Ο Στέλιος Φαϊτάκης στους New York Times

Ο Στέλιος Φαϊτάκης στους New York Times Facebook Twitter
Ο Στέλιος Φαϊτάκης δουλεύοντας πάνω στην "Ελεγεία του Μαίου"... Φωτ.: Stelios Faitakis and The Breeder, Athens, photo by Aurelien Mole
0

Τι ακριβώς συμβαίνει όταν η παράτολμη ασέβεια της street art συναντιέται με την ιερή εικονογραφία της Ορθόδοξης Εκκλησίας; Το αποτέλεσμα φαίνεται στα έργα του Στέλιου Φαϊτάκη ο οποίος συγκαταλέγεται ανάμεσα στους πιο γνωστούς καλλιτέχνες της πόλης μας. 

 Οι πολύπλοκες συνθέσεις του θυμίζουν ζωγράφους της Βαϊμάρης όπως τον Otto Dix αλλά και τις τοιχογραφίες του Diego Rivera,  τα δυστοπικά του ωστόσο θέματα - που καλύπτουν κοινωνικές αναταραχές και ανισότητες- είναι πολύ σύγχρονα. Αυτό το μήνα στο Παρίσι και συγκεκριμένα στο Palais de Tokyo αποκαλύπτεται μία μεγάλη τοιχογραφία του που αναπαριστά τις εξεγέρσεις των φοιτητών το Μάη του 1968. Στην παρακάτω συνέντευξη ο κύριος Φαϊτάκης -που ξεκίνησε τη καριέρα του κάνοντας γκράφιτι μιλάει για το πως η δουλειά του μεταλλάσσεται παίρνοντας διαφορετικές, πιο επίσημες διαστάσεις όσο η ζωή στην Ελλάδα γίνεται όλο και πιο χαοτική. 

Μου αρέσει η ιδέα του να μιλάω μια καλλιτεχνική γλώσσα που έχει βαθιές ρίζες· οι ντόπιοι την καταλαβαίνουν και οι επισκέπτες την βρίσκουν πολύ ενδιαφέρουσα. Και στο τέλος της μέρας εξακολουθεί να είναι μία μορφή θρησκευτικής τέχνης και προσωπικά την χρησιμοποιώ γι' αυτό ακριβώς που είναι, ανεξάρτητα του ποιο είναι το θέμα της

— Γιατί η Ορθόδοξη εικονογραφία μετατρέπεται σε μια δυνατή μεταφορά για να σχολιάσετε την παρούσα κατάσταση στην Ελλάδα;
Μεγαλώσαμε βλέποντας τη συγκεκριμένη μορφή τέχνης στις εκκλησίες και είναι πολύ οικεία σε όλους, Προσωπικά μου πήρε πολλά χρόνια να την εκτιμήσω πλήρως και να κατανοήσω το βάθος και τη δύναμη αυτής της παράδοσης. Τώρα όσες φορές και να επισκεφτώ το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο στην Αθήνα ή τη συλλογή της Αγίας Αικατερίνης του Σινά στη Κρήτη μένω πάντα έκπληκτος. Μου αρέσει η ιδέα του να μιλάω μια καλλιτεχνική γλώσσα που έχει βαθιές ρίζες· οι ντόπιοι την καταλαβαίνουν και οι επισκέπτες την βρίσκουν πολύ ενδιαφέρουσα. Και στο τέλος της μέρας εξακολουθεί να είναι μία μορφή θρησκευτικής τέχνης και προσωπικά την χρησιμοποιώ γι' αυτό ακριβώς που είναι, ανεξάρτητα του ποιο είναι το θέμα της· είτε είναι κάτι απλό ή ακόμα και ρηχό το χρυσό φόντο θυμίζει πάντα στον θεατή ότι υπάρχει ένα άλλο, υψηλότερο επίπεδο ύπαρξης παρά την απόσταση που μπορεί να έχουμε απ' αυτό λόγω του καθημερινού μας αγώνα για την επιβίωση. Αυτό είναι ένα από τα βασικά στοιχεία που αποτελούν τον πυρήνα της δουλειάς μου.

Ο Στέλιος Φαϊτάκης στους New York Times Facebook Twitter
Λεπτομέρεια από την "Ελεγεία του Μαίου" (2016), μια τοιχογραφία για το Palais de Tokyo, στο Παρίσι... Φωτ.: Stelios Faitakis and The Breeder, Athens, photo by Aurelien Mole

— Ήρθατε στο προσκήνιο αρχικά ως street artist. Γιατί τώρα προτιμάτε περισσότερο το στούντιο;
Για να παραχθούν αυτά τα μεγάλης κλίμακας κομμάτια χρειάζονται αρκετές μέρες δουλειάς. Πολύ γρήγορα ανακάλυψα ότι η δουλειά στο στούντιο μπορεί να είναι εξίσου ενδιαφέρουσα και κεφάτη όπως και η δουλειά στο δρόμο. Αλλά οφείλω πολλά στις τεχνικές και στα υλικά που χρησιμοποιούν οι καλλιτέχνες του δρόμου και μου αρέσει πολύ να παρουσιάζεται η δουλειά μου σε δημόσιους χώρους αν και δεν θεωρώ πλέον τη δουλειά μου εφήμερη όπως γινόταν στο παρελθόν. Όχι ότι δεν αντέχω να δω ένα έργο μου να καταστρέφεται, απλώς προτιμώ να το κάνω με τους δικούς μου όρους και να μην επιτρέψω σε κάποιον να καταστρέψει μέσα σε λίγες μέρες μια δουλειά που μου πήρε μήνες να ολοκληρώσω, είτε στο δρόμο είτε οπουδήποτε αλλού.  

— Παρά τις οικονομικές δυσκολίες πιστεύετε ότι αυτή είναι μια ενδιαφέρουσα χρονική στιγμή για να είναι κάποιος καλλιτέχνης στην Ελλάδα;
Η κρίση προσφέρει πολλές θεματικές σε διαφορετικά επίπεδα- το μόνο που πρέπει να κάνει κάποιος είναι να κρατά τα μάτια του ανοιχτά, να παρατηρεί προσεκτικά τι συμβαίνει γύρω του και να ξεκινήσει να τα διερευνά. Φυσικά δεν διασκεδάζω καθόλου με τη κατάσταση στην Ελλάδα αλλά προσωπικά προτιμώ να αγκαλιάζω με το έργο μου όλα τα πράγματα που βλέπω γύρω μου, ειδικά αυτά που θεωρώ αρνητικά. 

— Πολλοί Έλληνες καλλιτέχνες έχουν φύγει από τη χώρα αναζητώντας στο εξωτερικό περισσότερες ευκαιρίες. Θα σκεφτόσασταν ποτέ να κάνετε ένα αντίστοιχο βήμα;
Σ' αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή, δεν υπάρχει καμία τέτοια περίπτωση. Η καριέρα για μένα δεν σημαίνει τίποτα αν δεν μπορώ να απολαύσω τη ζωή μου. Εδώ βρίσκονται όλοι οι αγαπημένοι μου και οτιδήποτε με ενδιαφέρει. Άλλωστε η Ελλάδα μου προσφέρει μεγάλη έμπνευση που δεν είμαι σίγουρος ότι θα μπορούσε να διατηρηθεί κάπου στο εξωτερικό. Αισθάνομαι ότι η Ελλάδα είναι το μόνο μέρος όπου μπορώ να συνεχίσω και να αναπτύξω την έρευνα μου και τη καλλιτεχνική μου πειθαρχία. Άκουσα κάποτε τον  Ψαραντώνη να λέει ότι ένα δέντρο χρειάζεται δυνατές και υγιείς ρίζες για να ανθίσει και να καρπίσει. Νομίζω πως αυτό τα λέει όλα.

Εικαστικά
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο ζωοπλάστης γλύπτης Ευριπίδης Βαβούρης (1911-1987) 

Εικαστικά / Ευριπίδης Βαβούρης: Πέρα από το «Λαγωνικό» της Φωκίωνος Νέγρη

Ο δημιουργός του γνωστού αγάλματος της Κυψέλης υπήρξε ένας στοχαστικός γλύπτης της Αθήνας με αξιόλογη πορεία, που απέδιδε πειστικά και με μεγάλη ευαισθησία τα κατοικίδια ζώα. Μια επίσκεψη στο ατελιέ του, που έχει διατηρηθεί σε άψογη κατάσταση, αποτέλεσε το ερέθισμα για να τον ανακαλύψουμε και να τον επανεκτιμήσουμε. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ένας Ιούνιος γεμάτος τέχνη: 28 εκθέσεις που αξίζει να δείτε

Εικαστικά / Ένας Ιούνιος γεμάτος τέχνη: 28 εκθέσεις που αξίζει να δείτε

Μια σειρά από εκθέσεις σημαντικών καλλιτεχνών χαρακτηρίζουν την έναρξη του καλοκαιριού. Από τα Plásmata 3 της Στεγης έως την αναδρομική έκθεση του Takis κι από τη Marlene Dumas έως την Charline von Heyl.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μαρλέν

Εικαστικά / Marlene Dumas: «Η τέχνη είναι πάντοτε μια πράξη εναντίον της βίας»

Η κορυφαία Νοτιοαφρικανή ζωγράφος παρουσιάζει την πρώτη ατομική της έκθεση στην Ελλάδα, στην οποία τα έργα της διαλέγονται με αρχαιότητες από τις μόνιμες συλλογές του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πρόδρομος Τσιαβός: «Στην παρουσία μας στον δημόσιο χώρο ο στόχος μας δεν είναι απλά να κάνουμε μια έκθεση αλλά να ακούσουμε, να συζητήσουμε, να αφήσουμε κάτι πίσω μας»

Plāsmata 3 / Πρόδρομος Τσιαβός: «Στόχος μας δεν είναι απλά να κάνουμε μια έκθεση, αλλά να αφήσουμε κάτι πίσω μας»

Ο επικεφαλής Ψηφιακής Ανάπτυξης και Καινοτομίας του Ιδρύματος Ωνάση μιλά με υπόκρουση τα ασταμάτητα τιτιβίσματα των πουλιών που έρχονται από τα σκιερά δέντρα του Πεδίου του Άρεως.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η Ραλλού Μάνου, ο Γρηγόρης Σεμιτέκολο και η Ναυσικά Πάστρα σε μια συνάντηση με τη σύγχρονη τέχνη σε ένα εργοστάσιο στον Πειραιά

Εικαστικά / Η Ραλλού Μάνου, ο Γρηγόρης Σεμιτέκολο και η Ναυσικά Πάστρα «συνομιλούν» με τη σύγχρονη τέχνη

Οι τρεις Έλληνες πρωτοπόροι καλλιτέχνες που στιγμάτισαν την ελληνική δημιουργία, σε μια απρόσμενη διαγενεακή συνάντηση με τη Sagg Napoli και τον Mungo Thomson, σε ένα εργοστάσιο στον Πειραιά.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
PLASMATA 3 TOPIC

Plāsmata 3 / Plāsmata 3: «Ο πιο σύντομος δρόμος είναι πάντα ο λιγότερο ενδιαφέρων»

Η Αφροδίτη Παναγιωτάκου, καλλιτεχνική διευθύντρια του Ιδρύματος Ωνάση, επιμελείται μαζί με την ομάδα της Στέγης μια έντυπη «ξενάγηση» στην έκθεση «Plāsmata 3: We’ve met before, haven’t we?», που παρουσιάζεται στο Πεδίον του Άρεως.
THE LIFO TEAM
O Jean Tinguely σατίριζε την εξάρτησή μας από την τεχνολογία πολύ πριν το AI

Εικαστικά / O Jean Tinguely σατίριζε την εξάρτησή μας από την τεχνολογία πολύ πριν το AI

Τα παράξενα μηχανικά γλυπτά του πρωτοποριακού καλλιτέχνη –του οποίου φέτος γιορτάζονται τα 100 χρόνια από τη γέννησή του με εκθέσεις σε όλο τον κόσμο– αποτελούν ένα σαρδόνιο σχόλιο και για τη σύγχρονη κοινωνία.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Αφροδίτη 5.

Onassis Stegi / Ξενάγηση στα Plāsmata: Κεφάλαιο 5

«Και έχεις τόσα να πεις με τα έργα που θα συναντήσεις. Σαν τα ταξίδια. Τα αληθινά ταξίδια, όχι αυτά που κάνεις για δουλειά. Τα άλλα. Εκείνα που κάνεις με παρέα και πιάνετε κουβέντα με αγνώστους χωρίς βιασύνη. Εκείνα που παίρνεις τον χρόνο σου για να χορτάσεις τις λεπτομέρειες».
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΥ
2ο κομμάτι Αφροδίτη

Onassis Stegi / Ξενάγηση στα Plāsmata: Κεφάλαιο 2

«Μας αρέσει η παρέκκλιση και η απόκλιση. Στη ζωή, γενικά. Στους ανθρώπους. Και στην τέχνη. Και εδώ. Από τον Ροδώνα στη Γαρδένια, από τις Αριές στο θέατρο Αλίκη. Οι σπείρες έχουν φτιαχτεί για να τις περπατήσεις και τα παρτέρια για να σταθείς».
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΥ