Η Αγλαΐα Παππά επιστρέφει απόψε στο θέατρο, έναν χρόνο μετά το σοβαρό ατύχημα

Η Αγλαΐα Παππά επιστρέφει απόψε στο θέατρο, έναν χρόνο μετά το σοβαρό ατύχημα Facebook Twitter
Μέσα από την παράσταση αυτή θέλησα να βρω έναν τρόπο να εκμαιεύσω ιστορίες που υπάρχουν στο ασυνείδητο κάθε ανθρώπου. Όμως πιστεύω δεν υπάρχει λόγος να φοβόμαστε το σκοτάδι, ούτε να αποφεύγουμε το ερεβώδες εκείνο κομμάτι της ζωής που καθένας μας έχει μέσα του. Καλύτερα να ακουμπάμε τρυφερά αυτές τις επικίνδυνες περιοχές ώστε να γίνουν πιο ανώδυνες, πιο φιλικές. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
0

Την υπαρξιακή αγωνία που διατρέχει το σκοτεινό συγγραφικό σύμπαν του Πόε, τους βαθείς φιλοσοφικούς-κοινωνικούς προβληματισμούς που κρύβουν οι αλληγορικοί του εφιάλτες αλλά και τη λυτρωτική προοπτική της κατανόησης της ανθρώπινης φύσης σε όλο το μεγαλείο αλλά και τη μικρότητά της ταυτόχρονα επιχειρεί να αναδείξει μέσα από μια multimedia προσέγγιση η Λουίζα Κωστούλα στις δικές της «Παράξενες Ιστορίες».

Τον ρόλο του κύριου αφηγητή κρατά η Αγλαΐα Παππά στην πρώτη της σκηνική εμφάνιση μετά το περσινό τροχαίο, μια ακραία δοκιμασία, μια κατάσταση «μεταιχμιακή» σαν αυτή που βιώνουν οι μυθιστορηματικοί ήρωες του Αμερικανού συγγραφέα η οποία, εντούτοις, πυροδότησε μέσα της μια πρωτόγνωρη και για την ίδια δύναμη επιβίωσης, αυτή που συνιστά «το βασικότερο ανθρώπινο ένστικτο».

Το τροχαίο που μου συνέβη πέρσι τον Ιούλιο ήταν σίγουρα – και παραμένει - μια πολύ μεγάλη δοκιμασία σε σωματικό, ψυχικό και εγκεφαλικό επίπεδο. Μου έμαθε, όμως, και μου έδειξε στην πράξη ότι το ένστικτο επιβίωσης άπαξ και ενεργοποιηθεί σε τέτοιες καταστάσεις οριακές αποδεικνύεται πανίσχυρο. Τα ζώα, ξέρεις, όταν τραυματιστούν αποσύρονται σε κάποιο καταφύγιο ώσπου να γιάνουν. Βρήκα πολλές ομοιότητες στη δική μου συμπεριφορά με αυτή. Αφότου όμως επιβίωσα, δεν έχω δικαιολογία - είμαι υποχρεωμένη να αγωνιστώ με ό,τι μέσο διαθέτω!

Γι΄αυτό και πιστεύει ακράδαντα πως «δεν υπάρχει λόγος να φοβόμαστε το σκοτάδι, ούτε να το αποφεύγουμε το ερεβώδες εκείνο κομμάτι της ζωής που καθένας μας έχει μέσα του... καλύτερα ακουμπάμε τρυφερά αυτές τις επικίνδυνες περιοχές ώστε να γίνουν πιο ανώδυνες, πιο φιλικές». Ιδού τι είπαν σχετικά στο LIFO.gr:

Λουίζα Κωστούλα (Violet Louise), ηθοποιός, μουσικός και σκηνοθέτιδα

Η Αγλαΐα Παππά επιστρέφει απόψε στο θέατρο, έναν χρόνο μετά το σοβαρό ατύχημα Facebook Twitter
Έχω φαίνεται μία ασυνείδητη ροπή προς τις παράξενες ιστορίες ή τους δημιουργούς που αδικήθηκαν επειδή έτυχε να γεννηθούν σε "λάθος" εποχή. Ο Πόε προφανώς και ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Φωτο: Αλέξανδρος Ακρίβος

«Πρόκειται για μια multimedia παράσταση βασισμένη σε αποσπάσματα από διηγήματα, προσωπικές επιστολές και ποιήματα του Έντγκαρ Άλαν Πόε σε μία διαδραστική σχέση με τη μουσική, τον ήχο και την εικόνα. Η Αγλαΐα Παππά είναι ο κεντρικός αφηγητής, εγώ στήνω το οπτικοακουστικό και μουσικό περιβάλλον γύρω της που το χειρίζομαι live, ενώ σημειακά λειτουργώ και ως δεύτερος αφηγητής.

Δημιουργείται έτσι ένα εργαστήριο ήχου και εικόνας το οποίο επενεργεί στο μυαλό του βασικού αφηγητή, επαναφέροντας τις προσωπικές του μνήμες, τις οποίες και αφηγείται σα να ξεφυλλίζει το προσωπικό του ημερολόγιο. Σαν να κάνει μία αντίστροφη πορεία στον χρόνο λίγο προτού εγκαταλείψει την εγκόσμια ζωή για να ενωθεί με το Αιώνιο Ον.

Η παράσταση φέρει όλον αυτό τον αλλόκοτο, παράξενο, ονειρικό και σκοτεινό κόσμο του Πόε αλλά δεν βασίζεται στο γοτθικό στοιχείο ούτε σκηνογραφικά, ούτε στην απόδοση των κειμένων του συγγραφέα. Τα γραπτά αυτά τα αντιμετώπισα ως παραβολές προσπαθώντας να φέρω σε πρώτο επίπεδο όλο τον πλούτο των νοημάτων που υποκρύπτονται, να μη σταθώ δηλαδή μόνο στο στοιχείο του τρόμου. Ο τρόμος εξάλλου, όπως γράφει και ο ίδιος ο Πόε, είναι μέσα στην ανθρώπινη ψυχή άρα στον άνθρωπο, σ' αυτό το ατελές πλάσμα του Θεού βρίσκεται η ρίζα του καλού και του κακού επί της Γης.

Η Αγλαΐα Παππά επιστρέφει απόψε στο θέατρο, έναν χρόνο μετά το σοβαρό ατύχημα Facebook Twitter
Πρόκειται για μια multimedia παράσταση βασισμένη σε αποσπάσματα από διηγήματα, προσωπικές επιστολές και ποιήματα του Έντγκαρ Άλαν Πόε σε μία διαδραστική σχέση με τη μουσική, τον ήχο και την εικόνα. Φωτο: Βασίλης Κουντούρης (Studio19)

Έχω, φαίνεται, μία ασυνείδητη ροπή προς τις παράξενες ιστορίες ή τους δημιουργούς που αδικήθηκαν επειδή έτυχε να γεννηθούν σε "λάθος" εποχή. Ο Πόε προφανώς και ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Με συγκινούν οι άνθρωποι που παλεύουν και συγκρούονται με το κατεστημένο γιατί αυτοί δημιουργούν το καινούργιο, το πρωτοπόρο, το ρηξικέλευθο.

Το 2014 είχα κάνει μία παράσταση για τη ζωή της Ντέλια Ντέρμπισαϊρ, τα Υπόγεια του BBC. H Ντέλια υπήρξε σπουδαία συνθέτις ηλεκτρονικής μουσικής, αλλά δυστυχώς έζησε στις αρχές των '60s, όταν ακόμα ο ήχος αυτός ήταν παραγνωρισμένος. Η μουσική της διάνοια αναγνωρίστηκε μετά θάνατον. Έτσι και με τον Πόε – αν δεν υπήρχε ο Μποντλέρ που τον ανακάλυψε, το έργο του σπουδαίου αυτού συγγραφέα μπορεί να παρέμενε ακόμα στην αφάνεια.

Υπόψη ότι για να υλοποιηθεί αυτή η παράσταση, στήθηκε ένας ολόκληρος μηχανισμός ώστε να τρέξουν τα πρωτότυπα υλικά του ήχου και την εικόνας, αποτέλεσμα της μακράς και πολύτιμης συνεργασίας μου με το Studio 19. Με την Αγλαΐα Παππά είχαμε την ευτυχή συγκυρία να βρούμε αμέσως κοινούς κώδικες όταν είχαμε συναντηθεί παλιότερα σε μία multimedia εκδοχή των "Τρωάδων" στο Μουσείο Αρχαίας Ολυμπίας. Ένα ακόμα μεγάλο ευχαριστώ αξίζουν ο Σάκης Μπιρμπίλης για τους μαγικούς φωτισμούς, η Λίλιαν Ξυδιά για τα υπέροχα κοστούμια, η Σεβαστιάννα Αναγνωστοπούλου για τη βοήθεια της στις πρόβες, ο Άρης Παυλίδης και η Goodheart Productions».

Η Αγλαΐα Παππά επιστρέφει απόψε στο θέατρο, έναν χρόνο μετά το σοβαρό ατύχημα Facebook Twitter
Η Αγλαΐα Παππά είναι ο κεντρικός αφηγητής και η Λουίζα Κωστούλα (Violet Louise) στήνει το οπτικοακουστικό και μουσικό περιβάλλον γύρω της, ενώ σημειακά λειτουργεί και ως δεύτερος αφηγητής. Φωτο: Βασίλης Κουντούρης (Studio19)

Αγλαΐα Παππά, ηθοποιός

«Όχι, δεν είχα ασχοληθεί ξανά με το έργο του Πόε, ήταν οπότε μια πολύ ωραία συνάντηση αλλά και μια καλή ευκαιρία να βρεθώ κοντά σε έναν σπουδαίο συγγραφέα που τώρα ουσιαστικά ανακαλύπτω. Βρέθηκα, ξέρεις, σε μια πολύ συγγενική κατάσταση με αυτές που περιγράφει, ούσα τους προηγούμενους μήνες σε ένα μεταίχμιο λόγω του ατυχήματος που είχα.

Διαβάζοντας και μελετώντας τα κείμενα αυτά, ένιωσα πολύ μεγαλύτερη συγγένεια στην κατάσταση που είμαι τώρα από ό,τι εάν βρισκόμουν σε μια διαφορετική. Αγγίζουν μεταιχμιακές περιοχές του ανθρώπου χωρίς να μπαίνει απαραίτητα κάθε φορά ένα δίλημμα ζωής-θανάτου.

Έρχονται ξέρεις μέσα στη ζωή στιγμές που διακυβεύονται οι συνισταμένες ύπαρξης, η έννοια του χρόνου ως παρατακτικής ακολουθίας γεγονότων, οι έννοιες της κίνησης και της ακινησίας που μπορεί να είναι και αντιθετικές, να είναι δηλαδή το σώμα μεν ακινητοποιημένο αλλά το μυαλό να τρέχει ιλιγγιωδώς.

Μέσα από την παράσταση αυτή θέλησα να βρω έναν τρόπο να εκμαιεύσω ιστορίες που υπάρχουν στο ασυνείδητο κάθε ανθρώπου. Όμως πιστεύω δεν υπάρχει λόγος να φοβόμαστε το σκοτάδι, ούτε να αποφεύγουμε το ερεβώδες εκείνο κομμάτι της ζωής που καθένας μας έχει μέσα του. Καλύτερα να ακουμπάμε τρυφερά αυτές τις επικίνδυνες περιοχές ώστε να γίνουν πιο ανώδυνες, πιο φιλικές.

Η Αγλαΐα Παππά επιστρέφει απόψε στο θέατρο, έναν χρόνο μετά το σοβαρό ατύχημα Facebook Twitter
Η παράσταση φέρει όλον αυτόν τον αλλόκοτο, παράξενο, ονειρικό και σκοτεινό κόσμο του Πόε. Φωτο: Βασίλης Κουντούρης (Studio19)

Το τροχαίο που μου συνέβη πέρσι τον Ιούλιο ήταν σίγουρα –και παραμένει– μια πολύ μεγάλη δοκιμασία σε σωματικό, ψυχικό και εγκεφαλικό επίπεδο. Μου έμαθε, όμως, και μου έδειξε στην πράξη ότι το ένστικτο επιβίωσης, άπαξ και ενεργοποιηθεί σε τέτοιες καταστάσεις οριακές, αποδεικνύεται πανίσχυρο. Τα ζώα, ξέρεις, όταν τραυματιστούν αποσύρονται σε κάποιο καταφύγιο ώσπου να γιάνουν. Βρήκα πολλές ομοιότητες στη δική μου συμπεριφορά με αυτή. Αφότου όμως επιβίωσα, δεν έχω δικαιολογία – είμαι υποχρεωμένη να αγωνιστώ με ό,τι μέσο διαθέτω!

Η έστω και αμυδρή υποψία ελπίδας είναι απαραίτητη προϋπόθεση της οποιασδήποτε τέχνης. Ακόμα και η πιο "σκοτεινή" τέχνη ενέχει μια ελπίδα, βλέπει μπροστά με προοπτική. Το σκοτάδι δεν είναι άλλωστε αυθύπαρκτο, την ύπαρξή του την οφείλει στο φως ή μάλλον στην έλλειψή του. Λειτουργούν συμπληρωματικά τα δύο αυτά, ούτε το φως θα το αντιλαμβανόμασταν σαν τέτοιο αν δεν υπήρχε το σκότος».

Η Αγλαΐα Παππά επιστρέφει απόψε στο θέατρο, έναν χρόνο μετά το σοβαρό ατύχημα Facebook Twitter
Η έστω και αμυδρή υποψία ελπίδας είναι απαραίτητη προϋπόθεση της οποιασδήποτε τέχνης. Ακόμα και η πιο "σκοτεινή" τέχνη ενέχει μια ελπίδα, βλέπει μπροστά με προοπτική. Φωτο: Βασίλης Κουντούρης (Studio19)

Info

Violet Louise - Παράξενες ιστορίες

Βασισμένο σε κείμενα του Έντγκαρ Άλαν Πόε

Σκηνοθεσία - μετάφραση - μουσική - οπτική & ηχητική δραματουργία: Violet Louise

Ερμηνεύουν: Αγλαΐα Παππά, Λουίζα Κωστούλα

Σχεδιασμός συστήματος αναπαραγωγής ήχου και εικόνας: Studio 19

Σχεδιασμός φωτισμού: Σάκης Μπιρμπίλης

Βίντεο: Βασίλης Κουντούρης (Studio 19)

Ηχοληψία: Κώστας Μπώκος (Studio 19)

Κοστούμια: Λίλιαν Ξυδιά

Εικονοληψία: Blaec Cinematography (Άρης Παυλίδης), Studio 19 (Βασίλης Κουντούρης)

Βοηθός σκηνοθέτη: Σεβαστιάννα Αναγνωστοπούλου

Πειραιώς 260 (Β)

26-28/6, 21:00

Με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ο Εξολοθρευτής Άγγελος της Άντζελας Μπρούσκου έρχεται...

Θέατρο / Ο Εξολοθρευτής Άγγελος της Άντζελας Μπρούσκου έρχεται...

Η σκηνοθέτις μιλά για την αναπάντεχη διασκευή που ετοιμάζει για το Φεστιβάλ Αθηνών με τον «Εξολοθρευτή Άγγελο» του Μπουνιουέλ και για την επιλογή του θιάσου η οποία βασίστηκε στα προσωπικά τους χαρακτηριστικά
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μνήμες Δεκέμβρη του ’08 «ζωντανεύει» η Αντιστολή στην Πειραιώς 260

Θέατρο / Μνήμες Δεκέμβρη του ’08 «ζωντανεύει» η Αντιστολή στην Πειραιώς 260

Δέκα χρόνια μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, ο visual artist Παντελής Μάκκας επιχειρεί μια πρωτότυπη καλλιτεχνική αναπαράσταση εκείνων των γεγονότων στο όνομα του διαρκούς αγώνα της μνήμης ενάντια στη λήθη, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΓΙΑ 28 ΜΑΙΟΥ Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Θέατρο / Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Σαν σήμερα, το 1943, γεννήθηκε η Ελληνίδα σοπράνο που διέπρεψε για μια ολόκληρη δεκαετία στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά κάηκε εξαιτίας μιας σειράς ιδιαίτερα απαιτητικών ρόλων, τους οποίους ερμήνευσε πολύ νωρίς. Ο κόντρα τενόρος Άρης Χριστοφέλλης, ένας από τους λίγους στην Ελλάδα που γνωρίζουν σε βάθος την πορεία της, περιγράφει την άνοδο και την πτώση της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Θέατρο / Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Από τους Αγίους Σαράντα της Αλβανίας μέχρι τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, η ζωή του βραβευμένου ηθοποιού, τραγουδιστή και σεναριογράφου είναι μια διαρκής προσπάθεια συμφιλίωσης με την απώλεια. Η παράσταση «Μια άλλη Θήβα» τον καθόρισε, ενώ ο ρόλος του στο «Brokeback Mountain» τού έσβησε κάθε ομοφοβικό κατάλοιπο. Δηλώνει πως αυτό που τον ενοχλεί βαθιά είναι η αδράνεια απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μιχαήλ Μαρμαρινός: Το έπος μάς έμαθε να αναπνέουμε ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Θέατρο / Μιχαήλ Μαρμαρινός: «Από μια κοινωνία της αιδούς, γίναμε μια κοινωνία της ξεδιαντροπιάς»

Με τη νέα του παράσταση, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επιστρέφει στην Οδύσσεια και στον Όμηρο και διερευνά την έννοια της φιλοξενίας. Αναλογίζεται το «απύθμενο θράσος» της εποχής μας, εξηγεί τη στενή σχέση του έπους με το βίωμα και το θαύμα που χάσαμε και παραμένει σχεδόν σιωπηλός για τη νέα του θέση ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Θέατρο / 13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Τέχνη με φαντασία, αστείρευτη δημιουργία, πρωτοποριακές προσεγγίσεις: ένα επετειακό, εορταστικό, πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα για τα 70 χρόνια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από 83 επιλογές από το θέατρο, τη μουσική και τον χορό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κυνηγώντας τον χαμένο χρόνο σε ένα έργο για την εξουσία

Θέατρο / «Δελφίνοι ή Καζιμίρ και Φιλιντόρ»: Ένα έργο για τη μόνιμη ήττα μας από τον χρόνο

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί και γράφει ένα έργο-παιχνίδι, εξετάζοντας τις σχέσεις εξουσίας, τον δημιουργικό αντίλογο και τη μάταιη προσπάθεια να ασκήσουμε έλεγχο στη ζωή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΧΛΟΗ ΟΜΠΟΛΕΝΣΚΙ: Σκηνογράφος-ενδυματολόγος του θεάτρου και της όπερας

Οι Αθηναίοι / Χλόη Ομπολένσκι: «Τι είναι ένα θεατρικό έργο; Οι δυνατότητες που δίνει στους ηθοποιούς»

Ξεκίνησε την καριέρα της ως βοηθός της Λίλα ντε Νόμπιλι, υπήρξε φίλη του Γιάννη Τσαρούχη, συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν και τον Λευτέρη Βογιατζή, δούλεψε με τον Φράνκο Τζεφιρέλι και, για περισσότερο από 20 χρόνια, με τον Πίτερ Μπρουκ. Η διεθνούς φήμης σκηνογράφος και ενδυματολόγος Χλόη Ομπολένσκι υπογράφει τα σκηνικά και τα κοστούμια στην «Τουραντότ» του Πουτσίνι και αφηγείται τη ζωή της στη LiFO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Φάουστ» του Άρη Μπινιάρη, ένα μιούζικαλ από την Κόλαση

Θέατρο / Φάουστ: Ένα μιούζικαλ από την κόλαση

«Ζήσε! Μας λέει ο θάνατος, ζήσε!», είναι το ρεφρέν του τραγουδιού που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, εν μέσω ομαδικών βακχικών περιπτύξεων – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Φάουστ» του Γκαίτε σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Θέατρο / Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Η μεγάλη προσωπικότητα του ευρωπαϊκού θεάτρου Αριάν Μνουσκίν επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών με το Θέατρο του Ήλιου για να μιλήσουν για τα τέρατα της Ιστορίας που παραμονεύουν πάντα και απειλούν τον ελεύθερο κόσμο. Με αφορμή την παράσταση που αποθεώνει τη σημασία του λαϊκού θεάτρου στην εποχή μας μοιραζόμαστε την ιστορία της ζωής και της τέχνης της, έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες, που υπηρετούν με πάθος την πρωτοπορία, την εγγύτητα που δημιουργεί η τέχνη και τη μεγαλειώδη ουτοπία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ Νίκος Χατζόπουλος

Νίκος Χατζόπουλος / «Αν σκέφτεσαι μόνο το ταμείο, κάποια στιγμή το ταμείο θα πάψει να σκέφτεται εσένα»

Ο Νίκος Χατζόπουλος έχει διανύσει μια μακρά πορεία ως ηθοποιός, σκηνοθέτης, μεταφραστής και δάσκαλος υποκριτικής. Μιλά στη LIFO για το πόσο έχει αλλάξει το θεατρικό τοπίο σήμερα, για τα πρόσφατα περιστατικά λογοκρισίας στην τέχνη, καθώς και για τις προσεχείς συνεργασίες του με τον Γιάννη Χουβαρδά και τον Ακύλλα Καραζήση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Χορός / Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Maguy Marin, Χρήστος Παπαδόπουλος, Damien Jalet, Omar Rajeh και άλλα εμβληματικά ονόματα του χορού πρωταγωνιστούν στις 20 παραστάσεις του φετινού προγράμματος του 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, που θα πραγματοποιηθεί από τις 18-27 Ιουλίου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Μια άλλη Θήβα»: Η πιο αθόρυβη επιτυχία της θεατρικής Αθήνας

The Review / «Μια άλλη Θήβα»: Η παράσταση-φαινόμενο που ξεπέρασε τους 100.000 θεατές

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την θεατρική παράσταση στο Θεάτρο του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, που διανύει πλέον την τρίτη της σεζόν σε γεμάτες αίθουσες. Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας της; Το ίδιο το έργο ή οι δύο πρωταγωνιστές, ο Θάνος Λέκκας και ο Δημήτρης Καπουράνης, που καθήλωσαν το κοινό;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Θέατρο / «Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Η Μαρία Πρωτόπαππα σκηνοθετεί την «Ανδρομάχη» στην Επίδαυρο, με άντρες ηθοποιούς στους γυναικείους ρόλους, εξερευνώντας τις πολιτικές και ηθικές διαστάσεις του έργου του Ευριπίδη. Η δημοκρατία, η ελευθερία, η ηθική και η ευθύνη ηγετών και πολιτών έρχονται σε πρώτο πλάνο σε μια πολιτική και κοινωνική τραγωδία με πολυδιάστατη δομή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Χρυσή Εποχή»

Αποστολή στο Νόβι Σαντ / Κωνσταντίνος Ρήγος: «Ήθελα ένα υπέροχο πάρτι όπου όλοι είναι ευτυχισμένοι»

Στη νέα παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου «Χρυσή Εποχή», μια συμπαραγωγή της ΕΛΣ με το Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου, εικόνες από μια καριέρα 35 ετών μεταμορφώνονται ‒μεταδίδοντας τον ηλεκτρισμό και την ενέργειά τους‒ σε ένα ολόχρυσο ξέφρενο πάρτι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Απόπειρες για τη ζωή της: Ψάχνοντας την αλήθεια για τις υπέροχες, βασανισμένες γυναίκες και τις τραγικές εμπειρίες τους

Θέατρο / Η βάρβαρη εποχή που ζούμε σε μια παράσταση

Ο Μάρτιν Κριμπ στο «Απόπειρες για της ζωή της» που ανεβαίνει στο Θέατρο Θησείον σκιαγραφεί έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ο πόλεμος, ο θάνατος, η καταπίεση, η τρομοκρατία, η φτώχεια, ο φασισμός, αλλά και ο έρωτας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
To νόημα τού να ανεβάζεις Πλάτωνα στην εποχή του ΤikTok

Άννα Κοκκίνου / To νόημα τού να ανεβάζεις το Συμπόσιο του Πλάτωνα στην εποχή του tinder

Η Άννα Κοκκίνου στη νέα της παράσταση αναμετριέται με το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα και τις πολλαπλές όψεις του Έρωτα. Εξηγεί στη LiFO για ποιον λόγο επέλεξε να ανεβάσει το αρχαίο φιλοσοφικό κείμενο, πώς το προσέγγισε δραματουργικά και κατά πόσο παραμένουν διαχρονικά τα νοήματά του.
M. HULOT
«Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Θέατρο / «Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Η παράσταση TERAΣ διερευνά τις queer ταυτότητες και τα οικογενειακά τραύματα, μέσω της εμπειρίας της αναγκαστικής μετανάστευσης. Μπορεί τελικά ένα μέλος της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας να ζήσει ελεύθερα σε ένα μικρό νησί;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Αντώνης Αντωνόπουλος από μικρός είχε μια έλξη για τα νεκροταφεία ή Όλα είναι θέατρο αρκεί να στρέψεις το βλέμμα σου πάνω τους ή Η παράσταση «Τελευταία επιθυμία» είναι ένα τηλεφώνημα από τον άλλο κόσμο

Θέατρο / «Ας απολαύσουμε τη ζωή, γιατί μας περιμένει το σκοτάδι»

Ο Αντώνης Αντωνόπουλος, στη νέα του παράσταση «Τελευταία Επιθυμία», δημιουργεί έναν χώρο όπου ο χρόνος για λίγο παγώνει, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να συναντήσουμε τους νεκρούς αγαπημένους μας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ