ΤΟ «HAPPIER THAN EVER», το δεύτερο άλμπουμ της Billie Eilish, είναι καλύτερο από το πρώτο. Έτσι απλά. Για πολλούς και διάφορους λόγους, πάντως όχι επειδή ενηλικιώθηκε και ωρίμασε.
Φέτος έκλεισε τα δεκαεννιά και πλέον ζει στο δικό της σπίτι, αν και ενίοτε πηγαίνει να κοιμηθεί στο πατρικό της, επειδή σιχαίνεται να είναι μόνη της, όπως αποκάλυψε σε μια συνέντευξη-ποταμό στην «Guardian», που μοιάζει περισσότερο σαν η αρθρογράφος να έχει περάσει μια μέρα μαζί της στο τηλέφωνο.
Στο «Getting Older», το εναρκτήριο κομμάτι του άλμπουμ, που έγραψε μάλλον μετά τον χωρισμό της με αυτόν τον τύπο που είδαμε στο «The world’s a little blurry», τραγουδά με τον σιγανό, σχεδόν ψιθυριστό τόνο της και μοιάζει σαν να σηκώνει όλα τα βάρη του κόσμου στους ώμους της.
Εν μέρει υπάρχει μια δόση αλήθειας σε αυτό. Παλιά το δεύτερο άλμπουμ ήταν μια σταθερή πηγή πίεσης, μια ιδιαίτερα αγχωτική υπόθεση, ειδικά για όσους καλλιτέχνες γνώριζαν υπέρμετρη επιτυχία. Οι κριτικοί αντιμετώπιζαν τις δεύτερες προσπάθειες ακόμη πιο αυστηρά, σαν να ήθελαν να ξορκίσουν τον αρχικό ενθουσιασμό που τους προκαλούσε ένας ανερχόμενος καλλιτέχνης. Ήταν πιο συνηθισμένο, επομένως, να διαβάζεις αρνητικές και απογοητευτικές κριτικές. Σήμερα ακούγονται κάπως κλισέ όλα αυτά, και παρωχημένα, αφορούν ελάχιστα τους μουσικούς του εικοστού πρώτου αιώνα.
Ηχητικά το άλμπουμ διαφέρει από το προηγούμενο, δίνοντας έμφαση στις πιο κλασικές μελωδίες. Τα πρώτα σινγκλ ήταν λίγο hit & miss και δεν σε προϊδέαζαν καθόλου για το τι θα ακολουθούσε, ούτε για τις πρόσφατες στυλιστικές αποφάσεις της Eilish, με τη φωτογράφιση με τον κορσέ στη «Vogue».
Υπάρχουν πολλές προσδοκίες και ανυπομονησία για την καινούργια δουλειά ενός λατρεμένου καλλιτέχνη, που αρκετές φορές φτάνει σε δυσθεώρητα ύψη. Και οι δύο αυτές καταστάσεις, όμως, αποτελούν περισσότερο παρενέργειες της φήμης. Όπως και η ακόρεστη περιέργεια να μαθαίνεις κάθε λεπτομέρεια από την προσωπική ζωή του καλλιτέχνη που σου αρέσει.
Επομένως, δεν προκαλεί εντύπωση το ότι η φήμη και όσα αυτή φέρνει, καλά ή κακά, είναι ένα από τα βασικά θέματα του άλμπουμ της Eilish. H δική της εκτοξεύτηκε πριν κλείσει καλά-καλά τα δεκαεφτά, με το ντεμπούτο της «When we all fall asleep, where do we go?». To πρώτο της άλμπουμ ήταν ένας αναπάντεχος θρίαμβος, που δεν γνώρισε μόνο παγκόσμια επιτυχία αλλά άλλαξε ριζικά το πρόσωπο της mainstream ποπ μουσικής, σύμφωνα με τον Alexis Petridis.
Στο ίδιο κομμάτι λέει «Things I once enjoyed / Just keep me employed now» («Πράγματα που κάποτε μου άρεσαν / τώρα απλώς γεμίζουν τον χρόνο μου»), περιγράφοντας αυτή την καινούργια κατάσταση που βιώνει.
Σε ένα άλλο κομμάτι, στο «NDA», μιλάει για τη δόξα που απέκτησε πρόσφατα και το πώς αυτή μπλέκει με την ερωτική της ζωή ή τη σεξουαλικότητα της με απρόσμενους τρόπους. «Had a pretty boy over but he couldn’t stay / On his way out, made him sign an NDA» («Κάλεσα ένα όμορφο αγόρι στο σπίτι, αλλά δεν μπορούσε να μείνει / Φεύγοντας, τον έβαλα να υπογράψει ένα συμφωνητικό εχεμύθειας»).
Σε μία από τις πιο cringe στιγμές του δίσκου (cringe σημαίνει μορφασμός αηδίας ή ανατριχίλας, αυτό το μπρρρ! που κάνουμε όταν έχει κρύο), στο «Not my responsibility», η Eilish αναφέρεται στο σώμα της και στο πως, ό,τι και να κάνει, όπως και να ντυθεί, δεν πρόκειται ποτέ να ικανοποιήσει τους αγνώστους που σχολιάζουν στα social media την εξωτερική της εμφάνιση. Είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά κομμάτια του δίσκου, ερμηνευμένο με μια σεξουαλική ένταση και έναν αισθησιασμό που θυμίζουν τη Madonna των ’90s και του «Human Nature», όπως γράφουν στους ΝΥΤ.
Billie Eilish - Happier Than Ever (Official Music Video)
Είναι δύσκολο να μεγαλώνεις κάτω από τα φώτα της δημοσιότητας όταν είσαι η μεγαλύτερη και πιο αναγνωρίσιμη σταρ στον πλανήτη αυτήν τη στιγμή. Σίγουρα, η πίεση πρέπει να είναι αφόρητη και η επίδρασή της στην ψυχική υγεία ενός ανθρώπου σοβαρή υπόθεση, στη χειρότερη των περιπτώσεων.
Ας σοβαρευτούμε, όμως, δεν θα κλάψουμε κιόλας για όσους με τα μέσα και τα χρήματα που έχουν αποκτήσει έχουν τα πάντα στα πόδια τους και δεν πρόκειται να πεινάσουν ποτέ. Ευτυχώς, η Eilish έχει τη μοναδική ικανότητα να σε κάνει να πιστεύεις ότι δεν έχει χάσει τη χαρά και την ελευθερία της, παρά τη δόξα και το χρήμα, ασχέτως του αν κάτι τέτοιο δεν ισχύει στην πραγματικότητα (μόνο η ίδια ξέρει).
Το «Happier than ever» το έχει γράψει πάλι ολόκληρο μαζί με τον αδερφό της, τον Finneas, ο οποίος πρόκειται να κυκλοφορήσει σύντομα τη δική του προσωπική δουλειά, ενώ πρόσφατα πρωταγωνίστησε ως αντίζηλος του James Blake στο «Say what you will», το αρκετά χιουμοριστικό βίντεο για το νέο κομμάτι του τελευταίου.
Για να γυρίσουμε στην Eilish, αν και ηχογραφήθηκε κατά τη διάρκεια των lockdowns, το «Happier than ever» δεν είναι ένας δίσκος καραντίνας. Η Eilish γράφει αργά, οπότε είχε τον απαραίτητο χρόνο για να αφιερωθεί σε αυτόν. Η 19χρονη μουσικός επιμένει ότι δεν είναι αυτοβιογραφικός ο δίσκος της, ακόμα κι αν δεν πείθει κανέναν.
Βρίσκει κανείς κι άλλα cringe σημεία στο «Happier than ever», όπως μου σχολίασε μια φίλη στο Facebook. Πέρα από το πώς διαχειρίζεται τη διασημότητα μια νεαρή σταρ, οι στίχοι της, όπως παρατηρούν σχεδόν όλοι, καταπιάνονται πλέον κυριολεκτικά με πιο ενήλικα, μετεφηβικά θέματα, και όχι μεταφορικά, π.χ. με τα τέρατα που έβλεπε στους εφιάλτες της, τις αράχνες που έβγαιναν από το στόμα της ή τους φίλους που ήθελε να θάψει. Εδώ ο συμβολισμός έχει αντικατασταθεί από τους πορνόγερους που κάνουν αισχρά σχόλια σε νεαρά κορίτσια, τους κακούς γκόμενους και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι νέοι άνθρωποι με την εικόνα του σώματος τους. Βαριά και όχι ευχάριστα πράγματα, που η Eilish χειρίζεται με τέτοιο τρόπο, ώστε να αποφεύγει οποιαδήποτε μαυρίλα ή μιζέρια.
Billie Eilish - Lost Cause (Official Music Video)
Το προτελευταίο και ομότιτλο κομμάτι του δίσκου είναι τρανή απόδειξη. Για πρώτη φορά στο άλμπουμ η φωνή της ακούγεται καθαρά, χωρίς να καταφεύγει στα ASMR τερτίπια της, λες και προσπαθεί να σου εκμυστηρευτεί μυστικά που δεν θέλει να ακούσει ο διπλανός σου. Στο επικό φινάλε του κομματιού σχεδόν ουρλιάζει να την αφήσουμε ήσυχη και μοιάζει να φτάνει στην πολυπόθητη λύτρωση.
Ηχητικά το άλμπουμ διαφέρει από το προηγούμενο, δίνοντας έμφαση στις πιο κλασικές μελωδίες. Τα πρώτα σινγκλ ήταν λίγο hit & miss και δεν σε προϊδέαζαν καθόλου για το τι θα ακολουθούσε, ούτε για τις πρόσφατες στυλιστικές αποφάσεις της Eilish, με τη φωτογράφιση με τον κορσέ στη «Vogue». Γράφουν στους NYT σχετικά:
«Παρόλη τη mainstream δημοτικότητα και τους μιμητές της στη μουσική βιομηχανία, η Eilish παραμένει επαναστάτρια. Το “Happier than ever”, όμως, εκθέτει τόσο τα πλεονεκτήματα όσο και τους περιορισμούς των ανατροπών που επιχειρεί. Το horror-pop φαινόμενο με τη νέον κόμμωση αποφάσισε ότι η πιο σοκαριστική κίνηση για το δεύτερο άλμπουμ της ήταν να βάψει τα μαλλιά της ξανθά πλατινέ και να επαναπροσδιορίσει τον εαυτό της ως μια ρετρό ποπ κρούνερ. Δυστυχώς, βλέποντάς την από απόσταση, αυτή η προσέγγιση μπορεί να σου γυρίσει μπούμερανγκ, να ακούγεται και να φαίνεται ως το είδος της παράδοσης (συντηρητισμού) που τόσο έξυπνα είχε αποφύγει στο παρελθόν».
Αυτό είναι αλήθεια εν μέρει ‒ ίσως αυτό είναι το πιο μελανό στοιχείο της όλης ιστορίας, αλλά αναρωτιέμαι πόση σημασία έχει τελικά. Όταν τα τραγούδια που παρουσιάζει κάθε φορά είναι τόσο καλά, αυτό σημαίνει, αν μη τι άλλο, ότι δεν πρόκειται να ξεμπερδέψεις εύκολα μαζί τους, ούτε και με την ίδια τόσο γρήγορα.
Billie Eilish - NDA (Official Music Video)
