Ο Άρης Μπινιάρης ξαναγράφει τον Προμηθέα με σύγχρονη ματιά και ραπ μουσική

Ο Προμηθέας με σύγχρονη ματιά και τον λυρισμό του ραπ Facebook Twitter
Ο Άρης Μπινιάρης και ο Άγνωστος Χειμώνας (Γιώργος Σιατίτσας). Φωτ.: Freddie F. /LiFO
0

Ο Άγνωστος Χειμώνας (Γιώργος Σιατίτσας) είναι από τα θρυλικά ονόματα του ελληνικού χιπ-χοπ, ράπερ χαμηλών τόνων εκτός σκηνής, με δυνατό κοινωνικό στίχο που όρισε την αστική ποίηση των προηγούμενων δύο δεκαετιών και εξακολουθεί να την ορίζει με τις σόλο δουλειές του, μέλος του συγκροτήματος Ψυχόδραμα 07 και παλαιότερο μέλος της χιπ-χοπ κολεκτίβας Hit & Rap Crew. Η επιλογή του Άρη Μπινιάρη να χρησιμοποιήσει τους στίχους του στη νέα του παράσταση που εμπνέεται από τον μύθο του Προμηθέα είναι ένα θεατρικό γεγονός που ανοίγει νέους ορίζοντες και βάζει την ποίηση των δρόμων στο ελληνικό θέατρο. Ο Προμηθέας είναι μια παράσταση που φέρνει τον ραπ στίχο επί σκηνής με έναν τρόπο ιδανικό, με ένα έργο που στήθηκε από την αρχή σε ένα αισθητικό πλαίσιο εντελώς δικό του. Στη συνάντηση με τον Άρη και τον Άγνωστο Χειμώνα μιλήσαμε για τη συνάντησή τους στον Προμηθέα και για το ελληνικό ραπ. Δυστυχώς, δεν μπορούν όλα να χωρέσουν σε 1.500 λέξεις.

«Ασχολήθηκα ξανά με τον Προμηθέα επειδή δεν μου είχε ολοκληρωθεί ως ιδέα μετά τον Προμηθέα Δεσμώτη που έκανα στην Επίδαυρο», λέει ο Άρης Μπινιάρης. «Συνέχισε να τρέχει μέσα μου όλη η φάση με τον μύθο και τα νοήματα που έχει. Επίσης, πάντα αναρωτιόμουν αν σχετίζεται και πόσο ο σημερινός θεατής με όλα αυτά τα μυθολογικά στοιχεία που ακούει στις παραστάσεις. Οπότε ήταν μια ανοιχτή εκκρεμότητα, μια ανάγκη που έχω να επιστρέψω στο αρχαίο δράμα, αλλά λίγο πιο ελεύθερα, λίγο πιο απλοποιημένα, χωρίς τα βάρη μιας επιδαύριας παραγωγής. Ήθελα να γίνει μια παράσταση σε κλειστό χώρο, να μπορούμε να κάνουμε πιο πειραματικά πράγματα, να πειράξουμε τον μύθο του Προμηθέα. Επειδή ακούω ραπ, και τα κομμάτια του Γιώργου, πάντα αναρωτιόμουν πόσο εύκολα, μέσω αυτών των κομματιών, μέσω των στίχων των παιδιών αυτών, μπορείς να αισθανθείς κάτι, να ταυτιστείς, ειδικά αν ανήκεις στην ίδια γενιά και έχεις τα ίδια βιώματα. Αυτή η δυσκολία, από τη μια μεριά, με τα μυθολογικά στοιχεία που είναι μιας άλλης εποχής και από την άλλη με το πόσο προσβάσιμος γίνεται ο λόγος μέσα από τη ραπ μουσική μού έφεραν κάποια στιγμή την ιδέα να τα συνδυάσω. 

Η τραγωδία για μένα έχει μεγάλη σχέση με το ραπ. Είναι πολύ βασικό ότι και οι αρχαίοι τραγικοί χρησιμοποιούσαν τη γλώσσα μουσικά. Δηλαδή, δεν τους ενδιέφερε τόσο η εγκεφαλική πρόσληψη του νοήματος, όσο να εκλάβει ο θεατής τον κραδασμό, τον παλμό των λέξεων. 

Και στον Προμηθέα Δεσμώτη στην Επίδαυρο είχα χρησιμοποιήσει αποσπάσματα από Απολλόδωρο, Ησίοδο και Σόλωνα, αλλά τώρα είχα την ανάγκη να γίνει μια προσέγγιση πιο αστική. Και κάποια στιγμή, ακούγοντας τα κομμάτια του Γιώργου κυρίως από τους τρεις πρώτους δίσκους, σκέφτηκα ότι οι στίχοι του θα μπορούσαν να είναι σαν μονόλογοι του Προμηθέα και αποφάσισα να παίξω με αυτούς. Οπότε, πήρα τους στίχους, αφαίρεσα τη μουσική και τους είδα ως κείμενο. Μετακινώντας λίγο τη ρίμα ώστε να είναι λίγο πιο πεζός ο λόγος, αποκαλύφθηκε κάτι πάρα πολύ ωραίο. Έχει γίνει στην ουσία μια ελαφριά απόδοση, οι στίχοι όμως είναι του Γιώργου. Κι όταν ξεκίνησα να δουλεύω με τους στίχους, άρχισε να δημιουργείται η ανάγκη να χτιστούν κι άλλοι ρόλοι, να μην είναι μονόλογος, και σιγά σιγά άρχισα να γράφω το κείμενο. Έτσι, το έργο που προέκυψε είναι μια σύγχρονη προσέγγιση του μύθου του Προμηθέα, όχι του Προμηθέα Δεσμώτη του Αισχύλου, δεν είναι μια δουλειά πάνω στην τραγωδία, είναι ένα καινούργιο έργο. Το μόνο όνομα που ακούγεται από τον αρχαίο μύθο είναι ο Προμηθέας, δεν υπάρχει τίποτε άλλο.

Ο Προμηθέας με σύγχρονη ματιά και τον λυρισμό του ραπ Facebook Twitter
«Ασχολήθηκα ξανά με τον Προμηθέα επειδή δεν μου είχε ολοκληρωθεί ως ιδέα μετά τον Προμηθέα Δεσμώτη που έκανα στην Επίδαυρο», λέει ο Άρης Μπινιάρης. Σκηνή από την παράσταση Προμηθέας Δεσμώτης στην Επίδαυρο. Φωτ.: Πάτροκλος Σκαφίδας

Είμαστε η γενιά του λάθους που ψάχνει παλμογράφο / Να δει γιατί φοβάται την καρδιά της σαν τον τάφο / Να σ’ αγαπάς λιγάκι πιο πολύ για να σε μάθω / Να φτύσω το ξυράφι που κρύβω κάτω απ’ τη γνάθο…

Όλο το έργο τοποθετείται στο λευκό κελί μιας φυλακής υψίστης ασφαλείας ενός απολυταρχικού καθεστώτος. Στο κελί αυτό υπάρχει μια ηλεκτρική καρέκλα κι εμείς παρακολουθούμε τη στιγμή που ο Προμηθέας μπαίνει μέσα και διάφορα πρόσωπα της εξουσίας που μπορείς όντως να βρεις σε μια φυλακή, ένας εισαγγελέας, μια ψυχίατρος, μια συγκρατούμενη, προσπαθούν να τον πείσουν να αποκηρύξει τις εξεγέρσεις που έχει κάνει εναντίον του καθεστώτος. Αυτός αρνείται να το κάνει και στο τέλος ενεργοποιείται η ποινή, η οποία είναι το αντίστοιχο της πτώσης στα Τάρταρα. Πάει δηλαδή στην ηλεκτρική καρέκλα που μπορείς να πεις ότι είναι ο Καύκασος. Μπορεί οι ρόλοι να έχουν μια αντιστοιχία με το Κράτος και τη Βία που υπάρχουν και στον αρχαίο μύθο, αλλά στην ουσία είναι ένα νέο έργο, δεν υπάρχουν καθόλου κομμάτια του αρχαίου κειμένου.

Με τον Άγνωστο Χειμώνα γνωριστήκαμε τώρα με αφορμή το πρότζεκτ, αλλά τον ακούω πολλά χρόνια, από πολύ παλιά, από τότε που βγάζανε κομμάτια ως Ψυχόδραμα. Πάντα με συγκινούσε, και επειδή ανήκουμε στην ίδια γενιά, θεωρώ ότι ακουμπάει πολύ βαθιά μέσα μου αυτό που περιγράφει στα κομμάτια. Τον ξέρω αυτόν τον κόσμο που ανοίγεται, στις αντίστοιχες γειτονιές έχω περπατήσει κι εγώ, υπάρχουν τα βιώματα της δικής μου της γενιάς. Στα κομμάτια του διαχειρίζεται πάρα πολύ δύο συναισθήματα που τα έχουμε και στο έργο, την οργή και τη θλίψη. Θεωρώ ότι ως γνήσια τέκνα της Μεταπολίτευσης αυτά τα έχουμε νιώσει, την υπαρξιακή αγωνία, τη μοναξιά, και ξέρουμε πολύ καλά να τις αφηγηθούμε. Πέρα από το κοινωνικό στοιχείο που έχει στα κομμάτια του, υπάρχει και κάτι πολύ πιο υπαρξιακό.

Ο Προμηθέας με σύγχρονη ματιά και τον λυρισμό του ραπ Facebook Twitter
Ο Προμηθέας στην παράσταση εκφράζει την αντίσταση σε ένα καθεστώς απολυταρχικό με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, που προσπαθεί να επιβάλει την αποδοχή των δεσμών με τρόπο καταπιεστικό.

Η τραγωδία για μένα έχει μεγάλη σχέση με το ραπ. Ένα πολύ βασικό ότι και οι αρχαίοι τραγικοί χρησιμοποιούσαν τη γλώσσα μουσικά. Δηλαδή, δεν τους ενδιέφερε τόσο η εγκεφαλική πρόσληψη του νοήματος, όσο να εκλάβει ο θεατής τον κραδασμό, τον παλμό των λέξεων. Έγραφαν μουσικά με έναν τρόπο, έκοβαν τις λέξεις, έδιναν σημασία στο flow, στοιχεία που υπάρχουν στη ραπ γραφή, έφτιαχναν λέξεις, έκαναν παρατονισμούς, ήταν ένα είδος πολύ λαϊκό που σχολίαζε την κοινωνία. Υπάρχουν πολλές ομοιότητες με το ραπ».

«Καταρχάς, έχει μεγάλη σχέση με την τραγωδία όσον αφορά την τεχνοτροπία και την αμεσότητα του λόγου, το ίδιο συμβαίνει και με το ρεμπέτικο, Φυσικά δεν άμεση η σχέση, αλλά μπορείς να βρεις κοινά στοιχεία», προσθέτει ο Άγνωστος Χειμώνας. 

«Θεατρικά τον Άρη τον γνώριζα, είχα ακούσει πράγματα που είχε κάνει, αλλά όταν με πήρε τηλέφωνο και μου παρουσίασε ένα μέρος από αυτό που είχε το μυαλό του έμεινα άναυδος. Κι αυτό το λέω γιατί δύσκολα δίνω στίχους μου. Επειδή είναι πολύ προσωπικοί, πολύ βιωματικοί, δεν θα τους έδινα αν ήταν να αποδοθούν με λίγο ή πολύ διαφορετικό τρόπο. Αυτό που μου περιέγραψε ο Άρης ήταν πάρα πολύ δυνατό και περιμένω με ανυπομονησία να δω την παράσταση».

«Ένας άλλος λόγος που πήγα στους στίχους του Γιώργου είναι ότι επειδή το έργο στην ουσία κάνει ένα σχόλιο σε απολυταρχικές συμπεριφορές και στους τρόπους της εξουσίας οποιασδήποτε μορφής. Ο τρόπος με τον οποίο επιχειρείται η μεταστροφή του Προμηθέα, όλα όσα απλώνονται μέσα στο έργο ως νοήματα είναι ένα σχόλιο στις διάφορες μορφές της απολυταρχίας, σε οτιδήποτε μπορεί να αποτελεί καθεστώς και να σε φυλακίσει, να σου βάλει δεσμά. Διαχειριζόμαστε αρχετυπικές έννοιες και σύμβολα, οπότε μέσα σε αυτό το ψυχρό κλίμα που έχουμε φτιάξει στην παράσταση έρχονται οι στίχοι του Γιώργου φέρνοντας έναν αέρα υπαρξιακό, πολύ ωραίο, που ξεπλένει συναισθηματικά όλο αυτό και το φωτίζει, γιατί εκδραματίζει το συναίσθημα της θλίψης, της μοναξιάς, την υπαρξιακή αγωνία που η γενιά μου έχει ζήσει πολύ βαθιά στο πετσί της, και συνεχίζει να τη ζει προφανώς» εξηγεί ο Άρης. 

Ο Προμηθέας με σύγχρονη ματιά και τον λυρισμό του ραπ Facebook Twitter
Στην παράσταση ακούγονται μόνο οι στίχοι του Άγνωστου Χειμώνα, η μουσική είναι πρωτότυπη, έχει όμως και στοιχεία drill.

«Ο Προμηθέας στην παράσταση εκφράζει την αντίσταση σε ένα καθεστώς απολυταρχικό με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, που προσπαθεί να επιβάλει την αποδοχή των δεσμών με τρόπο καταπιεστικό. Αυτό διαχειριζόμαστε στο έργο, τη φυλάκισή σου, οτιδήποτε σημαίνει αυτό, την καθήλωσή σου σε ένα σημείο, είτε είναι ο Καύκασος είτε η ηλεκτρική καρέκλα, η δουλειά σου, μια σχέση, η οικογένειά σου. Οπότε ο Προμηθέας λέει κάποια στιγμή “εδώ πρέπει να μπει ένα όριο, δεν θα εξαφανιστώ ούτε θα δεχτώ την κατάσταση της καθήλωσης, του περιορισμού, που θέλει να με εξαφανίσει γιατί θεωρεί ότι είμαι ελαττωματικός”.

Αυτό που νιώθω είναι περίεργο κι έχει χρώμα άσπρο / Αγκάθια πάνω έχουν οι συλλαβές πώς να σου το εκφράσω / Πώς να σου το πω, πώς να το κοιτάξω, πώς να το ηρεμήσω, πες μου / Πώς να το δαμάσω, πώς να το νικήσω, πώς, λέω να το θαυμάσω / Λέω να το κοιμίσω να το προσπεράσω… / Φως να το γεμίσω, το κενό μου να το σπάσω / Φέρτε βαριοπούλες, φέρτε και βενζίνη να το κάψω… / Περάσαν χρόνια δύσκολα σ’ αυτόν τον άσπρο τόπο / Τη ζωή μου θυμάμαι γρήγορα περνάει από έναν κρότο / Κόβω με σπαθί… δεν λύνω πια τον κόμπο.

Στην παράσταση ακούγονται μόνο οι στίχοι του Άγνωστου Χειμώνα, η μουσική είναι πρωτότυπη, έχει όμως και στοιχεία drill. Είναι η πρώτη φορά που χρησιμοποιώ το στοιχείο της μάσκας που είναι ένας άλλος κόσμος, ένας άλλος τρόπος, έχει άλλους θεατρικούς κώδικες, είναι άλλη τεχνοτροπία. Έχει έντονα το στοιχείο της μουσικής, υπάρχει η εικαστικότητα του σκηνικού χώρου, η παράσταση συμβαίνει στον δικό μου κόσμο».

— Γιώργο, μετά από αυτήν τη συνεργασία, σκέφτεσαι να κάνεις κάτι από την αρχή για το θέατρο;
«Η αλήθεια είναι ότι αυτή η συνεργασία μού άνοιξε έναν δρόμο που δεν τον είχα σκεφτεί. Ήμουν γενικά επιφυλακτικός με το θέατρο και θα ήταν πολύ ωραίο να κάνουμε κάτι μαζί με τον Άρη, από το μηδέν. Δεν θα έδινα εύκολα στίχους μου σε κάποιον, με τον Άρη αυτό που συνάντησα ήταν πολύ ιδιαίτερο, αναγνώρισα ότι ένιωσε πολύ βαθιά τους στίχους μου και όπως μου τους παρουσίασε ένιωσα ότι τους έχει βιώσει από μια δική του οπτική γωνία, που είναι και το σημαντικότερο. Ευχαρίστως θα το έκανα, η συνέχεια δεν ξέρεις ποτέ ποια θα είναι. Θα μπορούσαν να γίνουν πράγματα χωρίς ταμπέλες και χωρίς κολλήματα…»

Γιατί γράφω απ’ την καρδιά μου / Η νύχτα να φύγει πίσω απ’ τον καπνό / Γιατί καίνε τα σωθικά μου / Ο πάγος να λιώσει, να γίνει νερό…

Ο Προμηθέας με σύγχρονη ματιά και τον λυρισμό του ραπ Facebook Twitter
Ο τρόπος με τον οποίο επιχειρείται η μεταστροφή του Προμηθέα είναι ένα σχόλιο στις διάφορες μορφές της απολυταρχίας.
Ο Προμηθέας με σύγχρονη ματιά και τον λυρισμό του ραπ Facebook Twitter
Διαχειριζόμαστε αρχετυπικές έννοιες και σύμβολα, οπότε μέσα σε αυτό το ψυχρό κλίμα που έχουμε φτιάξει στην παράσταση έρχονται οι στίχοι του Γιώργου φέρνοντας έναν αέρα υπαρξιακό, πολύ ωραίο, που ξεπλένει συναισθηματικά όλο αυτό και το φωτίζει.

Βρείτε πληροφορίες για την παράσταση «Ο Προμηθέας» εδώ.

Το άρθρο δημοσιέυθηκε στην έντυπη LiFO

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΥΤΕΡΑ 25/04 ΕΧΕΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΤΕΙ-Παραμένει το «Θείο Τραγί» ό,τι σημαντικότερο έχει κάνει ο Άρης Μπινιάρης;

The Review / Παραμένει το «Θείο Τραγί» ό,τι σημαντικότερο έχει κάνει ο Άρης Μπινιάρης;

Ο Χρήστος Παρίδης και η δημοσιογράφος Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν για την παράσταση «Το Θείο Τραγί» του Άρη Μπινιάρη, το μεγάλο ενδιαφέρον που έχει προκύψει με την επετειακή της επανάληψη και την πορεία του σκηνοθέτη στο ελληνικό θέατρο έκτοτε.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ο Άρης Μπινιάρης είναι ο πιο συζητημένος νέος θεατρικός σκηνοθέτης των τελευταίων ετών

Απόψε πρεμιέρα στο Εθνικό το νέο έργο του / Ο Άρης Μπινιάρης είναι ο πιο συζητημένος νέος θεατρικός σκηνοθέτης των τελευταίων ετών

Γεννήθηκε στο Μαρούσι, ζει στα δυτικά προάστια. Δεν πήγε σε δραματική σχολή, αλλά σπούδασε στον δρόμο. Θεωρεί ότι χωρίς τους δαίμονές σου δεν έχεις ούτε τους αγγέλους.
M. HULOT

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Θέατρο / Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός προσπαθεί να παραμείνει συγκεντρωμένη μέχρι την κάθοδό της στο αργολικό θέατρο. Παρ’ όλα αυτά, βρήκε τον χρόνο να μας μιλήσει για τους γυναικείους ρόλους που τη συνδέουν με την Ελλάδα και για τη σημασία της σιωπής.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν: από το «La Distance» του Ροντρίγκες έως τη μεγάλη επιτυχία του Μπανούσι

Θέατρο / Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν

Οι θερμές κριτικές της «Liberation» και της «Le Monde» για το «ΜΑΜΙ» του Μπανούσι σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση είναι απλώς μια λεπτομέρεια μέσα στις απανωτές εκπλήξεις που έκρυβε το πιο γνωστό θεατρικό φεστιβάλ στον κόσμο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ