποια έργα, έχουν μεγαλύτερη σημασία για μένα από τους Αγώνες.

Οι Άγγλοι έχουν πανικοβληθεί καθόλου από την οικονομική κρίση;

Δεν πανικοβάλλονται, ίσως γιατί τα μέτρα, που δεν είναι και πολύ ελαφρύτερα από αυτά που έχουν ληφθεί στην Ελλάδα, ανακοινώνονται με δόσεις, κάθε λίγους μήνες δηλαδή, γεγονός που τα κάνει πιο εύπεπτα. Επίσης, βοηθάει και το ότι κάποιες παροχές, σαν την Υγεία και την Παιδεία, είναι -δεν ξέρω για πόσο καιρό ακόμα, βέβαια- αξιόλογες, κάνοντας το βάρος των περικοπών υποφερτό. Έτσι κι αλλιώς, οι Άγγλοι, ως κοινωνία, είναι πιο πειθαρχημένοι από μας, με ό,τι καλό και κακό συνεπάγεται αυτό.

Τώρα που βιώνουμε μια μεγάλη κοινωνική και οικονομική κρίση, πώς πρέπει ή συμφέρει να σκεφτόμαστε; Στα ελληνικά ή στα αγγλικά;

Δεν μπορούμε να σκεφτόμαστε σαν Άγγλοι γιατί οι οικονομίες των δύο χωρών είναι πολύ διαφορετικές. Ως πολίτης μιας φτωχότερης χώρας, ο μέσος Έλληνας έχει ανάγκες που ο αντίστοιχος Άγγλος έχει καλύψει. Όσον αφορά, για παράδειγμα, την Υγεία, ο μέσος Άγγλος δεν πηγαίνει σε ιδιωτικούς γιατρούς -το αντίστοιχο ΕΣΥ της Αγγλίας είναι αρκετά καλό-, ενώ ο Έλληνας πρέπει να υπολογίζει, συν τοις άλλοις, και αυτό το έξοδο.

Εσείς πώς αντιμετωπίζετε τα γεγονότα, ως Έλληνας ή ως «ξένος»;

Επειδή η έδρα μου είναι η Αγγλία και ζω εκεί πάνω από δεκαοχτώ χρόνια, υποτίθεται πως έχω καλλιεργήσει το βρετανικό φλέγμα τόσο για όσα συμβαίνουν εκεί και όσο και για ό,τι γίνεται στην Ελλάδα.

Μας αξίζουν αυτά που παθαίνουμε;

Γιατί να μας α,ξίζουν; Οι άνθρωποι που γνωρίζω στην Ελλάδα εργάζονται πολλές ώρες, ταλαιπωρούνται στην κίνηση, βοηθούν οικονομικά παιδιά και εγγόνια… Καλό είναι να κάνουμε την αυτοκριτική μας, αλλά δεν νομίζω πως η Ελλάδα είναι η χώρα των Λωτοφάγων. Χωρίς αμφιβολία, δεν υπάρχει κοινωνική συνείδηση. Ο καθένας κοιτάζει τον εαυτό του, αλλά υπάρχουν πραγματικοί ιστορικοί λόγοι γι’ αυτό: ο εμφύλιος, η μεταπολεμική φτώχια, η δικτατορία. Δεν είναι φτηνές δικαιολογίες όλα αυτά, αλλά γεγονότα που έχουν σημαδέψει βαθιά την ελληνική ψυχή και θα χρειαστεί να περάσουν αρκετές γενιές για να αλλάξουν.

Νιώθετε πως εκπροσωπείτε την ελληνική ή την αγγλική λογοτεχνική «σκηνή»;

Αν πρέπει να μπω σε κάποιο ράφι, θα διάλεγα την ελληνική λογοτεχνία, αλλά ο τρόπος που γράφω είναι μάλλον αντανάκλαση του τρόπου ζωής μου, ενός ανθρώπου δηλαδή με το ένα πόδι στην Ελλάδα και το άλλο στην Αγγλία. Αυτό σημαίνει πως οι επιρροές μου είναι και από τις δυο κουλτούρες, αλλά δεν μπορώ να πω πως είμαι γνήσιος εκπρόσωπος της μιας ή της άλλης. Δεν είμαι ο μόνος. Η περίπτωσή μου, συγγραφέων δηλαδή που γράφουν σε μια γλώσσα που δεν είναι η μητρική τους, με ό,τι συνεπάγεται αυτό, θεματικά και πολιτιστικά, απαντά συχνά στην Ευρώπη και την Αμερική.

Έχετε κουραστεί να σας ρωτάνε διαρκώς για τη σχέση σας με την ελληνική και την αγγλική γλώσσα;

Καταλαβαίνω πως είναι εύλογη απορία, αλλά, αν το καλοσκεφτεί κανείς, δεν είναι παράξενο. Γράφω στα αγγλικά για τον ίδιο λόγο που μιλάω στα αγγλικά όποτε βγαίνω από το σπίτι ή απαντάω το τηλέφωνο: απλώς επειδή είναι η γλώσσα του τόπου όπου ζω. Την αγάπη μου για την ελληνική γλώσσα την ικανοποιώ μεταφράζοντας τα βιβλία μου ο ίδιος για την ελληνική έκδοση.

Η διαμονή σας στην Αγγλία σας βοήθησε να δείτε πιο αποστασιοποιημένα την ελληνική κοινωνία;

Είναι φανερό, άλλωστε, και από τα βιβλία σας πως οι χαρακτήρες που διαμορφώνετε θα μπορούσαν να έχουν μεγαλώσει οπουδήποτε… Ναι, σίγουρα, η γεωγραφική απόσταση από την Ελλάδα αναπόφευκτα σού προκαλεί με τον καιρό και μια συναισθηματική αποστασιοποίηση. Έτσι, οι απόψεις μου για πολλά ζητήματα -πατρίς, θρησκεία, οικογένεια κ.λπ.- έχουν αλλάξει πολύ από τότε που έφυγα από την Ελλάδα και δεν νομίζω πως αυτό έγινε λόγω ηλικίας. Εξάλλου, δεν ήμουν παιδί όταν έφυγα, είχα τελειώσει το πανεπιστήμιο. Όντας ξένος σε μια χώρα, άρχισε να με ενδιαφέρει ο κοινός παρονομαστής των ανθρώπων, οι συμπεριφορές δηλαδή που συναντάμε σε όλους τους λαούς άσχετα από τις ιδιαιτερότητες που έχει ο καθένας, και αυτό πέρασε και στα βιβλία μου.

Ο τόπος όπου εκτυλίσσονται οι ιστορίες σας είναι κυρίως η Μεσόγειος… Ωστόσο, αυτό που σας ενδιαφέρει είναι τελικά η οικουμενικότητα;

Ακριβώς. Η Μεσόγειος είναι ο καμβάς των ιστοριών μου επειδή αυτό το τοπίο μού είναι πιο οικείο, αλλά προσπαθώ να φτιάχνω χαρακτήρες που να μπορούν να ζήσουν οπουδήποτε στον κόσμο, δίχως η ιστορία που αφηγούμαι να χάνει κάτι από το νόημά της.

Τι σας ελκύει περισσότερο συγγραφικά, η ζωή στην Αγγλία ή την Πελοπόννησο; Τι είδους ιστορίες βγάζει το κάθε μέρος;

Και τα δύο τοπία έχουν συγγραφικό ενδιαφέρον, αλλά η καθημερινότητα του αγγλικού τοπίου με κάνει να το αποφεύγω στα βιβλία μου. Προτιμώ το εξωτικό, το απόμακρο, ένα τοπίο που να κεντρίζει τη φαντασία μου και την έμπνευση, γι’ αυτό τοποθετώ τις αφηγήσεις στη Μεσόγειο. Ίσως να αλλάξει αυτό στο μέλλον, δεν ξέρω. Έτσι κι αλλιώς, το δημιουργικό αποτέλεσμα είναι ένα ανακάτεμα και των δύο κόσμων που ζω.

Η επανέκδοση των βιβλίων σας είναι και μια ευκαιρία να ξαναδιαβάσετε κι εσείς το έργο σας; Σας πέρασε ποτέ από το μυαλό πως θα έπρεπε να είχατε γράψει κάτι διαφορετικά;

Ναι. Η επανέκδοση των τεσσάρων βιβλίων με διορθώσεις και μερικά νέα διηγήματα ήταν μια ευκαιρία για μένα να κάνω ένα διάλειμμα και να σκεφτώ τι θα ήθελα να κάνω στο μέλλον. Έχω πάντα αμφιβολίες για τις επιλογές που κάνω και εκ των υστέρων, κατά κανόνα, νιώθω πως δεν πέτυχα τον στόχο μου. Είναι λίγο μαρτύριο, αλλά έτσι γίνεται με το γράψιμο.

Έχετε σκεφθεί να ασχοληθείτε με άλλο κομμάτι της λογοτεχνίας, π.χ. με το θέατρο;

Ίσως, κάποια στιγμή. Το θέατρο μού αρέσει περισσότερο από τον κινηματογράφο πια, λόγω του διαλόγου και της οικονομίας της πλοκής. Τεχνικά είναι πολύ διαφορετικό από την πεζογραφία όμως, και θα είναι πολύ δύσκολο. Ακόμα και μεγάλοι πεζογράφοι, όπως ο Χέμινγουεϊ και ο Γκράχαμ Γριν, που προσπάθησαν κάποια στιγμή να κάνουν τη μετάβαση από το ένα είδος στο άλλο, ουσιαστικά απέτυχαν.

Νιώθετε «νέος και ταλαντούχος» συγγραφέας; Στην Ελλάδα έτσι σας αναφέρουν ακόμα, πάντως…

Δυστυχώς, δεν νιώθω ούτε πολύ νέος ούτε ταλαντούχος, αλλά καλύτερα να σε αναφέρουν έτσι αντί ως γέρο και ατάλαντο. Υποψιάζομαι πως θα έρθει κάποτε η μέρα που θα γίνει και το δεύτερο.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μαρκ Τουέιν, «Οι περιπέτειες του Χακ Φιν»

Το πίσω ράφι / Το μυθιστόρημα του Μαρκ Τουέιν που έθαψαν οι κριτικοί και το αποθέωσε ο Χέμινγουεϊ

Στις «Περιπέτειες του Χακ Φιν» ο Μαρκ Τουέιν έπλασε τον πιο ελεύθερο ήρωα της αμερικανικής λογοτεχνίας, που αρνήθηκε τους κανόνες της κοινωνίας του και ένωσε την τύχη του με έναν σκλάβο δραπέτη.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Ο Σάχης του Ιράν και η Αμερική που δεν μπορούσε να φανταστεί την ζωή χωρίς αυτόν

Βιβλίο / Ο Σάχης του Ιράν και η Αμερική που δεν μπορούσε να φανταστεί τη ζωή χωρίς αυτόν

Ένα νέο βιβλίο με τίτλο «Βασιλεύς των Βασιλέων», όπως αποκαλούσε τον εαυτό του ο Ρεζά Παχλαβί, εστιάζει στις διαδοχικές κυβερνήσεις των ΗΠΑ που «αποδέχτηκαν πρόθυμα τις φαντασιώσεις του, τόσο για τον εαυτό του όσο και για τη χώρα του».
THE LIFO TEAM
Γωγώ Ατζολετάκη: «Οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας δεν είναι “ληγμένα προϊόντα”»

Βιβλίο / Γωγώ Ατζολετάκη: «Οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας δεν είναι “ληγμένα προϊόντα”»

Σταρ Ελλάς στα νιάτα της, διακρίθηκε ως ηθοποιός, θιασάρχης, ραδιοφωνική παραγωγός, δοκιμάστηκε επίσης στη συγγραφή έχοντας κυκλοφορήσει μέχρι τώρα επτά βιβλία μαζί με το πρόσφατο «Η τρίτη άνοιξη» (εκδ. Επίμετρο), που έδωσε και το έναυσμα γι’ αυτήν τη συνέντευξη.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
O Δημήτρης Γκιώνης, οι ένδοξες μέρες της «Ελευθεροτυπίας» και το σημερινό μιντιακό σούπερ μάρκετ

Οι Αθηναίοι / O Δημήτρης Γκιώνης, οι ένδοξες μέρες της «Ελευθεροτυπίας» και το σημερινό μιντιακό σούπερ μάρκετ

Ο 81χρονος δημοσιογράφος και συγγραφέας που για δεκαετίες διηύθηνε τις πολιτιστικές σελίδες της Ελευθεροτυπίας, αφηγείται τη συναρπαστική καριέρα του στη LiFO
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Κλαίρη Μιτσοτάκη: «Η αξιοπρέπεια και η φιλία είναι τα θεμέλια της ζωής μας»

Βιβλίο / Κλαίρη Μιτσοτάκη: «Η αξιοπρέπεια και η φιλία είναι τα θεμέλια της ζωής μας»

Η σπουδαία μεταφράστρια, που έχει αφιερώσει μεγάλο μέρος της δουλειάς της στον Μαρσέλ Προυστ, μας ξεναγεί στον πολύπλοκο κόσμο του και εκφράζει τον θυμό της για την πανταχού παρούσα απάτη της εποχής μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η αλήθεια για τον «Συνταγματάρχη» Πάρκερ, τον διαβόητο μάνατζερ του Έλβις Πρίσλεϊ

Βιβλίο / Η αλήθεια για τον «Συνταγματάρχη» Πάρκερ, τον διαβόητο μάνατζερ του Έλβις Πρίσλεϊ

Ένα νέο βιβλίο με τίτλο «Ο Συνταγματάρχης και ο Βασιλιάς» εξερευνά τη συναρπαστική ζωή ενός ακούραστου κομπιναδόρου που προσπαθούσε απεγνωσμένα να ανακαλύψει εκ νέου τον εαυτό του.
THE LIFO TEAM
Γνώριζαν ή όχι οι Γερμανοί για τα εγκλήματα του Χίτλερ;

Βιβλίο / Γνώριζαν ή όχι οι Γερμανοί για τα εγκλήματα του Χίτλερ;

Πότε ακριβώς χάθηκε ο πόλεμος για τον Άξονα; Ποια ήταν η πιο σημαντική μάχη του πολέμου; Πόσο «συμμέτοχος» ήταν ο Γερμανικός λαός στο ολοκαύτωμα; Σ’ αυτά τα ερωτήματα επιχειρεί να απαντήσει μια νέα ογκώδης έκδοση με τίτλο «Η συνολική ιστορία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου».
THE LIFO TEAM
Αudiobooks: Αντί να διαβάσεις το νέο βιβλίο της Σάλι Ρούνεϊ, το ακούς

Βιβλίο / Αudiobooks: Αντί να διαβάσεις το νέο βιβλίο της Σάλι Ρούνεϊ, το ακούς

Είναι νωρίς να πούμε πως αυτά τα ηχητικά λογοτεχνικά αρχεία μπορούν να αντικαταστήσουν το βιβλίο. Είναι όμως μια υπέροχη λύση για όσους θέλουν να διαβάσουν αλλά δεν έχουν χρόνο ή έχουν μπλοκάρει με το κανονικό διάβασμα.
ΙΩΑΝΝΑ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ
«Στα τέσσερα»: Το πιο καυτό και αμφιλεγόμενο βιβλίο του φετινού καλοκαιριού

Βιβλίο / «Στα τέσσερα»: Το πιο καυτό και αμφιλεγόμενο βιβλίο του φετινού καλοκαιριού

«Κάποιες το λάτρεψαν, άλλες το σιχάθηκαν»: Το βιβλίο της Miranda July για την ερωτική περιπλάνηση μιας γυναίκας στη μέση ηλικία που χαρακτηρίστηκε ως «το πρώτο μεγάλο μυθιστόρημα για την περιεμμηνόπαυση», είναι η λογοτεχνική επιτυχία της χρονιάς.
THE LIFO TEAM
Πατρίτσια Χάισμιθ: «Ο κόσμος και τα μαρτίνι του είναι δικά μου!»

Βιβλίο / Πατρίτσια Χάισμιθ: «Ο κόσμος και τα μαρτίνι του είναι δικά μου!»

Τα πολυσυζητημένα ημερολόγια της Χάισμιθ αποκαλύπτουν κρυφές σκέψεις της συγγραφέως του «Ταλαντούχου κύριου Ρίπλεϊ», τους άγνωστους έρωτες και την εξάρτησή της από τη γραφή και το αλκοόλ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ