Ο αβάσταχτος πόνος της Φρίντα Κάλο μέσα από τους ιατρικούς της φακέλους

Ο αβάσταχτος πόνος της Φρίντα Κάλο μέσα από τους ιατρικούς της φακέλους Facebook Twitter
H Φρίντα Κάλο στο νοσοκομείο Inglés το 1950. Courtesy Fundación Televisa Collection and Archive, Φωτο: Juan Guzmán
0

Πόνος και τέχνη, δυο λέξεις που χαρακτήρισαν τη ζωή της Φρίντα Κάλο από τότε που ήταν μικρή μέχρι τον θάνατό της σε ηλικία 47 ετών. Η Φρίντα Κάλο σε ηλικία έξι ετών αρρώστησε από πολιομυελίτιδα, με αποτέλεσμα το ένα της πόδι να είναι πιο κοντό από το άλλο και ημιπαράλυτο. To 1925, στα 18 της χρόνια, ένα τραμ συγκρούστηκε με το λεωφορείο στο οποίο επέβαινε και τραυματίστηκε. Έκτοτε υποβλήθηκε σε μεγάλο αριθμό εγχειρήσεων και η ζωή της σημαδεύτηκε από πόνο και θλίψη για την κατάσταση της υγείας της αλλά και την αδυναμία της να κάνει παιδιά.

Η έκθεση «Kahlo Without Borders», στο μουσείο MSU Broad του Μίσιγκαν, σε επιμέλεια της καλλιτέχνιδας και μακρινής συγγενούς της Κριστίνα Κάλο, φέρνει στο φως οικογενειακά αρχεία, την αλληλογραφία της και φωτογραφίες, καθώς και ιατρικά αρχεία από το Ιατρικό Κέντρο ABC, όπου ήταν ασθενής. Εκεί βρέθηκαν σε μια αποθήκη όλα τα ιατρικά της αρχεία.

Η έκθεση επιδιώκει να συνδέσει τους επισκέπτες του μουσείου με τον προσωπικό και δημιουργικό κόσμο της Φρίντα Κάλο, θολώνοντας τα όρια μεταξύ του εσωτερικού και του εξωτερικού της κόσμου, ιδιαίτερα προς το τέλος της ζωής της, όταν ήταν ασθενής στο Ιατρικό Κέντρο ABC. Τα έγγραφα που αποκαλύφθηκαν πρόσφατα και αφορούν την τελευταία της παραμονή στο νοσοκομείο θα έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον εξίσου για τους βιογράφους, τους ειδικούς στον τομέα της ιστορίας της τέχνης και τους εργαζόμενους στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης.

Αυτή η απροσδόκητη, διεπιστημονική αλλά και οικεία προσέγγιση στους κόσμους της Κάλο θα παρουσιαστεί ως ένα συναισθηματικό ταξίδι μέσα από εικόνες, έγγραφα και οικογενειακά και κλινικά αρχεία – κάτι παρόμοιο με την οδυνηρή και συναρπαστική εμπειρία της ταξινόμησης ενός οικογενειακού λευκώματος ή ενός μπαούλου αναμνήσεων.

Τα αρχεία αυτά μαρτυρούν τις προκλήσεις της υγείας της, ενθαρρύνοντας τον επισκέπτη να φανταστεί πώς, από το κρεβάτι του νοσοκομείου και με τη δύναμη της δημιουργικότητας και της αυτοέκφρασης, μεταμόρφωσε την ιστορία της τέχνης του 20ού αιώνα.

Η έκθεση αποκαλύπτει την ευάλωτη, καθημερινή πραγματικότητα της Κάλο, εστιάζοντας στις προκλήσεις της υγείας της: 32 χειρουργικές επεμβάσεις, μια λίστα με καθημερινά φάρμακα και ιστορίες χρόνιου πόνου από τις τελευταίες ημέρες της στο νοσοκομείο ABC στην Πόλη του Μεξικού.

Το ατύχημα που είχε το 1925 άλλαξε τη ζωή της Φρίντα αλλά και τις δυναμικές μέσα στην οικογένειά της. Πέρασε τη ζωή της περισσότερο μέσα στο σπίτι και σε διάφορα νοσοκομεία στο Μεξικό, τις ΗΠΑ και τη Γαλλία.

Η ευγνωμοσύνη που εξέφραζε στους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό καταγράφεται στο «Ημερολόγιο της Φρίντα Κάλο» στο οποίο αναφέρει γιατρούς όπως οι David Glusker, Ramon Parres, Leo Eloesser, Juan Farril, που στάθηκαν στο πλευρό της.

Η Κάλο γνώρισε τον θωρακοχειρούργο Leo Eloesser όταν διαγνώστηκε με συγγενές ελάττωμα της σπονδυλικής στήλης κατά τη διάρκεια της παραμονής της στο Σαν Φρανσίσκο το 1931. Η αλληλογραφία τους περιέχει εκτός των άλλων και ιατρικές διαγνώσεις άλλων γιατρών που η Μεξικανή ζωγράφος του έστελνε για να πάρει τη γνώμη του. Στην αλληλογραφία τους αντάλλασσαν απόψεις, εκτός από τα ιατρικά, και για προσωπικά, πολιτικά και καλλιτεχνικά θέματα.

Στα γράμματα τού μιλά για την κακή συμπεριφορά του Ντιέγκο Ριβέρα, του ζητά συγγνώμη για την καθυστέρηση κάποιου πίνακα που θα έστελνε ως αμοιβή και αναζητά απαντήσεις σχετικά με την επιδείνωση της υγείας της ή τις θεραπείες για τον συνεχή πόνο της.

Το μεγαλείο και ο αβάσταχτος πόνος της Φρίντα Κάλο μέσα από τους ιατρικούς της φακέλους Facebook Twitter
Η Φρίντα Κάλο. Courtesy Zoe Kissel, MSU Broad Museum.

Σε μια καρτ-ποστάλ από τη Νέα Υόρκη, με ημερομηνία 2 Νοεμβρίου 1940, απευθύνεται στον «querido doctorcito» ("αγαπητό μικρό γιατρό") Leo Eloesser, με ένα τολμηρό φιλί με κραγιόν, ενώ σε μια άλλη επιστολή, τον Ιούνιο του 1944, περιγράφει τον «κορσέ» που της παρήγγειλαν οι γιατροί ως «κόλαση». «Σας γράφω από το κρεβάτι μου γιατί είμαι ακόμα "βιδωμένη" στη σπονδυλική μου στήλη», γράφει η Κάλο. «Είμαι απελπισμένη γιατί φαίνεται ότι τίποτα δεν κάνει την κατάσταση της σπονδυλικής μου στήλης καλύτερη».

Σε μια άλλη επιστολή προς τον γιατρό Leo Eloesser με ημερομηνία 5 Ιανουαρίου 1937, η Κάλο βρίσκεται στο νοσοκομείο για να υποστηρίξει τον Ντιέγκο Ριβέρα, ο οποίος πάλευε με μια φλεγμονή στα νεφρά. Η αρρώστια του Ριβέρα ήρθε σε κακή στιγμή, λίγο αφότου ο ίδιος και η Κάλο είχαν πείσει τη μεξικανική κυβέρνηση να τους επιτρέψει να φιλοξενήσουν τον Σοβιετικό επαναστάτη ηγέτη Λέον Τρότσκι και τη σύζυγό του, Νατάλια Σέντοβα, στο σπίτι τους στην Πόλη του Μεξικού. Τελικά, η Κάλο τους συνάντησε μόνη της και αργότερα την ίδια χρονιά θα είχε σχέση με τον Τρότσκι.

Ο Juan Farril, που ήταν ο πιο διάσημος ορθοπεδικός στο Μεξικό τη δεκαετία του '50, ήταν ένας ακόμα γιατρός φίλος της. Τον αναφέρει στο ημερολόγιό της αλλά και του αφιερώνει δυο από τους πιο διάσημους πίνακες της, τα «Self portrait with the portrait of Doctor Farill» (1951) και «Long live life and doctor Farill» (1953). Στην «Αυτοπροσωπογραφία με τον Δρ Χουάν Φαρίλ», η Κάλο απεικονίζεται σε αναπηρικό καροτσάκι να δουλεύει το πορτρέτο του γιατρού της, χρησιμοποιώντας την ίδια της την καρδιά ως παλέτα. Μια φωτογραφία στο μουσείο Broad τη δείχνει να εργάζεται στον πίνακα.

Frida kAHLO
Φρίντα Κάλο, "Αυτοπροσωπογραφία", 9 Ιουλίου 1932.

Η έκθεση αποκαλύπτει την ευάλωτη, καθημερινή πραγματικότητα της Κάλο, εστιάζοντας στις προκλήσεις της υγείας της: 32 χειρουργικές επεμβάσεις, μια λίστα με καθημερινά φάρμακα και ιστορίες χρόνιου πόνου από τις τελευταίες ημέρες της στο νοσοκομείο ABC. Εκτίθεται επίσης το έργο "Αυτοπροσωπογραφία, 9 Ιουλίου 1932", το οποίο δημιουργήθηκε μόλις πέντε ημέρες μετά την αποβολή της καλλιτέχνιδας, ενώ βρισκόταν σε νοσοκομείο του Ντιτρόιτ.

Τα ντοκουμέντα αποκαλύπτουν μια γενναία γυναίκα σε όλη τη διάρκεια ταυτόχρονων κρίσεων, οικονομικών, συζυγικών και υγείας. Σε μια κατάσταση μέσα στην οποία οποιοσδήποτε άλλος θα είχε συντριβεί, η Κάλο βρήκε την αυτοέκφραση ως όχημα για να επικοινωνήσει την ιστορία της με τέτοια συναισθηματική ακρίβεια που εξακολουθεί να έχει απήχηση σήμερα και να συγκινεί με την προσωπική της ιστορία.

Η έκθεση αποτίνει έναν φόρο τιμής και στους ανθρώπους που βρέθηκαν για χρόνια δίπλα της στην επώδυνη διαδρομή της ζωής της. Η εγγονή της επέλεξε να παρουσιάσει τη ζωή της Κάλο όπως ήταν - ένα συχνά καθημερινό ταξίδι μεταξύ νοσοκομείου και σπιτιού, διανθισμένο με χρώμα από τους πίνακες και τις πολιτικές της διεκδικήσεις, και μια επισφαλή οικονομική θέση που την ανάγκαζε να πληρώνει τα χρέη της με καλλιτεχνικά έργα.

Το μεγαλείο και ο αβάσταχτος πόνος της Φρίντα Κάλο μέσα από τους ιατρικούς της φακέλους Facebook Twitter
Η Κάλο στο νοσοκομείο το 1953. Η καλλιτέχνιδα τραυματίστηκε σοβαρά σε ατύχημα με λεωφορείο όταν ήταν μόλις 17 ετών, με αποτέλεσμα να υποφέρει για το υπόλοιπο της ζωής της. Courtesy of Fundación Televisa Collection and Archive

Το σοκ και το τραύμα βρίσκονται στη ρίζα της τέχνης της Κάλο. Στο «The Accident», ένα σκίτσο του 1926 που εκτίθεται στο Broad, η 18χρονη Φρίντα είναι ξαπλωμένη ανάσκελα, καλυμμένη με επιδέσμους. Είναι την εποχή που έχει τραυματιστεί από τη σύγκρουση του τραμ με το λεωφορείο και στο σκίτσο τα οχήματα που κατρακυλούν και τα κατακρεουργημένα σώματα αιωρούνται πάνω από την πεσμένη φιγούρα της σαν ένας επίμονος εφιάλτης.

Αυτό το ατύχημα ήταν και η αιτία που άρχισε να ζωγραφίζει σοβαρά, κατά τη διάρκεια της ανάρρωσής της στο νοσοκομείο του Ερυθρού Σταυρού. Και συνέχισε σε όλη τη διάρκεια της ζωής της να αποτυπώνει τον πόνο και την ταλαιπωρία της στον καμβά σε μια γλώσσα εν μέρει ρεαλιστική, εν μέρει συμβολική, ιδιότυπη για την ίδια.

Το μεγαλείο και ο αβάσταχτος πόνος της Φρίντα Κάλο μέσα από τους ιατρικούς της φακέλους Facebook Twitter
Φρίντα Κάλο, «Η Σπασμένη Κολόνα», 1944.

Στον περίφημο πίνακα του 1944 «Η σπασμένη κολόνα», η εκτεθειμένη σπονδυλική στήλη της καλλιτέχνιδας απεικονίζεται ως μια αρχιτεκτονική κολόνα που σπάει. Μπορείς να δεις μέσα από τον κορμό της, ο οποίος μόλις και μετά βίας συγκρατείται από μεταλλικές ράβδους. Μια φωτογραφία της εγγονής της δείχνει έναν από τους επώδυνους κορσέδες που έπρεπε να φοράει η Κάλο μεταξύ των χειρουργικών επεμβάσεων.

Η Κάλο ήταν πρωτοπόρος στη χρήση της προσωπικής εικόνας του σώματός της στην τέχνη της, όπως φαίνεται και στον περίφημο πίνακα του 1932 «Henry Ford Hospital», γνωστόν και ως «Το ιπτάμενο κρεβάτι», όπου βρίσκεται γυμνή σε ένα αιματοβαμμένο νοσοκομειακό κρεβάτι μετά από μια αποβολή. Το κρεβάτι αιωρείται μπροστά από τον βιομηχανικό ορίζοντα του Ντιτρόιτ. Έξι συμβολικά αντικείμενα, μεταξύ των οποίων ένα έμβρυο και ένα σαλιγκάρι, είναι δεμένα στον αφαλό της. 

Παρά τις επανειλημμένες, παρατεταμένες παραμονές της στο νοσοκομείο, μια σειρά εντυπωσιακών φωτογραφιών στην έκθεση Broad δείχνει τη Φρίντα Κάλο να συνεχίζει τη ζωή και την τέχνη της, όπως μόνο εκείνη θα μπορούσε. «Εξατομίκευσε το περιβάλλον του δωματίου της στο νοσοκομείο με χρώματα, μολύβια, βιβλία και, πάντα, τα τσιγάρα της», γράφει η Κριστίνα Κάλο.

Το μεγαλείο και ο αβάσταχτος πόνος της Φρίντα Κάλο μέσα από τους ιατρικούς της φακέλους Facebook Twitter
Η Φρίντα Κάλο στο νοσοκομείο Inglés ζωγραφίζει, το 1953. Courtesy of Fundación Televisa Collection and Archive

Εξίσου εντυπωσιακές είναι οι φωτογραφίες από τα νοσοκομεία της εποχής, οι ξεπερασμένες ιατρικές πρακτικές που μοιάζουν γραφικές, όπως τα χειρουργεία με ανοιχτά παράθυρα, και μια φωτογραφία της Κάλο ξαπλωμένης στο κρεβάτι μετά από ένα χειρουργείο να καπνίζει μαζί με μια νοσοκόμα.

Υπάρχει ακόμα και μια ματιά στα δεινά της Κάλο σε μια επιστολή γραμμένη με περίτεχνο τρόπο και παλιομοδίτικο γραφικό χαρακτήρα από το χέρι της μητέρας της Φρίντα, Ματίλντε, που απευθύνεται στον Dr. Eloesser τον Απρίλιο του 1950.

Μετά από μια εβδομάδα καθημερινού πυρετού, εμετών και πόνου στη σπονδυλική στήλη, η μητέρα της παρατήρησε ότι η πλάτη της σάπιζε, το οστό που είχαν προσθέσει οι γιατροί δεν στερεώθηκε στους σπονδύλους και όλα είχαν μολυνθεί. «Βλέποντάς την να υποφέρει έτσι, εύχομαι να μπορούσα να της δώσω τη ζωή μου», θρηνεί η μητέρα της.

Το μεγαλείο και ο αβάσταχτος πόνος της Φρίντα Κάλο μέσα από τους ιατρικούς της φακέλους Facebook Twitter
Η Φρίντα Κάλο στο αμερικανοβρετανικό νοσοκομείο Cowdray με μαριονέτες, το 1953. Courtesy of Fundación Televisa Collection and Archive; photo: Juan Guzmán

Ίσως κάποιοι να έβρισκαν την έκθεση κάπως νοσηρή ή ηδονοβλεπτική, αν το θέμα ήταν κάποιος άλλος καλλιτέχνης εκτός από την Φρίντα Κάλο, που επιδίωξε σε όλη της τη ζωή να κάνει μια ειλικρινή αυτοαποκάλυψη μέσα από τα έργα της. Παρά το γεγονός ότι απεικόνιζε διαρκώς τον πόνο της, στις φωτογραφίες αποπνέει εξωπραγματική δύναμη. Ωστόσο υπάρχει κάτι στοιχειωμένο στο βλέμμα της που προδίδει τη βαθιά κατάθλιψη από την οποία υπέφερε σε όλη τη διάρκεια της ζωής της.

Αυτή ακριβώς η έκθεση μιας πονεμένης ζωής εμπεριέχει όλες τις πτυχές της προσωπικότητάς της: τη φανατική κομμουνίστρια που φλέρταρε τον Τρότσκι και άφησε ημιτελές ένα πορτρέτο του Ιωσήφ Στάλιν πριν τον θάνατό της, μια ζωγράφο που έγινε σταρ ισάξια με τις διασημότητες του Χόλιγουντ και συνεχίζει και τον 21ο αιώνα να ασκεί διαρκή γοητεία, να φιγουράρει σε κούπες καφέ, σαγιονάρες και τσάντες, κούκλες, ένα γραμματόσημο των ΗΠΑ, να γίνονται γιορτές προς τιμήν της, όπως το FridaFest στο Έντινμπουργκ του Τέξας, όπου βρίσκεις μικρά κορίτσια και ηλικιωμένες γυναίκες ντυμένες ως Φρίντα Κάλο, μια γυναίκα που όσο ασυμβίβαστη και «τρομακτική» κι αν μοιάζει σε κάποιους, κατέφυγε στην τέχνη όχι μόνο για να εκφραστεί, αλλά και για να επιβιώσει, ακόμα και τις ατέλειωτες ώρες που πέρασε στα νοσοκομεία.

Η Φρίντα Κάλο είχε αστείρευτη αποφασιστικότητα και αυτό το μεγαλείο να αντιμετωπίζει κάθε πρόκληση την κάνει μοναδική και αναντικατάστατη περίπτωση στον κόσμο της τέχνης.

Το μεγαλείο και ο αβάσταχτος πόνος της Φρίντα Κάλο μέσα από τους ιατρικούς της φακέλους Facebook Twitter
Cristina Kahlo, Hoja clínica, Αύγουστος 1953. Courtesy the artist and Archivo Histórico Centro Médico ABC.
Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Τζούλιαν Σνάμπελ: Πώς έφτιαξα τις αυτοπροσωπογραφίες του Βαν Γκογκ, της Φρίντα Κάλο και του Καραβάτζιο

Εικαστικά / Τζούλιαν Σνάμπελ: Πώς έφτιαξα τις αυτοπροσωπογραφίες του Βαν Γκογκ, της Φρίντα Κάλο και του Καραβάτζιο

Ανάμεσα στο 2018 και το 2020 ο Αμερικανός ζωγράφος και σκηνοθέτης δημιούργησε μια σειρά που ονόμασε «Self-Portraits of Others», 25 πίνακες που εξετάζουν το θέμα της προσωπογραφίας σε όλη την ιστορία της τέχνης.
THE LIFO TEAM
Φρίντα Κάλο: Ο μετά θάνατον «πόλεμος» τιμών σε ένα έργο που συναγωνίζεται το ρεκόρ του Ντιέγκο Ριβέρα

Πολιτισμός / Φρίντα Κάλο: Ο μετά θάνατον «πόλεμος» τιμών σε ένα έργο που συναγωνίζεται το ρεκόρ του Ντιέγκο Ριβέρα

Ο Πίνακας  «Diego y yo» δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια μιας δύσκολης περιόδου στον δεύτερο γάμο τους όταν ο Ριβέρα είχε ερωτική σχέση με την σταρ του κινηματογράφου Μαρία Φελίξ, που ήταν φίλη της Κάλο.
THE LIFO TEAM
Φρίντα Κάλο: Τα άγνωστα και χαμένα έργα της αποκαλύπτονται σε μια νέα έκδοση

Εικαστικά / Φρίντα Κάλο: Άγνωστα και χαμένα έργα της αποκαλύπτονται σε μια νέα έκδοση

Ένα νέο βιβλίο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Taschen περιλαμβάνει τον πλήρη κατάλογο των έργων της Μεξικανής σούπερ σταρ ζωγράφου, ανάμεσά στα οποία και κάποια άγνωστα στο ευρύ κοινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Pan American Unity»: Η ιστορία και η μεταφορά της μεγάλης εμβληματικής τοιχογραφίας του Ντιέγκο Ριβέρα

Εικαστικά / «Pan American Unity»: Η ιστορία και η μεταφορά της εμβληματικής τοιχογραφίας του Ντιέγκο Ριβέρα

Οκτώ δεκαετίες μετά τη δημιουργία της, η τοιχογραφία που ζυγίζει τριάντα τόνους μεταφέρθηκε στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης του Σαν Φρανσίσκο μετά από μια τετραετή επιχείρηση εκατομμυρίων δολαρίων.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Εικαστικά / Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Μια έκθεση στο Μουσείο Γουίτνεϊ ενώνει διαφορετικές φωνές και αποκαλύπτει την άγνωστη ως τώρα τάση Αμερικανών καλλιτεχνών που στράφηκαν στον σουρεαλισμό για να εκφράσουν την ταραχώδη δεκαετία του '60.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
"Η κούνια" του Φραγκονάρ: Στο φως τα ζουμερά μυστικά και η ίντριγκα του πιο αυθάδικου έργου του ροκοκό

Εικαστικά / «Η Κούνια» του Φραγκονάρ: Τα μυστικά και η ίντριγκα του πιο αυθάδικου έργου του ροκοκό

Η περίφημη «Κούνια» με τη σκηνοθεσία της συνεύρεσης των σωμάτων και των ψυχών με τρόπο ακόλαστο, πονηρό ή ανοιχτό σε μια νέα ηθική, έργο – σταρ της περίφημης συλλογής Wallace στο Λονδίνο, αποκαταστάθηκε φέρνοντας στο φως άτακτες λεπτομέρειες που ενισχύουν την αυθάδεια του έργου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ειρήνη Παναγοπούλου

Εικαστικά / Ειρήνη Παναγοπούλου: Η μεγάλη Ελληνίδα συλλέκτρια Τέχνης μιλά στη LIFO

Η γνωστή συλλέκτρια μιλά στη LiFO για το ταξίδι της στην τέχνη μέσα από τη συγκρότηση της μεγάλης και σπάνιας συλλογής της, μέρος της οποίας θα δούμε με αφορμή την έκθεση «Fernweh ή νοσταλγία για άγνωστους τόπους».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μυρτώ Ξανθοπούλου: «Έχω ψίχουλα, έχω τα περισσεύματα; Με αυτά θα δουλέψω»

Εικαστικά / Μυρτώ Ξανθοπούλου: «Έχω ψίχουλα, έχω τα περισσεύματα; Με αυτά θα δουλέψω»

Η γεννημένη στο Ελσίνκι καλλιτέχνιδα που κέρδισε το βραβείο Young Artist της φετινής Art Athina μιλάει για το έργο της που βασίζεται στην αίσθηση του κατεπείγοντος, στη χειρωνακτική εργασία και στη σχέση της με τη γλώσσα. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα «χρονικό της αναισθησίας» με έργα υψηλής δόνησης 

Εικαστικά / Κωνσταντίνος Λαδιανός: «Πού πήγε όλη αυτή η επιδεξιότητα των χεριών που είχαν οι παλιότεροι»

Η παράδοση, η αγιολογική γραμματεία και η λαϊκή μυθολογία συνυπάρχουν στον κόσμο του ταλαντούχου καλλιτέχνη, εμπλέκοντας το προσωπικό βίωμα με καθηλωτικές αλληγορίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένας μνημειώδης φτερωτός ταύρος στο Μουσείο Ακρόπολης

Εικαστικά / Ένας μνημειώδης φτερωτός ταύρος στο Μουσείο Ακρόπολης

Με το έργο του στον εξωτερικό χώρο του μουσείου ο Michael Rakowitz συνομιλεί με τα έργα της κλασικής αρχαιότητας και υπενθυμίζει τα μάταια ταξίδια ανθρώπων και πολιτιστικών αγαθών που «ξεσπιτώνονται».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η Συλλογή Λέοναρντ Λόντερ θα δώσει το φιλί της ζωής στην αγορά της τέχνης;

Εικαστικά / Η Συλλογή Λέοναρντ Λόντερ θα δώσει το φιλί της ζωής στην αγορά της τέχνης;

Με πυρήνα της συλλογής του Λόντερ ένα από τα διασημότερα έργα του Κλιμτ, που εκτιμάται ότι η πώλησή του θα ξεπεράσει τα 150 εκατομμύρια δολάρια, η βραδιά της δημοπρασίας στον οίκο Sotheby’s φιλοδοξεί να προσελκύσει ξανά τους μεγάλους συλλέκτες. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζένη Μαρκέτου

Οι Αθηναίοι / Τζένη Μαρκέτου: «Οι καλλιτέχνες δεν έχουμε ανακαλύψει τον τροχό»

Στην Αμερική έμαθε πως η τέχνη είναι κοινωνική υπόθεση, πως ο κόσμος δεν εξαντλείται στις γκαλερί. Η πρώτη της παρέμβαση σε δημόσιο χώρο, που προκάλεσε αντιδράσεις, της δίδαξε ότι ένα έργο οφείλει να μοιάζει σαν να υπήρχε πάντα εκεί. Με τη νέα της εγκατάσταση στο Μέγαρο Μουσικής μάς υπενθυμίζει ότι δεν είμαστε οι πρωταγωνιστές της φύσης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Σεπτέμβρης της Art Athina 2025

Εικαστικά / Art Athina 2025: Το τώρα και το μετά της σύγχρονης τέχνης

Ζωγραφική, γλυπτική, φωτογραφία, ψηφιακή τέχνη: Το ανάγλυφο του παγκόσμιου εικαστικού χάρτη έτσι όπως διαμορφώνεται μέσα από την ελληνική και ξένη παραγωγή, και αναδεικνύεται στην ετήσια φουάρ που πραγματοποιείται ξανά στο Ζάππειο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ο Ανδρέας Αγγελιδάκης μετατρέπει το σπήλαιο του Πλάτωνα σε escape room

Εικαστικά / Ο Ανδρέας Αγγελιδάκης μετατρέπει το σπήλαιο του Πλάτωνα σε escape room

Με τo «Δωμάτιο Απόδρασης», μια εγκατάσταση ερευνητική και παιγνιώδη, βασισμένη στην ιδέα της φιλοσοφίας και την παραίσθηση του ψηφιακού κόσμου, θα μας εκπροσωπήσει στην 61η Μπιενάλε Βενετίας ο καταξιωμένος εικαστικός και αρχιτέκτονας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο συναρπαστικός εξπρεσιονισμός του Ζορζ Ρουό 

Εικαστικά / Ζορζ Ρουό: Ο μεγάλος λησμονημένος του εξπρεσιονισμού

Ο Γάλλος ζωγράφος και χαράκτης συνδέθηκε με τα κινήματα της μοντέρνας τέχνης στις αρχές του 20ού αιώνα αλλά ξεχάστηκε μετά τον θάνατό του. Μια έκθεση με σημαντικά του έργα τον επαναφέρει στο προσκήνιο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ