The Palace: Το απόλυτο ναδίρ της μυθιστορηματικής καριέρας του Ρομάν Πολάνσκι

The Palace: Το απόλυτο ναδίρ της μυθιστορηματικής καριέρας του Ρομάν Πολάνσκι Facebook Twitter
Ο Πολάνσκι επιχειρεί να εφαρμόσει ένα παλιομοδίτικο χιούμορ, υπολογισμένο σε εξοντωτικό βαθμό και ληγμένο εδώ και δεκαετίες.
0

Πάνε εξήντα χρόνια από το πρώτο και τελευταίο φιλμ του Ρόμαν Πολάνσκι στα πολωνικά, το αγωνιώδες ντεμπούτο του με το Μαχαίρι στο Νερό, μια συνεργασία στο σενάριο με τον φίλο του Γιέρζι Σκολιμόφσκι. Πάνε σχεδόν πενήντα πέντε από την τελευταία φορά που ο κορυφαίος σκηνοθέτης δοκιμάστηκε στη μαύρη κωμωδία, αν και διάσπαρτα υπάρχουν αυτά τα στοιχεία στη φιλμογραφία του με τον Χορό των Βρικολάκων, που μάλιστα γνώρισε ιδιαίτερη επιτυχία στην Ελλάδα. Και ούτε καν πέντε χρόνια μετά την τελευταία του ταινία, που ήταν το Κατηγορώ, ένα αριστούργημα που του χάρισε το μεγάλο βραβείο της επιτροπής στο Φεστιβάλ Βενετίας και το Σεζάρ Σκηνοθεσίας (θορυβώδεις διαμαρτυρίες και αποχώρηση από την αίθουσα της Αντέλ Ενέλ, μπλοκάρισμα στη γαλλική διανομή για τον Πολωνό), επανέρχεται στη Γαληνοτάτη και στο επίσημο διαγωνιστικό του 80ού φεστιβάλ με μια μαύρη κωμωδία που συνυπογράφει με τον Σκολιμόφσκι, και ξεσπαθώνει εναντίον της φαυλότητας και της πλουτοκρατίας σε έναν eurotrash αστεϊσμό με φόντο την παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 2000 και τον φόβο για καθολικό οικονομικό πατατράκ λόγω του Υ2Κ – ποιος το θυμάται, και ποιος νοιάζεται πλέον…

Ο βαθύς και τόσο ιδιοφυής φόβος του Πολάνσκι για τους αγνώστους, εν μέρει δικαιολογημένος, και τόσο δημιουργικά αφομοιωμένος στο έργο του, εδώ καταντά μισανθρωπισμός, και μάλιστα απωθητικός, γιατί δεν έχει καν πλάκα.

Και δυστυχώς βρίσκεται τελείως εκτός τόνου και πνεύματος, αν και όχι εντελώς εκτός τόπου και θέματος: στο Γκστάαντ των παραμονών της νέας χιλιετίας, οι χυδαίοι πλούσιοι, όπως ένας ρεσταρισμένος πορνοστάρ και ο Μίκι Ρουρκ (δεν είναι το ίδιο πρόσωπο!), μια υστερική Γαλλίδα με σκυλάκι που πάσχει από διάρροια και ζητά βοήθεια από πλαστικό χειρουργό και νεαρό υδραυλικό, μια οικογένεια φτωχών που ήρθαν να δουν τον χαμένο πατέρα τους, ένας κακομοίρης λογιστάκος, ένας πάμπλουτος σιτεμένος νιόπαντρος με την τροφαντή Τεξανή νύφη και οι απαραίτητες τραβηγμένες γηραιές κυρίες για μονίμως χαμογελαστό ντεκόρ, τόσο τζόκερ που δεν καταλαβαίνεις αν χαίρονται για τα εντυπωσιακά πυροτεχνήματα ή απλώς τα χαζεύουν ατάραχες, είναι μια υπολογίσιμη πινακοθήκη γελοίων χαρακτήρων, αν υποθέσουμε πως κάποιος ξέρει τι να τους κάνει.

Palace: Το απόλυτο ναδίρ της μυθιστορηματικής καριέρας του Ρομάν Πολάνσκι Facebook Twitter
Ο Milan_Peschel και ο Mickey_Rourke. Φωτ.: M. Abramowska

Και σαν να μην έφτανε η ατελείωτη παρέλαση της ανθρώπινης καρικατούρας, ο Πολάνσκι επιχειρεί να εφαρμόσει ένα παλιομοδίτικο χιούμορ, υπολογισμένο σε εξοντωτικό βαθμό και ληγμένο εδώ και δεκαετίες, όπως ακριβώς συνέβη και με την αστοχία του Μιχάλη Κακογιάννη στη νεοελληνική του σάτιρα Πάνω κάτω και πλαγίως, μπαγιάτικο και κακόγουστο, άκυρο και ψευδεπίγραφα φαρσικό, σαν την εκνευριστικά επαναλαμβανόμενη μουσική επένδυση του Αλεξάντρ Ντεσπλά. Με την αδυναμία της διανομής και της εύρεσης επενδυτικών κεφαλαίων, το κάστινγκ αποδείχθηκε αποσπασματικό και αθέλητα ετερόκλητο. Μόνο ο Όλιβερ Μασούτσι στον ρόλο του θυρωρού του παλατιού και τροχονόμου των παλαβών διασώζεται: ο άνθρωπος έχει υποδυθεί τον Μπόις, τον Χίτλερ και τον Φασμπίντερ, εδώ θα λιγοψυχούσε;

Κάποιες ιδέες σίγουρα υπάρχουν: για παράδειγμα, ο Πολάνσκι με τον Σκολιμόφσκι μας θυμίζουν πως λίγο πριν από εκείνη τη σημαδιακή Πρωτοχρονιά ο Γιέλτσιν είχε παραχωρήσει αναίμακτα, αλλά ανησυχητικά, τον θρόνο του στον Βλαντίμιρ Πούτιν, και η προσθήκη στη σπονδυλωτή πλοκή των Ρώσων (κλισέ) με τις μεθυσμένες κοπέλες και τις φορτωμένες βαλίτσες, που πάνε να βάλουν τρικλοποδιά στην παλιά καραβάνα, τον πρέσβη της χώρας στην Ελβετία, έχει σχετικό ενδιαφέρον, αλλά καταλήγει σε ένα ακόμη φληνάφημα.

Palace Facebook Twitter
Με την αδυναμία της διανομής και της εύρεσης επενδυτικών κεφαλαίων, το κάστινγκ αποδείχθηκε αποσπασματικό, και αθέλητα ετερόκλητο.

Ο βαθύς και τόσο ιδιοφυής φόβος του Πολάνσκι για τους αγνώστους, εν μέρει δικαιολογημένος και τόσο δημιουργικά αφομοιωμένος στο έργο του, εδώ καταντά μισανθρωπισμός, και μάλιστα απωθητικός, γιατί δεν έχει καν πλάκα. Συχνά σκηνοθέτες με ιστορική παρουσία και σπουδαία καριέρα θέλουν να κληροδοτήσουν μια διαθήκη με νόημα στην τελική τους ευθεία. Άλλοι πετυχαίνουν. Η τελευταία λέξη του Κιούμπρικ ήταν fuck. Είναι τόσο κρίμα να θυμόμαστε τον Πολάνσκι, που είχε πάντα ανάγκη ένα θέμα για να πει την ιστορία μέσα από τα genres, και άφησε παρακαταθήκη τόσα αξέχαστα famous last words, από έναν σκύλο που πηδάει έναν πιγκουίνο – ή ήταν το αντίστροφο;

Οθόνες
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αναγέννηση του Jurassic World με ανακυκλωμένα υλικά, ανακουφιστικά αναχρονιστική

Οθόνες / Jurassic World: Ανακυκλωμένα υλικά, ανακουφιστικό πισωγύρισμα

Ο Κόλιν Τρεβόροου ξεκίνησε δυνατά τη δεύτερη τριλογία του Jurassic σύμπαντος και την έστειλε στον αγύριστο ή περίπου στη μέση του πουθενά, με τους τροποποιημένους δεινοσαύρους αδέσποτους, οπλισμένους κι επικίνδυνους, σε ένα φινάλε με οικολογικές κορόνες, πανηγυρικά χαοτικό, ψευδεπίγραφα απειλητικό και, εν τέλει, εξαιρετικά ανιαρό.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Στο «F1», o Μπραντ Πιτ θυμίζει τους σταρ μιας άλλης εποχής

Οθόνες / Στο «F1», o Μπραντ Πιτ θυμίζει τους σταρ μιας άλλης εποχής

Ο Μπραντ Πιτ, σε έναν μεγαλειώδη αναχρονισμό σε σύγκριση με τους ζορισμένους άνδρες του σύγχρονου κινηματογράφου, παίζει την ψυχούλα που όλοι φανταζόμαστε στο «F1», έναν (καθόλου σκοτεινό) ιππότη της ασφάλτου, ριψοκίνδυνο για το fun της ιστορίας, σε πλήρη έλεγχο της κατάστασης, πιστό στο σχεδόν ερωτικό του ραντεβού με τον φακό.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
10 κινηματογραφικές προβολές-events που δεν πρέπει να χάσετε φέτος το καλοκαίρι

Οθόνες / 10 θρυλικές ταινίες που θα δούμε φέτος στα θερινά

Πέρα από τις ταινίες της διανομής, το καλοκαίρι διεξάγονται events, φεστιβάλ κaι αφιερώματα που (επανα)συστήνουν θησαυρούς από το κινηματογραφικό παρελθόν. Επιλέγουμε μια προβολή από δέκα τέτοιες δράσεις, στις οποίες κάθε σινεφίλ αξίζει να χτυπήσει κάρτα. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Κατερίνα Γιουλάκη (1938-2025): «Η θεία όλων μας»

Απώλειες / Κατερίνα Γιουλάκη (1938-2025): «Η θεία όλων μας»

Η αγαπημένη ηθοποιός, που έφυγε πλήρης ημερών πριν από λίγες ημέρες, υπήρξε η επιτομή της Ελληνίδας θείας, τόσο στην τηλεόραση όσο και στον κινηματογράφο. Ο ανιψιός της, Φώτης Σεργουλόπουλος, θυμάται στιγμές μαζί της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιατί να δει κανείς το «Φοινικικό σχέδιο» αν δεν είναι φαν του Γουές Άντερσον;

The Review / Γιατί να δει κανείς το «Φοινικικό σχέδιο» αν δεν είναι φαν του Γουές Άντερσον;

O Χρήστος Παρίδης συζητά με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την τελευταία ταινία του Τεξανού δημιουργού. Πρόκειται, τελικά, για μια αντικαπιταλιστική αλληγορία της εποχής μας;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Army of Lovers», όπως «Στρατός Εραστών»

Οθόνες / «Army of Lovers»: Μια ταινία για τα ζευγάρια εραστών του Ιερού Λόχου

Ο σκηνοθέτης Λευτέρης Χαρίτος εξηγεί πώς αποφάσισε να θίξει ένα θέμα που για αιώνες θεωρείται ταμπού: τις ερωτικές σχέσεις μεταξύ αντρών στην Αρχαία Ελλάδα, ακόμη και στο πεδίο της μάχης.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Tsoula Festival

Μουσική / Tsoula Festival: Το πιο φρέσκο νησιώτικο φεστιβάλ στήνεται στην Αστυπάλαια

Με όνομα εμπνευσμένο από το παραδοσιακό φυλαχτό του νησιού, το φεστιβάλ που οραματίστηκαν τρεις δημοσιογράφοι στρέφει τα βλέμματα στην «πεταλούδα του Αιγαίου» – και έχουμε αποκλειστικά το πλήρες πρόγραμμά του.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Τζόυς Ευείδη

Οι Αθηναίοι / Τζόυς Ευείδη: «Φαίνομαι πολύ κουλ; Μπα, ρόλος είναι»

Αν της είχαν κάνει στο θέατρο όσες επαγγελματικές προτάσεις είχε ως σερβιτόρα, θα ήταν η Βουγιουκλάκη – όπως λέει. Κι αν και συχνά αυτολογοκρίνεται, δεν κρύβεται πίσω από τις λέξεις. Είναι μια αγαπητή κωμική ηθοποιός, που κάποτε ήθελε να παίξει δραματικούς ρόλους. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Sonny boy: Ο Αλ Πατσίνο με τα δικά του λόγια

Pulp Fiction / Sonny boy: Ο Αλ Πατσίνο με τα δικά του λόγια

Mε αφορμή την βιογραφία του που μόλις κυκλοφόρησε στα Ελληνικά, ανατρέχουμε στη ζωή και την καριέρα του κορυφαίου σταρ, που προσπάθησε πολύ να αποφύγει τη διασημότητα, αλλά, ευτυχώς για εμάς, απέτυχε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ