Πρισίλα: Η βασίλισσα ενός έρημου γάμου

Πρισίλα: Η βασίλισσα ενός έρημου γάμου Facebook Twitter
Το ταπεινό έργο της Κόπολα δεν διαθέτει άλογα στη μηχανή του, ούτε καν τα κλειδιά του βασιλείου, δηλαδή τα δικαιώματα να χρησιμοποιήσει την πρωτότυπη μουσική του Πρίσλεϊ, αλλά αφηγείται ψύχραιμα το θρίλερ εγκλεισμού, σαν ματαιωμένο love story.
0

Την ίδια ημέρα που έγραψε το signature τραγούδι της, «Jolene», η Ντόλι Πάρτον συνέθεσε και το «I will always love you». Όλος ο πλανήτης το γνωρίζει από την απογειωτική ερμηνεία της Γουίτνεϊ Χιούστον στον «Σωματοφύλακα», μια επιτυχία τόσο μεγάλη που τείνει να επισκιάσει το ιδιαίτερο παρασκήνιό της. Οι πιο σινεδίφες το γνώριζαν ήδη από την εμφάνισή του στο «Best Little Whorehouse in Texas», στις αρχές των '80s, με πρωταγωνίστρια την Πάρτον, η οποία το είχε πρωτοτυπώσει το 1974, είχε σχετικό airplay και μετρούσε μια διασκευή, από τη Λίντα Ρόνσταντ, όχι και τόσο αεράτη.

Αυτό που ελάχιστοι ήξεραν, μέχρι που η μικρή το δέμας αλλά μέγιστη στο τσαγανό και τη γενναιοδωρία τραγουδίστρια της κάντρι αποκάλυψε πρόσφατα, είναι πως οι σύμβουλοι του Έλβις του το είχαν προτείνει, εκείνος το άκουσε και του άρεσε αμέσως, θέλησε να το ηχογραφήσει, η Πάρτον το έμαθε και έκλαψε από τη χαρά και την τιμή, την κάλεσε ο μάγιστρος/μάνατζέρ του, ο διαβόητος συνταγματάρχης Πάρκερ, της το ανακοίνωσε και μαζί τής γνωστοποίησε χωρίς κανένα περιθώριο διαπραγμάτευσης πως τα κέρδη θα είναι στη μέση και τα δικαιώματα εκμετάλλευσης θα παραχωρηθούν στον βασιλιά της ροκ.

Σοκαρισμένη και μαζί αποκαρδιωμένη, η Πάρτον, πολύ πριν γίνει ανεξάρτητη και πλούσια, απάντησε με βαριά καρδιά πως λυπάται αλλά δεν εκχωρεί ποτέ, σε καμία περίπτωση, και για κανέναν, ακόμη και για τον αυτοκράτορα, την πνευματική της περιουσία, και, όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων, πόσο δίκιο είχε. Το «I will always love you» συνοδεύει, σημαδιακά, συμβολικά, και πολύ ταιριαστά στα χρονολογικά γεγονότα και την ψυχολογική συγκυρία, την Πρισίλα Μπολιέ Πρίσλεϊ στο δίλημμα «ελευθερία ή θάνατος», στη νέα ταινία της Σοφία Κόπολα, «Priscilla», μια φεμινιστική αναβάθμιση της αυτοβιογραφίας της πρώτης και τελευταίας συζύγου του Έλβις, με τίτλο «Elvis and me», στην οποία βασίστηκε.

Η Κόπολα ποτέ δεν ενδιαφερόταν για τους θορυβώδεις και, με τη χαρακτηριστική lo fi αισθητική της σε σκιερό φόντο και χαμηλότονη indie pop μουσική επένδυση, η Πρισίλα αναδεικνύεται σε ένα από τα τυπικά της μοντέλα, αδρανής στο βιαστικό μάτι που δεν νοιάζεται για την εσωτερική της διεργασία, survivor μιας ανατριχιαστικής ιστορίας, αν αναλογιστεί κάποιος πως από τα 14 της ξεδιαλέχτηκε για τη ζωή μιας οικόσιτης παλλακίδας και μετέπειτα συζυγικής υπαλλήλου του γνωστότερου ανθρώπου στον κόσμο.

Όπως και να διαβάσει κάποιος την ταινία, η Πρισίλα ήταν το ανώνυμο κορίτσι του Έλβις, ένα «me» μόνο στον δικό της λογισμό, και σε κανενός άλλου τον λογαριασμό. Ήταν, για να θυμίσουμε λίγο την ιστορία, το παραμυθάκι στις αρχές των '60s και το ξεκίνημα του σεναριακού μίτου (και MeToo, με τέτοια περίπτωση δεν θα μπορούσε να το αποφύγει…) της Κόπολα, το άβγαλτο ανήλικο που λιμπίστηκε το απόλυτο είδωλο όσο αυτός υπηρετούσε σε μια βάση στη Γερμανία, μια νόστιμη και χαμηλοβλεπούσα Τεξανή που είδε έναν τρυφερό και γλυκομίλητο σταρ να την ξεχωρίζει και εύλογα τσιμπήθηκε μαζί του, και με το που δόθηκαν οι απαραίτητες διαβεβαιώσεις στους γονείς της, μετακόμισε, μαθήτρια ακόμη, στην Graceland, και ρίχτηκε στην αρένα της μοναξιάς και της αναμονής.

Πρισίλα: Η βασίλισσα ενός έρημου γάμου Facebook Twitter
Μια νόστιμη και χαμηλοβλεπούσα Τεξανή που είδε έναν γλυκομίλητο σταρ να την ξεχωρίζει και εύλογα τσιμπήθηκε μαζί του, και με το που δόθηκαν οι απαραίτητες διαβεβαιώσεις στους γονείς της, μετακόμισε, μαθήτρια ακόμη, στη Graceland, και ρίχτηκε στην αρένα της μοναξιάς και της αναμονής.

Περιτριγυρισμένος από το σώγαμπρους ρεμπεσκέδες, ο Πρίσλεϊ βρισκόταν τότε στη φάση της μεγάλης αρπαχτής, με μια σειρά επιτυχημένων και περιττών ταινιών, τραγούδια που δεν είχαν πλέον σημασία, και μια εικόνα που σταδιακά θα υποχωρούσε στην εντυπωσιακή καρικατούρα του Λας Βέγκας, με ενδιάμεσες στάσεις σύντομα ειδύλλια με τις συμπρωταγωνίστριές του, ενώ η «Σίλα», το μωράκι του, περίμενε σπίτι, ευγνώμων και σιωπηλή στην αρχή, ανήσυχη και απογοητευμένη στη συνέχεια, μέχρι που αυθαδίασε στο μεγάλο αφεντικό και έγινε μάρτυρας του εγωκεντρικού, ανυπόφορου χαρακτήρα ενός κακομαθημένου αγοριού που δεν έλεγε να μεγαλώσει και εξαρτιόταν από τους κόλακες, τα χάπια και το κενό που τον κατάπινε όσο περνούσε ο καιρός.

Σοβαρά υποβαθμισμένη στον σαρωτικό «Έλβις» του Μπαζ Λούρμαν, η Πρισίλα της Κόπολα είναι το αντιδιαμετρικό flip side του. Παραμένει μια φιγούρα που πασχίζει να αρθρώσει λόγο, αλλά η φωνή της ταινίας της ανήκει, καθώς η ματιά της Κόπολα όχι μόνο ευθυγραμμίζεται με την αυτοβιογραφική εκδοχή των γεγονότων της νύφης στη φυλακή της Graceland, αλλά φέρνει μια αδιόρατη προσωπική υφή στο στόρι, ως κόρη μιας μεγάλης πατριαρχικής οικογένειας, με τη σκιά του πληθωρικού πατέρα και το φάντασμα του αδελφού που έχασε, σε διαφορετικές συνθήκες φυσικά.

Πρισίλα: Η βασίλισσα ενός έρημου γάμου Facebook Twitter
"Some other place, some other time", που μουρμούρισε κι ο Έλβις.

Δεν υπάρχει ούτε μισό ψεγάδι στη στάση της Πρισίλα απέναντι στον βελούδινο δυνάστη της. Καμία αντίδραση όταν της πετούσε αντικείμενα και μετά από ένα δευτερόλεπτο της ζητούσε συγγνώμη («έχω κληρονομήσει τα νεύρα της μάνας μου, μωρό μου»), ή όταν της πάσαρε υπνωτικά χάπια και δεν μπορούσε να συνέλθει με τίποτε. Το κυριότερο, η Πρίσλεϊ, η οποία είναι executive παραγωγός στην ταινία και παρευρέθηκε συγκινημένη στην παγκόσμια πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Βενετίας, ήταν εκείνη που ποθούσε σεξουαλικά περισσότερο κι όχι το αντίθετο, σύμφωνα με τη δική της γνώμη –και ποιος μπορεί πλέον να την κοντράρει– τον Έλβις, ενώ εκείνος έπαιρνε time out μέχρι να έρθει η σωστή στιγμή, ή ώσπου να παντρευτούν, ή, ακόμη χειρότερα, όταν περνούσε την πνευματικοψυχεδελκή του φάση και διάβαζε φιλοσοφικές φυλλάδες – τελικά τις έκαψε με τα φιλαράκια του, σε μια από τις αστείες στιγμές της ταινίας.

Πρισίλα: Η βασίλισσα ενός έρημου γάμου Facebook Twitter
Αυτό ακριβώς απεικονίζει η Σοφία Κόπολα, την άδεια ζωή μιας κοπέλας που βασικά υποδεχόταν τις βουλές των άλλων, δεν γινόταν νομικά και κοινωνικά να αποφασίζει για τον εαυτό της, αλλά τελικά αγάπησε με έναν τρόπο διακριτικό και αφοσιωμένο, αποτυχημένο αλλά τίμιο.

Απ’ την άλλη, ένα κορίτσι με περιορισμένες δραστηριότητες και εκ των πραγμάτων ελάχιστες ευκαιρίες να ρισκάρει και να κάνει λάθη, έγκλειστο, ανίδεο και άμαθο πέρα απ’ όσα της έδειχνε ο άνδρας του, δεν είχε και κάτι ενδιαφέρον να αφηγηθεί. Αυτό ακριβώς απεικονίζει η Σοφία Κόπολα, την άδεια ζωή μιας κοπέλας που βασικά υποδεχόταν τις βουλές των άλλων, δεν γινόταν νομικά και κοινωνικά να αποφασίζει για τον εαυτό της, αλλά τελικά αγάπησε με έναν τρόπο διακριτικό και αφοσιωμένο, αποτυχημένο, αλλά τίμιο.

Η Κόπολα ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε για τους θορυβώδεις ήρωες και με τη χαρακτηριστική lo fi αισθητική της σε σκιερό φόντο και χαμηλότονη indie pop μουσική επένδυση η «Πρισίλα», με πιθανό υπότιτλο «Βασίλισσα ενός έρημου γάμου», αναδεικνύεται ένα από τα τυπικά της μοντέλα, αδρανής στο βιαστικό μάτι που δεν νοιάζεται για την εσωτερική της διεργασία, survivor μιας ανατριχιαστικής ιστορίας, αν αναλογιστεί κάποιος πως από τα 14 της ξεδιαλέχτηκε για τη ζωή μιας οικόσιτης παλλακίδας και μετέπειτα συζυγικής υπαλλήλου του γνωστότερου ανθρώπου στον κόσμο. Η Κέιλι Σπέινι, που τιμήθηκε με το Coppa Volpi ερμηνείας στη Βενετία, συλλαμβάνει την έννοια της στωικής αντίδρασης, ενώ ο Τζέικομπ Ελόρντι, πειστικός στη μίμηση του Έλβις, ευτυχώς αξιοποιείται διακριτικά από την Κόπολα και δείχνει πως είναι και ηθοποιός, εκτός από σέξι κινηματογραφικό μοντέλο, όπως συνέβη μπροστά στον φακό της Έμεραλντ Φένελ και με το «Saltburn». 

Απαλής προσέγγισης αντίδοτο στο λουρμανικό έπος, το ταπεινό έργο της Κόπολα δεν διαθέτει θορυβώδη ιπποδύναμη στη μηχανή του, ούτε καν τα κλειδιά του βασιλείου, δηλαδή τα δικαιώματα να χρησιμοποιήσει την πρωτότυπη μουσική του Πρίσλεϊ, αλλά αφηγείται ψύχραιμα το θρίλερ εγκλεισμού σαν ματαιωμένο love story. «Some other place, some other time», όπως μουρμούρισε κι ο Έλβις. 

Η ταινία προβάλλεται στους κινηματογράφους από την Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου.

Οθόνες
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΕΛΒΙΣ***1/2

Ανταπόκριση από τις Κάννες / «Elvis»: Κανείς δεν περίμενε μια τυπική βιογραφία από τον Μπαζ Λούρμαν

Στην μπαρόκ κονσόλα του Μπαζ Λούρμαν ο Έλβις μεταμορφώνεται σε μυθολογικό πλάσμα θηριώδους μελαγχολίας και η μουσική του διασταυρώνει μεθυστικά τις απαρχές του rock 'n’ roll με το σημερινό χιπ-χοπ in full blast.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Superman: Ένα αβαρές επεισόδιο κυριακάτικου cartoon

Oθόνες / Superman: Ένα αβαρές επεισόδιο κυριακάτικου καρτούν

Υπερφορτωμένο, κατά διαστήματα απολαυστικό, με μια τετράποδη προσθήκη που θα κάνει τους ζωόφιλους να γαβγίζουν από χαρά, το «Superman» του Τζέιμς Γκαν δεν προσποιείται πως θέλει να προσφέρει τίποτα παραπάνω από δύο ευχάριστες ώρες στο σινεμά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Superman, καρχαρίες και Νταλί από αύριο στους κινηματογράφους

Πολιτισμός / Superman, καρχαρίες και Νταλί από αύριο στους κινηματογράφους

Η πρώτη ταινία του αναγεννημένου διευρυμένου σύμπαντος της DC, ο υβριδικός μεταμεσονύκτιος χαβαλές του «Dangerous Animals» και το χιτσκοκικό «Spellbound», με την ονειρική σεκάνς ανθολογίας που σχεδίασε ο Σαλβαδόρ Νταλί, ξεχωρίζουν από το πρόγραμμα αυτής της εβδομάδας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Νύχτα Αγωνίας: Το trendy δράμα του Χίτσκοκ με τη συμμετοχή του Νταλί

Οθόνες / Νύχτα Αγωνίας: Το trendy δράμα του Χίτσκοκ με τη συμμετοχή του Νταλί

Ο μεγαλοπαραγωγός Ντέιβιντ Ο. Σέλζνικ επιθυμούσε ένα trendy δράμα για την ψυχανάλυση, ενώ ο Άλφρεντ Χίτσκοκ γύρισε άλλο ένα θρίλερ για το σεξ, την ερωτική επιθυμία και τον ρόλο μιας δυναμικής γιατρού, απροστάτευτης σε ένα σεξιστικό ανδροκρατούμενο μικρόκοσμο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αναγέννηση του Jurassic World με ανακυκλωμένα υλικά, ανακουφιστικά αναχρονιστική

Οθόνες / Jurassic World: Ανακυκλωμένα υλικά, ανακουφιστικό πισωγύρισμα

Ο Κόλιν Τρεβόροου ξεκίνησε δυνατά τη δεύτερη τριλογία του Jurassic σύμπαντος και την έστειλε στον αγύριστο ή περίπου στη μέση του πουθενά, με τους τροποποιημένους δεινοσαύρους αδέσποτους, οπλισμένους κι επικίνδυνους, σε ένα φινάλε με οικολογικές κορόνες, πανηγυρικά χαοτικό, ψευδεπίγραφα απειλητικό και, εν τέλει, εξαιρετικά ανιαρό.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Στο «F1», o Μπραντ Πιτ θυμίζει τους σταρ μιας άλλης εποχής

Οθόνες / Στο «F1», o Μπραντ Πιτ θυμίζει τους σταρ μιας άλλης εποχής

Ο Μπραντ Πιτ, σε έναν μεγαλειώδη αναχρονισμό σε σύγκριση με τους ζορισμένους άνδρες του σύγχρονου κινηματογράφου, παίζει την ψυχούλα που όλοι φανταζόμαστε στο «F1», έναν (καθόλου σκοτεινό) ιππότη της ασφάλτου, ριψοκίνδυνο για το fun της ιστορίας, σε πλήρη έλεγχο της κατάστασης, πιστό στο σχεδόν ερωτικό του ραντεβού με τον φακό.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
10 κινηματογραφικές προβολές-events που δεν πρέπει να χάσετε φέτος το καλοκαίρι

Οθόνες / 10 θρυλικές ταινίες που θα δούμε φέτος στα θερινά

Πέρα από τις ταινίες της διανομής, το καλοκαίρι διεξάγονται events, φεστιβάλ κaι αφιερώματα που (επανα)συστήνουν θησαυρούς από το κινηματογραφικό παρελθόν. Επιλέγουμε μια προβολή από δέκα τέτοιες δράσεις, στις οποίες κάθε σινεφίλ αξίζει να χτυπήσει κάρτα. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Κατερίνα Γιουλάκη (1938-2025): «Η θεία όλων μας»

Απώλειες / Κατερίνα Γιουλάκη (1938-2025): «Η θεία όλων μας»

Η αγαπημένη ηθοποιός, που έφυγε πλήρης ημερών πριν από λίγες ημέρες, υπήρξε η επιτομή της Ελληνίδας θείας, τόσο στην τηλεόραση όσο και στον κινηματογράφο. Ο ανιψιός της, Φώτης Σεργουλόπουλος, θυμάται στιγμές μαζί της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιατί να δει κανείς το «Φοινικικό σχέδιο» αν δεν είναι φαν του Γουές Άντερσον;

The Review / Γιατί να δει κανείς το «Φοινικικό σχέδιο» αν δεν είναι φαν του Γουές Άντερσον;

O Χρήστος Παρίδης συζητά με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την τελευταία ταινία του Τεξανού δημιουργού. Πρόκειται, τελικά, για μια αντικαπιταλιστική αλληγορία της εποχής μας;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ