Η λαχτάρα για το ανήκειν στα ζωγραφικά έργα της Νικόλ Οικονομίδου

Ένας κόσμος μνήμης αποκτά πανανθρώπινες διαστάσεις στο έργο της Νικόλ Οικονομίδου Facebook Twitter
Nicole Economides, Birthday blue, 2024, Οil on canvas, 35 x 35 cm (in 12 parts), courtesy the artist and Callirrhoë, Athens. Φωτ.: © Frank Holbein 2024
0

Μια νεαρή εικαστικός, μέσα από τις αποχρώσεις του κίτρινου και του ροζ δυο μεγάλων πινάκων στην γκαλερί Callirrhoë φτιάχνει συναισθηματικές άγκυρες για να αφηγηθεί τη σύνδεση και την οικογενειακή της ιστορία. Η σειρά έργων που έχει παρουσιάσει ήδη με τίτλο «Illusion of a home, as a memory» αναφέρεται στις οικογενειακές αναμνήσεις από το εστιατόριο που διατηρούσε η οικογένειά της στις ΗΠΑ, κάτι στο οποίο δίνει νέα διάσταση με τη νέα της έκθεση «Sunday Afternoon».

Η 32χρονη Ελληνοαμερικανίδα Νικόλ Οικονομίδου διερευνά στο έργο της ζητήματα μνήμης, μετανάστευσης και ταυτότητας, ξεπερνώντας το προσωπικό επίπεδο και αγγίζοντας πανανθρώπινα θέματα. Με αυτόν τον τρόπο προκαλεί το αίσθημα της λαχτάρας αλλά και την ανάμνηση, προσκαλώντας τους επισκέπτες να στοχαστούν πάνω σε αυτά τα θέματα. 

Η Νικόλ γεννήθηκε στο Μανχάταν και όταν ήταν 9 ετών η οικογένειά της μετακόμισε στην Αθήνα. Έκανε προπτυχιακές σπουδές στη Σχολή Πλαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης στα Γιάννενα και επέστρεψε στη Νέα Υόρκη για να συνεχίσει με μεταπτυχιακές σπουδές στο Parsons. Στην Ελλάδα επέστρεψε μετά την πανδημία, έχοντας βιώσει την έντονη αποξένωση αυτής της περιόδου στη Νέα Υόρκη.

«Σκοπός μου δεν είναι να προκαλέσω απλώς νοσταλγία για τις όμορφες οικογενειακές στιγμές του παρελθόντος. Αντιθέτως, χρησιμοποιώ τις εικόνες αυτές για να θέσω ουσιαστικά ερωτήματα γύρω από το πώς διαχειριζόμαστε τη μνήμη και πώς αυτή επηρεάζει την αντίληψή μας για το παρόν και το μέλλον».

Η ιστορία της με τη ζωγραφική ξεκινά από το δημοτικό, όταν η Ms. Mata, η δασκάλα των καλλιτεχνικών, έστειλε μια ζωγραφιά της σε έναν διαγωνισμό στην Ιαπωνία που κέρδισε το βραβείο. «Έτσι, μαζί με τα άλλα επαγγέλματα που ονειρεύονταν όλα τα παιδιά, εγώ ήθελα να γίνω και ζωγράφος», λέει. Στη σχολή κατάλαβε ότι η τέχνη ήταν κάτι πολύ βαθύ που τη βοηθούσε να ανακαλύψει και να κατανοήσει ένα κομμάτι του εαυτού της. «Το να μάθω να ζωγραφίζω δεν άλλαξε μόνο τον τρόπο που δημιουργώ αλλά και τον τρόπο που σκέφτομαι. Μου έδωσε έναν τρόπο να βλέπω τον κόσμο πολυδιάστατα και με βοήθησε να προσεγγίζω τις ιδέες και τις προκλήσεις με μια νέα προοπτική, η οποία συνεχίζει να διαμορφώνει τη δουλειά μου».

Ένας κόσμος μνήμης αποκτά πανανθρώπινες διαστάσεις στο έργο της Νικόλ Οικονομίδου Facebook Twitter
Η 32χρονη Ελληνοαμερικανίδα Νικόλ Οικονομίδου διερευνά στο έργο της ζητήματα μνήμης, μετανάστευσης και ταυτότητας, ξεπερνώντας το προσωπικό επίπεδο και αγγίζοντας πανανθρώπινα θέματα. Φωτ.: via instagram

Στο Μουσείο Pompidou είδε για πρώτη φορά πίνακα του Cy Twombly. «Θυμάμαι να κάθομαι μπροστά του και να τον κοιτάζω για τουλάχιστον μισή ώρα, να φαντάζομαι τις κινήσεις του πινέλου. Ήταν μια κομβική στιγμή για τη σχέση μου την πρακτική μου», λέει. «Τα έργα μου ξεκινούν από μια ζωγραφική αντίληψη. Είναι μια συνεχής εξερεύνηση της μνήμης, της μετανάστευσης και της ταυτότητας, πώς αυτά τα θέματα διασταυρώνονται τόσο σε προσωπικό όσο και σε καθολικό επίπεδο. Μέσα από την ενσωμάτωση φωτογραφιών και σημειωτικών στοιχείων διερευνώ έννοιες όπως η νοσταλγία, το ανήκειν και η ρευστότητα της ταυτότητας. Η δουλειά μου εκφράζει την προσωπική αναζήτηση για νοήματα και συναισθήματα που διαρκώς εξελίσσονται και προσαρμόζονται σε μια συνεχιζόμενη διαδικασία ανακάλυψης».

Στο έργο της έρχονται στο προσκήνιο έννοιες όπως η νοσταλγία, η μνήμη, οι εικόνες και τα οικογενειακά αρχεία. Τις σκέψεις της αποτυπώνει ένα απόσπασμα από το βιβλίο της Lucy Lippard, «The lure of the local»: «Το σπίτι αλλάζει. Οι ψευδαισθήσεις αλλάζουν. Οι άνθρωποι αλλάζουν. Ο χρόνος προχωρά. Ένα μέρος μπορεί να κατοικείται περισσότερο από φαντάσματα παρά από πραγματικούς κατοίκους. Το δέλεαρ του ντόπιου δεν αφορά πάντα το σπίτι ως εκφραστικό μέρος, τόπο καταγωγής και επιστροφής. (…) Αν ένας τόπος ορίζεται από τη μνήμη, αλλά κανείς δεν μένει να φέρει αυτές τις αναμνήσεις στην επιφάνεια, τι συμβαίνει; Είναι ένας μη-τόπος ή μόνο ένα τοπίο;». 

Ένας κόσμος μνήμης αποκτά πανανθρώπινες διαστάσεις στο έργο της Νικόλ Οικονομίδου Facebook Twitter
Nicole Economides, Detail, Birthday Confetti, 2024, Oil on canvas, 180 × 180 cm, Courtesy the artist and Callirrhoë, Athens, Φωτ.: © Frank Holbein 2024

Το πολύ προσωπικό οικογενειακό αρχείο από το οποίο εμπνέεται το ανακάλυψε σε μια μετακόμιση. Εκεί βρήκε φωτογραφίες που η γιαγιά της έστελνε από την Αμερική στους συγγενείς της στην Ελλάδα. Αν και η ίδια δεν εμφανίζεται σε καμία από αυτές, το συναίσθημα που της προκάλεσαν ήταν εκείνο μιας οικείας αλλά και γλυκόπικρης λησμονιάς. «Αυτές οι φωτογραφίες πέρασαν τον Ατλαντικό, κουβαλώντας μαζί τους ένα κομμάτι του σπιτιού που είχε πλέον μετατοπιστεί. Ενώ συνεχίζω να αναζητώ πού ανήκω, αυτές οι εικόνες παραμένουν στο εργαστήριό μου, με προσκαλούν να τις παρατηρώ και να τις επεξεργάζομαι. Σαν να προσπαθούν να μου ψιθυρίσουν την ιστορία που κουβαλούν», λέει.

Από το προσωπικό βίωμα οδηγείται στο καθολικό. Εξηγεί ότι «οι άνθρωποι συχνά αναρωτιούνται: ποιος είμαι, πώς βρέθηκα εδώ, πώς συνδέομαι με το παρελθόν; Αυτά τα ερωτήματα αποτελούν τον πυρήνα της αναζήτησης της ταυτότητας. Στη σειρά “Mother Tongue” έχω ζωγραφίσει σε μεγάλους καμβάδες το πίσω μέρος των φωτογραφιών της γιαγιάς μου, στις οποίες έγραφε αφιερώσεις για συγγενείς στην Ελλάδα. Σκοπός μου δεν είναι να προκαλέσω απλώς νοσταλγία για τις όμορφες οικογενειακές στιγμές του παρελθόντος. Αντιθέτως, χρησιμοποιώ τις εικόνες αυτές για να θέσω ουσιαστικά ερωτήματα γύρω από το πώς διαχειριζόμαστε τη μνήμη και πώς αυτή επηρεάζει την αντίληψή μας για το παρόν και το μέλλον. Είτε μεταναστεύουμε είτε όχι, όλοι μας κάποια στιγμή ερχόμαστε αντιμέτωποι με την απουσία και το αίσθημα του ανήκειν. Η Ελλάδα, με τη διπλή της φύση ως χώρα εξόδου και υποδοχής, προσφέρει έναν συναρπαστικό καμβά για την εξερεύνηση αυτών των ζητημάτων. Οι φωτογραφίες που με ενέπνευσαν απεικονίζουν την οικογένειά μου, όμως τα πρόσωπα που διακρίνονται σε αυτές θα μπορούσαν να είναι η οικογένεια οποιουδήποτε από εμάς, γι’ αυτό και λειτουργούν ως πανανθρώπινα σύμβολα».

Ένας κόσμος μνήμης αποκτά πανανθρώπινες διαστάσεις στο έργο της Νικόλ Οικονομίδου Facebook Twitter
Nicole Economides, Birthday Βlue, 2024, Οil on canvas, 35 × 35 cm each (12 parts), Courtesy the artist and Callirrhoë, Athens, Φωτ.: © Frank Holbein 2024

Στη νέα της σειρά έργων δείχνει την άλλη πλευρά της φωτογραφίας με έναν πιο ονειρικό τρόπο. Οι φιγούρες δρουν σαν «φαντάσματα» αναμνήσεων, άλλοτε χάνονται στο χρώμα και άλλοτε εκρήγνυνται μέσα από αυτό, σαν να έχουν περάσει από το φίλτρο των ονείρων. Όσο ζωγραφίζει, ισορροπεί μεταξύ αυτού που βλέπει και αυτού που θυμάται – ένα παιχνίδι μεταξύ πραγματικότητας και συναισθήματος.

Για τη Νικόλ Οικονομίδου η νοσταλγία είναι ένα λεπτό ζήτημα, γιατί τείνει να ωραιοποιεί τα πράγματα και η ζωγραφική μπορεί εύκολα να πέσει στην ίδια παγίδα. Για εκείνη, η πιο σωστή λέξη για να περιγράψει αυτή την ψευδεπίγραφη πραγματικότητα είναι η εξιδανίκευση. «Όταν απομακρύνεσαι από έναν τόπο, αυτός χάνει τις απειλές του και μοιάζει πιο όμορφος. Η πατρίδα μετατρέπεται σε μια έννοια ζεστή, σαν το σπίτι, γιατί υπάρχει στη μνήμη μας όπως ακριβώς θέλουμε να τη βλέπουμε. Όμως, εμένα δεν μου αρκεί αυτό. Η διπλή ταυτότητα που προσπαθώ να αποτυπώσω στη δουλειά μου δεν είναι ποτέ ολοκληρωμένη. Είναι πάντα μισή-μισή. Υπάρχει πάντα ένα κομμάτι που βρίσκεται αλλού και πρέπει να το αναζητήσεις, θυσιάζοντας παράλληλα κάτι άλλο. Μέσα από τη ζωγραφική, για παράδειγμα, αντιγράφοντας (ή “πλαστογραφώντας”) τα γράμματα της γιαγιάς μου, προσπαθώ να αλλάξω ταυτότητα. Η δουλειά μου είναι μια διαρκής μετατόπιση, όχι μόνο χωρική και χρονική αλλά και ψυχική. Ο στόχος μου δεν είναι απλώς να αποτυπώσω μνήμες αλλά να τις εξερευνήσω, να τις αμφισβητήσω και τελικά να φέρω τον θεατή σε επαφή με τις δικές του ερωτήσεις για τη μνήμη, την ταυτότητα και το ανήκειν», λέει.

Ένας κόσμος μνήμης αποκτά πανανθρώπινες διαστάσεις στο έργο της Νικόλ Οικονομίδου Facebook Twitter
Nicole Economides, Detail, Fruit agora, 2024, Oil on canvas 180 × 180 cm, Courtesy the artist and Callirrhoë, Athens. Φωτ.: © Frank Holbein 2024
Ένας κόσμος μνήμης αποκτά πανανθρώπινες διαστάσεις στο έργο της Νικόλ Οικονομίδου Facebook Twitter
Nicole Economides, Detail, Sunday Afternoon, 2023, Oil on unprimed canvas, 180 × 180 cm, Courtesy the artist and Callirrhoë, Athens. Φωτ.: © Frank Holbein 2024
Ένας κόσμος μνήμης αποκτά πανανθρώπινες διαστάσεις στο έργο της Νικόλ Οικονομίδου Facebook Twitter
Nicole Economides, fruit agora, 2024, Oil on canvas, 180 x 180 cm, courtesy the artist and Callirrhoë, Athens. Φωτ.: © Frank Holbein 2024
Ένας κόσμος μνήμης αποκτά πανανθρώπινες διαστάσεις στο έργο της Νικόλ Οικονομίδου Facebook Twitter
Nicole Economides, llusion of home, as a memory (Η κουζίνα του μαγαζιού / The kitchen of the restaurant), 2022, Oil on canvas & two tin feta barrels, 170 × 220 × 13 cm 2, Courtesy the artist and Callirrhoë, Athens. Φωτ.: © Frank Holbein 2024
Ένας κόσμος μνήμης αποκτά πανανθρώπινες διαστάσεις στο έργο της Νικόλ Οικονομίδου Facebook Twitter
Nicole Economides, Birthday Confetti, 2024, Oil on canvas, 180 × 180 cm, Courtesy the artist and Callirrhoë, Athens. Φωτ.: © Frank Holbein 2024
Ένας κόσμος μνήμης αποκτά πανανθρώπινες διαστάσεις στο έργο της Νικόλ Οικονομίδου Facebook Twitter
'Αποψη της έκθεσης στην γκαλερί Callirrhoë. Φωτ.: © Frank Holbein 2024
Ένας κόσμος μνήμης αποκτά πανανθρώπινες διαστάσεις στο έργο της Νικόλ Οικονομίδου Facebook Twitter
'Αποψη της έκθεσης στην γκαλερί Callirrhoë. Φωτ.: © Frank Holbein 2024

Δείτε περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση εδώ.

Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Μια έκθεση με πρωτότυπα έργα του σημαντικού Γερμανού καλλιτέχνη Thomas Schütte στην Αθήνα 

Εικαστικά / Τραχύτητα και χιούμορ: Μια έκθεση με πρωτότυπα έργα του Thomas Schütte στην Αθήνα 

Μνημειακού τύπου γλυπτά, επιτοίχια κεραμικά, παραμορφωμένα πρόσωπα, λουλούδια και άγγελοι, μια έκρηξη χρωμάτων: Το μικροσύμπαν του σπουδαίου καλλιτέχνη στην γκαλερί Bernier/ Eliades.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Λεονάρντο, Μικελάντζελο, Ραφαήλ: Αριστουργήματα και καλλιτεχνικές μονομαχίες 

Εικαστικά / Λεονάρντο, Μικελάντζελο, Ραφαήλ: Αριστουργήματα και καλλιτεχνικές μονομαχίες 

Μια έκθεση στη Royal Academy of Arts του Λονδίνου φέρνει στο προσκήνιο μετά από έξι αιώνες τη θρυλική καλλιτεχνική «μονομαχία» μεταξύ Ντα Βίντσι και Μικελάντζελο με δυο έργα που δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Φρα Αντζέλικο: «Ένας μεγάλος ζωγράφος, ένας άγιος άνθρωπος»

Εικαστικά / Φρα Αντζέλικο: «Ένας μεγάλος ζωγράφος, ένας άγιος άνθρωπος»

Η έκθεση «Beato Angelico», συγκεντρώνει στο Palazzo Strozzi και στο Mουσείο του Αγίου Μάρκου στη Φλωρεντία περισσότερα από 140 έργα με δάνεια από 70 συλλογές ιδιωτών και μουσείων και φιλοδοξεί να εδραιώσει τη φήμη του Φρα Αντζέλικο ως κορυφαίου δασκάλου της Αναγέννησης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Γιατί η Νυχτερινή Περίπολος του Ρέμπραντ αποτελεί μέχρι σήμερα ένα μυστήριο της Τέχνης

Εικαστικά / Γιατί η Νυχτερινή Περίπολος του Ρέμπραντ αποτελεί μέχρι σήμερα ένα μυστήριο της Τέχνης

Πεθαίνει σαν σήμερα το 1669 ο φλαμανδός ζωγράφος Ρέμπραντ φαν Ράιν. Αυτός ο πίνακας υπήρξε η πραγματική αιτία της οικονομικής καταστροφής του καλλιτέχνη ή πρόκειται περί θεωρίας συνωμοσίας;
THE LIFO TEAM
«Πρωτόλεια»: Οι πρώτες πινελιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια αλλά πάντα κάτι μένει

Εικαστικά / «Πρωτόλεια»: Οι πρώτες πινελιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια αλλά πάντα κάτι μένει

Η νέα έκθεση του Μουσείου Μπενάκη, χαρτογραφεί την πορεία έντεκα Ελλήνων και Ελληνίδων εικαστικών και θέτει ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα: «Σε μια πορεία πλούσια, γεμάτη ανατροπές αλλά και επαναλήψεις, ποιες ήταν οι πρωτόλειες αναζητήσεις τους, στις οποίες επέτρεψαν ακολούθως να εισχωρήσουν στις ώριμες αποφάσεις τους»
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Εικαστικά / Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Μια έκθεση στο Μουσείο Γουίτνεϊ ενώνει διαφορετικές φωνές και αποκαλύπτει την άγνωστη ως τώρα τάση Αμερικανών καλλιτεχνών που στράφηκαν στον σουρεαλισμό για να εκφράσουν την ταραχώδη δεκαετία του '60.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
"Η κούνια" του Φραγκονάρ: Στο φως τα ζουμερά μυστικά και η ίντριγκα του πιο αυθάδικου έργου του ροκοκό

Εικαστικά / «Η Κούνια» του Φραγκονάρ: Τα μυστικά και η ίντριγκα του πιο αυθάδικου έργου του ροκοκό

Η περίφημη «Κούνια» με τη σκηνοθεσία της συνεύρεσης των σωμάτων και των ψυχών με τρόπο ακόλαστο, πονηρό ή ανοιχτό σε μια νέα ηθική, έργο – σταρ της περίφημης συλλογής Wallace στο Λονδίνο, αποκαταστάθηκε φέρνοντας στο φως άτακτες λεπτομέρειες που ενισχύουν την αυθάδεια του έργου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ειρήνη Παναγοπούλου

Εικαστικά / Ειρήνη Παναγοπούλου: Η μεγάλη Ελληνίδα συλλέκτρια Τέχνης μιλά στη LIFO

Η γνωστή συλλέκτρια μιλά στη LiFO για το ταξίδι της στην τέχνη μέσα από τη συγκρότηση της μεγάλης και σπάνιας συλλογής της, μέρος της οποίας θα δούμε με αφορμή την έκθεση «Fernweh ή νοσταλγία για άγνωστους τόπους».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μυρτώ Ξανθοπούλου: «Έχω ψίχουλα, έχω τα περισσεύματα; Με αυτά θα δουλέψω»

Εικαστικά / Μυρτώ Ξανθοπούλου: «Έχω ψίχουλα, έχω τα περισσεύματα; Με αυτά θα δουλέψω»

Η γεννημένη στο Ελσίνκι καλλιτέχνιδα που κέρδισε το βραβείο Young Artist της φετινής Art Athina μιλάει για το έργο της που βασίζεται στην αίσθηση του κατεπείγοντος, στη χειρωνακτική εργασία και στη σχέση της με τη γλώσσα. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα «χρονικό της αναισθησίας» με έργα υψηλής δόνησης 

Εικαστικά / Κωνσταντίνος Λαδιανός: «Πού πήγε όλη αυτή η επιδεξιότητα των χεριών που είχαν οι παλιότεροι»

Η παράδοση, η αγιολογική γραμματεία και η λαϊκή μυθολογία συνυπάρχουν στον κόσμο του ταλαντούχου καλλιτέχνη, εμπλέκοντας το προσωπικό βίωμα με καθηλωτικές αλληγορίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένας μνημειώδης φτερωτός ταύρος στο Μουσείο Ακρόπολης

Εικαστικά / Ένας μνημειώδης φτερωτός ταύρος στο Μουσείο Ακρόπολης

Με το έργο του στον εξωτερικό χώρο του μουσείου ο Michael Rakowitz συνομιλεί με τα έργα της κλασικής αρχαιότητας και υπενθυμίζει τα μάταια ταξίδια ανθρώπων και πολιτιστικών αγαθών που «ξεσπιτώνονται».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η Συλλογή Λέοναρντ Λόντερ θα δώσει το φιλί της ζωής στην αγορά της τέχνης;

Εικαστικά / Η Συλλογή Λέοναρντ Λόντερ θα δώσει το φιλί της ζωής στην αγορά της τέχνης;

Με πυρήνα της συλλογής του Λόντερ ένα από τα διασημότερα έργα του Κλιμτ, που εκτιμάται ότι η πώλησή του θα ξεπεράσει τα 150 εκατομμύρια δολάρια, η βραδιά της δημοπρασίας στον οίκο Sotheby’s φιλοδοξεί να προσελκύσει ξανά τους μεγάλους συλλέκτες. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζένη Μαρκέτου

Οι Αθηναίοι / Τζένη Μαρκέτου: «Οι καλλιτέχνες δεν έχουμε ανακαλύψει τον τροχό»

Στην Αμερική έμαθε πως η τέχνη είναι κοινωνική υπόθεση, πως ο κόσμος δεν εξαντλείται στις γκαλερί. Η πρώτη της παρέμβαση σε δημόσιο χώρο, που προκάλεσε αντιδράσεις, της δίδαξε ότι ένα έργο οφείλει να μοιάζει σαν να υπήρχε πάντα εκεί. Με τη νέα της εγκατάσταση στο Μέγαρο Μουσικής μάς υπενθυμίζει ότι δεν είμαστε οι πρωταγωνιστές της φύσης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Σεπτέμβρης της Art Athina 2025

Εικαστικά / Art Athina 2025: Το τώρα και το μετά της σύγχρονης τέχνης

Ζωγραφική, γλυπτική, φωτογραφία, ψηφιακή τέχνη: Το ανάγλυφο του παγκόσμιου εικαστικού χάρτη έτσι όπως διαμορφώνεται μέσα από την ελληνική και ξένη παραγωγή, και αναδεικνύεται στην ετήσια φουάρ που πραγματοποιείται ξανά στο Ζάππειο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ο Ανδρέας Αγγελιδάκης μετατρέπει το σπήλαιο του Πλάτωνα σε escape room

Εικαστικά / Ο Ανδρέας Αγγελιδάκης μετατρέπει το σπήλαιο του Πλάτωνα σε escape room

Με τo «Δωμάτιο Απόδρασης», μια εγκατάσταση ερευνητική και παιγνιώδη, βασισμένη στην ιδέα της φιλοσοφίας και την παραίσθηση του ψηφιακού κόσμου, θα μας εκπροσωπήσει στην 61η Μπιενάλε Βενετίας ο καταξιωμένος εικαστικός και αρχιτέκτονας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ