Τραγωδία και τεστοστερόνη: Τι κερδίζει, άραγε, όποιος φωνάξει πιο «αντρικά»;

Τραγωδία και τεστοστερόνη Facebook Twitter
Το γκόθικ στάιλινγκ εμπλουτίζεται εύστοχα από μια S&M εσάνς, με τα ατσαλάκωτα κοστούμια και τα λευκά πρόσωπα των εξουσιαστών να συνοδεύονται ανελλιπώς από αλυσίδες βασανιστηρίων και μάσκες «Χάνιμπαλ» για τους ακολούθους τους. Φωτο: Πάτροκλος Σκαφίδας
0

Δύο χιλιάδες χρόνια θα περιμένει μέχρις ότου ο ήλιος λιώσει την παγωνιά από τους κροτάφους του. Αλυσοδεμένος στην κορυφή ενός γυμνού βουνού, μόνος, ορθός, θεομίσητος, με το συκώτι του να σπαράζεται, το δέρμα του να φλέγεται, το βλέμμα του να σβήνει, τις αισθήσεις του να φυλλοροούν, τον λογισμό του να βουλιάζει, έχει ένα μόνο πέπλο να τον χωρίζει, σαν δίχτυ ασφαλείας, από την παράνοια: τις αναμνήσεις των ανθρώπων που τόσο ευεργέτησε και τόσο αγάπησε. 

Εκεί στα ψηλά καρφωμένος, σπασμένος, εγκαταλελειμμένος, μπορούμε να υποθέσουμε ότι ο Προμηθέας τα κατάλαβε όλα. Κατάλαβε ότι το άπειρο δεν είναι ποτέ αδρανές κι ότι αργά ή γρήγορα μας τυλίγει το μυστηριώδες τραγούδι του. Κατάλαβε ότι τα βήματα μιας ζωής που πλησιάζει την αλήθεια της, την ομορφιά της ή τον θεό της θα είναι πάντοτε διστακτικά και οδυνηρά. Κατάλαβε ότι το αληθινό τραγικό της ζωής αρχίζει, όταν οι περιπέτειες, τα χτυπήματα και τα ουρλιαχτά έχουν κοπάσει. Το αληθινό τραγικό αρχίζει όταν ο θόρυβος του όχλου σταματά. 

Σκέφτηκε ν’ αγκαλιάσει σφιχτά τα βράχια μέχρις ότου γίνει ένα με αυτά. Ίσως τότε να μην τον ένοιαζε πια η αδιαφορία της βροχής. Ίσως τότε να τον ξεχνούσαν οι θεοί, να τον βαριόντουσαν οι αετοί, να τον ξέγραφε το Σύμπαν. Καθόλου δεν τον φόβιζε αυτό. Το μόνο που βασάνιζε τη σκέψη του ήταν εάν, και πότε, θα τον ξεχνούσαν οι άνθρωποι.   

Βρυχηθμοί, λεονταρισμοί και μία αμείωτη ένταση φωνής που συγχέεται με υποκριτικό πάθος: αυτά ήταν, δυστυχώς, τα βασικότερα υποκριτικά γνωρίσματα της βραδιάς, ειδικότερα όσον αφορούσε τις ανδρικές ερμηνείες, που έμοιαζαν απορροφημένες σε έναν άτυπο διαγωνισμό αρρενωπότητας και τεστοστερόνης. Τι κερδίζει, άραγε, όποιος φωνάξει πιο «αντρικά»; 

Τους έβλεπε συχνά, σχεδόν συνέχεια. Τους φανταζόταν να μαγειρεύουν, να τρώνε αχνιστούς ζωμούς, να χτίζουν σπίτια, να ξεθάβουν χαλκό κι ασήμι, να κάνουν θυσίες, να μελετούν τα σπλάχνα των ζώων, να ταξιδεύουν. Να ζούνε μια ζωή χωρίς φόβο. Χάρη σ’ εκείνον. 

Γιάννης Στάνκογλου Facebook Twitter
Στην ερμηνεία του Γιάννη Στάνκογλου ως Προμηθέα δεν βιώσαμε ούτε μια υποψία εσωτερικότητας και πειθούς. Δεν μπορέσαμε να κοιτάξουμε ούτε μια στιγμή μέσα στην ψυχή του. Φωτο: Πάτροκλος Σκαφίδας

Ήξερε, βέβαια, ότι η πρόοδος δεν καταργεί τον Χρόνο, παρόλο το μεγαλείο της. «Τώρα όσο πάει και σβήνει / η αμάντευτη και ιερή φωτιά / που μ’  είχεν αναρπάσει».¹ Τώρα, κουράστηκαν τα θύματα, κουράστηκαν και οι επαναστάτες: Πόσες φορές δεν έχουν δει τη βίαιη επανάληψη των πραγμάτων, τους τυράννους να γκρεμοτσακίζονται και άλλους, νέους, να παίρνουν τη θέση τους; 

Δύομισι χιλιάδες χρόνια μετά, η «αμάντευτη και ιερή φωτιά» τείνει να σβήσει. Ο κόσμος έχει ξαναπάρει την πραγματική, σκοτεινή όψη του. Ο Προμηθέας –αυτός που πολέμησε θεούς και δυνάστες με όλο του το είναι– βρίσκεται ακόμη αλυσοδεμένος. Ο αετός που του έτρωγε το συκώτι μάλλον αποκοιμήθηκε στους ήχους της μουσικής, λέει ο Κοτ. Οι θεοί δεν είναι πια θυμωμένοι. Η τραγωδία του «παράλογου αντάρτη» του Καμύ δείχνει να έχει ξεθυμάνει.

Οδεύουμε, αλήθεια, προς το τέλος; Έχει εκπνεύσει η ελπίδα της εξέγερσης ή μήπως στροβιλιζόμαστε ακόμα μέσα της, και το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να ενωθούμε με τις υπόγειες επαναστατικές ροές;

Ελεύθερος και δεσμώτης, ευεργέτης και βλάσφημος, προφήτης και μάρτυρας, ο Προμηθέας συνεχίζει να δίνει θάρρος στον Χορό των Ωκεανίδων όπως πρωτύτερα είχε εμψυχώσει τους ανθρώπους – μια δύναμη υψηλότερη από εμάς, η οποία παρεμβαίνει όποτε αρχίζουμε να διεκδικούμε τη μεγαλοσύνη μας και να υπερασπιζόμαστε την αυθεντικότητά μας. Ακαταμάχητη κίνηση, πέρα από την εξουσία του όποιου τυράννου. Και πώς να την αποτυπώσουμε σκηνικά; Πώς ν’ αποδώσουμε αυτόν τον φλογισμένο διάλογο που εκτυλίσσεται στο διηνεκές;

Ιωάννης Παπαζήσης Facebook Twitter
Ο Ιωάννης Παπαζήσης στον ρόλο του Ερμή. Φωτο: Πάτροκλος Σκαφίδας

Ο Άρης Μπινιάρης ανταποκρίθηκε στο απαιτητικό αυτό κάλεσμα με τον δικό του χαρακτηριστικό τρόπο. Δημιούργησε επί σκηνής ένα γυμνό, δυστοπικό σύμπαν, όπου όλα έχουν βαφτεί γκρίζα ή μαύρα.

Η εκκίνηση της δράσης μοιάζει να μας μεταφέρει στις παρυφές ενός άλλου Γκόθαμ Σίτι, εκεί όπου ο υπερήρωας Προμίθεους έχει αιχμαλωτιστεί σε μια ψηλή κολόνα-πύργο και οι εκπρόσωποι της διεφθαρμένης κρατικής εξουσίας τον επισκέπτονται ένας ένας επιδιώκοντας να εκμαιεύσουν το μυστικό του. Το γκόθικ στάιλινγκ εμπλουτίζεται εύστοχα από μια S&M εσάνς, με τα ατσαλάκωτα κοστούμια και τα λευκά πρόσωπα των εξουσιαστών να συνοδεύονται ανελλιπώς από αλυσίδες βασανιστηρίων και μάσκες «Χάνιμπαλ» για τους ακολούθους τους. 

Από τα πρώτα λεπτά καθίσταται φανερό ότι ο τόνος και ο ρυθμός της παράστασης θα εξελιχθούν μέσα σε κλίμα ιδιαίτερα πιεστικό και βίαιο. Προτού καν αρχίσει το οτιδήποτε, η κορύφωση έχει σχεδόν επιτευχθεί για τους συμμετέχοντες.

Εμείς, με τη σειρά μας, χωρίς καθόλου foreplay, καλούμαστε να συντονιστούμε στα βιαστικά με τους ηθοποιούς, που βρίσκονται ήδη σε τρομερή υπερδιέγερση εκφέροντας κάθε φράση λες και θα είναι η τελευταία τους. 

Προσφέρει μια ίντριγκα όλο αυτό, να σε γραπώνουν ξαφνικά από τον λαιμό και να σου λένε «παίξε», οπότε αποδεχθήκαμε την πρόσκληση για μια συνεύρεση με όρους θρίλερ, πιστεύοντας ότι και το είδος αυτό έχει την αξία του.

Προμηθέας Χορός Facebook Twitter
Επιδιώκοντας να δραπετεύσουν από αυτόν τον ασφυκτικό κλοιό, οι νεαρές γυναίκες του Χορού κινήθηκαν δυναμικά και ομόπνοα. Φωτο: Πάτροκλος Σκαφίδας

Παρά την περιπετειώδη διάθεσή μας, όμως, η ικανοποίηση διαρκώς διέφευγε, δίνοντας τη θέση της στην ολοένα αυξανόμενη δυσφορία. Καπνοί, φώτα-αχτίνες, μουσική στη διαπασών, άνδρες που διαγωνίζονται ποιος θα φωνάξει περισσότερο, όλα αυτά δεν συνιστούν συνήθως μια πραγματικά διεγερτική εμπειρία αλλά ένα θορυβώδες, επιδεικτικό σόου. 

Ο επαναστατημένος άνθρωπος δεν είναι ένα λιοντάρι που βρυχάται ανοήτως∙ ο επαναστατημένος άνθρωπος, γράφει ο Καμύ, είναι ένας άνθρωπος που λέει «όχι». Και το «όχι» αυτό αναδύεται από τα βάθη της ύπαρξής του.

Στην ερμηνεία του Γιάννη Στάνκογλου ως Προμηθέα δεν βιώσαμε ούτε μια υποψία εσωτερικότητας και πειθούς. Δεν μπορέσαμε να κοιτάξουμε ούτε μια στιγμή μέσα στην ψυχή του. Ο αδιάκοπος μελοδραματισμός του, κατευθυνόμενος πότε προς το παράπονο και πότε προς το bravado, μάς έσπρωχνε ανελλιπώς μακριά – ακόμη περισσότερο όταν συνδυαζόταν με τους ποντιακούς τριγμούς και στεναγμούς του βιολοντσέλου, που ξεσπούσε τονίζοντας υπερεμφατικά το νόημα των φράσεων-κλειδιών («πονάω γιατί συμπόνεσα»). 

Η απόπειρα εκβιασμού του συναισθήματος επιτυγχάνει πάντοτε το αντίθετο αποτέλεσμα. Βρυχηθμοί, λεονταρισμοί και μία αμείωτη ένταση φωνής που συγχέεται με υποκριτικό πάθος: αυτά ήταν, δυστυχώς, τα βασικότερα υποκριτικά γνωρίσματα της βραδιάς, ειδικότερα όσον αφορούσε τις ανδρικές ερμηνείες, που έμοιαζαν απορροφημένες σε έναν άτυπο διαγωνισμό αρρενωπότητας και τεστοστερόνης. Τι κερδίζει, άραγε, όποιος φωνάξει πιο «αντρικά»; 

Ηρώ Μπέζου Facebook Twitter
Η Ηρώ Μπέζου ερμήνευσε με αντίληψη κι ευαισθησία τον ρόλο της οιστρόπληχτης, καταδαγκωμένης και πανταχόθεν κυνηγημένης Ιούς. Φωτο: Πάτροκλος Σκαφίδας

Επιδιώκοντας να δραπετεύσουν από αυτόν τον ασφυκτικό κλοιό, οι νεαρές γυναίκες του Χορού κινήθηκαν δυναμικά και ομόπνοα. Υιοθετώντας, όμως –όπως όλοι άλλωστε– μία υπερβολικά ασθμαίνουσα εκφορά του λόγου, οδηγήθηκαν κι εκείνες σε αλλεπάλληλες εξάψεις και εξάρσεις συναισθηματισμού.

Εγκλωβισμένη στα ψιλόλιγνα, σαν οστά, ξυλοπόδαρά της, η Ηρώ Μπέζου ερμήνευσε με αντίληψη κι ευαισθησία τον ρόλο της οιστρόπληχτης, καταδαγκωμένης και πανταχόθεν κυνηγημένης Ιούς, αποστέλλοντας μερικούς γνήσιους κυματισμούς συγκίνησης προς το μέρος μας.

Και φυσικά, σταθερός σύμμαχος και πηγή ανακούφισής μας καθ' όλη τη διάρκεια της βραδιάς, η γόνιμη, σαγηνευτική μετάφραση του Γιώργου Μπλάνα. 

1. Ο Τέλλος Άγρας μεταφράζει Ζαν Μωρεάς

Υ.Γ. Ανάμεσα στα βιβλία που χρησιμοποιήθηκαν για το παρόν κείμενο είναι: «Ο θησαυρός των ταπεινών» του Μωρίς Μέτερλινκ (Printa), η «Θεοφαγία» του Γιαν Κοτ (Εξάντας-Νήματα), και «Ο επαναστατημένος άνθρωπος» του Αλμπέρ Καμύ (Πατάκης).

Ο Προμηθέας Δεσμώτης, παρουσιάζεται από 30/8 έως και 26/9 σε Θέατρα της Αττικής:

30 Αυγούστου: Πετρούπολη, Θέατρο Πέτρας

1 Σεπτεμβρίου: Ηλιούπολη, Δημοτικό Θέατρο Άλσους Ηλιούπολης

5 Σεπτεμβρίου: Φάληρο, Faliro Summer Theater

7 Σεπτεμβρίου: Βύρωνας, Θέατρο Βράχων Μελίνα Μερκούρη

15 Σεπτεμβρίου: Βριλήσσια, Θέατρο Βριλησσίων Αλίκη Βουγιουκλάκη

16 Σεπτεμβρίου: Πειραιάς, Βεάκειο Δημοτικό Θέατρο

17, 18 Σεπτεμβρίου: Παπάγου, Κηποθέατρο Παπάγου

19, 20 Σεπτεμβρίου: Ηρώδειο, Ωδείο Ηρώδου του Αττικού

26 Σεπτεμβρίου: Λαύριο, Τεχνολογικό Πάρκο Λαυρίου

Συντελεστές

Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας

Σκηνοθεσία: Άρης Μπινιάρης

Μουσική Σύνθεση: Φώτης Σιώτας

Σκηνικά: Μαγδαληνή Αυγερινού

Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα

Σχεδιασμός φωτισμών: Αλέκος Αναστασίου

Επιμέλεια κίνησης - Χορογραφίες: Εύη Οικονόμου

Σύμβουλος δραματουργίας: Έλενα Τριανταφυλλοπούλου

Μετρική ανάλυση πρωτοτύπου: Καίτη Διαμαντάκου

Επιστημονική συνεργάτις: Κατερίνα Διακουμοπούλου

Βοηθός σκηνοθέτη: Δώρα Ξαγοράρη

Βοηθός σκηνογράφου: Ξένια Παπατριανταφύλλου

Βοηθός ενδυματολόγου: Αλέξανδρος Γαρνάβος

Bοηθός φωτιστή: Ναυσικά Χριστοδουλάκου

Ειδικές κατασκευές – γλυπτική: Eργαστήριο Δήμητρα Καίσαρη

Επιμέλεια μακιγιάζ: Eύη Ζαφειροπούλου

Διεύθυνση Παραγωγής: Στέλλα Γιοβάνη

Οργάνωση και εκτέλεση παραγωγής: Βασιλεία Τάσκου

Διανομή: Γιάννης Στάνκογλου, Άρης Μπινιάρης, Κωνσταντίνος Γεωργαλής, Δαυίδ Μαλτέζε, Αλέκος Συσσοβίτης, Ηρώ Μπέζου, Ιωάννης Παπαζήσης

Χορός (Αλφαβητικά): Αντριάνα Ανδρέοβιτς, Δήμητρα Βήττα, Φιόνα Γεωργιάδη, Κατερίνα Δημάτη, Γρηγορία Μεθενίτη, Νάνσυ Μπούκλη, Δώρα Ξαγοράρη, Λεωνή Ξεροβάσιλα, Αλεξία Σαπρανίδου

Μουσικός επί σκηνής: Νίκος Παπαϊωάννου (Βιολοντσέλο, effects)

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

 Ο Σοφοκλής έγραψε με τον «Οιδίποδα» το πρώτο αστυνομικό θρίλερ της ανθρωπότητας/Ο «Οιδίποδας» είναι το πρώτο αστυνομικό θρίλερ της ανθρωπότητας

Θέατρο / Τόμας Οστερμάγερ: «Ο Οιδίποδας είναι το πρώτο αστυνομικό θρίλερ της ανθρωπότητας»

Ο κορυφαίος Ευρωπαίος σκηνοθέτης μετρά αντίστροφα τις μέρες για την παγκόσμια πρεμιέρα του στην Επίδαυρο και μας εξηγεί αποκλειστικά το πώς μια σύγχρονη γερμανική οικογένεια σπαράσσεται από την τραγωδία του κύκλου των Λαβδακιδών. 
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Sun & Sea

Θέατρο / Sun & Sea: Η όπερα–περφόρμανς που απέσπασε τον Χρυσό Λέοντα στην Μπιενάλε της Βενετίας έρχεται στην Αθήνα

H όπερα-περφόρμανς Ήλιος και θάλασσα των Λιθουανών Rugilė Barzdžiukaitė, Vaiva Grainytė και Lina Lapelytė, έχει εντυπωσιάσει κοινό και κριτικούς με τη χιουμοριστική και δραστική ταυτόχρονα, προσέγγιση των ζητημάτων που αφορούν το μέλλον του πλανήτη μας, όπως είναι η κλιματική αλλαγή και οι συνέπειες του ξέφρενου καταναλωτισμού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η βία και η μοναξιά της Θεσσαλονίκης σε μια παράσταση της Ρούλας Πατεράκη

Θέατρο / Η βία και η μοναξιά της Θεσσαλονίκης σε μια παράσταση της Ρούλας Πατεράκη

Αντλώντας ελεύθερα υλικό από τα «Χρονικά των αλώσεων της Θεσσαλονίκης» η νέα παράσταση της Πατεράκη δραματοποιεί τις αυτοβιογραφικές αφηγήσεις δύο ιερέων από τις ιστορικές αλώσεις της μητέρας πόλης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μπομπ Γουίλσον

Απώλειες / Μπομπ Γουίλσον (1941-2025): Το προκλητικό του σύμπαν ήταν ένα και μοναδικό

Μεγάλωσε σε μια κοινότητα όπου το θέατρο θεωρούνταν ανήθικο. Κι όμως, με το ριζοσπαστικό του έργο σφράγισε τη σύγχρονη τέχνη του 20ού αιώνα, σε παγκόσμιο επίπεδο. Υποκλίθηκε πολλές φορές στο αθηναϊκό κοινό – και εκείνο, κάθε φορά, του ανταπέδιδε την τιμή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Θέατρο / H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Ο «Οιδίποδας» του Γιάννη Χουβαρδά συνενώνει τον «Τύραννο» και τον «Επί Κολωνώ» σε μια παράσταση, παίρνοντας τη μορφή μιας πυρετώδους ανασκαφής στο πεδίο του ασυνείδητου - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Θέατρο / Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός προσπαθεί να παραμείνει συγκεντρωμένη μέχρι την κάθοδό της στο αργολικό θέατρο. Παρ’ όλα αυτά, βρήκε τον χρόνο να μας μιλήσει για τους γυναικείους ρόλους που τη συνδέουν με την Ελλάδα και για τη σημασία της σιωπής.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν: από το «La Distance» του Ροντρίγκες έως τη μεγάλη επιτυχία του Μπανούσι

Θέατρο / Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν

Οι θερμές κριτικές της «Liberation» και της «Le Monde» για το «ΜΑΜΙ» του Μπανούσι σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση είναι απλώς μια λεπτομέρεια μέσα στις απανωτές εκπλήξεις που έκρυβε το πιο γνωστό θεατρικό φεστιβάλ στον κόσμο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ