The Palace: Το απόλυτο ναδίρ της μυθιστορηματικής καριέρας του Ρομάν Πολάνσκι

The Palace: Το απόλυτο ναδίρ της μυθιστορηματικής καριέρας του Ρομάν Πολάνσκι Facebook Twitter
Ο Πολάνσκι επιχειρεί να εφαρμόσει ένα παλιομοδίτικο χιούμορ, υπολογισμένο σε εξοντωτικό βαθμό και ληγμένο εδώ και δεκαετίες.
0

Πάνε εξήντα χρόνια από το πρώτο και τελευταίο φιλμ του Ρόμαν Πολάνσκι στα πολωνικά, το αγωνιώδες ντεμπούτο του με το Μαχαίρι στο Νερό, μια συνεργασία στο σενάριο με τον φίλο του Γιέρζι Σκολιμόφσκι. Πάνε σχεδόν πενήντα πέντε από την τελευταία φορά που ο κορυφαίος σκηνοθέτης δοκιμάστηκε στη μαύρη κωμωδία, αν και διάσπαρτα υπάρχουν αυτά τα στοιχεία στη φιλμογραφία του με τον Χορό των Βρικολάκων, που μάλιστα γνώρισε ιδιαίτερη επιτυχία στην Ελλάδα. Και ούτε καν πέντε χρόνια μετά την τελευταία του ταινία, που ήταν το Κατηγορώ, ένα αριστούργημα που του χάρισε το μεγάλο βραβείο της επιτροπής στο Φεστιβάλ Βενετίας και το Σεζάρ Σκηνοθεσίας (θορυβώδεις διαμαρτυρίες και αποχώρηση από την αίθουσα της Αντέλ Ενέλ, μπλοκάρισμα στη γαλλική διανομή για τον Πολωνό), επανέρχεται στη Γαληνοτάτη και στο επίσημο διαγωνιστικό του 80ού φεστιβάλ με μια μαύρη κωμωδία που συνυπογράφει με τον Σκολιμόφσκι, και ξεσπαθώνει εναντίον της φαυλότητας και της πλουτοκρατίας σε έναν eurotrash αστεϊσμό με φόντο την παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 2000 και τον φόβο για καθολικό οικονομικό πατατράκ λόγω του Υ2Κ – ποιος το θυμάται, και ποιος νοιάζεται πλέον…

Ο βαθύς και τόσο ιδιοφυής φόβος του Πολάνσκι για τους αγνώστους, εν μέρει δικαιολογημένος, και τόσο δημιουργικά αφομοιωμένος στο έργο του, εδώ καταντά μισανθρωπισμός, και μάλιστα απωθητικός, γιατί δεν έχει καν πλάκα.

Και δυστυχώς βρίσκεται τελείως εκτός τόνου και πνεύματος, αν και όχι εντελώς εκτός τόπου και θέματος: στο Γκστάαντ των παραμονών της νέας χιλιετίας, οι χυδαίοι πλούσιοι, όπως ένας ρεσταρισμένος πορνοστάρ και ο Μίκι Ρουρκ (δεν είναι το ίδιο πρόσωπο!), μια υστερική Γαλλίδα με σκυλάκι που πάσχει από διάρροια και ζητά βοήθεια από πλαστικό χειρουργό και νεαρό υδραυλικό, μια οικογένεια φτωχών που ήρθαν να δουν τον χαμένο πατέρα τους, ένας κακομοίρης λογιστάκος, ένας πάμπλουτος σιτεμένος νιόπαντρος με την τροφαντή Τεξανή νύφη και οι απαραίτητες τραβηγμένες γηραιές κυρίες για μονίμως χαμογελαστό ντεκόρ, τόσο τζόκερ που δεν καταλαβαίνεις αν χαίρονται για τα εντυπωσιακά πυροτεχνήματα ή απλώς τα χαζεύουν ατάραχες, είναι μια υπολογίσιμη πινακοθήκη γελοίων χαρακτήρων, αν υποθέσουμε πως κάποιος ξέρει τι να τους κάνει.

Palace: Το απόλυτο ναδίρ της μυθιστορηματικής καριέρας του Ρομάν Πολάνσκι Facebook Twitter
Ο Milan_Peschel και ο Mickey_Rourke. Φωτ.: M. Abramowska

Και σαν να μην έφτανε η ατελείωτη παρέλαση της ανθρώπινης καρικατούρας, ο Πολάνσκι επιχειρεί να εφαρμόσει ένα παλιομοδίτικο χιούμορ, υπολογισμένο σε εξοντωτικό βαθμό και ληγμένο εδώ και δεκαετίες, όπως ακριβώς συνέβη και με την αστοχία του Μιχάλη Κακογιάννη στη νεοελληνική του σάτιρα Πάνω κάτω και πλαγίως, μπαγιάτικο και κακόγουστο, άκυρο και ψευδεπίγραφα φαρσικό, σαν την εκνευριστικά επαναλαμβανόμενη μουσική επένδυση του Αλεξάντρ Ντεσπλά. Με την αδυναμία της διανομής και της εύρεσης επενδυτικών κεφαλαίων, το κάστινγκ αποδείχθηκε αποσπασματικό και αθέλητα ετερόκλητο. Μόνο ο Όλιβερ Μασούτσι στον ρόλο του θυρωρού του παλατιού και τροχονόμου των παλαβών διασώζεται: ο άνθρωπος έχει υποδυθεί τον Μπόις, τον Χίτλερ και τον Φασμπίντερ, εδώ θα λιγοψυχούσε;

Κάποιες ιδέες σίγουρα υπάρχουν: για παράδειγμα, ο Πολάνσκι με τον Σκολιμόφσκι μας θυμίζουν πως λίγο πριν από εκείνη τη σημαδιακή Πρωτοχρονιά ο Γιέλτσιν είχε παραχωρήσει αναίμακτα, αλλά ανησυχητικά, τον θρόνο του στον Βλαντίμιρ Πούτιν, και η προσθήκη στη σπονδυλωτή πλοκή των Ρώσων (κλισέ) με τις μεθυσμένες κοπέλες και τις φορτωμένες βαλίτσες, που πάνε να βάλουν τρικλοποδιά στην παλιά καραβάνα, τον πρέσβη της χώρας στην Ελβετία, έχει σχετικό ενδιαφέρον, αλλά καταλήγει σε ένα ακόμη φληνάφημα.

Palace Facebook Twitter
Με την αδυναμία της διανομής και της εύρεσης επενδυτικών κεφαλαίων, το κάστινγκ αποδείχθηκε αποσπασματικό, και αθέλητα ετερόκλητο.

Ο βαθύς και τόσο ιδιοφυής φόβος του Πολάνσκι για τους αγνώστους, εν μέρει δικαιολογημένος και τόσο δημιουργικά αφομοιωμένος στο έργο του, εδώ καταντά μισανθρωπισμός, και μάλιστα απωθητικός, γιατί δεν έχει καν πλάκα. Συχνά σκηνοθέτες με ιστορική παρουσία και σπουδαία καριέρα θέλουν να κληροδοτήσουν μια διαθήκη με νόημα στην τελική τους ευθεία. Άλλοι πετυχαίνουν. Η τελευταία λέξη του Κιούμπρικ ήταν fuck. Είναι τόσο κρίμα να θυμόμαστε τον Πολάνσκι, που είχε πάντα ανάγκη ένα θέμα για να πει την ιστορία μέσα από τα genres, και άφησε παρακαταθήκη τόσα αξέχαστα famous last words, από έναν σκύλο που πηδάει έναν πιγκουίνο – ή ήταν το αντίστροφο;

Οθόνες
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

To αριστουργηματικό Ran του Κουροσάβα και 8 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Οθόνες / To αριστουργηματικό Ran του Κουροσάβα και 8 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Μια ταινία βασισμένη σε βιβλίο του Στίβεν Κινγκ, η επιστροφή του Ντάρεν Αρονόφσκι, η καλύτερη ταινία του Κουροσάβα σε επανέκδοση και το τέταρτο μέρος της σειράς ταινιών θρίλερ «Το Κάλεσμα» – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
«Η φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» ζωντανεύει στη Βενετία

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Η φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» ζωντανεύει στη Βενετία

Έκκληση από τους συντελεστές της ταινίας της Κάουτερ Μπεν Χάνια να σταματήσουν επιτέλους οι δολοφονίες παιδιών στη Γάζα, με αφορμή το σπαρακτικό τηλεφώνημα της 6χρονης Παλαιστίνιας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
A House of Dynamite

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «House of Dynamite»: Η Κάθριν Μπίγκελοου πατάει το κουμπί – και μας κόβει την ανάσα

Με χειρουργική ακρίβεια, η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με Όσκαρ σκηνοθεσίας μας πείθει ανατριχιαστικά για τον επικείμενο πυρηνικό όλεθρο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ο μάγος του Κρεμλίνου

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Ο μάγος του Κρεμλίνου»: Ο ρυθμιστής του Πούτιν δεν χωρά σε ταινία

Πίσω από το ψυχρό πρόσωπο της εξουσίας, κρύβεται ο ψίθυρος ενός σύγχρονου Ρασπούτιν. Ο Ολιβιέ Ασαγιάς τον ακολουθεί – αλλά μήπως τον πρόδωσε η φόρμα;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
No other choice

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «No other choice»: Η ταινία που θα οδηγήσει τον Παρκ Τσαν-γουκ στα Όσκαρ

Ο Κορεάτης σκηνοθέτης παραμένει ένας από τους μεγάλους σύγχρονους κινηματογραφιστές, αν και η αντικαπιταλιστική του σάτιρα «No other choice» δεν είναι η καλύτερή του ταινία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Είναι σαν να κάνεις τον Δράκουλα χορτοφάγο»: Γιατί το σέξι τέρας του Φρανκενστάιν που παίζει ο Τζέικομπ Ελόρντι είναι λάθος

Οθόνες / Γιατί το σέξι τέρας του νέου «Φρανκενστάιν» είναι λάθος

Στη διασκευή του κλασικού μυθιστορήματος της Μέρι Σέλεϊ από τον Γκιγιέρμο ντελ Τόρο πρωταγωνιστεί ο «εξωφρενικά όμορφος» Τζέικομπ Ελόρντι στον ρόλο του τέρατος – πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα μια ταινία χωρίς ειρμό. 
THE LIFO TEAM
O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Οθόνες / O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Είναι εντυπωσιακός ο αριθμός διασκευών του έργου του δημοφιλούς συγγραφέα που θα δούμε στο πανί, στο γυαλί και στο σανίδι, κι αυτό στάθηκε αφορμή για ένα αφιέρωμα στις καλύτερες ταινίες που ενέπνευσαν τα γραπτά του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

Ανταπόκριση από τη Βενετία / Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

O Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο θα έκανε την Μέρι Σέλεϊ περήφανη. Ο δικός του Φρανκενστάιν κατορθώνει να μην προδώσει το πνεύμα του πολυδιασκευασμένου μυθιστορήματός της.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Λούκα Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ανταπόκριση από τη Βενετία / After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ο Λούκα Γκουαντανίνο νοσταλγεί τη χαμένη τέχνη του διαλόγου, αλλά το After the Hunt χάνει το δίκιο του στην ακαδημαϊκή φλυαρία και τις σεναριακές αστοχίες.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα του γάμου δύσκολα: 10 ταινίες για να δείτε μετά το «Ρόουζ εναντίον Ρόουζ»

Οθόνες / Όλα του γάμου δύσκολα: 10 ταινίες για να δείτε μετά το «Ρόουζ εναντίον Ρόουζ»

Από το «Awful Truth» του Λίο ΜακΚάρεϊ στο «Gone Girl» του Ντέιβιντ Φίντσερ κι από τις μπεργκμανικές «Σκηνές από έναν γάμο» στο «Revolutionary Road» του Σαμ Μέντες, ανατρέχουμε σε δέκα ταινίες για όσους ενώθηκαν ενώπιον Θεού κι ανθρώπων «μέχρι να τους χωρίσει ο θάνατος».   
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
ΒΟΥΓΟΝΙΑ

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Βουγονία»: Κριτική για τη νέα ταινία του Γιώργου Λάνθιμου

«Είναι περιπέτεια η "Βουγονία", fun και πιο περίπλοκη απ’ ότι δείχνει» - Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος καταγράφει τις εντυπώσεις του από την παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας στο 82ο Φεστιβάλ Βενετίας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

Οθόνες / Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

«Το άτακτο αγόρι του βρετανικού σινεμά βρήκε τον δρόμο του σε ώριμες επιλογές, είτε παίζοντας κάποιον αδυσώπητο κακό είτε αφήνοντας τα λακωνικά του διακριτικά σαν στάμπα, όνομα και πράγμα, σε σύντομες εμφανίσεις – εννοείται πως έχει υποδυθεί και τον διάβολο!»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Οθόνες / The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Η ταινία σημάδεψε μια γενιά εφήβων που φαντασιώνονταν ότι θα αντιστεκόντουσαν ηρωικά στους νταήδες που τους κακοποιούσαν καθημερινά. Και τώρα, ο μύθος επιστρέφει για έκτη φορά στην οθόνη, με πρωταγωνιστές τον Τζάκι Τσαν και τον Ραλφ Μάτσιο
THE LIFO TEAM
Ο άνθρωπος που έφερε την μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Daily / Ο άνθρωπος που έφερε τη μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Το ντοκιμαντέρ «Sunday Best: The untold story of Ed Sullivan» αναδεικνύει τη συμβολή του Εντ Σάλιβαν και της δημοφιλέστατης τηλεοπτικής εκπομπής του στην ανάδειξη τεράστιων μορφών της μαύρης μουσικής, από τη Nίνα Σιμόν και τον Τζέιμς Μπράουν μέχρι την Tίνα Τέρνερ και τον Στίβι Γουόντερ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ