«Faded»: Η τελευταία υπόκλιση του διεθνή χορευτή Γιάννη Μανταφούνη

«Faded»: Η τελευταία υπόκλιση του διεθνή χορευτή Γιάννη Μανταφούνη Facebook Twitter
Το «Faded» δεν είναι ενδεικτικό της χορογραφικής μου πορείας ή δημιουργίας, είναι η αποχαιρετιστήρια βραδιά μου ως ερμηνευτή. Φωτο: Ελίνα Γιουνανλή
0

Από τι υλικά είναι φτιαγμένη η ζωή ενός χορευτή; Πώς προετοιμάζει κανείς το δικό του γκραν φινάλε; Χωράει το χιούμορ στους αποχαιρετισμούς; Αντέχει ένας σολίστ μια ζωή χωρίς θριάμβους; Κι αν, εν τέλει, κρυφοκοιτάξει κανείς στο καμαρίνι ενός χορευτή, θα νιώσει πόσο υπεράνθρωπο αγώνα κρύβει η καλαισθησία και η τεχνική αρτιότητα;

Σε μια χορογραφία της οποίας ο τίτλος σημαίνει «θαμπός», «ξεθωριασμένος» και με παρτενέρ την Αντιγόνη Φρυδά, ο διεθνής χορευτής και χορογράφος θα κριτικάρει την ασκητική προσήλωση των χορευτών, θα παίξει με την τετριμμένη συγκίνηση των αποχαιρετισμών, θα αναπαράγει και θα αστειευτεί με τα κλισέ του χορευτικού κόσμου, θα αποκαλύψει μυστικά των παρασκηνίων και εν τέλει θα επιστρέψει σε όλα αυτά που κάποτε τον απέτρεψαν από το μπαλέτο.

Ναι, ο Γιάννης Μανταφούνης είναι μία από τις χαρακτηριστικές περιπτώσεις χορευτών με κλασική παιδεία που ασφυκτιούσε στις πουέντ και δεν σταδιοδρόμησε ποτέ ως κλασικός χορευτής.

Το μπαλέτο είχε για εκείνον τα όλα τα συμπτώματα μιας πρώτης, άγουρης, μεγάλης αγάπης: ενθουσιώδη και δύσκολη αρχή, μεγάλες προσδοκίες, στιγμές επίπονης προετοιμασίας, μια σχετική επιβράβευση αλλά και την άμεση συνειδητοποίηση ότι, τελικά, ολοκληρωτικά θα δοθείς αλλού.

Με απασχολεί πάντα το πώς χορογραφείς επιτόπου ένα έργο που δεν έχει προαποφασιστεί, πώς χορεύεις με ανοιχτή καρδιά, πώς μοιράζεσαι την κάθε στιγμή του χορού σου με τον παρτενέρ σου. Δεν ξέρω ποια από αυτά μπόρεσα, τελικά, να χωρέσω και ποια όχι.

Το ταλαντούχο αγόρι που το 2004 έκανε πτήσεις στον ουρανό του ΟΑΚΑ, καθώς ο Δημήτρης Παπαϊωάννου του χάρισε τον ρόλο του ιπτάμενου Έρωτα στην τελετή έναρξης της Ολυμπιάδας της Αθήνας, πέταξε μακριά από τη χώρα και τα τελευταία χρόνια 15 χρόνια διένυσε μια θαυμαστή πορεία.

Υπήρξε δύο φορές υπότροφος του Ιδρύματος Ωνάση (μία για να σπουδάσει στο σπουδαίο και φημισμένο Conservatoire του Παρισιού και μία δεύτερη για να μαθητεύσει πλάι στον master Akira Hino, στην Ιαπωνία), ανοίχτηκε σε πειραματικές φόρμες, ερεύνησε απίθανες πτυχές του χορευτικού κώδικα, αυτοσχεδίασε, συμπορεύτηκε με ορισμένες από τις σημαντικότερες ομάδες σύγχρονου χορού στην Ευρώπη (Μπαλέτο της Όπερας του Γκέτεμποργκ, Nederlands Dans Theater II και The Forsythe Company το διάστημα 2005-2009), αξιοποίησε με τον δικό του τρόπο τη φωνή και τον λόγο τόσο στις πρώιμες όσο και στις πρόσφατες παραστάσεις του PAD (2006), Cover Up (2011), Pausing (2012), Eifo Efi (2013), Apersona (2014), One One One (2015), Sing the positions (2017).

«Faded»: Η τελευταία υπόκλιση του διεθνή χορευτή Γιάννη Μανταφούνη Facebook Twitter
O Δημήτρης Παπαϊωάννου του χάρισε τον ρόλο του ιπτάμενου Έρωτα στην τελετή έναρξης της Ολυμπιάδας της Αθήνας.

— Όταν λέτε «τελευταία υπόκλιση», τι εννοείτε;

Εννοώ πως μετά από αυτό το έργο και εφόσον ολοκληρωθεί η περιοδεία του θα σταματήσω να χορεύω.

— Η δική σας χορευτική ζωή από τι υλικά ήταν φτιαγμένη;

Από αγάπη για την τέχνη μου αυτή και τίποτε άλλο. Πολλή δουλειά, καθημερινή αφοσίωση και εξεύρεση χαράς μέσα από τη συνειδητή προσπάθεια για πρόοδο.

Καθότι δεν χόρεψα σε ομάδες κλασικού ρεπερτορίου (δηλαδή το έκανα για πολύ λίγο), δεν μπορώ να ξέρω τι είναι αβάσταχτο, ωστόσο σίγουρα ο κλασικός χορός, τόσο σωματικά όσο και τεχνικά, καταπονεί τον ερμηνευτή στο έπακρο. Η καθημερινότητα ενός κλασικού χορευτή είναι πολύ επώδυνη, ειδικά μετά από μια ορισμένη ηλικία.

— Ετοιμάζοντας το Faded, είχατε αποφασίσει ήδη ότι θα είναι η τελευταία σας παράσταση; Πόσο επηρέασε τη δημιουργία της χορογραφίας;

Αυτό το έργο δεν είναι ενδεικτικό της χορογραφικής μου πορείας ή δημιουργίας, είναι η αποχαιρετιστήρια βραδιά μου ως ερμηνευτή. Είχα αποφασίσει πως θα είναι το τελευταίο έργο που θα ερμηνεύσω και γι' αυτό θα δείτε κάτι πολύ διαφορετικό από ό,τι έχω κάνει μέχρι σήμερα.

Είναι μια βραδιά γεμάτη χορό, με μια πολύ απλή δημιουργία η οποία δείχνει τον κόσμο του χορού στο κοινό και ζητά από εμάς τους δύο ερμηνευτές να ζήσουμε τη στιγμή χωρίς να σκεφτόμαστε τίποτα, ούτε καν το ίδιο το έργο. Σας προκαλώ να το δείτε ως μια αυτόνομη βραδιά και όχι ως ένα έργο.

— Ποια αυτοβιογραφικά στοιχεία βάλατε στο Faded;

Όχι πολλά αυτοβιογραφικά, γιατί στην καριέρα μου δεν ταυτίστηκα με το μπαλέτο. Όμως άρχισα με αυτό και το αγάπησα πολύ. Η αγάπη που τρέφω για τον χορό είναι το μόνο πραγματικά δικό μου στοιχείο σε αυτήν τη βραδιά.

Θα έλεγα ότι το έκανα επίτηδες ‒ τελειώνω με κάτι που αγαπώ, το οποίο όμως δεν αντιπροσωπεύει την πορεία μου, άρα έχει μεγαλύτερη σημασία και ενδιαφέρον. Θα έλεγα ότι με αυτόν τον τρόπο η πρόκληση πολλαπλασιάζεται.

«Faded»: Η τελευταία υπόκλιση του διεθνή χορευτή Γιάννη Μανταφούνη Facebook Twitter
Εγώ γεννήθηκα για να τα αποδομώ όλα και όχι για να αναπαράγω συνέχεια τα ίδια. Μόνο έτσι νιώθω ολοκληρωμένος.

— Είστε συμφιλιωμένος με τη νέα αυτή φάση της ζωής σας;

Δεν έχει αρχίσει ακόμη, οπότε μάλλον θα μπορώ να σας απαντήσω σε δύο χρόνια από σήμερα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι την περιμένω πώς και πώς.

— Παρά τις κλασικές σας σπουδές, δεν ακολουθήσατε τη σταδιοδρομία κλασικού χορευτή. Τι σας απέτρεψε;

Δεν ήμουν φτιαγμένος για να γίνω κλασικός χορευτής, ούτε σωματικά ούτε ψυχικά. Δεν ήμουν από αυτούς που μπορούν να κάνουν κάθε μέρα το ίδιο. Εγώ γεννήθηκα για να τα αποδομώ όλα και όχι για να αναπαράγω συνέχεια τα ίδια. Μόνο έτσι νιώθω ολοκληρωμένος.

Επίσης, πρέπει να είμαι ειλικρινής: δεν είχα την υπομονή να περιμένω στο corps de ballet για να μου δοθεί η ευκαιρία να ερμηνεύσω ενδιαφέροντες ρόλους. Όπως απέδειξε η πορεία μου, μάλλον είχα δίκιο.

Στα 38 μου έχω πια χορέψει επί περίπου 15 χρόνια για ορισμένους από τους σημαντικότερους χορογράφους, κατά την δική μου άποψη και το δικό μου γούστο. Έχω μια δεύτερη χορευτική καριέρα με δικά μου έργα και μια τρίτη ως χορογράφος.

Υπάρχει, επίσης, η ομάδα μου, που τα τελευταία 13 χρόνια μου προσφέρει ό,τι χρειάζομαι για να εκφραστώ και η οποία πλέον δίνει 100 παραστάσεις τον χρόνο σε όλο τον κόσμο. Για όλους αυτούς τους λόγους νιώθω πως ήρθε η ώρα να αφήσω τον ρόλο του χορευτή και να ευχαριστήσω τη ζωή που μου έδωσε τέτοιες πολλαπλές διαφορετικές εμπειρίες.

— Προέρχεστε από ένα καλλιτεχνικό σπίτι (γιος της χορεύτριας Ιβόν Ριμπάρ και του χορογράφου Χάρη Μανταφούνη), οπότε υποθέτω ότι η πρώτη μεγάλη έμπνευση ήρθε από κει. Αργότερα ποιος υπήρξε για σας μέντορας;

Γεννήθηκα σε ένα καλλιτεχνικό σπίτι και, πράγματι, από μικρός έζησα μέσα στον χορό, ωστόσο δεν δούλεψα ποτέ με τους γονείς μου. Δεν υπήρξαν δάσκαλοί μου και μια-δυο φορές που χόρεψα για την ομάδα του πατέρα μου δεν μπορώ να πω ότι ήταν και η καλύτερη εμπειρία...

Γενικά, αυτό που θα συμβούλευα τους νέους και τις νέες είναι να μη δουλεύουν με τους γονείς τους, απλώς να φροντίζουν να είναι αγαπημένοι.

Ας κρατάει ο καθένας τον ρόλο του: ας μείνουν εκείνοι για σας πάντα γονείς σας κι εσείς τα παιδιά τους. Μέντορά μου θεωρώ τον Γουίλιαμ Φόρσαϊθ και σίγουρα τον Akira Hino, τον περίφημο δάσκαλο πολεμικών τεχνών από την Ιαπωνία.

«Faded»: Η τελευταία υπόκλιση του διεθνή χορευτή Γιάννη Μανταφούνη Facebook Twitter
Mε την Αντιγόνη Φρυδά στο «Faded». Φωτο: Ελίνα Γιουνανλή

— Αν γυρνούσατε τον χρόνο πίσω, τι θα αποφεύγατε;

Νομίζω πως δεν θα έφευγα από το σπίτι μου στα 14 μου χρόνια. Ήταν λίγο νωρίς. Πλέον μπορώ να το παραδεχτώ.

— Ποια θέματα σας απασχολούν διαρκώς και ποια δεν έχουν χωρέσει ως τώρα στις δουλειές σας;

Με απασχολεί πάντα το πώς χορογραφείς επιτόπου ένα έργο που δεν έχει προαποφασιστεί, πώς χορεύεις με ανοιχτή καρδιά, πώς μοιράζεσαι την κάθε στιγμή του χορού σου με τον παρτενέρ σου. Δεν ξέρω ποια από αυτά μπόρεσα, τελικά, να χωρέσω και ποια όχι.

Για ένα μόνο είναι σίγουρος: δεν κατέφυγα ποτέ στην εύκολη λύση. Αυτό είναι κάτι που δεν το έχω καταφέρει. Ακόμα και τις στιγμές που ήμουν στο χείλος του γκρεμού, που ένιωθα λιώμα, πτώμα, δεν είπα «άντε, δεν πειράζει, ας καταφύγω κι εγώ μια φορά στην ευκολία».

— Όταν σας ρωτούν ποια στιγμή δεν θα ξεχάσετε ποτέ από αυτήν τη μεγάλη διαδρομή, τι σας έρχεται πρώτα στο μυαλό;

Υπάρχει στο Faded αυτή η στιγμή. Νομίζω ότι θα πρέπει να έρθετε στη Στέγη, να δείτε το έργο και θα σας αποκαλυφθεί η απάντηση.

— Τι νιώθετε όταν ακούτε την φράση «καριέρα στο εξωτερικό»;

Τίποτα το ιδιαίτερο. Έτσι ζω, αυτή ήταν η πορεία μου. Αυτή η φράση για μένα αποτυπώνει απλώς την καθημερινότητά μου. Δεν ξέρω αν μου αρέσει ή όχι, αλλά δεν το πολυσκέφτομαι κιόλας. Αυτό είναι το κάρμα μου, όπως θα λέγανε και οι Ινδοί.

«Faded»: Η τελευταία υπόκλιση του διεθνή χορευτή Γιάννη Μανταφούνη Facebook Twitter
Φωτο: Ελίνα Γιουνανλή

Info

Faded

Στέγη Ιδρύματος Ωνάση

12-14/04/2019, 20:30

Διάρκεια: 50 λεπτά

Περισσότερες πληροφορίες εδώ

 

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ο Αλέκος Λούντζης έκανε τον Μακρυγιάννη ήρωα σύγχρονης όπερας

Συνέντευξη / Ο Αλέκος Λούντζης έκανε τον Μακρυγιάννη ήρωα σύγχρονης όπερας

Ο συγγραφέας μιλάει για τις δυσκολίες της αναμέτρησης με τον Στρατηγό Μακρυγιάννη και με τα ντελιριακά, άγνωστα στο ευρύ κοινό, «Οράματα και θάματα» που παρουσιάζονται με τη μορφή όπερας στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
«For ever more images?»: Χαρτογραφώντας την εικόνα τον 21ο αιώνα

Εικαστικά / «For ever more images?»: Χαρτογραφώντας την εικόνα τον 21ο αιώνα

Το πρότζεκτ της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση περιλαμβάνει μια διαδραστική έκθεση και ένα συμπόσιο που ερευνούν το διαρκώς μεταβαλλόμενο και συχνά απειλητικό σύμπαν των εικόνων γύρω μας.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ερωτευμένος με τον Κρέοντα

Θέατρο / Ο Rasche αγάπησε τον Κρέοντα περισσότερο από την Αντιγόνη

«Η εκφορά του λόγου παραδίδεται αμαχητί σε μια άκρατη δραματικότητα, σε ένα υπερπαίξιμο, σε μια βεβιασμένη εμφατικότητα, σε έναν στόμφο παλιακό που θα νόμιζε κανείς πως έχει εξαλειφθεί πλέον. Η σοβαροφάνεια σε όλο το (γοερό) μεγαλείο της». Έτσι ξεκίνησε φέτος η Επίδαυρος.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στο ζόφο του πολέμου

Θέατρο / Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στον ζόφο του πολέμου

Σε μια περίοδο που ο πόλεμος αποτελεί βασικό συστατικό της καθημερινότητάς μας, μια παράσταση εξετάζει όσα μεσολαβούν μεταξύ γεγονότος και πληροφορίας και πώς διαμορφώνουν την τελική καταγραφή και την ιστορική μνήμη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Θέατρο / Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Όταν η Πίπα Μπάκα ξεκίνησε να κάνει oτοστόπ από την Ιταλία για να φτάσει στην Ιερουσαλήμ δεν φαντάστηκε ότι αυτό το ταξίδι-μήνυμα ειρήνης θα κατέληγε στον βιασμό και τη δολοφονία της. Mια παράσταση που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών αναφέρεται στην ιστορία της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Θέατρο / Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Τα «Κακά σκηνικά» είναι «μια κωμική κόλαση» αφιερωμένη στη ζοφερή ελληνική πραγματικότητα, μια απόδραση από τα χάλια της χώρας, του θεάτρου, του παγκόσμιου γεωπολιτικού γίγνεσθαι, ένα ξόρκι στην κατάθλιψη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Χρήστος Παπαδόπουλος: «Κάθε μορφή τέχνης χρειάζεται το εσωτερικό βάθος»

Θέατρο / Χρήστος Παπαδόπουλος: «Mε αφορά πολύ το "μαζί"»

Το «τρομερό παιδί» από τη Νεμέα που συμπληρώνει φέτος δέκα χρόνια στη χορογραφία ανοίγει το φετινό 31ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας με τους Dance On Ensemble και το «Mellowing», μια παράσταση για τη χάρη και το σθένος της ωριμότητας.  
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κάνεις χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη σου ανάγκη

Χορός / «Κάνουμε χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη μας ανάγκη»

Με αφορμή την παράσταση EPILOGUE, ο διευθυντής σπουδών της σχολής της Λυρικής Σκηνής Γιώργος Μάτσκαρης και έξι χορευτές/χορεύτριες μιλούν για το δύσκολο στοίχημα τού να ασχολείται κανείς με τον χορό στην Ελλάδα σήμερα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μαρία Κωνσταντάρου: «Ερωτεύτηκα αληθινά στα 58»

Οι Αθηναίοι / Μαρία Κωνσταντάρου: «Δεν παίζω πια γιατί δεν υπάρχουν ρόλοι για την ηλικία μου»

Μεγάλωσε χωρίς τη μάνα της, φώναζε «μαμά» μια θεία της, θυμάται ακόμα τις παιδικές της βόλτες στον βασιλικό κήπο. Όταν είπε πως θέλει να γίνει ηθοποιός, ο πατέρας της είπε «θα σε σφάξω». Η αγαπημένη ηθοποιός που έπαιξε σε μερικές από τις σημαντικότερες θεατρικές παραστάσεις αλλά και ταινίες της εποχής της είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Γιάννος Περλέγκας ανεβάζει τον «Κατσούρμπο» του Χορτάτση

Θέατρο / Γιάννος Περλέγκας: «Ο Κατσούρμπος μας είναι μια απόπειρα να γίνουμε πιο αθώοι»

Ο Γιάννος Περλέγκας σκηνοθετεί το έργο του Χορτάτση στο πλαίσιο του στο πλαίσιο του Κύκλου Ρίζες του Φεστιβάλ Αθηνών. Τον συναντήσαμε στις πρόβες όπου μας μίλησε για την αξία του Κρητικού συγγραφέα και του έργου του και την ανάγκη για περισσότερη λαϊκότητα στο θέατρο. Κάτι που φιλοδοξεί να μας δώσει με αυτό το ανέβασμα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασίλης Παπαβασιλείου

Απώλειες / Βασίλης Παπαβασιλείου (1949-2025): Ένας σπουδαίος διανοητής του ελληνικού θεάτρου

«Αυτό, λοιπόν, το οφείλω στο θέατρο: τη σωτηρία από την κακομοιριά μου»: Ο σκηνοθέτης, μεταφραστής, ηθοποιός και δάσκαλος Βασίλης Παπαβασιλείου πέθανε σε ηλικία 76 ετών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Θέατρο / Δημήτρης Γκοτσόπουλος: «Ήμουν ένα αγρίμι που είχε κατέβει από τα βουνά»

Ο ταλαντούχος ηθοποιός φέτος ερμηνεύει τον Νεοπτόλεμο στον «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή. Πώς κατάφερε από ένα αγροτικό περιβάλλον να πρωταγωνιστήσει σε μεγάλες τηλεοπτικές επιτυχίες και γιατί πέρασε ένα ολόκληρο καλοκαίρι στην Πολύαιγο, διαβάζοντας «Βάκχες»;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Θέατρο / Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Ο κορυφαίος Έλληνας σκηνοθέτης διασκευάζει φέτος τις τραγωδίες του Οιδίποδα σε ένα ενιαίο έργο και μιλά στη LiFO, για το πώς η μοίρα είναι μια παρεξηγημένη έννοια, ενώ σχολιάζει το αφήγημα περί «καθαρότητας» της Επιδαύρου, καθώς και τις ακραίες αντιδράσεις που έχει δεχθεί από το κοινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΓΙΑ 28 ΜΑΙΟΥ Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Θέατρο / Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Σαν σήμερα, το 1943, γεννήθηκε η Ελληνίδα σοπράνο που διέπρεψε για μια ολόκληρη δεκαετία στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά κάηκε εξαιτίας μιας σειράς ιδιαίτερα απαιτητικών ρόλων, τους οποίους ερμήνευσε πολύ νωρίς. Ο κόντρα τενόρος Άρης Χριστοφέλλης, ένας από τους λίγους στην Ελλάδα που γνωρίζουν σε βάθος την πορεία της, περιγράφει την άνοδο και την πτώση της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ