Λίγες ευτυχισμένες στιγμές στα Grey Gardens της Κάτιας Γκουλιώνη

Λίγες ευτυχισμένες στιγμές στα Grey Gardens της Κάτιας Γκουλιώνη Facebook Twitter
0

Η Κάτια Γκουλιώνη σκηνοθετεί την παράσταση «Ευτυχισμένες μέρες στους τεφρούς κήπους» στο Θέατρο 104. Μια παράσταση μέσα στην οποία συνδέει τις «Ευτυχισμένες μέρες» του Μπέκετ και το «Grey Gardens", το ντοκιμαντέρ των Αλμπερτ και Ντέιβιντ Μέιλς. Ενας λόφος στο έργο του Μπέκετ, ένα σπίτι στα Χάμπτονς στο ντοκιμαντέρ των Μέιλς, δυο νεκροί χώροι ή ιδρύματα ακαθόριστης χρήσης, μέσα στους οποίους τα πρόσωπα, οι ηρωίδες, στροβιλίζονται με όλη τη δραματική τους μεγαλοπρέπεια, στην ερημιά της ύπαρξης και στην απουσία του παρόντος χρόνου.

Συναντήσαμε την Κάτια Γκουλιώνη για να μας εξηγήσει την ιδέα της για την παράσταση:

"Ο συνδυασμός αυτών των δυο έργων προέκυψε από την ιδρυματοποίηση των ηρώων από επιλογή, την οποία είδα να υπάρχει. Βλέποντας το ντοκιμαντέρ των Μέιλς, σκέφτηκα αυτομάτως τον Μπέκετ. Οι ήρωες και των δυο έργων και στις ευτυχισμένες μέρες και στο Grey Gardens μοιάζουν άστεγοι στην ίδια τους τη στέγη".

Αυτή η επιλογή θα μπορούσε να είναι προσωπική;

Δεν ξέρω αν αυτή είναι μια προσωπική επιλογή των ηρώων και αυτό προσπαθώ να καταλάβω. Όλη αυτή δηλαδή η ακινησία είναι από επιλογή ή όχι. Δηλαδή στον Εξολοθρευτή Αγγελο του Μπουνιουέλ όλοι αυτοί οι αστοί δεν έχουν περιορισμό, αλλά δε βγαίνουν έξω. Το παράλογο που ζούμε σήμερα είναι ότι έχουμε ιδρυματοποιηθεί και προσπαθούμε να προσαρμοστούμε σε μια καινούργια ορολογία, η οποία πριν λίγα χρόνια ήταν άγνωστη σε εμάς. Όλο αυτό που συμβαίνει μας έχει φέρει σε μια ακινησία. Και ακόμα και η κινητικότητά μας είναι κάπως υποχρεωτική. Είμαστε και εμείς με ένα τρόπο εγκλωβισμένοι και αυτό δεν ξέρουμε αν είναι ακριβώς μια επιλογή μας.

Στην παράσταση πρωταγωνιστούν 9 γυναίκες. Πώς σχετίζονται;

Η παράσταση έχει τρεις δραματουργικούς άξονες. Υπάρχει το κείμενο του Μπέκετ, οι διάλογοι των ηρωίδων του Grey Gardens και τα προσωπικά βιώματα των ηθοποιών της παράστασης. Η νέα συνθήκη αφορά εννέα γυναίκες διαφορετικών ηλικιών. Συνεπώς εννέα διαφορετικές οπτικές και εννέα διαφορετικούς τρόπους διαχείρισης του κενού. Υπάρχει ένας άντρας που τις επισκέπτεται. Είναι ο Γουίλι αλλά και ο κηπουρός-ταχυδρόμος του Grey Gardens. Είναι ο μοναδικός τους σύνδεσμος με την εξωτερική πραγματικότητα.

Υπάρχει τόπος και χρόνος στην παράστασή σας;

Υπάρχει άχρονο παρόν και ακαθόριστος τόπος. Για το παρελθόν τους δεν ξέρουμε τίποτα. Συνυπάρχουν. Η δραματουργική διάρκεια της παράστασης είναι μια ολοκληρωμένη ημέρα. Από το πρωί που γεννιούνται-ξυπνούν μέχρι το βράδυ που κοιμούνται πεθαίνουν. Ανάλογα με την πορεία της ημέρας, το φως και την θερμοκρασία, επηρεάζονται και μεταλλάσσονται. Είναι μια ολόκληρη μέρα σαν μια ολόκληρη ζωή.

Θα μου περιγράψετε την ημέρα τους;

Καταπιάνονται με πολλές δραστηριότητες. Μπορεί να είναι και ασήμαντες. Δεν θα καταλάβουμε ποτέ αν είναι δικές τους σκέψεις ή εάν τους υπαγορεύονται. Αν το προσαρμόσω στη δική μας ζωή, πολλές φορές τυχαίνει και οι δραστηριότητές μας δεν ξέρουμε αν είναι δική μας κατάσταση ή μας υπαγορεύεται. Μπορούμε να το διαχωρίσουμε πολύ δύσκολα γιατί το έχουμε τόσο πολύ ενστερνιστεί κατά τη διάρκεια της ημέρας, ώστε να μη το καταλαβαίνουμε. Μπερδεύεται με τη δική μας επιλογή.

Διατηρείτε στην παράσταση τη σχέση των ηρωίδων με τα μικροπράγματα, τα αντικείμενα, που βλέπουμε και στον Μπέκετ και στο Grey Gardens;

Ναι βέβαια. Υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος αντικειμένων. Είναι σαν να κρατιούνται από τη ζωή, να εξαρτώνται από αυτά. Τα αγαπούν. Καθρεφτάκια, σημαιάκια, παλιά αποκόμματα, φωτογραφίες. Ένας υλικός κόσμος ο οποίος μπορεί να μην αξίζει τίποτα για εμάς, αλλά για εκείνες είναι ζωτικός. Ξέρετε, αυτοί οι άνθρωποι είναι μοναχικοί, αλλά έχουν ανάγκη να υπάρχει κάποιος άλλος δίπλα τους.

Υπάρχει μια σκέψη που έρχεται στο μυαλό σας ξανά και ξανά;

Με στοιχειώνει η σκέψη του τι κάνουν αυτοί οι άνθρωποι τα Χριστούγεννα.

__________

Η παράσταση κάνει πρεμιέρα στις 4 Νοεμβρίου.

Οι συντελεστές της παράστασης:

Κείμενο: Κάτια Γκουλιώνη, Νίκος Πάστρας, Άγγελος Φραντζής Σκηνοθεσία: Κάτια Γκουλιώνη Σκηνογραφία: Θοδωρής Προδρομίδης Κοστούμια: Κάτια Γκουλιώνη Σχεδιασμός φωτισμού: Σοφία Αδαμοπούλου Βοηθός σκηνοθέτη: Ξένια Καλαντζή Promo videos: Νίκος Πάστρας, Άγγελος Φραντζής Κατασκευή site: Δημήτρης Μαρλαγκούτσος

Ερμηνεύουν: Michele Valley, Λαρίσα Βέργου, Μαρία Εγγλεζάκη, Φωτεινή Καπελλάκη, Ρίτα Λυτού, Κατερίνα Μιχελή, Θανάσης Πετρόπουλος, Θάλεια Πρωτονοταρίου, Αρετή Σεϊνταρίδου, Αλεξάνδρα Χασάνι

______________

Τα teasers της παράστασης του Αγγελου Φραντζή και του Νίκου Πάστρα

*****

Θέατρο
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΕΠΕΞ ΧΛΟΗ ΟΜΠΟΛΕΝΣΚΙ: Σκηνογράφος-ενδυματολόγος του θεάτρου και της όπερας

Οι Αθηναίοι / Χλόη Ομπολένσκι: «Τι είναι ένα θεατρικό έργο; Οι δυνατότητες που δίνει στους ηθοποιούς»

Ξεκίνησε την καριέρα της ως βοηθός της Λίλα ντε Νόμπιλι, υπήρξε φίλη του Γιάννη Τσαρούχη, συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν και τον Λευτέρη Βογιατζή, δούλεψε με τον Φράνκο Τζεφιρέλι και, για περισσότερο από 20 χρόνια, με τον Πίτερ Μπρουκ. Η διεθνούς φήμης σκηνογράφος και ενδυματολόγος Χλόη Ομπολένσκι υπογράφει τα σκηνικά και τα κοστούμια στην «Τουραντότ» του Πουτσίνι και αφηγείται τη ζωή της στη LiFO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Φάουστ» του Άρη Μπινιάρη, ένα μιούζικαλ από την Κόλαση

Θέατρο / Φάουστ: Ένα μιούζικαλ από την κόλαση

«Ζήσε! Μας λέει ο θάνατος, ζήσε!», είναι το ρεφρέν του τραγουδιού που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, εν μέσω ομαδικών βακχικών περιπτύξεων – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Φάουστ» του Γκαίτε σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Θέατρο / Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Η μεγάλη προσωπικότητα του ευρωπαϊκού θεάτρου Αριάν Μνουσκίν επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών με το Θέατρο του Ήλιου για να μιλήσουν για τα τέρατα της Ιστορίας που παραμονεύουν πάντα και απειλούν τον ελεύθερο κόσμο. Με αφορμή την παράσταση που αποθεώνει τη σημασία του λαϊκού θεάτρου στην εποχή μας μοιραζόμαστε την ιστορία της ζωής και της τέχνης της, έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες, που υπηρετούν με πάθος την πρωτοπορία, την εγγύτητα που δημιουργεί η τέχνη και τη μεγαλειώδη ουτοπία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ Νίκος Χατζόπουλος

Νίκος Χατζόπουλος / «Αν σκέφτεσαι μόνο το ταμείο, κάποια στιγμή το ταμείο θα πάψει να σκέφτεται εσένα»

Ο Νίκος Χατζόπουλος έχει διανύσει μια μακρά πορεία ως ηθοποιός, σκηνοθέτης, μεταφραστής και δάσκαλος υποκριτικής. Μιλά στη LIFO για το πόσο έχει αλλάξει το θεατρικό τοπίο σήμερα, για τα πρόσφατα περιστατικά λογοκρισίας στην τέχνη, καθώς και για τις προσεχείς συνεργασίες του με τον Γιάννη Χουβαρδά και τον Ακύλλα Καραζήση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Χορός / Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Maguy Marin, Χρήστος Παπαδόπουλος, Damien Jalet, Omar Rajeh και άλλα εμβληματικά ονόματα του χορού πρωταγωνιστούν στις 20 παραστάσεις του φετινού προγράμματος του 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, που θα πραγματοποιηθεί από τις 18-27 Ιουλίου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Μια άλλη Θήβα»: Η πιο αθόρυβη επιτυχία της θεατρικής Αθήνας

The Review / «Μια άλλη Θήβα»: Η παράσταση-φαινόμενο που ξεπέρασε τους 100.000 θεατές

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την θεατρική παράσταση στο Θεάτρο του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, που διανύει πλέον την τρίτη της σεζόν σε γεμάτες αίθουσες. Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας της; Το ίδιο το έργο ή οι δύο πρωταγωνιστές, ο Θάνος Λέκκας και ο Δημήτρης Καπουράνης, που καθήλωσαν το κοινό;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Θέατρο / «Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Η Μαρία Πρωτόπαππα σκηνοθετεί την «Ανδρομάχη» στην Επίδαυρο, με άντρες ηθοποιούς στους γυναικείους ρόλους, εξερευνώντας τις πολιτικές και ηθικές διαστάσεις του έργου του Ευριπίδη. Η δημοκρατία, η ελευθερία, η ηθική και η ευθύνη ηγετών και πολιτών έρχονται σε πρώτο πλάνο σε μια πολιτική και κοινωνική τραγωδία με πολυδιάστατη δομή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Χρυσή Εποχή»

Αποστολή στο Νόβι Σαντ / Κωνσταντίνος Ρήγος: «Ήθελα ένα υπέροχο πάρτι όπου όλοι είναι ευτυχισμένοι»

Στη νέα παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου «Χρυσή Εποχή», μια συμπαραγωγή της ΕΛΣ με το Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου, εικόνες από μια καριέρα 35 ετών μεταμορφώνονται ‒μεταδίδοντας τον ηλεκτρισμό και την ενέργειά τους‒ σε ένα ολόχρυσο ξέφρενο πάρτι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Απόπειρες για τη ζωή της: Ψάχνοντας την αλήθεια για τις υπέροχες, βασανισμένες γυναίκες και τις τραγικές εμπειρίες τους

Θέατρο / Η βάρβαρη εποχή που ζούμε σε μια παράσταση

Ο Μάρτιν Κριμπ στο «Απόπειρες για της ζωή της» που ανεβαίνει στο Θέατρο Θησείον σκιαγραφεί έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ο πόλεμος, ο θάνατος, η καταπίεση, η τρομοκρατία, η φτώχεια, ο φασισμός, αλλά και ο έρωτας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
To νόημα τού να ανεβάζεις Πλάτωνα στην εποχή του ΤikTok

Άννα Κοκκίνου / To νόημα τού να ανεβάζεις το Συμπόσιο του Πλάτωνα στην εποχή του tinder

Η Άννα Κοκκίνου στη νέα της παράσταση αναμετριέται με το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα και τις πολλαπλές όψεις του Έρωτα. Εξηγεί στη LiFO για ποιον λόγο επέλεξε να ανεβάσει το αρχαίο φιλοσοφικό κείμενο, πώς το προσέγγισε δραματουργικά και κατά πόσο παραμένουν διαχρονικά τα νοήματά του.
M. HULOT
«Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Θέατρο / «Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Η παράσταση TERAΣ διερευνά τις queer ταυτότητες και τα οικογενειακά τραύματα, μέσω της εμπειρίας της αναγκαστικής μετανάστευσης. Μπορεί τελικά ένα μέλος της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας να ζήσει ελεύθερα σε ένα μικρό νησί;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Αντώνης Αντωνόπουλος από μικρός είχε μια έλξη για τα νεκροταφεία ή Όλα είναι θέατρο αρκεί να στρέψεις το βλέμμα σου πάνω τους ή Η παράσταση «Τελευταία επιθυμία» είναι ένα τηλεφώνημα από τον άλλο κόσμο

Θέατρο / «Ας απολαύσουμε τη ζωή, γιατί μας περιμένει το σκοτάδι»

Ο Αντώνης Αντωνόπουλος, στη νέα του παράσταση «Τελευταία Επιθυμία», δημιουργεί έναν χώρο όπου ο χρόνος για λίγο παγώνει, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να συναντήσουμε τους νεκρούς αγαπημένους μας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

Θέατρο / Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

«Δεν πηγαίνουμε ποτέ στη Μόσχα, όμως η επιθυμία γι’ αυτήν κυλάει διαρκώς μέσα μας» - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για τη sold-out παράσταση «Τρεις Αδελφές» του Τσέχοφ, σε σκηνοθεσία Μαρίας Μαγκανάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Θέμελης Γλυνάτσης: Ας ξεκινήσουμε με το να είμαστε πολύ πιο τολμηροί με τους ρόλους που δίνουμε στους νέους καλλιτέχνες, κι ας μην είναι τέλειοι

Θέατρο / Μια όπερα με πρωταγωνιστές παιδιά για πρώτη φορά στην Ελλάδα

Μεταξύ χειροποίητων σκηνικών και σκέψεων γύρω από τη θρησκεία και την εξουσία, «Ο Κατακλυσμός του Νώε» δεν είναι άλλη μια παιδική παράσταση, αλλά ανοίγει χώρο σε κάτι μεγαλύτερο: στη δυνατότητα τα παιδιά να γίνουν οι αυριανοί δημιουργοί, όχι απλώς οι θεατές.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ