Λίγες ευτυχισμένες στιγμές στα Grey Gardens της Κάτιας Γκουλιώνη

Λίγες ευτυχισμένες στιγμές στα Grey Gardens της Κάτιας Γκουλιώνη Facebook Twitter
0

Η Κάτια Γκουλιώνη σκηνοθετεί την παράσταση «Ευτυχισμένες μέρες στους τεφρούς κήπους» στο Θέατρο 104. Μια παράσταση μέσα στην οποία συνδέει τις «Ευτυχισμένες μέρες» του Μπέκετ και το «Grey Gardens", το ντοκιμαντέρ των Αλμπερτ και Ντέιβιντ Μέιλς. Ενας λόφος στο έργο του Μπέκετ, ένα σπίτι στα Χάμπτονς στο ντοκιμαντέρ των Μέιλς, δυο νεκροί χώροι ή ιδρύματα ακαθόριστης χρήσης, μέσα στους οποίους τα πρόσωπα, οι ηρωίδες, στροβιλίζονται με όλη τη δραματική τους μεγαλοπρέπεια, στην ερημιά της ύπαρξης και στην απουσία του παρόντος χρόνου.

Συναντήσαμε την Κάτια Γκουλιώνη για να μας εξηγήσει την ιδέα της για την παράσταση:

"Ο συνδυασμός αυτών των δυο έργων προέκυψε από την ιδρυματοποίηση των ηρώων από επιλογή, την οποία είδα να υπάρχει. Βλέποντας το ντοκιμαντέρ των Μέιλς, σκέφτηκα αυτομάτως τον Μπέκετ. Οι ήρωες και των δυο έργων και στις ευτυχισμένες μέρες και στο Grey Gardens μοιάζουν άστεγοι στην ίδια τους τη στέγη".

Αυτή η επιλογή θα μπορούσε να είναι προσωπική;

Δεν ξέρω αν αυτή είναι μια προσωπική επιλογή των ηρώων και αυτό προσπαθώ να καταλάβω. Όλη αυτή δηλαδή η ακινησία είναι από επιλογή ή όχι. Δηλαδή στον Εξολοθρευτή Αγγελο του Μπουνιουέλ όλοι αυτοί οι αστοί δεν έχουν περιορισμό, αλλά δε βγαίνουν έξω. Το παράλογο που ζούμε σήμερα είναι ότι έχουμε ιδρυματοποιηθεί και προσπαθούμε να προσαρμοστούμε σε μια καινούργια ορολογία, η οποία πριν λίγα χρόνια ήταν άγνωστη σε εμάς. Όλο αυτό που συμβαίνει μας έχει φέρει σε μια ακινησία. Και ακόμα και η κινητικότητά μας είναι κάπως υποχρεωτική. Είμαστε και εμείς με ένα τρόπο εγκλωβισμένοι και αυτό δεν ξέρουμε αν είναι ακριβώς μια επιλογή μας.

Στην παράσταση πρωταγωνιστούν 9 γυναίκες. Πώς σχετίζονται;

Η παράσταση έχει τρεις δραματουργικούς άξονες. Υπάρχει το κείμενο του Μπέκετ, οι διάλογοι των ηρωίδων του Grey Gardens και τα προσωπικά βιώματα των ηθοποιών της παράστασης. Η νέα συνθήκη αφορά εννέα γυναίκες διαφορετικών ηλικιών. Συνεπώς εννέα διαφορετικές οπτικές και εννέα διαφορετικούς τρόπους διαχείρισης του κενού. Υπάρχει ένας άντρας που τις επισκέπτεται. Είναι ο Γουίλι αλλά και ο κηπουρός-ταχυδρόμος του Grey Gardens. Είναι ο μοναδικός τους σύνδεσμος με την εξωτερική πραγματικότητα.

Υπάρχει τόπος και χρόνος στην παράστασή σας;

Υπάρχει άχρονο παρόν και ακαθόριστος τόπος. Για το παρελθόν τους δεν ξέρουμε τίποτα. Συνυπάρχουν. Η δραματουργική διάρκεια της παράστασης είναι μια ολοκληρωμένη ημέρα. Από το πρωί που γεννιούνται-ξυπνούν μέχρι το βράδυ που κοιμούνται πεθαίνουν. Ανάλογα με την πορεία της ημέρας, το φως και την θερμοκρασία, επηρεάζονται και μεταλλάσσονται. Είναι μια ολόκληρη μέρα σαν μια ολόκληρη ζωή.

Θα μου περιγράψετε την ημέρα τους;

Καταπιάνονται με πολλές δραστηριότητες. Μπορεί να είναι και ασήμαντες. Δεν θα καταλάβουμε ποτέ αν είναι δικές τους σκέψεις ή εάν τους υπαγορεύονται. Αν το προσαρμόσω στη δική μας ζωή, πολλές φορές τυχαίνει και οι δραστηριότητές μας δεν ξέρουμε αν είναι δική μας κατάσταση ή μας υπαγορεύεται. Μπορούμε να το διαχωρίσουμε πολύ δύσκολα γιατί το έχουμε τόσο πολύ ενστερνιστεί κατά τη διάρκεια της ημέρας, ώστε να μη το καταλαβαίνουμε. Μπερδεύεται με τη δική μας επιλογή.

Διατηρείτε στην παράσταση τη σχέση των ηρωίδων με τα μικροπράγματα, τα αντικείμενα, που βλέπουμε και στον Μπέκετ και στο Grey Gardens;

Ναι βέβαια. Υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος αντικειμένων. Είναι σαν να κρατιούνται από τη ζωή, να εξαρτώνται από αυτά. Τα αγαπούν. Καθρεφτάκια, σημαιάκια, παλιά αποκόμματα, φωτογραφίες. Ένας υλικός κόσμος ο οποίος μπορεί να μην αξίζει τίποτα για εμάς, αλλά για εκείνες είναι ζωτικός. Ξέρετε, αυτοί οι άνθρωποι είναι μοναχικοί, αλλά έχουν ανάγκη να υπάρχει κάποιος άλλος δίπλα τους.

Υπάρχει μια σκέψη που έρχεται στο μυαλό σας ξανά και ξανά;

Με στοιχειώνει η σκέψη του τι κάνουν αυτοί οι άνθρωποι τα Χριστούγεννα.

__________

Η παράσταση κάνει πρεμιέρα στις 4 Νοεμβρίου.

Οι συντελεστές της παράστασης:

Κείμενο: Κάτια Γκουλιώνη, Νίκος Πάστρας, Άγγελος Φραντζής Σκηνοθεσία: Κάτια Γκουλιώνη Σκηνογραφία: Θοδωρής Προδρομίδης Κοστούμια: Κάτια Γκουλιώνη Σχεδιασμός φωτισμού: Σοφία Αδαμοπούλου Βοηθός σκηνοθέτη: Ξένια Καλαντζή Promo videos: Νίκος Πάστρας, Άγγελος Φραντζής Κατασκευή site: Δημήτρης Μαρλαγκούτσος

Ερμηνεύουν: Michele Valley, Λαρίσα Βέργου, Μαρία Εγγλεζάκη, Φωτεινή Καπελλάκη, Ρίτα Λυτού, Κατερίνα Μιχελή, Θανάσης Πετρόπουλος, Θάλεια Πρωτονοταρίου, Αρετή Σεϊνταρίδου, Αλεξάνδρα Χασάνι

______________

Τα teasers της παράστασης του Αγγελου Φραντζή και του Νίκου Πάστρα

*****

Θέατρο
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Γιώργος Κοτσιφάκης

Χορός / Γιώργος Κοτσιφάκης: «Θέλω και στη ζωή να κάνω όσα συμβαίνουν στη σκηνή»

Του είπαν «δεν θα γίνει χορευτής με τίποτα» – σήμερα θεωρείται από τους καλύτερους χορευτές της Ευρώπης. Ξεκίνησε την καριέρα του συμμετέχοντας στο «2» του Δημήτρη Παπαϊωάννου, και σήμερα κάνει διεθνή περιοδεία με το «My fierce ignorant step».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο takis ξεκίνησε από το Κιάτο και έφτασε στα κορυφαία θέατρα του κόσμου

Θέατρο / Ο takis ξεκίνησε από το Κιάτο και έφτασε στα κορυφαία θέατρα του κόσμου

Έχει υπογράψει μερικά από τα πιο τολμηρά ανεβάσματα των τελευταίων ετών. Έφτασε στην πεντάδα υποψηφιοτήτων των Διεθνών Βραβείων Όπερας 2025. Ποιος είναι ο ταλαντούχος Έλληνας σκηνογράφος και ενδυματολόγος;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Απόστολος Βέττας: «Στο θέατρο οι πιστοί δηλώνουν την πίστη τους με το χειροκρότημα»

Βιβλίο / Απόστολος Βέττας: «Στο θέατρο οι πιστοί δηλώνουν την πίστη τους με το χειροκρότημα»

Ο σπουδαίος σκηνογράφος συγκέντρωσε την πολύτιμη σαραντάχρονη εμπειρία του σε ένα δίτομο λεξικό για τη σκηνογραφία, αναδεικνύοντάς την ως αυτόνομη τέχνη και καταγράφοντας την εξέλιξή της στο ελληνικό θέατρο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Γιάννης Τσουμαράκης: «Στον Οιδίποδα βρίσκουμε τον Έπσταϊν και τους βιασμούς παιδιών»

Θέατρο / Γιάννης Τσουμαράκης: «Στον Οιδίποδα βρίσκουμε τον Έπσταϊν και τους βιασμούς παιδιών»

Με το βραβείο Χορν στις αποσκευές του αλλά και την ερμηνεία του στο ρόλο του Πολυνείκη στον Οιδίποδα του Ρόμπερτ Άικ, ο νεαρός ηθοποιός βρίσκεται ήδη «στον καλό δρόμο». Βραβεία, σημαντικοί ρόλοι, το θέατρο σήμερα. Πώς τα βλέπει όλα αυτά;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Χρήστος Λούλης: «Ανήκω στη γενιά που δούλεψε σε ένα κακοποιητικό θέατρο»

Θέατρο / Χρήστος Λούλης: «Ανήκω στη γενιά που δούλεψε σε ένα κακοποιητικό θέατρο»

25 χρόνια πριν, συμμετείχε στην παράσταση «Καθαροί πια» που σκηνοθέτησε ο Λευτέρης Βογιατζής. Σήμερα επιστρέφει στο σκληρό έργο της Σάρα Κέιν, έχοντας διαγράψει μια πορεία γεμάτη πρωταγωνιστικούς ρόλους. Τι τον κρατά ακόμα στο θέατρο; Πώς άλλαξε η δουλειά του; Τι θυμάται από τους παλιούς δασκάλους; Πώς ερωτεύτηκε ξανά το θέατρο; Ο σπουδαίος ηθοποιός μιλά για όλα στη LiFO.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Στη Θεσσαλονίκη θα περάσεις τέλεια, όποιο κι αν είναι το vibe σου

Εικαστικά / Στη Θεσσαλονίκη θα περάσεις τέλεια, όποιο κι αν είναι το vibe σου

Από την έκθεση με τις φωτογραφίες της Φρίντα Κάλο μέχρι τις άπειρες συναυλίες: Αυτά τα 22 events αξίζουν την προσοχή σας στην αγαπημένη πόλη της Θεσσαλονίκης.
ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ, ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ & ΧΡΗΣΤΟ ΠΑΡΙΔΗ
Βαγγέλης Μουλαράς: «Θέλω ο κόσμος να ξεχνιέται κι εγώ να είμαι πιο αληθινός από ποτέ»

Θέατρο / Βαγγέλης Μουλαράς: «Θέλω ο κόσμος να ξεχνιέται»

Ο stand-up κωμικός μιλά για τη μετάβαση από το «Δέκα με τόνο» στη νέα του παράσταση, για την ελευθερία της σκηνής, για τις κόντρες της κοινότητας των κωμικών, για την «τυραννία του hook» στα social και για τον μύθο του cancel στην Ελλάδα.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Η Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους πιο ελεύθερη από ποτέ

Θέατρο / Η Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους πιο ελεύθερη από ποτέ

Κατήγγειλε δημόσια τη σεξουαλική παρενόχληση που υπέστη στο θέατρο, φέρνοντας στη Δικαιοσύνη την πιο πολύκροτη υπόθεση του ελληνικού MeToo. Σήμερα σκηνοθετεί και παίζει στο θέατρο, ενώ ο τηλεοπτικός της ρόλος διαφέρει πολύ απ' ό,τι έχει κάνει ως τώρα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Cleansed: Πώς μπορεί αυτό το έργο ακραίας βίας να μιλά για την αγάπη; 

Θέατρο / Ένα έργο ακραίας βίας. H Σάρα Κέιν έλεγε πως είναι μια ιστορία αγάπης

Το κοινό λιποθυμά ή φεύγει από τις αίθουσες. Οι κριτικοί διχάζονται για την αξία του. Στην Ελλάδα, φέτος, μετά το ανέβασμα του «Cleansed» το 2001 από τον Λευτέρη Βογιατζή, θα έχουμε την ευκαιρία να το δούμε ξανά σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά. Ποια είναι ιστορία του; Τι κρύβεται πίσω από την τόση βία;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ