ΦΩΤΙΕΣ

Μέσα στο εργοστάσιο της «Πεταλούδας» στην προετοιμασία μιας μεγάλης έκθεσης σύγχρονης τέχνης

Μέσα στο εργοστάσιο της «Πεταλούδας» στην προετοιμασία μιας μεγάλης έκθεσης σύγχρονης τέχνης Facebook Twitter
Ο αστερισμός με τις κεραμικές τοτεμικές οντότητες της Λίας Πέτρου καταλαμβάνει έναν μεγάλο χώρο στις υπόγειες αποθήκες.
0

Δεν υπάρχει Αθηναίος που να διασχίζει τη λεωφόρο Κηφισού και να μην έχει δει τις πελώριες εγκαταστάσεις της ιστορικής κλωστοϋφαντουργίας «Κλωσταί Πεταλούδας-Μουζάκης» που λειτουργούν μέχρι και σήμερα από το 1944.

Η επιχείρηση-κολοσσός, δημιούργημα του ιδιοφυούς Ελευθέριου Μουζάκη, του πατριάρχη της ελληνικής κλωστοϋφαντουργίας, γεννημένου στη Σμύρνη και μεγαλωμένου στη Ζάκυνθο, είναι προϊόν της περιπετειώδους φύσης, της εργατικότητας, της αντίληψης και της φιλοδοξίας ενός προσώπου που στη δεκαετία του '70 είχε τη φήμη του εργοστασιάρχη με τη «μεγαλύτερη έντιμη φορολογική δήλωση».

Συνδέθηκε όχι μόνο με την κλωστοϋφαντουργία, που αναπτύχθηκε ραγδαία μεταπολεμικά, αλλά και με τη χειροτεχνία. Τα προϊόντα της επιχείρησης έμπαιναν σε κάθε σπίτι, η «ατσάλινη κλωστή Πεταλούδα», οι τυπωμένοι καμβάδες, οι κλωστές DMC. Η ίδρυση της ιστορικής αυτής βιομηχανίας συνδέεται άρρηκτα με την ανασυγκρότηση της μεταπολεμικής Ελλάδας και την άνθηση των ελληνικών εξαγωγών.

Τα προϊόντα της επιχείρησης έμπαιναν σε κάθε σπίτι, η «ατσάλινη κλωστή Πεταλούδα», οι τυπωμένοι καμβάδες, οι κλωστές DMC. Η ίδρυση της ιστορικής αυτής βιομηχανίας συνδέεται άρρηκτα με την ανασυγκρότηση της μεταπολεμικής Ελλάδας και την άνθηση των ελληνικών εξαγωγών.

Περνώντας το κατώφλι του εργοστασίου που κάποτε απασχολούσε μέχρι και δυόμισι χιλιάδες εργαζόμενους, ενώ σήμερα λίγο παραπάνω από εκατό, βλέπω αυτό το κομμάτι της βιομηχανικής ιστορίας να ζωντανεύει από έναν κόσμο εντελώς διαφορετικό, από καλλιτέχνες που δεν δουλεύουν μόνο με νήμα αλλά και με εγκαταστάσεις μεγάλης κλίμακας, οι οποίοι δημιουργούν γλυπτά, φωτογραφίες, βίντεο και ηχοτοπία.

Μέσα στο εργοστάσιο της «Πεταλούδας» στην προετοιμασία μια μεγάλης έκθεσης σύγχρονης τέχνης Facebook Twitter
Η εγκατάσταση της Λυδίας Ανδριώτη σε έναν από τους διαδρόμους των αποθηκών περιλαμβάνει γλυπτά από ευρεθέντα αντικείμενα, μέταλλο, φώτα νέον και ηχοτοπίο.

Αρκετοί από αυτούς χρησιμοποιούν υλικά που βρέθηκαν στο εργοστάσιο, όχι όμως απαραίτητα κλωστές. Ξύλα, μεταλλικά εξαρτήματα παίρνουν τη θέση τους σε διάφορα μέρη των κτιρίων. Προσπερνώ τη Λυδία Ανδριώτη που κατασκευάζει την εγκατάστασή της με ευρεθέντα στον χώρο αντικείμενα από μέταλλο σε έναν από τους διαδρόμους των αποθηκών, και κατευθύνομαι στον μεγάλο περίβολο για να συναντήσω τον Κώστα Πράπογλου, που οργανώνει και επιμελείται την έκθεση «Το φαινόμενο της Πεταλούδας», η οποία παρουσιάζει 41 καλλιτέχνες από την Ελλάδα και το εξωτερικό και θα ανοίξει τις πόρτες της στο κοινό από τις 21 Σεπτεμβρίου.

Τον ρωτώ αν πρώτα βρήκε τον χώρο ή τον τίτλο της έκθεσης. Το εννοιολογικό πλαίσιο της έκθεσης, μαθαίνω, προέκυψε αφού επισκέφτηκε τους χώρους του εργοστασίου και ωρίμασε μέσα του το συναίσθημα και η ενέργεια που του δημιούργησε αυτό το βιομηχανικό περιβάλλον από την πρώτη στιγμή.

«Αυτή η πρώτη επαφή με έκανε να σκεφτώ την έννοια της αλληλοσυνδεσιμότητας, η οποία σε πραγματικό χρόνο υλοποιείται με το ίδιο το νήμα, προϊόν του εργοστασίου. Αμέσως άρχισα να παίζω στο μυαλό μου με την "Πεταλούδα" ως εργοστάσιο και με το φαινόμενο της πεταλούδας ως φιλοσοφικό και επιστημονικό θεώρημα, που τελικά δάνεισε και το όνομά του στον τίτλο της έκθεσης. Έχοντας αυτό ως βασικό άξονα, άρχισα να πορεύομαι προς άλλες κατευθύνσεις, πάντα όμως με επίκεντρο είτε το βιομηχανικό παρελθόν είτε την ανθρώπινη ύπαρξη» λέει.

Ενώ ξεναγούμαι στους διάφορους χώρους στους οποίους θα παρουσιαστούν τα έργα των καλλιτεχνών, σταματάω για να δω τη Sandra Osborne μέσα στα βαφεία να επεμβαίνει με εφήμερα γλυπτά από πηλό και να έρχεται σε διάλογο με τη στιβαρότητα ενός μηχανήματος επεξεργασίας νήματος.

Μέσα στο εργοστάσιο της «Πεταλούδας» στην προετοιμασία μια μεγάλης έκθεσης σύγχρονης τέχνης Facebook Twitter
Η Sandra Osborne στα βαφεία επεμβαίνει με εφήμερα γλυπτά από πηλό και έρχεται σε διάλογο με τη στιβαρότητα ενός μηχανήματος επεξεργασίας νήματος.
Μέσα στο εργοστάσιο της «Πεταλούδας» στην προετοιμασία μια μεγάλης έκθεσης σύγχρονης τέχνης Facebook Twitter
«Το φαινόμενο της Πεταλούδας», επιμέλεια Κώστας Πράπογλου, διοργάνωση artefact athens.
Μέσα στο εργοστάσιο της «Πεταλούδας» στην προετοιμασία μια μεγάλης έκθεσης σύγχρονης τέχνης Facebook Twitter
«Το φαινόμενο της Πεταλούδας», επιμέλεια Κώστας Πράπογλου, διοργάνωση artefact athens

Οι εργάτες μάς χαιρετούν φιλικά ενώ κατευθυνόμαστε σε χώρους με ονόματα όπως «μερσεριζέ», «γλασέ», «ανέμες» και στη συνέχεια στον ατμιστή και το βαφείο. Σταματάω για να κοιτάξω σχεδόν κλεφτά τις πολύτιμες χρυσοκλωστές που ετοιμάζονται για εξαγωγή.

Ο Κώστας Πράπογλου έχει κάνει σπουδές αρχαιολογίας και αρχιτεκτονικής πριν γίνει ιστορικός τέχνης και επιμελητής, και αυτές ασφαλώς αποτελούν τη βάση για πολλά πράγματα. Η αρχαιολογία και η αρχιτεκτονική είναι δύο σημαντικά φίλτρα και παρονομαστές για το πώς θα εντοπίσει και θα αισθανθεί έναν χώρο. Οι εκθέσεις που έκανε τα τελευταία χρόνια κινούνται πάνω στην Ιερά Οδό.

Μια έκθεση στο νυχτερινό κέντρο «Ιερά Οδός» το 2019 και τα δύο κεφάλαια του «reality check» στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής στο Δαφνί το 2021 και 2022. Σίγουρα αυτό έχει να κάνει με το ενδιαφέρον που έχει όχι μόνο για τα Ελευσίνια Μυστήρια αλλά και για οτιδήποτε άλλο στην αρχαιότητα σχετιζόταν με αυτά. Ο εντοπισμός ενός χώρου είναι ένα είδος ανακάλυψης, μια ανασκαφή για τον ίδιο, που υποστηρίζει ότι «το χτίσιμο ενός εννοιολογικού πλαισίου στηρίζεται πάνω σε μια δομή, είναι μια κατασκευή που απαιτεί γερά θεμέλια για να γίνει σταθερή. Αυτό σημαίνει κατανόηση του χώρου στον οποίο βρίσκομαι όχι μόνο ως αρχιτεκτονήματος αλλά και ως ταυτότητας, ως αποτυπώματος μνήμης. Έπειτα έρχονται οι καλλιτέχνες, οι οποίοι ξεκινούν τη συνομιλία μαζί μου και με το κτίριο».

Ασχολείται ενεργά με τη σύγχρονη τέχνη από το 2000. Ζώντας στο Λονδίνο επί 19 χρόνια, ανέπτυξε σχέσεις και συνεργασίες με μεγάλο αριθμό καλλιτεχνών από το εξωτερικό αλλά και από την Ελλάδα. Στην έκθεση παίρνουν μέρος καλλιτέχνες από τρεις γενιές και τον ρωτώ πώς τους επιλέγει.

Μέσα στο εργοστάσιο της «Πεταλούδας» στην προετοιμασία μια μεγάλης έκθεσης σύγχρονης τέχνης Facebook Twitter
Ο Κώστας Πράπογλου μου εξομολογείται πως αυτή ήταν η πρώτη φορά που, όταν οι καλλιτέχνες επισκέφθηκαν τους χώρους, καθηλώθηκαν, ότι αυτό δεν συνέβη ούτε στο Ψυχιατρείο, στις προηγούμενες εκθέσεις.

«Όταν ξεκινά η διαδικασία μιας νέας έκθεσης και αφού έχω αποφασίσει σχετικά με τις ιδέες και τις έννοιες με τις οποίες θα ασχοληθώ, σκέφτομαι τους καλλιτέχνες των οποίων η δουλειά έχει άμεση σχέση με τη θεματική μου. Το πρώτο βήμα είναι να επικοινωνήσω μαζί τους για να διερευνήσω τη διάθεσή τους να λάβουν μέρος. Έπειτα πραγματοποιείται η επίσκεψη στον χώρο είτε με φυσική παρουσία είτε διαδικτυακά (εάν βρίσκονται στο εξωτερικό) και το ταξίδι της δημιουργίας ξεκινά με σειρά διαλόγων μέχρι να αποφασιστεί τι θα παρουσιάσει ο καθένας και η καθεμία».

Μου εξομολογείται πως αυτή ήταν η πρώτη φορά που, όταν οι καλλιτέχνες επισκέφθηκαν τους χώρους, καθηλώθηκαν, ότι αυτό δεν συνέβη ούτε στο Ψυχιατρείο, στις προηγούμενες εκθέσεις. Η αναμέτρηση με έναν χώρο με τόσο έντονη μνήμη δεν είναι εύκολη, ωστόσο βλέποντας την Άντα Πετρανάκη στο κτίριο του ατμιστή να «παλεύει» με μια σειρά νεκρών ευρεθέντων δέντρων, των οποίων τα κλαδιά, οι ρίζες και το χώμα μάς μεταφέρουν σε μια άλλη πραγματικότητα, αντιλαμβάνομαι ότι οι καλλιτέχνες σε όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας κυριολεκτικά ζουν τον χώρο. Κάθε έκθεση παίρνει οκτώ μήνες με έναν χρόνο για να υλοποιηθεί.

Μέσα στο εργοστάσιο της «Πεταλούδας» στην προετοιμασία μια μεγάλης έκθεσης σύγχρονης τέχνης Facebook Twitter
Το έργο της Άντας Πετρανάκη στο κτίριο του ατμιστή αποτελείται από μια σειρά νεκρών ευρεθέντων δέντρων, των οποίων τα κλαδιά, οι ρίζες και το χώμα μάς μεταφέρουν σε μια άλλη πραγματικότητα.
Μέσα στο εργοστάσιο της «Πεταλούδας» στην προετοιμασία μια μεγάλης έκθεσης σύγχρονης τέχνης Facebook Twitter
Ο Θεόδωρος Νούτσος κρεμάει από την οροφή ενός υπόγειου διαδρόμου σειρά γλυπτών από ρούχα, πανιά, ξύλα και χρώματα.

Παίρνουμε τον δρόμο για τα πελώρια ανεξερεύνητα υπόγεια του εργοστασίου. Συναντώ τον Θόδωρο Νούτσο που κρεμάει από την οροφή ενός υπόγειου διαδρόμου μια σειρά γλυπτών από ρούχα, πανιά, ξύλα και χρώματα, ενώ σε έναν άλλο χώρο η Κλίτσα Αντωνίου δουλεύει πάνω σε μια τετρακάναλη προβολή σε τοίχους και εμπορεύματα του εργοστασίου.

Εδώ συναντώ τους πιο πολλούς καλλιτέχνες, τον Δημήτρη Σκουρογιάννη να κρεμά έναν σομιέ και να δημιουργεί ένα περιβάλλον με παλιά ψαλίδια και την Ισμήνη Σαμανίδη χαμένη κυριολεκτικά μέσα σε πλέγματα από χιλιόμετρα νήματος, ανάμεσα στα εκατοντάδες ράφια των υπόγειων αποθηκών. Λίγο πιο μακριά στέκομαι για να παρατηρήσω τη Σοφία Ζαράρη που στήνει την εγκατάστασή της από δεκάδες βιομηχανικά αντικείμενα, νήματα, υφάσματα και ορυκτά σε μια εσοχή στον χώρο των υπογείων.

Μέσα στο εργοστάσιο της «Πεταλούδας» στην προετοιμασία μια μεγάλης έκθεσης σύγχρονης τέχνης Facebook Twitter
Ο Δημήτρης Σκουρογιάννης στον υπόγειο χώρο των αποθηκών δημιουργεί ένα περιβάλλον με διάφορα υλικά, όπως ένα σομιέ, παλιά ψαλίδια, και βίντεο.
Μέσα στο εργοστάσιο της «Πεταλούδας» στην προετοιμασία μια μεγάλης έκθεσης σύγχρονης τέχνης Facebook Twitter
Η θεότητα της Σοφίας Ζαράρη είναι τοποθετημένη σε μια εσοχή στον χώρο των υπογείων και αποτελείται από δεκάδες βιομηχανικά αντικείμενα, νήματα, υφάσματα και ορυκτά.
Μέσα στο εργοστάσιο της «Πεταλούδας» στην προετοιμασία μια μεγάλης έκθεσης σύγχρονης τέχνης Facebook Twitter
Η Ισμήνη Σαμανίδη δημιουργεί ένα περιβάλλον με πλέγματα από χιλιόμετρα νήματος ανάμεσα στα εκατοντάδες ράφια των υπόγειων αποθηκών.

Οι καλλιτέχνες δημιουργούν με διάφορα μέσα. Για τον Κώστα Πράπογλου το μέσο έχει σημασία, αλλά, όπως επισημαίνει, για εκείνον «έχει μεγαλύτερο βάρος ο τρόπος με τον οποίο ένας εικαστικός επιλέγει να εκφραστεί, να αναμετρηθεί και να συνδιαλεχθεί με την επιμελητική εννοιολογική γραμμή αλλά και με το εκάστοτε κτίριο. Η προσέγγιση αυτή έχει μια αξεπέραστη γοητεία και μια μαγεία που δεν συγκρίνεται με τίποτα σε αυτή την πρώιμη δημιουργική φάση της έκθεσης».

Οι μεγάλες εκθέσεις σε αναπάντεχους χώρους

Τα τελευταία χρόνια συχνά μεγάλες εκθέσεις γίνονται σε απρόβλεπτους χώρους, έξω από τα μουσεία, και συγκεντρώνουν χιλιάδες επισκέπτες, φιλότεχνους, φιλοπερίεργους, με πολλούς από αυτούς να έρχονται για πρώτη φορά σε επαφή με τη σύγχρονη τέχνη και τους σύγχρονους δημιουργούς. Τις δυο προηγούμενες εκθέσεις του Κώστα Πράπογλου στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής στο Δαφνί το 2021 και 2022 τις επισκέφθηκαν 60.000 άνθρωποι μέσα σε πέντε εβδομάδες, ενώ οι εκθέσεις λειτουργούσαν τέσσερις ημέρες την εβδομάδα.

Για τον ίδιο το σημαντικό και αισιόδοξο μήνυμα αυτών των εκθέσεων είναι το γεγονός ότι έρχεται να τις δει κόσμος που δεν έχει καμία σχέση με την τέχνη. Τους ιντριγκάρει ένας χώρος κλειστός μέχρι πρότινος στο κοινό που ανοίγει ίσως για πρώτη φορά και το γεγονός της φιλοξενίας μιας έκθεσης σύγχρονης τέχνης. «Έχουν περιέργεια να δουν τι είναι αυτό "το πράγμα". Ακόμα και έτσι κάνουμε ένα πρώτο βήμα», λέει. «Από το φιλότεχνο κοινό, οι περισσότεροι θα έρθουν, εμένα με ενδιαφέρει να κεντρίσω το ενδιαφέρον ανθρώπων που δεν είναι οι συνήθεις γνωστοί-άγνωστοι των εκθέσεων. Αυτές οι εκθέσεις είναι ένα καταπληκτικό εργαλείο για να φέρουν κόσμο πιο κοντά στην τέχνη με πιο ευφάνταστο και δημιουργικό τρόπο».

Τον ρωτώ αν οι άνθρωποι σήμερα βαριούνται την έννοια του μουσείου και μου λέει μια ιστορία από τα χρόνια που δούλευε στο Μουσείο Μαντάμ Τισό στο Λονδίνο. «Από το 2000 μέχρι το 2008 ήμουν εκεί υπεύθυνος εκθέσεων. Τότε είχε ξεκινήσει μια στρατηγική εξωστρέφειας του μουσείου και ένα από τα σημαντικότερα σημεία αυτής της στρατηγικής ήταν να αποχωριστούμε την έννοια του μουσείου, δεν το αποκαλούσαμε μουσείο αλλά attraction. Χώρο επισκεψιμότητας δηλαδή. Αυτό δείχνει ακριβώς και την τάση που συζητάμε σήμερα, η οποία αφορά την οικειότητα που θέλουμε να δημιουργηθεί και την εξοικείωση των επισκεπτών με χώρους τέχνης και με τα έργα των δημιουργών. Είναι μια αρχή που δείχνει ότι ενδιαφέρει μια μεγάλη μερίδα κόσμου και μια κίνηση κοινωνικοποίησης της τέχνης».

Μέσα στο εργοστάσιο της «Πεταλούδας» στην προετοιμασία μια μεγάλης έκθεσης σύγχρονης τέχνης Facebook Twitter
«Το φαινόμενο της Πεταλούδας», επιμέλεια Κώστας Πράπογλου, διοργάνωση artefact athens
Μέσα στο εργοστάσιο της «Πεταλούδας» στην προετοιμασία μια μεγάλης έκθεσης σύγχρονης τέχνης Facebook Twitter
Το έργο της Μαριάννας Κωνσταντή στο κτίριο των βαφείων τοποθετείται μέσα σε μια τεράστια μηχανή στεγνώματος κλωστής και αποτελείται από γραφές με φως νέον.
Μέσα στο εργοστάσιο της «Πεταλούδας» στην προετοιμασία μια μεγάλης έκθεσης σύγχρονης τέχνης Facebook Twitter
Το έργο της Μαριάννας Κωνσταντή στο κτίριο των βαφείων τοποθετείται μέσα σε μια τεράστια μηχανή στεγνώματος κλωστής και αποτελείται από γραφές με φως νέον.
Μέσα στο εργοστάσιο της «Πεταλούδας» στην προετοιμασία μια μεγάλης έκθεσης σύγχρονης τέχνης Facebook Twitter
«Το φαινόμενο της Πεταλούδας», επιμέλεια Κώστας Πράπογλου, διοργάνωση artefact athens
Μέσα στο εργοστάσιο της «Πεταλούδας» στην προετοιμασία μια μεγάλης έκθεσης σύγχρονης τέχνης Facebook Twitter
Η Susan Daboll καταλαμβάνει με τις μεγάλων διαστάσεων φωτογραφικές της συνθέσεις αναρίθμητες σειρές εσωτερικών παραθύρων του κτιρίου του τμήματος του γλασέ.
Μέσα στο εργοστάσιο της «Πεταλούδας» στην προετοιμασία μια μεγάλης έκθεσης σύγχρονης τέχνης Facebook Twitter
«Το φαινόμενο της Πεταλούδας», επιμέλεια Κώστας Πράπογλου, διοργάνωση artefact athens
Μέσα στο εργοστάσιο της «Πεταλούδας» στην προετοιμασία μια μεγάλης έκθεσης σύγχρονης τέχνης Facebook Twitter
Η ζωγραφική σε τεράστια πανιά της Ελένης Ζούνη καταλαμβάνει επιφάνειες τοίχων του τμήματος εισαγωγών του εργοστασίου.

«Το φαινόμενο της Πεταλούδας»
Επιμέλεια: Κώστας Πράπογλου, αρχαιολόγος, αρχιτέκτονας, κριτικός σύγχρονης τέχνης
Διοργάνωση: artefact athens
Εργοστάσιο Μουζάκης  - Πεταλούδα
Λεωφόρος Κηφισού 41, 122 42, Αθήνα
Από τις 21/09 έως τις 22/10.2023
Ωράριο λειτουργίας: Πέμπτη-Κυριακή 15:30-20:30

Εικαστικά
0

ΦΩΤΙΕΣ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΤΕΤΑΡΤΗ Inner Sanctum: Ο Κώστας Πράπογλου για την έκθεση στο εγκαταλελειμμένο ψυχιατρικό νοσοκομείο στο Δαφνί

Εικαστικά / 36 καλλιτέχνες συμμετέχουν σε μια νέα έκθεση στο εγκαταλελειμμένο ψυχιατρικό νοσοκομείο στο Δαφνί

Ο επιμελητής Κώστας Πράπογλου μάς ξεναγεί στην έκθεση «reality check κεφάλαιο ΙΙ: inner sanctum» που φιλοξενείται σε ένα από τα μεγαλύτερα εγκαταλελειμμένα κτίρια του συγκροτήματος του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Σεπτέμβριος 2023 - ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ

Εικαστικά / 16 εκθέσεις εικαστικών που θα δούμε τον Σεπτέμβριο στην Αθήνα

Από την Art Athina μέχρι το μεγάλο αφιέρωμα στις γυναίκες ζωγράφους της συλλογής της Πινακοθήκης του Δήμου Αθηναίων και από την αναδρομική έκθεση του Γιώργου Χατζημιχάλη στο Μουσείο Μπενάκη μέχρι την έκθεση με έργα Lautrec, Matisse και άλλων σπουδαίων εικαστικών στο Ίδρυμα Γουλανδρή, ο Σεπτέμβριος είναι γεμάτος τέχνη.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο ζωοπλάστης γλύπτης Ευριπίδης Βαβούρης (1911-1987) 

Εικαστικά / Ευριπίδης Βαβούρης: Πέρα από το «Λαγωνικό» της Φωκίωνος Νέγρη

Ο δημιουργός του γνωστού αγάλματος της Κυψέλης υπήρξε ένας στοχαστικός γλύπτης της Αθήνας με αξιόλογη πορεία, που απέδιδε πειστικά και με μεγάλη ευαισθησία τα κατοικίδια ζώα. Μια επίσκεψη στο ατελιέ του, που έχει διατηρηθεί σε άψογη κατάσταση, αποτέλεσε το ερέθισμα για να τον ανακαλύψουμε και να τον επανεκτιμήσουμε. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ένας Ιούνιος γεμάτος τέχνη: 28 εκθέσεις που αξίζει να δείτε

Εικαστικά / Ένας Ιούνιος γεμάτος τέχνη: 28 εκθέσεις που αξίζει να δείτε

Μια σειρά από εκθέσεις σημαντικών καλλιτεχνών χαρακτηρίζουν την έναρξη του καλοκαιριού. Από τα Plásmata 3 της Στεγης έως την αναδρομική έκθεση του Takis κι από τη Marlene Dumas έως την Charline von Heyl.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μαρλέν

Εικαστικά / Marlene Dumas: «Η τέχνη είναι πάντοτε μια πράξη εναντίον της βίας»

Η κορυφαία Νοτιοαφρικανή ζωγράφος παρουσιάζει την πρώτη ατομική της έκθεση στην Ελλάδα, στην οποία τα έργα της διαλέγονται με αρχαιότητες από τις μόνιμες συλλογές του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πρόδρομος Τσιαβός: «Στην παρουσία μας στον δημόσιο χώρο ο στόχος μας δεν είναι απλά να κάνουμε μια έκθεση αλλά να ακούσουμε, να συζητήσουμε, να αφήσουμε κάτι πίσω μας»

Plāsmata 3 / Πρόδρομος Τσιαβός: «Στόχος μας δεν είναι απλά να κάνουμε μια έκθεση, αλλά να αφήσουμε κάτι πίσω μας»

Ο επικεφαλής Ψηφιακής Ανάπτυξης και Καινοτομίας του Ιδρύματος Ωνάση μιλά με υπόκρουση τα ασταμάτητα τιτιβίσματα των πουλιών που έρχονται από τα σκιερά δέντρα του Πεδίου του Άρεως.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η Ραλλού Μάνου, ο Γρηγόρης Σεμιτέκολο και η Ναυσικά Πάστρα σε μια συνάντηση με τη σύγχρονη τέχνη σε ένα εργοστάσιο στον Πειραιά

Εικαστικά / Η Ραλλού Μάνου, ο Γρηγόρης Σεμιτέκολο και η Ναυσικά Πάστρα «συνομιλούν» με τη σύγχρονη τέχνη

Οι τρεις Έλληνες πρωτοπόροι καλλιτέχνες που στιγμάτισαν την ελληνική δημιουργία, σε μια απρόσμενη διαγενεακή συνάντηση με τη Sagg Napoli και τον Mungo Thomson, σε ένα εργοστάσιο στον Πειραιά.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
PLASMATA 3 TOPIC

Plāsmata 3 / Plāsmata 3: «Ο πιο σύντομος δρόμος είναι πάντα ο λιγότερο ενδιαφέρων»

Η Αφροδίτη Παναγιωτάκου, καλλιτεχνική διευθύντρια του Ιδρύματος Ωνάση, επιμελείται μαζί με την ομάδα της Στέγης μια έντυπη «ξενάγηση» στην έκθεση «Plāsmata 3: We’ve met before, haven’t we?», που παρουσιάζεται στο Πεδίον του Άρεως.
THE LIFO TEAM
O Jean Tinguely σατίριζε την εξάρτησή μας από την τεχνολογία πολύ πριν το AI

Εικαστικά / O Jean Tinguely σατίριζε την εξάρτησή μας από την τεχνολογία πολύ πριν το AI

Τα παράξενα μηχανικά γλυπτά του πρωτοποριακού καλλιτέχνη –του οποίου φέτος γιορτάζονται τα 100 χρόνια από τη γέννησή του με εκθέσεις σε όλο τον κόσμο– αποτελούν ένα σαρδόνιο σχόλιο και για τη σύγχρονη κοινωνία.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Αφροδίτη 5.

Onassis Stegi / Ξενάγηση στα Plāsmata: Κεφάλαιο 5

«Και έχεις τόσα να πεις με τα έργα που θα συναντήσεις. Σαν τα ταξίδια. Τα αληθινά ταξίδια, όχι αυτά που κάνεις για δουλειά. Τα άλλα. Εκείνα που κάνεις με παρέα και πιάνετε κουβέντα με αγνώστους χωρίς βιασύνη. Εκείνα που παίρνεις τον χρόνο σου για να χορτάσεις τις λεπτομέρειες».
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΥ
2ο κομμάτι Αφροδίτη

Onassis Stegi / Ξενάγηση στα Plāsmata: Κεφάλαιο 2

«Μας αρέσει η παρέκκλιση και η απόκλιση. Στη ζωή, γενικά. Στους ανθρώπους. Και στην τέχνη. Και εδώ. Από τον Ροδώνα στη Γαρδένια, από τις Αριές στο θέατρο Αλίκη. Οι σπείρες έχουν φτιαχτεί για να τις περπατήσεις και τα παρτέρια για να σταθείς».
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΥ