Βατράχια: «Κωμωδία με DNA τραγωδίας»

Ο σαλός Διόνυσος και τα αριστοφανικά Βατράχια στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Όλοι μαζί ετοιμάζονται για την πρώτη σκηνοθετική κάθοδο της Μπίρμπα στην Επίδαυρο με τα Βατράχια, τον πρώτο της Αριστοφάνη, που θα σηματοδοτήσει και την εκ νέου συνεργασία των δύο ηθοποιών, μετά τους αξέχαστους «Όρνιθες» του Νίκου Καραθάνου. Φωτ.: Freddie F./LIFO
0

Χωρίς να έχουμε κάνει κουβέντα –προφανώς– για ζητήματα styling, ήρθαν και οι τρεις στον ιαπωνικό κήπο πίσω από την Πινακοθήκη, όπου είχαμε δώσει ραντεβού για τη φωτογράφιση, ντυμένοι στα μαύρα, πολύ ταιριαστοί μεταξύ τους. Το ταίριασμα όμως δεν είναι μόνο στυλιστικό: το ότι η Έφη Μπίρμπα και ο σύζυγός της, Άρης Σερβετάλης, έχουν συντονιστεί καλλιτεχνικά τα τελευταία χρόνια είναι γνωστό μέσα από τις δουλειές που έχουν παρουσιάσει μαζί. Τους ταίριαξε όμως πολύ, όπως κατάλαβα στη συζήτηση που ακολούθησε, και ο Μιχάλης Σαράντης, που μας έχει χαρίσει μερικές κορυφαίες ερμηνείες σε παραστάσεις των τελευταίων ετών.

Όλοι μαζί ετοιμάζονται για την πρώτη σκηνοθετική κάθοδο της Μπίρμπα στην Επίδαυρο με τα Βατράχια, τον πρώτο της Αριστοφάνη, που θα σηματοδοτήσει και την εκ νέου συνεργασία των δύο ηθοποιών, μετά τους αξέχαστους «Όρνιθες» του Νίκου Καραθάνου. Εν τω μεταξύ, οι εντυπωσιακές εικόνες εν όψει της πρεμιέρας της παράστασης στη Θεσσαλονίκη μαρτυρούν το εικαστικό background της Έφης.

Γιατί όμως Βατράχια και όχι «Βάτραχοι»; Τι σημαίνει «κωμωδία με DNA τραγωδίας»; Τι θέση έχει στη σημερινή πραγματικότητα αυτός ο συγκεκριμένος Αριστοφάνης; Να μερικά από τα πολλά και ενδιαφέροντα που μου είπε η τριάδα των καλλιτεχνών γι’ αυτή τους την προσέγγιση.

Όλους τους ανθρώπους που κάνουμε αυτήν τη δουλειά μάς ενώνει ένας κοινός τόπος: η αγάπη για το θέατρο και το πώς διαπραγματεύεσαι κάθε μέρα με την ποίηση. Υπάρχει μια ευτυχής συγκυρία σε αυτήν τη δουλειά γιατί νιώθω ότι είμαστε όλοι συγγενείς.

Έφη Μπίρμπα

Ο σαλός Διόνυσος και τα αριστοφανικά Βατράχια στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Ο Αριστοφάνης έδειχνε κόσμο, έκανε ισχυρή χρήση του μέσου του. Αν σήμερα μιλούσε κάποιος με αυτόν τον τρόπο, νομίζω πως την επόμενη μέρα δεν θα ζούσε. Φωτ.: Freddie F./LIFO

Έχουμε μπει σε μια χειρουργική διαδικασία όσον αφορά το κείμενο. Είναι μια διασκευή με κέντρο τον Αριστοφάνη, έτσι όπως τον διάβασα και τον αντιλήφθηκα, και πρέπει να χαρακτηριστεί ως διασκευή για να μην υπάρχουν παρανοήσεις. Η νέα μετάφραση έφτιαξε ένα νέο γλυπτό, στο οποίο εγώ κλήθηκα να βρω τις διόδους που αισθανόμουν ότι το κείμενο φέρει και να οδηγηθώ σε αυτή την παραστασιακή εκδοχή. Τα κείμενα είναι εκεί ως πηγές και ως μήτρες, αλλά φέρνουν μαζί τους κατολισθήσεις. Ένιωσα ότι υπάρχει ένας βιότοπος σε αυτές τις μετατοπίσεις, που εκκινούν από τις ίδιες τις γραμμές του Αριστοφάνη.

Μετά ήρθαν κι άλλα κείμενα –μη φανταστείς πολλά ή σε μεγάλες εκτάσεις–, σαν εμβόλιμα εμβόλια. Έχει φύγει ένα μεγάλο κομμάτι που αφορούσε την εποχή. Δεν έχει νόημα να ακούσουμε ονόματα. Ο Αριστοφάνης έδειχνε κόσμο, έκανε ισχυρή χρήση του μέσου του. Αν σήμερα μιλούσε κάποιος με αυτόν τον τρόπο, νομίζω πως την επόμενη μέρα δεν θα ζούσε. Είναι μεγάλη κίνηση να ονοματίσεις, να σταματήσεις το έργο και να πεις «εσύ που κάθεσαι εκεί, για σένα λέω». Και το ωραίο είναι ότι όλοι αυτοί μαζεύονταν τότε για να ακούσουν αυτά τα σχόλια. Αυτά που απέφευγαν, αλλά τους αφορούσαν.

Ο Αριστοφάνης φέρνει στη σκηνή έναν Διόνυσο που φορά κοθόρνους, στοιχείο που νομίζει κανείς ότι είναι φολκλόρ και προσπερνιέται ποικιλοτρόπως. Δεν είναι καθόλου απλό αυτό που κάνει. Χρησιμοποιεί μια φόρμα απόλυτης κωμικής δομής για να μιλήσει τον επικείμενο θάνατο. Δεν είναι τυχαίο ότι κέρδισε βραβείο στους αγώνες στους οποίους συμμετείχε. Εναποθέτει μια νάρκη στο θέατρο και όποιος επιθυμεί μπορεί να την πυροδοτήσει. Διαταράσσει όλες τις νόρμες της θεατρικής δραματουργίας της εποχής και το κάνει από την αρχή, με τον Διόνυσο και τους κοθόρνους, που είναι στοιχείο τραγωδίας. Δεν φόραγαν οι ηθοποιοί κοθόρνους στην κωμωδία. Εμείς το κρατήσαμε στην παράσταση. Αυτές οι μεταμφιέσεις είναι η ανάγκη να αποταχθεί κανείς την ταυτότητα για να υπερασπιστεί κάτι μεγαλύτερο, ένεκεν της αδυναμίας του. Σε αυτές τις κατά συρροή μεταμφιέσεις εμπλέκονται μέχρι να κατέβουν στον Κάτω Κόσμο και να ανασύρουν τον Ποιητή που θα σώσει τον κόσμο.

Ο σαλός Διόνυσος και τα αριστοφανικά Βατράχια στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Φωτ.: Freddie F./LIFO

Στην Καλών Τεχνών, όταν είσαι κλεισμένος μέσα στο εργαστήριο, εμπλέκεσαι ποικιλοτρόπως με μεγέθη, ακόμα κι αν βρίσκεσαι μέσα σε πέντε τετραγωνικά. Νομίζω ότι η πρόβα είναι ένα εργαστήριο, έτσι την αντιμετωπίζω. Ο τρόπος που σκεφτόμαστε με τον Άρη ζυμώνεται καθημερινά, η γλώσσα γίνεται ένα μόρφωμα που συνεχώς ρέει. Αυτός ο μόχθος να έρθεις σε κοινωνία είναι το πιο ωραίο και το πιο δύσκολο πράγμα που μπορεί να συμβεί στην πρόβα. Στην κοινωνία αυτή πρέπει να ξαναορίσεις τα υλικά, να βρεθείς στον κοινό τόπο. Έπρεπε να εμπλακούμε ολοκληρωτικά. Είναι η πιο σπουδαία και η πιο επώδυνη εμπειρία. Η παράσταση είναι μια νέα εκκίνηση που αναγεννά τη σύσταση του μείγματος που έχουμε φτιάξει.

Άρης Σερβετάλης

Ο σαλός Διόνυσος και τα αριστοφανικά Βατράχια στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Ο τρόπος που η Έφη εγκαθίδρυε στην πρόβα ήταν μέσα από τον δρόμο της σαλότητας. Εκεί βασίστηκα για να εξιχνιάσω αυτό το φαινόμενο που λέγεται «Διόνυσος». Φωτ.: Karol Jarek

Ο Διόνυσος χτίζεται μέσα σε μια σαλότητα. Είναι μια ιδιόρρυθμη οντότητα που μεταβάλλεται συνεχώς με συνοδοιπόρο τον Ξανθία. Μέσα από τη θεανθρώπινη συνεργασία κάνουν αυτή την κατάβαση, αυτό το ταξίδι, για να αναστήσουν τον Ποιητή. Το εντυπωσιακό και ενδιαφέρον είναι οι εναλλαγές και στις μεταμφιέσεις, γιατί αλλάζουν συνεχώς ταυτότητα και ρούχα, και μέσα από το λεξιλόγιο της φάρσας, της απόλυτης κωμωδίας, του τσαλακώματος αυτής της κωμικοτραγικής κατάστασης, βιώνεται μια πορεία που θα μπορούσε να είναι η απόλυτη τραγωδία.

Μια κάθοδος στον Άδη για να αναστήσουν εκείνον που θα εμπνεύσει τους ανθρώπους και θα εμφυσήσει την ποίηση και την ποιητικότητα, μια πνευματική διάσταση σε μια καθημερινότητα που έχει στεγνώσει από το ανθρώπινο είδος. Ο τρόπος που η Έφη εγκαθίδρυε στην πρόβα ήταν μέσα από τον δρόμο της σαλότητας. Εκεί βασίστηκα για να εξιχνιάσω αυτό το φαινόμενο που λέγεται «Διόνυσος». Αυτή η λέξη κάτι μου κάνει που δεν μπορώ να το εξηγήσω ακριβώς, μου δημιουργεί διάφορες ατμόσφαιρες και καιρικά φαινόμενα.

Με όλα αυτά που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια στον καλλιτεχνικό τομέα με το ζήτημα των πτυχίων, κάπως παρακμάζει η φροντίδα από την πλευρά της πολιτείας. Από την άλλη, ο κόσμος θέλει να παρακολουθεί θέατρο. Οι καλοκαιρινές επιλογές έχουν ανοίξει περισσότερο, δεν βλέπεις μόνο αρχαίο δράμα, όμως έτσι δεν γίνονται παύσεις. Κατά την άποψή μου, οι παύσεις λειτουργούν δημιουργικά. Ωραία είναι όλα αυτά, απλά αισθάνομαι ότι γίνονται με την όρεξη των καλλιτεχνών να δημιουργήσουν και όχι με μια φροντίδα από την πολιτεία που θα την απογείωνε. Είμαι πεπεισμένος ότι οι καλλιτέχνες μας θα μπορούσαν να είναι ένα σοβαρό εξαγώγιμο προϊόν, θα μπορούσαμε να εξάγουμε πολιτισμό, τώρα όλα γίνονται χωρίς καμία απολύτως οργάνωση. Και που γίνεται το Φεστιβάλ είναι κάπως ηρωικό.

Μιχάλης Σαράντης

Ο σαλός Διόνυσος και τα αριστοφανικά Βατράχια στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Είναι πολύ σημαντικό να μην κόβονται τα φτερά, ειδικά σε τρυφερές ηλικίες. Φωτ.: Karol Jarek

Όλο αυτό το ταξίδι γίνεται για να αναστηθεί ο ένας που θα σώσει τον κόσμο. Προκειμένου να αναστηθεί αυτός πρέπει να θυσιαστεί ένας άλλος. Αυτός ο άλλος είναι ο Ξανθίας. Υπό αυτή την έννοια, ανοίγει ένα άλλο πρίσμα στο έργο. Όλα είναι μπροστά σου, το θέμα είναι αν θα τα δεις. Το ότι ο Ξανθίας είναι άνθρωπος και ο Διόνυσος θεός είναι γεγονός. Το ότι αυτοί οι δύο πάνε στον κάτω κόσμο επίσης. Το ότι ο Ξανθίας είναι άνθρωπος και πάει στον κάτω κόσμο δεν μπορείς να μην το δεις. Στην πραγματικότητα μπορείς ‒ πολλές φορές προσπερνάμε τα πράγματα θεωρώντας ότι είναι δεδομένα, αλλά αυτή η λέξη είναι η μεγαλύτερη παγίδα. Νομίζω ότι σε αυτή την περιπέτεια που έχουμε μπει, παρακινούμενοι συνεχώς από την Έφη, προσπαθούμε να σπάσουμε οτιδήποτε θεωρείται αυτονόητο σε σχέση με το πώς αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα και με το πώς βλέπουμε αυτό το κείμενο και αυτό το παραστασιακό σύμπαν που πάμε να φτιάξουμε.

Τι σημαίνει να σκάψεις τόσο βαθιά, να φτάσεις στον πυρήνα σου για να φέρεις πίσω κάτι που θα σε κάνει να ξυπνήσεις αύριο και να είσαι καλύτερος άνθρωπος; Αυτό που αφηγείται το έργο είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που φαινομενικά νομίζουμε ότι αφηγείται μια κωμωδία, και όπως σε όλες τις μεγάλες κωμωδίες και τα μεγάλα έργα έρχεται μέσα από πόνο, ένα κόστος προσωπικό. Δεν υπάρχει κάποια επικαιροποίηση, η διασκευή δεν έχει γίνει αλλάζοντας ονόματα, η Έφη έχει πάρει τον πυρήνα και τον έχει φέρει στο τώρα, δηλαδή είμαστε αντιμέτωποι με αυτό το σύμπαν. Αυτά τα έργα είναι βαθιά πολιτικά με την πραγματική έννοια της λέξης, αφορούν την πολιτεία και τους πολίτες σε παρόντα χρόνο.

Όλους τους ανθρώπους που κάνουμε αυτήν τη δουλειά μάς ενώνει ένας κοινός τόπος: η αγάπη για το θέατρο και το πώς διαπραγματεύεσαι κάθε μέρα με την ποίηση. Υπάρχει μια ευτυχής συγκυρία σε αυτήν τη δουλειά γιατί νιώθω ότι είμαστε όλοι συγγενείς. Έχω μεγάλη πίστη στο έμψυχο καλλιτεχνικό δυναμικό αυτής της χώρας. Έρχεται άλλο κύμα, η νέα γενιά έχει τεράστια ορμή, παρόλο που έχουν περάσει τρισχειρότερα από εμάς. Υπάρχει μεγάλη αλληλεγγύη στον χώρο. Ωστόσο, συμφωνώ πως όλα γίνονται με αυτοθυσία. Δεν πάει έτσι, πολλοί άνθρωποι θα πουν «κουράστηκα» στη μέση του δρόμου. Εκεί πρέπει κάποιος να τους χτυπήσει την πλάτη. Είναι πολύ σημαντικό να μην κόβονται τα φτερά, ειδικά σε τρυφερές ηλικίες.

Ο σαλός Διόνυσος και τα αριστοφανικά Βατράχια στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Η παράσταση είναι μια νέα εκκίνηση που αναγεννά τη σύσταση του μείγματος που έχουμε φτιάξει. Φωτ.: Freddie F./LIFO

Πρόγραμμα περιοδείας
28-29/7, Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου
20/8, Θέατρο Δελφών «Φρύνιχος»
25-26/8, Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων
27/8, Υπαίθριο θέατρο ΕΗΜ - Ιωάννινα
28/8, Υπαίθριο Δημοτικό Θέατρο Κοζάνης

Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση εδώ

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Άρης Σερβετάλης: «Όχι, σε καμία περίπτωση δεν θέλω να ξεχάσω τον φετινό χειμώνα»

Θέατρο / Άρης Σερβετάλης: «Όχι, σε καμία περίπτωση δεν θέλω να ξεχάσω τον φετινό χειμώνα»

Μια ειλικρινής, αποκαλυπτική συζήτηση με τον ηθοποιό Άρη Σερβετάλη για το θέατρο, το σινεμά, την επικαιρότητα και την πίστη, με αφορμή την παράσταση «Το Όνειρο ενός Γελοίου» και την ταινία «Αγέλη Προβάτων» στις οποίες πρωταγωνιστεί.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Θέατρο / Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός προσπαθεί να παραμείνει συγκεντρωμένη μέχρι την κάθοδό της στο αργολικό θέατρο. Παρ’ όλα αυτά, βρήκε τον χρόνο να μας μιλήσει για τους γυναικείους ρόλους που τη συνδέουν με την Ελλάδα και για τη σημασία της σιωπής.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν: από το «La Distance» του Ροντρίγκες έως τη μεγάλη επιτυχία του Μπανούσι

Θέατρο / Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν

Οι θερμές κριτικές της «Liberation» και της «Le Monde» για το «ΜΑΜΙ» του Μπανούσι σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση είναι απλώς μια λεπτομέρεια μέσα στις απανωτές εκπλήξεις που έκρυβε το πιο γνωστό θεατρικό φεστιβάλ στον κόσμο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ