«Elvis»: Κανείς δεν περίμενε μια τυπική βιογραφία από τον Μπαζ Λούρμαν

ΕΛΒΙΣ***1/2 Facebook Twitter
Ο Όστιν Μπάτλερ στον ρόλο του Έλβις.
0

Κανείς δεν περίμενε μια τυπική βιογραφία από τον Μπαζ Λούρμαν. Πόσο μάλλον όταν αποφασίζει να αποκαταστήσει τον Έλβις Πρίσλεϊ, αναλαμβάνοντας παράλληλα να τον συστήσει σε μια γενιά που, ως γνωστόν, δεν δίνει cent για οτιδήποτε, σπουδαίο ή άσχετο, έχει συμβεί τον προηγούμενο αιώνα.

Από τους προ-τίτλους ήδη το logo της Warner εμφανίζεται πλουμιστό, με τρουκ, πολύχρωμα πετράδια και βαριά μέταλλα, με τα χαρακτηριστικά βαριά αξεσουάρ που βγάζουν μάτι να κοσμούν τη γαλανόλευκη περιβολή του μετά τη στέψη του ως βασιλιά του rock n’roll.

Στις χειρότερες στιγμές του («Australia») ο Αυστραλός σκηνοθέτης επιδίδεται σε οπτικοακουστική φλυαρία, εξαντλώντας το θέμα με βομβαρδιστικό μοντάζ και αφηγηματικές επαναλήψεις. Στις εμπνευσμένες («Moulin Rouge») πετυχαίνει αφαίρεση στην υπερβολή, δηλαδή να κρατά το συναίσθημα σε ιλιγγιώδη κλιμάκωση και τα βασικά συστατικά των χαρακτήρων ζωτικά και αναλλοίωτα, πάντα περιστρέφοντας την πλοκή γύρω από τη μουσική ή τη μουσική ενορχήστρωση των πλάνων του.

Παρά την υπερ-περιγραφικότητά του, το «Elvis» διατηρεί τους μεγάλους, καθοριστικούς σταθμούς της αδιανόητα πυκνής και τόσο επιδραστικής ζωής του Αμερικανού τραγουδιστή. Το ξεκίνημα είναι ζαλιστικό και εξαιρετικά ενδιαφέρον, αφού περιλαμβάνει την «εκπαίδευσή» του στη μαύρη μουσική που άκουγε στον Νότο, την παρέα του με ανθρώπους που τον συνόδευσαν στα πρώτα του βήματα, το θαύμα του γκόσπελ που γαλβάνισε τη σκηνική του παρουσία, το καταλυτικό ανικανοποίητο που του κληροδότησε ανεξίτηλα η μητέρα του, μια ασαφούς έκφρασης, αν και έντονη ανάγκη για πνευματικό στήριγμα και, φυσικά, τη μοιραία γνωριμία του με τον συνταγματάρχη Τομ Πάρκερ, τον κακό της υπόθεσης.

Ο Λούρμαν επιλέγει να χρησιμοποιήσει τον αινιγματικό, σκοτεινό και κατά τεκμήριο πονηρό Ολλανδό λάτρη του τσίρκου και του τζόγου ως φυγόκεντρη δύναμη του δράματος, γκροτέσκα φιγούρα απέναντι στο υπέρλαμπρο εκτόπισμα του πιο διάσημου πελάτη του, καθώς και κεντρικό αφηγητή μέσα από την επιτηδευμένα αντιπαθή, άνιση ερμηνεία (και θολή προφορά) του Τομ Χανκς.

Ο Λούρμαν επιλέγει να χρησιμοποιήσει τον αινιγματικό, σκοτεινό και κατά τεκμήριο πονηρό Ολλανδό λάτρη του τσίρκου και του τζόγου ως φυγόκεντρη δύναμη του δράματος, γκροτέσκα φιγούρα απέναντι στο υπέρλαμπρο εκτόπισμα του πιο διάσημου πελάτη του, καθώς και κεντρικό αφηγητή, μέσα από την επιτηδευμένα αντιπαθή, άνιση ερμηνεία (και θολή προφορά) του Τομ Χανκς. Ταυτόχρονα, ο θεατής τσεκάρει αναπόφευκτα τον Όστιν Μπάτλερ, τις φυσιογνωμικές και άρρητες ομοιότητές του με το εικόνισμα του Βασιλιά.

Το πρόσημο είναι θετικό, με κάποιους αστερίσκους: ενώ η κίνησή του είναι πολύ πειστική σε όλες τις πρώιμες και όψιμες παραστάσεις του και το πρόσωπό του, που θυμίζει μια λεπτεπίλεπτη διασταύρωση των νέων Τραβόλτα και Κίλμερ με τον original Elvis, είναι γενικά σωστό, οι σιωπηλές του σκηνές βγαίνουν στατικές και η αύρα του, ενώ πετυχαίνει τη βουτυράτη αθωότητα της προ Γερμανίας περιόδου, δεν αναδίδει την απειλή που ο Έλβις κράδαινε στην άκρη της έκφρασής του.

Πανέξυπνος, ο Λούρμαν το διακρίνει και «κόβει» δεξιοτεχνικά στις υστερικές, φοβισμένες θαυμάστριες από τις πρώτες συναυλίες, στις οποίες έχει μεταδώσει τον κρουστό ερωτισμό. Οι σκηνές αυτές είναι ηλεκτρισμένες, όπως και οι περισσότερες περφόρμανς από το Λας Βέγκας, εκεί όπου τον ξαναβρίσκουμε μετά από ένα κουραστικό 45λεπτο, στο συμβόλαιο που τον φυλάκισε στο ισόγειο του καζίνου/τάφου του.

Η αυλαία της ταινίας, καθηλωτική και συνάμα αποκρουστική, με τον πραγματικό Έλβις να αγκομαχά μεγαλειωδώς, χύνοντας τα σωθικά του στο πιάνο με το «Unchained Melody», φανερώνει πως ακούγαμε μεγάλο ποσοστό από τη φωνή του ίδιου του Όστιν Μπάτλερ στο μεγαλύτερο μέρος των 157 προηγούμενων λεπτών μιας συνεχούς περιδίνησης, επίτευγμα διόλου ευκαταφρόνητο.

Χωρίς να αποφεύγει την κοιλιά ακριβώς στη μέση της βασικής ραχοκοκαλιάς του «Elvis» (εκεί όπου η ταινία προσπαθεί να αποδείξει πως ο μοναχικός ναρκομανής κάηκε πρόωρα γιατί αναζητούσε απεγνωσμένα την αγάπη από τη μάνα, την Πρισίλα και το κοινό του) και πάντα με τη μαγική συνωμοσία της Κάθριν Μάρτιν στα κοστούμια και στα σκηνικά, ο Λούρμαν παρασύρει και αποθεώνει, ακυρώνοντας τα χρονικά εμπόδια του μουσικού παρελθόντος με το cultural meta, με την πρακτική που μόνο εκείνος γνωρίζει να δοσολογεί και να χρονομετρά.

Η ταινία «Elvis» κάνει πρεμιέρα στους ελληνικούς κινηματογράφους στις 23/6.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

Οθόνες / Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

«Το άτακτο αγόρι του βρετανικού σινεμά βρήκε τον δρόμο του σε ώριμες επιλογές, είτε παίζοντας κάποιον αδυσώπητο κακό είτε αφήνοντας τα λακωνικά του διακριτικά σαν στάμπα, όνομα και πράγμα, σε σύντομες εμφανίσεις – εννοείται πως έχει υποδυθεί και τον διάβολο!»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Οθόνες / The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Η ταινία σημάδεψε μια γενιά εφήβων που φαντασιώνονταν ότι θα αντιστεκόντουσαν ηρωικά στους νταήδες που τους κακοποιούσαν καθημερινά. Και τώρα, ο μύθος επιστρέφει για έκτη φορά στην οθόνη, με πρωταγωνιστές τον Τζάκι Τσαν και τον Ραλφ Μάτσιο
THE LIFO TEAM
Ο άνθρωπος που έφερε την μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Daily / Ο άνθρωπος που έφερε τη μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Το ντοκιμαντέρ «Sunday Best: The untold story of Ed Sullivan» αναδεικνύει τη συμβολή του Εντ Σάλιβαν και της δημοφιλέστατης τηλεοπτικής εκπομπής του στην ανάδειξη τεράστιων μορφών της μαύρης μουσικής, από τη Nίνα Σιμόν και τον Τζέιμς Μπράουν μέχρι την Tίνα Τέρνερ και τον Στίβι Γουόντερ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Έντουαρντ Νόρτον: Γεννημένος σε λάθος εποχή

Οθόνες / Έντουαρντ Νόρτον: Γεννημένος σε λάθος εποχή

Με αφορμή τα σημερινά του γενέθλια, ανατρέχουμε στην καριέρα ενός ηθοποιού με την ερμηνευτική στόφα των μεγάλων ονομάτων του New Hollywood, μα καταδικασμένου να εργάζεται σε καιρούς που η κινηματογραφική βιομηχανία δεν ξέρει τι να κάνει μαζί του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Ana Kokkinos: «Αν ήμουν ένας στρέιτ, Άγγλος άντρας, η ζωή θα ήταν ευκολότερη»

Οθόνες / Ana Kokkinos: «Αν ήμουν ένας στρέιτ, Άγγλος άντρας, η ζωή θα ήταν ευκολότερη»

Η ελληνικής καταγωγής Αυστραλή σκηνοθέτιδα πίσω από το «Ten Pound Poms» μιλά στη LiFO για τη στάση των Αυστραλών απέναντι στους μετανάστες, την ταινία της που εξόργισε την ομογένεια, και το πώς είναι να νιώθεις παρείσακτος ακόμη κι όταν το έργο σου έχει δει πολύς κόσμος.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μιχάλης Ρέππας: «Θέλω να διασκεδάζω. Πέρασα τα 65 και έχει αρχίσει να μη με νοιάζει»

Οι Αθηναίοι / Μιχάλης Ρέππας: «Θέλω να διασκεδάζω. Πέρασα τα 65 και έχει αρχίσει να μη με νοιάζει»

«Τρεις Χάριτες», «Βίρα τις Άγκυρες», «Δις εξαμαρτείν», «Safe Sex», «Το Κλάμα βγήκε από τον Παράδεισο», «Μπαμπάδες με ρούμι». Λίγοι μας έχουν κάνει να γελάσουμε τόσο τα τελευταία 30 χρόνια όσο ο Μιχάλης Ρέππας. Ο ηθοποιός, συγγραφέας και σκηνοθέτης που εξαιτίας του «το Τζέλα Δέλτα δεν είχε φουγάρα» αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Το τρίο Πασκάλ-Τζόνσον-Έβανς και 9 ακόμα λόγοι να πάτε σινεμά

Οθόνες / Το τρίο Πασκάλ-Τζόνσον-Έβανς και 9 ακόμα λόγοι να πάτε σινεμά

Μια ταινία που η Τζέιν Όστιν θα ήταν περήφανη να είχε σκηνοθετήσει, η Λίντσεϊ Λόχαν ανταλλάζει σώμα με την Τζέιμι Λι Κέρτις ξανά μετά από 22 χρόνια κι ένας μεταλλαγμένος Μπάμπι εκδικείται για τον θάνατο της μαμάς του. – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
«Νεαρές μητέρες»: Είναι καλοκαιρινή επιλογή μία ταινία των αδελφών Νταρντέν; 

The Review / «Νεαρές μητέρες»: Tα κατάφεραν πάλι οι αδελφοί Νταρντέν; 

Τι κάνει τις «νεαρές μητέρες» να ξεχωρίζουν από τις προηγούμενες δουλειές των Βέλγων δημιουργών; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητάνε για τη βραβευμένη ταινία που παίζεται στους θερινούς κινηματογράφους της Αθήνας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
American Apparel: Τα βρόμικα μυστικά της πιο ανατρεπτικής εταιρείας των ’00s

Οθόνες / American Apparel: Τα βρόμικα μυστικά της πιο ανατρεπτικής εταιρείας των ’00s

Η American Apparel πουλούσε απελευθέρωση, αλλά πίσω από τις βιτρίνες και το φίνο βαμβάκι το brand ήταν βουτηγμένο στα σκάνδαλα: σεξουαλική παρενόχληση, κατάχρηση εξουσίας και ένα εργασιακό κλίμα που κάθε άλλο παρά cool ήταν.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Movies

Οθόνες / Η σπαρταριστή επιστροφή των «Τρελών Σφαιρών» και 9 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Ο Λίαμ Νίσον δείχνει την κωμική στόφα του, η Άλισον Μπρι και ο Ντέιβ Φράνκο πρωταγωνιστούν στην πιο αναμενόμενη ταινία τρόμου της χρονιάς, η νέα ταινία των αδερφών Νταρντέν και 4 επανεκδόσεις – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
Είδαμε την ταινία που διασκευάζει ο Γιώργος Λάνθιμος

Οθόνες / Η ταινία στην οποία βασίστηκε ο Λάνθιμος: Ένα κρυμμένο νοτιοκορεατικό διαμάντι

Η επικείμενη κυκλοφορία του «Bugonia» στάθηκε αφορμή για να επισκεφτούμε ξανά την κινηματογραφική του πηγή, το cult «Save the Green Planet!», έναν από τους κρυμμένους θησαυρούς του νοτιοκορεατικού σινεμά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ