«Υπνοβάτες»: Μια παράσταση για τη διαρκή ακροβασία μας μεταξύ ζωής και θανάτου

«Υπνοβάτες»: Μια παράσταση για τη διαρκή ακροβασία μας μεταξύ ζωής και θανάτου Facebook Twitter
Τι είναι ο ύπνος, τι είναι ο θάνατος και γιατί τους ονομάσαμε αδέλφια; Μήπως είμαστε όλοι «υπνοβάτες»; Και, αν ναι, προς τα πού βαδίζουμε; Θα ξυπνήσουμε ποτέ; Φωτ.: Σταυρούλα Ντολοπούλου
0

Η σκηνή είναι γεμάτη από κρεβάτια νοσοκομείων, λευκά, σιδερένια, τόπος συνάντησης του ύπνου και του θανάτου, του παραληρήματος και των ονείρων, άλλοτε ποιητικών και άλλοτε εφιαλτικών.

Αυτό το ανησυχητικό σκηνικό επέλεξε η ομάδα Εν Δυνάμει για να μιλήσει μέσα από τη νέα της παράσταση, με τίτλο «Υπνοβάτες», στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, για τη διαρκή ακροβασία μας μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, μεταξύ ζωής και θανάτου.

Επιστημονικά, η υπνοβασία είναι ένα φαινόμενο μεταξύ ύπνου και εγρήγορσης, μια διαταραχή ύπνου άλλοτε ακίνδυνη και άλλοτε βίαιη, που εκφράζεται με επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές, απλές ή και σύνθετες, των οποίων η αυθεντικότητα συχνά αμφισβητείται. Οι υπνοβάτες συχνά θυμούνται ελάχιστα ή καθόλου το περιστατικό της υπνοβασίας, καθώς η συνείδησή τους έχει αλλάξει σε μια κατάσταση στην οποία είναι δύσκολο να ανακαλέσουν αναμνήσεις.

Σε αυτή την κατάσταση, στα βραδέα κύματα του ύπνου, που έχει αποτελέσει έμπνευση για τους δημιουργούς εδώ και αιώνες, καλούνται να μπουν νοερά οι θεατές.

Με τη λέξη «υπνοβάτης» να ενέχει μεταφορικά και θετική και αρνητική σημασία, στη σκηνή εκτυλίσσονται μαγικές ιστορίες ονείρων, επιθυμιών και μύχιων σκέψεων. 

Η ομάδα Εν Δυνάμει, υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση της Ελένης Δημοπούλου και σε σκηνοθεσία Ελένης Ευθυμίου, όπως και στα «Ερωτευμένα Άλογα», δημιουργεί για ακόμα μία φορά εικόνες και περιεχόμενο που έχουν τη δύναμη να μετατρέπουν το προσωπικό σε συλλογικό. Επιλέγει να θέσει ερωτήματα που συνήθως αποφεύγουμε. Τι είναι ο ύπνος, τι είναι ο θάνατος και γιατί τους ονομάσαμε αδέλφια; Πότε ανοίγουμε τα παράθυρά μας να αντικρίσουμε κατάματα τους φόβους αλλά και τις πιο βαθιές μας επιθυμίες; Μήπως είμαστε όλοι «υπνοβάτες»; Και, αν ναι, προς τα πού βαδίζουμε; Θα ξυπνήσουμε ποτέ;

«Υπνοβάτες»: Μια παράσταση για τη διαρκή ακροβασία μας μεταξύ ζωής και θανάτου Facebook Twitter
«Οι "Υπνοβάτες" γεννήθηκαν σαν ιδέα τη σκοτεινή περίοδο της πανδημίας. Στην ουσία πρόκειται για μια παράσταση που μιλά για το μεταίχμιο μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας αλλά και ζωής και θανάτου». Φωτ.: Σταυρούλα Ντολοπούλου

Με τη λέξη «υπνοβάτης» να ενέχει μεταφορικά και θετική και αρνητική σημασία, στη σκηνή εκτυλίσσονται μαγικές ιστορίες ονείρων, επιθυμιών και μύχιων σκέψεων. Από τη μια οι άνθρωποι των σύγχρονων κοινωνιών, αποξενωμένοι από τον εσωτερικό τους κόσμο, μονάχοι και μαραζωμένοι, τρέχουν διαρκώς σαν υπνωτισμένοι να προλάβουν μια ζωή που διαρκώς τελειώνει και δεν ζουν στο παρόν, από την άλλη, οι ήρωες και οι ηρωίδες της ιστορίας, οι ερμηνευτές της ομάδας Εν Δυνάμει, σαν «υπνοβάτες» εξακολουθούν να κάνουν όνειρα για μια κοινωνία αγάπης και ομορφιάς, όπου η ζωή εμπεριέχει μέσα της τον θάνατο οργανικά και οι άνθρωποι ζουν μαζί και μοιράζονται.

Στο θέατρο συναντώ τη σκηνοθέτιδα Ελένη Ευθυμίου, που μου αφηγείται την ιστορία της γέννησης των «Υπνοβατών». «Οι "Υπνοβάτες" γεννήθηκαν σαν ιδέα τη σκοτεινή περίοδο της πανδημίας. Στην ουσία πρόκειται για μια παράσταση που μιλά για το μεταίχμιο μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας αλλά και ζωής και θανάτου. Προέκυψε ως ανάγκη να μιλήσουμε για τον φόβο του θανάτου, κάτι που συχνά δεν εκφράζουμε, που αποτελεί ταμπού στον δυτικό κόσμο, αλλά και για τον υποσυνείδητο κόσμο των ονείρων, εκεί όπου δεν υπάρχει λογοκρισία και φανερώνονται γυμνές οι αλήθειες μας. Η σκέψη να ενώσουμε τις θεματικές του ύπνου και του θανάτου προέκυψε από τη γνώση ότι στην αρχαιότητα ο ύπνος και ο θάνατος συνδέονταν με αδελφική σχέση, οπότε σκεφτήκαμε ότι θα είχε ενδιαφέρον να ερευνήσουμε το δικό μας γιατί», λέει.

Η παράσταση έχει τη δομή του συνειρμού και του ονείρου. Με σύνθεση σπονδυλωτή, κάθε ιστορία και κάθε όνειρο των ηρώων έχει προέλθει μεν από αληθινή ιστορία, έχει όμως έντονα ποιητική επεξεργασία και δεν θυμίζει θέατρο ντοκιμαντέρ.

«Υπνοβάτες»: Μια παράσταση για τη διαρκή ακροβασία μας μεταξύ ζωής και θανάτου Facebook Twitter
«Η σκέψη να ενώσουμε τις θεματικές του ύπνου και του θανάτου προέκυψε από τη γνώση ότι στην αρχαιότητα ο ύπνος και ο θάνατος συνδέονταν με αδελφική σχέση, οπότε σκεφτήκαμε ότι θα είχε ενδιαφέρον να ερευνήσουμε το δικό μας γιατί». Φωτ.: Σταυρούλα Ντολοπούλου
«Υπνοβάτες»: Μια παράσταση για τη διαρκή ακροβασία μας μεταξύ ζωής και θανάτου Facebook Twitter
Φωτ.: Σταυρούλα Ντολοπούλου
«Υπνοβάτες»: Μια παράσταση για τη διαρκή ακροβασία μας μεταξύ ζωής και θανάτου Facebook Twitter
Φωτ.: Σταυρούλα Ντολοπούλου

Το ένα όνειρο διαδέχεται το άλλο μέσα από έντονη μουσική, ποιητικές εικόνες, κίνηση και τραγούδια. Ο θεατής βυθίζεται σε έναν κόσμο υποσυνείδητων σκέψεων που καθρεφτίζουν τα όνειρα και τους φόβους της κοινωνίας μας συνολικά πάνω στο ζήτημα του θανάτου και της επανένταξής του στη ζωή μας ως κάτι οργανικό, αλλά και ως κάτι που εμπεριέχει μέσα του τη γέννηση του νέου. 

Σε μια κοινωνία που εξελίσσεται ραγδαία και ατομικά, με τη ζωή να αποκτά αξία ή να τη χάνει αναπάντεχα και ανυπολόγιστα, η ιδέα του θανάτου εξετάζεται ξανά και ξανά, επηρεάζοντας και την ίδια τη δομή της κοινωνίας. Πόσο μας φέρνει η κατάσταση του ύπνου κοντά στον θάνατο και τι σημαίνει ο φόβος του θανάτου, η συνειδητή μας απομάκρυνση από την ιδέα του και η βαθιά επιθυμία να παρατείνουμε τη ζωή μας;

Ο θάνατος, ο ύπνος και τα όνειρα, ένα τρίπτυχο μυστηριώδες, παρουσιάζεται μπροστά μας. Δεν πρόκειται να πάρουμε καμιά απάντηση, όσο και αν αναρωτηθούμε, ίσως και καμία ανακούφιση. Αλλά μπορεί να αφεθούμε στους συνειρμούς, να απενοχοποιήσουμε τον φόβο που νιώθουμε, να τον ομολογήσουμε στον εαυτό μας, να συμφιλιωθούμε με τον θάνατο, βγάζοντάς τον από τις μύχιες, βασανιστικές μας σκέψεις, δίνοντάς του μια θέση στη ζωή μας.

Θα οδηγηθούμε μοιραία σε αυτόν, στο αναπόδραστο τέλος. Αλλά θα έχουμε κερδίσει φτάνοντας εκεί με μεγαλύτερη συμπόνια, αγάπη και παίρνοντας αγκαλιά την αδυναμία της ανθρώπινης φύσης μας.

«Υπνοβάτες»: Μια παράσταση για τη διαρκή ακροβασία μας μεταξύ ζωής και θανάτου Facebook Twitter
Φωτ.: Σταυρούλα Ντολοπούλου
«Υπνοβάτες»: Μια παράσταση για τη διαρκή ακροβασία μας μεταξύ ζωής και θανάτου Facebook Twitter
Φωτ.: Σταυρούλα Ντολοπούλου

Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση εδώ. 

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μπομπ Γουίλσον

Απώλειες / Μπομπ Γουίλσον (1941-2025): Το προκλητικό του σύμπαν ήταν ένα και μοναδικό

Μεγάλωσε σε μια κοινότητα όπου το θέατρο θεωρούνταν ανήθικο. Κι όμως, με το ριζοσπαστικό του έργο σφράγισε τη σύγχρονη τέχνη του 20ού αιώνα, σε παγκόσμιο επίπεδο. Υποκλίθηκε πολλές φορές στο αθηναϊκό κοινό – και εκείνο, κάθε φορά, του ανταπέδιδε την τιμή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Θέατρο / H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Ο «Οιδίποδας» του Γιάννη Χουβαρδά συνενώνει τον «Τύραννο» και τον «Επί Κολωνώ» σε μια παράσταση, παίρνοντας τη μορφή μιας πυρετώδους ανασκαφής στο πεδίο του ασυνείδητου - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Θέατρο / Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός προσπαθεί να παραμείνει συγκεντρωμένη μέχρι την κάθοδό της στο αργολικό θέατρο. Παρ’ όλα αυτά, βρήκε τον χρόνο να μας μιλήσει για τους γυναικείους ρόλους που τη συνδέουν με την Ελλάδα και για τη σημασία της σιωπής.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν: από το «La Distance» του Ροντρίγκες έως τη μεγάλη επιτυχία του Μπανούσι

Θέατρο / Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν

Οι θερμές κριτικές της «Liberation» και της «Le Monde» για το «ΜΑΜΙ» του Μπανούσι σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση είναι απλώς μια λεπτομέρεια μέσα στις απανωτές εκπλήξεις που έκρυβε το πιο γνωστό θεατρικό φεστιβάλ στον κόσμο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ