Κοστούμια Υψηλής Αισθητικής

Κοστούμια Υψηλής Αισθητικής Facebook Twitter
0

Πάνω από είκοσι χρόνια και περισσότερα από διακόσια έργα μετράει στο ενεργητικό του ως σκηνογράφος και ενδυματολόγος ο ζωγράφος Γιάννης Μετζικώφ. Και σαν να είχε έρθει το πλήρωμα του χρόνου, σαν μια αποτίμηση έργου ζωής, σαν να έπρεπε όλο αυτό το υλικό να μπει επιτέλους σε μια σειρά, να επανεκτιμηθεί, να συγκεντρωθεί σε μια συλλεκτική έκδοση, το υπουργείο Πολιτισμού και οι εκδόσεις Φιλιππότη πήραν την πρωτοβουλία και ολοκλήρωσαν μια εξαιρετική, πολυτελή έκδοση, στα διεθνή πρότυπα των coffee table books. Μια επιλεκτική παρουσίαση ενενήντα παραστάσεων θεάτρου, όπερας και μπαλέτου, με έμφαση στο κοστούμι. Αυτό το τόσο δύσκολο στοιχείο της θεατρικής δράσης, που ούτε μόδα είναι αλλά ούτε ρούχο της καθημερινότητας, ούτε μουσειακό κομμάτι αλλά ούτε και αναπαραγωγή του. Από τα δυσκολότερα στοιχεία μιας παράστασης αξιώσεων, καθώς πρέπει να συγκεράσει τα πάντα: και την εποχή, και το χαρακτήρα, και την πρόταση του σκηνοθέτη, και την προσωπικότητα του ηθοποιού - και, πάνω απ' όλα, να υπηρετήσει το πνεύμα του συγγραφέα. Δηλαδή μια τέχνη ανυπέρβλητη!

Ο Μετζικώφ, από τους πιο καταξιωμένους έλληνες ενδυματολόγους, και μάλιστα με διεθνή παρουσία, είναι σαφής ως προς την καλλιτεχνική του δραστηριότητα: «Παρ' όλο που στις περισσότερες μου δουλειές υπογράφω και τη σκηνογραφία, προτιμώ το κοστούμι. Αισθάνομαι έτσι πιο κοντά στη δράση, πιο κοντά στον ηθοποιό».

Για τον ίδιο όλα ξεκίνησαν κάπως τυχαία. Συμμετέχοντας σε μια ομαδική έκθεση ζωγραφικής στο Πάρκο Ελευθερίας το 1986, με τον τίτλο Εκδοχές Χώρου - Τι Είδε ο Υπηρέτης Μέσα στο Κλειστό Δωμάτιο, όπου μέσα στο έργο του Το αίνιγμα της Σφίγγας 2 ενέταξε μοντέλα-performers με body art, έβαζε τις βάσεις σε κάτι που ενδόμυχα, υποσυνείδητα, κυοφορείτο από τον καιρό της θητείας του στη Σχολή Καλών Τεχνών. Ότι, αν και ζωγράφος -κάτι για το οποίο επιμένει και σήμερα ότι είναι το σημείο εκκίνησής του και σ' αυτό θα επιστρέψει-, ήταν γεννημένος για το θέατρο. Ένα είδος λαϊκό, μαζικό, που τον ενδιέφερε κυρίαρχα από την άποψη ότι επιτυγχάνεται πιο άμεση επαφή με το πλατύ κοινό - σε αντίθεση με τη ζωγραφική, της οποίας ο αποδέκτης είναι οι επισκέπτες των γκαλερί και οι συλλέκτες.

Από τα πρώτα του σημαντικά βήματα συνεργασίας/μαθητείας δίπλα στον Γιώργο Μιχαηλίδη, στο Ανοιχτό Θέατρο, μέχρι τις μνημειακές παραστάσεις αρχαίου δράματος και βυζαντινής θεματολογίας με την Ειρήνη Παπά στην Ιταλία και στην Ισπανία, αλλά και στα πιο πρόσφατα χρόνια, της μεγάλης αναγνώρισης και της υπερπαραγωγικότητας που συνεπάγεται αυτή, τον Μετζικώφ τον χαρακτηρίζει μια εικαστικότητα, μια εμμονή με το χρώμα και τη λεπτομέρεια στο θεατρικό ένδυμα. Ξεφυλλίζοντας το ογκώδες βιβλίο των 390 σελίδων, η ατμοσφαιρικότητα των περισσοτέρων φωτογραφιών σε κάνει να νομίζεις ότι υπάρχει μια ομοιογένεια, μια ενιαία γραμμή - σαν πίσω απ' όλες αυτές τις παραστάσεις να κρύβεται ένας σκηνοθέτης ή μια θεατρική ομάδα! Κι όμως απαριθμούνται πάμπολλοι σκηνοθέτες, μερικοί από τους σημαντικότερούς μας, και ισάριθμοι θεατρικοί οργανισμοί. Αλλά αυτό που απλούστατα κυριαρχεί είναι η προσωπική αισθητική του Μετζικώφ. Κι ας λέει ο ίδιος ότι «το θεατρικό κοστούμι δεν είναι μόδα· πρέπει να ταυτίζεσαι με το όραμα του σκηνοθέτη».

Το βιβλίο εμπλουτίζεται και με ένα portfolio του φωτογράφου Τάκη Σπυρόπουλου με τριάντα πορτρέτα ειδικά φωτογραφημένα για την παρούσα έκδοση, με κοστούμια είτε συλλεκτικά είτε φιότεχνημένα «για μια παράσταση που δεν θα γίνει ποτέ»!

«Το θέατρο μοιάζει πολύ με τη ζωή, και όλη η γοητεία του είναι ότι ξεψυχάει όπως και ο άνθρωπος. Η μνήμη κρατιέται μόνο από τις φωτογραφίες. Όλη η ομορφιά του θεατρικού γεγονότος χάνεται» μου λέει ο Γιάννης Μετζικώφ. Πράγματι, τι μένει από το αγαπημένο του, εμβληματικό ανέβασμα του '86, του «Κρίμα που είναι πόρνη»; Ή από την Ειρήνη Παπά όταν φορούσε το σπουδαίο κοστούμι της Θεοδώρας το '94 στη Λισσαβώνα; Πώς να αποτυπωθεί η αίσθηση που προκάλεσε στην Επίδαυρο το '87 το μπλε-ηλεκτρίκ κοστούμι του Οιδίποδα με τον Νικήτα Τσακίρογλου; Μία πολλές φορές ρεπορταζιακή, φωτογραφική απαθανάτιση...

Περισσότεροι από 30 φωτογράφοι, 750 φωτογραφίες, κείμενα ιστορικών τέχνης, κριτικές, παραινέσεις σπουδαίων σκηνοθετών και πρωταγωνιστριών απαρτίζουν αυτήν την τόσο καλαίσθητη έκδοση - πολύτιμο αρχείο συγχρόνως του ελληνικού θεάτρου της τελευταίας εικοσαετίας!

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«ΤΕΧΝΗ – ΔΙΑΓΩΝΙΟΣ»: Η διαρκής συμβολή των δύο ομάδων στην ανεπανάληπτη πολιτισμική κίνηση της Θεσσαλονίκης

Εικαστικά / «Διαγώνιος» και «Τέχνη»: Πρόσφεραν παιδεία στη Θεσσαλονίκη. Τώρα συναντιούνται ξανά σε μια έκθεση

Η «Διαγώνιος» του Ντίνου Χριστιανόπουλου και η Καλλιτεχνική Εταιρεία «Τέχνη» επιστρέφουν στο προσκήνιο μέσα από ένα αφιέρωμα στο Τελλόγλειο Ίδρυμα, που αναδεικνύει δύο ιστορικές ομάδες της πνευματικής ζωής της Θεσσαλονίκης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «λίστα Τραμπ» και τα «απαράδεκτα έργα τέχνης» οδηγούν σε μια άλλη Αμερική

Εικαστικά / Tο μένος του Τραμπ για το Smithsonian: Λογοκρισία, ρατσισμός, λίστες με «απαράδεκτα» έργα

Με στόχο το μεγαλύτερο συγκρότημα μουσείων και ερευνητικών κέντρων στον κόσμο, ο Τραμπ επιχειρεί να ασκήσει έλεγχο και λογοκρισία σε έργα τέχνης και στο περιεχόμενο εκθέσεων, κατηγορώντας το Smithsonian ως «woke» και απειλώντας με περικοπές της χρηματοδότησής του.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το σπίτι-μουσείο της Πολίν Καρπίδα βγάζει τους θησαυρούς του στο σφυρί (μέχρι κεραίας)

Εικαστικά / Το σπίτι-μουσείο της Πολίν Καρπίδα βγάζει τους θησαυρούς του στο σφυρί (μέχρι κεραίας)

Μια από τις πιο εξέχουσες συλλέκτριες στην Ευρώπη, η οποία έχει αφήσει το αποτύπωμά της και στην Ύδρα, αποφάσισε να πουλήσει τη συλλογή σουρεαλιστικής και μεταπολεμικής τέχνης που στεγάζει στο σπίτι της στο Λονδίνο -τη μεγαλύτερη αυτού του είδους- σε μια δημοπρασία-ορόσημο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Χάρις Επαμεινώνδα: Η γλώσσα μου δεν είναι οι λέξεις

Εικαστικά / Χάρις Επαμεινώνδα: «Η γλώσσα μου δεν είναι οι λέξεις»

Η βραβευμένη με Αργυρό Λέοντα Κύπρια εικαστικός συνθέτει έναν κόσμο θραυσμάτων, αποκομμάτων της εσωτερικότητας, με ελλειπτικές εικόνες, τον οποίο μας προκαλεί να ανακατασκευάσουμε μέσα από τη σταδιακή του αποκάλυψη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
 Μαρία Λοϊζίδου και Πέτρος Μώρης στη 13η Μπιενάλε του Λίβερπουλ

Εικαστικά / Μαρία Λοϊζίδου και Πέτρος Μώρης στη 13η Μπιενάλε του Λίβερπουλ

Οι δύο καλλιτέχνες με καταγωγή από Κύπρο και Ελλάδα αντίστοιχα, παρουσιάζουν νέα έργα τους σε μια από τις σημαντικότερες εικαστικές διοργανώσεις της Βρετανίας που φιλοξενεί 30 καλλιτέχνες και συλλογικότητες, με αναθέσεις και θεματικές που έχουν να κάνουν με τη γεωγραφία και τις αξίες που διαπερνούν την πόλη αυτή: καταγωγή και μνήμη.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μια έκθεση για την πολύχρωμη, πολύπλοκη Αθήνα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

Εικαστικά / Μια έκθεση για την πολύχρωμη και πολύπλοκη Αθήνα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

Ο Τόνι Μιλάκης καταγράφει μια πόλη που η πραγματικότητα προσφέρει τις καλύτερες ζωγραφικές λύσεις, που ακόμη και το πιο ευφάνταστο μυαλό ενός καλλιτέχνη δεν μπορεί να τις επινοήσει.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Ο Ζαν Φρανσουά Μιλέ και η ατέρμονη γοητεία της φύσης και των εργατών της γης

Εικαστικά / Ζαν Φρανσουά Μιλέ: ο ζωγράφος που ο Βαν Γκογκ αποκαλούσε «πρωτοπόρο»

«Όσο το σκέφτομαι, τόσο περισσότερο νομίζω ότι ο Μιλέ πίστευε σε κάτι ανώτερο» έγραφε ο Βαν Γκογκ για τον «ζωγράφο των χωρικών» αλλά και έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του γαλλικού ρεαλισμού. Η Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου τον τιμά με μια μεγάλη έκθεση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το Μοναστήρι του Καρόλου: Το μουσείο του «κομμωτή των σταρ»

Εικαστικά / Κάρολος: O «κομμωτής των σταρ» έχει πλέον δικό του μουσείο στα Χανιά

Το «Μοναστήρι του Καρόλου», ένα ενετικό κτίσμα του 1583 και κατοικία του αυτοδίδακτου δημιουργού από το 1991, έχει μετατραπεί σε ένα μοναδικό καταφύγιο όπου συνυπάρχουν η ιστορία της κομμωτικής, έργα Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών μαζί με μνήμες της Μαρίας Κάλλας, της Μπριζίτ Μπαρντό αλλά και της Μαντάμ Ορτάνς.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιγάντιοι φαλλοί, το σεξ ως ζωτική δύναμη: Τα «ερωτικά» του Takis αναστατώνουν ακόμα

Εικαστικά / Γιγάντιοι φαλλοί, το σεξ ως ζωτική δύναμη: Τα «ερωτικά» του Takis αναστατώνουν ακόμα

«Τα έργα του αποθεώνουν την ικανότητα του έρωτα να μας αποσπά από την ιδέα του θανάτου». Και έχουμε την ευκαιρία να τα δούμε στην αναδρομική έκθεση του Ιδρύματος Γουλανδρή στην Άνδρο, και στην Αθήνα. Όλα σχεδόν, εκτός από το πιο γνωστό του, το οποίο οι επιμελητές απέρριψαν ως «κραυγαλέο»...
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Το Fondation Louis Vuitton υποδέχεται 270 έργα του Gerhard Richter σε μια μεγάλη αναδρομική έκθεση

Εικαστικά / Gerhard Richter: «Τώρα που δεν απέμειναν ιερείς ή φιλόσοφοι, οι καλλιτέχνες είναι οι σημαντικότεροι άνθρωποι στον κόσμο»

270 έργα ενός από τους σημαντικότερους εν ζωή ζωγράφους θα εκτεθούν το φθινόπωρο στο Fondation Louis Vuitton σε μια μεγάλη αναδρομική έκθεση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια αθέατη ως τώρα πλευρά της Φρίντα Κάλο στη Θεσσαλονίκη

Εικαστικά / Μια αθέατη ως τώρα πλευρά της Φρίντα Κάλο στη Θεσσαλονίκη

Μια διεθνής έκθεση με 241 φωτογραφίες, που μέχρι πρόσφατα δεν είχαν δει το φως δημοσιότητας και αποκαλύπτουν άγνωστες πτυχές της ζωής της πιο διάσημης ζωγράφου του 20ού αιώνα, κάνει στάση το φθινόπωρο στη συμπρωτεύουσα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Έκθεση αφισών στην Ύδρα μιας Ελλάδας ανόθευτης και ταπεινής

Εικαστικά / Πώς διαφήμιζε η Ελλάδα τον εαυτό της στο εξωτερικό από το ’30 έως το ’60;

Μια σειρά αφισών του ΕΟΤ, σε μια έκθεση που φιλοξενείται στην οικία Λαζάρου Κουντουριώτη, αποκαλύπτει τις πρώτες απόπειρες και τα αρχικά βήματα του ελληνικού τουρισμού, με την υπογραφή σημαντικών Ελλήνων καλλιτεχνών.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Τρανός: «Η τέχνη είναι ένα πολύ αποτελεσματικό αντικαταθλιπτικό» 

Εικαστικά / Νίκος Τρανός: «Η τέχνη είναι ένα πολύ αποτελεσματικό αντικαταθλιπτικό» 

Έχει βοσκήσει πρόβατα, έχει πουλήσει κουλούρια και έχει δουλέψει στην οικοδομή, μέχρι που αποφάσισε ότι το μόνο που ήθελε να γίνει είναι καλλιτέχνης. Τελικά, εξελίχθηκε σε έναν από τους κορυφαίους και διεθνώς αναγνωρισμένους Έλληνες δημιουργούς. Ο πρώην πρύτανης της ΑΣΚΤ είναι άνθρωπος από σπάνια πάστα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Οι πρώτοι ομοφυλόφιλοι» και η γέννηση μιας νέας ταυτότητας

Εικαστικά / «Οι πρώτοι ομοφυλόφιλοι» και η γέννηση μιας νέας ταυτότητας

Μια μεγάλη έκθεση στο Σικάγο εξετάζει την γκέι ταυτότητα ως ιστορικό φαινόμενο μέσα από 300 έργα που δημιουργήθηκαν κυρίως στην περίοδο μεταξύ του 1869, όταν δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά η λέξη «ομοφυλόφιλος», και του 1939
THE LIFO TEAM
Η Χίλμα αφ Κλιντ έβρισκε γαλήνη ζωγραφίζοντας λουλούδια

Εικαστικά / Η Χίλμα αφ Κλιντ έβρισκε γαλήνη ζωγραφίζοντας λουλούδια

Σε μια σειρά έργων που παρουσιάζει το θαύμα της ανθοφορίας των λουλουδιών και των φυτών, μια από τις πιο αξιοσέβαστες καλλιτέχνιδες της Σουηδίας στρέφεται σε έναν κόσμο ομορφιάς, γαλήνης και ισορροπίας για να αποκαλύψει αλήθειες για την ανθρώπινη κατάσταση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ