Simone Leigh: «Ανατομία της Αρχιτεκτονικής»
Τρία γλυπτά από μπρούντζο της Simone Leigh, της πρώτη Αφροαμερικανίδας που εκπροσώπησε τις ΗΠΑ στην Μπιενάλε της Βενετίας το 2022 κερδίζοντας τον Χρυσό Λέοντα.
Τα «Vessel», «Bisi» και «Herm», τα οποία παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά το 2023 στο Smithsonian’s Hirshhorn Museum στην Ουάσιγκτον, εντυπωσιάζουν με την αφαιρετική μορφή τους.
Χαρακτηριστικά δείγματα του έργου της καλλιτέχνιδας, η οποία συχνά συνδέει το γυναικείο σώμα με δοχεία οικιακής χρήσης ή αρχιτεκτονικά στοιχεία, εστιάζοντας το ενδιαφέρον της σε παραγνωρισμένες ιστορίες φροντίδας, μόχθου ή και κατανάλωσης.
Η παρουσίασή τους στην Αγορά του ΚΠΙΣΝ έχει ως στόχο να φέρει τους επισκέπτες σε επαφή (ή και σε αντιπαράθεση) με τις τρεις επιβλητικές γλυπτικές μορφές, προσφέροντάς τους μια ακόμη δυνατή εικαστική εμπειρία.
Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση «Ανατομία της Αρχιτεκτονικής» εδώ.
Michael Rakowitz & Ancient Cultures: «Allspice»
Η έκθεση αποτελεί το πρώτο μέρος της τριλογίας «Παρουσίαση Αρχαίων Πολιτισμών και Σύγχρονης Τέχνης», μιας συνεργασίας του υπουργείου Πολιτισμού, του Μουσείου Ακρόπολης και του Οργανισμού ΝΕΟΝ, με επίκεντρο το πολυδιάστατο έργο του Michael Rakowitz, όπου παρουσιάζονται έργα σύγχρονης τέχνης σε διάλογο με αντικείμενα αρχαίων πολιτισμών από τις περιοχές της Μέσης Ανατολής και της νοτιοανατολικής Μεσογείου. Η τριλογία αγγίζει θέματα πολιτιστικής κληρονομιάς, απώλειας και αποκατάστασης, επιβίωσης και δημιουργίας πολιτισμού. Ένας διάλογος με έργα εννοιολογικά, συγκινητικά, φανερά πολιτικά, σίγουρα επίκαιρα, υπενθυμίζοντάς μας την επανάληψη οδυνηρών γεγονότων της ιστορίας (πόλεμοι, αποικιοκρατία, μετανάστευση) και παράλληλα φέρνοντας στο προσκήνιο τη μοίρα των εμπόλεμων περιοχών αλλά και τα μάταια ταξίδια διωγμένων ανθρώπων και πολιτιστικών αγαθών.
Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση «Allspice» εδώ.
«Why Look at Animals? Δικαιοσύνη για τη μη ανθρώπινη ζωή»
Με τη συμμετοχή πάνω από 60 καλλιτεχνών από 25 χώρες (από την Ευρώπη, την Ασία, την Αφρική, την Αμερική) και με πάνω από 200 έργα να καταλαμβάνουν όλους τους ορόφους του μουσείου, πρόκειται για τη μεγαλύτερη έκθεση που έχει διοργανώσει το ΕΜΣΤ και την πρώτη μεγάλη έκθεση με θέμα την ευημερία των ζώων διεθνώς. Πηγή έμπνευσης και αφετηρία της πολυετούς έρευνας για τη δημιουργία αυτής της έκθεσης αποτελεί το –δημοσιευμένο το 1980– εξαιρετικά́ επιδραστικό ομότιτλο βιβλίο του John Berger, που διερευνά τη σχέση ανθρώπου και ζώων στη σύγχρονη εποχή και εντοπίζει τους τρόπους με τους οποίους τα ζώα έχουν περιθωριοποιηθεί στις ανθρώπινες κοινωνίες.
Plásmata 3: «We’ve met before, haven’t we?»
Η μεγάλη έκθεση της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση επιστρέφει στο Πεδίον του Άρεως και μας προσκαλεί σε έναν κόσμο όπου τα όρια πραγματικότητας και ψευδαίσθησης χάνονται και το καθημερινό μεταμορφώνεται σε κάτι μαγικό.
Για 20 ημέρες, το Πεδίον του Άρεως φιλοξενεί 25 έργα Ελλήνων και διεθνών καλλιτεχνών, αρκετά από τα οποία ανήκουν στη Συλλογή του Ιδρύματος Ωνάση, ενώ πολλά αποτελούν νέες αναθέσεις.
Τα έργα απλώνονται διακριτικά στον δημόσιο χώρο σαν ένα όνειρο και συνομιλούν με την καθημερινότητά μας, δίνοντας χώρο στο αναλογικό, το σωματικό και το φαντασιακό. Το σουρεαλιστικό στοιχείο δεν βρίσκεται μόνο στα έργα της έκθεσης· είναι εγγενές στον ίδιο τον χώρο. Ένα πάρκο που μοιάζει φυσικό αλλά είναι κατασκευασμένο· ένας τόπος που αποκαλύπτεται σαν ζούγκλα και κρύβεται σαν ένα συλλογικό ιερό των ονείρων μας – ένα σκηνικό που διαρκώς μεταμορφώνεται.
Υβριδικά έργα, οικεία και αλλόκοτα πλάσματα που αναρωτιέσαι αν υπήρξαν ποτέ μπλέκονται με ζωντανό ραδιόφωνο, κινηματογραφικές προβολές, συζητήσεις και γεύσεις, μεταμορφώνοντας το πάρκο σε έναν χώρο περιπλάνησης και διαρκούς ανακάλυψης.
Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση «Plásmata 3: We’ve met before, haven’t we?» εδώ.
«Homo Animalis»
Μια έκθεση που προσκαλεί τους επισκέπτες σε έναν συναρπαστικό διάλογο γύρω από το σύμπλεγμα ανθρώπου και ζώου. Στο επίκεντρο της έκθεσης βρίσκονται τα έργα φοιτητών του ΣΤ΄ Εργαστηρίου Ζωγραφικής της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών, τα οποία συνομιλούν με τα έργα του κορυφαίου Έλληνα γλύπτη Γιάννη Παππά, από τη μόνιμη συλλογή του Μουσείου Μπενάκη. Ο Γιάννης Παππάς, μέσα από τα αμέτρητα σχέδια και τα επιβλητικά γλυπτά του, αναδεικνύει τη βαθιά και μυστηριώδη σχέση του ανθρώπου με το ζώο, εστιάζοντας ιδιαίτερα στην εικόνα του Έφιππου, μια εμβληματική φιγούρα που συνδέει τις δυο αυτές υπάρξεις σε έναν κοινό κόσμο, τόσο φυσικό όσο και συμβολικό. Οι φοιτητές της ΑΣΚΤ αναλαμβάνουν να συνεχίσουν και να επεκτείνουν αυτήν τη θεματική, προσφέροντας νέες ερμηνείες και εικαστικά έργα που πραγματεύονται το σύμπλεγμα ανθρώπου/ζώου.
Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση «Homo Animalis» εδώ.
Μπάμπης Ρετζεπόπουλος: «Ιδέες και περιστατικά»
Ο ζωγράφος, χαράκτης και γραφίστας Μπάμπης Ρετζεπόπουλος γεννήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 1940 στην Αθήνα, δύο μήνες μετά το ξέσπασμα του Ελληνοϊταλικού Πολέμου και λίγο πριν από την κατάληψη της χώρας από τις κατοχικές δυνάμεις. Αυτό το αρχετυπικό δίπολο, το φως και το σκοτάδι, αποτέλεσε τον βασικό άξονα της καλλιτεχνικής του σκέψης και δημιουργίας. Η μεγάλη αναδρομική έκθεσή του «Ιδέες και περιστατικά» περιλαμβάνει έργα της περιόδου 1957-1994. Στο πλαίσιο της αναδρομικής, παρουσιάζονται και δεκατρία έργα του χαράκτη Α. Τάσσου, ο οποίος ήταν δάσκαλος του Ρετζεπόπουλου στη Σχολή Δοξιάδη.
Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση «Ιδέες και περιστατικά» εδώ.
Γιώργος Ξένος: «Σύγχυση»
Η έκθεση διαρθρώνεται σε τρεις ενότητες, αποτελούμενη από τις εγκαταστάσεις «Σύγχυση», «Δίοδος» και «Παύση», που συγκροτούν μια πορεία μετάβασης προς τη σύγχυση και συνθέτουν «την καταγραφή μιας μετέωρης στιγμής του παγκόσμιου πολιτισμού». Τις συμπληρώνουν έργα που πραγματεύονται το ίχνος, την εικόνα, τη γραφή, τον πολιτισμό, θέματα που ο Γιώργος Ξένος ερευνά επί δεκαετίες. «Το ίχνος, ως αξία διαχρονική», λέει ο ίδιος, «με κεντρικό άξονα την ανθρώπινη ύπαρξη, αναπτύσσει μια διαλεκτική ανάγοντας στην πραγματική διάσταση και σημασία του το καλλιτεχνικό προϊόν. Η λάμψη του ίχνους, ως μέγιστη δυνατότητα, συντονίζει βλέμμα και σκέψη, αφήνοντας ίσκιο στον μύθο, σημαίνον στοιχείο του πολιτισμού». Ο καλλιτέχνης αναπτύσσει τα θέματά του σε μεγάλες επιφάνειες, κυρίως από χαρτί, δουλεύοντας με ακρυλικά και μελάνι, υλικά που προσδίδουν διαφάνεια και ρευστότητα στις συνθέσεις του.
Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση «Σύγχυση» εδώ.
«Υπερίδρωση: Ιδρώνοντας μαζί»
Η έκθεση εξετάζει την εφίδρωση ως βιολογική και συμβολική διαδικασία που συνδέει το ανθρώπινο σώμα με το φυσικό και τεχνολογικό περιβάλλον. Ως βασικός μηχανισμός θερμορύθμισης, ο ιδρώτας διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στη διατήρηση της ισορροπίας τόσο των ζωντανών οργανισμών όσο και των οικοσυστημάτων. Τα οθωμανικά́ λουτρά́ αποτελούν παράδειγμα μιας επιθυμητής εφίδρωσης που οδηγεί στη σωματική́ και ψυχική́ υγεία όλων όσοι επωφελούνται από τις υπηρεσίες τους, χωρίς διακρίσεις. Το Λουτρό των Αέρηδων αποτελεί το ιδανικό πλαίσιο και κέλυφος για να αναδειχθεί αυτή η σύγχρονη συζήτηση για την οικολογία και τη συμπερίληψη. Μέσα από τα έργα οκτώ καλλιτεχνών, ο ιδρώτας μετατρέπεται σε εικαστική γλώσσα που μιλά για την αλληλεξάρτηση και την ανάγκη επαναπροσδιορισμού της σχέσης μας με το περιβάλλον μας. Η έκθεση δημιουργεί έναν ευαίσθητο διάλογο ανάμεσα στο μνημείο και τη σύγχρονη τέχνη, ενσωματώνοντας τη φιλοσοφία των oθωμανικών λουτρών σε μια σύγχρονη καλλιτεχνική αφήγηση.
Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση «Ιδρώνοντας μαζί» εδώ.
Youths II: «Κανείς δεν βαριέται, απλώς όλα είναι βαρετά»
Το project «Youths» έχει σκοπό να δώσει τη δυνατότητα και την οφειλόμενη ευκαιρία σε νέους/-ες δημιουργούς που δεν έχουν ακόμα πραγματοποιήσει ατομική έκθεση σε γκαλερί να δείξουν τη δουλειά τους μέσα από μια ομαδική έκθεση που είναι επικεντρωμένη στις δικές τους ιδέες και στο δικό τους έργο. Δεκατρείς καλλιτέχνες, καλλιτέχνιδες και καλλιτεχν@ μέσα από το project Youths II εμπνέονται από τη φράση του Βρετανού θεωρητικού του πολιτισμού, συγγραφέα και μουσικοκριτικού Μαρκ Φίσερ «Κανείς δεν βαριέται, απλώς όλα είναι βαρετά», σκέψη που αποτυπώνει και ερμηνεύει κριτικά και εύστοχα την εποχή μας και ιδιαίτερα τη λειτουργία του καπιταλιστικού κυβερνοχώρου και της κυρίαρχης κουλτούρας στις δύο πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα.
Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση «Κανείς δεν βαριέται, απλώς όλα είναι βαρετά» εδώ.
«Abandoned Cartographies and Other Odd Hours»
Μια ομαδική έκθεση η οποία διερευνά αχαρτογράφητες περιοχές του υποσυνείδητου, διαμορφώνοντας ένα σύνολο αναζητήσεων που υπερβαίνει τον ορθολογισμό, την τάξη και την αφηγηματική συνοχή. Εστιάζει σε βιωματικές εμπειρίες που δεν οριοθετούνται από τη συνειδητή αντίληψη ή την πληροφορία αλλά, αντίθετα, ανοίγουν νέους δρόμους ενδοσκόπησης, αποκαλύπτοντας αθέατες πτυχές του ψυχισμού. Παράλληλα, ενεργοποιεί ερεθίσματα που ανασύρουν θαμμένες αναμνήσεις και ανησυχίες. Τα έργα της έκθεσης περιστρέφονται γύρω από την έννοια της αφηρημένης νοηματοδότησης, αξιοποιώντας αισθητικούς και εννοιολογικούς μηχανισμούς όπως η έλλειψη προσανατολισμού, η διάσπαση μορφής και περιεχομένου και η χρήση ανοίκειας εικονογραφίας. Βρίσκοντας θέση στο μεταίχμιο μεταξύ πραγματικού και φαντασιακού, τοποθετούν αλλόκοτα ή δυσοίωνα σκηνικά μέσα σε ονειρικά −ή εφιαλτικά− πλαίσια.
Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση «Abandoned Cartographies and Other Odd Hours» εδώ.
Ximena Maldonado Sánchez: «cardón, carmín y ola»
Με έμπνευση τις αισθητηριακές εμπειρίες και τα ερεθίσματα in situ, η καλλιτέχνις θίγει μέσα από το έργο της θέματα οικολογικής αμοιβαιότητας και αλληλεπίδρασης, ενώ επιχειρεί να αποτυπώσει τις αφανείς δυναμικές που διαμορφώνουν την τοπογραφία. H καλλιτεχνική διαδικασία ξεκινά με την παρατήρηση του τοπίου και εξελίσσεται σε ζωγραφική που εμπλέκει ολόκληρο το σώμα. Μέσα από μια ρευστή ύφανση της παραστατικότητας και της αφαίρεσης, δημιουργεί νέους, ανοίκειους κόσμους όπου τα δύο αυτά στοιχεία συνυπάρχουν. Ο τίτλος της έκθεσης «cardón, carmín y ola» προκύπτει από τον συνεχή διάλογο μεταξύ στεριάς και θάλασσας στο έργο της καλλιτέχνιδας. Η λέξη «cardón» παραπέμπει σε ένα είδος κάκτου που συναντάται σε άνυδρες περιοχές, ιδιαίτερα στη Λατινική Αμερική. «Carmín» είναι το έντονο κόκκινο χρώμα, αλλά και η ένταση, ενώ η λέξη «ola» αναφέρεται στα κύματα της θάλασσας και μεταφορικά στους κυματισμούς του θυμικού και της κίνησης. Συνεκτικά στοιχεία της έκθεσης είναι οι κάκτοι και τα κοράλλια, η πλούσια παλέτα του κόκκινου και του μπλε που παραπέμπουν στην έρημο και το βάθος του ωκεανού, καθώς και οι οργανικές μορφές που αντανακλούν τη ρευστότητα της καλλιτεχνικής διαδικασίας.
Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση «cardón, carmín y ola» εδώ.
Ιωάννα Ράλλη: «Τα παπούτσια που λιώναν στον χορό»
Στην έκθεση παρουσιάζεται μια σειρά από 12 ζευγάρια παπούτσια, τέμπερα σε χαρτί, ένα έργο αποτελούμενο από 72 μικρά ζωγραφικά, καθώς και μια γλυπτική εγκατάσταση με 24 ζευγάρια χειροποίητα πλεκτά γυναικεία παπούτσια με σύρμα, υφάσματα και κλωστές, που υποδηλώνει την ελεύθερη βούληση και την αυτοδιάθεση των ανθρώπων καθώς και την ελευθερία του καλλιτέχνη να εκφραστεί με κάθε μέσο. Καθώς αποτελεί πεποίθηση της Ράλλη πως το αγαπημένο παραμύθι κάθε παιδιού αποκαλύπτει κάτι για τον νου και τον ψυχισμό του, ζήτησε από τέσσερις συγγραφείς, τη Λένια Ζαφειροπούλου, τη Σεσίλ Ιγγλέση Μαργέλλου, τη Μαρία Καλιαμπέτσου και τον Χρήστο Σακελλαρίδη, να ξαναγράψουν το αγαπημένο της παραμύθι «Τα παπούτσια που λιώναν στον χορό» των αδελφών Γκριμ με διαφορετικό τέλος. Τα κείμενα αυτά μπορεί κανείς να τα διαβάσει, να τα δει στην οθόνη ή να τα ακούσει με ακουστικά στον χώρο της γκαλερί.
Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση «Τα παπούτσια που λιώναν στον χορό» εδώ.
Harm Gerdes: «Mothertongue»
Πρώτη ατομική έκθεση του Ελληνοκύπριου-Γερμανού εικαστικού Harm Gerdes, ο οποίος αποφοίτησε το 2020 από την Düsseldorf Kunstakademie και ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Παρόλο που ο τίτλος της έκθεσης παραπέμπει στη μητρική γλώσσα του, αναφέρεται ταυτόχρονα στον πυρήνα της ταυτότητάς του: την ουσιαστική ενασχόληση με τη ζωγραφική. Κι ενώ τα έργα του από μακριά ή μέσω οθόνης μοιάζουν με ψηφιακά, στην ουσία πρόκειται για αφηρημένες ζωγραφικές συνθέσεις όπου τα έντονα χρώματα, οι οργανικές φόρμες, η υλικότητα και η κίνηση συνδιαλέγονται δυναμικά μεταξύ τους. Η έκθεση «Mothertongue», ενώ ξετυλίγει το νήμα της μέσα από προηγούμενα έργα του καλλιτέχνη, αποτελεί μια νέα περίοδο στη δουλειά του, όπου απελευθερώνεται από την επιτακτικότητα της αναφοράς και αφήνει τη διαδικασία της ζωγραφικής να τον οδηγήσει ελεύθερα στη δημιουργία της εικόνας.
Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση «Mothertongue» εδώ.
Adriana Varejão: «Histórias Moldadas»
Πρώτη ατομική έκθεση της Adriana Varejão στην Ελλάδα και τέταρτη συνεργασία της με την γκαλερί Gagosian. Παρουσιάζονται τέσσερα νέα εικαστικά σύνολα από τη σειρά «Tile» της Varejão, εμπνευσμένα από την παραδοσιακή κεραμική τέχνη της Βραζιλίας, της Ελλάδας, της Τουρκίας και της Κίνας. Αγκαλιάζοντας βασικά στοιχεία του μπαρόκ στυλ, όπως η παρωδία, το παράδοξο, η ένταση και η υπερβολή, η καλλιτέχνιδα δημιουργεί γλυπτικά έργα ζωγραφικής με ραγισμένη επιφάνεια, καθώς και ζωγραφικά γλυπτά εμποτισμένα με έντονη δραματικότητα. Τα έργα της αμφισβητούν την παραδοσιακή αντίληψη για τα καλλιτεχνικά μέσα, ανατρέποντας ταυτόχρονα καθιερωμένες αφηγήσεις της τέχνης και του πολιτισμού.
Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση «Histórias Moldadas» εδώ.
Joulia Strauss: «Eudaimonia. Living in Bliss Today»
Μια εικαστική εξερεύνηση της αρχαίας ιδέας της ευδαιμονίας μέσα από τα μάτια του σύγχρονου κόσμου. Ζωγραφική, γλυπτική και βίντεο συνομιλούν σε ένα πυκνό αφήγημα που αντλεί από την αρχαία προσωκρατική φιλοσοφία, τη σαμανική σοφία και τη δύναμη της τεχνολογίας. Συνδέοντας την τέχνη με τη μαθηματική τελειότητα και την παγκόσμια πολιτισμική κληρονομιά, η Strauss προτείνει μια ριζική επανεξέταση του τρόπου που αναζητούμε την ευτυχία σήμερα. Από το έργο «Cat-Notation», όπου αρχαίες μουσικές κλίμακες ζωντανεύουν μέσα από κινούμενα γλυπτά, έως ζωγραφικά πορτρέτα υβριδικών μορφών μεταξύ ζώου και ανθρώπου, η έκθεση καλεί τον επισκέπτη σε ένα ταξίδι αυτογνωσίας και πνευματικής αφύπνισης.
Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση «Eudaimonia. Living in Bliss Today» εδώ.
Μπάμπης Βενετόπουλος: «Fault Line»
Η έκθεση εξερευνά τις αθέατες δυνάμεις της εξουσίας, της πειθαρχίας και της υποταγής που διαπερνούν τα σώματα, καθορίζοντας τα όρια και τις δυνατότητες δράσης τους. Μέσα από βιντεοέργα και εγκαταστάσεις, ο καλλιτέχνης επιχειρεί να ανιχνεύσει τις μικροτεχνικές ελέγχου που διαμορφώνουν το άτομο, αναδεικνύοντας την εύθραυστη ισορροπία ανάμεσα στην αυστηρότητα των μηχανισμών εξουσίας και την ευθραυστότητα των σωμάτων που καλούνται να συμμορφωθούν. Η «Fault Line» σηματοδοτεί το σημείο όπου το υποκείμενο εξαντλεί την αντοχή του να συμμορφώνεται και βυθίζεται σε μια κατάσταση απροσδιοριστίας. Το χάος δεν εκλαμβάνεται ως απλή διάλυση, αλλά ως πράξη ρήξης και ανατροπής, που διαβρώνει τις σταθεροποιημένες δομές ελέγχου και διανοίγει νέες μορφές ύπαρξης.
Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση «Fault Line» εδώ.
Στέλλα Καπεζάνου: «Emerald Paintings»
Πίνακες με έντονα χρώματα που παραπέμπουν σε πολύτιμα σμαράγδια αναδύονται ως απατηλές απεικονίσεις μιας ιδεατής ζωής, εκθαμβωτικής αλλά ταυτόχρονα «ραδιενεργά επίπεδης». «Οι άνθρωποι της Καπεζάνου είναι ζωγραφισμένοι in vitro, ζουν σε ένα κενό. Οι φιγούρες τους είναι κηλίδες αντίστοιχες και ισότιμες με τα χρώματα των υφασμάτων, των καλυμμάτων, της ταπετσαρίας, των χαλιών» που τις περιβάλλουν, λέει ο επιμελητής της έκθεσης, Poka-Yio. Πρόκειται για έναν κόσμο σκηνοθετημένο, που μοιάζει επιμελώς ατημέλητος. Τίποτα όμως σε αυτόν δεν είναι τυχαίο. Οι ηρωίδες της υπάρχουν σε χώρους ονειρικούς και ασφυκτικούς ταυτόχρονα. Σώματα, βλέμματα, props και μοτίβα συγχωνεύονται σε σκηνές φορτισμένες με ένταση και υπόγεια μελαγχολία.
Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση «Emerald Paintings» εδώ.
«Το πιο τίμιο» – Δεκαπέντε ζωγράφοι απεικονίζουν τον Γιάννη Τσαρούχη
Ένα εικαστικό αφιέρωμα στον Γιάννη Τσαρούχη μέσα από το βλέμμα δεκαπέντε σύγχρονων ζωγράφων. Η έκθεση περιλαμβάνει 29 έργα –πορτρέτα και συνθέσεις– που αντλούν έμπνευση από την προσωπικότητα, την αισθητική και το πνεύμα του εμβληματικού Έλληνα δημιουργού. Κάθε καλλιτέχνης προσεγγίζει τον Τσαρούχη με τη δική του εικαστική γλώσσα, αναδεικνύοντας διαφορετικές όψεις της ζωής και του έργου του.
Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση «Το πιο τίμιο» εδώ.
Ζήσης Μπλιάτκας: «Forecasting. Οι μέρες ως επιφάνειες»
«Το τελάρο ζωγραφικής μοιάζει πολύ με τα δέντρα», λέει ο Ζήσης Μπλιάτκας, και εξηγεί: «Θα πρέπει να φανταστούμε τα ψηλότερα φύλλα του δέντρου ως εκείνα που αντιλαμβάνονται πρώτα τις αλλαγές του καιρού και της θερμοκρασίας. Ο κορμός είναι εκεί για να υποστηρίξει το άνοιγμα του φυλλώματος που επεκτείνεται σε μεγαλύτερη επιφάνεια και ύψος για την πρόσληψη του καθημερινού ηλιακού φωτός. Αν δούμε τα δέντρα κατασκευαστικά, θα μας εκπλήξει η μέριμνά τους για εξαιρετική στήριξη αλλά και η ευγενική κατάληψη του χώρου από τα φύλλα. Μια παρόμοια στήριξη και έκταση έχει και το τελάρο ζωγραφικής, καθώς καταφέρνει να μετέχει και να ανασυνθέτει την ιστορία του φωτός. Είτε αυτό είναι το ηλιακό είτε το ψηφιακό φως της οθόνης, η επιφάνεια ζωγραφικής μπορεί να τα συμφιλιώνει».
Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση «Forecasting. Οι μέρες ως επιφάνειες» εδώ.
Φωτεινή Παλπάνα + Γιάννης Χειμωνάκης
Η δεύτερη ατομική έκθεση της Φωτεινής Παλπάνα «Colourground» στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα είναι ένας διάλογος μεταξύ της γλυπτικής της δουλειάς και των νέων της ζωγραφικών έργων. Την έκθεση αποτελούν η εγκατάσταση «Islands on my mind grow on my back» (2021), με τη χαρακτηριστική διαστρωμάτωση τσιμεντοειδών υλικών σε έντονους χρωματισμούς, και η ζωγραφική σύνθεση «Soft Paintings: I had so much painting in me!» (λαδοπαστέλ σε συνθετικά υφάσματα με πέλος), την οποία η Παλπάνα δουλεύει κατά τη διάρκεια του τελευταίου χρόνου. Ταυτόχρονα, στην ατομική του έκθεση «Ξέφωτο» ο Γιάννης Χειμωνάκης παρουσιάζει μια συλλογή από ζωγραφικά και γλυπτικά έργα. Πρόκειται για μια εγκατάσταση από προσεκτικές χειρονομίες και μινιμαλιστικές, γραμμικές δομές από ξύλο, μελάνι και ακουαρέλα.
Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση «Colourground» εδώ.
Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση «Ξέφωτο» εδώ.
Peter Reginato: «Chroma»
Η έκθεση δεν αποτελεί απλώς μια αναδρομή στα πρόσφατα έργα του Reginato αλλά έναν εορτασμό της διαρκούς πορείας του στην αφαιρετική τέχνη. Αυτά τα ζωντανά, πολύχρωμα έργα, που μέχρι τώρα παρέμεναν στην ιδιωτική του συλλογή, έρχονται για πρώτη φορά στο προσκήνιο, αποκαλύπτοντας την εξέλιξη της πρακτικής του και τη βαθιά αφοσίωσή του στην καλλιτεχνική αναζήτηση. Η έκθεση προσφέρει μια σπάνια ευκαιρία να βιώσει κανείς το έργο του υπό ένα νέο πρίσμα, όπου η ίδια η πράξη της ζωγραφικής μεταμορφώνεται σε μια διαδικασία ανακάλυψης. Αποτελεί μια ωδή σε έναν καλλιτέχνη που εξακολουθεί να διευρύνει τα όρια του χρώματος, της φόρμας και της σύνθεσης, υπενθυμίζοντάς μας πως η τέχνη, στην πιο δυνατή της μορφή, είναι μια πρόσκληση να δούμε τον κόσμο διαφορετικά, να αισθανθούμε βαθιά και να αγκαλιάσουμε τη χαρά του απροσδόκητου.
Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση «Chroma» εδώ.
Κωνσταντίνος Κανταρτζής: «Ασκήσεις Αντίληψης»
Ο καλλιτέχνης εξερευνά τις πολλαπλές τομές μεταξύ σώματος, βιολογίας, γνώσης, αντίληψης και εξουσίας. Μέσα από μια σειρά έργων που μπλέκει ιατρική ακρίβεια με ποιητική μεταφορά, το σώμα παρουσιάζεται ως φορέας ταυτόχρονα ευθραυστότητας και αντίστασης και επιχειρείται μια αναδιάταξη του τρόπου με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε το σώμα, όχι μόνο ως φυσική παρουσία, αλλά και ως σημείο συνάντησης εμπειριών, θεσμών και συμβόλων. Από την απέναντι πλευρά, ο θεατής καλείται να διαλέξει την αφήγηση και να αναλάβει την ευθύνη της. Δεν καλείται να εξηγήσει αλλά να παρατηρήσει. Η παρατήρηση γίνεται άσκηση και η αντίληψη σπάει τα συνηθισμένα σχήματα, καθώς δεν εκτίθενται εικόνες, αλλά τρόποι να κοιτάς και να αισθάνεσαι.
Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση «Ασκήσεις Αντίληψης» εδώ.
Βασίλης Καρακατσάνης: «Αστικά Εργαλεία»
Η έκθεση «Αστικά Εργαλεία» παρουσιάζει μια συναρπαστική διαπραγμάτευση ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν, το προσωπικό και το μνημειώδες. Επτά ζωγραφικά έργα μεγάλης κλίμακας, μαζί με πλήθος μικρότερων έργων −όλα φτιαγμένα με ακρυλικό, λάδι και γκουάς σε καμβά− μας προτρέπουν σε μια βαθιά διερεύνηση της ζωής σε όλες τις αποχρώσεις και υφές της. Ο τίτλος της έκθεσης υπονοεί τους κρυμμένους μηχανισμούς που ορίζουν την ουσία ενός τόπου: τα διεισδυτικά, συχνά αθέατα εργαλεία που μας βοηθούν να πλοηγηθούμε, να ορίσουμε και να ερμηνεύσουμε τα περιβάλλοντα που κατοικούμε, καθώς και εκείνα που καθορίζουν και συνθέτουν την ίδια μας την ύπαρξη.
Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση «Αστικά Εργαλεία» εδώ.
Γιώργος Σαμψωνίδης: «Soft Static»
Η έκθεση περιλαμβάνει μια σειρά από έργα ζωγραφικής και ψηφιακά μέσα που διασταυρώνονται σε ένα πολυστρωματικό εικαστικό σύμπαν, όπου το ποπ, το ρετρό, το σουρεαλιστικό και το ψηφιακό συνυπάρχουν με χιούμορ, ειρωνεία και ποιητικότητα. Με έμπνευση από την pop κουλτούρα, τον κινηματογράφο, την ιστορία της τέχνης και την καθημερινή εικόνα των social media, ο καλλιτέχνης συνθέτει κολάζ με εικόνες, χρώμα και φως, δημιουργώντας έργα που μοιάζουν με αποσπάσματα από συλλογικές ονειροπολήσεις. Πρόκειται για μια σύγχρονη αφήγηση για τον κατακερματισμένο κόσμο της εικόνας και της μνήμης. Ένα εικαστικό σχόλιο για την ταυτότητα, τη νοσταλγία, την αισθητική υπερφόρτωση και τη σύγχυση μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας.
Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση «Soft Static» εδώ.
