Πρισίλα: Η βασίλισσα ενός έρημου γάμου

Πρισίλα: Η βασίλισσα ενός έρημου γάμου Facebook Twitter
Το ταπεινό έργο της Κόπολα δεν διαθέτει άλογα στη μηχανή του, ούτε καν τα κλειδιά του βασιλείου, δηλαδή τα δικαιώματα να χρησιμοποιήσει την πρωτότυπη μουσική του Πρίσλεϊ, αλλά αφηγείται ψύχραιμα το θρίλερ εγκλεισμού, σαν ματαιωμένο love story.
0

Την ίδια ημέρα που έγραψε το signature τραγούδι της, «Jolene», η Ντόλι Πάρτον συνέθεσε και το «I will always love you». Όλος ο πλανήτης το γνωρίζει από την απογειωτική ερμηνεία της Γουίτνεϊ Χιούστον στον «Σωματοφύλακα», μια επιτυχία τόσο μεγάλη που τείνει να επισκιάσει το ιδιαίτερο παρασκήνιό της. Οι πιο σινεδίφες το γνώριζαν ήδη από την εμφάνισή του στο «Best Little Whorehouse in Texas», στις αρχές των '80s, με πρωταγωνίστρια την Πάρτον, η οποία το είχε πρωτοτυπώσει το 1974, είχε σχετικό airplay και μετρούσε μια διασκευή, από τη Λίντα Ρόνσταντ, όχι και τόσο αεράτη.

Αυτό που ελάχιστοι ήξεραν, μέχρι που η μικρή το δέμας αλλά μέγιστη στο τσαγανό και τη γενναιοδωρία τραγουδίστρια της κάντρι αποκάλυψε πρόσφατα, είναι πως οι σύμβουλοι του Έλβις του το είχαν προτείνει, εκείνος το άκουσε και του άρεσε αμέσως, θέλησε να το ηχογραφήσει, η Πάρτον το έμαθε και έκλαψε από τη χαρά και την τιμή, την κάλεσε ο μάγιστρος/μάνατζέρ του, ο διαβόητος συνταγματάρχης Πάρκερ, της το ανακοίνωσε και μαζί τής γνωστοποίησε χωρίς κανένα περιθώριο διαπραγμάτευσης πως τα κέρδη θα είναι στη μέση και τα δικαιώματα εκμετάλλευσης θα παραχωρηθούν στον βασιλιά της ροκ.

Σοκαρισμένη και μαζί αποκαρδιωμένη, η Πάρτον, πολύ πριν γίνει ανεξάρτητη και πλούσια, απάντησε με βαριά καρδιά πως λυπάται αλλά δεν εκχωρεί ποτέ, σε καμία περίπτωση, και για κανέναν, ακόμη και για τον αυτοκράτορα, την πνευματική της περιουσία, και, όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων, πόσο δίκιο είχε. Το «I will always love you» συνοδεύει, σημαδιακά, συμβολικά, και πολύ ταιριαστά στα χρονολογικά γεγονότα και την ψυχολογική συγκυρία, την Πρισίλα Μπολιέ Πρίσλεϊ στο δίλημμα «ελευθερία ή θάνατος», στη νέα ταινία της Σοφία Κόπολα, «Priscilla», μια φεμινιστική αναβάθμιση της αυτοβιογραφίας της πρώτης και τελευταίας συζύγου του Έλβις, με τίτλο «Elvis and me», στην οποία βασίστηκε.

Η Κόπολα ποτέ δεν ενδιαφερόταν για τους θορυβώδεις και, με τη χαρακτηριστική lo fi αισθητική της σε σκιερό φόντο και χαμηλότονη indie pop μουσική επένδυση, η Πρισίλα αναδεικνύεται σε ένα από τα τυπικά της μοντέλα, αδρανής στο βιαστικό μάτι που δεν νοιάζεται για την εσωτερική της διεργασία, survivor μιας ανατριχιαστικής ιστορίας, αν αναλογιστεί κάποιος πως από τα 14 της ξεδιαλέχτηκε για τη ζωή μιας οικόσιτης παλλακίδας και μετέπειτα συζυγικής υπαλλήλου του γνωστότερου ανθρώπου στον κόσμο.

Όπως και να διαβάσει κάποιος την ταινία, η Πρισίλα ήταν το ανώνυμο κορίτσι του Έλβις, ένα «me» μόνο στον δικό της λογισμό, και σε κανενός άλλου τον λογαριασμό. Ήταν, για να θυμίσουμε λίγο την ιστορία, το παραμυθάκι στις αρχές των '60s και το ξεκίνημα του σεναριακού μίτου (και MeToo, με τέτοια περίπτωση δεν θα μπορούσε να το αποφύγει…) της Κόπολα, το άβγαλτο ανήλικο που λιμπίστηκε το απόλυτο είδωλο όσο αυτός υπηρετούσε σε μια βάση στη Γερμανία, μια νόστιμη και χαμηλοβλεπούσα Τεξανή που είδε έναν τρυφερό και γλυκομίλητο σταρ να την ξεχωρίζει και εύλογα τσιμπήθηκε μαζί του, και με το που δόθηκαν οι απαραίτητες διαβεβαιώσεις στους γονείς της, μετακόμισε, μαθήτρια ακόμη, στην Graceland, και ρίχτηκε στην αρένα της μοναξιάς και της αναμονής.

Πρισίλα: Η βασίλισσα ενός έρημου γάμου Facebook Twitter
Μια νόστιμη και χαμηλοβλεπούσα Τεξανή που είδε έναν γλυκομίλητο σταρ να την ξεχωρίζει και εύλογα τσιμπήθηκε μαζί του, και με το που δόθηκαν οι απαραίτητες διαβεβαιώσεις στους γονείς της, μετακόμισε, μαθήτρια ακόμη, στη Graceland, και ρίχτηκε στην αρένα της μοναξιάς και της αναμονής.

Περιτριγυρισμένος από το σώγαμπρους ρεμπεσκέδες, ο Πρίσλεϊ βρισκόταν τότε στη φάση της μεγάλης αρπαχτής, με μια σειρά επιτυχημένων και περιττών ταινιών, τραγούδια που δεν είχαν πλέον σημασία, και μια εικόνα που σταδιακά θα υποχωρούσε στην εντυπωσιακή καρικατούρα του Λας Βέγκας, με ενδιάμεσες στάσεις σύντομα ειδύλλια με τις συμπρωταγωνίστριές του, ενώ η «Σίλα», το μωράκι του, περίμενε σπίτι, ευγνώμων και σιωπηλή στην αρχή, ανήσυχη και απογοητευμένη στη συνέχεια, μέχρι που αυθαδίασε στο μεγάλο αφεντικό και έγινε μάρτυρας του εγωκεντρικού, ανυπόφορου χαρακτήρα ενός κακομαθημένου αγοριού που δεν έλεγε να μεγαλώσει και εξαρτιόταν από τους κόλακες, τα χάπια και το κενό που τον κατάπινε όσο περνούσε ο καιρός.

Σοβαρά υποβαθμισμένη στον σαρωτικό «Έλβις» του Μπαζ Λούρμαν, η Πρισίλα της Κόπολα είναι το αντιδιαμετρικό flip side του. Παραμένει μια φιγούρα που πασχίζει να αρθρώσει λόγο, αλλά η φωνή της ταινίας της ανήκει, καθώς η ματιά της Κόπολα όχι μόνο ευθυγραμμίζεται με την αυτοβιογραφική εκδοχή των γεγονότων της νύφης στη φυλακή της Graceland, αλλά φέρνει μια αδιόρατη προσωπική υφή στο στόρι, ως κόρη μιας μεγάλης πατριαρχικής οικογένειας, με τη σκιά του πληθωρικού πατέρα και το φάντασμα του αδελφού που έχασε, σε διαφορετικές συνθήκες φυσικά.

Πρισίλα: Η βασίλισσα ενός έρημου γάμου Facebook Twitter
"Some other place, some other time", που μουρμούρισε κι ο Έλβις.

Δεν υπάρχει ούτε μισό ψεγάδι στη στάση της Πρισίλα απέναντι στον βελούδινο δυνάστη της. Καμία αντίδραση όταν της πετούσε αντικείμενα και μετά από ένα δευτερόλεπτο της ζητούσε συγγνώμη («έχω κληρονομήσει τα νεύρα της μάνας μου, μωρό μου»), ή όταν της πάσαρε υπνωτικά χάπια και δεν μπορούσε να συνέλθει με τίποτε. Το κυριότερο, η Πρίσλεϊ, η οποία είναι executive παραγωγός στην ταινία και παρευρέθηκε συγκινημένη στην παγκόσμια πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Βενετίας, ήταν εκείνη που ποθούσε σεξουαλικά περισσότερο κι όχι το αντίθετο, σύμφωνα με τη δική της γνώμη –και ποιος μπορεί πλέον να την κοντράρει– τον Έλβις, ενώ εκείνος έπαιρνε time out μέχρι να έρθει η σωστή στιγμή, ή ώσπου να παντρευτούν, ή, ακόμη χειρότερα, όταν περνούσε την πνευματικοψυχεδελκή του φάση και διάβαζε φιλοσοφικές φυλλάδες – τελικά τις έκαψε με τα φιλαράκια του, σε μια από τις αστείες στιγμές της ταινίας.

Πρισίλα: Η βασίλισσα ενός έρημου γάμου Facebook Twitter
Αυτό ακριβώς απεικονίζει η Σοφία Κόπολα, την άδεια ζωή μιας κοπέλας που βασικά υποδεχόταν τις βουλές των άλλων, δεν γινόταν νομικά και κοινωνικά να αποφασίζει για τον εαυτό της, αλλά τελικά αγάπησε με έναν τρόπο διακριτικό και αφοσιωμένο, αποτυχημένο αλλά τίμιο.

Απ’ την άλλη, ένα κορίτσι με περιορισμένες δραστηριότητες και εκ των πραγμάτων ελάχιστες ευκαιρίες να ρισκάρει και να κάνει λάθη, έγκλειστο, ανίδεο και άμαθο πέρα απ’ όσα της έδειχνε ο άνδρας του, δεν είχε και κάτι ενδιαφέρον να αφηγηθεί. Αυτό ακριβώς απεικονίζει η Σοφία Κόπολα, την άδεια ζωή μιας κοπέλας που βασικά υποδεχόταν τις βουλές των άλλων, δεν γινόταν νομικά και κοινωνικά να αποφασίζει για τον εαυτό της, αλλά τελικά αγάπησε με έναν τρόπο διακριτικό και αφοσιωμένο, αποτυχημένο, αλλά τίμιο.

Η Κόπολα ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε για τους θορυβώδεις ήρωες και με τη χαρακτηριστική lo fi αισθητική της σε σκιερό φόντο και χαμηλότονη indie pop μουσική επένδυση η «Πρισίλα», με πιθανό υπότιτλο «Βασίλισσα ενός έρημου γάμου», αναδεικνύεται ένα από τα τυπικά της μοντέλα, αδρανής στο βιαστικό μάτι που δεν νοιάζεται για την εσωτερική της διεργασία, survivor μιας ανατριχιαστικής ιστορίας, αν αναλογιστεί κάποιος πως από τα 14 της ξεδιαλέχτηκε για τη ζωή μιας οικόσιτης παλλακίδας και μετέπειτα συζυγικής υπαλλήλου του γνωστότερου ανθρώπου στον κόσμο. Η Κέιλι Σπέινι, που τιμήθηκε με το Coppa Volpi ερμηνείας στη Βενετία, συλλαμβάνει την έννοια της στωικής αντίδρασης, ενώ ο Τζέικομπ Ελόρντι, πειστικός στη μίμηση του Έλβις, ευτυχώς αξιοποιείται διακριτικά από την Κόπολα και δείχνει πως είναι και ηθοποιός, εκτός από σέξι κινηματογραφικό μοντέλο, όπως συνέβη μπροστά στον φακό της Έμεραλντ Φένελ και με το «Saltburn». 

Απαλής προσέγγισης αντίδοτο στο λουρμανικό έπος, το ταπεινό έργο της Κόπολα δεν διαθέτει θορυβώδη ιπποδύναμη στη μηχανή του, ούτε καν τα κλειδιά του βασιλείου, δηλαδή τα δικαιώματα να χρησιμοποιήσει την πρωτότυπη μουσική του Πρίσλεϊ, αλλά αφηγείται ψύχραιμα το θρίλερ εγκλεισμού σαν ματαιωμένο love story. «Some other place, some other time», όπως μουρμούρισε κι ο Έλβις. 

Η ταινία προβάλλεται στους κινηματογράφους από την Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου.

Οθόνες
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΕΛΒΙΣ***1/2

Ανταπόκριση από τις Κάννες / «Elvis»: Κανείς δεν περίμενε μια τυπική βιογραφία από τον Μπαζ Λούρμαν

Στην μπαρόκ κονσόλα του Μπαζ Λούρμαν ο Έλβις μεταμορφώνεται σε μυθολογικό πλάσμα θηριώδους μελαγχολίας και η μουσική του διασταυρώνει μεθυστικά τις απαρχές του rock 'n’ roll με το σημερινό χιπ-χοπ in full blast.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

6 αποκαλυπτικά ντοκιμαντέρ για τη ζωή και τον κόσμο που ζούμε τώρα

Οθόνες / 6 αποκαλυπτικά ντοκιμαντέρ για τη ζωή και τον κόσμο που ζούμε τώρα

Το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Καστελλορίζου πρόβαλε φέτος ταινίες πολιτικά φορτισμένες που οραματίζονται ένα μέλλον χωρίς σύνορα. Έξι από αυτές έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση χάρη στην αισθητική και την προβληματική τους.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ο ξεχασμένος απαγωγέας Τόνι Κυρίτσης, που ενέπνευσε τον Γκας Βαν Σαντ για το Dead Man's Wire

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Dead Man’s Wire»: Η χλιαρή επιστροφή του Γκας βαν Σαντ

Μετά από πέντε χρόνια ο Αμερικανός σκηνοθέτης επανέρχεται με την ξεχασμένη ιστορία ενός απαγωγέα, κάνοντας μια βιογραφία με νόημα, που όμως δεν προσθέτει κάτι στη φιλμογραφία του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Βίκι Κριπς στη LIFO: «Καθένας επιλέγει το δικό του δηλητήριο»

Οθόνες / Βίκι Κριπς: «Καθένας επιλέγει το δικό του δηλητήριο»

Η ηθοποιός που στάθηκε σαν ίση προς ίσο απέναντι σε ολόκληρο Ντάνιελ Ντέι-Λιούις μιλάει στη LiFO σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης με αφορμή την κυκλοφορία του «Hot Milk», που συμπεριλαμβάνει γυρίσματα στη χώρα μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
To αριστουργηματικό Ran του Κουροσάβα και 8 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Οθόνες / To αριστουργηματικό Ran του Κουροσάβα και 8 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Μια ταινία βασισμένη σε βιβλίο του Στίβεν Κινγκ, η επιστροφή του Ντάρεν Αρονόφσκι, η καλύτερη ταινία του Κουροσάβα σε επανέκδοση και το τέταρτο μέρος της σειράς ταινιών θρίλερ «Το Κάλεσμα» – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
«Η φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» ζωντανεύει στη Βενετία

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Η φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» ζωντανεύει στη Βενετία

Έκκληση από τους συντελεστές της ταινίας της Κάουτερ Μπεν Χάνια να σταματήσουν επιτέλους οι δολοφονίες παιδιών στη Γάζα, με αφορμή το σπαρακτικό τηλεφώνημα της 6χρονης Παλαιστίνιας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
A House of Dynamite

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «House of Dynamite»: Η Κάθριν Μπίγκελοου πατάει το κουμπί – και μας κόβει την ανάσα

Με χειρουργική ακρίβεια, η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με Όσκαρ σκηνοθεσίας μας πείθει ανατριχιαστικά για τον επικείμενο πυρηνικό όλεθρο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ο μάγος του Κρεμλίνου

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Ο μάγος του Κρεμλίνου»: Ο ρυθμιστής του Πούτιν δεν χωρά σε ταινία

Πίσω από το ψυχρό πρόσωπο της εξουσίας, κρύβεται ο ψίθυρος ενός σύγχρονου Ρασπούτιν. Ο Ολιβιέ Ασαγιάς τον ακολουθεί – αλλά μήπως τον πρόδωσε η φόρμα;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
No other choice

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «No other choice»: Η ταινία που θα οδηγήσει τον Παρκ Τσαν-γουκ στα Όσκαρ

Ο Κορεάτης σκηνοθέτης παραμένει ένας από τους μεγάλους σύγχρονους κινηματογραφιστές, αν και η αντικαπιταλιστική του σάτιρα «No other choice» δεν είναι η καλύτερή του ταινία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Είναι σαν να κάνεις τον Δράκουλα χορτοφάγο»: Γιατί το σέξι τέρας του Φρανκενστάιν που παίζει ο Τζέικομπ Ελόρντι είναι λάθος

Οθόνες / Γιατί το σέξι τέρας του νέου «Φρανκενστάιν» είναι λάθος

Στη διασκευή του κλασικού μυθιστορήματος της Μέρι Σέλεϊ από τον Γκιγιέρμο ντελ Τόρο πρωταγωνιστεί ο «εξωφρενικά όμορφος» Τζέικομπ Ελόρντι στον ρόλο του τέρατος – πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα μια ταινία χωρίς ειρμό. 
THE LIFO TEAM
O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Οθόνες / O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Είναι εντυπωσιακός ο αριθμός διασκευών του έργου του δημοφιλούς συγγραφέα που θα δούμε στο πανί, στο γυαλί και στο σανίδι, κι αυτό στάθηκε αφορμή για ένα αφιέρωμα στις καλύτερες ταινίες που ενέπνευσαν τα γραπτά του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

Ανταπόκριση από τη Βενετία / Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

O Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο θα έκανε την Μέρι Σέλεϊ περήφανη. Ο δικός του Φρανκενστάιν κατορθώνει να μην προδώσει το πνεύμα του πολυδιασκευασμένου μυθιστορήματός της.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Λούκα Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ανταπόκριση από τη Βενετία / After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ο Λούκα Γκουαντανίνο νοσταλγεί τη χαμένη τέχνη του διαλόγου, αλλά το After the Hunt χάνει το δίκιο του στην ακαδημαϊκή φλυαρία και τις σεναριακές αστοχίες.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ