«Έχουμε πόλεμο, μην το ξεχνάς, μωρό μου»: Στην παράσταση του Ηλία Αδάμ που θα ταξιδέψει στη Μαδρίτη

«Έχουμε πόλεμο, μην το ξεχνάς μωρό μου» Facebook Twitter
Οι τέσσερις εξαιρετικοί νεαροί περφόρμερ, δύο αγόρια και δύο κορίτσια, παραπέμπουν στους Power Rangers, τα Pokemon και την Cardi B. Φωτ.: Πηνελόπη Γερασίμου
0

Τον γνωρίσαμε πέρσι μέσα από την ανατρεπτική όσο και ξεκαρδιστική περφόρμανς «Kivotos Channel» που ανέβασαν με την Εύα Γιαννικοπούλου στο κανάλι της Στέγης στο YouTube.

Φέτος ο Ηλίας Αδάμ ξαναδίνει το «παρών» με μία ακόμα καταιγιστική όσο και «αυθάδη» παράσταση με queer πνεύμα και έντονες αναφορές στα κοινωνικά δίκτυα, την ποπ κουλτούρα και τις προβληματικές της επιθυμίας και του φύλου, μια παράσταση που φιλοδοξεί να διασκεδάσει αλλά και να προβληματίσει, να προκαλέσει ακόμα τον τολμηρό θεατή.

Ο λόγος για το «We are in the army now», που στο πλαίσιο της «Εξωστρέφειας» της Στέγης ετοιμάζεται να ταξιδέψει στη Μαδρίτη (Teatros Del Canal, 27-29/1/22), όπου θα παρουσιαστεί  για πρώτη φορά ζωντανά μετά από αρκετές περιπέτειες: Η πρεμιέρα αρχικά είχε προγραμματιστεί για τον Νοέμβριο του 2020 στη Μικρή Σκηνή στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Future N.O.W., αλλά λόγω της πανδημίας έκανε τελικά μια ψηφιακή «πρώτη» πέρσι τον Απρίλιο του 2021 στο YouTube Channel του Ιδρύματος Ωνάση. 

Πυκνά τα ερεθίσματα και οι αναφορές, πολλά τα «θέλω» και τα «επιθυμώ» της αντισυμβατικής όσο και εικονοκλαστικής αυτής παράστασης, εκείνο όμως που ξεχωρίζει και εντυπώνεται περισσότερο στον θεατή είναι ακριβώς «η συλλογική οργή και ορμή μιας ολόκληρης γενιάς, μαζί με όλο το άγριο χιούμορ που τη διακατέχει».

«Είμαστε στον καιρό των τεράτων, ανάμεσα σε έναν κόσμο που πεθαίνει και σε έναν άλλον που παλεύει να γεννηθεί», λέει το εμπνευσμένο από τον Αντόνιο Γκράμσι μότο μιας παράστασης που αμφισβητεί καταρχάς την ίδια την έννοια του παραδοσιακού θεάτρου: τα πολυμέσα που χρησιμοποιούνται εδώ δεν είναι επικουρικό συμπλήρωμα αλλά η ίδια η ουσία της, αντικατοπτρίζοντας μια πραγματικότητα όπου ο ψηφιακός κόσμος τείνει να υποκαθιστά ολοένα περισσότερο τον συμβατικό, για το καλύτερο ή το χειρότερο.

«Έχουμε πόλεμο, μην το ξεχνάς μωρό μου» Facebook Twitter
Φωτ.: Πηνελόπη Γερασίμου

Γι’ αυτό και, αντίθετα με το καθιερωμένο πριν από μια παράσταση κάλεσμα στο κοινό για κλειστά κινητά, σε αυτήν εδώ ενθαρρύνεται να τα κρατά ανοικτά, ώστε να παρακολουθεί τα δρώμενα και από εκεί, συμμετέχοντας, αν θέλει, διαδραστικά, με σχόλια και emoji μέσω του λογαριασμού της ArmyandKittens στο Instagram.

Πολυδιάσπαση προσοχής, αγχωτική πολυπραγμοσύνη, διαρκής έκθεση, ανελέητος «βομβαρδισμός» με λέξεις και εικόνες; Μα αυτή δεν είναι η καθημερινότητα των περισσότερων millennials; Η ίδια η υπόθεση του έργου είναι εξάλλου εν μέρει μυθοπλασία, εν μέρει στηριγμένη σε βιώματα των συντελεστών της. 

Οι τέσσερις εξαιρετικοί νεαροί περφόρμερ, δύο αγόρια και δύο κορίτσια, παραπέμπουν στους Power Rangers, τα Pokemon και την Cardi B. Χειρίζονται μικρόφωνα, μουσικά όργανα, προτζέκτορες, laptops, smartphones, τους αρέσουν η παρενδυσία και οι μεταμφιέσεις, διαθέτουν «πανοπλίες» και «υπερόπλα». Είναι ο «απελευθερωτικός στρατός» που κηρύσσει ένα camp αντάρτικο ενάντια στη βία, τη σεμνοτυφία, την υποκρισία, την ετεροκανονικότητα, την πατριαρχία, τον σεξισμό, την αστυνομοκρατία, τις κοινωνικές ανισότητες, την περιβαλλοντική κρίση, τελικά ενάντια στο ίδιο το κυρίαρχο σύστημα που δεν διστάζει να αποκαλέσει με το όνομά του, γιατί «ένας είναι ο εχθρός, ο καπιταλισμός!», όπως λέει ένα κλασικό πολιτικό σλόγκαν.

Το στρες ως τρόπος ζωής, η διαρκής εργασιακή αλλά και υπαρξιακή ανασφάλεια, το φλερτ μέσω ψηφιακών εφαρμογών που, όσο απελευθερωτικό κι αν είναι, μπορεί ταυτόχρονα να γίνει τοξικό και κακοποιητικό, ο συστημικός, «καθωσπρέπει» ακτιβισμός μπαίνουν επίσης στο στόχαστρό της.

«Έχουμε πόλεμο, μην το ξεχνάς μωρό μου» Facebook Twitter
Φωτ.: Πηνελόπη Γερασίμου

Οι μουσικές, τα κοστούμια, οι ποπ, queer punk και κόμικ αναφορές, οι καυστικοί διάλογοι –ενίοτε και μονόλογοι–, ο διάχυτος ερωτισμός, η ρευστότητα των φύλων, η σωματικότητα των ερμηνειών και οι παράλληλες προβολές που τις πλαισιώνουν δημιουργούν ένα σκηνικό που άλλοτε θυμίζει ξέφρενο πάρτι, άλλοτε διονυσιακό όργιο, άλλοτε ανταπόκριση από ένα φουτουριστικό πολεμικό μέτωπο κι άλλοτε πάλι ψηφιακό παιχνίδι με χαρακτήρες-ολογράμματα σε μια πραγματικότητα virtual και ταυτόχρονα ωμή, χειροπιαστή. 

Πυκνά τα ερεθίσματα και οι αναφορές, πολλά τα «θέλω» και τα «επιθυμώ» της αντισυμβατικής όσο και εικονοκλαστικής αυτής παράστασης, εκείνο όμως που ξεχωρίζει και εντυπώνεται περισσότερο στον θεατή είναι ακριβώς «η συλλογική οργή και ορμή μιας ολόκληρης γενιάς, μαζί με όλο το άγριο χιούμορ που τη διακατέχει», όπως αναφέρει και το δελτίο Τύπου, μια οργή που στις «μετρήσεις» των χαρακτηριστικών των αντιπροσωπευτικών της επί σκηνής πρωταγωνιστών φτάνει το 100% και είθε να αποβεί λυτρωτική.

We are in the army now

Κείμενο & Σκηνοθεσία: Ηλίας Αδάμ

Σκηνικά, Κοστούμια & Ψηφιακός Χώρος: Sita Messer

Συνεργασία στο κείμενο και τη δραματουργία: Χρήστος Βρεττός, Χριστίνα Μαυρομμάτη

Συντονισμός δραματουργικών εργαστηρίων: Χρήστος Βρεττός

Πρωτότυπη Μουσική: Gary Salomon

Χορογραφίες: Πάνος Μαλακτός

Σχεδιασμός Φωτισμών: Παναγιώτης Λαμπής

Δημιουργία Video & Animation: Ίρια Βρεττού

Συνεργασία στα σκηνικά και τα κοστούμια: Ηλέκτρα Σταμπούλου

Παίζουν: Στυλιάνα Ιωάννου, Τζέο Πακίτσας, Σοφία Πριόβολου, Kristof στην περιοδεία (Gary Salomon στο αρχικό καστ)

Οργάνωση Παραγωγής: Cultόpια

Τεχνικός συντονιστής περιοδείας: Φοίβος Πετρόπουλος

Χειριστής βίντεο: Alfredo Pechuan

Executive Producer περιοδείας: Γιώργος Κατσώνης

Ηχολήπτης περιοδείας: Γιώργος Χάνος

Υπεύθυνη περιοδείας: Χριστίνα Λιάτα (Υπεύθυνη προγράμματος «Εξωστρέφειας» Στέγης Ιδρύματος Ωνάση)

Ανάθεση & Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση

Κατάλληλο άνω των 18 ετών

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μια άλλη Θήβα»: Η πιο αθόρυβη επιτυχία της θεατρικής Αθήνας

The Review / «Μια άλλη Θήβα»: Η παράσταση-φαινόμενο που ξεπέρασε τους 100.000 θεατές

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την θεατρική παράσταση στο Θεάτρο του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, που διανύει πλέον την τρίτη της σεζόν σε γεμάτες αίθουσες. Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας της; Το ίδιο το έργο ή οι δύο πρωταγωνιστές, ο Θάνος Λέκκας και ο Δημήτρης Καπουράνης, που καθήλωσαν το κοινό;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Θέατρο / «Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Η Μαρία Πρωτόπαππα σκηνοθετεί την «Ανδρομάχη» στην Επίδαυρο, με άντρες ηθοποιούς στους γυναικείους ρόλους, εξερευνώντας τις πολιτικές και ηθικές διαστάσεις του έργου του Ευριπίδη. Η δημοκρατία, η ελευθερία, η ηθική και η ευθύνη ηγετών και πολιτών έρχονται σε πρώτο πλάνο σε μια πολιτική και κοινωνική τραγωδία με πολυδιάστατη δομή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Χρυσή Εποχή»

Αποστολή στο Νόβι Σαντ / Κωνσταντίνος Ρήγος: «Ήθελα ένα υπέροχο πάρτι όπου όλοι είναι ευτυχισμένοι»

Στη νέα παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου «Χρυσή Εποχή», μια συμπαραγωγή της ΕΛΣ με το Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου, εικόνες από μια καριέρα 35 ετών μεταμορφώνονται ‒μεταδίδοντας τον ηλεκτρισμό και την ενέργειά τους‒ σε ένα ολόχρυσο ξέφρενο πάρτι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Απόπειρες για τη ζωή της: Ψάχνοντας την αλήθεια για τις υπέροχες, βασανισμένες γυναίκες και τις τραγικές εμπειρίες τους

Θέατρο / Η βάρβαρη εποχή που ζούμε σε μια παράσταση

Ο Μάρτιν Κριμπ στο «Απόπειρες για της ζωή της» που ανεβαίνει στο Θέατρο Θησείον σκιαγραφεί έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ο πόλεμος, ο θάνατος, η καταπίεση, η τρομοκρατία, η φτώχεια, ο φασισμός, αλλά και ο έρωτας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
To νόημα τού να ανεβάζεις Πλάτωνα στην εποχή του ΤikTok

Άννα Κοκκίνου / To νόημα τού να ανεβάζεις το Συμπόσιο του Πλάτωνα στην εποχή του tinder

Η Άννα Κοκκίνου στη νέα της παράσταση αναμετριέται με το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα και τις πολλαπλές όψεις του Έρωτα. Εξηγεί στη LiFO για ποιον λόγο επέλεξε να ανεβάσει το αρχαίο φιλοσοφικό κείμενο, πώς το προσέγγισε δραματουργικά και κατά πόσο παραμένουν διαχρονικά τα νοήματά του.
M. HULOT
«Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Θέατρο / «Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Η παράσταση TERAΣ διερευνά τις queer ταυτότητες και τα οικογενειακά τραύματα, μέσω της εμπειρίας της αναγκαστικής μετανάστευσης. Μπορεί τελικά ένα μέλος της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας να ζήσει ελεύθερα σε ένα μικρό νησί;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Αντώνης Αντωνόπουλος από μικρός είχε μια έλξη για τα νεκροταφεία ή Όλα είναι θέατρο αρκεί να στρέψεις το βλέμμα σου πάνω τους ή Η παράσταση «Τελευταία επιθυμία» είναι ένα τηλεφώνημα από τον άλλο κόσμο

Θέατρο / «Ας απολαύσουμε τη ζωή, γιατί μας περιμένει το σκοτάδι»

Ο Αντώνης Αντωνόπουλος, στη νέα του παράσταση «Τελευταία Επιθυμία», δημιουργεί έναν χώρο όπου ο χρόνος για λίγο παγώνει, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να συναντήσουμε τους νεκρούς αγαπημένους μας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

Θέατρο / Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

«Δεν πηγαίνουμε ποτέ στη Μόσχα, όμως η επιθυμία γι’ αυτήν κυλάει διαρκώς μέσα μας» - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για τη sold-out παράσταση «Τρεις Αδελφές» του Τσέχοφ, σε σκηνοθεσία Μαρίας Μαγκανάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Θέμελης Γλυνάτσης: Ας ξεκινήσουμε με το να είμαστε πολύ πιο τολμηροί με τους ρόλους που δίνουμε στους νέους καλλιτέχνες, κι ας μην είναι τέλειοι

Θέατρο / Μια όπερα με πρωταγωνιστές παιδιά για πρώτη φορά στην Ελλάδα

Μεταξύ χειροποίητων σκηνικών και σκέψεων γύρω από τη θρησκεία και την εξουσία, «Ο Κατακλυσμός του Νώε» δεν είναι άλλη μια παιδική παράσταση, αλλά ανοίγει χώρο σε κάτι μεγαλύτερο: στη δυνατότητα τα παιδιά να γίνουν οι αυριανοί δημιουργοί, όχι απλώς οι θεατές.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ηow to resuscitate a dinosaur/ Έι, Romeo, πώς δίνεις το φιλί της ζωής σε έναν δεινόσαυρο;

Guest Editors / «Ο Καστελούτσι σκηνοθετεί μια υπόσχεση· και κάνει τέχνη εκκλησιαστική»

«Πέρασαν μέρες από την πρώτη μου επαφή με τη Βερενίκη. Μάντρωσα ένα κοπάδι σκέψεις» – ο Κυριάκος Χαρίτος γράφει για μια από τις πολυσυζητημένες παραστάσεις της σεζόν, που ανέβηκε στη Στέγη.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΧΑΡΙΤΟΣ
Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Θέατρο / Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Ένα νέο, αλλιώτικο σύμπαν για τον «χορό» ξεδιπλώνεται από τις 3 έως τις 6 Απριλίου στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, μέσα από τα πρωτοποριακά έργα τεσσάρων κορυφαίων Ελλήνων χορογράφων και του διεθνούς φήμης Damien Jalet.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κώστας Νικούλι

Θέατρο / «Μπορώ να καταλάβω το πώς είναι να νιώθεις παρείσακτος»

Ο 30χρονος Κώστας Νικούλι μιλά για την πορεία του μετά το «Ξενία» που του χάρισε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού όταν ήταν ακόμα έφηβος, για το πόσο Έλληνας νιώθει, για την πρόκληση του να παίζει τρεις γκέι ρόλους και για το πόσο τον έχει αλλάξει το παιδί του.
M. HULOT
Μέσα στον θησαυρό με τις εμβληματικές φορεσιές της Δόρας Στράτου

Θέατρο / «Κάποτε έδιναν τις φορεσιές για έναν πλαστικό κουβά, που ήταν ό,τι πιο μοντέρνο»

Μια γνωριμία με τη μεγάλη κληρονομιά της Δόρας Στράτου μέσα από τον πλούτο αυθεντικών ενδυμάτων που δεν μπορούν να ξαναραφτούν σήμερα και συντηρούνται με μεγάλο κόπο, χάρη στην αφοσίωση και την εθελοντική προσφορά μιας ομάδας ανθρώπων που πιστεύουν και συνεχίζουν το όραμά της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Οι Αθηναίοι / Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Ανατρέποντας πολλά από τα στερεότυπα που συνοδεύουν τους ανθρώπους με αναπηρία, η Βασιλική Δρίβα περιγράφει τις δυσκολίες που αντιμετώπισε αλλά και τις χαρές, και μπορεί πλέον να δηλώνει, έστω δειλά, πως είναι ηθοποιός. Είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ξαναγράφοντας τον Ίψεν

Θέατρο / Ο Ίψεν στον Πειραιά, στο μουράγιο

«Δεν είναι εύκολο να είσαι ασυμβίβαστη. Όπως δεν είναι εύκολο να ξαναγράφεις τον Ίψεν» – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Εχθρός του λαού» σε διασκευή και σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Βασιλακόπουλου.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ