27o Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας: Η δημοκρατία των σωμάτων στην πράξη

Re-call Facebook Twitter
Re-call. Φωτο: Sjoerd Derine
0

Σώματα που αψηφούν τη βαρύτητα, που προκαλούν τις συμβάσεις, που δοκιμάζουν στα άκρα τα όρια των αντοχών τους. Σώματα όχι μόνο εύρωστα, εύπλαστα και αρτιμελή, αλλά και σώματα με αναπηρίες, που καταφέρνουν να ανατρέψουν την ίδια τη στερεοτυπική συνθήκη που τα θέλει καθηλωμένα, ανήμπορα, με περιορισμένες δυνατότητες και προοπτικές.

Σώματα «σε κίνηση, διαρκώς σε κίνηση», όπως διακηρύττει το μότο του φετινού 27ου Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας που ξεκίνησε την Παρασκευή στη μεσσηνιακή πρωτεύουσα, σώματα που καταφάσκουν στο «μαζί» και όχι στο «μόνοι» του ερωτήματος που θέτει την ίδια στιγμή προκρίνοντας τη συνεργασία, τη συμπερίληψη, τη συντροφικότητα και την αλληλεγγύη ως εκείνες τις κινητήριες δυνάμεις που μπορούν να υπερβούν οποιαδήποτε κρίση, είτε οικονομική, είτε κοινωνική, είτε αξιακή, είτε υγειονομική, που μπορούν ταυτόχρονα να αποδείξουν ότι η διαφορετικότητα, η ποικιλομορφία και η πολυσυλλεκτικότητα είναι ο πλούτος του είδους μας, το πεπρωμένο και ο θρίαμβός του.

Το ένα ντουέτο σχημάτιζαν αποκλειστικά άνθρωποι με αναπηρίες, τα άλλα τρία ήταν μεικτά, με τις χορογραφίες να τους προσδίδουν μια σχεδόν απόλυτη ισορροπία ικανοτήτων και δεξιοτήτων, υλοποιώντας πάνω στη σκηνή μια εφαρμοσμένη «δημοκρατία των σωμάτων».

Αυτή την προοπτική ανέδειξε με τον καλύτερο τρόπο η εξαιρετική όσο και συγκινητική παράσταση «Mixed Doubles» που άνοιξε και επίσημα το 27ο KDF στο Μέγαρο Χορού, μια τολμηρή ιδέα της καλλιτεχνικής του διευθύντριας Λήδας Καπετανέα.

Ουσιαστικά επρόκειτο για μια παράσταση σε τέσσερις ενότητες που δημιούργησαν χορογράφοι από διαφορετικές χώρες, οι Φαϊζά Χρούτενς, Βενετσιάνα Καλαμπαλίκη, Ντιέγκο Τορτέλι και Ροσέρ Λόπεθ Εσπινόζα, στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού δικτύου Europe Beyond Access – μια σύμπραξη του Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας με τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, το Holland Dance Festival, το Oriente Occidente Dance Festival (Ιταλία) και το Skanes Dansteater (Σουηδία).

Το ένα ντουέτο σχημάτιζαν αποκλειστικά άνθρωποι με αναπηρίες, τα άλλα τρία ήταν μεικτά, με τις χορογραφίες να τους προσδίδουν μια σχεδόν απόλυτη ισορροπία ικανοτήτων και δεξιοτήτων, υλοποιώντας πάνω στη σκηνή μια εφαρμοσμένη «δημοκρατία των σωμάτων».

Cornered Facebook Twitter
Cornered. Φωτο: Sacha Grootjans

Στο εντυπωσιακό «Re-Call», μια χορογραφία της Βενετσιάνας Καλαμπαλίκη που είχε πρωτοπαρουσιαστεί προ διετίας στη Στέγη και τη διεθνή περιοδεία του ανέκοψε η πανδημία, η Βιβή Χριστοδουλοπούλου με την Ειρήνη Κουρουβάνη, αμφότερες γνωστές αθλήτριες και καλλιτέχνιδες  εστίασαν στην ταυτότητα των σωμάτων τους και πώς αυτή διαμορφώνεται από τις καθημερινές τους κινήσεις, είτε με υποστηρικτικά μέσα (τεχνητό μέλος και αναπηρικό αμαξίδιο αντίστοιχα), είτε χωρίς αυτά, με τα ίδια αυτά «εργαλεία επιβίωσης» να μετατρέπονται σε παιχνίδια και όργανα άθλησης.

Το «δικό μας» αυτό ντουέτο, που άνοιξε την παράσταση, ήταν σαν να συνομιλούσε ευθέως με εκείνο που την έκλεινε, της Ισπανίδας Anna Borras Pico και της Σουηδέζας Madeleine Mansson, που χορογράφησε η Καταλανή Ροσέρ Λόπεθ Εσπινόζα υπό τον τίτλο «Fine Lines»: Επρόκειτο ουσιαστικά για έναν ύμνο στο γυναικείο σώμα, μια δυναμική όσο και ντελικάτη υψηλής τεχνικής «σπουδή» όχι μόνο πάνω στις δυνατότητες δύο διαφορετικών σωμάτων, ενός αρτιμελούς και ενός άλλου με ξεχωριστές δεξιότητες, με το αμαξίδιό του να γίνεται άλλοτε ασπίδα, άλλοτε κέλυφος κι άλλοτε προωθητική μηχανή, αλλά επίσης πάνω στη γυναικεία συντροφικότητα, μια «σπουδή» φεμινιστική με ευθείες αναφορές στο κίνημα #metoo και στο σύνθημα «καμία μόνη».  

Feeling good Facebook Twitter
Feeling good. Φωτο: Sjoerd Derine

Στην αυτοσυνείδηση και ταυτόχρονα στη συνάντηση με τον άλλο, τον πλησίον, μέσα από διαφορετικότητες που ενώνουν αντί να χωρίζουν, εστιάζουν τόσο το «Cornered» που χορογράφησε η Φαϊζά Χρούτενς, με πρωταγωνιστές την Ολλανδέζα Annemieke Mooij και τον Γάλλο Aymeric Aude, όσο και το «Feeling Good» του Ντιέγκο Τορτέλι που, εμπνευσμένος από τον «Βιτρουβιανό Άνθρωπο» του Ντα Βίντσι, εστιάζει στην ολόπλευρη αποδοχή κάθε ύπαρξης, σε όλη τη δύναμη αλλά και την ευθραυστότητά της, σε όλο το εύρος των ομοιοτήτων αλλά και των διαφορών τους, των κανονικοτήτων αλλά και των ετεροτήτων τους, όπως τις απέδωσαν επί σκηνής οι Cristian Cucco και Annemieke Mooij.

Το 27ο Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας συνεχίζεται με την παράσταση «Mobius» των Rachid Ouaramdane, χορογράφου και καλλιτεχνικού διευθυντή του Dance Theater of Chaillot, και της ακροβατικής κολεκτίβας Compagnie XY, μια ωδή στη συλλογική δημιουργικότητα, την αλληλοκατανόηση, την ενσυναίσθηση και τη συναντίληψη, θεμέλιους λίθους ενός πολιτισμού που επίκεντρο και μέτρο του έχει το ανθρώπινο ον σε όλη του τη δημιουργική πολυπλοκότητα.

Fine lines Facebook Twitter
Fine lines. Φωτο: Sjoerd Derine
Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μπομπ Γουίλσον

Απώλειες / Μπομπ Γουίλσον (1941-2025): Το προκλητικό του σύμπαν ήταν ένα και μοναδικό

Μεγάλωσε σε μια κοινότητα όπου το θέατρο θεωρούνταν ανήθικο. Κι όμως, με το ριζοσπαστικό του έργο σφράγισε τη σύγχρονη τέχνη του 20ού αιώνα, σε παγκόσμιο επίπεδο. Υποκλίθηκε πολλές φορές στο αθηναϊκό κοινό – και εκείνο, κάθε φορά, του ανταπέδιδε την τιμή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Θέατρο / H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Ο «Οιδίποδας» του Γιάννη Χουβαρδά συνενώνει τον «Τύραννο» και τον «Επί Κολωνώ» σε μια παράσταση, παίρνοντας τη μορφή μιας πυρετώδους ανασκαφής στο πεδίο του ασυνείδητου - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Θέατρο / Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός προσπαθεί να παραμείνει συγκεντρωμένη μέχρι την κάθοδό της στο αργολικό θέατρο. Παρ’ όλα αυτά, βρήκε τον χρόνο να μας μιλήσει για τους γυναικείους ρόλους που τη συνδέουν με την Ελλάδα και για τη σημασία της σιωπής.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν: από το «La Distance» του Ροντρίγκες έως τη μεγάλη επιτυχία του Μπανούσι

Θέατρο / Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν

Οι θερμές κριτικές της «Liberation» και της «Le Monde» για το «ΜΑΜΙ» του Μπανούσι σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση είναι απλώς μια λεπτομέρεια μέσα στις απανωτές εκπλήξεις που έκρυβε το πιο γνωστό θεατρικό φεστιβάλ στον κόσμο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ