Frick Madison: Όταν ο μινιμαλισμός συναντά τα αριστουργήματα των Μεγάλων Δασκάλων

Frick Madison : Όταν ο μινιμαλισμός συναντά τα αριστουργήματα των Παλαιών Δασκάλων Facebook Twitter
Η αίθουσα με τον πίνακα του Μπελίνι | Courtesy Joe Coscia/Frick Collection
0

«Καλύτερα στο Breuer παρά να σβήσουμε». Αυτό είπαν οι επιμελητές και το συμβούλιο της Frick Collection και αποφάσισαν να μη μείνουν κλειστά κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης και επέκτασης του ιστορικού κτιρίου, που μέχρι να αποφασιστεί πέρασαν δυο περίπου δεκαετίες και στεγάζει την περίφημη συλλογή Frick στο Μανχάταν.

Αυτήν τη φορά η ανακαίνιση είναι οριστική, γιατί σ' όλες τις προηγούμενες υπήρχαν κωλύματα αξεπέραστα. Η μοναδική φύση αλλά και η διάταξη των συλλογών του μουσείου έκανε τους υπευθύνους του να αντιμετωπίσουν μέχρι σήμερα πολλά εμπόδια. Επίσης 2.000 άτομα υπέγραψαν διαμαρτυρία και δημιούργησαν μια ιστοσελίδα με τίτλο: Unite to Save the Frick όταν αποφασίστηκε η προηγούμενη ανακαίνιση και το μουσείο εγκατέλειψε το σχέδιο, όπως είχε εγκαταλείψει νωρίτερα και τα σχέδια επέκτασής του το 2001, το 2005 και το 2008.

Το τωρινό έργο επέκτασης των 160 εκατομμυρίων δολαρίων που υπογράφει μια σταρ αρχιτέκτονας, η Άναμπελ Σέλντορφ, ξεκίνησε δυο χρόνια αφότου αποφασίστηκε και θα προσθέσει 60.000 τετραγωνικά πόδια στον ήδη υπάρχοντα χώρο του πιο πολυτελούς μουσείου της πόλης και επιπλέον 27.000 τετραγωνικά πόδια στο μουσείο.

Όλα μπορεί να ήταν πιο απλά αν το Frick δεν ήταν ένα από τα πιο αγαπημένα μουσεία των κατοίκων της Νέας Υόρκης που αντιστάθηκαν σθεναρά στο ενδεχόμενο να αλλάξει μορφή και χαρακτήρα ή να αλλοιωθεί το τοπίο γύρω από αυτό. Γιατί ο περίτεχνος κήπος, το σχέδιο του οποίου δημιουργήθηκε το 1977 από τον Βρετανό αρχιτέκτονα τοπίων Ράσελ Πέιτζ είναι ένα «καμάρι» της πόλης, ο προπομπός της εισόδου, στη γωνία της Πέμπτης Λεωφόρου και της Ανατολικής 70ής Οδού, στο πρώην αρχοντικό του μεγιστάνα του χάλυβα Henry Clay Frick που διαθέτει μια ιστορική και πολύτιμη συλλογή έργων τέχνης.

Όλα μπορεί να ήταν πιο απλά αν το Frick δεν ήταν ένα από τα πιο αγαπημένα μουσεία των κατοίκων της Νέας Υόρκης που αντιστάθηκαν σθεναρά στο ενδεχόμενο να αλλάξει μορφή και χαρακτήρα ή να αλλοιωθεί το τοπίο γύρω από αυτό.

Με λίγα λόγια το Frick είναι θεσμός. Όσο και αν η Αμερική αγαπά το νέο, σέβεται τα μέρη όπως αυτό και θέλει να μείνουν αναλλοίωτα. Οπότε, σε αντίθεση με τα προηγούμενα σχέδια, ο κήπος του μουσείου θα αποτελέσει κεντρικό στοιχείο του νέου σχεδίου ανάπλασης.

Το νέο σχέδιο του μουσείου θα αξιοποιήσει μια σειρά από δωμάτια στον δεύτερο όροφο της αρχικής κατοικίας που δεν έχουν ανοιχτεί ποτέ στο κοινό και θα χρησιμοποιηθούν ως αίθουσες της μόνιμης συλλογής, προκειμένου να αποσυμφορήσει την κατάσταση των έργων, ώστε οι επισκέπτες να τα βλέπουν καλύτερα, οι συλλογές να αναδειχθούν και το μουσείο να προχωρήσει προς τον 21ο αιώνα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι όλος ο κήπος έχει μεταφερθεί αλλού για να συντηρηθεί και να αναφυτευθεί αυτούσιος. Τα καρποφόρα δέντρα μεταφέρθηκαν σε ένα νηπιαγωγείο στην περιφέρεια της Νέας Υόρκης, όπου θα διατηρηθούν κατά τη διάρκεια του έργου, το ίδιο και τα πέτρινα βότσαλα, κάθε είδους φυτό, ακόμα και οι πέτρινοι τοίχοι.

Η απόφαση που πάρθηκε είναι να μετακομίσει το Frick μόλις πέντε τετράγωνα μακριά, στο Breuer, το εμβληματικό κτίριο του μπρουταλισμού στη Νέα Υόρκη, που θα άλλαζε για τρίτη φορά ιδιοκτήτη. Το μουσείο στη λεωφόρο Madison και East 75th Street, στο Upper East Side του Μανχάταν, είχε ως τελευταίο «ένοικο» το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης και έκλεισε στις 12 Μαρτίου του 2020, με την έκθεση του Γκέρχαρντ Ρίχτερ να μένει ανοιχτή στο κοινό μόλις οκτώ ημέρες λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού.

Το Μητροπολιτικό Μουσείο είχε επεκταθεί στο κτήριο Breuer από το 2016, θέλοντας να παρουσιάσει εκεί μονογραφικές εκθέσεις σύγχρονης τέχνης, μια ιδέα που ξεκίνησε από τον ευεργέτη του ΜΕΤ, Leonard Lauder.

Γενικά, η ιδέα δεν πήγε πολύ καλά αφού το ΜΕΤ, που είχε νοικιάσει το κτίριο από το Μουσείο Αμερικανικής Τέχνης Whitney, το άφησε μετά από τέσσερα μόλις χρόνια. Το σχέδιο στοίχισε στο ΜΕΤ 17 εκατομμύρια, αλλά το εκθεσιακό του πρόγραμμα και το άνοιγμα του ΜΕΤ στις εκθέσεις σύγχρονης τέχνης δεν αγαπήθηκε από το κοινό και δεν μπήκε στο χάρτη των μουσείων που πρέπει κάποιος να δει οπωσδήποτε.

Άλλωστε είχε ανοίξει εν τω μεταξύ και το Μουσείο Αμερικανικής Τέχνης Whitney, ο πρώτος «ιδιοκτήτης» του κτιρίου που σχεδιάστηκε από τον Marcel Breuer το 1966. Το κτίριο στέγασε το μουσείο μέχρι το 2014, που έκλεισε πανηγυρικά με την έκθεση του Tζεφ Kουνς και μεταφέρθηκε στο κτίριο του Ρέντσο Πιάνο, στο Meatpacking District, αλλάζοντας σελίδα στην ιστορία του, που είχε αρχίσει από το 1931, όταν η Gertrude Vanderbilt Whitney ξεκίνησε τη συλλογή της.

Frick Madison : Όταν ο μινιμαλισμός συναντά τα αριστουργήματα των Παλαιών Δασκάλων Facebook Twitter
Ο περίτεχνος κήπος του είναι ένα «καμάρι» της πόλης. Courtesy Frick Collection

Το Breuer χτίστηκε όταν το προσωπικό του Whitney, που είχε χάσει την πρώτη του έδρα και είχε στριμωχτεί σε μια πτέρυγα του ΜΕΤ, αποφασισμένο να βρει ένα πραγματικό σπίτι για το ίδρυμα, αγόρασε μια έκταση 13.000 τετραγωνικών ποδιών στη Madison και την 75th Street στα τέλη της δεκαετίας του ’50. Ο Ούγγρος αρχιτέκτονας και σχεδιαστής επίπλων Marcel Breuer, γνήσιο τέκνο του Μπάουχαους με σπουδαία κτίρια στο ενεργητικό του, σχεδίασε ένα κτίριο με ταυτότητα και βάρος στη μέση μιας πολύχρωμης πόλης.

Σχεδίασε ένα ανεστραμμένο ζιγκουράτ με επένδυση από γρανίτη και σκυρόδεμα, που ξεχωρίζει στη Λεωφόρο Μάντισον και τη Νέα Υόρκη, ακόμα και μετά από 55 χρόνια. Το μουσείο είναι ένα έργο τέχνης από μόνο του.

Όταν εγκαινιάστηκε το κτίριο η Ada Louise Huxtable των ΝΥΤ είπε ότι είναι «εξαιρετικά κατάλληλο για μια τέχνη που ευδοκιμεί στην απομόνωση». Αυτή η αρνητική έννοια της «απομόνωσης» λειτουργεί μάλλον θετικά και λυτρωτικά για τις συλλογές του Frick, που αναπτύσσονται με μια τολμηρή και απροσδόκητη μεταμόρφωση, που αποκαλύπτει με έναν νέο τρόπο τους 104 πίνακες ζωγραφικής, τα γλυπτά από μάρμαρο και χαλκό, αγγεία και ρολόγια.

Στο κτίριο του Marcel Breuer, που τώρα και για τα επόμενα δυο χρόνια λέγεται Frick Madison, το σκηνικό είναι γκρι και ο φωτισμός απαλός. Τα έργα, που κάθε Παρασκευή, σε μια δημοφιλή εκπομπή του Frick στο YouTube, το Cocktail with a Curator, πίνοντας τσέρι ή μαρτίνι, βλέπουν περισσότεροι από ένα εκατομμύριο θεατές που δεν μπορούν να ταξιδέψουν και να επισκεφθούν το μουσείο που άνοιξε στις 18 Μαρτίου, μοιάζουν να έχουν βρει τη θέση τους ίσως καλύτερα από κάθε άλλη φορά, με τα χρώματα να ξεχειλίζουν στα γκρίζα πάνελ που τα περιβάλλουν.

Τα έργα δεν έχουν προστατευτικό τζάμι, ούτε περιγραφικά κείμενα. Τα περισσότερα έχουν περιγραφή στο app του μουσείου. Και φυσικά απαγορεύονται οι selfies, όπως και στο παλιό Frick, αλλά και τα παιδιά κάτω των δέκα ετών.

Στο νέο μουσείο μπορείς να κοιτάξεις τον πιο μεγαλοπρεπή Μπελίνι της Νέας Υόρκης, τον υποβλητικό Ρέμπραντ και μερικούς από τους ωραιότερους πίνακες των Φραγκονάρ, Χολμπάιν και Βελάσκεθ, ανάμεσα σε άλλα, δηλαδή το απόσταγμα της ευρωπαϊκής ιστορίας τέχνης, με καθαρό το «κάδρο» στο οποίο προβάλλεται το έργο.

Frick Madison : Όταν ο μινιμαλισμός συναντά τα αριστουργήματα των Παλαιών Δασκάλων Facebook Twitter
Μπροστά σε μια αυτοπροσωπογραφία του Ρέμπραντ. Φωτο: EPA/JUSTIN LANE

Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο από αυτό που συνέβαινε στο Frick. Η συλλογή αναδιατάσσεται σύμφωνα με τη γεωγραφία και το μέσο. Ολλανδική και φλαμανδική ζωγραφική στον δεύτερο όροφο, με τους οκτώ Van Dyck του Frick και μια αίθουσα για τους τρεις Vermeer. Στον τρίτο όροφο είναι τα χαλιά Mughal και η κινεζική πορσελάνη, έργα από την Ισπανία και την Ιταλία. Μάλιστα τα δυο χαλιά Mughal του 17ου αιώνα, ένα από τα οποία είναι ένα ιδιαίτερα σπάνιο και αξιοσημείωτο παράδειγμα αυτής της εποχής, αφαιρέθηκαν από το οικιακό σκηνικό του αρχοντικού και έχουν κρεμαστεί στους τοίχους σαν πίνακες ζωγραφικής, ως έργα τέχνης υψηλής ποιότητας.

Στον τέταρτο όροφο είναι τα έργα από τη Βρετανία και τη Γαλλία με το τεράστιο παράθυρο του κτιρίου να φωτίζει τη σειρά με δεκατέσσερις πίνακες της σειράς Progress of Love του Φραγκονάρ που παρουσιάζονται μαζί για πρώτη φορά στην ιστορία του Frick.

Με τη συλλογή Frick να μην έχει δανείσει ποτέ έργα του σε άλλα ιδρύματα, σύμφωνα με την παράδοσή του, αυτή είναι η πρώτη φορά που τα έργα τέχνης προβάλλονται έξω από τα όριά τους και στο ύψος των ματιών του επισκέπτη. Επίσης η μικρή αλλά σημαντική ομάδα ισπανικών έργων ζωγραφικής του Frick, με καλλιτέχνες από τον Ελ Γκρέκο έως τον Γκόγια, παρουσιάζεται μαζί για πρώτη φορά.

Ο Ian Wardropper, διευθυντής του Frick από το 2011, είπε ότι, πριν βρει το Breuer και το ζητήσει από το ΜΕΤ, που αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα με τη διεξαγωγή όλων αυτών των εκθέσεων στο κτίριο, είχε πάει σχεδόν ζητιανεύοντας για λίγο χώρο σχεδόν σε όλα τα μουσεία της Νέας Υόρκης. Είχε καταφέρει μόνο να βρει χώρο στο Guggenheim, αλλά μόνο για τέσσερις μήνες. Όταν βρήκε το Breuer, κατάλαβε όπως και οι συνάδελφοί του ότι έπρεπε να επανεξετάσουν τη συλλογή για τα επόμενα χρόνια, ενθουσιασμένοι και τρομοκρατημένοι με τον νέο χώρο.

Το πρώτο που αποφάσισαν είναι ότι δεν μπορεί να αμφισβητήσουν ένα τόσο δυνατό κτίριο με μια τόσο χαρακτηριστική οροφή που υπαγορεύει τη ροή, αλλά και ότι δεν θα βάλουν πουθενά λευκό χρώμα που είναι «το φιλί του θανάτου για τους παλιούς δασκάλους».

Οι επιμελητές ταξίδεψαν σε άλλα δυο μουσεία με παρόμοια δομή, το Museu Calouste Gulbenkian στη Λισαβόνα και το Μουσείο Τέχνης Kimbell στο Fort Worth του Τέξας, για να πάρουν μια ιδέα από το πώς έχουν χειριστεί οι συνάδελφοί τους παρόμοια ζητήματα. Και κατάλαβαν ότι σε ένα ιστορικό κτίριο, διαφορετικής γλώσσας από το σπίτι των beaux-arts που συνήθως δούλευαν, έπρεπε να εμφανίζουν μια έκθεση με τρόπο σύγχρονο, κυρίως χωρίς να βάλουν να συνομιλήσει η σύγχρονη τέχνη με την παλιά.

Η υπερφόρτωση των αισθήσεων που υπήρχε στο Frick, υφάσματα και ξύλο και πίνακες ζωγραφικής και αντικείμενα, αντικαταστάθηκε από την αίσθηση που δίνει ένας πίνακας και μόνο του Βελάσκεθ, που καταλαμβάνει ολόκληρο τον τοίχο εκπέμποντας το πιο ισχυρό μήνυμα, το δώρο της τέχνης, την ικανότητα να βλέπουμε.

Frick Madison : Όταν ο μινιμαλισμός συναντά τα αριστουργήματα των Παλαιών Δασκάλων Facebook Twitter
Η αίθουσα με τα δυο χαλιά Mughal του 17ου αιώνα κρεμασμένα στους τοίχους | Courtesy Joe Coscia/Frick Collection

Η διαφορά στο νέο σπίτι του Frick, για τα επόμενα δυο χρόνια, είναι ο ωφέλιμος για τον επισκέπτη μινιμαλισμός. Η ανακάλυψη των έργων που στο παλιό μουσείο οι επισκέπτες, εντυπωσιασμένοι από το πλούσιο σκηνικό, δεν είχαν προσέξει.

Η έκθεση του Frick Madison περιλαμβάνει έργα των Bellini, Clodion, Gainsborough, Goya, Holbein, Houdon, Ingres, Piero della Francesca, Rembrandt, Titian, Turner, Velázquez, Vermeer, Whistler και πολλών άλλων.

«Το κοινό θα είναι σε θέση να βιώσει τη συλλογή που αναδιαμορφώθηκε με έναν συναρπαστικό νέο τρόπο. Ο μινιμαλισμός της αρχιτεκτονικής του Marcel Breuer στα μέσα του αιώνα θα προσφέρει ένα μοναδικό σκηνικό για τους Old Masters μας, και το αποτέλεσμα θα είναι μια εμπειρία που το κοινό μας θα βρει σίγουρα ελκυστική και προκλητική» λένε οι επιμελητές του μουσείου.

Στο μουσείο υπάρχουν δωμάτια αφιερωμένα σε σημαντικά γαλλικά έπιπλα, δείγματα ασιατικής και ευρωπαϊκής πορσελάνης, αναγεννησιακές χάλκινες φιγούρες, γαλλικά σμάλτα και σπάνια ευρωπαϊκά ρολόγια που δίνουν νέες πληροφορίες για το εύρος των ορίων της συλλογής διακοσμητικών τεχνών που απέκτησε ο Henry Clay Frick.

Το Frick Madison περιλαμβάνει επίσης μια αίθουσα ανάγνωσης με πόρους από τη βιβλιοθήκη αναφοράς Frick Art, η οποία θα είναι διαθέσιμη στους ερευνητές και στο ευρύ κοινό.

Frick Madison : Όταν ο μινιμαλισμός συναντά τα αριστουργήματα των Παλαιών Δασκάλων Facebook Twitter
Οι αίθουσες με τους 14 πίνακες του Φραγκονάρ | Courtesy Joe Coscia/Frick Collection
Frick Madison : Όταν ο μινιμαλισμός συναντά τα αριστουργήματα των Παλαιών Δασκάλων Facebook Twitter
Η αίθουσα με τις πορσελάνες | Courtesy Joe Coscia/Frick Collection
Frick Madison : Όταν ο μινιμαλισμός συναντά τα αριστουργήματα των Παλαιών Δασκάλων Facebook Twitter
Η αίθουσα με τους τρεις Βερμέερ της συλλογής Frick | Courtesy Joe Coscia/Frick Collection
Frick Madison : Όταν ο μινιμαλισμός συναντά τα αριστουργήματα των Παλαιών Δασκάλων Facebook Twitter
Το νέο «σπίτι» της συλλογής Frick | Courtesy Joe Coscia/Frick Collection
Frick Madison : Όταν ο μινιμαλισμός συναντά τα αριστουργήματα των Παλαιών Δασκάλων Facebook Twitter
To κτίριο Breuer που στεγάζει τη συλλογή Frick.
Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Γύζης, Παρθένης, Τσαρούχης σε μια εξαιρετική έκθεση στα Χανιά

Εικαστικά / Γύζης, Παρθένης, Τσαρούχης σε μια εξαιρετική έκθεση στα Χανιά

Η έκθεση «Διαδρομές στην τέχνη. Έργα από τη Συλλογή της Τράπεζας της Ελλάδος» στη Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων ξεδιπλώνει 150 χρόνια εικαστικής δημιουργίας μέσα από 99 έργα εμβληματικών και σύγχρονων δημιουργών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο ντετέκτιβ της Σεβίλλης και οι πλαστοί πίνακες του Ελ Γκρέκο

Ρεπορτάζ / Ο ντετέκτιβ της Σεβίλλης και οι πλαστοί πίνακες του Ελ Γκρέκο

Στο βιβλίο του «Ο πλαστογράφος του Φράνκο», ένας ντετέκτιβ από τη Σεβίλλη ισχυρίζεται πως μεγάλα μουσεία, μεταξύ των οποίων και η ελληνική Εθνική Πινακοθήκη, έχουν αγοράσει πιστά αντίγραφα έργων του Ελ Γκρέκο.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Μέσα στο εργαστήριο του Χριστόφορου Κατσαδιώτη 

Εικαστικά / Ο Χριστόφορος Κατσαδιώτης αναδεικνύει το άχρηστο σε τέχνη

Το εργαστήριο του χαράκτη, όπου ξεδιπλώνεται ένα σύμπαν βγαλμένο από κάποιο σκοτεινό παραμύθι, μεταφέρεται προσωρινά σε μια σχεδόν κρυμμένη αίθουσα του μουσείου Μπενάκη, στην οδό Πειραιώς.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Άνοιξε το πολυαναμενόμενο πρώτο μουσείο μετανάστευσης

Εικαστικά / Fenix: Το πρώτο μουσείο μετανάστευσης άνοιξε στο Ρότερνταμ

Τι κοινό έχουν ένα πλοίο που κατασχέθηκε από τη Λαμπεντούζα, ένα κομμάτι του Τείχους του Βερολίνου και δύο γιγάντιες φωτεινές μπλε παντόφλες; Όλα βρίσκουν τη θέση τους στο νέο μουσείο της Ολλανδίας που επικεντρώνεται εξ ολοκλήρου στη μετανάστευση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
O Χρήστος Οικονόμου και ο Ζώης Γέρος ξέρουν περισσότερα απ’ όσα περίμενα για την Τζένη Χειλουδάκη

Εικαστικά / O Χρήστος Οικονόμου και ο Ζώης Γέρος ξέρουν περισσότερα απ’ όσα περίμενα για την Τζένη Χειλουδάκη

O Χρήστος Οικονόμου και ο Ζώης Γέρος είναι δυο νεαροί ζωγράφοι και δυο πολύ καλοί φίλοι. Τους έφερε κοντά η αγάπη για τη μυθολογία, την τέχνη και μια ανεξήγητη εμμονή με την Τζένη Χειλουδάκη. Τα έργα τους πραγματεύονται το τραύμα με τρόπο ωμό και βαθύ. Παρά τα όσα θα πίστευαν πολλοί, διαψεύδουν τις φήμες που τους θέλουν ζευγάρι…
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Μυστήρια του σύμπαντος και σύγχρονα έργα τέχνης σε μια έκθεση στο Αστεροσκοπείο Αθηνών

Εικαστικά / Μυστήρια του σύμπαντος και σύγχρονα έργα τέχνης σε μια έκθεση στο Αστεροσκοπείο Αθηνών

Η έκθεση με τίτλο «Κοσμική Σκόνη/Άγνωστες Γαίες» αντλεί έμπνευση από την προσωπικότητα και το έργο του Γερμανού αστρονόμου Ιούλιου Σμιτ, διευθυντή του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών κατά τον 19ο αι., και μας προσκαλεί να περιηγηθούμε ανάμεσα σε μακρινούς πλανήτες και σε γήινα, απτά υλικά.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Καραβάτζιο: Κανείς δεν είχε ζωγραφίσει έτσι πριν από αυτόν

Guest Editors / Καραβάτζιο: Κανείς δεν είχε ζωγραφίσει έτσι πριν από αυτόν

Η έκθεση «Caravaggio 2025» αποτελεί μια σπάνια ευκαιρία για τους λάτρεις της τέχνης να έρθουν σε επαφή με τον ρεαλισμό και τη συναισθηματική δύναμη του ανυπέρβλητου καλλιτέχνη του μπαρόκ, ο οποίος επαναπροσδιόρισε την εικαστική αφήγηση και έθεσε τα θεμέλια της σύγχρονης ζωγραφικής.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ
Ο Άγγελος Παπαδημητρίου ανάγει το κοινό γούστο σε καλλιτεχνική χειρονομία μεγάλης δυναμικής 

Εικαστικά / Το νέο έργο του Άγγελου Παπαδημητρίου είναι ένα εικονοστάσι για τα όνειρά μας

Ο αγαπημένος καλλιτέχνης επιστρέφει με ένα νέο έργο-εγκατάσταση στην Πινακοθήκη του Μουσείου Βορρέ, έναν χαιρετισμό στην Ελλάδα της Κάλλας και του Καβάφη, του Αττίκ και της Στέλλας Γκρέκα· μιας εποχής μεγάλης ευαισθησίας που έχει πια χαθεί.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιατί να κοιτάμε τα ζώα; Δικαιοσύνη για τη μη ανθρώπινη ζωή

Εικαστικά / Η πρώτη μεγάλη έκθεση για τα δικαιώματα των ζώων στο ΕΜΣΤ

Πρόκειται για τη μεγαλύτερη έκθεση που έχει διοργανώσει το ΕΜΣΤ και για την πρώτη μεγάλη έκθεση με θέμα την ευημερία των ζώων διεθνώς, στην οποία συμμετέχουν περισσότεροι από 60 καλλιτέχνες από 25 χώρες (από Ευρώπη, Ασία, Αφρική και Αμερική) – πάνω από 200 έργα καταλαμβάνουν όλους τους ορόφους του μουσείου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Romaine Brooks: Συμφωνία σε γκρι από μια ξεχασμένη κυρία της ζωγραφικής

Εικαστικά / Romaine Brooks: Η ζωγράφος με το ανδρόγυνο στυλ που έσπασε όλα τα ταμπού της εποχής της

Μια πρωτοπόρος καλλιτέχνιδα που έζησε μια συναρπαστική και αντισυμβατική ζωή, μέσα στη δίνη των «Roaring Twenties», δημιουργώντας τέχνη πέρα από τα κυρίαρχα ρεύματα του καιρού της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Allspice» στο Μουσείο Ακρόπολης: Mια έκθεση για τις αρπαγές, τις λεηλασίες, τις διώξεις των πολιτισμών

Εικαστικά / «Allspice» στο Μουσείο Ακρόπολης: Mια έκθεση για τις αρπαγές, τις λεηλασίες, τις διώξεις των πολιτισμών

Ο Michael Rakowitz, χρησιμοποιώντας αντισυμβατικές προσεγγίσεις, ανοίγει έναν διάλογο με έργα συγκινητικά, φανερά πολιτικά, υπενθυμίζοντάς μας την επανάληψη οδυνηρών γεγονότων της Ιστορίας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κατερίνα Βαγενά: «Δεν καταλαβαίνω γιατί φερόμαστε λες και το να μεγαλώνεις είναι αρρώστια»

Οι Αθηναίοι / «Δεν έκανα την Κιμωλία για τα λεφτά αλλά για να δείξω αυτό που είμαι»

Eίναι η ιδιοκτήτρια της Κιμωλίας, του art café που έγινε σημείο αναφοράς στην Πλάκα. Δηλώνει αυτοδίδακτη στα πάντα και πιστεύει στη δύναμη των ανθρώπων να ξαναγεννιούνται. Η Κατερίνα Βαγενά είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
CHECK ANTISOCIAL

Εικαστικά / Antisocial: Η Φρόσω Πίνη έφερε την τέχνη σε ένα θρυλικό αθηναϊκό αφτεράδικο

Στη στοά της Λεωκορίου, στου Ψυρρή, η Φρόσω με αφοσίωση δίνει ζωή σε έναν χώρο τέχνης που κάνει τους Αθηναίους να φτάνουν στην Cantina Social πιο νωρίς απ’ ό,τι είχαν συνηθίσει — και έτσι, τουλάχιστον, έχουν μαζί τους τα γυαλιά ηλίου· just in case.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Ximena Maldonado Sánchez: «cardón, carmín y ola»

Εικαστικά / «Τα έργα μου δεν είναι φωτογραφίες, ούτε καρτ ποστάλ»

Η 26χρονη Μεξικανή ζωγράφος Ximena Maldonado Sánchez παρουσιάζει σε μία νέα έκθεση στην γκαλερί Bernier/Eliades στην Αθήνα μια τοπιογραφία με κάκτους, υπόγεια νερά και το κόκκινο του πάθους, που θυμίζει έντονα την πατρίδα της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ένας Μάιος γεμάτος τέχνη: Όλες οι εκθέσεις που δεν πρέπει να χάσεις

Εικαστικά / Ένας Μάιος γεμάτος τέχνη: 24 εκθέσεις που αξίζει να δείτε

Οικολογία, αποικιοκρατία, εξουσία, η σχέση μας με τα ζώα, μετανάστευση, ρατσισμός: Η εικαστική κίνηση της Αθήνας σήμερα αναδεικνύει τα φλέγοντα και επίκαιρα θέματα που απασχολούν τους σύγχρονους εικαστικούς.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μπάμπης Ρετζεπόπουλος: Ένας ανένταχτος, εκλεκτικός και ασυμβίβαστος καλλιτέχνης

Εικαστικά / Η αθώα, ανόθευτη, παιδική ματιά στο έργο του Μπάμπη Ρετζεπόπουλου

Η Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων τιμά με μία αναδρομική έκθεση τον, γνωστό και ως Babis R., ζωγράφο και χαράκτη, έναν ανένταχτο καλλιτέχνη που, πέρα από το πολύτιμο εικαστικό του έργο, μάς άφησε παρακαταθήκη την ακεραιότητά του και την απροκατάληπτη στάση του απέναντι στην τέχνη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
H εκρηκτική συνάντηση του Francis Bacon με τον Peter Beard

Σαν σήμερα / Φράνσις Μπέικον: «Σιχαίνομαι εννιά στις δέκα ζωγραφιές που βλέπω, ανάμεσά τους και τις δικές μου»

Σαν σήμερα το 1992 πεθαίνει ο σπουδαίος αιρετικός Βρετανός ζωγράφος και ανατόμος της ανθρώπινης υπαρξιακής αγωνίας. Ο Βασίλης Κιμούλης είχε μεταφράσει αποκλειστικά για τη LIFO αποσπάσματα από τις εκρηκτικές συνομιλίες του Μπέικον με τον φωτογράφο Peter Beard.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΙΜΟΥΛΗΣ