Τι κάνει η Φανί Αρντάν στην Αθήνα;

Τι κάνει η Φανί Αρντάν στην Αθήνα; Facebook Twitter
Η σταρ των εξήντα ταινιών, των τριάντα θεατρικών έργων, η μούσα του Τριφό, η πρωταγωνίστρια των Τζεφιρέλι και Πολάνσκι, η μοναδική «γυναίκα της διπλανής πόρτας», σκηνοθετεί για την Εθνική Λυρική Σκηνή τη «Λαίδη Μάκβεθ του Μτσενσκ» του Σοστακόβιτς. Φωτο: Audoin Desforges
0

Τον περασμένο Οκτώβριο συναντήθηκαν για πρώτη φορά σε μια μπρασερί στο Παρίσι. Ο Γιώργος Κουμεντάκης φιλοδοξούσε να της προτείνει να σκηνοθετήσει μια γαλλική όπερα κι η Φανί Αρντάν ήθελε να ακούσει από κοντά τι είχε να της πει ο συνθέτης που έχει αναλάβει την Εθνική Λυρική Σκηνή. Τελικά τίποτα από όσα είχαν στην «ατζέντα» τους κι οι δύο δεν συνέβη.

Όταν στο τραπέζι έπεσε το όνομα της Λαίδης Μάκβεθ του Μτσενσκ παραμέρισαν τα πάντα κι η κουβέντα άρχισε να στροβιλίζεται γύρω από μια μαραζωμένη ρωσική επαρχία, φαιδρούς πρωταγωνιστές, ασυγκράτητα πάθη και στυγερά εγκλήματα, πολιτικές ερμηνείες, υπαγορεύσεις και μια σεξουαλικά απελευθερωμένη ηρωίδα που αποτελεί πλέον ένα από τα αρχέτυπα του οπερατικού ρεπερτορίου.

Εννέα μήνες μετά, η Φανί Αρντάν όχι μόνο έχει δεχτεί να κατευθύνει σκηνοθετικά αυτό το πυρακτωμένο πλάσμα που δολοφονεί ό,τι μπορεί να βλάψει τον έρωτά της αλλά φλέγεται όταν μιλά για τη Λαίδη.

Τις προηγούμενες ημέρες η σταρ των εξήντα ταινιών, των τριάντα θεατρικών έργων, η μούσα του Τριφό, η πρωταγωνίστρια των Τζεφιρέλι και Πολάνσκι, η μοναδική «γυναίκα της διπλανής πόρτας» μπαινόβγαινε με τη δημιουργική της ομάδα στην Εθνική Λυρική Σκηνή και παρουσίαζε στον Γιώργο Κουμεντάκη πώς ακριβώς ονειρεύεται την παράσταση (θα κάνει πρεμιέρα στις 12 Μαΐου 2019 στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος).

«Η Λαίδη Μάκβεθ είναι το άγριο είδωλό μας, ατίθασο κι ελεύθερο. Πώς ζει το κομμάτι του εαυτού μας που αντιστέκεται στους νόμους, μέσα σε μια κοινωνία συμβατική και ομοιόμορφη; Το να αγαπάς τους εγκληματίες είναι ένα ρίσκο. Κι εγώ το παίρνω. Αγαπώ την Κατερίνα Ισμαήλοβα» γράφει η σκηνοθέτιδα για την ηρωίδα της σε ένα από τα πρώτα σημειώματα που έστειλε στην Λυρική.

Για την Εθνική Λυρική Σκηνή το απαιτητικό κι άλλοτε απαγορευμένο έργο του Σοστακόβιτς εντάσσεται σε μια σειρά προγραμματισμένων παραστάσεων με τα οποία ανιχνεύουν τη γυναικεία ψυχή (όπως η Γενούφα, η Λουτσία ντι Λαμερμούρ ή η Τραβιάτα που ακολουθούν την επόμενη σεζόν). Ενώ, για τη σπουδαία Γαλλίδα, η πρωταγωνίστρια της όπερας Κατερίνα Ισμαήλοβα είναι αρκετά φλογερή, ηδονική και βλάσφημη για να ασχοληθεί μαζί της.

«Η Λαίδη Μάκβεθ είναι το άγριο είδωλό μας, ατίθασο κι ελεύθερο. Πώς ζει το κομμάτι του εαυτού μας που αντιστέκεται στους νόμους, μέσα σε μια κοινωνία συμβατική και ομοιόμορφη; Το να αγαπάς τους εγκληματίες είναι ένα ρίσκο. Κι εγώ το παίρνω. Αγαπώ την Κατερίνα Ισμαήλοβα» γράφει η σκηνοθέτιδα για την ηρωίδα της σε ένα από τα πρώτα σημειώματα που έστειλε στην Λυρική.

«Δεν είναι μόνο ένας χαρακτήρας του Λέσκοφ, σε μια όπερα του Σοστακόβιτς, αλλά ένα πρόσωπο παρόν ακόμα και στη δική μας εποχή το οποίο, αν είμαστε προσεκτικοί, μπορούμε να συναντήσουμε. Αγαπώ αυτούς που δεν φοβούνται την ετυμηγορία, τις κυρώσεις της κοινωνίας, τα κόμματα, τις ομάδες, τη συλλογική σκέψη. Τους κοιτάζω που ζουν σε ένα τεντωμένο σύρμα, εύθραυστο ίσως, αλλά δονούμενο και πυρακτωμένο. Τρέμω τη στιγμή που θα πέσουν. Καταλαβαίνω ότι προτιμούν να πεθάνουν από το να καταστρέψουν το όνειρό τους. Δέχομαι ότι αποτελούν κίνδυνο για την κοινωνία των εμπόρων και των κερδών. Θαυμάζω το κόστος που είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν για να μείνουν ελεύθεροι και να ακολουθήσουν το πάθος τους».

Τι κάνει η Φανί Αρντάν στην Αθήνα; Facebook Twitter
Η Φανί Αρντάν όχι μόνο έχει δεχτεί να κατευθύνει σκηνοθετικά αυτό το πυρακτωμένο πλάσμα που δολοφονεί ό,τι μπορεί να βλάψει τον έρωτά της αλλά φλέγεται όταν μιλά για τη Λαίδη.

Βασισμένη σε νουβέλα του Νικολάι Λέσκοφ, η Λαίδη Μάκβεθ του Μτσενσκ ασχολείται με τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία, ενώ, την ίδια στιγμή, εξαιρετικά περίτεχνα ο Σοστακόβιτς «καρφώνει» θεσμούς όπως η εκκλησία και η αστυνομία.

Το έργο έγινε παγκοσμίως γνωστό όταν, το 1936, μετά από επίσκεψη του Στάλιν στην όπερα, η Πράβντα, επίσημο όργανο του κομμουνιστικού κόμματος, δημοσίευσε άρθρο με τίτλο «Σύγχυση αντί για μουσική» καθώς θεώρησε την σύνθεση χυδαία και μικροαστική. Αλλά κι ο Ιγκόρ Στραβίνσκι, μην αντέχοντας τόσο ρεαλισμό την είχε χαρακτηρίσει «θλιβερά επαρχιώτικη».

Ήταν σχεδόν αφόρητο να αντέξουν τη θετική στάση των δημιουργών απέναντι σε μια δολοφόνο πρωταγωνίστρια, την ερεθιστική απόδοση των ερωτικών σκηνών αλλά και την τόλμη του συνθέτη να «ανεβάσει στη σκηνή» τη βυθισμένη στην πλήξη ρωσική επαρχία.

Η όπερα απαγορεύτηκε στη Σοβιετική Ένωση και παρουσιάστηκε μονάχα μετά τον θάνατο του Στάλιν, το 1962 σε νέα εκδοχή (βεβαίως σήμερα το έργο παίζεται σχεδόν αποκλειστικά στην αρχική του μορφή).

Την παράσταση, που επιστρέφει στη Λυρική Σκηνή μετά από σχεδόν ένα τέταρτο του αιώνα, θα διευθύνει ο μαέστρος Βασίλης Χριστόπουλος (έχει επίσης συναντηθεί με τη Φ. Αρντάν στην Αθήνα), σε σκηνικά που ετοιμάζει ήδη -όπως μαρτυρούν οι μακέτες- ο διαπρεπής Γερμανός σκηνογράφος Τομπίας Χοάιζελ και κοστούμια που θα σχεδιάσει η σούπερ σταρ του Χόλιγουντ κι ενδυματολόγος των τεσσάρων Όσκαρ, Μιλένα Κανονέρο (Μπάρι Λίντον του Στ. Κιούμπρικ, Δρόμοι της φωτιάς του Χ. Χάντσον, Μαρία Αντουανέτα της Σ. Κόπολα και Ξενοδοχείο Grand Budapest του Γ. Αντερσον).

Τι κάνει η Φανί Αρντάν στην Αθήνα; Facebook Twitter
Τι κάνει η Φανί Αρντάν στην Αθήνα; Facebook Twitter
Τι κάνει η Φανί Αρντάν στην Αθήνα; Facebook Twitter
Ο σκηνογράφος Tobias Hoheisel έχει ήδη ετοιμάσει σε μακέτες μια πρώτη εκδοχή του σπιτιού της παράστασης.

«Κρατώ την ιστορία της Λαίδης σαν εικόνα, σαν δώρο που θέλω να σας προσφέρω. Είπα στον εαυτό μου: Δεν έχει σημασία η εποχή, η πολιτική. Δεν έχουν σημασία οι περιστάσεις, το πλαίσιο. Δεν έχουν σημασία οι νόμοι. Θα υπάρχουν πάντοτε αυτοί που υπακούουν και εκείνοι που διατάζουν, αυτός που οδηγεί κι εκείνος που ακολουθεί, αυτός που μπαίνει στη σειρά και εκείνος που θεωρεί το κάλεσμα της ζωής ισχυρότερο από οτιδήποτε άλλο. Κι έτσι, κρατώ τη Λαίδη Μάκβεθ στην περιοχή του Μτσενσκ, στην επαρχία της, στην αυτοκρατορία των τσάρων, στο περιβάλλον της, αυτό των εμπόρων», αναφέρει η Αρντάν για την επιλογή της εποχής.

Παρόντες στην προ ημερών συνάντηση των δύο επιτελείων ήταν τόσο ο σκηνογράφος (που έχει ετοιμάσει μια πρώτη εκδοχή του σπιτιού της παράστασης) αλλά και η Μιλένα Κανονέρο που δεν έχει φέρει ακόμα στην Αθήνα δείγμα της δουλειάς της καθώς η τελική μορφή αποφασίζεται τώρα.

Τι κάνει η Φανί Αρντάν στην Αθήνα; Facebook Twitter
«Κρατώ την ιστορία της Λαίδης σαν εικόνα, σαν δώρο που θέλω να σας προσφέρω».

Ο Γιώργος Κουμεντάκης, ωστόσο, επιμένει: «Με έναν μαγικό τρόπο η ομάδα αυτή ούτε ακολουθεί την εποχή του έργου, ούτε και το φέρνει στο σήμερα - όπως πολύ συχνά κάνουν οι άνθρωποι της όπερας. Ψάχνουν τη βαθιά της ουσία και δημιουργούν προσωπικούς χαρακτήρες στους οποίους διαγράφεται η ματιά τους. Για παράδειγμα, στο σπίτι της μακέτας δεν καταλαβαίνεις τα όριά του, είναι σε διάλογο με την φύση γύρω, σαν τις ζωές μας που κανείς δεν ξέρει αν το μέσα μας συμβαδίζει με όσα εξωτερικεύουμε».

Μεγάλη εκκρεμότητα τώρα πια παραμένει η ανεύρεση της γυναίκας που θα ερμηνεύσει την Κατερίνα Ισμαήλοβα. «Στην όπερα όλοι αναζητούν το τέλειο φωνητικό όργανο. Εγώ αντιθέτως θέλω να βρω την τέλεια γυναίκα», ξεκαθάρισε η Αρντάν στον Κουμεντάκη. «Θέλω την ηθοποιό που θα αποτυπώσει όλη την ηδονή, όχι την τραγουδίστρια που θα τα ερμηνεύσει όλα ολόσωστα...».

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η Μιλένα Κανονέρο είναι ο λόγος που λατρέψατε τα ρούχα σ' αυτές τις ταινίες

Μόδα & Στυλ / Η Μιλένα Κανονέρο είναι ο λόγος που λατρέψατε τα ρούχα σ' αυτές τις ταινίες

"Μαρία Αντουανέτα", "Νονός 3", "Μοιραίο Πάθος", "Πέρα από την Αφρική", "Ξενοδοχείο Grand Budapest", "Μπάρι Λίντον": αυτές είναι κάποιες από τις ταινίες, στις οποίες η κορυφαία ενδυματολόγος μεγαλούργησε
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Θόδωρος Τερζόπουλος: «Οι παραστατικές τέχνες πλάθονται μέσα από τα όνειρα, τις εμμονές και τις φαντασιώσεις»

Θέατρο / Θόδωρος Τερζόπουλος: «Οι παραστατικές τέχνες πλάθονται μέσα από τα όνειρα, τις εμμονές και τις φαντασιώσεις»

Οι παραστάσεις του έχουν ανέβει παντού, η μέθοδός του διδάσκεται σε πανεπιστήμια όλου του κόσμου και τώρα ο διεθνής σκηνοθέτης μας τιμάται με ένα μεγάλο αφιέρωμα στο έργο του στο Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο των Δελφών
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ερωτευμένος με τον Κρέοντα

Θέατρο / Ο Rasche αγάπησε τον Κρέοντα περισσότερο από την Αντιγόνη

«Η εκφορά του λόγου παραδίδεται αμαχητί σε μια άκρατη δραματικότητα, σε ένα υπερπαίξιμο, σε μια βεβιασμένη εμφατικότητα, σε έναν στόμφο παλιακό που θα νόμιζε κανείς πως έχει εξαλειφθεί πλέον. Η σοβαροφάνεια σε όλο το (γοερό) μεγαλείο της». Έτσι ξεκίνησε φέτος η Επίδαυρος.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στο ζόφο του πολέμου

Θέατρο / Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στον ζόφο του πολέμου

Σε μια περίοδο που ο πόλεμος αποτελεί βασικό συστατικό της καθημερινότητάς μας, μια παράσταση εξετάζει όσα μεσολαβούν μεταξύ γεγονότος και πληροφορίας και πώς διαμορφώνουν την τελική καταγραφή και την ιστορική μνήμη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ