The Palace: Το απόλυτο ναδίρ της μυθιστορηματικής καριέρας του Ρομάν Πολάνσκι

The Palace: Το απόλυτο ναδίρ της μυθιστορηματικής καριέρας του Ρομάν Πολάνσκι Facebook Twitter
Ο Πολάνσκι επιχειρεί να εφαρμόσει ένα παλιομοδίτικο χιούμορ, υπολογισμένο σε εξοντωτικό βαθμό και ληγμένο εδώ και δεκαετίες.
0

Πάνε εξήντα χρόνια από το πρώτο και τελευταίο φιλμ του Ρόμαν Πολάνσκι στα πολωνικά, το αγωνιώδες ντεμπούτο του με το Μαχαίρι στο Νερό, μια συνεργασία στο σενάριο με τον φίλο του Γιέρζι Σκολιμόφσκι. Πάνε σχεδόν πενήντα πέντε από την τελευταία φορά που ο κορυφαίος σκηνοθέτης δοκιμάστηκε στη μαύρη κωμωδία, αν και διάσπαρτα υπάρχουν αυτά τα στοιχεία στη φιλμογραφία του με τον Χορό των Βρικολάκων, που μάλιστα γνώρισε ιδιαίτερη επιτυχία στην Ελλάδα. Και ούτε καν πέντε χρόνια μετά την τελευταία του ταινία, που ήταν το Κατηγορώ, ένα αριστούργημα που του χάρισε το μεγάλο βραβείο της επιτροπής στο Φεστιβάλ Βενετίας και το Σεζάρ Σκηνοθεσίας (θορυβώδεις διαμαρτυρίες και αποχώρηση από την αίθουσα της Αντέλ Ενέλ, μπλοκάρισμα στη γαλλική διανομή για τον Πολωνό), επανέρχεται στη Γαληνοτάτη και στο επίσημο διαγωνιστικό του 80ού φεστιβάλ με μια μαύρη κωμωδία που συνυπογράφει με τον Σκολιμόφσκι, και ξεσπαθώνει εναντίον της φαυλότητας και της πλουτοκρατίας σε έναν eurotrash αστεϊσμό με φόντο την παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 2000 και τον φόβο για καθολικό οικονομικό πατατράκ λόγω του Υ2Κ – ποιος το θυμάται, και ποιος νοιάζεται πλέον…

Ο βαθύς και τόσο ιδιοφυής φόβος του Πολάνσκι για τους αγνώστους, εν μέρει δικαιολογημένος, και τόσο δημιουργικά αφομοιωμένος στο έργο του, εδώ καταντά μισανθρωπισμός, και μάλιστα απωθητικός, γιατί δεν έχει καν πλάκα.

Και δυστυχώς βρίσκεται τελείως εκτός τόνου και πνεύματος, αν και όχι εντελώς εκτός τόπου και θέματος: στο Γκστάαντ των παραμονών της νέας χιλιετίας, οι χυδαίοι πλούσιοι, όπως ένας ρεσταρισμένος πορνοστάρ και ο Μίκι Ρουρκ (δεν είναι το ίδιο πρόσωπο!), μια υστερική Γαλλίδα με σκυλάκι που πάσχει από διάρροια και ζητά βοήθεια από πλαστικό χειρουργό και νεαρό υδραυλικό, μια οικογένεια φτωχών που ήρθαν να δουν τον χαμένο πατέρα τους, ένας κακομοίρης λογιστάκος, ένας πάμπλουτος σιτεμένος νιόπαντρος με την τροφαντή Τεξανή νύφη και οι απαραίτητες τραβηγμένες γηραιές κυρίες για μονίμως χαμογελαστό ντεκόρ, τόσο τζόκερ που δεν καταλαβαίνεις αν χαίρονται για τα εντυπωσιακά πυροτεχνήματα ή απλώς τα χαζεύουν ατάραχες, είναι μια υπολογίσιμη πινακοθήκη γελοίων χαρακτήρων, αν υποθέσουμε πως κάποιος ξέρει τι να τους κάνει.

Palace: Το απόλυτο ναδίρ της μυθιστορηματικής καριέρας του Ρομάν Πολάνσκι Facebook Twitter
Ο Milan_Peschel και ο Mickey_Rourke. Φωτ.: M. Abramowska

Και σαν να μην έφτανε η ατελείωτη παρέλαση της ανθρώπινης καρικατούρας, ο Πολάνσκι επιχειρεί να εφαρμόσει ένα παλιομοδίτικο χιούμορ, υπολογισμένο σε εξοντωτικό βαθμό και ληγμένο εδώ και δεκαετίες, όπως ακριβώς συνέβη και με την αστοχία του Μιχάλη Κακογιάννη στη νεοελληνική του σάτιρα Πάνω κάτω και πλαγίως, μπαγιάτικο και κακόγουστο, άκυρο και ψευδεπίγραφα φαρσικό, σαν την εκνευριστικά επαναλαμβανόμενη μουσική επένδυση του Αλεξάντρ Ντεσπλά. Με την αδυναμία της διανομής και της εύρεσης επενδυτικών κεφαλαίων, το κάστινγκ αποδείχθηκε αποσπασματικό και αθέλητα ετερόκλητο. Μόνο ο Όλιβερ Μασούτσι στον ρόλο του θυρωρού του παλατιού και τροχονόμου των παλαβών διασώζεται: ο άνθρωπος έχει υποδυθεί τον Μπόις, τον Χίτλερ και τον Φασμπίντερ, εδώ θα λιγοψυχούσε;

Κάποιες ιδέες σίγουρα υπάρχουν: για παράδειγμα, ο Πολάνσκι με τον Σκολιμόφσκι μας θυμίζουν πως λίγο πριν από εκείνη τη σημαδιακή Πρωτοχρονιά ο Γιέλτσιν είχε παραχωρήσει αναίμακτα, αλλά ανησυχητικά, τον θρόνο του στον Βλαντίμιρ Πούτιν, και η προσθήκη στη σπονδυλωτή πλοκή των Ρώσων (κλισέ) με τις μεθυσμένες κοπέλες και τις φορτωμένες βαλίτσες, που πάνε να βάλουν τρικλοποδιά στην παλιά καραβάνα, τον πρέσβη της χώρας στην Ελβετία, έχει σχετικό ενδιαφέρον, αλλά καταλήγει σε ένα ακόμη φληνάφημα.

Palace Facebook Twitter
Με την αδυναμία της διανομής και της εύρεσης επενδυτικών κεφαλαίων, το κάστινγκ αποδείχθηκε αποσπασματικό, και αθέλητα ετερόκλητο.

Ο βαθύς και τόσο ιδιοφυής φόβος του Πολάνσκι για τους αγνώστους, εν μέρει δικαιολογημένος και τόσο δημιουργικά αφομοιωμένος στο έργο του, εδώ καταντά μισανθρωπισμός, και μάλιστα απωθητικός, γιατί δεν έχει καν πλάκα. Συχνά σκηνοθέτες με ιστορική παρουσία και σπουδαία καριέρα θέλουν να κληροδοτήσουν μια διαθήκη με νόημα στην τελική τους ευθεία. Άλλοι πετυχαίνουν. Η τελευταία λέξη του Κιούμπρικ ήταν fuck. Είναι τόσο κρίμα να θυμόμαστε τον Πολάνσκι, που είχε πάντα ανάγκη ένα θέμα για να πει την ιστορία μέσα από τα genres, και άφησε παρακαταθήκη τόσα αξέχαστα famous last words, από έναν σκύλο που πηδάει έναν πιγκουίνο – ή ήταν το αντίστροφο;

Οθόνες
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Χρόνια Πολλά Πέδρο! 20 χρόνια τώρα βλέπουμε τις ταινίες σου.

Οθόνες / Χρόνια Πολλά Πέδρο! 20 χρόνια τώρα βλέπουμε τις ταινίες σου.

Ο Πέδρο Αλμοδοβάρ που έχει σήμερα γενέθλια παραμένει διαχρονικά ένας από τους αγαπημένους μας σκηνοθέτες. Μαζέψαμε σε ένα αφιέρωμα ό, τι έχουμε γράψει για τις ταινίες του αλλά και κάποια ενδιαφέροντα θέματα για το έργο του που αξίζει να τα διαβάσετε!
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη γύρισε μια πανκ αλληγορία για όσα βιώνουμε σήμερα

Οθόνες / Η Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη γύρισε μια πανκ αλληγορία για όσα βιώνουμε σήμερα

Η περιπετειώδης δημιουργία του «Harvest», της εντυπωσιακής πρώτης αγγλόφωνης ταινίας της ταλαντούχας σκηνοθέτιδας, ζωντανεύει την ονειρική και σκληρή ατμόσφαιρα ενός μεσαιωνικού σκωτσέζικου χωριού καθώς αυτό εξαφανίζεται από τον χάρτη.  
M. HULOT
CHECK 10 τηλεοπτικές σειρές που θα δούμε μέχρι το τέλος του έτους

Οθόνες / 10 σειρές που θα δούμε μέχρι το τέλος του έτους

Από τη νέα σεζόν του «Slow Horses» στο μεγάλο φινάλε του «Stranger Things» κι από ένα φιλόδοξο πορτρέτο του Σκορσέζε στο νέο στοίχημα του δημιουργού του «Breaking Bad», διαλέγουμε δέκα σειρές που αναμένεται να μονοπωλήσουν το ενδιαφέρον μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
6 αποκαλυπτικά ντοκιμαντέρ για τη ζωή και τον κόσμο που ζούμε τώρα

Οθόνες / 6 αποκαλυπτικά ντοκιμαντέρ για τη ζωή και τον κόσμο που ζούμε τώρα

Το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Καστελλορίζου πρόβαλε φέτος ταινίες πολιτικά φορτισμένες που οραματίζονται ένα μέλλον χωρίς σύνορα. Έξι από αυτές έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση χάρη στην αισθητική και την προβληματική τους.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Βίκι Κριπς στη LIFO: «Καθένας επιλέγει το δικό του δηλητήριο»

Οθόνες / Βίκι Κριπς: «Καθένας επιλέγει το δικό του δηλητήριο»

Η ηθοποιός που στάθηκε σαν ίση προς ίσο απέναντι σε ολόκληρο Ντάνιελ Ντέι-Λιούις μιλάει στη LiFO σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης με αφορμή την κυκλοφορία του «Hot Milk», που συμπεριλαμβάνει γυρίσματα στη χώρα μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Ο ξεχασμένος απαγωγέας Τόνι Κυρίτσης, που ενέπνευσε τον Γκας Βαν Σαντ για το Dead Man's Wire

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Dead Man’s Wire»: Η χλιαρή επιστροφή του Γκας βαν Σαντ

Μετά από πέντε χρόνια ο Αμερικανός σκηνοθέτης επανέρχεται με την ξεχασμένη ιστορία ενός απαγωγέα, κάνοντας μια βιογραφία με νόημα, που όμως δεν προσθέτει κάτι στη φιλμογραφία του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
To αριστουργηματικό Ran του Κουροσάβα και 8 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Οθόνες / To αριστουργηματικό Ran του Κουροσάβα και 8 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Μια ταινία βασισμένη σε βιβλίο του Στίβεν Κινγκ, η επιστροφή του Ντάρεν Αρονόφσκι, η καλύτερη ταινία του Κουροσάβα σε επανέκδοση και το τέταρτο μέρος της σειράς ταινιών θρίλερ «Το Κάλεσμα» – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM